inaie
„Wij heten
geen Yvonne
van Gennip"
Hennie
Kuiper
is nog
fanatieker
geworden
Voor
Christ
van der
Smissen
is biljarten
eten en
drinken
ZATERDAG 6 FEBRUARI 1982'
Plaats van handeling: een rokerig
achteraf-zaaltje in een landelijk
centraal gelegen etablissement
langs de snelweg, pakweg motel
Bunnik. Aanwezig: een aantal he-
ren op leeftijd, van wie enigen op
de plaats van het hart een embleem
met de letters KNSB draagt. De
Koninklijke Nederlandse Schaat-
senrijdersbond. Zo langzamerhand
kan dat beter worden gelezen als
schaatsrellenbond. De eerder ge
noemde heren maken zich niet
druk over die reputatie; zij zijn in
middels het nodige gewend ge
raakt Als je van het ene incident
in het andere valt, krijg je een oli
fantehuid en dat is best makkelijk.
Op kosten van de bond een extra
glaasje jenever achterover slaan,
dat is de remedie tegen dit soort
akkefietjes. Ach, laat die kranten
maar schrijven, hóór je iemand
denken; dat is volgende week weer
vergeten.
De heren zijn niet voor niets bij el
kaar gekomen, dat spreekt. Het
WK in Honoloeloe, waar zojuist
een kunstijsbaan gereed is geko
men en over een jaar het Oceani
sche schaatskampioenschap wordt
afgewerkt is één van de redenen
van samenkomst. De Koninklijke
Nederlandse Schaatsenrijders Bond
mag namelijk twee officials afvaar
digen naar Hawaï; tenslotte valt
daar het nodige propagandistische
werk te verzetten nu de Koninklij-
ke Nederlandse Schaatsenrijders
Bond in navolging van het even
Koninklijke Nederlands Korfbal
Verbond heeft besloten al die
werelddelen waar nog niet wordt
geschaatst te gaan bewerken. Nu
moet het evenbeeld van korfbal-
propagandist Adri Zwaanswijk
worden gevonden. Vandaar.
Terwijl de rook steeds dichter
wordt heeft de blauwe blazer aan
het hoofd van de tafel het woord
genomen. „Heren", zegt hij, „de be
doeling is bovendien dat een jaar"
lang één of meerderen van ons een
deel van de wereld gaat afreizen
om het schaatsen wat te verbrei
den. Inmiddels wordt er in Austra
lië geschaatst, Colin Coates, u weet
wel Maar we moeten ook trachten
vaste voet te krijgen in Zuid-Ame
rika, Nieuw-Zeeland, het Midden-
Oosten enzovoort Het gaat er nu
om te peilen wie ons land kan ver
tegenwoordigen bij een dergelijke,
belangrijke expeditie. Mag ik van u
eens horen: wie verkeert in de om
standigheid zich gedurende eh, la
ten we zeggen, drie maanden vrij
te maken om op pad te gaan. Als
we uitgaan van drie maanden werk
zouden we op jaarbasis vier van u
nodig hebben
Er worden wat stoelen verschoven,
zeven van de acht heren leunen
naar voren en melden zich achter-
een volgens aan voor de klus. „Ja",
herneemt de blauwe blazer aan het
hoofd van de tafel, „er zijn maar
vier plaatsen te vergeven. Laat me
eens kijken: u, meneer Jansen,
kunt u echt drie maanden uw
steenkolenhandel in de steek laten?
En u meneer Pieterse, kunt u uw,
eh, sigarenfabriek, eh, ha ha, aan
de brand houden? En u meneer, eh,
De Jong, hoe staat het met uw, eh,
dakpannenfirma?
