bedreven Sadat
nocht levenswerk
liet afmaken
„Vrije Officieren" nemen
aanslag voor hun rekening
Sadat eerder doelwit
van samenzweringen
Opnieuw winnaar van
Vredesprijs vermoord
£gidóc ©ou/WMit
Vredesstichter geveld
Israël bezorgd over
voortgang Camp David
Hosny Moebarak
aanhanger
van Anwar Sadat
Russische
kritiek
op De
Waarheid
fITENLAND
LEIDSE COURANT
WOENSDAG 7 OKTOBER 1981 PAGINA 9;
ud duurder
dood Sadat
[)EN De moord op
jyptische president Sa-
)eft er in de financiële
i van de wereld voor
j»d dat de dollar en het
sterk in prijs zijn ge-
i. De eerste uren na de
lg, toen het lot van de
lent nog onzeker was,
te er op de beurzen en
iarkten een hyperner-
stemming. Na het be-
vorden van het over-
van Sadat ontstond
als altijd in tijden van
nomen internationale
ting, veel vraag naar
KAIRO De gisteren vermoorde president Sadat is in het
verleden vaker doelwit van samenzweringen geweest. Zo is
eind 1972 in een moskee bij Kairo een poging tot een staats
greep verijdeld. De regering heeft deze berichten overigens
later tegengesproken. In april vorig jaar zou een door Libië
met wapens uitgerust zclfmoordcommando de president
hebben opgewacht op een vliegveld in Portugal, toen Sadat
daar zou landen. Uiteindelijk vloog de Egyptische president
door naar Engeland. Ook deze berichten zijn in Kairo ont
kend. Een paar maanden geleden hield de politie op het
vliegveld van Kairo, vlak voor president Sadat daar een
rede zou gaan houden, een Palestijn aan, die negen kilo dy
namiet bij zich had. Twee maanden terug annuleerde ae
president plotseling een bezoek aan Oostenrijk, nadat be
richten over een moordcomplot de ronde deden.
OSLO Na Dag Hammarskjöld en dominee Martin Lu
ther King is president Sadat de derde winnaar van de
Nobelprijs voor de Vrede die op gewelddadige wijze om
het leven komt. In april 1968 werd dominee King, die in
1964 voor zijn strijd voor de gelijkberechtiging van zwart
en blank de Vredesprijs had gekregen, tijdens een beto
ging voor burgerrechten in Tennessee doodgeschoten. Ze
ven jaar eerder was de toenmalige secretaris-generaal
van de Verenigde Naties Dag Hammarskjöld om het le
ven gekomen bij een vliegtuigongeluk, dat volgens de of
ficieuze lezing te wijten was aan sabotage. President Sa
dat kreeg in 1978 de Vredesprijs, omdat hij als eerste Ara
bier bereid was met Israël aan tafel te gaan zitten om
over vrede te praten.
Gezin Sadat
KAIRO Een weduwe en vier
volwassen kinderen blijven
achter na de moordaanslag op
hun man en vader, Anwar El
Sadat. De weduwe van de presi
dent is een maatschappelijk ac
tieve vrouw. Zij heeft zich inge
zet voor geboortebeperking, de
gehandicapten en voor het be
houd van het culturele erfgoed
van het oude Egypte. Vedrer do
ceert zij aan de faculteit voor
letterkunde in Kairo, waar ze
onlangs nog een eredoctoraat
kreeg. Twee dochters van Sadat
zijn getrouwd met invloedrijke
vrienden van de overleden pre
sident. Zijn enige zoon, Gamal,
is een succesvol zakenman.
ïr
d
(I HAAG Ongetwij-
j te I is de gebeurtenis die
:he Var Sadat tot een groot
oet tsman heeft gemaakt
>on j reis geweest naar Je-
ermijiem. Als eerste Ara-
ten staatshoofd sprak hij
,eieV °P 20 november 1977
fypt£nesseth toe en verze-
n inie plechtig de veilig-
plaat die Israël verlangde,
eiste tezelfdertijd
ide3I,nties voor EgyPte en
palestijnen. Sadat heeft
f politiek sinds hij in
JnJember 1970 de macht
beiejzijn overleden school-
It dderaad Nasser overnam
i Sa| grote, bewonderens-
.irdige, hardnekkigheid
e gehouden. Onderdruk-
in së van zijn tegenstan-
ïubiü met harde maatrege-
h zoals nog vorige
e btnd' maar oolc in het
Jet ?n van zijn regeerpe-
veriF' en een verrassings-
Amog tegen Israël in 1973
'er iwde hij niet om
bte in zijn oude glorie
"tfJferstellen.
