Peter Werner rijdt in rolstoel
van Barcelona naar Noordwijk
Ziekenhuis Sint Antoniushove
wil renoveren en uitbreiden
]oM EENS ZUN HUIS EEN MENSWAARDIGER,
tAANGEPASTAANZIEN TE KUNNEN GEVEN
loemenpracht in Zomerflora 1981
VOORAL POLIKLINIEK KAMPT MET RUIMTEGEBREK
Muzikale opening
van Kaagweek
ZOMER FLORA '81
ZOMER FLORA... '81
MAG U NIET MISSEN!
igGio
LEIDSE COURANT
WOENSDAG 8 JULI 1981 PAGINA 5
n,
ni
■slIigenKjk alleen om eindelijk
5,tv eereens menswaardig te
fetunnen leven, gaat hij de rit
Spanje-Noordwijk in een
rolstoel maken. Jawel: 1200
kilometer in een rolstoel, als
invalide, en helemaal in z'n
tentje. Rudolph Peter
Werner uit Noordwijk was
^Jrie jaar geleden nog wel
Krat anders gewend: 20 jaar
Vas hij topsporter, won in
Tokio Olympisch goud. Hij
ichermde iedereen van de
Daan en met gewichtheffen
kreeg hij ook de meeste
e->egenstanders op de knieën.
^Speerwerpen? Als hij
n»enmaal zijn projectiel in
reken kromme baan had
toebracht en het kwam, na
"teen ganze Strecke, trillend
totot rust in de aarde, dan
■«kwam men doorgaans aan
leetlint te kort.
ogelstoten? Ook weer
:oiets; daar viel voor de
:oncurrentie nauwelijks wat
'genover te stellen. Veertig
iar is hij nu, de Duitser die
In Noordwijk zeven jaar
ereleden zijn vrouw vond;
Oïeen oorlogsbruidje dus,
nfiaar een echt
idplaatsbruidje. Hij was
-woon gelukkig met z'n
prestaties, maar drie jaar
e-terug werd hij „ongewoon",
ir«en invalide man die in een
rolstoel moet leven.
Hier in zijn huisje aan het
Cleypad in Noordwijk aan
fl2ee kan Peter („Laat dat
^Rudolph er maar vanaf; dat
(^klinkt te veel als de naam
fe\an de bewoner van een
ifiprookjesslot, ergens hoog in
g.de voor-Alpen") letterlijk en
Jfiguurlijk niet meer uit de
,tfvoeten. „Zo kan het niet
^doorgaan; ik kan hier geen
•ijmenswaardig bestaan leiden.
Er zijn te weinig
rlevensaanpassingen nog
voor gehandicapte mensen.
Ook hier in huis". Als
Werner naar het toilet moet,
laat hij zich uit zijn stoel
vallen en kruipt naar
achteren. „Mijn vrouw
slaapt boven in onze
slaapkamer en ik moet
beneden mijn nachtrust zien
te vinden".
1 Peter Werner is vrij klein
Van stuk; zeker in zijn
rolstoel. Zijn gebruinde
gezicht is sterk geprofileerd,
onder de grijze haren in een
modieuze coup. Een
'^tweedelige snor geeft een
""extra accent aan die
daar zijn er rimpels die
getrokken worden. Als de
wenkbrauwen van links
naar rechts een schuine lijn
vormen, heeft Peter Werner
je te pakken. Met dat gezicht
weet hij velen voor zich in
te nemen en na een grimas
moet men zich al gauw
gewonnen geven. Want
Werner vraagt; blijft vragen
en doorzetten. Zijn Duitse
bloed verloochent zich niet.
Het lot sloeg drie jaar
geleden toe: een rugpunctie
ging mis en Werner was uit
het lood geslagen. Van de
ene dag op de andere kon hij
niet meer lopen. Daar ga je,
als topsporter, als gezonde
mens. Het lijf ziet er nog
steeds uit alsof het in een
prima conditie is. Moet je
Peter zien manoeuvreren
met zijn stoel, die hij
dirigeert met zijn
(beschermde) handen. Die
stoel heeft zijn verlamde
benen vervangen, en hij kan
er nagenoeg van alles mee
doen. Maar nu: uit met
sporten. „Dankzij mijn
vrouw en dochtertje houd ik
vol, meneer Ik ben gestopt
met alles. Het werd een
druk, een te druk leven. Ik
fotografeer alleen nog en
ben bezig met het schrijven
van een boek. Begrijpt u me
goed, meneer want Peter
is een beleefde, wellevende
Duitser gebleven begrijpt
u me vooral goed: ik heb
geen nare gedachten over
wat is gebeurd. Iedereen
maakt fouten. Een fout kan
alleen wel hard aankomen.
