^Kort-mbo is
voor jongeren
die al doende
leren"
MMUüilILL
I AATSSECRETARIS
SETMAN VAN ONDERWIJS:
JENLAND
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 19 DECEMBER 1981 PAGINA 7
\t is geen zetfout, die af-
hierboven. CDVD be-
roiets als „Christen-De-
•be Vrijheid en De-
Dat is weliswaar
if bestaande politieke
iaar het had er woens-
jd alle schijn van dat-
degelijk in de Kamer
\woordigd was.
ier debatteerde woens-
id met staatssecretaris
Stuiveling (Binnen
zaken) over het geld
rijk jaarlijks uitkeert
neen ten en provincies.
aanders. Juist op het
e'* dat wij besloten, het
jg op de nominatie te
j voor de saaiheidsprijs
week, voltrok zich ech-
aardig incident. Zo
maar weer: in elke
i groeit wel een bloe-
Üpreker Ben Hennekam
in de tweede ronde
1 debat naar een brief
die Saskia Stuiveling aan de
Kamer had geschrevei. In die
brief beantwoordde zij een
aantal vragen van kanerleden
over de financiële ronpslomp
van onze gemeenten tn pro
vincies. De ijverige arrbtenaar
van Binnenlandse Zalen, die
de betreffende brief hal uitge
werkt, had echter een kardi
nale fout gemaakt: de chris
ten-democraat Hennekim was
namelijk aangeduid alslid van
de VVD. Niet één kee:, maar
zelfs tot twee maal toe.' Henne
kam kon dat natuurlik niet
over zijn kant laten gtan en
hij wreef de vergissirgen op
de volgende wijze oncèr Sas-
kia's neus:
„Hoewel ik het regeer&koord
heb onderschreven, bihoorde
ik niet tot degenen die bij het
aantreden van dit cabinet
thuis de vlag van zoldtr heb
ben gehaald. Dat bitekent
echter nog niet meteen dat ik
daarom lid zou zijn gevorden
van de fractie van de VVD.
Wat lees ik echter in dt brief
van de staatssecretaris van 4
december op bladzijde drie
Vraag van Hennekam
en daarachter tussen haakjes:
„VVD". Je denkt dan dat ver
gissen menselijk is, maar op
bladzij vijf staat weer: „Vraag
van het lid Hennekam
(VVD)". Waarvan akte".
Een brede lach sierde de ge
laatstrekken van de aanwezi
gen en uiteraard was vooral in
de VVD-banken uitbundig ge-
glunder waar te nemen. „U
vraagt toch geen herdruk van
die brief?", vroeg voorzitter
Dolman. „Nee!", riep de
VVD'er Wim Keja, quasi ver
heugd omdat zijn fractie plot
seling met een lid leek te zijn
uitgebreid. „Geen wijziging
graagZijn fractiegenoot
Loek Hermans deed er nog
een schepje bovenop. „Ik kan
mij voorstellen, dat de heert
Hennekam hier erg trots op is'
en ik vind het erg plezierig dat
hij dat nog eens in de Kamer
wil bevestigen. Hennekam liet
de woorden met ingehouden
lach over zich heen komen.
„Zie je wel, hij straaltriep
Keja. „Achzei de aangespro
kene. „Ik vind het in ieder ge
val curieus en ik wil het daar
maar bij laten". En zo liet de
CDVD'er de ernst weer terug
keren, hoewel hij niet kon
voorkomen dat de VVD-colle-
ga's hem gedurende de verde
re loop van het debat nog me
nigmaal een vriendelijke blik
van verstandhouding toewier
pen.
KOFFIE
Sinds enkele weken worden in
de wandelgangen der Tweede
Kamer herhaaldelijk vieze ge
zichten getrokken. Een onder
zoek van onze kant bracht aan
het licht dat de korzelige stem
ming zich het hevigst manifes
teert in de nabijheid van de
her en der opgestelde koffie-
automaten. De oorzaak van de
gesignaleerde onvrede blijkt te
liggen in de kwaliteit van de
koffie die uit de betreffende
automaten vloeit, uiteraard
pas na in worp van de vereiste
muntstukken, want voor niets
gaat de zon op.
