Vijf jarige Noordwi jkse
Graaf van het Hoogveen
veroverde begerenswaardige
culinaire onderscheiding
Hoe een illusie door
een lichtbak de nek
omgedraaid kan worden
Doek na 14 jaar weer
op voor „Onder Ons
emeenteraad Zoeterwoude vol lof over woningbeleid
Beiden
\G UIDE MICHELIN LIET HET WEER SPAARZAAM STERREN REGENEN
JOHO, AND A BOTTLE OF RUM
NEERLANDS OUDSTE AMATEUR
TONEELVERENIGING
Zoeterwoude wil beeld
in Zuidbuurt handhaven
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 26 FEBRUARI 1982 PAGINA 5
No
ogram
guldei
p vei
var
is al
ooi*
n aan
r mee
rer ell
in he
He
t mijn
i de
kbrett
dracht
i ten i
n hee
99
rhou
lerk
et 15
le ju
istra
vere
zijl
He
Een met veel vlijt en op
niveau volgehouden
hobby heeft een hogelijk
gewaardeerd resultaat
opgeleverd. Een glanzen
de tien met een griffel,
uitgedrukt in een ster, de
stralende ster van Miche-
lin, is boven Noordwijk
aan Zee stil blijven staan
en laat nu haar licht
schijnen op het nog jonge
restaurant Graaf van het
Hoogveen, de intieme
voorhof van badhotel
Zeerust aan de Quarles
van Uffordstraat.
Opgetogen restaurateurs,
Joop Droogh en zijn vrouw
Ine Droogh-Goossens. En
kijk eens hoe bescheiden hij
er bij staat: 28-jarige chef
kok Henk Savelberg. Hoe
wel het toch voornamelijk
uit zijn handen is gekomen,
want naam en faam van
een hoe dan ook geklassifi-
ceerd gebied van smulpape-
rij zijn nauw verbonden
aan de keuken, en staan of
vallen daarmee. Dat is ook
waar jaarlijks de mensen
van de rode Guide Michelin
zo nauwkeurig op letten.
Als preciese Pietjes, des pe-
tits Pierres Précises, liggen
ze op de loer om een door
gewinterde keukenbrigade
een hak te kunnen zetten,
óf om een etablissement te
verheffen tot de eer der
Franse culinaire altaren. In
het ene geval kan een on
derscheiden keuken zijn
één of meer sterren kwij
traken, pfff, en anderszins
kan er op een restaurant
zo'n sterk begeerde ster
worden geprikt.
Dit laatste is dan geschied
met de nog jeugdige Graaf
van het Hoogveen. Zo jong,
en al zo hoog gestegen. Bij
na uitgelaten Drooghs. Ze
behoren bij de 31 gelukki
gen in Nederland wier res
taurant met een ster werd
gesierd, vanwege „een uit
stekende keuken in zijn
klasse". Dat is mogelijk een
stap op weg naar de twee
sterren, maar dan moet de
keuken „verfijnd" zijn en
„de omweg waard". En dat
zijn er in ons land, volgens
de spitse jongens van Mi
chelin, maar twee. Over
Het echtpaar Droogh met In het midden chet-kok Savelberg.
drie sterren hebben we het
helemaal maar niet, daar is
Nederland blijkbaar niet
goed genoeg voor, ofschoon
ik de fijnproevers niet de
kost zou willen geven die
menen dat er wel degelijk
eettenten zijn met „één van
de beste keukens, de reis
waard". De gedachtengang
van Michelin, echter, heeft
iets gallisch.
Maar goed, de Graaf van
het Hoogveen dan. Bestaat
net vijf jaar. Joop Droogh:
„We hebben dit restaurant
inderdaad opgezet als iets
kleins maar fijns. Een
hobby van mijn vrouw en
mij. We wilden het alleen
erg goed doen, niet met de
pet ernaar gooien. Anders
hadden we die Graaf ook
niet doorgezet". Zijn vrouw
Ine „ik kom uit Noord-
wiikerhout is door het
dolle heen: „Vijf jaar, dat is
vijfmaal 365 dagen; wat een
tijd! Ik ben zo gelukkig hè,
man, zo blij. Dat is niet nor
maal. Het is alsof je op de
wolken zit. Hard werken,
en dan ineens die beloning.