Daar zit ik nu en ik ben een
beetje gedwongen dit te gaan
doen, die rit met de rolstoel.
Er is geld nodig, van
sponsors, om dit huis aan
mijn omstandigheden aan te
kunnen passen. Dan moet ik
wel de aandacht op mijn
activiteit zien te vestigen,
"nietwaar?"
Deze week vrijdag rijdt een
touringcar van Beuk- De
Jong Intratours een
onderneming met een sterke
Iberische binding) Peter
Werner individueel naar
Salou, ten zuiden van
Barcelona. „Loopt u even
mee? Dan gaan we even
naar de garage om de bus te
bekijken". Peter Werner
rijdt vooruit, door de smalle
straatjes aan Zee, en in een
oogwenk ligt hij tien meter
voor. Daar is niet" tegen te
lopen. Zeker niet voor onze
Peter Werner in de rolstoel die hem van Barcelona naar Noordwijk moet brengen.
fotograaf, die aan lopen toch
al een broertje dood heeft
Nu en dan maakt Werner
met zijn stoel een soort
pirouette of
schijnbewegingen, en net
heb je aansluiting gekregen
of hij vliegt alweer een hoek
om. Ook in zijn stoel blijft
Peter Werner een toonbeeld
van gespierde lenigheid.
Daar staat dan meneer
Beuk, en die vertelt me, dat
de onderneming in dit Jaar
van de Gehandicapten graag
wil meewerken aan de stunt
van Peter Werner.
„Trouwens ons bedrijf
bestaat 75 jaar dat we
onlangs de 75-ste touringcar
in dienst hebben genomen is
louter toeval en we
hebben bussen met
rolstoelaccommodatie. Als
Peter straks door ons wordt
weggebracht, krijgt hij een
portable stereo-radio, een
mm
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
Walkman, aan de broekriem
te bevestigen, met
koptelefoon. Om de reis te
veraangenamen". Spontane
handreiking.
Peter Werner wil bewijzen,
dat het mogelijk is: met een
rolstoel te rijden van Spanje
naar Nederland. Of liever:
omgekeerd. Want dat is de
bedoeling. Volgend jaar zijn
de wereldkampioenschappen
voetbal in Spanje. Daar gaat
Werner in de stoel naar toe.
En met de bus terug. Maar
eerst wil hij zijn stoel
draaien naar het zuiden en
het loopwiel slingers geven,
tot hij de W.K. met eigen
ogen kan volgen. Werner
laat uit alles blijken, dat hij
de Pyreneeën wil
overwinnen. De steekproef
wordt volgende week
begonnen. Dan start Peter,
na een dag of drie rust in
Salou, in Barcelona; zoekt
contact met de Nederlandse
ambassade en het consulaat,
en tracht zich te voorzien
van Spaanse en Franse
politiehulp bij het vinden
van routes die geschikt zijn
voor rolstoelen. Zijn
initiatief heeft inmiddels de
beste wensen van mr. Pieter
van Vollen hoven (die te
maken heeft met de
Federatie Nationale Sport
voor Gehandicapten)
uitgelokt. Spaanse en Franse
dagbladen, met interessen in
het gebied dat door Peter
doorgerold wordt, hebben
zich ook al aangemeld voor
het geven van
beschouwingen.
Maar effectief helpen is er
niet bij, volgende week, en
de komende drie tot vier
maanden die Werner denkt
nodig te hebben voor zijn
thuisreis. Zijn vrouw laat
alles gelaten over zich
komen. „Laat Peter maar
gaan; die hou je toch niet
tegen. Hij redt het wel".
Peter zelf: „Ik weet precies
wat ik doe, en waarom ik
het doe. Ik móet het doen,
en als ik het haal, krijg ik
•volgend jaar voldoende
sponsors. Dan heb ik ook de
begeleiding van een
Noordwijker, als ik 16 april
'82 op weg ga. Dat is Frank
Zwetsloot, nu nog fysio
therapeut in spé".
Had Werner de komende
maanden ook maar een
volgkaravaan; al was die nog
zo klein. Want wat moet je,
eenzaam in je rolstoel, met
weinig bagageruimte.