)N/7t heeft over de voorberei-
iRDPn van die historische reis
•Jeruzalem uitvoerig ver-
9 in zijn kort daarna ver-
fien autobiografie In
bh of Identity in het Ne-
inds verschenen onder de
J Op Zoek naar een Identi-
Ze is geschreven op het
jent dat Sadat waarschijn-
'jJ flhet meest werd bewon-
op het hoogtepunt van
zijn eigen glorie, toen zelfs zijn
meest geharde tegenstanders
hun ogen nauwelijks konden
geloven, en zowel Egypte als
Israël leefden in de roes van
het vredesproces. De bespiege
lingen die hij toen koesterde
zijn tekenend voor het charis
ma van Anwar Sadat.
Wereldleiders
Aanvankelijk dacht Sadat ero-
ver de leiders van de vijf
wereldmachten te verzamelen
in de Kijamah-kerk of al-
Aksa-moskee in Jeruzalem:
Carter, Giscard d'Estaing, Cal-
laghan, Hua-Kwo-Feng en
Brezjnev. Zij zouden premier
Begin van Israël duidelijk
moeten maken dat er voor
Egypte absoluut alles aan gele
gen was dat de vredesconfe
rentie in Genève over het
Midden-Oosten zou moeten
beginnen. Het zou in de ogen
van Sadat een emotioneel en
symbolisch begin zijn van de
weg naar vrede. De Sovjet-
Unie, die vijf jaar eerder al op
last van Sadat zijn adviseurs
uit Egypte had moeten terug
trekken, bleek echter niet ge
negen Sadat tegemoet te ko
men. Maar bij president Carter
van de VS vond Sadat van be
gin af aan een gewillig oor. Sa
dat was realist genoeg om te
beseffen dat de Amerikanen
hun speciale relatie met Israël
niet zouden willen of zelfs
maar kunnen opgeven, maar
evenzeer was hij ervan over
tuigd dat zij voor hun eigen
belangen zouden opkomen.
Die belangen waren duidelijk
geraakt door het olie-embargo
dat de Arabische landen na de
Yom Kippoer-oorlog van 1973
tegen de westerse landen had
den ingesteld.
Van nu af aan zou niet langer
alles wat Israël deed zijn wel
gedaan, zoals in de tijd het ge
val dat Johnson president was
en deze Israël carte blanche
gaf. Sadat en Carter zouden
zolang de laatste het in de VS
voor het zeggen had op één
lijn blijven. Begin raakte korte
tijd in de ban van het élan van
Sadat, maar gaf zijn zucht naar
gebiedsuitbreiding op de wes
telijke Jordaanoever niet op.
De in 1967 op Egypte verover
de Sinaï zou hij in fases terug
geven, voor Palestijns zelfbe
stuur bleef hij echter volko
men doof.
Gevangenschap
Misschien is het talent van Sa
dat om gebaande wegen te
verlaten en nieuwe uitwegen
te zoeken om zijn idealen te
verwezenlijken, gerijpt tijdens
zijn gevangenschap. Sadat zat
tweemaal in zijn leven in de
gevangenis, twee keer vlak
achter elkaar wegens zijn be
trokkenheid bij complotten te
gen het voor-revolutionaire
bewind van koning Faroek, de
laatste vorst van Egypte die
uiteindelijk in 1952 het veld
moest ruimen voor Nasser.
