Peter van Ruiten heeft ziel
verpand aan auto-miniaturen
irief provincie over woonwagen-
:ampen verbaast gemeenten
Vuilnis
vaten
É1FO stelt Alph
voorwaarde
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
hap, de volgende keer. Zo
krijg ik menig prachtexem
plaar in m'n verzameling.
Voor een paar tientjes".
Busmodel
Ook vrienden en kennissen
dragen nog steeds bij aan Pe
ters glorieuze bezigheid. Een
grandioos model van een bus,
bijvoorbeeld. Aangereikt door
een Centraal Nederland-
chauffeur: „hier Peter, neem
jij die bus maar, want mijn
kinderen maken hem toch al
leen maar kapot". Dat is nog
eens wat anders dan augur
ken, in een glazen display.
Peter zit te popelen, terwijl hij
vertelt. „Ik zie een wagen,
hoor het geluid van de motor,
en ik weet meteen wat het is.
Je leidt me niet om de tuin
hoor".
Heel jong al Peter zal een
jaar of vier zijn geweest
was het al raak. Moeder Van
Ruiten durfde niet uit de stad
thuis te komen zonder een au
tomodelletje. Een Dinky
Toytje zat er al gauw bij. Pe
ter, toen al een vriendelijk
jongetje, was blij met een
dooie mus. Het mocht best een
matchbox-exemplaartje we
zen. Maakte gaar niets uit.
Dat veranderde later wel,
toen Peter van Ruiten rond
'67 echt miniaturen begon te
sparen. De prille onschuld
was er van af. Peter begon
zich over te geven aan een
„Leidenschaft" die in de pa
pieren ging lopen. Hij gaf zak
centen en vakantiegeld eraan.
Offerde monetair alles op aan
„het automobiel". Kostbare
zaak. Maar de jonge Van Rui
ten was het een zorg. Zamme
een zorg zijn; dat zei hij ook.
Bouwde inmiddels relaties op
met garagebedrijven in Lei
den, Zoeterwoude; daar van
daan kwamen ook verschil
lende modellen.
Snelheidsmonsters
Enfin, ik stond gisteren even
paf, in Peters kamer boven.
Kast met glazen schuifdeur
tjes. Gemaakt door een zwa
ger, en het huis binnenge
voerd langs bijna onmogelijke
omwegen. Een blinkende
schrijn, een schitterend heilig
dom, dat moe Van Ruiten nog
immer met bewondering ver
vult. Om van Peter nog maar
niet te spreken. Een wonder
baarlijke opstelling, schuins
weg geparkeerd, van allerlei
categorieën snelheidsmon
sters. Allemaal uiteenlopende
exemplaren; er is geen enkele
doublure. Peter gnuift. Te
recht. Vanwege het levens
werkje, dat hij erin heeft
neergelegd. Hij, poseert voor
de fotograaf graag met een
lieveling met een mini-Scania
142; „de zwaarste vrachtwa
gen die in Europa wordt ge
produceerd: 14 liter motor,
388 pk onder de kap, 10 ver
snellingen, lage toerenmotor,
afgesteld op 2300 toeren.
Nieuwprijs: 125.000 gulden".
Het model zelf kostte Peter 75
gulden. Z'n lievelingstrailer.
Veel lezen over het onder
werp doet Peter ook. Vaklite
ratuur. Met gegevens. Jaar
gangen in z'n bergkast. Alle
maal nummers vol autotoe
standen. Peter nam even, heel
secuur, een Rolls Royce
(350.000 gulden, af fabriek)
tussen duim en wijsvinger;
model van Japans fabrikaat.
Vlak daarnaast „de wagen
van Kojak", met een revol
verheid, schietend door het
geopende linkerachterraam
van de gestroomlijnde limou
sine. Goed. Verder. Een Bu-
gatti anno 1930, type Royale,
een heel lange. Een witte
„car" met het teken van de
Saint erop. Uit Engeland. Een
leuk „bestelwagentje", 1927,
een Talbot Van, met de recla
me voor Lipton's Tea erop, en
voorzien van de koninklijke
aanduiding „hofleverancier",
bij goedkeuring van hare
Britse majesteit, maar die
majesteit wilde niet dat op
zo'n modelletje die vermel
ding verscheen. „Maar ik heb
'm toch maar mooi..."
