Jack Middelburg
motorsport kunnen
niet zonder elkaar
Fernando Valenzuela (20), jeugdster met een buikje
"AMERIKAANS HONKBAL ONDANKS STAKINGSDREIGING IN BLOEIPERIODE
-35rt
LEIDSE COURANT-
ZATERDAG 6IUNI1981 PAGINA
„GELDGEBREK IS DE ENIGE
REDEN WAAROM IK STOP"
[ONSELERSDIJK Een prachtige poster met het beroem-
e motortrio Wil Hartog, Jack Middelburg en Boet van Dui
nen was vorig jaar een gewild bezit voor de liefhebbers van
[e 500cc-klasse. Met duizenden tegelijk vlogen de wandfoto's
ria de verkoopstands de Nederlandse hobby kamers in.
laar de schaar kon vorige maand reeds in Hartog worden
ezet, die om financiële redenen een punt achter zijn „rij-
aan" zette. En na het afgelopen weekeinde moesten de fans
ipnieuw met betraande ogen in hun aanbeden prent knip
pen, omdat de laatste winnaar van de TT van Assen, Jack
g (Middelburg, met een handblessure uit Joegoslavië terug
keerde en riep: „Ik mis nu drie invitatiewedstrijden van
1.000 gulden en mijn motor is plat, wat me tien rooien gaat
ten. Zo kan het niet langer, ik stop". Een spontaan initia-
ief van de RAM-Raalte, organisator van de Luttenbergra-
:es, moet leiden tot een steunfonds en tot behoud van de po
pulaire coureur. Het lijkt een kansloze poging.
Motorcoureur Jack
Middelburg leunt pein
zend tegen zijn auto,
blikkend in een onze
kere toekomst.
!k wou dat ik nog racete, dan had ik het
iet zo druk als nu", grapt de gestopte Jack
meer iddelburg in zijn woning te Honselersdijk.
la hele drukke dagen, lijkt hij aan het ein-
van deze week even wat tijd te hebben.
'1"®1laar de aanloop is groot en de telefoon
^|®lijft rinkelen: „Hallo, mei Jack". Ook
'lembrandt van Rijn had voor herkenning
jeen achternaam nodig, maar de situatie
tan Middelburg is op het moment minder
1 tot|childerachtig dan die van de oude mees-
ookter. „Leuk zo'n steunfonds, ik wist van
wart niets", vertelt de pechvogel, „maar met
17... jbijvoorbeeld tienduizend gulden is dat fi-
nanciële gat toch nog niet gevuld. En
t en geldgebrek is de enige reden waarom ik
stop. Niet mijn laatste blessure, zoiets
"fl*t hoort bij de racerij".
t dt„Ik ben echter niet meer zo blij met de
paam dat ik veel val en veel blessures( Televisie
peb. Ik heb alles al een keer gebroken,
7-g8»en met 200 kilometer per uur uit haakse
lxd5jochten gevlogen, maar meestal doordat
5xc3|e remmen het niet deden of als gevolg
7-c5|an een vastloper. Wil Hartog en Peter
B-Cölooijestein zijn de laatste twee jaar meer
M
7-a5
Middelburg laat wel met trots de röntgen
foto's zien, die aantonen dat dr. Derwedu
wen de gebroken pink en ringvinger van
zijn rechterhand perfect heeft gezet. „Za
terdag over drie weken is de TT van Assen
en als tien dagen daarvoor het gips eraf zou
mogen, kan ik voldoende trainen om mee
te kunnen doen. Want Assen hoef ik niet te
missen, dat kost me geen geld".
De hand die eigenlijk in een mitella zou
moeten rusten, heeft voortijdig carte blan
che gekregen van de eigenaar. Met de drie
vrije vingers is Jack Middelburg nog net in
staat zijn geliefde shagjes te blijven rollen.
Af en toe verdwijnt er een sigaar in de on
rustige mond. Toch is de oud-Naaldwijker
een rustige prater.
