S°na «vg,
etV^e1ft
„Gebaren
van krommenaas"
in proces Frangois
DEN HAAG „Het Songfes
tival is een soort Olympische
Spelen. Het is een bekroning
en een erkenning als je mee
mag doen. Je kunt het zien als
een motie van vertrouwen in
je artistieke kunnen", zegt
Bonnie St.Claire. De zangeres
neemt net als Bill van Dijk en
de groep The Millionaires deel
aan het Nationale Songfesti
val, dat woensdagavond van
uit het Scheveningse Circus
theater (Ned. I 20.00 uur)
wordt uitgezonden. Het drie
tal vecht daar om het zo be
langrijke plaatsje voor Neder
land in te kunnen nemen op
het Eurovisie Songfestival, dat
24 april in het Engelse Harro
gate wordt gehouden.
Bonnie St. Claire vindt meedoen
aan het festival erg belangrijk. Vijf
jaar geleden streed ze op het Natio
nale Songfestival maar verloor.
Toch leverde het haar een nationa
le hit op, namelijk „Stop Me" en
een opleving van haar carrière.
„Misschien gebeurt dat nu weer",
zegt ze. Het succes heeft haar de
laatste jaren een beetje in de steek
gelaten. Het in het Nederlands zin
gen, het brengen van smartlappen
en haar discodeuntjes haalden Bon
nie niet uit het slop. Ze boekte klei
ne succesjes, maar daar bleef het
bij. Bonnie is momenteel met haar
producers Roy Beltman, Cor Aaf-
tink en arrangeur Paul Natte druk
aan het oefenen voor het Songfesti
val. Ze moet net als Bill van Dijk
en The Millionaires de drie liedjes
„Fantasie Eiland", „Jij en Ik" en
„Pierement" zingen.
Kiezen
Die liedjes werden door een jury
bestaande uit Rogier van Otterloo,
Pim Jacobs, Will Hoebee en Henk
van der Molen uit 148 inzendingen
geselecteerd. Een internationale
jury onder leiding van Pim Jacobs
zal woensdagavond bepalen welk
liedje het best in buitenlandse oren
klinkt. Die internationale jury be
staat uit een aantal orkestleiders,
die straks in Engeland als gastdiri-
gent voor hun eigen land zullen op
treden. Een nationale jury bestaan
de uit honderdtwintig landgenoten
tien per provincie zal uitma
ken welke artiest het gekozen lied
je op het Eurovisie-Songfestival
mag gaan zingen. De presentatie is
woensdagavond in handen van
Lenny Kuhr.
De kern van de groep wordt niet
alleen door Thijs gevormd, maar
ook door drummer Paul Zwikker,
toetsenman Suur de Groot en solo-
gitarist Ronnie Fens. Thijs: „Toen
onze zanger Jay Delmore twee jaar
geleden wegliep om een solo-car
rière te beginnen, besloten we om
geen nieuwe zanger aan te nemen.
Er was in die tijd veel meer vraag
naar vrouwenstemmen en dus be
naderden we twee zangeressen, (de
blonde) Carmen en (de donkere)
Angela. Het betekende wel dat we
ons repertoire moesten omgooien".
Meedoen met het Songfestival bete
kent voor The Millionaires het krij
gen van een grotere bekendheid in
Nederland. „We willen graag win-
maar mocht dat niet lukken
dan hebben we toch voor de televi
sie opgetreden en in een show ge
staan waar altijd door een reci 't
aantal mensen naar wordt geke ch
en dat kan nooit kwaad".
Allround
De derde deelnemer Bill van
is een allround artiest, die niet
leen zingt maar ook acteert en
musicals speelt. De in Rotten Stil
geboren Bill groeide op in Aus sn.
lië, maar kwam in 1967 terug oi Lc
zijn geboortestad aan de KI iQi
kunstacademie te studeren,
van Dijk vertolkte onder meer
len in „Hair" en „Godspell".
was ook te zien in „Een kannide
als jij en ik" en „Moeder en
jongens".