Op oorlogspad
Peter is steeds op oorlogspad.
Hij zocht twee jaar naar een
model van de Citroën 15 CX,
1939. Nu staat dat exemplaar
in zijn collectie. Allemaal per
fectie in gietijzer, uit mallen
gevormd. Vier enorme kra
nen worden door hem gede
monstreerd en ontleed. Engel
se wagens: prachtig mooi,
maar stug. Dat is Engels. Een
Zweedse stadsbus, die door
gaans in Stockholm rijdt, een
Japanse toerbus, een Amster
damse, Engelse dubbeldek
kers, Mercedessen met lucht
vering. Vaak, tussen de inleg-
bedrijven door, gaat Peter de
trap op, naar boven. Om even
te genieten van z'n collectie.
Geen oorlogsmodellen, want
hij haat wapengeweld. Peter
is nu weer uit op de NZH-ju-
bileumbus. Hij vangt soms
bot, maar geeft nooit op. Hier
ligt een voederplaats voor
verzamelaars. Een „wildto-
ren", van waaruit „edele die
ren" geobserveerd kunnen
worden, maar bokken schie
ten, dat is niets voor Peter
van Ruiten.
Voer voor verzamelaars. Dat
is wat de rijpere Van Ruiten
hen te bieden heeft. In al z'n
onschuld en gedrevenheid.
Een voorbeeld van een ge
droomde, onwezenlijke wer
kelijkheid op twee, vier, zes
of meer wielen. Peters's zo
veelste trots: een bus, de 303,
4-sterrentouringcar, een Mer
cedes met luchtvering. Motor
fietsen, dat is helemaal iets
aparts: een Kawasaki, com
pleet met aandrijving. Moed-
fer Van Ruiten: „Vind ikzelf
ook zo mooi, zo'n Honda ook
met alles. En het wordt er
met smaak en zorgvuldig
weer ingezet door Peter".
De hele opstelling blijft
in tact, en geen kracht
in ruste wordt in de vi
trine verstoord. Peter
geeft volgaarne een hele
voorstelling, met verkla
ring en toelichting.
„Zweedse wagens slecht
O nee hoor; die zijn
best; het ligt alleen aan
de chauffeurs".
WOENSDAG 3 FEBRUARI 1982 PAGINA 5
Stille tocht tegen kernwapens
LEIDEN Jongeren uit hervormde, rooms-katholieke, gerefor
meerde, doopsgezinde en remonstrantse kerken houden op 11
februari opnieuw een stille tocht tegen kernwapens. De eerste
tocht op 24 september tijdens de vredesweek was een groot suc
ces geworden. Met de tocht willen de jongeren onder meer uit
drukking geven aan hun verontrusting over de voortschrijdende
vernieuwing en uitbreiding van de kernbewapening; het feit dat
de dreiging met totale vernietiging 'verdediging' wordt ge
noemd; een politiek die zich baseert op geweld als machtsmiddel
daarmee pogingen om tot werkelijke vrede-te komen, saboteert;
het feit dat eigen vrede en veiligheid zoveel eist, dat oplossingen -
voor andere wereldproblemen eronder lijden. De stille tocht be
gint om half zeven 's avonds bij monument '40-'45 tegenover -
Molen De Valk en leidt naar de Hooglandse Kerk, waar om -
kwart over zeven de tocht wordt afgesloten met een korte over
denking. Van het kerkelijk centrum de Regenboog in de Leidse
Merenwijk, het Gemeentecentrum Oegstgeest, de Leiderdorpse
Scheppingskerk, De Voorschotense Dorpskerk en het winkel
centrum Noord-Hofland in Voorschoten wordt naar het monu
ment gefietst om vervolgens aan de tocht deel te nemen.
