„Geef
de jeugd
het volle
pond"
MOK Leids sportploeg van het jaar
VEREN SLEUTELS VOOR NEDERLANDSE RUGBYKAMPIOEN
Veteraan nog ijzersterkin het zadel
NUAR!
>RT LEIDEN
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 9 JANUARI 1982 PAGINA II
Onder redactie van Gert Jan Onvlee„
PIET BIEGSTRAATEN:
LEIDEN Piet Biegstraaten had zichzelf in zijn
nieuwjaarstoespraak nieuwe stijl een tweetal be
perkingen opgelegd. Hoewel de door wethouder
Dick Tesselaar en directeur sport en recreatie Jan
Duivesteijn als gastspreker uitgenodigde laatste
voorzitter van de Sportstichting volledig vrij was
gelaten waar het zijn onderwerpen betrof („sport"
was de enige leidraad), stelde Biegstraaten vooraf
dat de onderwerpen Sportstichting en Sportraad
wat hem betreft niet aan de orde zouden komen.
„Op 31 december heb ik de laatste bladzijde van
de Sportstichting omgeslagen en van „ouwe Piet"
zult u vanavond ook geen openbare raadgevingen
te horen krijgen. Wat overigens niet wegneemt dat
voor informatie altijd bij mij kan worden aange
klopt"
In zijn toespraak legde Biegstraaten, na de hedendaagse
excessen op de sportvelden te hebben aangestipt, ver
volgens grote nadruk op de sportende ieugd. Onder het
aloude motto „Wie dejeugd heeft, heeft de wellicht be
tere toekomst" stelde Biegstraaten dat er ook in die toe
komst veel werk zal moeten worden verricht om de
twaalfduizend jeugdigen die in Leiden in verenigings
verband sportief actief zijn, verantwoord bezig te hou
den. „Zorg voor een uitstekende technische begeleiding,
maar zorg ook voor begeleiders die in staat zijn om met'
kennis van zaken daadwerkelijk een bijdrage te leveren
bij het kweken van de juiste mentaliteit. Geef de jeugd
ook wat dat betreft het volle pond."
In dit kader is Biegstraaten dan ook van mening dat de
verenigingen in Leiden door verbetering van jeugd-
sportsubsidie nog meer in staat moeten worden gesteld
hun uitermate belangrijke taak te kunnen blijven beoe
fenen. „Dit geld van de overheid zal dan beter besteed
zijn dan het geld, door een gemeente in Nederland be
schikbaar gesteld, om moeilijke figuren rond de jaarwis
seling naar de wintersport te sturen. De lasten in Ne
derland, ook voor de sport, zullen in 1982 zwaarder
worden. Laat een en ander niet ten koste gaan van de
jeugd."
npioensteam van DIOK dat gisteravond de Zilveren Sleutels in ontvangst mocht nemen.
Dio Deegenaars: vorig jaar nog een aanmoedigingsprijs,
dit keer al tweede...
rand e
en. Zod
goud,J_ JL i- J tJ
«neï3? - °e ™gbyelub
en* 1S glsteravond m
-In^fcbhuis van Lugdu-
trJtóds Sportploeg
de ea}l uitgeroepen. De
lijn jijpers0nen bestaan-
die namens het
rgaan ^nc*e Leidato-co-
oonde iaarl'ikse ranglijst
ik wo' zaS in. het ba-
kampioenschap
idt Ga'ler'an<* C'olboende
oor het toekennen
aj 0_ Zilveren Sleutels
.^.„.bijbehorende dui-
Tlden) aan DIOK.
briefde burger-rugby-
ing, die vorig jaar
t van c?s het tienjarig be
ast en Prde' nam de Sleu-
geschlr van tafeltennis-
Ira de Kruijff.
es uit 3 bestaande ujt sport-
I Ad van Kaam, Lo-
lang hKallenberg en Cees
ivenbode, sprak in
5tand fyrapport van een
van een goed gehalte.
en - iuwei uc uuuiu
ngapoinmoedigingsprijzen
sou Gand terecht kwamen
irlandse kampioenen.
l zelfs nationale titel-
buiten de prijzen.
rapport te spreken van een ui
terst lastige opgave, waar het
de juiste verdeling van die
(geld)prijzen - dit jaar ruim
vierduizend gulden - betrof.