Tussen al die drukke werkzaan
den in Nederland door verhuf
hij ook enige tijd naar Londen
in de West End-produktie „Let S.
people come" te spelen. Als fil ;sti
teur vertolkte hij rollen in Jen
Movie", „Lieve jongens" en ,f-ge,
hakken, echte liefde". De at®
kleinsten kennen Bill van Dijlry
„Sesamstraat", want daarin is
regelmatig te horen. Over
Songfestival zegt hij: „Het lijkt
een fantastische ervaring. Hel
een unieke kans om in één klap )aj,
kend te worden en daarvoor do n.
toch meeof niet soms?". J
HANS P mg
stac
BRUSSEL Het Belgische
publiek geniet nu al een
maand lang van de affaire
Leon Frangois, de rechtszaak
tegen de gelijknamige politie
chef van de anti-drugbrigade
die zelf met een zestal colle
ga's tot over de oren in de lu
cratieve smokkel van verdo
vende middelen zonk. Dage
lijks smullen de krantelezers
van de jongste onthullingen
tijdens de zittingen van de
„correctionele" rechtbank van
Brussel over de politiepraktij
ken in de misdaadbestrijding.
Met boeven vangt men boe
ven, dat is duidelijk. Of, om
een van de talloze varianten
in de persverslagen te citeren:
hoe de missionarissen door de
heidenen tot afgoderij werden
bekeerd.
Nederlanders die de zaak-Frangois
volgen zijn gauw geneigd om voor
al het folkloristisch aspect in dit bi
zarre feuilleton te herkennen. De
(Belgische) speurders werden im
mers voortdurend bij de neus geno
men door de veel lepere (buiten
landse) heroïnesmokkelaars voor
wie ze aanvankelijk zogenaamd en
ten einde raad maar echt in zee
gingen. En hun hoogste rijkswacht
chefs, die in het proces als getuigen
worden gedagvaard, „gebaren van
krommenaas", hetgeen zoveel wil
zeggen als dat ze geheel in 's lands
ieder-trekt-zijn-eigen-plan-traditie
geen flauw benul hadden van wat
hun ondergeschikten tijdens de in
filtraties in de onderwereld uit
spookten.
Hoezeer die ingrediënten ook de
detectieve verbeelding verleiden,
de zaak waarom het gaat is de mis
dadige handel in verdovende mid
delen, de handel in de zwartste el
lende van de verslaafden en de pa
niek van hun naasten (zo die er
nog zijn). Daarom is eigenlijk elk
woord dat door verdachten en ge
tuigen in de zaak-Frangois wordt
gesproken huiveringwekkend.
Daarom ook verdient het aandacht
dat in deze Belgische rechtszaak
om de haverklap het woord Neder
land valt. Elke zittingsdag weer
gaat het over Nederlandse politie
mensen met wie werd samenge
werkt of die werden misleid, over
„gecontroleerde proefzendingen"
van heroïne naar Nederland, over
Nederlandse smokkelaars en tipge
vers die het „spel" meespeelden.
In de verdachtenbank in Brussel
zitten geen Nederlandse (politie)
mensen, maar zo alles wat daar
IN BELGISCHE RECHTSZAAL VALT OM
HAVERKLAP HET WOORD NEDERLAND
idi:
Leon Frangois in betere tijden met achter zich zijn eigen verzameling opiumpijpen.
onder ede wordt verklaard al geen
aanleiding zou zijn voor concrete
strafrechtelijke onderzoeken in ons
land, dan rijst toch minstens de
vraag naar de methoden van de
uiteenlopende Nederlandse politie
diensten in de strijd tegen de drug
handel.
Maffia
In België is die strijd op een gewel
dige manier uit de hand gelopen.
De speciale bureaus die ervoor in
het begin van de jaren zeventig
werden opgericht, te weten het Na
tionaal Drug Bureau (NDB) van
commandant Frangois en het Bu
reau voor Criminele Informatie
(BIC), werden eigen smokkelcentra
sinds in 1975 een bedrag van
100.000 gulden verloren ging. Een
verklikker „uit het milieu", zou
met geld van de rijkswacht een
heroïne-aankoop doen en daarmee
de handelaar aanwijzen. Maar de
handlanger verwisselde de twee
aangekochte kilo's van het zuivere
spul voor een minderwaardig goed
je en ging er vandoor. Rijkswacht
staf en openbaar ministerie eisten
dat geld terug en zo verzeilden de
aan hun lot overgelaten anti-drug
brigadiers in het hol van de maffia.