Onlangs zijn tot veler treurnis
alle oude vertrouwde automa
ten vervangen door splinter
nieuwe exemplaren. Da's
mooi, zou je zeggen. Dat zou
ook inderdaad het geval zijn
als de nieuwe automaten niet
van een geheel andere fabri
kant afkomstig waren geweest.
De koffie is nu zo slap. dat het
een vermoeid kamerlid of per
soneelslid onmogelijk lang op
de been kan houden. Boven
dien is de prijs van het nieuwe
bakkie leut ook nog gestegen
van een kwartje naar 35 cent.
Daar is wel overheen te ko
men, maar het is natuurlijk
vreemd dat de kwaliteit van
een produkt daalt als de prijs
stijgt. Narigheid alom dus.
Na enige tijd te hebben postge
vat bij een van de lichtbruine
tap-installeties konden wij uit
de mond van een verbitterd,
personeelslid de volgende be
droevende reactie noteren:
„De kleur van die automaten
is nog donkerder dan de koffie
die eruitkomt". Op een andere
automaat had een onbekende
uit protest in de rechter bo
venhoek een sticker geplakt
met daarop het woord „afge
keurd". Een monteur, die bij
navraag zijn handen vol blijkt
te hebben aan het bijstellen
van de apparaten, doet de be
zwaren echter af als zijnde
„kinderziektes". Het CDA-ka-
merlid Dien Cornelissen is één
van de weinigen die met de
nieuwe apparaten tevreden
zijn, maar zij drinkt dan ook
chocola, „En die is werkelijk
uitstekend", zo liet zij ons op
gewekt weten. Overigens
blijkt men bij de verschillende
afdelingen en fractiesecreta
riaten uit onvrede met de au-
tomatenkoffie steeds meer
over te gaan tot het aanschaf
fen van een eigen koffiezetap
paraat, zodat de gewraakte ap
paraten over een poosje wel
licht geheel overbodig worden.
EPILOOG
Als u dit leest, is de Kamer al
op kerstvakantie. Tot 15 janu
ari zal de volksvertegenwoor
diging niet in vergadering
bijeen komen. Opmerkelijk
was, dat de kamerleden afge
lopen donderdagavond in een
vrij sombere sfeer uiteen gin
gen. De traditie wil, dat de ka
mervoorzitter bij het aanbre
ken van het kerstreces een
„afscheidsspeech" houdt waar
in hij op luchtige wijze een te
rugblik werpt op de politieke
gebeurtenissen van het voor
bijejaar. Dat gebeurde donder
dag echter niet. Op gedragen
toon deelde Dolman de Kamer
mee dat hij er niet voor voel
de, deze keer in luim uit te
barsten. Hoewel hij het niet
met name noemde, maakte hij
de Kamer duidelijk dat de cri
sissituatie in Polen de directe
aanleiding vormde voor zijn
sombere epiloog. We laten de
slotwoorden van de voorzitter
hier letterlijk volgen:
„Waarde medeleden! Het lust
mij niet, als voorzitter van één
der nationale parlementen in
Europa onder de huidige om
standigheden een vrolijke re
cesbabbel te houden. Ik volsta
met u allen die in dit huis
werkzaam zijn en de luiste
raars bij de radio (Dolman
verwijst hier naar het kabel
net, dat in een aantal gemeen
ten de kamerdebatten recht
streeks uitzendt) vredige
kerstdagen te wensen en een
gelukkig begin van het nieuwe
jaar, waarin zoveel van ons
wordt verwacht".
Bij het aanbreken van een re
ces pleegt Dolman altijd een
oorverdovende hamerslag te
geven, alsof hij het geluid
daarvan tot ver buiten de mu
ren van het Binnenhof wil la
ten doorklinken. Ook daarvan
was dit keer geen sprake. Ster
ker nog: zelden hebben wij
Dolman een vergadering met
een bescheidener klopje horen
afsluiten dan na die ingetogen
slottoespraak van donderdag.