Mentaliteit
DIOK kwam uiteindelijk dus
als eerste uit de bus „omdat
het team vorig seizoen bewees
over de vereiste technische
vaardigheid en de juiste wed
strijdmentaliteit" te beschik
ken. Karaktertrekken die uit
eindelijk uitmondden in de na
tionale rugbytitel. Daarbij le
verde DIOK ook vorig jaar
weer de nodige (vijf) mensen
voor het Nederlandse team en
„gingen de spelers dermate en
thousiast op hun sportveld te
keer dat er nu moet worden
uitgezien naar een nieuwe ac
commodatie". Een aardig de
tail (en tekenend voor de in
stelling van de club) is dat
DIOK vorig jaar niet in aan
merking wenste te komen
voor welke Leidato Sportprijs
dan ook, omdat er „nog geen
nationale titel was veroverd."
De tweede plaats - goed voor
650 gulden per persoon - in de
sportieve rangschikking werd
gedeeld door een tweetal
sporters: Dirk Maassen van de
Brink van Atletiekvereniging
Holland en Dio Deegenaars
van LKV De Spartaan. Snel
wandelaar Maassen van de
Brink - hij draait reeds jaren
mee in de nationale top ken
de in '81 een uiterst succesvol
seizoen. Niet alleen .vormde hij
de spil van de Nederlandse
ploeg, maar ook pakte Maas
sen van de Brink twee natio
nale kampioenschappen op de
vijftig kilometer en de drie ki
lometer indoor. Daarbij be
haalde Maassen van de Brink
ook nog eens een zilveren plak
op de twintig kilometer.
Wereldtop
Gewichtheffer Dio Deegenaars
werkte eveneens een uiterst
sterk jaar af. Was Deegenaars
vorig jaar nog „maar" goed
voor een aanmoedigingsprijs,
dit keer dong de jeugdige
Leidse gewichtheffer wel de
gelijk mee om de hoofdprijzen.
Niet zo vreemd natuurlijk. Na
tionaal presteert Deegenaars al
op het hoogste seniorenniveau
en internationaal behoort hij
in de jéugd-categorie tot de
wereldtop. Zo pakte Deege
naars bij de wereldkampioen
schappen een elfde plek, was
hij zevende tijdens de Europe
se titelstrijd, werd hij met
overmacht Nederlands kam
pioen en is houder van diverse
nationale records. Om met het
juryrapport te spreken: „Zijn
prestatiecurve gaat loodrecht
omhoog, evenals het voorwerp
waarmee hij zijn sportieve
Ërestaties uitvoert."
ie schermploeg van „De Sleu
tels" legde beslag op de derde
'prijs van vijfhonderd gulden.
Tijdens de vorige Leidse sport-
verkiezing werd door de jury
al gememoreerd dat er van
Fran» Verhoef en de zijnen
best wel het nodige mocht
worden verwacht. Een uit
spraak die in het voorgaande
iaar overtuigend werd bewaar
heid. De schermploeg van „Dé
Sleutels" kwam in het jaar van
de gehandicapten immers tot
imponerende prestaties. In ei
gen land werd bijna alles ge
wonnen wat er te winnen viel,
bij' de Europese kampioen
schappen was er goud, zilver
en tweemaal brons weggelegd
en op de wereldspelen, de Sto
ke Mandeville Games, werd
zilver en brons gewonnen.
Bekers
De vierde plaats werd een ge
deelde prooi voor de tennisve
reniging Unicum en de zaal
voetbalclub De Tegelhandel.
Unicum kwam vorig jaar met
een team vol routiniers (waar
onder ex-jeugdtoppers van Ne
derland Philip van der Kwast
en Willem Pufkus) uit in de
hoogste klasse van de heren
competitie. De beker, verbon-
tennisser/sportarts Har Meijer
in ontvangst worden genomen.
De Tegelhandel - voorheen
Van Rooyen Kaas en eigenlijk
gewoon Swift - was uiterst
succesvol in de bekerstrijd.
Eerst werden de Leidse en de
Districtsbeker veroverd, ver
volgens, op 3 oktober, ook de
Nederlandse bokaal. Een pres
tatie die gisteravond alsnog
met 350 gulden werd gehono
reerd.
