Vassenaarse arts
-ïïckesz haalt medische
tand door de molen
Stroperskogels fluiten
beheerder Leidschendamse
begraafplaats om de oren
hond
zoekt
huis
Nanouk: een Oosters mysterie
pag^AI-)/REGIO
k 16 jaar alternatieve
—ehandeling rugklachten
KONIJNENPLAAG LOKT
ILLEGALE JACHT UIT OP NOORTHEY
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 6 JUNI 1981 PAGINA 5
«e "C". I
•00(S)0»
door I I y
Jtt# met 4,
02 (S) Elp
5SENAAR „De medi-
ons land bestrijden
-men en niet oorza-
ziekten. Het is een
iten, autoritair wereld
aar je met nieuwe
i zeer argwanend
t bekeken. Wat de boer
>4.oo (S) kent dat eet hij niet",
irts mevrouw M. Sickesz
fl 02 (sj^assenaar is al 16 jaar
Lob9v°an(ï met „ortho-manipula-
jrtpodium een nieuwe tak in de
1 H0oofi'tsche wetenschap voor
13 oo (S)lbehandeling van rug-
'2 c(4iten. De medici begelei-
haar met scepsis: „Het
eenvoudig niet". Het
^"■"t-Tweede Kamerlid Ben
ker heeft die therapie
den lijve ondervonden,
^^heeft vragen gesteld aan
^^^tssecretaris Veder-Smit
Volksgezondheid en mi-
Albeda van Sociale
i. Bakker is blijkbaar
ide behandeld en wijst
l^ï^^ewindslieden op de goe-
>ultaten die bij patiën-
iet rugklachten zouden
bereikt. Hij ziet de
en de AAW bij wijze
spreken al leegstromen
•aagt daarom of er na
'Eventueel onderzoek mo-
[kheden zijn voor oplei-
indsplts. L_
19.10 Pn'
Folk Llv<
van mevrouw
esz zou aanzienlijk meer
7.02 (S) Aen op genezing geven dan
S) Aan *r>t nu toe gevolgde behan-
UAo^gen. In plaats van rönt-
i. i2.oooto's („staat toch bijna
Takoiamt. °P' beoordeelt zij de
daags «Slachten aan de hand van
hoofl "Hssenstelsels en de stand
de wervels, die zij op het
aftast „Geen symp-
nbestrijding, maar oor-
tbestrijding", aldus de ma
le therapeute, die uitslui-
1 met haar handen werkt.
uN Afrika'r?ert ZIC^ aan ^et »gebrek
i jet voofldiepgang" in de medische
lyion. winschap. „Wij missen diag-
ïs, die een arts uit 1880 wel
s.oo AkVe- Het is pure verblinding,
o- 7.02 (tegenwoordige arts gaat di-
D^^J^aan de slag met zijn speel-
nora. 10.. Met grote stelligheid be-
mevrouw Sickesz dat
Jfredïageigenlijk toch kinderlijk
villam varoudig is. Zegt, bijgestaan
haar man, accountant
7 02 (S) c Heenen, dat migraine, ze-
'.02 (S) pijnen, maag- en darm-
•"nten, asthma, aambeien,
HoüarSeziehtspijnen en een aan-
'7 (S) Mczemen door haar genezen
fjhen worden. Ook beweert
I Beicanvel eens een hond en zelfs
^PJJ^aard van hun klachten te
>en afgeholpen.
KAMERLID STELT VRAGEN OVER THERAPIE DIE AL VIJFTIEN JAAR WERKT
Pleidooi voor behandelwijze Wassenaarse arts
Uit de Leidse Courant van gisteren.
Wat de boer niet kent
da t eet hij niet
bsporters
iporters krijgen bij haar
er nul op rekest. „Die help
Heen als ze plechtig belo-
hiermee op te houden,
sport geeft te zware belas-
en voor de rug. Hockeyen
Verder bijvoorbeeld ook
jit. Wel goed zijn: zwem
men, fietsen, wandelen. Rug
klachten kun je oplopen door
een ongeluk, door een val of
een vertilling, een te grote be
lasting van de rug. Dan ver
schuift of verdraait er een bo
tje of wervel en dat kan lange
tijd flinke pijnen opleveren.
