ehandicapte kampioen heeft zijn
„.issie op een haar na vervuld
december in gebruik
0oordwijkerhout neemt
Evenementenhal rond
NIEUWE ROLSTOEL
EmD/REGIO
LEIDSE COURANT
DONDERDAG 27 AUGUSTUS 1981 PAGINA S
dreifc
Spanje wel geweten. Maar ik
wilde nu eenmaal een daad
stellen om te laten zien, dat
de gehandicapten er ook nog
zijn in onze samenleving.
Naar buiten merk je niets
van dat Jaar. Och, een
vriendelijke dame wil er op
de televisie wel wat
meewarigs over kwijt. Daar
blijft het dan bij. Soms lijkt
het wel, of de gehandicapten
angstvallig verborgen
worden gehouden. Ik heb
willen aantonen, dat
gehandicapten mensen zijn
als anderen, die elk naar
eigen kunnen toch echt wel
iets weten te presteren".
Dat rollen per stoel van
Lloret de Mar aan de
Middellandse zee naar
Noordwijk aan de Noordzee
heeft inderdaad iets weg van
het vrije worstelen waarin
Peter toen hij nog uit de
voeten kon zich
bekwaamde en waarmee hij
in Tokio destijds Olympisch
goud veroverde: je doet wat
je doet, maar resultaat moet
er komen, hoe dan ook.
Daar heeft Werner zich ook
aan gehouden. Al versleet
hij intussen zowat drie
rolstoelen en tien paar
sterke handschoenen, al
reed hij bijkans op z'n
Als Peter Werner thuis komt van zijn monsterrit
staat er een nieuwe rolstoel te wachten. Een stuk
of wat Noordwijkers hebben onlangs de koppen bij
elkaar gestoken en geld ingezameld voor een
nieuw vervoermiddel voor de Noordwijkse door
zetter. Vorige week werd de rolstoel, uiteraard na
overleg met mevrouw Werner besteld. Er is een co
mité gevormd dat de rolstoel waarschijnlijk zater
dag 5 september met enig feestelijk vertoon aan
Peter Werner zal aanbieden.
fETER WERNER ROLDE IN ZIJN STOEL VAN COSTA BRAVA NAAR BRUSSEL
rd t
rriy
Jtelén ding staat als een
ps iiverzettelijke paal
oven water: Peter
Werner, die gebruinde
leine duivel, is er
«f (blledig in geslaagd
Vo%ën van aandacht te
j? xijgen voor de
^/■ehandicapte mens. In
Jaar van de
weiehandicapten heeft de
^roaoordwijker in elk
?n. /Lvai iets gepresteerd
nJe?aar meeste valide
onken van kerels niet
je zouden komen: meer
an 1200 kilometer een
h Rolstoel met je handen
^e5jdende houden,
g. iïachtoffer worden van
ne*4ch onderweg en dan
ekoJpg even in een paar
"e j^gen tijd het
ere/poggebergte van de
istejyreneeén bedwingen,
ter Werner is bijna
n het eind van zijn
itijn; „lichamelijk is ie
;enlijk op", zegt ook
i vrouw Teuni, die in
t huisje aan het
loordwijkse Cleypad de
latste weken een soort
bceptioniste is
teworden en het „meisje
>rs u|an de
ilefooncentrale", want
it toestel is zo goed als
rmanent in gesprek.
n hie ter rust nu uit in
esmjoliday Inn, vlak bij de
^Jrusselse vlieghaven
iventem. Daarna gaat
it de laatste 200
iilometer op huis aan,
aar daar draait hij dan
uwelijks nog zijn hand
foor om.
had Peter Werner
teren even aan de lijn,
k vóór het diner. De dag
'oor had hij zijn vrouw en
j?jP}arig dochtertje Christien
7 het hotel teruggezien,
■adat hij ze op 10 juli gedag
lad gezegd, en in de bus van
Jeuk naar de Costa Brava
"as vertrokken. Met
hristien dook hij het
^vembad in en daar had hjj
lachtig veel plezier in; een
'aterrat is hij gebleven, als
ad-zweminstructeur. ook
adat hij een jaar of drie
trug invalide was
(eworden.
fermits de patatten koud
tonden worden hadden we
pn snel gesprekje, „en de
est moet je maar aan mijn
irouw vragen; die zit weer
huis de boel te beredderen
n over een goeie week hoop
ie haar weer te kunnen
^Bsisteren. Overigens die
^^^Ihristien van ons is me ook
x ien mooie. Staat ze me daar
l^an die Belgische
y^Merslaggevers almaar te
*tljertellen: papa komt
5e itelemaal uit Barcelona
elie ;rold! Ja, ik heb het sinds
tandvlees, hij heeft het op
een haar na geflikt, en langs
de wegen stonden ze hem op
te peppen. Werner was
volop bezig zichzelf te
bewijzen en gezonden van
lijf en leden gaf hij het
nakijken.
