nalë
Henk
Molenberg
verheugt
zich op
De Jantjes
Amerikanen zullen
zich verbazen
over Nederlandse
exportexpositie
ZATERDAG 20 FEBRUARI 1982
^'ERSUM Ontspannen
en tafeltje in de NCRV-
onthult Henk Molen
een van zijn vele keu-
jheimen. Ditmaal vertelt
iiakelijk over een bana-
iodje en de lekkernij
rechtstreeks de ether in.
antal huisvrouwen die in
irogramma te gast zijn,
rt het recept dat thuis
uitgewerkt. De Amster-
f toneelspeler gaat ver-
ns in discussie met een
die het vegetarisme een
hart toedraagt. „Laatst
k in een vegetarisch res
it en zag daar een paar
mensen zitten. Ik had ze
biefstuk willen geven",
Henk. De dame schiet in
ch en presentator Dick
hier kijkt tevreden toe.
Twaalf-uurtje is weer
kerd van meer dan een
»n tevreden luisteraars,
lig, zo'n programma", vertelt
jerg na afloop. „Puur Hol-
Het is prettig om je behalve
teren ook met andere dingen
e houden. Op deze wijze ben
iaat afstand te nemen van je
|c ben een mens die nieuws-
leid in zijn vaandel heeft".
het gesprek blijkt dat de
jcok onder de acteurs en de
cteur onder de koks nog veel
pijlen op zijn culturele boog
Sport, ballet, religie en schil-
i genieten zijn warme
Stelling.
en interesseren mij enorm.
van die huisvrouwtjes in
|s, dat is toch engelachtig? En
vegetarische vrouw. Ik ben
et met haar eens, maar je
"™™^och over de radio niet kei
eggen, dat is niks. Ik respec-
mening van ieder mens be-
die van Meindert Leerling,
b voor alle zuilen gewerkt
jk zou er niet over piekeren
fet de EO in zee te gaan. Ik
ltsversdW®1. Maar ik neig naar een
specia dat de vredelievende kant
egen hl1- Neem nu een Boeddha en
dan hristusfiguur. Van Boeddha
de pla^s* en vrede uit, maar de ba-
bestaak bet christendom, zo'n man
i rechPt kruis, is voor mij veel te
orrektiyig- Verder is het christen-
g van P de loop der eeuwen de oor-
gebas^an vele oorlogen geweest,
esastrfleemt niet weg dat ik best
n Man<en christelijke omroep als de
werd f wil werken. Ik heb hier nog
kelijk nare dingen gehoord. Vrese-
Istrijdfordige mensen. Als ik dat ver
een met de VARA
n beh#mr°ep met bet bekende vin
rendier Daar heb ik een vreselijke
ch go© aan. De oude VARA bestaat
cg nieleer- Neem nu Herman Stok.
w© ratifan de mensen die de VARA
;sen groot gemaakt. Zoals die man
ifzondfdeld is. Nou, als ze dat socia-
ten en, noemen. En er zijn meer
sel beladen. Wim Bosboom. Zijn
glijst. >pijpen werden eens omhoog
;ken, omdat iemand wilde
I niets of hij rechtse schoenen aan
il BöhrDie man is heus niet voor
lOien o weggegaan. Een stelletje
op te lichters is daar gekomen die
lijst eeiemaal beter weten. Jammer,'
laten i heel goed begrijpen dat met
t laatst oude socialisten zich daar
r» is (moeilijker thuisvoelen".
eval ol om op het geloof terug te
gevalb De mens is een wonderlijk
e ratinjalkend wezen. Als ik in de
KNSB-btraat loop, wordt het me
Mijn i
laatsiniBBHHHHBHHHHHHB
ïkundic
Pjaar
trekkingen
derland-VS
irland en de Verenigde
""""Ti herdenken dit jaar dat
es tweehonderd jaar
|8|gglen de toenmalige
llllPbliek der Zeven
mm igde Nederlanden en de
nigde Staten
matieke betrekkingen
"""koopten. Op 19 april 1782
iiiniiten de Staten-Generaal
cje Republiek de met
i-Brittannië in oorlog
gjjb|, erende Verenigde Staten
■jg&kennen. Drie dagen later
^^siandigde John Adams, de
e Amerikaanse gezant in
i**é*jBderlanden en van 1797
801 president van de VS,
de serjei00fsbrieven aan prjns
rs40 m V.
