Kampioenen
honderd
kilometer
hardlopen:
Henk en Tine
Bronswijk
SPORTVERDWAZING
IS HET PAS
ZODRAJE
MAANDAG
NIET MEER
KUNT WERKEN"
Rinus
Israel
wil ria
schorsing
weer
sterk
terugkomen
SPORT
LE3DSE COURANT
ZATERDAG 19 SEPTEMBER 1981 PAGIN
Rijvers er
vakantier
DEN HAAG Jen
tuurlijk niet hardop
het zal ook wel nil
maar het reisje val
bondscoach Kees Rij
week naar de Verel
ten had toch heel wJ
ken van een vakl
Want wat te denkel
vers' verhaal dat hijl
tes was om de ver
van in eerste instar
Neeskens en in
plaats doelman Jan
ren gade te slaan? E
maal in het kader
gingen alsnog een l
Spanje af te dwing<
zou Neeskens wel ee
langrijke rol kunn
aldus Kees Rijvers.
Niemand zal Rijven
zonnige dagen in F1
gunnen, maar om
doen over zijn mede
hij overweegt om N<
zijn spelersgroep op
dat gaat wat ver. Ja
tal jaren geleden z
Neeskens een niet w i
ken schakel zijn in e
team. In zijn Bar I
was zijn levenswaï
als je maar de helft
richten zou mogen I
weliswaar ook niet a
zeer in overeenstem
die van een topspof
in Spanje bedreef Nfc
ieder geval nog t
Waaraan evenwel i
kwam op het mometP
naar Amerika vertP
wordt nu al jarenlan)
het voetbal van de
krijgen, maar insideu
al geruime tijd geltl
klaard dat er geen top
in de Amerikaanse t
mondiale sport; al v>
leen al vanWege hei
voetballers-op-hun-n
allen niet wars zijn
deze bedrijfstak zo vs
dikte 'zakken-vull4
nog steeds de dienst f
En dat is niet allej
voor het imago vani
in wording, maar v<j
het niveau. jj
En op dat niveau W1
han Neeskens zich aP
ren, hetgeen zijn spff
paald niet heeft rÉ
Bovendien heeft I
juist door zijn soms[®
frivole levensstijl, ge
in onmin geleefd mi
dige "trainer van zijn
York Cosmos, Hei
weiier. Waardoor
maanden zelfs niel
wedstrijden uitkwanff
zichzelf maar wat nr
lópen trainen. Is de f.
een speler door het nlJ
de competitie waarii,
bevindt al niet optr
dezelfde speler ook F
zeer geruime tijd M
staat wordt het hek
denkelijk als de coac1.
Nederlands elftal me1!
hij de voetballer in 1J
principe een plaats i"*
Zo'n opvatting geeft
leen voedsel aan deu
leiding van deze ka
woorde gedachte, rt
vooral gestoeld op u
ten. Op de herinnerili
voetballer die Johana
eens was, maar nooit
zijn of worden. Vaij
veau van de Neeske»
is eigen land best e
spelers te vinden da
het karwei tegen Be^i
het nog nodig is
daarna Frankrijk za
klaren. Bovendien 2
men ten een heel slt
draad, hetgeen ook
vers in zijn langei
meermalen heeft kii
varen. Zakelijkheid l
Dat moet Rijvers zich
liseren bij het telefo
Johan Cruijff, vlak
wedstrijd tegen Ierli
Cruijff geldt, wellic
mindere mate dan x
oud-ploegmaat Nees
ook hij niet meer
was. Dat bleek niet
zijn optreden ruim
jaar geleden in de si
toning AjaxOrar
maar eveneens daarr
kortstondige avontut
vante. Daar overhe
dan nog eens de rel
weigering in het ten
KNVB-sponsor te sp<
Frankrijk. Die
moest naar later bl<
gen commerciële beli
nen, maar kon ooi
uitgelegd als een bes
de toch al danig g{
reputatie voor eigeij
niet nóg verder te
gen. Cruijff's sollicit
een plaatsje in de selj
de resterende twee Vi
fikatiewedstrijden, d
zelf overigens in de
gebracht, zou RijverS
beste onbeantwoord
laten.
Cruijff wós een were
Ier en is een voetb
zoals er maar wein
maar als de bondsc
ditmaal voor diens
zou laten spannen, i
eigen geloofwaardig
erg sterk op de tochl
derlands elftal mét I
Neeskens zou op 14
het stadion Feijenc
licht een volle bak t
maar het Nederland
in genen dele dien<
maar wat je het zvi
wegen: je imago al
)coach of mogelijk
male recette tegen d
Eens zien wat Rijvei
FRANK W!