De aangesproken heren zwijgen,
waarop de blauwe blazer aan het
hoofd van de tafel het woord weer
neemt. „Als de zaken er zo voor
staan is het duidelijk: Guus, jij kunt
sowieso gaan; jij, eh, Jan ook niet
waar? En voor Jos en Karei zijn er
helemaal geen problemen. Jullie
zijn tenslotte met pensioen en jul
lie, ha ha, beschikken over de fi
nanciële middelen om ook zelf wat
bij te dragen in de onkosten, zodat
onze Bond en de ISU het niet al
leen voor hun rekening behoeven
te nemen. Goed, laten we hierbij
vast leggen dat Guus, Jan, Jos en
Karei die klus aanvatten. Hebben
jullie nog een voorkeur voor een
bepaald werelddeel?"
„Ja, eh, zegt Karei. „Ik ben nog'
nooit in Honoloeloe geweest. Het
lijkt me bijzonder plezierig om daar
enige tijd te vertoeven. Bovendien
is mijn vrouw ook wel weer eens
aan een aardige vakantie toe. Ja,
eh, ik wil me wel kandidaat stellen
voor Hawaï". Waarop Jos over
neemt en met de overtuigende
stemklank die de oud-directeur
van een voormalig Twents textie
limperium verraadt, zegt „Ik voel
wel iets voor Nieuw-Zeeland. Uit-
eindelijk heb ik mijn dochter en -
schoonzoon al enige jaren niet ge
zien. Ik heb bovendien het idee dat
het een goede voedingsbodem is
daar, want, eh, hoe heet hij ook al
weer, o ja, die Colin Coates kwam
uit die buurt. Nee, geef mij Nieuw-
Zeeland maar". Guus is kort en
krachtig. „Zuid-Amerika voor mij",
zegt hij. Waarop Jan zijn neus op
haalt en opmerkt „Ik ben er welis
waar net een paar weken geweest -
overigens draait ons filiaal in Tel
Aviv leuk -, maar het Midden-Oos
ten wil ik wel voor mijn rekening
nemen.
De blauwe blazer, met een halve
blik op de klok en de andere helft
op de verzameling lege flesjes en
halfvolle glazen op tafel, schraapt
zijn keel. „Mijne heren, het lijkt me
duidelijk. Karei, Jos, Guus en Jan
doen het. Met jullie voorkeur heb
ik geen probleem. Dat zal ik er bij
de ISU wel doorheen krijgen. Ik ga
dan zelf wel met Karei mee naar
Honoloeloe. We moeten er alleen
even voor zorgen dat het bondsbu-
reau wel de goede namen doorgeeft
aan de internationale organisatie.
Want het zou toch vervelend zijn
als een verkeerd lijstje bij de ISU
belandt We heten tenslotte niet
Yvonne van Gennip ha ha ha".
Waarop de laatste teug wordt geno
men, actenkoffertjes worden dicht
geklapt en jassen aangetrokken.
„Stuur de rekening maar door naar
de Koninklijke Nederlandse
Schaatsenrijders Bond", roept de
blauwe blazer die even tevoren aan
het hoofd van de tafel was gezeten.
TINUS L. BUYS
TEN Het plezier in de
jrt heeft bij Hennie Kuiper
ijd voorop gestaan. De wiel-
[nerij mag voor hem dan al
en een goed betaalde bezig-
id zijn, de fietsen van de
Emalige Olympisch
jreldkampioen zouden stel-
I onder een fikse laag stof
n bedolven, wanneer de
i imo om de tweewielers te
I stijgen niet meer aanwezig
is geweest.