DICK VAN RIETSCHOTEN
ifspraak met staatssecretaris Wim Deetman van Onderwijs, tot
jjkort dè onderwijsspecialist voor het CDA in de Tweede Kamer,
samen te vallen met de dag waarop de nota van wijzigingen op
iderwijsbegroting verschijnt. Uit die nota blijkt dat de huidige be-
slieden van Onderwijs gekozen hebben voor een meer salaris-
ïdelijke aanpak van de ombuigirgen in het onderwijs. Uit de re-
Igsverklaring werd al duidelijk dat ook onderwijs een bijdrage
keveren in de oplossing van het enorme jeugdwerkloosheidspro-
ti, en wel door de opvang van jongeren in het zogeheten kort
oielbaar beroepsonderwijs (kort-nbo). Die bijdrage zal niet onaan-
"Jjk zijn.
a
1
Staatssecretaris W.J.Deetman
lidige bewindslieda
derwijs hebben, 2)
uit de gewijzigè
;ng, gekozen vo<r
idamenteel andee
van het ombu-
•aagstuk. De plai-
an de vorige mini-
om het mes te ze
de onderwijssalari-
jjebben zij niet ove-
Pais wilde h
ïgroting voor vo-
jaar 90 miljoen ei
het jaar daarop 30
in besnoeien op e
in het onde-
'e vragen Deetma
[het hoe en waaroa
leze beleidswijzigii-
tei[ Van Kemenade, He-
ik hier begonnen en e
doornamen, kwamo
de conclusie dat w.t
'ilde helemaal niet kó..
ooneerste plaats bleek alle-
zeker of de maatregi
n et gewenste bedrag za
ge ken. Verder was het eet
k| maatregelen die je nie
;etk kunt treffen, die j
;nsr het overleg moet brer
mraus moesten we voor d:
erjtkelijke ombuigingei
andere dekking gaai
inp. Die dekking heef
wè ingrijpende gevolgei
telle salarissen. Ik geef tot
et toch wel pijnlijk is
doet heel wat mindei
plan wanneer we die aan-
zeflijke bedragen boven ta-
'anpden moeten krijgen",
jmlan doelt op het feit dat
rt, n plaats van een werke-
zarasalarisherziening heeft
)itfn voor het afschaffen
din aantal verworvenhe-
Tiefin leraren in met name
:zet onderwijs, zoals het
naar bevoegdheid en
'ger salaris voor leraren
irdere tweede- en der
bevoegdheden. „Die
maatregelen gelden al-
ir de nieuwelingen. Ie-
ioeidie dus op dit moment
u onderwijs werkzaam is
r geen nadeel van on-
griden".
iriorgestelde bezuinigingen
zullen volgend jaar nog niet
veel opleveren, maar over een
aantal jaren ligt dat anders.
„Mij is de afgelopen weken
door enkele onderwijsorgani
saties de vraag gesteld waarom
we die maatregelen treffen en
of daarmee niet vooruitgelo
pen wordt op een bepaalde
nieuwe onderwijsstructuur.
Het antwoord daarop luidt:
Neen, er wordt op geen enkele
wijze vooruitgelopen. Dat is al
thans onze bedoeling niet. Wij
willen ernaar streven dat pak
weg in '85 - '86 de dekking
voor de meerjarenraming soli
de rond is. De maatregelen die
we nu willen treffen, leiden
ertoe dat tegen die tijd de fi
nanciële problemen zijn opge
lost.. Naast een aantal inciden
tele bezuinigingen, zoals het
beperken van de prijscompen
satie, hadden we een aantal
maatregelen nodig die op de
langere termijn voor een soli
de dekking zouden zorgen".
Hij vindt dat de onderwijsor
ganisaties goed moeten beden
ken dat alleen de nieuwko
mers in het onderwijs erdoor
worden getroffen, dus alleen
de mensen die hun boterham
nu nog niet in het onderwijs
verdienen. „Ik vind eigenlijk
dat deze maatregel in alle re
delijkheid aanvaard moet wor
den. We hebben het snoeimes
van de bezuinigingen met
zorgvuldigheid gehanteerd.
We hebben bewust niet in het
wilde weg gekapt".
Gat in mammoet
Zoals bekend wil het kabinet
door invoering van het zoge
heten kort-middelbaar be-,
roepsonderwijs (kort-mbo) de
jeugdwerkloosheid gaan be
strijden. Het gaat daarbij voor
al om die groep jongeren, af
komstig uit het lager beroeps-
anderwijs (lbo) en de mavo,
die geen plaats meer kunnen
vinden op de krappe arbeids
markt. Het kort-mbo is een
tweejarige opleiding, waar
men ook nog drie jaar over
mag doen. Er zijn nu 29 proef
projecten met het kort-mbo,
die enkele jaren geleden van
de grond zijn getild.