rappe de viering van die
nvolgiPonderd jaar
van gebroken betrekkingen,
Antonicentennial genaamd, is
Waljitgebreid
kwamCProëramma opgesteld,
,eter Activiteiten in de
deze nigde Staten onder
,re kiel twee bezoeken van
stuks Bgin Beatrix en in
S A- irland. Hoewel in dat
laar Jamn}a Plaats,is
istzegt"™" voor tnl van
Liechirele en sportieve
gebrtoetingen, hebben de
iaar w|te gebeurtenissen direct
bewcdjrect betrekking op de
'"•L tpmische banden tussen
irland en de VS. Zeker
steinsiit ons land wordt de
ig zal jtennial aangegrepen
51 juli een grote
^?,„v3necampagne in de
,els l"Sde Staten. De in
die 2Fstaand verhaal
i zegdreven exportexpositie
ran het Rotterdamse
LlechMdhandelscentrum in
'S™. York is daarvan een
nomlMd.
overvalwagens. Ik dacht: ga ik
naar een sportwedstrijd of is het
hier een oorlogssituatie? Ik ga van
middag wel naar het Stedelijk Mu
seum. Nee, ik ben van het voetbal
afgedwaald al volg ik het nog wel
op het scherm".
Tour de France
„Ik ging al naar Ajax toen het ner
gens was. Nam mijn vriend Sjaak
Swart me mee naar het B- of C-elf-
tal. Liep een hele grote te voetbal
len. Dat was dan Johan Cruijff. Ik
heb alle successen meegemaakt.
Verzorgde de afscheidsavond van
Sjaak. Maar alle toestanden er om
heen, daar moet ik niets van heb
ben. Doodjammer. Maar ik blijf
van sport houden. Heb de Tour de
France meegemaakt achter op een
motor. Dacht dat ik het nooit zou
durven, maar toch heb ik het ge
daan. Ik kom uit een sportieve fa
milie. Ik hockeyde zelf en mijn
zusje was turnkampioene van Ne
derland. Van mijn moeder, die een
fameuze kokkin was, heb ik het
koken geleerd. Mooie boterhamme
tjes versieren. Het was de basis
voor mijn latere hobby. In arme tij
den nodigde ik vrienden uit. Leg
den we mutje bij mutje. Jenny
Arean vroeg me dan, wanneer eten
we weer eens capucijnerschotel. Ik
kreeg het advies om de recepten
eens op te schrijven en zo ontstond
mijn eerste kookboek".
Ik lees een kookboek niet alleen
om de recepten, maar ook om de
cultuur. Ik wil weten waar een re
cept vandaan komt. Dan probeer ik
het uit en verander er wat aan.
Lukt het, dan geef ik het door".
„Als ik in restaurants kom dan
word ik soms wel extra verwend,
ja. Koos Postema zei eens tegen me:
„Zo'n bediening heb ik nog nooit
gehad". Ik krijg ook vaak koffie
met een likeurtje van het huis aan
geboden, maar ik ben er echt niet
op uit. Het liefst zit ik ongemerkt
in een hoekie".
„De recepten die ik in het radio
programma doorgeef moeten voor
iedereen haalbaar zijn. Kreeft of
iets dergelijks, daar begin ik niet
aan. Ook met bepaalde groenten
moet je oppassen. Zo heb ik eens
een recept met venkel doorgegeven
maar ik werd door een vrouw in
Brabant opgebeld, dat ze het niet
bij de groenteboer kon krijgen".
Reclame
„Binnenkort komt er weer een
kookboekje van me uit. Als ik zou
willen dan zou ik aan mijn hobby
een dagtaak hebben. Ik zou het
zelfs uit kunnen buiten, maar geld
interesseert me niet zoveel. Nu kan
ik aannemen wat ik leuk vind. Zo
is het ook met reclame. Ik heb vele
aanbiedingen gehad, werkelijk
waar, maar ik krijg die teksten niet
uit mijn strot. Daarom heb ik nog
nooit een Ster-spot gedaan. Maar ik
kijk collega's die het wel doen er
niet op aan. Sommigen hebben op
groeiende kinderen en kunnen het
geld goed gebruiken. Maar ik pas
er voor om met een produkt geï
dentificeerd te worden. Ton (van
Duinhoven) heeft daar veel last
van gehad. Hetzelfde geldt voor
kinderseries. Niet langer dan twee
jaar. Wat heeft Joop Doderer niet
moeten doen om los te komen van
Swiebertje? Misschien komt hij
daar nooit meer van af".
DAVID LEVIE
„IK HOUD VAN MIJN
VAK, MAAR HET IS
NIET ZALIGMAKEND"
soms te veel. Binnen twee minuten
ben ik dan in het Begynhof.
