iremeenten kunnen lawaai-
iverlast verkeer aanpakken
nené de Korte maakt furore
1met Aniba 's Muziekkamer
Kerstconcert K&O
brengt m uzikaal
alternatief
f i jnmond en GS vragen takenlijst nieuwe provincies
^OE EEN OUD, BEKEND LEIDS CAFE WEER TOT NIEUW LEVEN KWAM
I
d
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
WMÜM
LEIDEN Het Kerstconcert, georganiseerd door K&O in de
Stadsgehoorzaal, viel op door haar programmakeuze. Deze be
trof twee werken, die als buitenbeentjes in het serieuze repertoi
re beschouwd moeten worden, te weten de Koorfantasie van
Beethoven en het Gloria van Poulenc. Het Toonkunstkoor on
der leiding van Hans van der Toorn zorgde voor de uitvoering,
daarbij solistisch aangevuld en door het Gewestelijk Orkest be
geleid.
Beethovens Koorfantasie begint als een pianoconcert, met een
inleidende solo, om vervolgens zich tot een koorwerk te ontwik
kelen, waarin de pianopartij weinig meer dan een aanvulling
betekent. Er is veel allure nodig om dit orgineel, maar weinig
geslaagd geheel aantrekkelijk te maken. Pianist Willem Brons
bouwde zijn spel doordacht en technisch beheerst op, maar be
reikte niet de virtuoze bravour, die zijn improvisatorische partij
karakter kan geven. Evenmin wist Van der Toorn, die met zijn
beperking als koordirigent overigens een heel behoorlijke pres
tatie leverde, koor en orkest tot geïnspireerd samenspel te bewe
gen.
Poulencs Gloria vormde wèl een gelukkige keuze. De ambiva
lentie tussen de clowneske en ingetogen delen is eveneens apart,
zeker voor dit genre, maar overtuigt door een goede samenhang.
De in veel gevallen zeer muzikale uitvoering werd ook hier ont
sierd door een tekort aan eenheid in koor en orkest. Daarnaast
bleef het koor in voornamelijk vage klankcontoureen steken en
werd daarom in de totaalklank wat onderbedeeld. De sopraan
Anne Marie Dur blijkt over een stem vol helderheid en span
kracht te beschikken en leverde daarmee de meest indringende
en technisch sterkste bjdrage.
jpEN/REGIQ LEIDSE COURANT
DINSDAG 22 DECEMBER 1981 PAGINA 5
VAN VERKEER TREKT 21 MILJOEN GULDEN UIT VOOR PROBLEEMGEVALLEN
h
W1
onze parlementaire re-
[j dactie)
p HAAG Alle ge-
piten met meer dan
•DO inwoners (peilda-
4 1978) alsmede een
bt aantal kleinere ge-
Jnten kunnen na de
kerst beginnen met de
aanpak van verkeersla
waai in hun gebied. Dit
aan de hand van de resul
taten van een onderzoek
dat in opdracht van het
ministerie van Volksge
zondheid en Milieu is ge
daan naar de geluidover-
last door verkeer in de ge
meenten. In totaal is van
500 gemeenten ene com
puteruitdraai gemaakt
waardoor de gemeente
per straat en per woning
na kan gaan waar ernstige
geluidoverlast door ver
keer bestaat.
Aan de hand van de gegevens
van het ministerie, die de ge
meenten dezer dagen binnen
krijgen, kunnen de gemeenten
dan een programma voor de
aanpak van die geluidhinder
opstellen terwijl men bij mi
lieuplannen, verkeersplannen
en bouwplannen gemakkelijk
kan nagaan waar het nemen
van maatregelen om geluido
verlast te beperken het meest
gewenst is. Voor zeer urgente
gevallen kunnen de gemeen
ten van het ministerie een
subsidie krijgen. Het ministe
rie heeft voor de jaren 1982 -
1986 daarvoor 21 miljoen gul
den uitgetrokken.