Ik dacht wel dat we dit aan
de inspanningen van Henk
Savelberg en de andere drie
leden van de witte brigade
te danken hebben".
Een jaar geleden kwam de
Limburger Savelberg, uit
Mechelen, naar Noordwijk.
En in amper twaalf maan
den heeft hij het in de
Graaf van het Hoogveen
helemaal gemaakt. Zelf zegt
hij daar niets over. Dat is
zijn stijl. Laat Ine Droogh
het dan maar doen, voor
hem. „Henk, ga maar even
naar achteren, anders begin
je toch maar weer te protes
teren hè... Nee echt, Henk
is een schot in de roos ge
weest. Hij is geweldig in
ventief, daar hoef ik nooit
bij te zijn. In het begin zei
den Joop en ik al tegen el
kaar: die jongen hèèft het.
En nu is hij ster-kok ge
worden. Henk is een chef
met een enorme discipline
ook, zeldzaam rustig en he
lemaal geen blabla. We ho
pen hem nog heel lang bij
ons te kunnen houden. Ik
ga er nu als de bliksem
vandoor, want er loopt een
partij". Hoogst smakelijk
eten, in de Graaf, zullen we
maar zeggen; het is er vor
stelijk geworden.
Ja, het is me wat, met die
sterren aan het Michelinfir-
mament. De Beukenhof in
Oegstgeest heeft het culi
naire hemellichaam met
trots kunnen handhaven.
Directeur H. W. Martens
noemt het „een goed ding;
we hebben er hard aan ge
trokken, het afgelopen jaar,
en we blijven uiteraard ons
best doen om die onder
scheiding te behouden".
Andere ster-dragers in de
omgeving zijn (en bleven):
De Oude Geleerde Man in
Bennebroek, De Bokke
doorns in Overveen, Le
Chevalier in Delft, het
Haagse Saur, Villa Rozen-
rust in Leidschendam en
De Kieviet in Wassenaar.
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
Na een lange, innerlijke
strijd goed en kwaad
kregen bijna geen lucht
meer nu en dan on
derbroken en weer ver
scherpt door huiselijke
ruzies en glas-, servies-
en lijf aan lijfgevechten,
had Geert-Joost van
Merkeren besloten de
grote stap te wagen. Hij
most en hij zou er vanaf!
Liever gisteren dan van
daag. „Acht vader; drink
niet méér". Zelfs aan dat
tedere verzoekje van z'n
oogappel Greetje om
nog niet eens te reppen
van de uitlatingen van
z'n bloedeigen Trui;
maar het zou zo lang niet
meer duren, of ze was
helemaal niet bloedeigen
meer had hij, zwakke
ling, niet kunnen vol
doen. Als het er al eens
acht waren geweest, was
dat gekomen door een
zich niet geheel wel ge
voelen. Voor tien, twaalf,
had hij z'n hand nooit
omgedraaid. En na alle
ellende, die uit de fles
was voortgesproten,
kwam daar op gezette tij
den ook nog het stickie
bij.
Desolaat, ja, dat was hij ge
worden. „Tot hier en niet
verder", hikte Geert-Joost op
zeker moment resoluut tegen
zichzelf, en hij koos het ha
zenpad, dat hij afliep tot hij
op de Lange Mare in Leiden
verzeild raakte. In Maredorp,
alaaf.
Daar ligt de oplossing, had
men hem verteld. Daar ligt
het einde van je lijdensweg,
had men hem voorgehouden.
Veel sterkte Joo! (want zo
werd hij ook wel genoemd).