Doodse stilte. Daar staat een katho
liek kapelletje en dan wip ik even
binnen. Ga daar een kwartiertje
zitten met de ogen dicht. Echt niet
om heilig te wezen, maar dan vraag
ik me af. of er nog iets fout met me
is. Ik ben verre van volmaakt. Een
mens moet tot aan zijn dood aan
zichzelf werken. Vaak wordt me
gezegd: Henk, je bent te aardig. Ik
weet niet of dat waar is. Maar ik
ben nu eenmaal niet iemand die er
bewust op uit is anderen te kwet
sen. Je kent de uitdrukking een
poot onder iemands stoel wegzagen.
Tegenwoordig hanteert men de
Black en Decker en je belandt met
een knal op de grond. Nee, dat is
niet mijn cup of tea".
„Langzamerhand heb ik eelt op
mijn ziel gekregen. Ook wat kritiek
betreft. Af en toe worden critici
naar het toneel gestuurd die iets
schrijven dat kant noch wal raakt.
Als die iets onaardigs over me
schrijven, dan trek ik me daar niets
van aan. Maar er zijn ook critici die
wel verstand van hun vak hebben.
Schrijven die iets dat minder aar
dig is, dan vind ik dat niet leuk.
Ook ik maak fouten en niet elke
rol is een succes. Het toneelwereld-
je is vaak beklemmend. Er zijn fa
cetten om het vak heen die veel
spanningen teweeg brengen. Om je
daarvan te distantiëren is het goed
om je met andere dingen bezig te
houden. Ik heb „De Wilden" ge
speeld en daarin kwam een mono
loog voor van - twintig minuten.
Vreselijk inspannend. Een dag in
de keuken werkt dan verfrissend.
Als ik dan met vier of vijf lieden
aan het koken ben, vergeet ik het
toneel. Een kwestie van afstand
scheppen tot je vak. Elke maand ga
ik een keer naar het Nederlands
Danstheater. Een avond vol pure
schoonheid. Daar gaat nooit een to
neelspeler naar toe. Henk van Ul-
sen uitgezonderd. Als dan collega's
zeggen: „Is dat leuk?", dan kan ik
niet goed worden. Nee, zeg ik dan.
Het Nederlands toneel, dat is leuk.
Dat is beklemmend".
Globe
„Of ik het toneel leuk vind? Ach,
het is mijn vak, maar ik kan best
zonder. Als ik in Engeland toneel
heb gezien dan denk ik, ik ga maar
door met mijn kookpraatjes. Ik zet
geen poot meer op het toneel. Even
later denk je daar weer anders
over. Straks sta ik met Ank van
der Moer in De Jantjes. Verheug ik
me vreselijk op. Er zijn collega's die
neerkijken op volkstoneel. Onzin.
Shakespeare was ook een volks
schrijver. En Brecht en Ibsen. Ik
noemde daarnet Engeland, maar
laten we niet vergeten dat je daar
alleen naar gerenommeerde voor
stellingen gaat. Je ziet wel het
puikje. Maar ook in Nederland
hebben we grote acteurs en actrices
die ik bewonder. Globe had vijf,
zes jaar geleden een gezelschap dat
kon wedijveren met de beste En
gelse voorstellingen. Maar ja, ik
ben een anglofiel. Het journaal
daar is om van te smullen. Een pa
nel van drie mensen die elkaar de
bal toespelen. Heel wat anders dan
dat gortdroge NOS-journaal. Ik hou
ook van Frankrijk, een prachtig
land. Maar ik heb wel geleerd dat
de Engelsman vriendelijker is dan
de nogal oppervlakkige Fransman.
Nogmaals, ik houd van mijn vak
maar het is voor mij niet zaligma
kend".
„Er zijn nog zoveel zaken waar ik
van kan genieten. Schilderijen be
horen tot mijn grote hobby's. Ik
rijd geen auto en kan wat geld
overhouden om zo nu en dan iets
aan te schaffen. Ik was een tijd ge
leden op een tentoonstelling in
Amsterdam en zag daar een schil
derij van Dick Zwiers. Je loopt zo
langs een aantal werken en in
ééns... pang. Fata Morgana van
Zwiers. .Ik stond perplex. In die tijd
stond het koffiehuis nog bij het
Centraal Station en dat zou worden
afgebroken. En daar hing het kof
fiehuis in een bleke nevel, Ik was
er weg van. Ik belde Zwiers op en
hij is bij me thuis geweest. Om een
lang verhaal kort te maken, ik heb
het gekocht. Later belde het Stede
lijk me op dat ik een optie had
doorbroken. Het museum heeft
toen een ander werk gekocht. Voor
vijftigduizend gulden. Niet om naar
te kijken. Wat is dan een optie?