„Inmiddels ben ik 20 kilo
afgevallen, en er zat toch al
niet veel vet aan. Er waren
dagen, dat ik 100 km.
aflegde. Bij slecht weer maar
30 km. en-soms amper 15. Ik
heb ook genoten onderweg,
naar het landschap gekeken,
naar de bloemen en de
bomen. Maar het prettigste
van de tocht blijven de
ontmoetingen met de
mensen. Die zagen me zowat
als een Hinault in een
rolstoel, bleven
handenklappend met me
meelopen, zoenden me of
nodigden me uit voor een
verfrissing of versterking.
Dat is ook een manier van
sponsoren hè? Maar ik at
alleen maar 's avonds".
Vooraan op de rolstoel had
Peter 25 kg. bagage, als een
stootkussen. En zo maar
bergen rijden. Tegen de
helling op vond Werner
minder inspannend dan het
afdalen. „Op een rolstoel
staan geen echte remmen en
je moet de zaak toch,
letterlijk, in de hand
houden. Dan begint je
handvlees algauw te
schroeien. Blaren, niet
gewoon meer, en erg pijnlijk
ook. Ik sliep door die pijn
zelfs niet meer dan twee uur
per nacht. Alles bij elkaar
ben ik een stuk of dertig
keer uit de bocht gegaan,
waarbij ik me licht
verwondde en waardoor het
frame in het ongerede
raakte. Nieuwe rolstoel in
Lille, en één in Parijs, een
oude opgeknapte
basketbalstoel. Dat was de
prijs van de slechte wegen.
Bij Narbonne stonden de
mensen me zo aan te gapen,
dat er een kettingbotsing
ontstond. Dat behoort weer
tot een ander hoofdstuk".
Teuni Werner is, volgens
mij, de afgelopen weken ook
afgevallen. Voor zover dat
mogelijk was, want de drie
Werners hebben geen onsje
te veel aan de ribbenkast.
„Nou, ik heb Peter dan
dinsdag in Brussel gezien.
Die slingers hier in de
kamer? Die zijn nog voor
Peters verjaardag. Hij werd
afgelopen vrijdag 41. Toen
was hij in Lille, in Rijssel
dus, en er werd champagne
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
bijgehaald en een grote
taart". „Een taart van de
bakker", zegt Christien, die
van klei een poppetje aan
het boetseren is. „Voor papa,
als die straks thuiskomt".
Teuni gaat verder:
„Medeleven alom, helpen en
klappen. En Peter maar
doorrollen, als een gek. Hij
kreeg een enorme band, een
relatie, met toeristen in het
zuiden. Dat zijn mensen die
nu nog elke dag me opbellen
om te horen hoe het met
Peter gaat. Mensen filmden
hem ook: Peter in de
Pyreneeën. Ik heb die film
gezien, en ik kreeg er een
brok van in m'n keel. Peter
op die serpentinewegen met
dat zware vrachtverkeer
Door de klappen op die
Peter Werner, een week of wat terug, balancerend met zijn rolstoel, aan de voet der Pyreneeën. Met een plaatselijke schone als bermtoerist.
slechte wegen kreeg hij een
verwrongen frame. De stoel
staat nu in de schuur. Een
paar keer heeft hij een
buiteling gemaakt en
eenmaal werd ie geschept.
Toch was hij, ondanks de
lekke banden, binnen een
paar dagen die bergen uit".
Verwacht werd, dat Werner
half oktober terug zou zijn
in Noordwijk. De tanige
duivel heeft maar liefst een
maand op de planning
ingelopen: ongeveer eind
volgende week wil hij
Noordwijk binnenrollen en
vóór de deur aan het
Cleypad staan. Als-ie de
deur nog haalt. Want Teuni
verwacht tegen die tijd een
heksenhuis. Maar nu eerst
rustig aan. Peter komt wat
op krachten even buiten
Brussel. Hij moet de ene
afspraak na de andere
verwerken. Ook nog. De
man heeft zich het rambam
gerold. Teuni: „vaak reed hij
dag en nacht door.
Inderdaad, hij is een
duiveltje. Wat hij in z'n
hoofd heeft, gebeurt ook". Ik
schreef al in deze rubriek op
8 juli, toen de Grote Trek
nog moest beginnen: „ook
als hij lacht, blijven zijn
gezichtsplooien
wilskrachtig". Peter Werner
is en zal niet anders zijn dan
een Walkürenjong, en niet
de Siegfried die door een
speer werd gedood. O nee,
die speer zal hij zelf nog wel
werpen. Tot 41 meter ver,
zoals in zijn beste valide
jaren.