Het is echter toch betrekkelijk
makkelijk te verhelpen".
Indrukwekkend
Indrukwekkend, zelfs voor
Wassenaarse begrippen, is het
huis van mevrouw Sickesz. Ie
dereen denkt, dat zij die met
haar praktijk verdiend heeft.
„Dat is niet zo: Mijn vader had
een chocoladefabriek. Die heb
ik in .1974, na zijn dood, ver
kocht. Van de opbrengst heb
ik dit laten bouwen. Ik had
mijn hele leven kunnen rente
nieren". De tarieven die zij be
rekent bedragen (na enig aan
dringen) 45 tot 75 gulden per
behandeling van gemiddeld
een half uur, afhankelijk van
de draagkracht van de patiënt.
Dat geld wordt door het zie
kenfonds meestal niet en door
een aantal verzekeringen soms
niet vergoed. Mevrouw Sic
kesz beklemtoont nogmaals
niet rijk te zijn geworden van
haar therapie: „Ik leid per jaar
gratis vier artsen' op. Dat kost
geld. Verder zijn de praktijk
ruimten bepaald niet gratis.
Als ik kosten en baten tegen
elkaar wegstreep, houd ik
nauwelijks nog iets over".
Medici
Mevrouw Sickesz heeft, en dat
is nog zwak uitgedrukt, weinig
vertrouwen in de medische
stand. „Ze kijken gewoon niet.
Ik was vroeger werkzaam als
co-assistent bij een arts. Maar
ze gingen daar ook dood als
witjes. Ik had me er veel meer
van voorgesteld. Toen ben ik
zelf gaan zoeken. Mijn metho
de is eenvoudig, de diagnose
veel moeilijker. Ik ben in mijn
leven al te vaak'teleurgesteld.
Verwacht nooit iets van men
sen. En dat geldt ook voor de
reactie op de kamervragen.
Dan valt het niet tegen. Wat
een ander denkt en (verkeerd)
doet is zijn zaak. Kan ik er
niets aan doen, dan bemoei ik
me er niet mee. Ik noem dat
gewoon realisme". Deze wat
sceptische benadering is door
te trekken naar maatschappij
en vooral politiek. Het over
grote deel van de 150 verte
genwoordigers in de Tweede
Kamer kunnen wat mevrouw
Sickesz betreft meteen naar de
schroothoop, al zou ze dat lie
ver wat afgezwakt zien. In elk
geval acht zij de resultaten be
neden peil. De suggestie dat
zij, met al deze ergernissen,
wel een uiterst ongelukkig
mens moet zijn, wijst mevrouw
Sickesz van de hand. „Ik ben
juist intens gelukkig met mijn
praktijk, mijn huwelijk en
mijn kinderen. Mensen hel
pen, dat is altijd mijn doel ge
weest". Mevrouw Sickesz geeft
toe, dat dit, gezien de niet on
aanzienlijke hoeveelheid geld
die medici vaak verdienen,
niet helemaal geloofwaardig
klinkt. Zij zegt daar echter
geen boodschap aan te hebben.
ten". Mevrouw Sickesz: „Als
de opleiding gesubsidieerd
wordt, kan dat een geweldige
besparing op de kosten voor de
volksgezondheid geven. Im
mers, mensen die jarenlang bij
specialisten doorsukkelen,
kunnen in principe vrij snel
en met blijvend resultaat door
mij worden geholpen". Ernstig
bezwaar wil zij maken tegen
de uitdrukking „de botten-
kraakster van Wassenaar",
zoals zij in de wandelgangen
wel wordt genoemd. „Dat sug
gereert bijvoorbeeld het geven
van „knietjes", het „God zege-
ne de greep". Dat is levensge
vaarlijk, mensen kunnen er
hun leven lang ernstige afwij
kingen aan over houden".
Sympathie
Opleiding
Zij leidt vier artsen (viiftien
hebben de opleiding al ge-,
volgd) per jaar op. Die artsen
mogen in dat jaar over haar
schouder meekijken en langza
merhand meedraaien. Ze moe
ten voldoen aan de volgende
criteria, aldus mevrouw Sic
kesz: „Precies en netjes zijn en
een timmermansoog hebben.