Hadden ze het meteen maar moe
ten kopen. Het Amsterdams Kof
fiehuis. Een gebouw met enorm
veel herinneringen voor iedere
Amsterdammer. Een stuk nostalgie
dat op het punt stond afgebroken te
worden. Zo'n heet hangijzer. Moet
je daar als museum nog over den
ken? Nee, dan snap ik het aankoop
beleid niet".
„Ook voor sport. Laatst zag ik een
tenniswedstrijd tussen Lendl en
Gerulatis op de tv. Vijf uur op de
baan en niet kankeren dat ze moe
zijn. De laatste keer dat ik bij Ajax
was viel me zwaar tegen. AJAX-
NAC. Ze deden negentig minuten
lang geen donder. Ik sprak met een
Amsterdammer en die zei me dat
hij zich gepakt voelde. „Meneer",
zei-ie, „ik koop een kaartje van
vijfentwintig piek voor mezelf, een
kaartje voor mijn zoontje en zo'n
jongen wil nog wat snoepen ook,
vijfenvijftig piek meneer". Die man
had gelijk. Als ik zo zou toneelspe
len als die lui voetbalden, dan
kreeg ik van mijn directeur direct
op mijn donder".
„Voor iemand met een modaal in
komen is het toch niet meer op te
brengen. En je krijgt niet eens
waar voor je geld. Dat vind ik
schandalig. En maar kletsen om
het voetbal weer gezond te maken.
Tegenwoordig ga je nauwelijks
meer. Ik ben een vredelievend
mens en ik moet niets van fietsket-
tingen hebben. Een tijdje geleden
ging ik naar Ajax-Feyenoord in het
Olympisch Stadion. Ik ging een
beetje vroeg om nog een kopje kof
fie te drinken. Ik hoor een heleboel
kabaal en kom Cees Jansma tegen.
Zegt hij tegen me: „Maak maar dat
je wegkomt, Henk, want er is een
NOS-technicus in elkaar geslagen".
Ik zag eens voor de aanvang zeven
„HOLLAND AT YOUR SERVICE" IN NEW YORK
Het World Trade Center in New
York. De tentoonstellingsruimte
van „Holland at your service" ligt
op de begane grond van een van
beide torens.
DEN HAAG Voor het Wereld
handelscentrum (World Trade
Centre) 'in Rotterdam is maandag
19 april 1982 een belangrijke datum
in zijn korte bestaan. Die dag opent
het World Trade-filiaal in New
York zijn deuren vor een export
expositie, zoals men daar waar
schijnlijk nog weinig heeft gezien.
Het initiatief voor de expositie met
de naam „Holland at your service"
is uitgegaan van WTC-Rotterdam,
dat in de Bicentennial, de viering
dit jaar van 200 jaar onafgebroken
relaties tussen Nederland en de
Verenigde Staten, een goede aan
leiding zag om aan de overkant
van de oceaan reclame voor ons
land te maken. Ondanks een vrij
laat begonnen wervingscampagne
maken tientallen grote bedrijven
en organisaties de overtocht mee.
Op 15 maart, ruim een maand voor
de opening van de expositie, moe
ten de voorbereidingen zijn afge
rond. Dan worden vijftien grote
containers vol tentoonstellingsma
teriaal verscheept richting Vere
nigde Staten. Verantwoordelijke
man voor het slagen van deze ope
ratie is Martin Verholt, directeur
van Hypsos Internationale Ten
toonstellingsverzorging bv. In het
bedrijf langs de startbaan van
vliegbasis Soesterberg wordt deze
dagen tastbaar gemaakt, wat in de
voorbije weken in samenwerking
met de direct betrokkenen aan
plannen is uitgebroed. Het resultaat
heeft veel weg van een kruising
tussen een mini-pretpark en Madu-
rodam.
Hete vuren
Hoewel Verholt zegt voor hetere
vuren te hebben gestaan, vindt hij
de opzet en uitvoering van de
WTC-expositie een grote uitdaging.
De geringe tijd die hem ter be
schikking stond en de grootte van
de in New York te vullen ruimte
(2.000 vierkante meter) konden
hem niet afschrikken. „Het is na
tuurlijk op je tenen lopen als je juist
in de drukste tijd van het jaar bin
nen zo'n kort tijdsbestek eind
november hoorden we pas van de
plannen alles moet doen. Maar
ja, we hebben wel meer op onze te
nen gelopen. Bovendien is een ten
toonstelling van deze omvang voor
ons een prestigezaak".