De Duitse Noordwijker
Peter Werner is een
Germaan die het
mediterrane ras tot opperste
verrukking heeft gebracht
met zijn voortrollend
doorzettingsvermogen. Wat
moet je met zo'n man! Een
aangepaste woning is in het
verschiet. Maar het liefst
bleven de Werners in hun
achterafhuisje, met
voorzieningen. Dat-ie 's
nachts niet beneden in de
woonkamer hoeft te slapen,
maar gewoon boven, in de
slaapkamer, bij zijn vrouw.
En een toilet, dat aan zijn
handicap tegemoet komt.
Het is allemaal nog zo vers,
sinds de klap die hij drie jaar
geleden te verwerken kreeg.
Een jonge vent, die geen
poot meer kan verzetten. En
zo zijn er duizenden. Maar
het leven is er ook voor hun.
Toch blijft Peter Werner een
vreemde snuiter. Kijk maar
naar dat smoel van 'm. En
hij zegt het ook: „ik hou van
lekker gevaarlijk!" Nog
steeds sportman in hart en
nieren, al heeft een fatale
punctie zijn leven op een
heel ander spoor gezet.
„Lekker gevaarlijk. Dat was
deze tocht ook. Ik wil nu
ook bobsleeën gaan leren.
Tot nog toe moest ik me van
de ene kant van de weg naar
de andere slingeren. Om de
schaduw op te zoeken, of om
valpartijen te vermijden. Je
moet extra aandachtig zijn,
of je tuimelt op je zij. Fijne
mensen onderweg hoor,
maar er waren er ook bij,
die je de verdoemenis in
wilden jagen. In Spanje
stuurde een boer (de Belgen
noemen dat een landman)
met een vierkante kop z'n
tractor recht op me af. Met
stoel en al donderde ik de
gracht in. Aardige
herinnering..."
Bij het overschrijden van de
Frans-Belgische grens kreeg
Peter Werner een politie-
escorte. De Rijkswacht, „die
traag achter me aan bleef
rijden. Ik dacht zelfs een
ogenblik, dat ze me een
bekeuring wilden geven".
Werner voelt zichzelf, in het
Brusselse hotel, „echt fit, en
ik zit boordevol plannen. Zo
wil ik een gymnastieklokaal
gaan bouwen, waar zowel
validen als invaliden
kunnen komen sporten, door
elkaar. En dan ga ik het
boek over deze tocht
schrijven, aan de hand van
foto's die ik elke avond
gemaakt heb. Ik moet bezig
zijn met dingen; dan vergeet
ik mijn pijn. Dokters wil ik
niet meer zien. „Impossible"
gaat het boek heten:
onmogelijk... Dat was het
woord, dat ik wekenlang,
zowel in Nederland als in
Spanje en Frankrijk, in mijn
rolstoel heb gehoord".
Mission Impossible. Peter
Werner (in Brussel
bekender als Pierre Wernèr)
grijnst hoorbaar, door de
telefoon. Z'n Teuni had
gedacht, dat hij er bleek en
wit uit zou zien, maar in het
hotel zag ze Peter als een
onveranderd gebronsde
bosgod terug. Maar ze
merkte ook, dat hij het niet
erg veel langer zou kunnen
uithouden. Rustig aan nu,
want ook voor een bezeten
Peter Werner gelden de
laatste loodjes het zwaarst.
Volgend jaar, met
begeleiding, in de rolstoel
van Noordwijk naar de
wereldkampioenschappen
voetbal in Spanje. Wat een
man Wilskracht, heet dat.
etjes
:on 1
I zev
Ie L(
inde
5tolv
iret^DWIJKERHOUT Het kiezen
van Sen naam voor het sport- en cultu-
ree<tentrum aan de Maandagse Wete-
oorjs ongetwijfeld het lichtste onder-
e ra op de agenda van de raadsverga-
:K?n?g van vanavond. Zwaardere on-
de prpen op de éénendertig punten
aar jde vergadering zijn een voorstel
erdée de bouwregistratieverordening,
'aststellen van de beleidsnota so-
Icultureel werk en een voorstel tot
^^rond verklaring van het beroep-
^^t van „de Mast" tegen de subsi-
frekening 1979.
puw van het sport- en sociaal-cul-
1 centrum vordert zo gestaag, dat
t ■phogelijk geacht wordt het gebouw
I 1 december aan de verenigingen
"^bruik te geven. De officiële ope
is vastgesteld op vrijdag 22 janua-
)2. Tijdens die opening zal ook de
I van het centrum bekendgemaakt
t hiien. Daartoe zijn de inwoners van
t ieflwijkerhout in de gelegenheid ge-
ter( een naam in te dienen. Uit de
honderd ingediende namen heeft
-en wnmissie sport, cultuur en rekrea-
koie volgende namen geselecteerd:
ng i(Riet) Schelf", ,,'t Haverland",
emiieriahal" en 't Mossenest". Het col-
hoojvan burgemeester en wethouders
gini „Polderhal" aan deze lijst toege-
d. De raadsleden zullen schrifte-
hun voorkeuren kenbaar maken en
tesultaat daarvan zal pas bij de of-
opening bekend worden.