En jawel hoor, dat frisse
pand op nommer 45, die gro
te ruit met vertrouwen wek
kende vitrage, die rake op
roep tot demonstratie, met de
ferme vrouwelijke trap tegen
het achterwerk van een
kernwapen dat West-Europa
uit moest vliegen, die royale
voordeur vooral, met het wit
te bordje: CONSULTATIE
BUREAU (en niet eens buro)
VOOR ALCOHOL EN
DRUGS, tel. nr. 130547 (op
zaterdagen, zon- en feestda
gen gesloten): kortom, dat al
les, in een hele Mare-context,
boezemde Geert-Joost ont
zaglijk veel hoop in, en hij
voelde een mateloos verlan
gen om door te zetten. Hier
zouden de poorten der hel
poorten des hemels worden,
voor Geert-Joost en de zij
nen.
Maar God betere; had hij
maar nooit zijn blijde blik, bij
voorbaat al dankbaar, naar
omhoog gericht. Dat was ie
toch al een hele tijd niet
meer gewend. Had ie dus
best kunnen laten. Echter,
het was te laat. En het zal
nooit meer goed kunnen ko
men. Een illusie werd ver
pletterd, in de ontwapenende
tijd van drie tellen. Daar, op
klauterhoogte, hing Satan
die ooit de kat uit de oranje
boom keek zelf, in de don
kere uren nog oplichtend
ook: hofleverancier sinds
1927. De Grote Sloper Pilse-
ner. „SkM", zeggen ze bij ons
in Scandinavië. De lichtbak
had z'n vernietigend werk
weer verricht. En Geert-
Joost van Merkeren ging ge
bogen heen. Sterker nog:
zwak en als een gebroken
man ging hij op huis aan. Hij
had misschien, eventueel
vertwijfeld, in de regenpijp
van het Antoniusclubhuis
kunnen klimmen om de ver
leider aan gruzelementen te
slaan. Maar hij kon het niet
meer. Zijn, toch al niet te
hechte, wereld was voorgoed
ineengestort. Die avond wer
den het er vijftien. Bij Arie.
Later bij Gerard ook nog. En
„nog ientje toe", and one for
the road. Joho, and a bottle
of rum!
a tie
r di
Pill
J* 1AZEESWOUDE Ne-
/a erlands oudste amateur-
ei meelvereniging, de ko-
inklijke muziek-, zang-
n toneelvereniging „On
er Ons" uit Hazerswou-
e-Groenendijk gaat na 14
de bühne weer op.
lomend weekeinde ver
borgt het gezelschap een
oorstelling in het Groe-
indijks parochiehuis
■leyn '68). Morgen en
Dndag gaat om acht uur
et doek op voor „Het be-
I, Dn in een gracht", een
oor Wim Dumont ge-
chreven vrolijk spel in
rie bedrijven.
'e let
r eei
'ehe ei
n;
optreden van „Onder
.is" kan als een 'historisch
fl|iit' worden aangeduid. Im-
fflpers, de honderdachtentwin-
jaar oude Koninklijke vere-
jing was in februari 1968
ar het laatst actief op het to-
eel. De Koninklijke Muziek-,
ang- en Toneelvereniging
ing de ijskast in en het is aan
scretaris Jan Wesslingh dat
vereniging niet echt ter zie-
ging. Trouw betaalde hij
ten teken dat de club nog be
stond jaarlijks de (geringe)
contributie aan de landelijke
werkgroep amateurtoneel.
Een paar maanden geleden
kwam een aantal dames en he
ren tot de conclusie, dat het
eenvoudig weg niet mocht ge
beuren dat 's lands oudste
amateurtoneelvereniging werd
opgeheven. De vrijwel opgege
ven vereniging werd nieuw le
ven ingeblazen en hoopt dat
komend weekeinde te bewij
zen door de opvoering van
„Het begon in een gracht", on
der regie van Zoeterwoude-
naar W. Nijhof.