Deetman wil best wat dieper
hierop ingaan. „Het kort-mbo
is er gekomen, omdat bleek
dat er een gat was in de mam
moetwet. Er waren leerlingen
die met of zonder diploma van
het lbo en de mavo kwamen
en die geen plaats vonden in
de tweede fase van het voort
gezet onderwijs. Zij werden
niet bij het middelbaar be
roepsonderwijs en ook niet bij
havo en vwo toegelaten. Dat
probleem is in de jaren zeven
tig steeds méér naar voren ge
komen, toen de werkgelegen
heid begon af te nemen. Aan
vankelijk vonden die jongeren
een plaats op de arbeidsmarkt,
vonden daar een baan en kwa
men dan veelal terecht in het
leerlingenstelsel: één of twee
dagen per week onderwijs en
vorming. Toen ze echter
werkloos werden, ging die
vlieger niet meer op, want
voorwaarde voor deelname in
het leerlingenstelsel is dat je
een baan hebt".
Een jaar of zes geleden moest
worden vastgesteld dat er wel
degelijk een gat in de mam
moetwet was, zo licht hij toe.
„Dat gold voor de groep leer
lingen die niet werden toege
laten bij het mbo, havo en
vwo, maar die toch nog wel
scholing wilden. Het kort-mbo
moet dat gat de komende jaren
opvullen". In het kort-mbo zal
volgens Deetman een zeer gro
te nadruk op de stage worden
gelegd, dus een opleiding voor
jongeren die al doende willen
leren. „De kwalificatie die we
aan het eindniveau willen ge
ven is dat van een beginnend
vakman".
De 29 proefprojecten lopen
volgens Deetman uitstekend
en is men overal enthousiast.
Het kort-mbo bevat nu in
hoofdzaak leerlingen van het
lbo, van mavo-3 en leerlingen
die geen diploma hebben. „In
het kort-mbo kunnen ze wor
den opgevangen. Sommige
leerlingen die het eerst niet
meer zagen zitten, raken nu
weer gemotiveerd. Bovendien
hoor ik uit het bedrijfsleven
zéér positieve reacties. Daarom
hebben we, kijkend naar het
probleem van de jeugdwerk
loosheid, gezegd: we moeten
het aantal kort-mbo-projecten
uitbreiden en nog tijdens deze
kabinetsperiode komen met
een regeling voor de integrale
invoeTing ervan".
In vier a vijf jaar zou de jeugd
werkloosheid die nu al naar de
tweehonderdduizend stijgt, op
die wijze met zo'n zestigdui
zend kunnen worden terugge
drongen, zo verwacht de be
windsman. ^„Zestigduizend is
een flinke slok op een borrel,
laten we wel wezen. Je ver
mindert daarmee niet alleen
de werkloosheid onder de
jeugd maar je geeft de jonge
ren ook een sterkere positie op
de arbeidsmarkt mee". De nu
bestaande kort-mbo's herber
gen zevenduizend leerlingen,
terwijl tweeduizend jongeren
op de wachtlijst staan. „We zit
ten nog wel in de proeffase
maar we proberen in de ko
mende jaren een forse uitbrei
ding te bewerkstelligen en zo
doende een integrale invoe
ring zo snel mogelijk rond te
krijgen. We verwachten dat
we da een aantal jaren zo'n
zestigduizend leerlingen in het
kort-mbo kunnen opvangen".
Gordijn dichtgetrokken
Deetman deed onlangs nog tij
dens een congres van het Ne
derlands Genootschap van Le
raren (overigens al jaren fer
vente tegenstander van de
middenschoolgedachte) een
oproep de „vruchteloze discus
sie" tussen voor en tegenstan
ders van de middenschool te
staken. Sommigen verwijten
hem nu dat hij een rem op de
discussie over de midden
school wil leggen, terwijl nota
bene in Van Kemenade's
„Contourennota's" over de
middenschool (uit '74 en '76)
die discussie door de regering
zélf is aangezwengeld. „Ik
vind dat verwijt klinkklare
onzin, althans in mijn richting.
Ik heb dat punt als kamerlid
vaker naar voren gebracht. Ik
zeg dus als staatssecretaris wat
dat betreft niets nieuws. Je
kunt hoog en laag springen,
maar de discussie over de Con
tourennota's was helemaal
geen kwestie van ja of nee. In
werkelijkheid waren de reac
ties op zowel die twee nota's
als op het Ontwikkelingsplan
Voortgezet Onderwijs vaak
heel genuanceerd".