i zegt de oud-Denekamper: „Ik
l nu 32 en ben me in de loop der
Sn veel dingen bewust gewor-
I, maar soms denk ik van mezelf
ik op deze leeftijd alleen nog
ar fanatieker word. Fietsen doe
bok nog steeds met enorm veel
ier. Zou dat niet zo zijn dat zet-
die fiets liever in de schuur,
ik pak hem elke keer nog
Is met liefde. Voor mii is dat
noodzaak om wat te kunnen
[iken. Iemand die oppervlakkig
die wielersport heen kijkt, zal
ims best wel eens met een ja-
blik doen. Ik wil mezelf ook
iaal niet zielig afschilderen
maar als je ziet wat je er toch
laai voor moet doen om aan
top te blijven, dan moët je wel
irt en nieren amateur zijn. Dat
ivallig leuk verdien is natuur-
looi meegenomen, maar als je
leen voor de centen zou doen,
je het wel vergeten. Dat is
aij niet anders dan voor bij-
leld een springruiter. Die
it van zijn paard houden, gecon-
reerd bezig zijn. En denk je dat
n Borg niet opgaat in zijn ten-
in? Tuurlijk, anders was hij al
gestopt".
dat laatste wenst Hennie Kui-
voorlopig nog niet te denken,
(tici, die van mening zijn, dat
met zijn sportieve carrière wel
igeveer gebeurd is, moeten wat
betreft zo snel mogelijk tot in
komen. Kuiper geeft toe, dat
voor hem de laatste Tour de
ice op een geweldige deceptie
itgedraaid en dat het seizoen
lts kon worden gered door de
>pe en begeerde triomfen in
van de meest aansprekende
siekers, de ronde van Vlaande-
en die van Lombardijen.
>er. „Als ik ook in 1982 twee
aekers win, ben ik heel dik te
en, want het waren twee hele
ie. De Tour daarentegen was
het eerst slecht. Dat heeft be
de oorzaken gehad, die ik pas
heb kunnen achterhalen. In
)auphiné Liberé ben ik tijdens
tijdrit op mijn hoofd gevallen
liep ik een lichte shock op.
rdoor kun je, naar het schijnt,
de ene op de andere dag vorm
iezen. Ik dacht eerst dat de
dere prestaties te wijten waren
een lager hemoglobine-gehalte
lijn bloed. Van de ene op de an-
dag kwam ik geen meter
u( uit. Ik ben een type, dat dan
norzaken gaat zoeken tot die zijn
onden. En van piekeren kun je
heel moe worden. Ik wil echter
ag bewijzen, dat ik nog larig niet
eschreven ben, dat ik nog fiet-
cht
ïv! IT WILLEBRORD Van
oer rist van der Smissen is al-
ruri beweerd, dat hij de opvol-
v0' is van de kampioen der
b" npioenen in de biljartsport,
Jer yrnond Ceulemans. De
to tke topsporter uit St. Wil-
rord gaat niet gebukt on-
de belasting die anderen
n op de schouders leggen.
or hem is biljarten eten en
nken, slapen en opstaan,
wc torn een dagelijkse routine.
•w 1 kleine financiële onder-
001 ining ondervindt hij van
e NSF en van de biljartbond
r. (BB). Voor de rest moet
s o i vrouw dagelijks het huis
aci om de kost te verdienen,
r. Je aan topsport wil doen, zal
moeite moeten getroosten
ontberingen moeten lijden,
prijs om de beste te willen
En dat was Van der Smis-
Y onlangs toen hij in
iee meioord de Europese titel
"s, idstoten veroverde.
Vi liswaar ontbraken Ceulemans
Connesson op het podium de
I" 1 ite. omdat hij geschorst werd,
-n at hij een partij tegen een Bra-
aan voor geld had gespeeld, en
partij niet had aangemeld en
messon nadat hij de Franse
dstoottitel aan Vierat had gela-
h - maar de prestatie van Van
Smissen werd toch hoog aange-
A^!en. De titel veroverde hij na
"j! tweegevecht met zevenvoudig
ïpioen Ludo Dielis tenslotte.
