Aan deze nachtmerrie kan
alleen einde komen als ik
voor eigen rechter speel"
Neeltje is een
poes met
gebruiks
aanwijzing
•Neeltje zorgt ervoor, dat ze niets tekort komt.
JASSEN A ARSE FAMILIE GEESTELIJK GETERRORISEERD DOOR ACHTERVOLGER
LEIDEN De zwart-wit
gevlekte poes die om de
hoek van de deur ver
schijnt, lijkt de vriende
lijkheid zelve. Ze kijkt
rustig om zich heen, snuf
felt zoals het een poes be
taamt en wacht op de din
gen die komen. Toch is de
poes van deze week, die
met de oer-Hollandse
naam Neeltje door het le
ven gaat, geen poes zon
der problemen. Ze vereist
een speciale en met name
een geduldige aanpak.
Neeltje is twee jaar oud en
heeft een roerig leven achter
de rug. Ze zit al ruim een jaar
tot haar ongenoegen en ver
driet in het asiel. Waar Neeltje
haar enerverende leven is be
gonnen zal altijd wel raadsel
blijven; duidelijk is wel, dat ze
anderhalf jaar geleden kwam
aanlopen bij het psychiatrische
ziekenhuis Endegeest in
Oegstgeest. Neeltje bleek een
eFg schuwe poes: het was on
miskenbaar dat ze zich al lan
ge tijd als een zwerfkat in le
ven trachtte te houden. De be
woners van de eenheid in En
degeest, waar Neeltje zich
meldde, zagen wel wat in de
poes en gaven haar te eten. Zo
vond Neeltje een plaats waar
ze te eten kreeg, terwijl ze wel
de hele dag in de vrije natuur
kon rondlopen. Deze manier
van leven waar ze zich prettig
bij voelde, werd echter ruw
onderbroken door een weinig
poeslieve maatregel van de di
rectie van Endegeest. Men
vond dat een huisdier niet
kon. „Wanneer we de aanwe
zigheid van Neeltje toestaan,
dan willen anderen ook een
huisdier en daar kunnen we
niet aan beginnen," werd ge
zegd. Zo verhuisde Neeltje
ruim een jaar geleden via de
dierenhulpidienst naar het
asiel.
Daar bleek dat Neeltje geen
katje is om zonder handschoe
nen aan te pakken. Ze liet
haar tanden zien als iemand
haar benaderde, aan aaien had
ze ook geen behoefte en het
verblijf in het hok beviel haar
helemaal niet. In de loop der
maanden werd ze wat huiselij
ker. Haar ware aard heeft ze
echter niet verloren. Neeltje
bepaalt zelf, wanneer het tijd
is om aangehaald te worden.
Ze zit met een paar grote ka
ters in een hok, maar het is
duidelijk dat Neeltje de baas is.
Wanneer het etenstijd is,
wachten de katers uit welke
bak mevrouw wenst te eten en
tasten dan pas zelf toe. In sep
tember is ze nog een paar da
gen uit het asiel geweest en
verbleef bij een jonge dame in
Oegstgeest. Helaas had deze
dame niet het geduld dat bij
Neeltje vereist is: tijdens een
poging Neeltje onder het bed
vandaan te slepen, hapte de
poes toe. Een paar uur later
zat Neeltje weer in het asiel.
De nieuwe baas van Neetje
dient er dan ook echt rekening
mee te houden, dat Neeltje
geen schootpoes is. Wanneer
ze geen zin heeft, laat ze zich
niet aanhalen en als ze daar
behoefte aan heeft, komt ze
zelf wel. Neeltje is een poes die
met rust gelaten moet worden
en ze moet zeker een paar we
ken de tijd hebben om te
nen. Aan honden heeft N
een hekel. Overigens is di
de laatste kans voor N
om aan de man te kc
Wanneer het nu weer
lukt, zal ze jammer gi
moeten inslapen.
Moppie
De hond van vorige
Moppie, kon zich niet ii
erg grote belangstelling
heugen. Het bleef, miss
ook door het slechte we
een paar telefoontjes, t
Moppie toch een best be
die het prima met kin
kan vinden.