Hellingen nemen in de
bergen. Niemand duwt je
dan; ja misschien is er enige
support van de plaatselijke
bevolking die uitloopt bij de
nadering van een rolstoel.
Lekke banden? „Ik heb me
al getraind in het
repareren", zegt Werner, die
zich bij dergelijke
inconveniënties uit de stoel
zal laten vallen om het lek
te kunnen dichten. En naar
„achteren" gaan, op een
verlaten bergweg? Ook dat
schijnt hij zonder hulp te
kunnen klaarspelen. Van
hotelletje tot hotelletje. Maar
als je er nu één mist, omdat
je onverhoopt panne krijgt
Peter Werner denkt daar
wel aan, en ook zijn vrouw
(die het gesprek met sterke
koffie en plakken cake
schraagt) denkt daar aan en
heeft er ook met Peter over
gesproken. Maar Peter is
niet te stuiten, en ze heeft
zich erbij neergelegd. Ze is
vol vertrouwen: laat Peter
maar schuiven; die rolt niet
in zeven sloten tegelijk en
zeker niet in de Pyreneeën.
Mevrouw Werner oogt
gelaten en een beetje
zorgelijk. Maar ze heeft het
overgegeven aan een Hogere
Macht. En dat is Peter zelf.
„Maar het zou toch wel fijn
zijn, als er iemand bij was..."
De snelheid gaat 5 tot 6
kilometer per uur bedragen:
„langzamer kan het niet",
aldus Peter Werner. „Ik ben
een doordouwer, en ik voel
me sterk, ook mentaal. En ik
heb sponsors nodig. Daarom
moet ik reclame maken met
mijn rolstoel. Als ik volgend
jaar draaiend naar de W.K.
kom, kan ik waarschijnlijk
mijn grootste wens
vervullen: hier in huis moet
een traplift komen; ik wil
gewoon in mijn eigen
slaapkamer en bij mijn
vrouw kunnen slapen. Ik
kan dan ook een aangepast
toilet laten maken. Ik wil
me menswaardig kunnen
bewegen, zeker in m'n eigen
huis!"
Dat wordt volgende week en
de weken daarop „afzien"
voor Peter Werner, die er
gebruind blijft uitzien, ook
al schijnt er geen zon. De
rolstoel heeft voor hem geen
enkel geheim meer; in drie
jaar tijd is hij ermee
vergroeid. En omdat hij
barst van energie wil hij
uitdagen. Zichzelf en
anderen. Kijk maar naar zijn
gezicht, en je kunt er niet
koud onder blijven. Je zou
bijna denken, dat Peter
Werner ergens mee spotte.
Wellicht. Als je zo veel
successen gewoon bent
geweest in de eerste helft
van je leven, dan zou je de
toekomst ook wel
aankunnen. Als je tenminste
zo'n vechtjas was zoals Peter
Werner, die van vitaliteit
bijna niet meer weet wat hij
doet. Hij zou nog, even
gauw, de Nederlandse
televisie verwittigen. Peter
Werner, die zich, ook in
.trainingspak, bij de
Walkiiren thuis zou kunnen
voelen en Siegfried's dood
bij de bron hebben kunnen
filmen, gaat niet opzij voor
de consequenties van zijn
superbe inval. Ook als hij
lacht, blijven zijn
gezichtsplooien wilskrachtig.
En kijk maar eens naar zijn
éémans-act in de rolstoel: hij
danst ermee, zowaar, en
wringt zich, met zijn
samenstel van chroom en
rubber, overal tussendoor.
En het idee van een
Bergkoning te kunnen
worden, lokt hem wel aan.
Ach jee, ik word er doodmoe
van. Roll along, little devil,
roll along.