Verder heb ik het liefst men
sen die van knutselen hou
den". Onlangs heeft mevrouw
Sickesz een leerboek uitge
bracht: „Ortho-manipulatie,
behandeling van de foutieve
stand van wervels en gewrich-
Mevrouw Sickesz heeft veel
waardering voor mensen die
met nieuwe dingen komen.
Medici als Moerman („hij heeft
ongetwijfeld iets gevonden")
en Van der Schaar („een vent
die voor Nederland eigenlijk
te goed is") mogen zich in haar
warme sympathie verheugen.
Mevrouw Sickesz zegt gisteren
toevallig haar 12.000e patiënt
te hebben ingeschreven. De
Kamervragen zijn voor haar
geen erkenning („die heb ik
niet nodig") maar wel een
„leuke stoot in de richting".
„Meer en meer huisartsen en
specialisten verwijzen naar
mij", aldus de felle 58-jarige
vrouw. Toch is zij nog steeds
niet erkend als specialist. Nog
feller: „Dit is een nieuwe tak
in de geneeskunde, weten
schappelijk, voorspelbaar,
overdraagbaar. Manuele thera
pie zorgt dat spanningen in het
vegetatieve zenuwstelsel afwe
zig blijven of opgeheven wor
den". Mevrouw Sickesz wil bij
nader inzien toch liever niet
de suggestie wekken, dat er
een verband bestaat tussen af
wijkingen in de wervelkolom
en kanker. „Je zou moeten on
derzoeken of er een verband
is. Dat kun je doen door het
aantal kankergevallen bij de
12.000 (ex)patiënten van mij te
vergelijken met het gemiddel
de in Nederland".
MARTIN VOORN
De ingang van begraafplaats Noordhey.
LEIDSCHENDAM De gemeentelij
ke begraafplaats Noorthey in Leid-
schendam, zo op het oog een oase van
rust, dreigt een paradijs voor stropers
te worden. Hoewel de begraafplaats
pas sinds maart 1980 open is, hebben op
het terrein al vele honderden konijnen
hun holen gegraven. Op deze voor kort
nog zo rustige begraafplaats zijn dan
ook onlangs bij een schietpartij bijna
twee mensen ernstig gewond geraakt.
De beheerder van het kerkhof, de heer
G. Belt ontsnapte ternauwernood aan
de dood toen hij met zijn collega aan
het werk was aan de struiken en de ko
gels hen om de oren vlogen.
De graven van Noorthey zien er keurig
onderhouden uit, ook de bosschages staan
er uitstekend bij. De stilte wordt op gezet
te tijden alleen nog maar verstoord door
gierende treinen op de route Den Haag-
Amsterdam. Toch is deze rust slechts
schijn. Beheerder G. Belt weet hierover
mee te praten: één dag kan hij zich nog
goed heugen.
„Ik was met mijn collega onlangs aan het
werk toen ons plotseling de kogels om de
oren floten. Even later zagen we een paar
mannen bij de spoorlijn wegrennen. Het
bleken stropers te zijn, die op konijnen
jacht waren. Levensgevaarlijk natuurlijk,
want die kerels schieten op alles wat be
weegt", meent hij. Dat er heel wat te
schieten valt rond de begraafplaats is vol
gens hem een vaststaande zaak: „Er kan
rustig gesteld worden dat er hier sprake is
van een konijnenplaag. Regelmatig krij
gen we klachten van bezoekers, die van
hun dure plantjes en bloemen een dag la
ter alleen nog maar de stelen terugvinden.
Op het ogenblik is het allemaal nog wel te
doen, maar vooral in de wintermaanden
als er weinig groen is, is het elke morgen
raak".