"TAD/REGIO LEIDSE COURANT
•TREEK Vier gemeen
ten in de regio Leiden
jen verbaasd gerea-
op een brief van ge-
eerde mevrouw drs.
de reali-
van woonwagen-
De brief is aan
in het land
Onder meer
Koudekerk,
en Noordwij-
hebben een der-
brief ontvangen,
inhoud verschilt iets
maar komt
het algemeen op
dat deze plaatsen
31 maart met een se-
plan voor de aanleg
ici-van een kamp moeten ko-
'OQtoen.
en.
de gemeente Voorhout is
^"jiogal verbaasd gereageerd.
na-|-
het bestemmingsplan.
is namelijk een|
voor drie woonwagens
ter vervanging
de huidige twee stand
bij de Sportlaan. De
reageerde
daarom nogal boos op de
brief waarin de gemeenten
een zekere laksheid bii het
ontwikkelen van de kam
penplannen verweten wordt.
Volgens de raad te mevrouw
GUnther heel goed op de
hoogte van de drie opgeno
men standplaatsen in Oost
hout.
Noordwijkerhout heeft ook
nogal boos gereageerd op de
brief van GS. De gemeente
heeft een plan gemaakt voor
zes standplaatsen bij de
Maandagse Wetering, maar
dit is op hevig verzet van
buurtbewoners gestuit. De
lading bezwaarschriften is
echter door de raad niet-ont-
vankelijk verklaard en met
het betreffende bestem
mingsplan doorgestuurd naar
Gedeputeerde Staten voor
geodkeuring. Daar kunnen
de indieners hun bezwaren
nog een keer toelichten. B en
W zullen in een brief aan de
gedeputeerde duidelijk ma
ken, dat men zoals overi
gens bekend moet zijn bij de
Êrovinciale afdeling ruimte-
jke ordening zijn best
doet, maar dat de procedures
die plannen moeten doorlo
pen, zo lang duren. Overi
gens heeft Noordwijkerhout
nu nog geen woonwagens
binnen de grenzen.
De gemeente Oegstgeest
moet een woonwagenkampje
met zeven standplaatsen bin
nen de gemeentegrenzen la
ten verrijzen. Aanvankelijk
had de gemeente het oog la
ten vallen op een stuk ter
rein aan de Haarlemmer-
straatweg nabij het Groene
Kerkje, maar die locatie lijkt
van de baan omdat het moei
lijk is de grond, eigendom
van Rijkswaterstaat te ver
werven. Er wordt nu ge
dacht aan een terrein in het
kader van het plan Haaswijk
'80, het plan dat wordt uitge
voerd na Haaswijk '76, waar
voor de werkzaamheden nog
in volle gang zijn. Het is nog
niet duidelijk of het zal luk
ken in het kader van dat
plan in 1985 een standplaats
in gebruik te hebben. In dat
jaar moeten volgens de
woonwagenwet in ieder ge
val alle standplaatsen in
Zuid-Holland in gebruik zijn
genomen. De provincie heeft
Oegstgeest niet zozeer een
ultimatum gesteld, maar
heeft de gemeente wel ver
zocht voor 31 maart inlich
tingen te verschaffen over de
keuze van de nieuwe stand
plaats. Er zal in ieder geval
overleg moeten plaatsvinden
met het Woonwagenschap
Regio Leiden en de Provin
ciale Werkgroep Locatie On
derzoek.
Koudekerk tot slot heeft
ook al een plan klaarliggen
voor de twee standplaatsen,
die deze gemeente moet rea
liseren. Gekozen is voor het
teriein Hoge Waard achter
het complex van gemeente
werken. Ook van deze ge
meente zal een brief terug
naar GS gaan, waarin vraag
tekens over het ultimatum
worden geuit en bovendien
de zinsnede zal voorkomen
dat het niet de schuld van
Koudekerk is dat het alle
maal zo lang duurt. Overleg
met de samenwerkende ge
meenten Hazerswoude en
Benthuizen en het Woonwa
genschap, dat instemt met de
gekozen plaats, hebben de
zaak vertraagd. Een wijzi
ging van het bestemmings
plan voor het terrein wordt
voorbereid en 8 februari be
sproken in de commissie o-
penbare werken.
Hoeveel vuil
belandt
dagelijks in de
Leidse
grachten? Op
die vraag is in
de afgelopen
weken een
zichtbaar
antwoord
gegeven. Veel
dus. Door de
ijslaag op de
grachten bleven
welvaartsresten
liggen.
Gemeentelijke
varende
schoonmakers
konden
onmogelijk het
ijs breken en
vandaar dat de
dooi een
rampzalige
aanblik bood.