De zes nu in Brussel terechtstaande
politieagenten ontkennen ten bate
van de eigen bankrekening te heb
ben gehandeld. Maar vast staat dat
ze hasj, heroïne en cocaïne op de
markt kochten en verkochten, dat
ze valse rapporten over hun speur
werk aan binnen- en buitenlandse
autoriteiten verstrekten (omdat de
ambtelijke oversten toch geen be
grip zouden hebben voor hun ris
kante veldwerk in de onderwereld)
en dat ze een uiterst luxueus leven
leidden.
Bij dat alles bleven belangrijke re
sultaten uit. Sterker nog, de Brus
selse drugsspeurders werden de
beste maatjes met de allerzwaarste
smokkeljongens, die hun af en toe
wat lastige kleine handelaartjes
toewierpen om zodoende met poli
tiebescherming hun smerig werk te
kunnen voortzetten.
Aanwijzingen voor Nederlandse
betrokkenheid bij dit soort gerom
mel worden tijdens de verhoren in
de Brusselse rechtszaal soms ineens
heel concreet. Zo maakte officier
van justitie Cornelis in een eerste
requisitoir melding van een af
spraak die de Belgische adjudant C.
van het NDB-bureau samen met
een Nederlandse tipgever c.q. be
ruchte smokkelaar J.K. op 21 mei
1975 had met illegale handelaren in
Breda. Maar C. en J.K. werden al
daar opgewacht door de Neder
landse politie, op cocaïnebezit be
trapt en achter slot en grendel ge
stopt „Maar ik ben Belgisch rijks
wachter van de drugsbestrijding.
Mijn chef staat net over de grens te
wachten", verweerde C. zich. Com
mandant Frangois werd erbij ge
haald en beide arrestanten moch
ten weer vertrekken.
Diezelfde rijkswachter C. (een ex-
paracommando) werd twee jaar la
ter tijdens een verkoopafspraak in
Rotterdam alweer betrapt door Ne
derlandse collega's en opgesloten.
Een paar rapporten en telefoontjes
van Leon Frangois uit Brussel vol
stonden om de ongelukkige speur
neus weer te laten vertrekken. Hoe
kon dat allemaal zo maar gebeu
ren?
Eveneens in 1977 werd BIC-man
Van G. in Amsterdam tijdens een
transactie met Chinezen door de
politie gefotografeerd. Men kwam
achter zijn identiteit en waar
schuwde het bureau in Brussel,
waarna Van G. ontslag moest ne
men maar later toch weer in dienst
kwam. De agent werkte samen met
een van de zwaarste gangsters van
Europa, Albert (bijgenaamd Bruno)
F., een Fransman die de hele drug
lijn Bangkok-Brussel-Amsterdam
controleerde. De rechter in Brussel
tegen Van G.: „Samen met F. hebt
u 27 kilo heroïne naar Nederland
gesmokkeld, genoeg om het hele
land te vergiftigen. Waarom?" Ant
woordt Van G.: „Ik hoopte dat hij
zou worden aangehouden". Waar
om hebt u de Nederlandse politie
niet gewaarschuwd? „Ik durfde
niet, ik was bang van F.".
Nieuwe vragen
Waarom werkten de NDB- en BIC-
mannen in Nederland zonder toe
stemming van de Nederlandse au
toriteiten? „De Nederlanders doen
precies hetzelfde bij ons in Belgie",
aldus rijkswacht-commandant
Frangois in antwoord op de vraag
van de rechter. Een antwoord dat
talloze nieuwe vragen oproept, die
echter niet meer gesteld werden.