In de al eerder genoemde au
tobiografie schrijft Sadat dat in
die gevangenisperiode zijn ei
gen overtuigingen werden ge
louterd. Indien hij al velen
wist te overtuigen door zijn
aangeboren gedrevenheid en
gloedvolle overredingskracht,
hij slaagde daar toch niet op de
laatste plaats in door de on
baatzuchtigheid van wat hij
nastreefde. Sadat is van jongs
af aan ah zoon van een kleine
beambte die in 1918 in een
klein dorpje van de Nijldelta
werd geboren een bestrijder
geweest van het corrupte roy
alistische bewind. Samen met
Nasser heeft Sadat bijna twin
tig jaar lang gewerkt aan de
opbouw van een socialistisch
Egypte.
Maar de tacticus Sadat schreef
toen hij in 1970 Nasser opvolg
de de Sovjet-Unie als vanzelf
sprekende bondgenoot voor
het revolutionare Egyptische
regime af. Overduidelijk was
toen immers gebleken dat
Egypte op die manier nooit de
Sinaï van de Israëli's zou te
rugkrijgen en de tegenstellin
gen in het Midden-Oosten
nooit zouden .kunnen worden
doorbroken. De oriëntering op
de Verenigde Staten beteken
de overigens niet dat Sadat
een louter kapitalistische koers
ging varen. Ondanks het
hechte bondgenootschap dat
Sadat met de Verenigde Staten
onder Carter opbouwde, hield
hij vast aan de revolutionair-
nationalistische idealen voor
zijn eigen land. Deze waren,
net als onder Nasser gericht op
vergroting en een betere ver
deling van de welvaart en op
sociale rechtvaardigheid.
Maar die abrupte koerswijzi
ging voerde hij volstrekt ei
genmachtig door. Sadat alléén
wist wat goed voor zijn land
was en zij die zich tegen hem
keerden en samenzweerden,
zoals de linkse vice-premier
Aly Sabry in 1971 in de eerste
van een lange rij, verdwenen
voor langere of kortere tijd in
de gevangenis.
Niets is ogenschijnlijk zo tragisch in het drama dat zich
gisteren aan president Sadat heeft voltrokken als het feit dat
dit juist de man moest overkomen, die zijn nek uitstak om de
vrede in het Midden-Oosten te bereiken.
Sadats image als vredesstichter springt voor de Westerlingen
het meest in het oog, maar in zijn eigen land moest Sadat
oproeien tegen een steeds grotere oppositiestroom, die hij op
gezette tijden met autoritaire hand probeerde in te dammen.
Religieuze fanatici en gefrustreerde militairen zinden op
wraak. Zij koesterden heel andere idealen dan Sadat die zijn
land in recordtijd wilde omvormen tot een modern land. Pa
rallellen met de sjah van Iran, met wie Sadat zo trouw be
vriend-was, dringen zich op. Toch doet men dan onrecht aan
Sadat, die vaak wel sterk autoritair handelde, maar als reli
gieus geïnspireerd man zich nimmer schuldig maakte aan de
bloedige repressie van de sjah.
Onontkoombaar is de vraag wat de toekomst zal zijn
van het vredesproces dat door Sadat op gang is gebracht. De
positie van Sadats opvolger, de vrij onbekende Moebarak, is
immers lang niet zo sterk zijn als die van Sadat zelf. Dat be
tekent in feite dat hij op een of andere manier meer tege
moet zal moeten komen aan de binnenlandse oppositie. Toch-
lijkt het uitgesloten dat hij dit vredesproces zonder meer zal
willen opgeven. Daarvoor heeft hij zich immers te veel ver
eenzelvigd met het vredesstreven van Sadat.
In ieder geval zal de weg naar vrede in het Midden-Oosten:
nog veel moeilijker worden. Dat ligt overigens niet op de
laatste plaats aan de Israëli's zelf. Juist Begin heeft Sadat na
het sluiten van de vredesakkoorden stelselmatig verhinderd
enig succes te boeken bij de verwezenlijking van enigerlei
vorm van zelfbestuur voor de Palestijnen, zoals in Camp Da
vid overeen was gekomen. Tegenover een groeiend aantal:
Arabische tegenstanders, die Sadat van verraad beschuldig
den, kwam de Egyptische president met lege handen te
staan. In al zijn kortzichtigheid heeft premier Begin de kans.
niet benut om Sadat uit zijn isolement te halen. Wellicht had
hij er het leven van Sadat mee gered en daarmee het voort
bestaan van het Egyptische vredesstreven.