(directeur van
jrganisatiebu-
Floriade, de
-4 J. van Oos-
>m heeft giste-
de Zomerflora
1 in het oude
isburgse vei-
gebouw geo-
F. Hij deed dit
het aan el-
knopen van
Ijes touw. Dit
h was beves-
aan een bord
irop „Zomerf-
naar Floriade
n* te lezen
a|d. De ten-
idistelling Zo-
epflora duurt tot
jlbli. Maar liefst
<D m2 is inge-
vi met alle mo-
in|ke bloemen,
voengebonden
dijaarrond. Op-
Ikelijk zijn de
nBctie cactus-
w van de firma
nfllnlk uit Hör-
inien de inzen-
I van de lathy-
rereniging uit
fmeer. De
fnergemeente
ot Rijnsburg,
j|en, verleent
haar rrtede-
Jdng aan de
oonstelling
een eigen
ld. Tevens be
lt er voor ie-
a bezoeker de
lelijkheid om
onder des-
dige leiding
Imstukjes te
f ten. Al met al
fraaie ten-
istelling, die
I bezoek meer
waard is. Het-
e veilingge-
w is iedere
van tien uur
(lorgens tot
uur 's a-
ds open. De
Jangsprijs tot
tentoonstelling
Ier gulden per
toon en kinde-
LEIDSCHENDAM Het
Leidschendamse ziekenhuis
Sint Antoniushove heeft een
totaalplan opgesteld voor re
novatie en uitbreiding van*
het ziekenhuis. Aan de
staatssecretaris van Volks
gezondheid en Milieuhygië
ne is inmiddels verzocht toe
stemming te geven voor re
novatie en uitbreiding van
de poliklinieken. Diverse af
delingen van het Leidschen
damse ziekenhuis zoals on
der meer de poliklinieken
hebben te weinig ruimte.
Het aanbod aan poliklini
sche patiënten, dat in 1980
de honderdduizend heeft
overschreden, kon slechts
door uiterst efficiënt te wer
ken, worden opgevangen.
Een en ander blijkt uit het on
langs verschenen jaarverslag
over 1980. Het aantal bezoeken
aan de polikliniek en de daar
uit volgende poliklinische be
handelingen is in 1980 sterk
toegenomen. Deze ontwikke
ling wordt door het ziekenhuis
beleidsmatig gestimuleerd. Om
de poliklinische behandeling
Het ziekenhuis St.Antonlushove In Leldschendam is te
klein. Verschillende afdelingen kampen met ruimtege
brek.
echter zo optimaal mogelijk te
laten gebeuren, is een aantal
voorzieningen dringend ge
wenst. Ook de gewenste dag-
verpleging kan door het ont
breken van adequate accom
modatie nauwelijks van de
grond komen. In de renovatie-
en uitbreidingsplannen is na
melijk ook een kleine afdeling
voor dagbehandeling opgeno
men.
Beroering
Sint Antoniushove is, ondanks
de onrust in 1980 in het Haag
se ziekenhuiswezen als gevolg
van berichten over geadvi
seerde bedden verminderiqg,
buiten de discussies gebleven.
Uit de cijfers blijkt, dat de
belangstelling voor het zieken
huis alleen maar toeneemt In
1980 werden 8.994 patiënten
Opgenomen. In 1979 waren dat
er 8.822. Het aantal verpleeg-
dagen daarentegen werd van
118.100 in 1979 teruggebracht
naar 113.286 in 1980. Van deze
8.994 patiënten kwam 33,6 pro
cent uit Zoetermeer, 22,9 pro-,
cent uit Voorburg, 21 procent
uit Leidschendam en 14,9 pro
cent uit Den Haag. Ondanks
alle beroering in de zieken
huiswereld over beddenver
mindering, wil Sint Antonius
hove zijn functie voor de regio
als centrumziekenhuis met een
groot aantal specialismen be
houden. „Het verdient wel
aanbeveling de vinger aan de
pols te houden", aldus het be
stuur in het jaarverslag.
WARMOND De officiële opening van de Kaagweek
werd gisteren verricht door vier muziekkorpsen uit
Warmond en omgeving. Na een rondgang door het
dorp werd door Liefde voor Harmonie uit Roelofa-
rendsveen Caecilia uit Voorhout en de twee War-
mondse muziekgezelschappen Sint Matthias en Brass
band Warmond een wervelende muzikale show ge
bracht in de Burgemeester Ketelaarstraat
Het bijzonder mooie zomerweer zorgde voor erg veel
belangstelling, 's Middags kwamen in 't Trefpunt ruim ze
ventig oudere Warmonders bijeen voor de feestmiddag met
medewerking van het duo Helverstein. De stemming was
uitstekend en er ging nog menig beentje van de vloer.
Vanavond worden de nationale touwtrekwedstijden voor
dames en heren gehouden in Park Groot Leerust om zeven
ADVERTENTIEL
IpOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOC
4000 m2 bloemen- en
plantenpracht in Rijnsburg.
ij Geopend t/m. zaterdag 11 juli a.s. (van
10.0022.00 uur); Toegangsprijs 4.-; kinderen tot
12 jr. en 65+ 2.50. Onbeperkte parkeergelegen
heid! NZH-lijn 31 stopt voor die deurl (Oude Flora-
ij complex).