Met het gegier van een taxiënd
vrachtvliegtuig op de achtergrond
schetst Martin Verholt de filosofie
die bij het opzetten van de New-
yorkse expositie wordt gehanteerd.
„We hebben daar de beschikking
over één schijfje van zestig bij
veertig meter in een van de twee
immens hoge torens. In die ruimte
gaan we Nederland etaleren op een
manier, die ook de mensen die veel
tentoonstellingen hebben gezien
moet verbazen".
Commercieel landschap
„We hebben gekozen voor een reis
door een commercieel Nederlands
landschap: de Rotterdamse haven,
landbouwbedrijven, een heuse
straat met kantoren en een kroeg,
verschillende facetten van de Ne
derlandse industrie en Schiphol.
We doen bewust niet mee met de
campagne om bij een presentatie
'van Nederland de molens, bloem
bollen' en klompen weg te laten.
Dat is toch het eerste waar veel
buitenlanders bij het horen van de
naam Nederland aan denken. Maar
tegelijkertijd wordt benadrukt dat
ons land veel meer is. Zagaat het
er bij Rotterdam niet om te laten
zien hoe mooi de haven is, maar
om duidelijk te maken welke voor
zieningen er zijn en welke moge
lijkheden het Westeuropese achter
land biedt".
Naast alle praktische problemen
komt ook een groot stuk admini
stratieve rompslomp voor Verholts
rekening. Bij een verkennend be
zoek aan New York heeft hij van
alle materialen die hij gaat gebrui
ken houtsoorten, metalen,
kunststoffen en textiel stalen
meegenomen om door de functio
narissen van het WTC, die zeer
strenge veiligheidseisen hanteren,
te laten controleren. Daarnaast
moeten bergen paperassen worden
ingevuld, alvorens rond 10 april in
het World Trade Centre met het
opbouwen van de Nederlandse ex
portexpositie kan worden begon
nen.
Overigens mag niet worden verge
ten dat „Holland at your service"
de mogelijke bezoeken van mi
nister van economische zaken Ter
louw en van koningin Beatrix en
prins Claus incluis een puur
commercieel gebeuren is. Alles is
gericht op het bedrijven van recla
me voor Nederland; het leggen van
handelscontacten tussen het Ame
rikaanse en Nederlandse bedrijfsle
ven.
Volgens ambtenaren van het mi
nisterie van economische zaken
zijn er nog tal van vaderlandse pro-
dukten die een deel van de Ameri
kaanse markt kunnen veroveren.
Exportcijfers over 1981 lijken deze
bewering te staven. Verleden jaar
exporteerden Nederlandse bedrij
ven voor 4,6 miljard gulden naar de
Verenigde Staten. Als men geen re
kening houdt met de waardever
meerdering van de dollar is dat 55
procent meer dan in 1980. Wordt
de koersstijging van de dollar wel
verdisconteerd, dan bedraagt de
groei van de export nog altijd 23
procent. Een belangrijk deel van de
Ervaring
De ervaring met twee varende Hol
land-Expo's naar het Midden- en
Verre-Oosten heeft geleerd dat
dergelijke projecten duizenden ad-
spirant-kopers trekken. Verwacht
wordt dat „Holland at your servi
ce" tienduizenden bezoekers krijgt
te verwerken, van wie het meren
deel met een voornamelijk zakelij
ke belangstelling. Van meerdere
kanten wordt evenwel gewaar
schuwd dat alleen op grond van
zo'n grote opkomst geen hoge ver
wachtingen mogen worden gekoes
terd. Pas over een aantal jaren zal
duidelijk zijn of de contacten die
dit voorjaar in New York worden
gelegd ook hebben geresulteerd in
orders voor het Nederlandse be
drijfsleven.
JOS TIMMERS
.groei komt voor rekening van de
'nauwelijks te controleren handel in
aardolieprodukten. Maar deson
danks moet het, zo stelt men op
Economische Zaken, mogelijk zijn
de opgaande lijn door te trekken.
Hypsos-directeur
Martin Verholt bij
de maquette van
„een schijfje
World Trade
Center". In de
ruimte, die
vijftien meter
hoog is, kan in
een aantal
gevallen met
modellen op
ware grootte
worden gewerkt.
In zijn hand
houdt Verholt
een combinatio
van een
miniatuur-
overslagterrein:
kranen, een
hefbrug en een
allo.