„Wat de afgelopen jaren tegen
de middenschool werd inge
bracht, leek op het dichttrek
ken van een gordijn. Men wil
de er überhaupt niet over pra
ten. Die discussie over de mid
denschool verliep in termen
van welles-nietes: kinderen
komen wel of niet in het ge
drang, de middenschool is wel
of niet socialistisch".
„Ik houd staande dat, willen
wij in Nederland de toekom
stige vernieuwingen in het
voortgezet onderwijs goed re
gelen, we samen met de on
derwijsorganisaties moeten
overleggen over het vormge
ven van die middenschool. Dat
is ook de reden waarom we
begin januari met een uitge
werkt voorstel komen, een
voorstel dat als basis voor het
overleg kan dienen".
Deetman vindt dat men nu
eerst maar eens moet afwach
ten hoe dat schooltype eruit
komt te zien. Dan kan men
beoordelen of bijvoorbeeld
leerlingen met goede capaci
teiten in het gedrang kunnen
komen of niet. „Als bijvoor
beeld blijkt dat die goede leer
ling niét in het gedrang komt,
dan is dat argument voor eens
en voor altijd van tafel en kan
dat ook niet meer worden ge
hanteerd".
Koudwatervrees
In ons gesprek komt ook een
argument ter sprake, dat door
tegenstanders van de midden
school steevast naar voren
wordt geschoven. Dat is de zo
geheten „differentiatie in klas-
senverband". Met die term
wordt bedoeld: het op ver
schillende niveau's en in ver
schillend tempo lesgeven bin
nen één en dezelfde klas. Dat
idee doet de tegenstanders de
rillingen over de rug lopen; zij
vrezen dat de betere leerlin
gen in hun mogelijkheden
worden afgeremd door het ge
middelde niveau van zo'n klas.
Die vrees zou weieens alleen
koudwatervrees kunnen blij
ken, getuige de reactie van
Deetman:
„Middenschool en differentia
tie binnen klassenverband
worden altijd in één adem ge
noemd, alsof differentiatie
binnen klassenverband het
enig zaligmakende is. Er zijn
nog talloze andere mogelijkhe
den en ik vind dan ook dat
men op zijn minst moet wach
ten tot de bewindslieden daar
helderheid over geven. Eerst
dan kan men met recht zeg
gen: we zijn ervoor of ertegen.
Dan heb je tenminste een goe
de basis voor zo'n discussie".
Deetman geeft min of meer
aan dat de komende beleidsno
ta over de middenschool een
aantal splinternieuwe elemen
ten zal bevatten, die in de aan
vankelijke middenschoolplan
nen van Van Kemenade nog
niet voorkwamen.
„Het eerste punt is al bekend:
de middenschool gaat drie jaar
duren. Het tweede element be
treft de vakken die moeten
worden gegeven. Daarmee is
niet het laatste woord gezegd
hoor, maar dan kun je tenmin
ste met elkaar gaan praten.
Verder is er de kwestie van de
vrijheid, die je de scholen
moet geven en de eisen die
aan een schoolwerkplan ge
steld moeten worden".
Er komt vooralsnog geen dif
ferentiatie (verscheidenheid)
naar vak, maar wel zal het
tempo, het niveau en het aan
tal lesuren dat men aan een
vak kan besteden voor ieder
een anders kunnen zijn.
In ieder geval zal er een ver
breding van het onderwijs- en
vormingspakket komen, zo
voegt Deetman eraan toe. Bo
vendien krijgen de midden
scholen een zij het beperk
te mate van vrijheid om uit
dat totale aanbod van vakken
en basisvaardigheden een keus
te doen. „Wij willen ook klei
ne middenscholen mogelijk
maken, waar best wat accent
verschillen mogen worden
aangebracht in het aanbod van
vakken. Een school op het
Schilderswijk in Den Haag".
Volgens de bewindsman is het
echter ook niet de bedoeling
dat het een rommeltje wordt
in middenschoolland en daar
om zullen per vak minimum-
eindeisen vastgesteld worden.