De gemeenten zijn onder
meer: Alkemade, Bodegraven,
Leiderdorp, Sassenheim en
Valkenburg.
HAAG Bij de reorganisatie van het binnen-
bestuur moet in de provinciewet een „positieve
worden opgenomen, waarin het taken- en be-
idhedenpakket van provincies-nieuwe-stijl is aan-
ven. Dit bepleiten Gedeputeerde Staten van Zuid
and en het dagelijks bestuur van openbaar lichaam
mond in een rapport w
Zij willen dat aan de positieve lijst een actieprogramma wordt
gekoppeld, dat onder verantwoordelijkheid van de minister van
Binnenlandse Zaken wordt opgesteld. In dit programma moet
het rijk aangeven hoe en wanneer geld beschikbaar komt om de
provincie te versterken op de terreinen die in de positieve lijst
zijn opgenomen.
bi hun reactie op de regeringsplannen om Zuid-Holland te split
sen hebben beide besturen eerder dit jaar al een positieve lijst
als voorwaarde gesteld. Bij de positieve lijst gaat het om zaken
als planning, ordening, coördinatie, stimulering, toezicht en ini-
tiëring. Beide besturen stellen dat de behartiging van alle taken
moet gebeuren in overleg met de gemeenten. Het rapport wordt
de komende weken besproken in adviescommissies in provincia
le staten van Zuid-Holland en uit de Rijnmondraad.
Korte is een begaafde
duizendpoot en dat kwam
goed uit bij het op poten
zetten van „Aniba" als een
soort cultureel centrum. Je
zou het, met een beetje
goede wil, de Hoogte van De
Korte kunnen noemen. In
Frankrijk is dat alles in feite
gerijpt, en dat kwam zó.
Laten we René zelf maar
vertellen.
„In '75 kwam ons gezin
onze zoons zijn nu 11 en 13
in Frankrijk terecht. In
het departement Herault,
even buiten het dorpje
Fraïsse sur Agoüt in de
bergen, 150 km. van de
Spaanse grens. Dikke
pakken sneeuw en
verwarmend vertier 's
winters. We hadden daar
een boerderij met 5 ha
grond. Die boerderij was 50
jaar onbewoond geweest en
we hebben dag en nacht
gewerkt om de boel weer
leefbaar te maken en het
land opnieuw in cultuur te
brengen. Leuk geboerd ook
en geleefd van de opbrengst
van het fokken van
kleinvee. Ik heb toen wat
paarden aangeschaft en
daarmee organiseerde ik
kinderkampen,
ruiterkampen zeg maar,
voornamelijk voor
Nederlandse kinderen in de
vakanties. Die jeugd kon op
deze manier kennismaken
met een stukje ongerepte
natuur. Ik leerde de
kinderen pottenbakken en
schilderen, er werd
gezamenlijk gemusiceerd, en
ze ontdekten wat er groeide
en rondkroop".
René de Korte heeft in
Zuid-Frankrijk een
aangename periode
meegemaakt; te hooi en te
gras lesgeven, tekenen,
schilderen en muziekmaken.
Zijn hoofdinstrument is
gitaar, maar De Korte is
even goed thuis op de
klarinet, de trompet en
saxofoon. „Multi-
instrumentalist, zou je
kunnen zeggen. Dat heb ik
met de paplepel in gekregen.
Mijn vader blies trompet in
enkele Leidse korpsen.
Vandaar dus. Zo kwam het
ook, dat ik in Fraïsse een
fanfare oprichtte en die
mensen gaf ik dan
muziekles. De laatste tijd
heb ik er met iemand een
café-restaurant met
discotheek gerund, en daar
heb ik toen een café-theater
van gemaakt, met een
podium. Ik nodigde
muzikanten uit om er te
komen spelen. Het sloeg in
als een bom. Ik kreeg er
beroemdheden aan huis,
zoals Chris McGregor, een
Kianist die o.a. bekend is van
et Northsea Festival, een
blanke Zuidafrikaan die met
muziek protesteert tegen de
onderdrukking in zijn land
van de zwarte bevolking".