Camp David
Het belangrijkste resultaat van
die koerswijziging was dat met
de actieve medewerking van
Carter in 1978 de akkoorden
van Camp David tot stand
konden komen. Maar van nog
groter belang is waarschijnlijk
dat de Arabieren in het op
gang gekomen vredesproces in
een groot deel van de Europe
se opinie werden opgetild uit
de sfeer van verontachtza-
ming, waarin zij hier vele de
cennia hadden geleefd. Door
de opmerkelijke koers van
Egypte in de afgelopen tien
jaar zijn voor ons de wensen
van de Arabieren vertrouwd,
begrijpelijk en voor het groot
ste deel respectabel geworden.
Het olie-embargo uit 1973, in
gesteld op initiatief van Egyp
te, kan daar uiteraard niet los
van gezien worden.
Het is, anders dan in de jaren
zestig het geval was, voor ie
der welmenend mens vol
strekt duidelijk geworden dat
.Egypte zijn eigen grondgebied
van Israël terugkrijgt en dat
de Palestijnen recht hebben op
een eigen staat, ook al is het
niet voor iedereen duidelijk
wélke Palestijnen daar de lei
ding over moeten hebben.
Confrontatie
Het meest tragische aan deze
moordaanslag van vernederde
fanatici is dat de terugval in
de oude politiek van confron
tatie in het Midden-oosten op
nieuw overheersend dreigt te
worden. De onverzoenlijke
houding van de Israëlische
premier Begin heeft daar ze
ker het nodige toe bijgedragen.
Dat Egypte in de periode na
Sadat nog die prominente rol
zal kunnen spelen, die het tot
nu toe vervulde, lijkt twijfel
achtig en Egypte zou wel eens
heel goed kunnen terugkeren
in het kamp van de onver
zoenlijke Arabische staten.
Toch rijpt ook elders in de
Arabische wereld, en niet in
de laatste plaats in Amerika
zelf, het inzicht dat beiden el
kaar nodig hebben. Het optre
den van de Saoedi-Arabische
minister Saud-Al Feisal deze
week in de Verenigde Naties,
die de regering-Reagan opriep
tot een nuchtere, onpartijdige
koers inzake het Midden-Oos
ten, mag veelbetekenend he
ten. Misschien zijn er toch nog
mensen die het levenswerk
van Sadat kunnen voortzetten.
PAUL VAN VELTHOVEN
Nederlandse
sportploegen
in Egypte
DEN HAAG - Op dit moment
bevinden zich twee Neder
landse volleybalploegen in
Egypte. Een damesteam van
Starlift en een herenploeg van
Haag, beide uit Den Haag, be
vinden zich in Suez om dezer
dagen een aantal wedstrijden
in een toernooi te spelen. Het
thuisfront van beide Haagse
clubs heeft vanaf het moment
dat de aanslag op president Sa
dat bekend werd getracht in
contact te komen met de vol
leyballers, maar door overbe
lasting van het transmissienet
waren die pogingen vergeefs.
JERUZALEM Het Israëlische kabinet is vanmorgen -
in spoedzitting bijeengekomen om zich te beraden over
de gevolgen van de doo(d van president Sadat van
Egypte voor de betrekkingen tussen beide landen.
Na een eerste emotionele reactie op de dood van Sadat verklaar
den de leiders in Jeruzalem dat zij de betrekkingen met Egypte
willen voortzetten en het vredesakkoord volledig uitvoeren.