„Over die aanpak wil ik met
de verschillende organisaties
gaan praten. Ik denk dat dan
ook een hele hoop argumenten
tegen de middenschool niet
langer staande gehouden kun
nen worden".
De leerling met grotere leerca-
paciteiten kan naar de mening
van de staatssecretaris ook met
de middenschool goed uit de
voeten: „Naast de differentia
tie in klassenverband zijn er
ook nog wel andere mogelijk
heden om dat probleem op te
vangen. Dat kan een kwestie
zijn van organisatie en op dat
punt willen we de scholen
niks voorschrijven. Wat we
wél willen vermijden is dat
zich al meteen op de eerste
dag een groepje potentiële
gymnasiasten vormt. Dat is
niet de bedoeling".
Deetman wil zeker niet uit
sluiten dat het voor bepaalde
vakken toch nodig zal zijn,
klassen te vormen waar de
leerstof in verschillende groe
pen wordt gedoceerd. Geen
verschillende niveau's en leer
tempo's in verschillende klas
sen, maar in groepen binnen
één en dezelfde klas.
Aan datgene wat Deetman
naar voren brengt wagen wij
de conclusie te verbinden dat
de oorspronkelijke midden
schoolgedachte in feite toch is
bijgesteld. Deetman aarzelt
zichtbaar en reageert uiteinde
lijk met: „Ik vind dat er een
vorm van geïategreerd voort
gezet onderwijs moet komen,
waarbij de leerlingen hard zul
len moeten werken. Zij zullen
na drie jaar middenschool aan
minimumeisen moeten vol
doen. De meesten zullen be
slist verder kunnen komen
dan dat niveau".
Bovenbouw
e bewindslieden denken se
rieus aan een drie-en vierjari
ge bovenbouw, die in de nieu
we opzet in de plaats moeten
komen van de huidige havo en
atheneum. Dat zou dan wel
betekenen dat het voortgezet
onderwijs een jaar langer zou
gaan duren. Deetman: „Je
moet daarbij bedenken dat nu
al grote groepen leerlingen
niet in één ruk de eindstreep
halen. Bij het gymnasium
haalt, geloof ik, nog geen
twintig procent het binnen zes
jaar. In feite betekent dat dus
toch al een gemiddelde oplei
dingsduur van zeven jaar of
missschien nog wel meer.
Neem al die mensen die van
mavo-4 naar havo doorstro
men: dat is ook al zes jaar. Ook
bij het atheneum is het aantal
leerlingen dat in één ruk de
eindstreep haalt niet zo bijster
groot".
„Als je dus stelt dat een lange
re duur van het voortgezet on
derwijs niet mag, dan moet je
wél eerst kijken naar de huidi
ge situatie. Die is echt niet zo
fraai als de mammoetwet sug
gereert".
Kort gezegd: aan het pakket
van basiskennis worden van
uit de samenleving steeds bre
dere eisen gesteld, die betrek
king hebben op bijvoorbeeld
gezondheidskunde, milieukun
de tot en met vredes- en infor-
matica-onderwijs. Als op een
gegeven moment de verlen
ging van jde opleidingsduur
aan de orde komt dan moet
men daar rekening mee hou
den, vindt hij.
De vraag of de tweede fase
een jaar langer moet worden,
is nog in studie, zo laat hij er
voorzichtigheidshalve op vol
gen, maar uit het feit dat zoiets
in studie wordt genomen, mag
men volgens de bewindsman
wél afleiden dat er gegronde
twijfels zijn of de bovenbouw
van een tweejarige havo en
een driejarig vwo wel vol
doende zullen zijn. „Als uit
gangspunt hebben we gekozen
dat de huidige opleidingsni
veau^ tenminste op hetzelfde
peil moeten blijven". Als wij
hem de vraag voorleggen of je
niet nü al kunt stellen dat een
verlenging van de havo-oplei
ding gezien de grote aan
sluitingsproblemen met het
hoger beroepsonderwijs
noodzakelijk is, antwoordt
Deetman dat hij dat zeker niet
wil uitsluiten: „We moeten dat
inderdaad kritisch gaan bekij
ken".
„Eén ding is zeker", en dit
zegt Deetman met grote na
druk, „na drie jaar midden
school is het uitstel van be
roepskeuze definitief afgelo
pen. Men kan op z'n kop gaan
staan, maar na drie jaar zal er
gekozen moeten worden".
FRANS WEERTS