De tijd dat vrouwen
hun mannen ge
dwee achterna lie
pen bestaat niet
meer, hoewel vele
heren daaraan nog
met ongepaste wee
moed terugdenken.
Toch is erin Naald
wijk het echtpaar
Bronswijk, waar
van man Henk het
in 1973 plotseling
op een lopen zette
en een jaar later tot
zijn eega zei: „Tine,
ga wat trimmen, je
wordt te dik". Zij
werd ook lid van
OlympuslO en liep
mee: tien kilometer,
twintig, hele marat
hons en ten slotte
100 kilometerwed
strijden. En Tine
Bronswijk, toen
reeds moeder van
drie kinderen, viel
al rennend langs de
wegen zestien kilo
af en hield haar ge
wicht vanaf dat mo
ment op 56 kilo. Vo
rige week zaterdag
eindigden Tine en
Henk Bronswijk,
respectievelijk 34
en 38 jaar oud, als
beste Nederlandse
dame en heer in de
in terna tionale
RUN'81 te Winscho
ten, de enige hon-
derdkilometerloop
van ons land. Tine
Bronswijk werd in
de tijd van 9.07,7
tweede achter de
Westduitse Wal-
traud Bayer, die
tien minuten min
der over de superaf
stand had gedaan.
Bij de heren legde
Henk Bronswijk
met bijna een kwar
tier achterstand op
de Engelse winnaar
John Deakin beslag
op de derde plaats
in de goede tijd van
7.04,43. De officieuze
nationale titels gin
gen niet vergezeld
van blaren of ver
moeidheid. Hon
derd kilometer
hardlopen, sport-
verd wazing? Wel
nee", meent Henk
Bronswijk, „dat is
het pas zo gauw je
maandag niet meer
kunt werken".
Bij zulke wedstrijden zie je vaak de
zelfde mensen en ook RUN'81 was
weer een gezellige reünie van oude
bekenden. Na de race en het eten
werden er wat pilsjes gedronken en
om half twaalf gingen de meesten
naar bed". Om daar de volgende
ochtend pas om twaalf uur krim
pend van de kramp weer uit te
kruipen? „Nee hoor", meent het
echtpaar Bronswijk, „om half acht
waren we er al weer uit. Een dag
later liepen we al weer hard".
De atletiekunie in ons land erkent
alleen wedstrijden op de baan en te
gen zo'n heel lange loop kijkt men
nogal vreemd aan. De Olympische
held Gerard Nijboer heeft eens ge
zegd, dat alles wat langer is dan een
marathon onverantwoord is. Henk
Bronswijk: „Wij lopen alles. Ook
trimloopjes van vijf kilometer. Als
je het maar voor je plezier doet en
jezelf goed in acht neemt. Tine zat
ooit in de nationale Avon-marat-
honselectie, maar vond dat niet fijn.
Je mag dan niet te veel marathons
per jaar lopen, en zeker geen „wil
de". Alles draait daar om toptijden.
Tine Bronswijk: „Als ik nu een keer
geen zin heb om te trainen, loop ik
ook niet, of minder".
Bevoren voeten
De lange-afstandsatleet kent zijn
moeilijke ihomenten, zijn begeleider
op de fiets moet soms nog meer af
zien. Bij enorme kou lopen de deel
nemers zich lekker warm, terwijl de
meefietsers te kampen krijgen met
bevroren voeten. KNAU-trainer
Rob van den Haak is de man die het
echtpaar Bronswijk als masseur en
trainer terzijde staat. Hij is ook
voetspecialist. Van den Haak: „Een
goede honderd-kilometerloper moet
veel meer beenspieren hebben dan
een marathonloper om het blokke
ren van de spieren op te künnen
vangen. Een juiste techniek is de
kop vooruit, korte passen maken en
maar doorbuffelen. Henk Bronswijk
wil nog wel eens te lange stappen
maken".
„En ik kan nog wel eens eigenzin
nig zijn", merkt Henk Bronswijk la
chend op. „Vorige week reageerde
ik te laat op de aanwijzingen van
Rob anders had ik misschien het
Nederlands record kunnen breken,
dat op 6 uur en 45 minuten staat".
De tijden van Henk en Tine Brons
wijk op het „kortere" werk, de ma
rathon, staan voorlopig op respectie
velijk 2.29 en 3.10.