Aanmoediging
In tegenstelling tot de hoofd
prijzen (die vrijwel zonder uit
zondering aan verenigingen
werden toebedeeld), kwamen
de vier aanmoedigingsprijzen
van tweehonderd gulden wel
bij individuele sporters te
recht. In alfabetische volgorde
van opkomst mochten Miriam
van Cleef, Martijn Cohen,
Sjoerd Meijer en Robert van
der Vlist de prijzen in ont
vangst nemen.
Turnster Miriam van Cleef
(Oegstgeest), trainend bij Pro
Patria in Zoetermeer en bij
Hans van Zetten op Papendal,
ómdat zij haar vijftien trai
ningsuren per week zag resul
teren in een plaats in de natio
nale turnploeg. „Geen geringe
prestatie in een zo breed beoe-
ging Die Leythe kwam tot op
merkelijke daden. Op rij gezet:
een nationaal kampioenschap
junioren dubbel-twee, een
tweede plaats op de NK in de
dubbel-vier, internationale
successen in Ratzeburg en
Keulen en uitzending naar de
Europese kampioenschappen
in Sofia.
Kweekvijver
Scylla, met het Hazerswoudse
Avanti de nationale kweekvij
ver op tafeltennisgebied,
schoof dit keer Sjoerd Meyer
naar voren. Meyer promoveer
de met Scylla 1 naar de ere
klasse en is een van de jongste
spelers die ooit in die hoogste
afdeling is uitgekomen. In zijn
leeftijdsgroep bleek Meyer tij
dens de nationale kampioen
schappen ook nog eens de
sterkste.
De vierde en laatste aanmoe
digingsprijs ging naar judoka
Robert van der Vlist, uitko
mend voor de Leiderdorpse
sportschool Van Houdt. Een
§oede techniek, gepaard aan
e juiste instelling, bracht hem
het nationaal kampioenschap
bij de jeugd en de uitverkie
zing voor de nationale junio-
renploeg.
JOCKEY HENK VAN DER KRAATS ZOEKT OPVOLGER
WASSENAAR Henk
•van der Kraats is de oud
ste jockey in de Neder
landse rensport Waar
schijnlijk is hij dit jaar
voor het laatst actief in
het zadel. De 51-jarige
Van der Kraats: „Voor de
jongeren doe ik echt niet
onder. Maar sinds enkele
iaren ben ik nadat ik het
bedrijf van mijn schoon
vader Bert us Riem over
nam - ook trainer en
daarom als ik een goede
jockey aan stal kan krij
gen, zal ik zelf niet meer
in de koersen rijden. Fei
telijk was ik vorig jaar al
van plan om te stoppen.
Ik had John Smith als
eerste jockey aan stal
maar die liet het plotse
ling afweten. Maar nog
maals, als ik morgen een
goede vent kan vinden,
stop ik gelijk als jockey".
van der Kraats nog steeds
een van onze betere jockeys.
Hij heeft een ijzersterke con
ditie en heeft alles voor zijn
sport over. Henk van der
Kraats heeft in Nederland al
alles gewonnen wat er te
winnen is. Maar liefst zeven
tien keer werd hij kampioen
van Nederland bij de jockeys
en zeven keer wist hij in zijn
prachtige loopbaan een
Derby op zijn naam te bren
gen. Op zeventienjarige leef
tijd kwam Henk van der
Kraats voor het eerst in ren
nen uit Bij zijn latere
schoonvader Bertus Riem
kreeg hij een uitstekende
leerschool. De nu 78-jarige
en nog steeds bij de rensport
betrokken Bertus Riem werd
maar liefst achttien keer
kampioen bij de trainers. Vo
rig jaar maakte de zoon van
Henk van der Kraats, de ze
ventienjarige Ronald, .voor
het eerst kennis met de ren
sport Hij is een zeer ver
dienstelijke amateurrijder.
Gaat Ronald van der Kraats
zijn vader niet opvolgen?
Henk van der Kraats: „Ro
nald doet het leuk in de
koersen. Hij moet-natuurlijk
De 51-Jarlge Henk van der Kraats bij zijn stal Groenen-
daal
nog het nodige leren, maar
wil luisteren en dat is na
tuurlijk erg belangrijk. Maar
voor beroepsjockey is hij te
lang en te zwaar. Hij zal al
tijd bij de liefhebbers moeten
blijven rijden, maar dat is
dacht ik niet zo erg, want
voor velen is het in de ren
sport toch alleen maar hard
werken en te weinig verdie
nen".