„Onder Ons" nam destijds een
vaste plaats in in het culturele
leven van Hazerswoude, en in
het bijzonder van de buurt
schap de Groenendijk. Het ge
zelschap kwam voort uit het
kerkkoor van de H. Bernardus
(de zogenaamde Scheepjes-
kerk), waar het de gewoonte
was jaarlijks een dag te gaan
potverteren. Om dit evene
ment luister bij te zetten, werd
ln 1854 de Toneel-, Muziek- en
Zangvereniging „Onder Ons"
opgericht. In de loop der jaren
kon een rijke historie worden
opgebouwd. Een van de hoog
tepunten daarvan was het op
treden, dat „Onder Ons" in
1954 verzorgde tijdens een be
zoek van de toenmalige Ko
ningin Juliana aan Hazers
woude. In dat jaar werd het
honderdjarig bestaan gevierd
en kreeg het gezelschap het
dieptepunt. Door de sterk te
ruggelopen belangstelling voor
het toneel in amateurverband
en een aantal oudere leden die
de toneelpijp aan Maarten ga
ven leek „Onder Ons" ter ziele
te gaan. Wat restte waren
plakboeken vol herinneringen
aan een rijke historie.
In 1981, jaar waarin Hazers
woude het zevenhonderdjarig
bestaan vierde, wilde Jan
Wesselingh „Onder Ons"
nieuw leven inblazen. Hij deed
een oproep aan eenieder, die
actief wilde meewerken aan
de opbouw van de vereniging
en aan iedereen, die toneel
dacht te willen en kunnen
spelen. Zijn idee, om in mei
van datzelfde jaar namens
„Onder Ons" een bijdrage te
leveren aan de festiviteiten ter
gelegenheid van het eeuw
feest, werd niet bewaarheid.
Toch heeft zijn oproep vruch
ten af geworpen. „Er hebben
zich een flink aantal speelsters
en spelers opgegeven als lid,
waaronder gelukkig veel jon
geren", zo zegt Jan Wesse
lingh. „Dat moet dan een basis
kunnen zijn om de toekomst
van „Onder Ons" veilig te
stellen".
ZOETERWOUDE Bij
de vaststelling van het be
stemmingsplan „Zuid-
buurt" stond het consoli
deren van het huidige ka
rakter van dit gedeelte
van Zoeterwoude cen
traal. De gemeenteraads
leden konden zich met die
zienswijze van burgemees
ter en wethouders volle
dig verenigen. VVD-
woordvoerder P. Kremer
wilde zelfs nog een stap
verder gaan door te stel
len dat de uitbreidingen
die op beperkte schaal
nog mogelijk zijn moeten
worden aangemerkt als
maximale uitbreidingen.
Dat standpunt van de libera
len werd niet door iedereen
gedeeld. CD A-er A. Engelkes:
„Ik heb tegen die uitspraak
bezwaar. De in het plan Zuid-
buurt reeds gevestigde bedrij
ven moeten de mogelijkheid
hebben om zich, indien nood
zakelijk, aan te passen aan de
omstandigheden". Kremer:
„De karakteristieke panden
moeten we in stand houden.
Mogelijke uitbreiding van be
drijven past niet in het karak
teristieke beeld. Toch moeten
bedrijven enige ruimte heb
ben. Ik zie de uitbreiding die
nu nog mogelijk is derhalve
wel als maximaal". Wethouder
A. R. van der Heijden maakte
duidelijk dat de zaak is geba
seerd op de huidige situatie.
Hij wees op de moeilijke situa
tie om nu een beslissing te ne
men om de mogelijkheid tot
een artikel 19-procedure volle
dig uit te sluiten. Een bestem
mingsplan heeft een geldig
heid van tien jaar. Burgemees
ter Houdijk vond het geen
goede zaak indien het gedu
rende die periode onmogelijk
zou zijn te anticiperen op het
bestemmingsplan. Hij wees
daarbij op het feit dat het anti
ciperen op een recent vastge
steld bestemmingsplan erg
moeilijk is. In de loop der ja
ren kunnen andere voorzie
ningen evenwel best wenselijk
zijn. De mogelijkheid om daar
op dan in te spelen moet er
feitelijk wel zijn; een artikel
19-procedure is daarbij het
geëigende hulpmiddel. Dat
hulpmiddel zal uiteraard met
de grootste zorgvuldigheid
worden toegepast.