WASSENAAR „Als er
niet heel snel een oplos
sing komt, blijft er voor
mij geen andere mogelijk
heid over dan eigen rech
ter te gaan spelen. We
hebben al alles gepro
beerd om van deze geeste
lijke tirannie verlost te
worden, maar tot nu toe is
er nog helemaal niets ver
anderd". De Wassenaarse
3?vonne Kerkhovv (24) en
haar moeder zijn wanho
pig. Zo erg zelfs, dat
Yvonne maandagavond in
cle show van Sonja Barend
in twee minuten probeer
de uit te leggen, wat haar
dwars zit. Sinds vier jaar
wordt zij namelijk overal
waar ze gaat of staat ge
volgd door Ruud K., een
37-jarige Hagenaar. De
than gaat hierbij zelfs zo-
^fer, dat hij Yvonne tot
tweemaal toe tot in Roe
menië achtervolgde, toen
éïj daar met haar moeder
Óp vakantie was.
Een eerste reactie zou kunnen
fcijn, dat Yvonne zich dan wel
2per vereerd zal voelen. In
Hilversum vonden sommigen
I maandag de kwestie van
Yvonne dan ook tamelijk ver
makelijk. Tijdens een gesprek
ffiêt Yvonne blijkt echter al
anel, dat eerder het tegendeel
waar is, en "dat de situatie van
fret meisje en haar moeder
eerder diep bedroevend is.
wilde vertrekken en hem to
taal negeerde, liep Ruud zie
dend naar haar moeder. „Nu is
Yvonne te ver gegaan", vertel
de hij haar. Hij zou zijn vin
gers gaan gebruiken. „Hoe hij
me dat vertelde, is met geen
pen te beschrijven", zegt me
vrouw Kerkhovv. „Die ijzige
uitdrukking in zijn ogen, die
vertrokken mond..., ik werd er
doodsbenauwd van". Vanaf
dat moment heeft Yvonne de
Wassenaarse politie ingescha
keld. Die kon echter nauwe
lijks iets aan de situatie veran
deren, omdat het doodeenvou
dig niet verboden is, je ergens
op te houden. Het is geen
overtreding of een strafbaar
feit. In augustus 1978 vertrok
ken Yvonne en haar moeder
op vakantie naar Roemenie.
Ook hier volgde Ruud de
Kerkhovv's. De politie van
Roemenië kon Yvonne en
haar moeder daar echter wel
bescherming bieden. Terug in
Wassenaar begon Ruud het
huis weer in de gaten te hou
den. „We hoorden eens wat in
de achtertuin schuifelen, en
toen ik het gordijn openschoof,
was er slechts drie millimeter
glas tussen zijn neus en de mij
ne", vertelt Yvonne. Maar niet
alleen Yvonne ondervond zijn
hinderlijke aanwezigheid.
Onverklaarbaar
Op de manege was hem in
middels de toegang ontzegd,
en vanaf dat moment gebeur
den daar „onverklaarbare"
dingen: in de voederbak van
het paard dat Yvonne altijd
bereed, werd een gloeilamp
gevonden; de waterkraan was
dichtgedraaid, zodat de paar
den ruim 24 uur zonder water
hebben gestaan; achter Yvon
ne's naam in de telefoonklap
per van de manege stond .plot
seling' een doodskruisje en nog
meer van dit soort dingen. Een
brand, op 4 februari 1980 in de
binnenmanege deed voor
Yvonne de deur dicht. Vier
paarden konden met de groot
ste moeite worden gered. „Ik
durfde niet meer het risico te
lopen om naar de manege te
gaan. Niet alleen voor mezelf,
maar ook voor de paarden",
vertelt Yvonne. Overigens
weet de Wassenaarse politie te
melden, dat nooit is komen
vast te staan, dat Ruud iets
met de brand en de andere za
ken te maken heeft gehad.
Onbewezen
„Daarin schuilt juist alle ellen
de," aldus mevrouw Kerk
hovv. „Er is zoveel gebeurd,
waarvan niet bewezen kan
worden dat Ruud erachter zit.
Er is geschoten met een buks,
ik kan het kogelgaatje nog la
ten zien. Maar wie doet het...