Verder werd bekend dat premier Begin zaterdag zijn land zal
vertegenwoordigen op de begrafenis van president Sadat. Omdat
de begrafenis op de sabbat plaatsvindt en het de joden dan ver
boden is te reizen, is de Egyptische regering gevraagd een ver
blijfplaats zo dicht mogelijk bij de begraafplaats van Sadat te
zoeken. Niet alle joodse leiders waren overigens geschokt door
de dood van Sadat. Leden van de extreem-orthodoxe Joodse De
fensieliga in de Verenigde Staten verklaarden dat de organisatie
„enigzins verheugd" was over het nieuws. De Defensieliga ver
zet zich tegen de akkoorden van Camp David en hoopt nu, dat
de dood van Sadat de Israëlische regering ertoe zal brengen een
eind te maken aan het Camp Davidproces.
ing
an dat vermoord
vein
er fervolg van voorpagina)
nen-RO De aanslag op pre
ien ft Sadat vond plaats om
:ht ft voor twaalf Nederland-
d (12.45 uur plaatselijke
toen hij samen het hoge
'onarissen en buitenland-
;ten in een buitenwijk
airo een militaire parade
Toen de parade bijna
"^'"hdigd was sprongen plot-
51J£ w soldaten uit een jeep,
n handgranaten naar
ipodium waarop de presi-
stond en openden het
Sadat werd daarbij, naar
idaiLpas bleek- dodelijk ge-
en. Na een minuut was
ichieten, dat een enorme
:k veroorzaakte, voorbij,
aantal daders was door
gheidstroepen doodge-
ten, anderen werden ge
baar en8enomen- Ondertussen
aa_ 1 de president per helikop-
Verêebracbt naar een mi-
^n_« Ziekenhuis. Na een lange
irfTpde van wachten, waarin
werd verklaard dat Sadat
gewond was en later dat
fcn operatie had onder-
kwam rond de klok van
n uur Nederlandse tijd de
iele bevestiging dat de
itische president Anwar
adat aan zijn verwondin-
was bezweken. Volgens de
in werd bij binnenkomst
Sadat in het ziekenhuis
1 hartslag meer geconsta-
I. Hij bleek door meerdere
Is getroffen. Pogingen om
lartslag weer op gang te
Igen hadden geen resulaat.
uur en tintig minuten na
omst in het ziekenhuis
'n de doktorn hun pogin-
;d1Üop: Egyptische radio en
'isie. de een rechtstreeks
lag gaven van de parade,
en direct na de aanslag
eiti uitzendingen af en zonden
aan het bekend worden
het overlijden van presi-
Sadat marmuziek uit. In
te, maar ook in het buur-
Soedan én in Portugal is
jtu0 - Periode van nationale
J afgekondigd. Zaterdag
°t wijlen president Sadat
iairo begraven.
BEIROET Op 26 okto
ber 1954, twee jaar na de
Egyptische julirevolutie,
werd in Alexandrië ge
poogd Sadats voorganger,
president Gamal Abdel
Nasser te vermoorden.
Terwijl de president een
grote toespraak hield,
vuurde een lid van het
Moslim-broederschap van
op korte afstand zes scho
ten op hem af. Geen en
kele kogel trof doel.
De duizendkoppige me
nigte, die getuige was van
dit gebeuren, raakte in
paniek. Op het podium
had iedereen zich gebukt,
behalve Nasser. Hij bleef
rechtop staan en riep:
„Vergeet niet, dat wan
neer Gamal Abdul Nasser
iets zou overkomen, de re
volutie toch voortduurt,
want iedereen van u is
een Gamal Abdel Nasser".
Nu staat het nog te bezien wie
de moordenaars van president
Sadat zijn, of zij behoren tot
een kleine groep, die gewoon
een einde wilde maken aan
het leven van het staatshoofd,
of dat zij lid waren van een
bredere samenzwering om het
Egyptische regime ten val te
brengen. Als het geen Moslim
broeders waren, hebben zij
toch gehandeld in de dramati
sche zelfmoordgeest, die eigen
is aan het Muzelmaanse funda
mentalisme, dat nu in heel het
Midden-Oosten herrijst.
De moordaanslag op Sadat
hoeft geen verwondering te
wekken. Sinds zijn pelgrimage
naar Jeruzalem in november
1977 werd natuurlijk algemeen
aangenomen, dat zij, die het
meest zijn dood wensten, die
genen waren die het grootste
nadeel ondervonden van zijn
„verraad" de Palestijnen of
agenten van een Arabisch re
gime, met name de Syrische
baathisten, voor wie het bij
zonder belangrijk is dat zij
Egypte onder een nieuwe lei
der weer in het Arabische ga
reel kunnen doen lopen.