„Ja, het was allemaal van
hoog muzikaal gehalte. En
daar wilde ik in Leiden mee
doorgaan. Een verhaal apart.
In Frankrijk hoorde ik
namelijk, via een telefoontje,
ruim een jaar geleden, dat
„Aniba" in Leiden te koop
stond. Nynke en ik vonden
dat eigenlijk een prima idee,
want we wilden terug naar
de bewoonde wereld. Nou,
Nederland leek ons een goed
alternatief voor ons stekkie
hoog in de bergen. We
hebben de zaak afgehandeld,
kochten het pand, en op 17
juli dit jaar ging de boel
open. Meteen een stampvolle
zaak met oude klanten. Een
hele belevenis waar direct
vaart achter zat. Het ging als
een lopend vuurtje:....
„Aniba" is weer open, en je
kent 'm wel, die René de
Korte, die vroeger, strijk en
zet, daar ook z'n pilsje kwam
halen".
Nou, „Aniba" heeft een
zijzaaltje, dat er, volgens De
Korte, „een beetje bijhing.
Er werd af en toe gekaart en
soms was er een serieuze
vergadering, waaraan het
horecawezen enige luister
bijzette. Meestentijds was het
zaaltje improduktief". Kom
er nu maar eens, en je ziet
een metamorfose: het
Trio Ben Zwart, als een
hommage aan Django
Reinhardt) trekkken we een
geselecteerd publiek, naar
gelang de soort muziek. We
hebben er nu zowat 10
muziekzondagen opzitten, en
ik zou ze niet graag meer
willen missen".
René de Korte is nog niet
aan het end van z'n Latijn.
Hij piekert over „literaire
toestanden in huis halen".
Schrijvers, die komen
voorlezen uit eigen werk.
„Lijkt me boeiend om dat
erbij te betrekken. En
klassiek ook. Klassieke
muziek. Die mogelijkheid
staat ook nog open. Ik wil
contacten gaan leggen met,
bijvoorbeeld, de
muziekschool aan het
Rapenburg. Wellicht zitten
er in de eindklassen lui die
een trio of een kwartet
kunnen opbrengen.
Natuurlijk doe ik ook mee
aan de tweede Leidse
Jazzweek, die op 13 januari
met een kroegentocht
begint. Een hele happening.
Dan vieren bij ons The Jazz
Pilgrims, onder leiding van
Remy Bör von
Hemmersweil uit
Voorschoten, hun 25-jarig
bestaan. Als artiest-gastsolist
onder meer Wybe van
Haersma Buma, oud-
trompetist van de Dutch
Swing College Band, thans
spelend in de Reunion Jazz
Band".
Hij blijft er rustig onder,
René de Korte; maar zijn
gezicht, dat goeddeels
verborgen gaat achter een
bril en onder een harige
wildgroei, weerspiegelt
„great expectations", grote
verwachtingen. „In 1982 ga
ik op dezelfde voet verder.
Maar ik heb veel goede
woorden voor onze vaste
clientele. De meeste gasten
uit de kring zijn nog niet zo
gewend aan die muzikale
opwinding in „hun" café.
Maar ze reageren erg
positief hierop; men voelt
zich erbij betrokken. Ze zijn
nieuwsgierig, komen kijken
en luisteren naar levende
muziek, en blijven soms
hangen Meta de Vries roept
's zondagsmorgens over de
radio onze concerten om, en
de klanten vinden dat
geweldig. Ze maken er zelfs
bandopnamen van. Van
Meta de Vries dan. Ja, het is
een geslaagd experiment
geweest, die Muziekkamer.
Het heeft onze klanten niet
van het café vervreemd.
Kijk, met mensen die 30, 40
iaar hier over de vloer
komen, daar moet je een
beetje eerbiedig mee
omgaan. Ze moeten rustig
hun pilsje kunnen blijven
drinken".