Plaag
Konijnen bij een begraafplaats zijn overi
gens niet zo uitzonderlijk. Beheerder Belt:
„Inderdaad, bij de begraafplaats aan de
Rodelaan en in Voorschoten heeft men er
ook last van, maar daar wordt het konij
nenbestand een beetje binnen de perken
gehouden door ze af te schieten. Hier is
dat niet zo, en zoals bekend kunnen konij
nen er wat van...Ze kunnen zich wel vier
maal per jaar voortplanten, en dan te be
denken dat elk nest wel zo'n vijf tot zes
jongen oplevert... Je zit dan toch al gauw
met een plaag als er niets aan gedaan
wordt". Gif strooien vindt de heer Belt
een slechte oplossing, vooral omdat ook
het andere wild hiervan het slachtoffer
zou worden. Wel heeft hij al eens geop
perd een paar dassen uit te zetten. Deze
roofdieren kunnen de konijnen wel aan.
Of ze echter daar te houden zijn, is de
vraag.
Een andere oplossing is het afschieten van
de dieren. Beheerder Belt is zelf geen
voorstander van jagen en heeft daarom
ook geen jachtvergunning. „Voor mij zou
het een koud kunstje zijn, om ze af te
schieten, want ik weet precies waar ze zit
ten. Zonder jachtvergunning begin ik
daar echter niet aan". Illegale activiteiten
rond de begraafplaats zijn er volgens Belt
al genoeg. Al herhaalde malen heeft hij
patroonhulzen gevonden, waaruit valt op
te maken dat er wel degelijk wordt ge
stroopt: „We werken hier tot vijf uur 's
avonds en dan gaat het hek dicht". Wat er
daarna gebeurt is een zaak van de poli
tie," vertelt hij. „Trouwens, het is me al
vaker opgevallen dat je hier op sommige
dagen steeds de zelfde mensen ziet. Soms
tot drie of vier maal per dag, maar telkens
komen ze in verschillende auto's. Dat doe
je toch niet als je niets te verbergen hebt?"
De heer Belt heeft de konijnenplaag al
aan zijn superieuren, Gemeentewerken
van Leidschendam gemeld. Er zou een af
schotvergunning zijn aangevraagd. Bij na
vraag hier werd ons verteld dat Gemeen
tewerken al een poos geen klachten van
de begraafplaats heeft gehoord, en dat het
dus wel zal meevallen. De beheerder
denkt er anders over: „Er zitten hier op
z'n minst tweehonderd konijnen". Infor
matie bij de politie leert, dat Gemeente
werken in overleg met B en W inmiddels
wel de procedure om een afschotvergun-
ning te verkrijgen op gang heeft gebracht.
De vergunning wordt aangevraagd bij
Faunabeheer, een afdeling van het minis
terie van Landbouw en Visserij.
De heer Belt wil toch nog een kantteke
ning plaatsen. Hij vraagt zich af hoe die
konijnen er zijn gekomen. De natuurlijke
omgeving van konijnen is het duingebied.
„Ik kan er misschien wel helemaal naast
zitten, het is maar een idee hoor, maar het
zou wel eens kunnen zijn dat de konijnen
door een of andere grapjas hier zijn uitge
zet. Het zou de stropers in elk geval een
rit naar de duinen besparen...".
LUUD VAN DER HAM
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek
„Hond zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond (of
soms ook wel een kat) beschreven die in het asiel ver
blijft om daar een zekere dood tegemoet te gaan... tenzij
het dier een goed tehuis vindt. De in de rubriek beschre
ven honden zijn óf gevonden, óf door hondenbezitters
naar het asiel gebracht. Ze worden om uiteenlopende re
denen afgestaan, vaak begrijpelijk, maar soms ook vol
slagen onzinnig. De in „hond zoekt huis" beschreven die
ren zijn alle goed gezond, hebben een wormkuur onder
gaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van circa 60
gulden ten bate van zwerfdieren zijn ze af te halen.
Adres: Nieuw Leida Dierenasiel, Besjeslaan 6b, Leiden.
Tel.: 411670. Geopend di. t/m vr. 10-12 en 14-17 uur, za. 10
tot 12 en 14-16 uur. Zondag en maandag gesloten.
11.40
2.55 Pi
16.30 R
n. 17.1
progr.