Behalve Rob van den Haak uit
Honselersdijk zijn er nog drie men
sen die het mogelijk maken dat
Henk en Tine Bronswijk naast werk
en huishouden (hun kinderen zijn 8,'
14 en 16) hun even ontspannende
als inspannende hobby kunnen vol
houden. Stomerij-eigenaar Willem
v.d. Bosch uit Maassluis treedt als
sponsor op, de arts P. v.d. Endt uit
Monster doet de jaarlijkse keurin
gen en geeft het echtpaar het hele
jaar door medische adviezen. En
dan is er nog de 46-jarige tuinder
Henk Groenewegen, ook een super-
lange-afstandsloper. Henk Brons
wijk: „Met hem kunnen we altijd
gratis meerijden. Als tegenprestatie
helpen we hem af en toe een dagje
in zijn tuinen. Man, met lopen heb
ik nooit blessures, maar als ik een
poosje sla heb gesneden heb ik zul
ke dikke knieën".
Een speciaal dieet is erg kostbaar,
en dat volgt het Naaldwijkse echt
paar dan ook niet. Tine Bronswijk:
„We eten wat voor ons komt, maar
nemen wel wat extra eiwitten en
maken zelf müsli. Maar een patatje
laten we ook niet staan". En Henk
Bronswijk: „In tegenstelling tot
mijn vrouw heb ik te weinig ijzer in
mijn bloed en dan kun je wel eens
hebben dat je al na een paar kilo
meter niet meer weet waar je blijft.
Dat tekort vul ik aan door brandne
telthee te drinken en veel selderie
en bislook in de soep te doen".
„Over twee jaar ben ik al veteraan,
maar ik kan nog jaren doorgaan.
Als je maar zorgt dat alle reserves
volzitten, is zo'n100-kilometerloop
geen slijtageslag. In november volgt
al weer de Schipholloop, maar mijn
grote wens is het om een keer een
24-uursrace te lopen. Gewoon je
grenzen opzoeken", aldus de man
wiens pols tijdens een race kan zak
ken van 44 naar 36 slagen per mi
nuut
HERMAN JANSEN
FOTO: CEES VERKERK
NAALDWIJK Henk en Tine
Bronswijk hebben beiden veel ge
voetbald, het laatst bij 's-Graven-
zande. De spelverruwipg en het
bezit van zwakke enkels deed het
duo besluiten de bal voortaan
met rust te laten. En toen kwam
de atletiek. Henk Bronswijk: „We
zijn vrij laat begonnen en onze li
chamen zijn nog niet toe aan erg
veel trainingskilometers - ik loop.
gemiddeld 150 km per week, Tine
85 - maar we gaan nog steeds elk
jaar sneller. Onze doelstelling is
niet het winnen, maar wel je
grenzen opzoeken, kijken hoe ver
je op verantwoorde wijze kunt
gaan. Mijn eerste vijfentwintig-
kilometerloop was echt afzien.
Die superlange afstanden die we
nu lopen vallen, best mee. Onder
weg zie je alles, geniet je. Je
komt ook geestelijk en lichame
lijk fris over de finish. Alleen je
benen voel je. Maar het is geen
gekkenwerk. In West-Duitsland
lopen veel artsen zulke afstanden
en zij beweren dat er geen betere
reiniging van het lichaam is dan
100 km lopen en zweten".
Een voorbeeld van, zo'n wedstrijd.
Vorige week vrijdag streken Henk
en Tine Bronswijk neer op hun
aparte logeeradressen. Tine: „Een
week lang praten we samen naar de
wedstrijd toe, daarna bereiden we
ons apart voor. De start was zater
dagochtend om vijf uur. Henk stond
al om 1 uur op om te eten, ik twee
uur later. Het was mijn tweede 100-
kilometerloop km en voor zo'n mooi
avontuur was ik wel wat nerveus.
Je wilt hem natuurlijk uitlopen. Ik
had dit seizoen al vier marathons
gelopen, dus de eerste 42 km deden
me niets. De rest viel ook mee. Na
vijftig kilometer was het gewoon
een kwestie van weer aftellen".
Haar man snelde „uiteraard" ver
voor haar uit, verloor onderweg
drie liter vocht, finishte en fietste
vervolgens zijn vrouw de laatste vijf
kilometer tegemoet. Henk Brons
wijk: „Ik heb al zes keer een 100-ki-
lometerwedstrijd uitgelopen, maar
moest ook een keer afhaken. Dat
laatste is nog erger dan doorgaan.
Een vervelend
moment uit de
lange carrlere van
Rinus Israel: hij Is
voor het eerst uit
het veld gestuurd.
ZWOLLE Zijn twintigste seizoen in het be
taald voetbal heeft Rinus Israël tot nu toe wei
nig goeds gebracht. In de aanloop naar de com
petitie liep hij tegen Heerenveen een zware
blessure op. „Toen zag ik het helemaal niet
meer zitten. Ik had nog nooit zo'n last van mijn
knie gehad", aldus de Amsterdammer. Israël
zou Israël echter niet zijn als hij de pijn niet
zou verbijten. Niet in staat een wedstrijd uit te
spelen begon hij aan de competitie. Pas sinds
twee weken is hij weer volledig fit. Toch krijgt
„IJzeren Rinus" de komende weken verplichte
rust voorgeschreven. Van de strafcommissie
van de KNVB wel te verstaan, die hem voor
drie duels heeft geschorst. Bovendien mag Ri- -
nus Israël tot 1 juli volgend jaar de aanvoer
dersband niet meer dragen.