Het regiem van „Aniba" is
in de loop der maanden
grondig gewijzigd. René de
Korte doseert er zijn
impulsen en intenties. „Tot 1
uur 's middags klinkt in het
café klassieke muziek, die
voor een prima ochtendsfeei
zorgt. Daarna draaien we
wat lichtere jazz. De geijkte
„cafémuziek" is afgelopen.
Ik weet het, ik leg daarmee
een behoorlijke claim op hel
uithoudingsvermogen van
mijn bezoekers. Maar ik het
gewoon gekozen voor de
allerbeste muziek in dit
etablissement. Als cafébaas
heb ik uiteraard mijn
filosofie. Er is geen
kroegbeheerder die geen
eigen filosofie heeft. Nou, bi;
mij moet in een café
aandacht voor het vak zijn,
een goed glas bier, de
asbakken schoon, en een
stukje anarchie, als
afspiegeling van de
maatschappij, in een quasi
huiselijke omgeving, met die
kleedjes op tafel ook. Dat is
niet Frans, maar wel
Hollands. Ik ben geporteerd
voor een wat bewuste,
hoewel gereguleerde
„wanorde": alles moet op z'n
plaats, de mise en place is
heel belangrijk. Daar wil ik
zelf erg streng op zijn".
Bij „Aniba" van De Korte
„ach Nynke, schenk nog 'ns
in, wil je moet je
probleemloos je pilsje
kunnen drinken, of iets
sterkers tot je nemen.
„Akkoord", zegt René
bedaard, „maar er moet ook
iets te vinden zijn van
tegenstellingen: mooi en
lelijk naast elkaar. Het
mooie even verstoren: dat is
de taak van het café, vind
ik; als caféhouder moet ik
daar rekening mee houden.
Die kleine wanorde wordt
bij on§ getolereerd, zelfs
aangemoedigd, als het
binnen de perken blijft". Die
perken worden door De
Korte afgezet en hij blijft de
toezichthouder die de
huiselijke regels handhaaft.
Geen gelor en gehannes aan
de deur, na enen 's nachts:
René wil het fijn houden en
toch attractief voor iedereen.
Zeker voor z'n „oudjes", die
bij hem jong blijven en zich
meten met late pubers op de
biljarttafel. „Zie je, dat is iets
positiefs, dat is een louter
ideaal van verpozing in een
café".
Voor het overige gaat
„Aniba" met de muziek mee.
Als 't effe kan elke
zondagmiddag. Op niveau.
„Some dreams are on
parade", en menig luisteraar
haalt er dan zijn hart op.
Afgelopen zondag weer:
broer en zus Joe en
Antoinette, samen vormend
The McKenna's. Terug van
toernees door de V.S. en
Canada. Met traditionele
Ierse muziek, ondersteund
door bagpipe (zelf
geproduceerde doedelzak) en
harp, het Ierse nationale
instrument bij uitstek. Joe,
drievoudige Iers en Engels
kampioen doedelzak. Oude
Ierse muziek, gezongen in de
eigen oude Ierse taal, het
Gaelic. Het was „full house".
Allemaal in Aniba's
Muziekkamer, met
gekwalificeerd gedonder in
de glazen. Op de agenda
staat, verderop, voor zondag
17 januari de groep
„Kinker", een 5 mans-
formatie uit de
Amsterdamse Kinkerbuurt.
Maar vóór die tijd valt op
vrijdagavond 8 januari te
genieten van een jam
session, met „Dommel Volk"
uit Vlaanderen. Geen
muziek om als cafévolkje bij
te dommelen, maar
Belgische „folk", traditionele
volksliederen, die zich
zullen vermengen met de
voortbrengselen van iedere
bezoeker die zelf z'n
instrument meebrengt en
bespeelt, die middag. Want
zo ontstaat pas een echte
jam", of „opeenhoping".
re;
"«et is nog niet zo erg lang
dat er in Leiden
ewat nergens „levende"
werd gemaakt in
Dat beeld is echter
Ifondig aan het veranderen.