LEIDEN Het dier, dat deze week
aan een nadere expertise wordt onder
worpen, is omgeven met een myste
rieus waas. Het geval is namelijk nog
al uitzonderlijk. Nu mag zo onderhand
duidelijk zijn, dat wel meer bijzondere
gevallen hun toevlucht in het asiel
zoeken, maar nog nimmer is een heuse
Perzische Colourpoint Tortipoint in
het dierenasiel verzeild geraakt Het
verblijf van hare koninklijke hoog
heid de poes in het voor haar beneden-
maatse asiel is tot nu toe angstvallig
geheim gehouden.
De naam geeft al te kennen, dat het hier
niet om zo maar een poezebeest gaat. Het
betreft een hoogedel ras, waarvan door
middel van ingenieuze fokprogramma's
(banaal eigenlijk, maar goed, het is niet
anders) alleen maar dames op de markt
blijken te zijn. Daar komt bij, dat het
hoogpolige Perzische tapijtje, dat hier
naast staat afgebeeld, tot een van de beter
geslaagde exemplaren behoort.
Toen het dier door een poezekenner ge
borsteld en wel in een Leidse achteraf-
straat gevonden werd dergelijke ras-
verschijnselen houden zich doorgaans
echter luxueus binnenshuis op en de
vermoede tweebenige begeleider in geen
velden of wegen te bekennen was, kwam
de gedistingeerde Perzische in het asiel
aan de Besjeslaan terecht. Zeer tijdelijk,
zo vermoedden kenners. Maar tot ieders
verbazing heeft de rechtmatige eigenaar
van het kostbare ding zich tot op heden
niet gemeld. De 'onteigeningsprocedure'
is nu min of meer afgerond en dus kan
het veel gevraagde attribuut vanaf heden
over de toonbank van het asiel.
Overigens is het hoog tijd, dat de adellij
ke dame naar een ander onderkomen
vertrekt Nanouk brengt haar vrije tijd
momenteel in quarantaine door. 'Gewone
bezoekers' hebben zodoende niet van het
bestaan van het Oosterse mysterie gewe
ten. De gevoelige madame bleek namelijk
een grote aversie te hebben tegen de on
gevoelige injectienaald van de dierenarts.
Haar reactie op de inenting was een
hardnekkige verkoudheid, compleet met
snotneus. Hoewel de entreactie nagenoeg
tot de verleden tijd behoort, achtte Na-
nouks lijfarts het beter om haar geduren
de de eerste weken nog niet met de ande
re logé's in het asiel te confronteren. Zo
gaat dat met gegoede families.
Maar schijn bedriegt ook nu weer, want
hoewel Nanouk een vorstelijke achter
grond heeft, is zij gespeend van elke
vorm van pedanterie. Een toffe meid, zo
gezegd. de hoogpolige viervoeter geeft te
pas en te onpas van haar aanhaligheid
blijk door zonder aanziens des persoons
ferme kopstoten uit te delen. Het is een
letterlijk en figuurlijk zachte poes, die het
met kinderen en andere huisdieren best
kan vinden. Kennelijk heeft Nanouk een
afkeer van miauwen. Zij is het prototype
van de uitgesproken huispoes. In de bui
tenlucht is zij slechts bij zeer hoge uitzon
dering terug te vinden en binnenshuis
mag men geen overmatige activiteiten
van het dier verwachten. Op haar grote
wollen kniekousen zal zij behoedzaam
door de kamer schrijden om een eventu
eel voorbijrazende muis zonder op of om
te kijken zijn weg te laten vervolgen (ze
ker aangezien Nanouk niet het risico wil
lopen, dat de grijze kaaseters een verne
derend loopje met haar nemen). Evenmin
verlaagt zij zich tot het jacht maken op
vliegenden en wat dies meer zij. Ten
slotte dient gezegd, dat de blauwogige
Nanouk de nodige verzorging vereist.
Daags stevig borstelen is een absolute
voorwaarde, omdat zich anders al ras
klitten manifesteren in het tapijt, waar
mee Nanouks romp is bekleed.
Hertha
De hond van de vorige week, de bast
aard-herder Hertha, bleek niet goed in de
markt te liggen. Het hapgrage dier, he
laas slachtoffer van menselijke misdra
gingen, zal nu ongewild de reis naar de
eeuwige jachtvelden moeten aanvangen.