700 vol
In 1972 boekte Henk van der
Kraats in Nederland zijn
vijfhonderdste overwinning.
„Ik wil proberen de 700 vol
te krijgen. Bij ons gaat het
natuurlijk niet zo snel als bij
de pikeurs in de drafsport
Maar gelukkig is het door de
komst van het Limburgse
Schaesberg als tweede ren
baan in Nederland mogelijk
om ook in de winter met vol
bloeds aan de start te komen.
Wij doen het aardig met de
paarden in Schaesberg. Ik
hoop dat de baan lang blijft
bestaan. Al hebben ze het
natuurlijk wel moeilijk zon
der een behoorlijke totalisa-
toromzet. Het is alleen jam
mer dat er toch veel eigena
ren zijn die na de sluiting
van Duindigt de paarden uit
training halen, terwijl er
voor velen in Schaesberg nog
genoeg te verdienen is".
Henk van der Kraats wil
niet graag achterom kijken.
Het was voor hem toch een
klap in zijn gezicht toen aan
het begin van het Duindigt-
seizoen plotseling zeven
paarden uit training werden
weggehaald door mevrouw
Wilma de Kroes uit Elburg
en in training werden gege
ven bij Van der Kraats' col
lega Hans Wollfers. Henk
van der Kraats: „De eigenaar
is natuurlijk de baas over
zijn eigen paarden. Maar als
trainer zit je natuurlijk gelijk
met een halve stal paarden.
En de kosten van het bedrijf
gaan gewoon door".
Na de Derby kreeg Henk
van der Kraats onverwacht
Ishamo, de derbywinnaar
1981, op stal. De Limburgse
eigenaar Jo op den Kamp
had veel vertrouwen in Van
der Kraats en met Ishamo
won Henk van der Kraats de
klassieke St.Leger. „Ik had
helemaal geen paarden voor
het grote klassieke werk op
stal staan en plotseling
kwam Ishamo. Van deze uit
zonderlijke goede hengst
verwacht ik erg veel in dit
nieuwe jaar. Het paard is in
staat om in Nederland straks
enkele grote rennen op zijn
naam te brengen. Het bezit
een brok aan kracht dat zich
nog verder zal ontwikkelen.
Alleen daardoor zie ik dit
jaar niet somber in voor onze
stal", aldus Van der Kraats.
Henk van der Kraats, onge
veer 56 kg licht, werkt elke
dag met fietsen en trimmen
aan zijn conditie. De oudste
jockey van Nederland doet
nog voor niemand onder. Dat
bewees hij ook door vorig
jaar als jockey 22 keer een
winnaar over de finish te
brengen en als trainer maar
liefst 26 keer. De naam Van
der Kraats zal nog lang aan
de rensport verbonden blij
ven. Zoon Ronald heeft zijn
eerste overwinning met Ca
pital City reeds achter de rug
en binnen niet te lange tiid
zal dochter Renate bij de
amatrices haar opwachting
gaan maken.
md hoor, zo'n rede van
Biegstraaten. Welgeteld
STRJ5 eenmaal het woord Wennen
rtstiehting" uit de mond
men, maar gisteravond ge
voelsmatig gezien weer even
actueel...
n Wij rMister Sportstichting"
elf te horen komen tij-
tieconsu.
isulem 'l
nd. Het maakt een mens
•n redacteur van Hut-
is echt ook maar een
I - een beetje weemoe-
De gedachten gaan op
moment dan ook direct
naar al die andere re
es. Feestelijk bedoelde
Ingsten die door Piet
itraaten vrijwel immer
-en aangegrepen om de
cades maar weer eens te
mmen. Ja toch? Hoe het
aande sportjaar ook was
est, die dingen moesten
en beklommen.
age
er t (2)
#97iia er woc^Jt dan een
12783,- ija(j gerealiseerd zijn,
voor nog zo'n ding was
fijd wel. Of: „Bedankt
)uder voor dat voetbél-
lex, maar je bent er nog
Denk eens aan...