ïe|et de regelmaat van de
'ojok wordt steeds meer in
4 buurt van de tap aan
en groepen de
elegenheid geboden zich
an hun goede
istrumentale en vocale
Jfpnten te laten zien. Neem
ff fi maar, bijvoorbeeld, de
lflermaarde lokaliteit
vanaf 1921 op de
ejoek van de Witte Singel en
Herenstraat bezig met
r pn innemende sociale
ajnctie. Sinds Bert Aniba en
h Sari er in '76 mee stopten
'as de klad allengs erin
ekomen; „Aniba" heeft een
eriode van verval gekend
..raarin de dorstige en op
uit zijnde
Santen in toenemende mate
.Wegtrokken naar andere
établissementen, of gewoon
's hemelsnaam maar thuis
ajleven. „Aniba" is zelfs een
Ijdje „dicht" geweest. Dat is
|u wel anders geworden,
edert René de Korte en zijn
'riese vrouw Nynke,
f toormalig onderwijzeres, er
See honneurs waarnemen.
aaAniba" is zowaar verheven
teot een tempeltje van
van de zuiverste
rgiop; een sociëteit
enige ruimte is
a-oor aberraties, waarvoor
ichter dan weer regels
»estaan. Nee, er zit zonder
neer weer muziek in
uAniba", en cafébaas De
lorte heeft daar een aparte
amer voor.
tené de Korte heeft niet
q lleen in korte tijd (hij
>e >egon in juli „Aniba" naar
ïieuwe hoogten te voeren)
>en reputatie als
espectabele kroegbaas
ipgebouwd, hij is nog van
heel wat andere markten
'«thuis: hij schildert en tekent
kunst, bespeelt verschillende
Mjnstrumenten, heeft geboerd
jlls „farmer", fokte kleinvee
wat al niet meer. De
Nynke en René de Korte achter de tap in hun
tempeltje, op de hoogtij van maandag, als ieder
een het begin der week komt vieren, maar niet
per se op de foto wil...
„koper" van
blaasinstrumenten aan de
wanden, vergezeld van
„eigen werk" van René:
grafische composities,
abstract en figuratief;
„unic^' ofwel eenmalige
exemplaren, met
boekdrukinkt tot stand
gebracht. De Korte wil er
permanent exposities gaan
houden. Aniba's
Muziekkamer: muziek
annex galery. „Ja, met die
kamer heb ik meteen veel
voor gehad, omdat ik dat
café-theater in het
achterhoofd had. Alleen:
„café-théatre" was te Frans
voor Leiden. Nee, dan is
Muziekkamer een best
Nederlands woord voor deze
opzet. Je moet het eenvoudig
houden".
Van de muzikanten die hij
uitnodigt eist De Korte, dat
ze muzikaal kwaliteit
hebben. „Iedere muzieksoort
is welkom, mits die kwaliteit
wordt waargemaakt
Zakelijk houdt het wel een
risico in, door de nadruk op
kwaliteit te leggen en
bewust niet te letten op
populariteit Dat zou
evenwel een te
gemakkelijke sleutel zijn, en
daar hou ik niet van. Wel
paradoxaal voor een
ondernemer, nietwaar het
zakelijk gewin
ondergeschikt maken aan
kwaliteit en cultuur. En ik
doe dat nota bene op m'n
enige vrije dag, de zondag.
Maar dan doet het café wel
mee, in de pauzes; men praat
dan met elkaar en met de
artiesten. Op die zondagen
met muziek (dat is begonnen
op 27 september met het
Een plaatje van het
concert in „Aniba's Mu
ziekkamer" op 8 no
vember linksboven
Ruud Boogaards (van
de banketbakker),
drums, linksvoor Rudy
Brink, sax, daarachter
Fred Pronk, bas, voor
aan kroegbaas-van-
vele-markten-thuis
René de Korte, gitaar,
en rechts, aan de piano,
Martin Haak. Een Mu
ziekkamer in volle he
vigheid.