Egyptische oppositie
Maar er was een andere
stroom onder de anti-Sada-
taanhangers, die vond dat het
veel beter was de „verrader"
door de Egyptenaren zelf om
het leven te laten brengen. Fa-
tah-leider Abu Iyyat, een van
de aanvoerders van de Zwarte
September-terreurorganisatie,
heeft ooit de mening uitge
sproken, dat moord op Sadat
door Palestijnen een onge
wenst resultaat zou kunnen
hebben; namelijk nog meer
anti-Arabisch-Egyptisch chau
vinisme, van precies het soort
dat door Sadat zo handig geëx
ploiteerd werd om naar Jeru
zalem te kunnen gaan.
De moordenaars zijn kennelijk
Egyptenaren, afkomstig uit
het leger dat door Sadat sedert
zijn glorierijke „overwinning"
in de oktober-oorlog van 1973
afgeschilderd werd als het
toonbeeld van Egyptisch pa
triottisme. Dat hoeft evenmin
verbazing te wekken.
Gisteravond stelden verschei
dene organisaties zich verant
woordelijk voor de moordaan
slag op Sadat. In anonieme te
lefoontjes meldden zich onder
meer de „Vrije Officieren van
het oppositiefront voor de be
vrijding van Egypte, geleid
door de voormalige Egyptische
generaal Saad El-Sjazli en de
„onafhankelijke organisatie
voor de bevrijding van Egyp
te". Vooral de „Vrije Officie
ren" verdienen vrij serieuze
aandacht.
De leider van dit oppositie
front voerde het bevel over de
Egyptische troepen in de okto-
beroorlog van 1973. Na Sadats
bezoek aan Jeruzalem nam El-
Sjazli ontslag als ambassadeur,
in Lissabon. Hij keerde zich af
van het beleid van Sadat en
nam zijn toevlucht in Libië,
waar hij een leger van twintig
duizend man tot zijn beschik
king zou hebben.
El-Sjazli verscheen gisteren
voor de Libische televisie. In
een korte redevoering noemde
hij de daders van de aanslag
op Sadat „patriotten" en „moe
dige elementen uit het Egypti
sche leger". Hij deed een be
roep op het Egyptische leger
„het verbond met het zionisme
en het imperialisme te verbre
ken", een verwijzing naar de
Akkoorden van Camp David.
Volgens El-Sjazli hadden de
„patriotten geen andere keus
dan geweld met geweld te
beantwoorden".
In zijn rede nam hij overigens
niet rechtsstreeks de verant
woordelijkheid voor de aan
slag op zich. Wel verklaarde
zijn organsatie in een telefoon
tje aan verscheidene persbu
reaus voor de aanslag verant
woordelijk te zijn.
Egypte Sadat noemde het
zo graag het „Eiland van lief
de" kan, zo blijkt nu weer,
niet ontsnappen aan het
geweld dat tegenwoordig een
vast onderdeel van de Arabi
sche politiek is geworden. Dit
geweld vloeit voort uit een pa
radoxale toestand. Hoewel het
Midden-Oosten wellicht het
onrustigste deel van de wereld
is, zijn de voornaamste regi
mes er toch merkwaardig
duurzaam, zelfs wanneer de
stabiliteit te wensen overlaat.
Sinds kolonel Khadaffy in
1968 koning Idris omverwierp,
heeft zich er geen revolutie
meer voorgedaan, in de zin dat
een totaal nieuw regime tot
stand gebracht werd.
In de jaren vijftig kwam het er
herhaaldelijk tot staatsgrepen.
En toch was het volk toen
minder ontevreden dan tegen
woordig. De huidige generatie
van Arabische heersers is erin
geslaagd heel de staatsappara-
tuur zodanig te manipuleren,
dat zij over een persoonlijke
Controle beschikken, die alle
macht welke hun voorgangers
ooit gehad hebben, in grote
mate overtreft. Dit heeft tot
gevolg gehad, dat de oppositie
meer en meer een beroep is
gaan doen op geweld. Moord
op de man aan de top was
evenzeer het hoofddoel van
zijn vijanden als het behoud
van zijn positie zijn eigen
hoofddoel was.