Vorige week nog zat er 's
nachts iemand bij ons op het
dak. Dan kan wel gezegd wor
den, dat het een kat is, maar
zo'n gekraak (er lag ijs op het
dak) kan nooit door een kat
worden veroorzaakt. Er is ook
een keer midden in de nacht
met een schijnwerper op het
slaapkamerraam van Yvonne
geschenen. We hadden een ge
heim telefoonnummer, maar
toch werden we telkens door
een „hijger" opgebeld. Aan
zijn stem te horen kon het al
leen maar Ruud zijn. Zijn hele
opzet is om Yvonne overal van
te isoleren. Hij vindt dat alleen
hij recht heeft op Yvonne. Het
is al diverse malen voorgeko
men, dat bezoekers van Yvon
ne na vertrek door Ruud wer
den lastig gevallen. Het is eens
voorgekomen, dat hij plotse
ling met zijn auto hard achter
uit reed, zodat hij tegen onze
bezoeker op reed. Probeer dat
maar eens te bewijzen, meestal
wordt dan aangenomen dat de
achterste auto op zijn voorlig
ger is gereden. Ook heeft hij
menigmaal een bezoeker van
ons, op straat met zijn auto ge
sneden. Het zijn vooral man
nelijke bezoekers, die zijn er
gernis opwekken".
Al met al ziet het er hopeloos
voor Yvonne uit. Van de nale
ving van de uitspraak van het
kort geding, dat tegen Ruud
was aangespannen, verwacht
mevrouw Kerkhovv dan ook
niet veel: „Als hij toch weer
komt, moeten we eerst de poli
tie waarschuwen. Tegen de
tijd dat deze arriveert, is Ruud
alweer weg. In de praktijk is
controle op de naleving van de
uitspraak volgens mij bijna on
mogelijk". Ook verhuizen is
geen oplossing. „Met een grote
verhuiswagen hier voor de
deur zou zo'n actie volstrekt
geen zin hebben. Hij zou er zo
weer achter zijn, waar we dan
zitten".
Eigen rechter
Het buitenzinnige gedrag van
Ruud heeft mevrouw Kerk-
Rechter stelt
Yvonne Kerkhovv
in het gelijk
DEN HAAG De presi
dent van de Haagse
Rechtbank, mr. Portheine,
heeft gistermorgen in het
tegen Hagenaar Ruud K.
aangespannen kort geding
de Wassenaarse familie
Kerkhovv in het gelijk
gesteld. De rechter ver
biedt Ruud om Yvonne
nog langer hinderlijk te
volgen, haar op te wach
ten bij haar woning of in
de tuin daarvan, of bij de
bushaltes voor haar wo
ning en bij haar werkge
ver, haar op te bellen en
haar te volgen naar haar
vakantie-adres. Boven
dien mag Ruud zich van
de rechter niet meer op
houden in de manege
Nieuw Duinrell in de
Berkheistraat in Wasse
naar. Bij elke overtreding
die wordt geconstateerd
moet de Hagenaar een
boete van 250 gulden be
talen.
hovv bij tal van instanties aan
gekaart. Zo is contact geweest
met een staflid van Schaken-
bosch (een psychiatrische in
Nachtmerrie
De nachtmerrie begon voor
Yvonne toen zij Ruud in 1977
ontmoette op een manege in
Wassenaar, waar hij toen klus
jes opknapte. Ruud was niet
erg spraakzaam. Yvonne: „Hij
was wat contactarm en daar
door had iedereen op de mane
ge eigenlijk een beetje medelij
den met hem. Van de eigena
resse kreeg hij toestemming
fijn af en toe op een paard te
rijden. Rond tien uur werd de
%oel 's avonds gesloten. Dan
kwam hij wel eens vragen of
ik nog ergens met hem een co-
baatje wilde gaan drinken.
J3aar voelde ik eigenlijk niet
ZO veel voor, ik vond hem een
beetje eng, maar om botweg
.nee' te zéggen vond ik ook
vervelend. Dus stelde ik hem
voor dan maar bij mij thuis
wat te komen drinken. Maar
binnen de kortste keren kwam
ni'j ons steeds vaker bezoeken,
'op het laatst zat hij hier van 's
ihorgens vroeg tot 's avonds
4öat. Ik had totaal geen vrij
heid meer, altijd was hij er ook
jpïj. Menigmaal vluchtte ik aan
,3e achterzijde het huis uit als
"ik hem weer zag komen. Ik
"ft'ad totaal geen behoefte aan
«en verhouding met hem, dat
tfaéb ik hem vaak genoeg pro
beren duidelijk te maken. Ik
heb ook nooit met hem gevrijd
en ben ook nooit met hem
naar bed geweest kortom er is
-Söoit iets gebeurd op dat ge
bied. Op een gegeven moment^
werd het me te dol, dat hij al
tijd maar bij ons was. Toen
heb ik tegen mijn moeder ge
zégd: .Hij of ik de deur uit'.