„Een hekel aan mijn sport heb ik natuurlijk
niet. Ik ga ook op Tweede Pinksterdag naar
de races op Tubbergen kijken en iets voor
de televisie doen. Nee, motorrijden doe ik
al van kleins af aan. Op mijn achtste zette
ik al mijn eerste bromfiets op het politiebu
reau". Een plotselinge glimlach geeft aan
dat het geheugen van Middelburg plotse
ling weer tientallen kwajongensstreken
naar boven stuurt. Hij laat ze zitten en ver
volgt serieus: „Ik heb mezelf al jaren voor
de gek gehouden. Ik heb per seizoen twee
ton nodig om goed te kunnen rijden. Je
moet sterk materiaal hebben, gced beslagen
ten ijs komen. Twee jaar heb ik ruim quitte
kunnen spelen. Dit jaar houdt ik nog geen
kwartje winst over en waarschijnlijk zal er
sprake zijn van verlies. Mijn contract met
Yamaha hield in dat ik de machines nota
bene moest huren. Marco Lucchinelli, de
Italiaan die het afgelopen weekeinde in de
Grand-Prix van Joegoslavië tweede werd,
heeft de Suzuki's van Hartog gekregen van
de fabriek. Terecht. Dat is de kans voor
elke privérijder. Maar op zo'n kans kan ik
niet eeuwig wachten. Nog nooit is onze
klasse zo'n topsport geweest als dit jaar. De
eerste vijf van het wk-klassement zijn ei
genlijk vijf wereldkampioenen. Hun mate
riaal is geweldig. Hun motoren wegen 25
kg minder dan die van mij en hun vermo
gen is veel groter. Alle privémodellen zijn
op het niveau van 1979 blijven steken,
waardoor de kloof met de top te groot is ge
worden. In Assen kan ik nu hoogstens zes
de worden".
Dat zei Middelburg vorig jaar ook. Toch
won hij toen. Hinkend vanuit de laatste po
sitie, sloeg hij zijn slag in de openingsron
den. „Dat was niet verkocht", merkt Mid
delburg op. „Door mijn werk van vroeger
heb ik goed oog gekregen voor de weers
omstandigheden. En terwijl in Assen de
meeste coureurs vorig jaar op regen gokten,
zag ik dat de lucht te dun was en ik koos
voor droogweerbanden. De favorieten
dachten na mijn ontsnapping dat ze me wel
in het weiland zouden terugvinden, maar
de baan bleef droog en ik overeind. Dat
was mijn geluk, want ook toen was mijn
machine duidelijk de mindere, maar ik had
wel de snelste banden".
Voortijdig
Assen of geen Assen, een prima carrière
lijkt toch voortijdig ten einde te zijn. Mid
delburg: „Het is erg zonde dat Hartog en ik
zijn afgevallen. Boet van Duimen geef ik
ook nog maar een jaar. Het is jammer voor
ons, maar vooral voor de supporters, voor
de motorsport. Zonder grote namen sturen
de Nederlandse kranten geen mensen meer
mee naar buitenlandse wedstrijden". En
minder publiciteit betekent minder animo
van de kant van de sponsors. Jack Middel
burg: „Ik heb nog steeds een sponsor, maar
heb ook een monteur in dienst. Twee gezin
nen moeten van mijn inkomsten leven.
Zoals de zaken nu liggen, is het dan ook on
verantwoord om door te gaan".
„Ik was kassenbouwer, maar de kassen
bouw ligt ook op zijn rug. Alleen chrysan
ten poten en een bordje „druiven te koop"
voor mijn deur plaatsen, is ook niet alles.
Wat ik nu ga doen, weet ik niet. Ik zou la
ter best een team willen begeleiden. Drie
jaar ervaring in de Grand-Prix is niet zo
veel, maar ik heb wel tweemaal achter el
kaar drie nationale titels behaald en een
keer Assen gewonnen. Maar een bonds-
functie ligt me niet. Ach, we zien wel wat
er gebeurt. Ik ben altijd in leven gebleven
en heb twee gezonde handen aan mijn lijf.
Oh nee, deze weken natuurlijk niet. Met lo
pen schiet ik ook al niet erg op. Er is maar
één oplossing: ik zal zittend werk moeten
vinden, dat ik met mijn oren kan doen".
HERMAN JANSEN
(Van onze correspondent)
WASHINGTON Hij is
20 jaar en vertoont reeds
J;"] een onbedwingbare neiging
Kni tot corpulentie. De buik
partij lijkt hard op weg
hem in de strijd om een on
belemmerd uitzicht op de
tenen het nakijken te ge
ven. Zijn 86 kg zijn onmis
kenbaar wat slordig ver
deeld over een lengte van
1.80 meter. Zijn naam is
Fernando Valenzuela. Hij
is afkomstig uit het Meri
ts' caanse gehucht Etchohua-
quila (150 inwoners) en
°e Amerika ligt aan zijn voe-
ten. Fernando is „een sen-
ade
satie", een honkbal-sensa-
l0r" tie wel te verstaan en aan-
uur gezien „baseball" de natio-
rer" nale sport van de Verenig-
ien I de Staten is, staat Fernan-
aar do's ster hoog aan de Ame-
en' rikaanse sporthemd.