nof DETER WOUDE Met
aai ertrouwen kan de ge-
Erit leente Zoeterwoude de
roningbouwactiviteiten
oor de jaren tot 1990 te-
emoet zien. Dat bleek
isteravond tijdens de be-
andeling van de „Nota
M woningbouwbeleid 1981"
de gemeenteraad. De
iverse fracties waren vol
i/7MDf over het indrukwek
kende met veel cijferma-
sriaal doorspekte boek-
f»rk waaraan wethouder
W. Maan een zeer belang
rijke bijdrage heeft gele
verd. Het voorzien van
wensen op woninggebied
is geen eenvoudige opga
ve. Burgemeester A. Hou
dijk omschreef het als
volgt: „Voorspellen is
moeilijk, zeker als het de
toekomst betreft".
De fraktie van het CDA kon
zich volledig vinden in het tot
heden reeds uitgevoerde pro-
mend aantal alleenstaanden
dat in aanmerking wenst te
komen voor een woning. „Het
is van essentieel belang dat we
steeds met de meest recente
gegevens werken. Op dit mo
ment staan niet minder dan 64
alleenstaanden ingeschreven
op een totaal van 169 woning
zoekenden die thans niet in
bezit zijn van een woning", al
dus Hogenelst die daarmee
doelde op de toenemende be
hoefte en de verantwoordelijk
heid van de gemeenteraad no
die wensen in te spelen. De
christen democraten wezen
ook op het belang van huisves
ting voor de bejaarden. De
progressieven daarentegen zijn
nogal terughoudend voor wat
betreft de woningen voor de
oudste bevolkingsgroep. In het
bijzonder was P.Z. bij mon
de van de heer P. Lansbergen
nogal geschrokken van de
woningbouw in de afgelopen
planperiode. „Er zijn gemid
deld 83 woningen per jaar tot
stand gekomen. Dat is aan
zienlijk meer dan de vijftig die
we altijd voor ogen hebben ge-
b/»d Wo b,*hh«n uitoanc«=-
punt dat Zoeterwoude groen
moet blijven. Dan zullen we
de incidentele bouw zoveel
mogelijk moeten afremmen.
Gelet op de huidige economi
sche recessie is wellicht een to
taal van 40 woningen per jaar
wel toereikend. Er is een te
ruggang te konstateren bij het
aantal woningzoekenden", al
dus Lansbergen.
Burgemeester Houdijk wees
evenwel op een in de ogen
van het college zeer belang
rijk aso^kt Een van de mppd
essentiële voorwaarden in de
woningbouwsektor is de konti-
nuïteit. Dan is namelijk een
zorgvuldige toewijzing moge
lijk Het liberale raadslid P.
Kremer kon zich goed vinden
in een tempo van 50 per jaar.
De VVD-woordvoerder legde
sterk de nadruk op het bou
wen van woningen voor één-
en tweepersoons huishoudens.
Kremer: „Er is nu een achter
stand in die kategorie, om die
weg te werken zal 30 tot 35%
van de te bouwen woningen
één- en tweepersoons huishou
dens. Daarbij moeten we voor
namelijk bouwen in de huur
sector".
Burgemeester Houdijk pro
beerde de zienswijze van de
progressieven, dat 40 wonin
gen voldoende zijn, te weer
leggen: „Als er minder koop
lustigen komen zal er onge
twijfeld een verschuiving in
de vraag komen. Een gemid
delde van 50 woningen per
jaar is voor een gemeente als
Zoeterwoude^ zeer wel accepta
bel". Wethouder W. Maan
voegde er nog aan toe dat de
woningbouwnota is gebaseerd
op de situatie tot 1990. „Wij ra
men nu woningen voor de
jeugdigen die thans zo'n 13 tot
16 jaar oud zijn", aldus de
VVD-wethouder, die na deze
raadsperiode de politiek vaar
wel zegt. De progressieven
wensten uiteindelijk slechts
hun goedkeuring aan de nota
te geven onder de voorwaar
den dat wordt uitgegaan van
een gemiddelde van 40 wonin
gen waarvan er zes voor de
vrije sector en vijf voor alleen
staanden worden bestemd. De
oyerige fracties deelden die
zlënswiize evenwel niet