/Daarna liet mijn moeder hem
dan ook niet meer binnen".
yYanaf dat moment hangt
^Ruud in de omgeving van de
manege of in de buurt van de
Woning van Yvonne rond.
Toen ze een keer met de bus
I
I
geruïneerd. Als er
snel wordt ingegrëfjj
blijft er voor mij geer
dere oplossing over
voor eigen rechter teij
len. Het is nu pompr
verzuipen. Bij onze
caat heb ik geïnforj
wat me zoiets maxij
zou kunnen kosten, e:
zou volgens hem
schien een jaar oplev<
Ik heb het graag
haar over. Alleen
Ruud er niet meer is,
gen we rust". Over w<.
dan precies in de
heeft, wil mevrouw K
hovv voorlopig niet ii
tails treden. Yvonne
wil er niets over hore
is er pertinent tegei
vindt dat dit toch te
gaat.
RUUD K. HEVIG GEPIKEERD
„Het zijn allemaal halve waarhede
DEN HAAG „Ik heb die publiciteit niet gezocht i
zij eraan geven", zo reageert Ruud K. uit Den Haaji
hem om commentaar -wordt gevraagd over de bewe
gen van de familie Kerkhovv. „Eigenlijk wil ik ér
ver niet op reageren, omdat ik nogal gepikeerd
over alles wat ze beweren en over het feit dat zë
kort geding hebben aangespannen", aldus Ruud K
„Als de rechter de eisen toekent, ga ik waarschijnlijk wel ii
ger beroep. Zelf ga ik niet naar de uitspraak toe. Ik heb
trek in al die toestanden. Het zijn allemaal halve waarhedei
daar worden verkocht. In alle publicaties tot nu toe, staan
maal verdachtmakingen die ze (de Kerkhovv's, red.) hele
niet waar kunnen maken. Er zit natuurlijk meer achter di
erover kwijt willen. Ik wil er wat wat over vertellen, maai
moet ik eerst contact opnemen met mijn advocaat, de
Breurs", aldus Ruud K. woensdag. Sindsdien liet hij niets
van zich horen.
Bij de uitspraak van het kort geding gistermorgen, bleek
Ruud noch zijn advocaat aanwezig waren. Bij de Nederla
Orde van Advocaten is overigens de naam Breurs nipt bel
f Wekelijks verschijnt in de Leid» Courant da rubrk
„Hond zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond
«ome ook wel een kat) beschreven die in het a«iet va
blijft om daar een zekere dood tegemoet te gaan... tam
het dier een goed tehuis vindt. De in de rubriek beschr
ven honden zijn óf gevonden, óf door hondenbezitte
naar het aelel gebracht. Ze worden om uiteenlopende n
denen afgestaan, vaak begrijpelijk, maar soma ook vó
alagan onzinnig. De In „hond zoekt huis" beschreven dH
ren zijn alle goed gezond, hebben een wormkuur oode
gaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van circa I
gulden ten bate van zwerfdieren zijn ze at te hale
Adres: Niauw Lelde Dierenasiel, Beejealaan 6b, Lelde
TeL: 411670. Geopend dL t/m vr. 10-12 en 14-17 uur, ze.
tot 12 en 14-16 uur. Zondag en maandag gesloten.
Yvonne Kerkhovv: „Mijn leven wordt geruïneerd".
stelling te Leidschendam,
red.). Herhaalde gesprekken
tussen deze arts en Ruud heb
ben totaal niets opgeleverd.
f I; -|:
Ook dokter Schudel van de
GG en GD van Den Haag
heeft menigmaal met Ruud
een gesprek gehad. Zonder re
sultaat. Via de zus en zwager
van Ruud heeft mevrouw
Kerkhovv geprobeerd om aan
de situatie een einde te maken.
Niemand of geen enkele in
stantie is echter in staat hulp
te bieden.
F"
Mevrouw en Yvonne Kerkhovv bij het gaatje in het glas van het slaapkamerraam van Yvonne.
Het geduld van mevrouw
Kerkhovv is nu zo langza
merhand na vier jaar
geestelijke terreur, zoals
zij het noemt, wel op.
Yvonne kan nergens gaan
of staan zonder begelei
ding. Ze wordt naar de
bushalte gebracht en ge
haald. Mevrouw Kerk
hovv: „Het kan zo niet
langer. Ik kan het niet
meer aanzien, dat het le
ven van Yvonne zo wordt