Kansas City Royals moest vorig Jaar tijdens de World Series na zes wedstrijden de Trainer Billy Martin, die hier boos opspringt van zijn bank In de dug-out, werd vorig
een talentenjager van Los
Angeles Dodgers, één van de
toonaangevende Amerikaan
se honkbalteams. Aan het
eind van het vorig seizoen
mocht Fernando al een paar
innings voor de Dodgers op
treden. Nationaal nog onop
gemerkt, likten kenners in
Los Angeles al de vingers af.
3®" Bij de start van het nieuwe
arV seizoen, begin april, werd
9®. Fernando volledig ingezet.
*ur Los Angeles Dodgers heeft
!5e intussen ruim 40 wedstrijden
0 gespeeld, waarvan tien met
aT" Valenzuela op de werpheu-
I 0 vel. Van de 26 teams in de
hoogste honkbalafdeling heb-
ben de Dodgers tot nu toe
■f" verreweg de beste resultaten
00 geboekt Fernando won zijn
00 eerste acht wedstrijden,
waarvan zesmaal zonder een
enkele „run toe te laten. Bij
zijn negende en tiende optre
den verloren de Dodgers,
maar toen had Fernando al
vrijwel alle records gebro
ken, die in de rijke Ameri
kaanse honkbalgeschiedenis
bestaan voor een „rookie" (de
Amerikaanse benaming voor
®en eerstejaars prof). De
Amerikaanse media hebben
zich met overgave op het
meerdere erkennen In Philadelphia. Toch werd de verliezende ploeg in een confetti-
regen ontvangen door het thuisfront. Zó leeft honkbal bij de Amerikanen.
Jaar door zijn club New York Yankees wegens drankmisbruik aan de kant gezet.
Martin viert nu triomfen met Oakland A's.
nieuwe fenomeen gestort. Op
de televisie is Fernando s
aparte stijl een „topper" ge
worden. Voor iedere worp
richt Fernando de ogen he
melwaarts, vervolgens gaat
het rechterbeen angstig ver
omhoog, waarbij zijn vrien
delijke ronde kop achter
waarts buigt Dat laat nog
slechts het wit van zijn in
normale doen donkere ogen
zichtbaar. Alle 86 kg bewe
gen dan in voorwaartse rich
ting, waarbij Fernando de
ogen ogenschijnlijk sluit. De
bal verlaat zijn linkerhand
ten slotte op een ook voor de
meest doorgewinterde Ame
rikaanse hitters tot nu toe
onnavolgbare wijze. Fernan
do gooit een rijke variatie
aan capriolen makende bal
len, zijn scherpste wapen is
echter de „screwball een
bal met draaiende bewegin
gen, die volgens insiders vele
jaren oefening vergt. Sommi
gen van de grootste slaglie
den hebben na door Fernan
do ontluisterd te zijn, iets ge
bromd in de geest van „we
kriigen die dikke snotaap nog
wel", maar het antwoord op
zijn „gouden arm" lijkt voor
lopig nog niet gevonden.
Het enige wat Fernando lijkt
te kunnen afhouden van nog
meer heldendaden, is een sta
king. Nu dreigen de honkbal
lers en hun bazen bijna ieder
seizoen het bijltje erbij neer
te gooien. Ditmaal is het
aloude conflict over vergoe
ding aan de clubs voor vrije
transfers echter zeer hoog
opgelopen. De rechter heeft
de staking, die 29 mei al had
moeten uitbreken, intussen
even opgeschort, maar de
dreiging blijft
werd vorig jaar ontslagen bij
de roemruchte New York
Yankees die hem ondermeer
drankmisbruik verweten.
Met zijn nieuwe team speelt
Martin tot nu toe de sterren
van de hemel. De „A's" heb
ben de leiding van de weste
lijke divisie van de American
League stevig in handen.
Het aardige van het Ameri
kaanse honkbal is dat er
meestal geen peil op valt te
trekken. Prognoses vallen
elk seizoen in duigen. Kansas
renteam, dat dit seizoen San
Diego-ster Dave Winfield in
lijfde door een meerjarig con
tract, waarvan de waarde
wordt geschat op ruim 23
miljoen dollar. De Yankees
verloren drie keer op rij voor
een totaal aantal toeschou
wers van ruim 130.000. De
smaakmaker van Baltimore
Örioles is ongetwijfeld coach
Earl Weaver. De man wordt
ongeveer één keer per week
van het veld gestuurd. Zijn
emotionele ruzies met de
Kleurrijk
City bijvoorbeeld, dat vorig scheidsrechters zijn ver-
pas in de finale („World maard geworden. Een hand-
Een staking zou op dit mo
ment voor miljoenen Ameri
kanen een ramp betekenen.