Opeenhopingen
van vuilnis in
alle winderige
hoeken van de
grachten. In de
afgelopen
dagen werden
de grachten
van hun
smerige
ontsiering
ontdaan.
BpHEN AAN DEN RIJN De Christlij-
Federatie van Bonden van Overheids-
soneel, CFO, heeft de gemeente Alphen
i voorwaarde gesteld bij de invoering
het herwaarderingssysteem voor amb-
aren.
yt bonden hebben gesteld alleen medewer-
fr. ïg aan de invoering van functiebeschrij-
fe ïg en -waardering (fuwa) te zullen verle-
a- n als het zogenaamde drierangenstelsel
»r van deel uitmaakt. Alphen heeft nog
:n bepaald fuwa systeem gekozen. De in-
;ring daarvan moet er echter op korte
mijn wel komen, zo heeft minister Van
van Binnenlands Zaken bepaald. De
heeft laten weten een voorstander te
zijn van het door de Vereniging van Neder-|
landse Gemeenten opgestelde model. B en
W van Alphen hebben echter te kennen ge
geven zich nader te willen beraden.
Voorts heeft het college laten weten dat
met het oog op de bezuinigingen niet meer,
kan worden toegezegd, dat vacatures die!
door vrijwillige vervroegde uitdiensttredingj
(VUT) ontstaan, worden opgevuld. Alphenj
wil de op deze wijze vrijkomende banen net:
zoals bij andere vacatures zoveel mogelijkj
door interne verschuivingen vervullen. Dei
bonden stellen echter, dat door deze maat-l
regel het werkgelegenheids-stimulerendej
effect van de VUT-regeling verloren gaat.j
Men dringt er bij de leden op aan via de po-i
litieke partijen op deze misstand te wijzen, j
VVD pleit voor programcollege op brede basis
LEIDEN Bij de vorming
van een college van B en W
moet het programma door
slaggevend zijn. Het college
zou zoveel mogelijk een af
spiegelingscollege moeten
zijn, maar het porgramma is
het belangrijkste. Dat staat
in het gemeenteprogramma
1982 dat de VVD met het oog
op de aanstaande gemeente
raadsverkiezingen heeft op
gesteld.
Het gaat om een landelijk
programma voor de gemeen
teraadsverkiezingen. Dit
programma geldt als richt
lijn voor de plaatselijke af
delingen van de VVD. Tot
dusver was de WD voor
stander van afspiegelings
colleges. Voor de liberalen
staat de afspiegeling voor
taan minder centraal dan
het program waarop de wet
houders worden gekozen.
Het programma moet maat
gevend zijn voor de samen
stelling van het college, niet
de afspiegeling van de raad,
aldus het liberale gemeente
program. Het adviespro
gramma loopt daarbij enigs
zins achter bij de opstelling
van de Leidse liberalen die
drie jaar geleden al samen
met de PvdA een program-
college vormden.
De WD houdt nog vast aan
een benoemde burgemeester.
De profielschets die daartoe
door de gemeenteraad wordt
gemaakt, zou echter een
minder vrijblijvende zaak
moeten zijn. Van een pro
fielschets zou alleen nog
maar duidelijk gemotiveerd
mogen worden afgeweken.
Ook de herbenoemingsproce
dure van de burgemeester
zou minder automatisch
moeten verlopen. De Com
missaris van de Koningin
zou eerst vertrouwelijk de
mening van de wethouders
en van de fractieleiders moe
ten peilen.
HOBBY ROND DRAAGVERMOGEN EN PAARDEKRACHTEN
•Jee, ik zal niet zeggen
lat je rustig naast Peter
:it als je in de auto van
:ijn huis naar de inlegge-
•ij rijdt. Een snerteindje
yan vijf minuten, maar er
s genoeg te zien langs de
iveg. Van leuke meisjes
lot overstekende eenden
n ander Veens leven.
Vijf minuten slechts, he
emaal volgepraat door
Peter, die enkel oog heeft
voor het zwaardere en
ninder zware wegtran-
iport, de opleggers en
:ontainers, de keepers en
de tonnen laadvermogen,
de serienummers en
jlaatsing van de motor
blokken, de roest-ellende
bij „Italianen".
„En daar heb je een Celeste..!"