"rl seizoen wordt voor de jonge
bander erg belangrijk. „Ik ben
aar. Mijn vrouw moet halve da-
de deur uit om de kost voor mij
'erdienen. Dat zint me niet. Ik
liever dat ze thuis is. Maar met
;n komt er nog steeds geen
op de plank. Het wachten is
in sponsor. Kijk, als die dit sei-
wegblijft, dan komt hij het
inde seizoen ook niet en dan
ik mijn consequenties. Het
It dan alleen het bandstoten en
iebanden, waarmee ik aan de
ga. Nu doe ik aan alle zeven
oorten mee. Bewust, want het
Je seizoen heb ik me alleen op
driebanden toegelegd. Dat is
gok geweest. Ik viel buiten de
in. Nu gaat het een stuk beter,
ain ook niet meer zo veel. Ik
van toernooi tot toernooi. Een
ee uur per dag heb ik de keu
Ie hand. Dat is genoeg, want ik
het niet meer opbrengen, om
[er achter de tafel te staan. Er
ook altijd een bepaalde
ig achter zitten. Trainingspar-
i zijn niets voor mij. Het gekke
it ik een toernooi vaak met een
ipartij begin. Het is me drie
overkomen, en alle keren
aide ik daarna de titel". Emmel-
td maakte daar een uitzondering
Dit beeld van was tekenen voor
het optreden van Hennie Kuiper
vorig jaar in de Tour, die hem een
teleurstellende slotklassering
opleverde. Dit jaar hoopt Kuiper
beter te presteren in de wedstrijd
waar toch de aandacht van de
wielerwereld het hele jaar op is
gevestigd.
sen kan. Dat het de laatste keer in
de Tour een beetje fout gelopen is
heeft me piin gedaan. Ik heb er nu
zeven gereden, en dit was de eerste
die gewoon slecht was. Dat kan een
keer gebeuren, het is menselijk. We
zijn nu eenmaal geen machines.
Een tikkeltje geluk heb je bij zo'n
ronde ook nodig. En die valpartij
vooraf heeft me opgebroken".
Grote droombeeld
De Tour de France wordt ook anno
1982 nog altijd hét grote droom
beeld voor Hennie Kuipers. In 1977
was hij al eens heel dicht bij een
triomf in de Grand Bouclé, maar
de inmiddels als wielrenner al vol
ledig versleten Bernard Thevenet
bleef hem, minder dan een minuut
voor. Die nederlaag heeft Hennie
Kuiper veel pnn gedaan, omdat na
dien het besef bij hem doordrong,
dat hij een dergelijke kans op een
eindzege in de Tour wellicht niet
ChHst van der Smissen: „Mijn
vrouw verdient nu door halve
dagen te werken de kost Dat zint
me niet meer".
op, Van der Smissen begon met een
zege en werd toch ook Europees
kampioen. Na een bijna ongeëve
naarde slotronde, waarin hij tegen
Dielis alle risico's van de wereld
nam en zijn inzet werd bekroond.
Een andere reden om weer aan alle
spelsoorten mee te doen, is de pu
bliciteit die het met zich mee
brengt. Van der Smissen: „Je moet
er iedere keer weer bij zijn. Met
het EK bandstoten in Emmeloord
helemaal. De televisie was er. Wil
ik nog aan de bak komen, moet ik
er bij zijn. Maar ik zie het nog niet,
dat ik van het biljarten kan Teven.
heeft de Puttenaar zich ook dit jaar
op de het veldrijden gestort, vol
gens hem een ideale manier om al
vast de nodige basisconditie op te
doen. In Kijkduin, behoorde hij op
nieuw tot de deelnemers aan de
stijd om de nationale titel, maar
moest al vrij snel afhaken. Hennie
Kuiper: „Dat crossen is iets, wat ik
zeker ga stabiliseren. Het wegsei-
zoen is lang en zwaar, vandaar dat
ik eerder de draad heb opgenomen
en mij met veldritten heb bezigge
houden. Eigenlijk had ik er elke
week wel eentje willen rijden,
want het is voor mij gewoon een
geweldig goede manier van voorbe
reiden. Ik vind het zwaar overdre
ven om nu al drie of vier uur op de
weg te gaan fietsen. In het bos is
het lekker warm en via het crossen
doe je aan een flink brok zelfbe
heersing van je lichaam en voer je
je souplesse op. Hopelijk heb ik
daar in het wegseizoen straks voor
deel van".