In België is het uitlokken van een
misdrijf omwille van het vergaren
van bewijs evenzeer verboden als
in Nederland. Maar in Brussel
staan geen Nederlanders terecht
Hoewel, er staat wel een Nederlan
der terecht, maar die is voortvluch
tig. Het is Joop van W., een antiek
handelaar die zich in het Belgische
Mol had gevestigd, een van de gro
tere drugsmokkelaars van België
was en samenwerkte met de man
nen van Frangois. In 1980 is hij tij
dens een verhoor in de rijkswacht
kazerne van Brussel „op onver
klaarbare wijze" kunnen ontsnap
pen. Iedereen weet dat men hem
heeft laten lopen omdat zijn ver
klaringen heel wat politieagenten
in nog grotere moeilijkheden zou
den brengen. En alle Belgische
kranten schrijven dat de man zich
intussen weer boven de Moerdijk
heeft gevestigd. Interessant. Kan
hij ook daar gebruik maken van
zijn overvloedige politie-contacten?
Belangwekkend
Voor de vrijheid die genoemde he-
roïnekoning Albert F. (tevens
hoofdverdachte van enkele onop
geloste onderwereldmoorden in
België) thans geniet zijn in elk ge
val Nederlèndse 'functionarissen
verantwoordelijk. F. werd op 10 ja
nuari 1978 in Amsterdam aange
houden wegens drugssmokkel en
vervolgens tot zes jaar gevangenis
straf veroordeeld. Hij verdween op
zondagmiddag 30 december 1979
„op mysterieuze wijze" uit de ge
vangenis van Scheveningen. Ieder
een die in België iets met het pro-
ces-Frangois te maken heeft weet
met zekerheid dat F. vriendelijk
werd uitgenodigd de benen te ne
men, na veelvuldige contacten tus
sen Brusselse rijkswachters, hun
Nederlandse collega's en de bandiet
zelve. F. had in de gevangenis zijn
sluwe werk als tegelijk tipgever en
afperser van politieagenten gewoon
voortgezet.
Zo levert het proces-Frangois in
Brussel nog ontelbare getuigenissen
op die uiterst belangwekkend moe
ten zijn voor Nederlandse officie
ren van justitie. Hoe de Nederli
se politie in 1977 precies wist da
inmiddels weer in vrijheid n
vende moordenaar van t
Chinese drughandelaars in Ams 7 5]
dam te vinden zou zijn op het ai
in Antwerpen van een tipgefc.arT
van de Brusselse BIC en NDB. e
hoe Joop van W. in Nederland 0|
cannabis, afkomstig van Chris
von Opel (die van de auto's in
daad) op de markt kon brer IL.
terwijl Belgische agenten die I
smokkellijn uit Zuid-Frankrijk
melijk volgden.
En dat de nu terechtstaande nLat
wachter Andre D. wegens zijn
te „aanpassingsvermogen" zi r
door de politie van Rotterdam
door die van Amsterdam is gUj
vraagd als infiltrant in de plas nix
lijke heroïnemaffia op te tredei fw:
Er was (is) dus behalve van be< me
ook sprake van intensieve san Va«
werking van de verloederde Be
sche drugrechercheurs met j8
collega's in Nederland (waar
drugbestrijding verspreid ligt 0
alle gemeente- en rijkspolitiek! e'^
sen plus de al eens door „Be let
sche" problemen in opspraak g( n
men Amsterdamse narcoticabr Le'
de).
Lol
Vals geld
nat:
Tenslotte is er nog die bekent
van inspecteur Karei C. dat hi
eigen houtje omdat hij het
vraagde geld niet kreeg van
:unnen lokken. In
heet het dat die guldens g<
zijn in Heerlen, met medew
van de Nederlandse politie.
maal uitermate interessant.
De 41.000 bladzijden van het
sier-Frangois plus de verslagen
de rechtbankzittingen zijn een ECI
dere studie door de Nederlar >all<
justitie en ook door politie :hie
meer dan waard. Niet eens zo:1
om naar concrete onregelmatif e h
den te zoeken maar vooral omhals
ring te trekken uit het fiasco
bepaalde strategieën in de strijdlen
gen de georganiseerde misdaad.
Er staat zeer veel op het spel
België ligt als gevolg van het
ces-Frangois de drugbestrij^t n
haast stil. Geen politieman di&stc
zich nog aan durft te branden
beide inspecteurs die het onderi
naar de illegale praktijken van
NDB- en BIC-collega's hebben
leid zijn gewapende aanslagen
pleegd. De daders zijn voortvli
tig en worden gezocht in zowel
derwereld- als politiekringen..
MARC DE KONIN blot
dar