Dat is dan niet Celeste Atda,
de hemelse uit Verdi's opera,
maar een Japanse personen
auto. En dat andere type,
„kijk, links, daar gaat-ie", ligt
uit de produktie; „een aardige
sedan, maar geen haalbare
kaart meer voor de fabri
kant".
Peter van Ruiten, 32-jarige
telg van een zachtzuur ge
slacht dat augurken en uitjes
in glazen potten doet en na
tionaal en internationaal
doorverkoopt, weet van wan
ten. Een vriendelijke, dood
goeie knaap, die bij vader en
broers op de zaak inpakkend
helpt, maar yerder uitsluitend
zijn hart verpand heeft aan
automobielen, kranen, hef
trucks, motorfietsen, bussen,
vrachtvervoer. Dan zit je vijf
minuten naast hem en aan
het einde van de rit meen je
zowat alles van paardekrach-
ten, cylinders en luchtvering
af te weten.
Bewondering
Maar voordien heb je al an
derhalf uur bij hem thuis ge
zeten. Moeder Van Ruiten
serveerde koffie en sloot zich
bij de gesprekken liefdevol
aan. Ook zij is aangestoken
door de verzengende voorlief
de van haar zoon voor as-ver
voer. Moeder doet mee aan de
oprechte bewondering voor
de liefhebberij van Peter. Uit
eraard; je moet wel in vuur
geraken voor hetgeen Peter
in leven houdt als hij eenmaal
zijn stofjas heeft uitgetrokken
en opgaat naar het altaar van
zijn toewijding.
en aard. Een gietijzeren para
dijsje, dat-hem dagelijks ver
rukt. Vruchten van menselijk
vernuft; achterhaalde uitga
ven, en ook veelbelovende.
Monopolieposi tie
Je kunt op de planken amper
rangeren, maar Peter speelt
het voor elkaar: trucks en
touringcars weet hij eruit te
plukken, zonder de opstelling
in het ongerede te brengen.
Een demonstratie van ander
half uur, aan de hand van ge
trouwe kopieën der werke
lijkheid. Peter leeft op.
Droomt ervan. Kan er mate
loos en stil van genieten. En
als je nog niet een auto-freak
mocht zijn, dan word je het
wel, bij Peter van Ruiten.
De Veense „koning der mi
niaturen" (in het dorp zijn
nog een stuk of vier andere
verzamelaars van auto-model
len te vinden, maar Peter
neemt met z'n ruim 380 mi
niaturen een monopoliepositie
in) werd 32 jaar terug in Lei
den geboren; „maar dat was
niet mijn schuld, maar die
van m'n moeder". Groeide op
en bleef ongetrouwd. Een
dergelijke verbintenis zou
trouwens afbreuk doen aan
zijn gemodelleerde passie voor
V-opstellingen, luchtveringen
en nekmotoren. Moeder van
Ruiten getuigt: „Hij is trots op
z'n verzameling automobie
len, bussen, motoren, van oud
tot nieuw". Peter:ja, dat gaat
van vóór de tweede wereld
oorlog tot en met de laatste
nieuwe van 1982. Luxe en
vrachtwagens, bussen. Vorig
jaar was ik in Oostenrijk, op
zoek naar een echt Oosten
rijks merk. Maar het lukte
niet, hoor. Nou komen hier al
jaren Engelse vrachtrijders op
ons bedrijf, om groenten te la
den. Die brengen weieens van
die miniaturen voor me mee.
Ze weten waar ik op uit ben,
of ze vertellen me wat ze bij
hun thuis gezien hebben. En
dan zeg ik: meenemen die
Boven, in zijn heldere kamer,
uitkijkend over de Witte Sin
gel in het langgerekte Roelo-
farendsveen, met de klotsen
de baren van de Brasem als
een dichtbij natuurverschijn
sel, daar komt een allesover
heersende hobby tot leven, in
een kostelijke, kostbare (leg
er maar rustig een kleine
twintig mille voor neer), oog
verblindende collectie van
miniaturen. Alles wat zich
over de weg motorisch voort
beweegt, is er in modellen te
vinden. In een wijdse vitrine
(en er kan nog meer bij) staat
het credo van Peter van Rui
ten opgesteld in rijen. Model-
rijen; gerangschikt naar soort