Israël liep in het duel van zaterdagavond tegen
Sparta (1-1) tegen zijn derde (met als logisch gevolg
een schorsing) en vierde gele kaart op. Scheids
rechter Gerard Geurds bleef daarom niets anders
over dan de oudste speler in het betaalde voetbal
rood voor te toveren. Voor het eerst in zijn carrièrè
werd Israël door een arbiter voortijdig naar de
kleedkamer gestuurd. Een beslissing met vervelen
de consequenties. Niet zozeer voor de zondebok
zelf als wel voor zijn club. Israël: „Voor mezelf
vind ik het niet zo érg. Maar voor PEC Zwolle is
het vervelend. We staan er heus niet zo florissant
voor. Onze start is slecht geweest".
Israël kreeg zaterdag zijn derde, en dus eigenlijk
meest vervelende gele kaart, wegens het onderuit
halen van de doorgebroken Geert Meijer. Volko
men terecht, vindt hij ook zelf: „Dat was een
schofterige overtreding". De meeste gele kaarten
neemt hij echter in ontvangst vanwege zijn veelal
ondubbelzinnige manier vafi protesteren tegen
scheidsrechterlijke beslissingen. „Hoe ouder je
Wordt, hoe moeilijker het is om je in te houden te
gen scheidsrechters. Ik floot eens een veteranen-
wedstrijd in Amsterdam. Ach Rinus, zeiden ze, het
voetbal is niet belangrijk. Als we na afloop maar
gezellig een pot bier kunnen drinken. Nou, ik had
nog niet voor het begin gefloten of ze beginnen me
een partij te ouwehoeren".
Wat leeftijd betreft zou Rinus Israël ook al jaren
bij de veteranen mogen voetballen. Maar hoewel
hij bijna vier kruisjes achter zijn naam heeft staan
(op 19 maart van het volgend jaar wordt hij 40) is
hij nog altijd ambitieus genoeg om op het hoogste
voetbalplan mee te willen draaien. En dat niet al
leen: voor de doorsnee eerste divisieclub PEC
Zwolle is hij nog steeds de belangrijkste speler.
Ook dat is mogelijk een reden voor een hoop gele
kaarten.
Israël: „Als het slecht gaat met PEC Zwolle ben ik
verantwoordelijk. In uitwedstrijden ben ik voor
het publiek vaak de enige oude bekende. PEC
Zwolle slecht, Israël slecht, wordt dan gerede
neerd. Dat trek ik me aan".
Zoals in Groningen waar PEC Zwolle met 6-2 van
het veld werd gespeeld en Israël van scheidsrech
ter Ignace van éwieten geel kreeg. Israël maakte
zich dermate boos over het toekennen van het
tweede doelpunt van FC Groningen, dat hij zelfs
de aanvoerderband in de rust overdroeg aan Jan
Hendriksen. Israël: „Bij dat doelpunt staat de
grensrechter voor buitenspel te vlaggen. Maar die
Van Swieten kan het van afstand zeker beter zien,
want hij honoreert het vlagsignaal niet. Als hij dan
later voor de radio ook nog verklaart dat hij op één
lijn stond, barst voor mij de bom. En het wordt nog
een streepje erger als je na afloop hoort, dat de
grensrechter even later niet meer vlagde, omdat
Van Swieten toch in de buurt stond. Daar vloeide
wel een strafschop tegen ons uit voort. Kost je bij
mekaar toch eventjes mooi twee treffers".
Kwetsbaar
Desalniettemin toonde ook de uitwedstrijd tegen
FC Groningen aan dat PEC Zwolle deze competitie
kwetsbaar is. Rinus Israël: „Het klopt dat we min
der weerstand hebben dan in voorgaande jaren.
Als we uit snel een doelpunt tegen krijgen kun je
op een nulletje of vijf rekenen. Thuis is dat gemak
kelijker op te vangen omdat de jongeren dan meer
lef hebben".'
Juist daarom is de afwezigheid van Rinus Israël
voor PEC Zwolle de komende weken zo'n gemis.
Al kan men na de schorsing op de terugkeer van
een getergde Israël rekenen: „Op mijn 31e werd ik
al afgeschreven. Acht jaar later voetbal ik nog
steeds. Ook dit keer zal ik terugkomen. Al denken
sommigen van niet".
KOEN NIJMEIER