If zijn dan nog voorbeel-
uit positief verlopen
teizoenen.
het kon ook anders,
vaar heer Biegstraaten?
genoeg daarover. „De
Stichting is dood, lang
de Sportraad.Het
f dus zo langzamerhand
Voor Hutspo(r)t tijd, de
ife tijd, om dit hoofdstuk
sluiten.
\atuurlijk doen we dat
nd. Met die ene foto,
Piet Biegstraaten en de
band. Jaren terug geno-
Het was overigens toch even
wennen, gisteravond. Een
nieuwjaarsreceptie in het
clubhuis van Lugdunum is
immers nogal verschillend
van een ontvangst in het res
taurant van zwembad De
Zijl. Dit keer dus geen warm
bloedig samenzijn in „een
van de pronkstukken van de
Sportstichting", maar gewoon
in een voetbalclubhuis.
Alsof de nog op te richten
Sportraad direct al wilde be
wijzen dat het in de nabije
toekomst allemaal anders
gaat worden...
(Noot Dit is vanzelfsprekend
grappig bedoeld. En tevens
echt de laatste keer dat die
sportieve Stichting is ge
noemd. Althans, vandaag.)
Veelbelovend
Het nieuwe jaar mag vanuit
korfbalfototechnisch oogpunt
bezien, veelbelovend worden
genoemd. Want, hoewel de
Leidse korfbalgrootmachten,
prestatie f gezien, dan een
mindere opening kenden,
kon de eerste 1982-plaat in de
serie „Korfbal, een fotogenie
ke sport" toch weer worden
begroet. De Danaïden PSV,
derhalve.
Twee dames van PSV, druk
zwaaiend naar de inmiddels
al lang perfect gestopte bal.
SI
Veelbelovend,
kendste terreinknecht van
Leiden, de heer Van der Vel
de, gewoon Jan, voor zijn
vrienden. Nu, om kort te
gaan, echt goed gaat het niet
met de anders zo kwieke
Wrak
Omdat Hutspo(r)t zonder
voetbalonderwerp geen Hut-
spo(r)t is, maar eens een
praatje gemaakt met de be-
griisaai
zelfs superverdrietig' bij in
dat ballenhok. En achter zijn
zestiende bakkie koffie van
die dag (voor de statistici on
der onsom kwart over tien,
's-ochtends) wilde hij wel
kwijt waarom hij zich zo be
roerd voelde. „Het is een
combinatie, weet u wel.
Vorst, gecombineerd met
sneeuwbuien, de weersvoor
vorige week. De Elfsteden
tocht was toen al weer een
week of wat onderwerp van
gesprek geweest, er was al
weer fors geschaatst - eigen
lijk hadden we de winter al
spellingt
dagen e
\rd. Hij zat er gisteren gehad. Althans, dat nam ik
aan. Vandaar dat ik weer
vrolijk aan het werk ging, de
blik gericht op een geslaagd
voetbalweekend. Totdat ik
dinsdag opnieuw last kreeg
van m'n rechterduim en het
woensdag inderdaad weer
ging vriezen. Toen stortte ik
in. Toen, op dat moment was
het allemaal teveel voor me.
Ben ik zwaar aan de koffie
ren voor de komende gegaan en het resultaat kunt
ragen en een sloot koffie, u nu zelf zien. Een wrak
Een zichzelf respecterend mijnheer, een wrak. Da's al-
terreinknecht kan daar niet les wat van me over is. En
tegen. Kijk eens, als het nu
om een nachtvorstie gaat, zal
je mij niet horen klagen. Het nog lang niet voorbij. De
behoort winter te zijn en dan
mag je zoiets verwachten. En
dan, een klein sneeuwbuitje
erbij, hop, dat accepteer ik
onmiddellijk. Ik gun de he
dendaagse jeugd die lol echt
wel. Maar ze moeten daarbo
ven niet overdrijven, want
dan hou ik het niet meer.
Persoonlijk dacht ik ook dat
we het wel hadden gehad,
eerstkomende maand voet
ballen we niet, wat ik je
brom. Wat ik ie...
Voordat de heer Van der
Velde (Jan dus) nogmaals
kon brommen, vluchtten wij
van Hutspo(r)t het ballenhok
uit, pakten, op veilige afstand
gekomen, onze thermosfles
en schonken ons zoveelste
kopje koffie van de dag in.