De „beunhazerij of sluikbouw" staat cen
traal in een voorstel inzake de bouwregi
stratieverordening. Het gaat hierbij om
mensen, die in hun vrije tijd (of als werk
loze) klussen voor particulieren en daar
door de bonafide bouwondernemers scha
de toebrengen of de belastingen en sociale
uitkeringsregelingen ontduiken. Het colle
ge is ervan overtuigd, dat het gaat om een
misstand op grote schaal. Ook de Tweede
Kamer heeft de beunhazerij onderkend
en wil dit tegengaan door het registreren
bij en door de gemeenten. Het ministerie
van Volkshuisvesting vraagt nu de ge
meente zo'n registratieverordening vast te
stellen. B. en W onderkennen nogmaals
het belang om de beunhazerij te bestrij
den, maar adviseren toch zo'n registratie-
verordening niet aan te nemen. Het colle
ge stelt dat de verordening niet past in het
stelsel van bouwvergunningen.
De redenering van het college luidt als
volgt: „Thans kost het al de grootste moei
te om het publiek te bewegen voor kleine
re bouwwerken (hierop spits zich de
beunhazerij toe) tijdig aanvragen om
bouwvergunningen in te dienen. Als men
merkt dat de gegevens gebruikt worden
voor de economische controledienst, dan
zal de situatie ontstaan, dat helemaal geen
bouwvergunning meer gevraagd wordt.
Het resultaat zal zijn (nog steeds volgens
het college), dat er minder zicht op de
bouwkundige kwaliteit komt, de bouw
voorschriften ontdoken zullen worden en
ook geen controle op de-Jbeunhazerij mo
gelijk zal zijn". Het komt er dus op neer
dat volgens het coHege van Noordwijker-
hout de bouwregistratie-verordening van
het ministerie de beunhazerij niet zal te
gengaan maar juist zal bevorderen. Voorts
hikt het college aan tegen de zogenaamde
„klik"-functie, die is toebedeeld aan de
ambtenaren van bouw- en woningtoe
zicht Zij moeten namelijk de geconsta
teerde onjuistheden signaleren en doorge
ven aan de Kamer van Koophandel. Het
college vindt dit niet verenigbaar met de
functie van die ambtenaren, omdat deze
ambtenaren dan een te negatief stempel
op zich krijgen om goed hun andere taken
te kunnen uitvoeren. „Juist in een kleine
re gemeente als de onze is dit een gevoelig
punt", aldus het college.
Sinds het begin van dit jaar staat „de
Mast" regelmatig in het centrum van de
belangstelling bij de gemeente en in de
raadsvergadering. Er kwam namelijk
naar voren dat „de Mast" een schuld had
van 70.000 gulden, zodat er geen salarissen
konden worden uitbetaald. Volgens „de
Mast" komt dit vooral door een verander
de betalingswijze van het ministerie en
het te lang uitblijven van subsidies uit
vooral de omliggende gemeenten, van
waaruit ook inwoners deelnemen aan de
cursussen. Sinds dit nieuws lijkt de ge
meente Noordwijkerhout de zaken (vooral
financieel) in „de Mast" scherper en for
meler te bekijken. Dit heeft er toe geleid,
dat de gemeente ten onrechte (volgens „de
Mast") 248 urén- subsidie over 1979 niet
pelol
les n
ue evenementennai aan oe Maanc
heeft verstrekt. Het gaat hierbij om 6 per
sonen die geheel of redelijkerwijs aan de
gestelde subsidie-criteria (ingeschreven
staan in het bevolkingsregister of in het
patiëntenbestand van St. Bavo) voldoen.
Volgens „de Mast" staan van deze 6 perso
nen drie personen wel ingeschreven, ko
men er twee uit de „St. Bavo" en heeft de
andèr gedurende een tijd bij familie foge-
igse Wetering.
woond. Het college lijkt niet ziens tege
moet te komen aan „de Mast" en stelt vrij
scherp, dat „het centrum in het verleden
duidelijk in gebreke is gebleven ten aan
zien van haar verantwoordelijkheid te on
derzoeken of deelnemers staan ingeschre
ven in het bevolkingsregister". Zij ziet
hierin een belangrijke verklaring voor het
ontstaan van de financiële?-tekorte i Met
het bestuur van „de Mast" is wel overeen
gekomen, dat het Verificatiebureau van
de Vereniging van Nederlandse Gemeen
ten een onderzoek zal instellen naar de
precieze oorzaken van het tekort. Daarna
zal bekeken worden of kan worden over
gegaan tot het optrekken van het subsi
die-percentage van 25 procent tot 27,5
procent. r