WILLEM PFEIFFER
derd gulden. Op de voorlaatste dag
van het toernooi werd uitbetaald in
Argentijns geld. Op het allerlaatste
moment hebben we dat bij een
bank kunnen wisselen, anders had
ik helemaal niets gehad".
Bij het circus
Dat is biljarten om het wereldkam
pioenschap. Het hoort bij het circus,
dat veelal dezelfde bezetting kent.
In Emmeloord kwamen alleen
Ceulemans en Connesson niet,
maar de rest, Van der Smissen,
Dielis en zelfs Arenaza, de Span
jaard, was van de partij. „Het is
voor het publiek misschien niet zo
aantrekkelijk steeds weer met de
zelfde namen te worden geconfron
teerd. Dielis had vlak voor Emmel
oord voor de grap al tegen Ray
mond Ceulemans gezegd, dat hij
blij was, dat de oude meester er
niet bij was. Anderzijds moet ik
zeggen, dat er veel biljarttalent in
Nederland is. Ik verwacht binnen
kort wel andere namen op het po
dium. Kijk maar naar Amouts en
Bongers".
De laatste maakt momenteel veel
furore, onder meer in het bandsto
ten, onder leiding van zijn trainer
Tony Schrauwen, eens de leer
meester van Van der Smissen.
„Van mijn achtste tot mijn veer
tiende jaar heb ik les van mijn va
der gehad. Hij leerde me pikeren
en zo. Daarna kwam ik bij Schrau
wen. Maar op een gegeven ogen
blik wilde hij me geen les meer ge
ven. Ik weet nu nog niet waarom.
Hij was kind aan huis bij ons.
Kwam altijd meeëten, toch bleef hij
opeens weg. Daarna heb ik het me
zelf maar aangeleerd".
Winnen en geluk
„Om succes te hebben moet ie win
nen en geluk hebben. Op éen ver
keerde stoot heb ik eens een Euro
pese titel verknald, maar door één
carambole heb ik ook ooit de titel
binnen gehaald. Het gaat om een
centimeter. Biljarten vind ik een
moeilijke sport, omdat je vaak
machteloos bent. Als je tegenstan
der aan het biljarten is, kun je niets
meer doen. Ik speelde eens een fi
nale om de Europese titel in Gra
nada, ongeveer zes jaar geleden. Ik
was uit en Dielis had de nabeurt.
De ballen lagen in een onmogelijke
positie. Maar iedere keer maakte
hij ze. Negen keer. Tot aan de laat
ste stoot, een moeilijke figuur. Ik
zit recht achter de stootbal. En ik
zie Ludo positie kiezen. Ik wist, dat
als hij zou stoten, de bal raak zou
zijn. Op het laatste moment be
denkt hij zich en kiest een andere
positie. Toen wist ik zeker dat ik
gewonnen had. Hij miste op onge
veer tien centimeter. Zo zie je
maar".
HENK WAGEMAN
Wat rumoerig
„Ik heb het in Buenos Aires in Ar-
Hele versterking
Hennie Kuiper heeft ook bepaald
niet het gevoel, dat hij de komende
jaren meer klassieker-specialist dan
ronde-renner zal zijn. „In onze
ploeg hebben we nu Bert Ooster
bosch er bij en dat is een hele ver
sterking, Adri van der Poel heeft
gentinië meegemaakt. We speelden
om de wereldtitel driebanden. Daar
zaten duizenden mensen. Die be
taalden dertig tot veertig gulden
entree. De broodjes en het fris wer
den in alle glorie geserveerd. Het is
dan wat rumoerig, maar daar heb
ban wij geen last van. We concen
treren ons alleen op de ballen. Het
is zelfs wel angstig, die stilte. Je
denkt dat iedereen op je let".