President Assad van Syrië en
Saddam Hussein van Irak zijn
elk op hun beurt op wonder
baarlijke wijze aan de dood
ontsnapt. Muzelmaanse funda
mentalisten zijn de toonaange
vende gebruikers van politiek
geweld, maar vele anderen
staan gereed om hun voor
beeld te volgen.
DAVID HIRST THE GU
ARDIAN
Kairo Het overlijden
van president Sadat van
Egypte heeft zijn vice-pre
sident, Hosny Moebarak,
die dichtbij hem stond
toen de fatale schoten
werden gelost, tot voorlo
pige opvolger gemaakt.
Moebarak, die in 1928 is gebo
ren, is een zwijgzame, in de
Sovjet-Unie opgeleide lucht
machtmilitair, die de blauw
druk ontwierp die leidde tot
de aanvankelijke overwinnin
gen van Egypte op Israël in de
oktoberoorlog van '73.
Als vice-minister van oorlog
en opperbevelhebber van de
luchtmacht reorganiseerde hij
het luchtwapen dat groten
deels verantwoordelijk was ge
steld voor de nederlaag van
Egypte in de juni-oorlog van
*67 met Israël. Moebarak werd
in 1974 tot generaal bevorderd
en werd op 15 april 1975 vice-
oresident. Hij werd aangesteld
els waarnemend president
toen Sadat later in dat jaar op
reis ging naar het buitenland.
Sindsdien is hij een figuur van
betekenis in de Egyptische top
geweest. Nog pas vorige week
keerde hij in Kairo terug van
•een bezoek aan Washington.
De reis naar Washington was
de jongste van een reeks over
zeese bezoeken die Moebarak
namens Sadat ondernam. De
president was erop gebrand
dat zijn vice-president een ac
tief aandeel in de regering
had.
Moebarak is geboren in de
Nijldeltaprovincie Menoefia,
waar ook president Sadat van
daan kwam. Hij ging in 1947
studeren aan de militaire aca
demie en studeerde twee jaar
later af. Later vertrok hij naar
de Sovjet-Unie, waar hij een
uitstekend piloot werd. Terug
gekeerd jn Egypte werd Moe
barak benoemd tot comman
dant van een luchtmachtbasis.
Moebarak werd in 1972 aange
steld tot opperbevelhebber van
het luchtwapen. Een paar we
ken nadien werd hij benoemd
tot vice-minister van oorlog,
met behoud van zijn lucht
machtcommando. Later in het
jaar bezocht hij Moskou op
nieuw, waar hij om de wapens
en het technisch advies vroeg
die zoveel opzienbarend succes
zouden hebben bij de verras
singsaanval die Egypte op
Yom Kippoer in oktober 1973
over het Suez-kanaal heen op
Israël deed.
MOSKOU Het Russische
weekblad „Nieuwe Tijden" is
van mening dat de wijze waar
op het Nederlandse communis
tische dagblad „De Waarheid"
verslag doet van de gebeurte
nissen in Polen, „ingaat tegen
de strijd die de Poolse commu
nistische partij voert tegen de
vijanden van het socialisme".
Dit meldde gisteren het Russi
sche persbureau Tass.
„Nieuwe Tijden" vindt het
„vreemd" dat het Nederlandse
blad geheel aan de kant staat
van het vrije Poolse vakver
bond Solidariteit en niet ge
noeg aandacht schenkt aan de
standpunten van de Poolse au
toriteiten.
Felle kritiek
op Thatcher
LONDEN Ex-premier Ed
ward Heath van Groot-Brit-
tannië is een campagne begon-,
nen tegen zijn partijgenote en
huidige premier Margaret
Thatcher. Met de slogan „Er is
een andere weg" geeft hij aan
dat het beleid van Thatcher
rampzalig is voor Engeland.
Heath staat niet alleen in zijn:
partij. Een aantal jongere La
gerhuisleden van zijn Conser
vatieve Partij zijn van plan op
positie te gan voeren tegen het
economische beleid van That
cher