De trip naar Argentinië in mei 1980
roept nog steeds vele emoties bij
Van der Smissen op. „Het is daar
een echte show geweest. Ongelofe
lijk. Het voorstellen aan het pu-
een jaar ervaring bij de profs en is
dus gegroeid en dan hebben we ook
Roger de Vlaeminck nog. Voor het
voorseizoen zitten we dus normaal
gesproken wel goed. Voor de Tour
hebben we minder van die man
nen. Bovendien ben ik door Fred
de Bruyne voor het rondewerk
aangetrokken en is het dus in feite
knap teleurstellend geweest, dat
die Tour het afgelopen jaar de mist
is ingegaan. Dit keer zal ik echter
vermoedelijk wel weer kopman
zijn en het is dan niet de bedoeling
dat ik opnieuw in de buurt van de
dertigste plaats terecht komt. Ik zal
nu gewoon in de top mee moeten
draaien".
Hennie Kuiper heeft zoals gebrui
kelijk de eerste voorbereidingen op
het nieuwe seizoen al achter de
rug. De laatste twee weken van de
cember bracht hij zoals gewoonlijk
weer in de Franse bergen door om
zijn hemoglobine-gehalte op een
hoger peil te brengen. Daarnaast
bliek was een happening. Als mata-
doren werd je ingehaald. Maar de
organisatie was pet. Er klopte niets
van. Dan was het ijskoud, even la
ter weer behoorlijk warm en de
partijen begonnen nooit op tijd. Bo
vendien moest ik zeuren om een
dagvergoeding. Normaal is die
150,- per dag, maar ik heb in het
begin niets gekregen. Jan Lageweg
van de biljartbond heeft zich tot
het uiterste in moeten spannen om
wat geld voor me los te peuteren.
Ze wilden me eerst vijftig gulden
geven, het werd uiteindelijk hon-
Trouwens, Joop Zoetemelk was ook
34 toen hij won, dus daar hoeft het
niet aan te liggen".
nóg eens zal krijgen. Met zijn ne
derlaag tegen Joop Zoetemelk in
1980, toen Kuiper opnieuw goed
was voor het zilver, had hij aan
zienlijk minder moeite. Zoetemelk
was gewoon royaal te sterk voor
hem.
En nu is er Bernard Hinault, die
van plan lijkt de komende jaren als
een grootvorst te blijven regeren en
er een zichtbaar genoegen in
schijnt te scheppen zijn concurren
ten zo diep mogelijk te vernederen.
Bovendien gaan voor Kuiper lang
zamerhand de jaren tellen. Of niet?
Hennie Kuiper: „Als je als sport
man geen doel meer hebt waarop je
je richt, kun je net zo goed kappen.
Die Tour ligt me toch nog steeds
verschrikkelijk na aan het hart.
Vanaf het moment waarop de per
soon om wie het draait, en dat ben
ik, het uit zijn hoofd zet, is het ge
daan. Maar zo ver is het nog niet.
Naar hetgeen ik in het verleden
heb gepresteerd, zeg ik dat er nog
Het is geen publieksport. De men
sen kunnen niet meeleven. Ze mo
gen de favorieten niet aanmoedi
gen. Het enige wat je hoort in de
biljartzaal is: sssst. Vragen om stil
te. Of dat de goede weg is? Wat mij
betreft mag er rustig een ober in de
zaal rondlopen. En, met mate, mag
er gerookt worden. Als dat er ten
minste toe zou bijdragen, dat er
meer publiek zou komen".
altijd de mogelijkheid is om 'm eens
te winnen. Uiteraard zegt iedereen,
dat Hinault het nu is en dat ik een
dagje ouder wordt Dat is allemaal
waar. Ik zeg ook niet dat ik die
Tour nog eens ga winnen, maar er
liggen kansen voor mij, net als vijf
jaar geleden. En mijn leeftijd doet
mij de das nog niet om. Daar ben ik
zeker van, die werkt in elk geval
nog niet negatief op mijn prestaties.