Het honkbalseizoen dat in
april is begonnen, lijkt name
lijk één van de meest specta
culaire uit de geschiedenis te
worden. En niet alleen dank
zij Fernando Valenzuela. Er
is ook het verhaal van Oak
land A's, een de laatste jaren
niet erg toonaangevende
club, die vorig jaar de be
schikking kreeg over coach
Billy Martin. Martin is een
zeer kleurrijke figuur. Hij
Series") werd geklopt door
„wereldkampioen" Phila
delphia, bengelt nu in de on
derste regionen. Philadelphia
heeft de grootste moeite St
Louis bij te houden, een team
dat vorig seizoen volledig in
de misère leek te zitten.
En dan is er Baltimore Orio
les. Een club zonder echte
sterren en met een gemid
deld salaris, dat zowat het
laagste is van alle profteams.
Elk jaar echter draait Balti
more in de top mee. Zojuist
stonden de Orioles drie da
gen achter elkaar in het veld
tegen de Yankees, het ster-
gemeen, waarop zeer zware
straffen staan, weet hij
meestal maar op millimeters
te vermijden. Onlangs
scheurde hij vlak voor de
ogen van een scheidsrechter
een spelregelboekje uitvoerig
in snippers, een andere keer
schopte hij al redetwistend
met korte driftige trapjes stof
van de loopbaan op de schoe
nen van één van de scheids
rechters. Het publiek geniet
met volle teugen van hem.
Ondanks het feit, dat er bijna
dagelijks wordt gespeeld -
tussen april en oktober wor
den 1362 wedstrijden afge
werkt - draaien sommige
clubs met een gemiddelde
van tussen de 30.000 en
40.000 mensen per wedstrijd.
Klachten
De wat donkere periode die
het honkbal een aantal jaren
geleden doormaakte, lijkt
volledig achter de rug. Het
grootste probleem blijft de
explosieve stijging van de sa
larissen. Het gemiddelde sa
laris (zonder premies) ligt
thans op 163.000 dollar pei
speler per seizoen. De eigena
ren wijten die stijging vooral
aan het enkele jaren geleden
ingestelde vrije transfersys
teem, dat enkele spelers na
zes seizoenen het recht geeft
zichzelf te verkopen aan de
hoogstbiedende. De eigena
ren willen daarvoor meer
compensatie en lijken bereid
het op een staking te laten
aankomen. De spelers vin
den, dat de eigenaren hun
klachten maar eens moeten
ondersteunen met het tonen
van de boeken. De eigenaren
weigeren, maar zijn nu door
de rechter gemaand dat op
korte termijn wel te doen.
Het spektakel dat intussen
ook al de eerste „perfecte
wedstrijd" (geen run, geen
slag, geen fout) sinds 1968 op
leverde, kan dus in ieder ge
val voorlopig even doorgaan.
Het Amerikaanse honkbal,
dat ooit de concurrentie van
het Europese voetbal (soccer)
vreesde, blijkt er zelfs met
een dreigende staking ster
ker voor te staan dan ooit
Soccer groeit onder de jeugd,
maar is op professioneel ni
veau na enkele spectaculaire
jaren behoorlijk weggezakt
Honkbal heeft dan ook enkel
typische Amerikaanse trek
jes. De wedstrijden laten zich
voor tv handig onderbreken
voor het uitzenden van com
merciële boodschappen en
diezelfde onderbrekingen
zijn uitermate geschikt voor
een bij veel Amerikanen ge
liefde tijdvuling: het nuttigen
van grote hoeveelheden
voedsel en merendeels on
schuldige drankjes. Het ont
staan van vetzucht als volks
ziekte nummer één in de
Verenigde Staten zou best
eens in de honkbalstadions
begonnen kunnen zijn.
DICK TOET
Thurau is weer
terug
FRANKFORT Didi Thu
rau is nog steeds wielrenner.
Goed beschouwd is dat nog
al verwonderlijk, want nog
geen jaar geleden zat het er
dik in dat hij op 25-jarige
leeftijd zou stoppen.
Sinds hij in 1977 de stal van
Peter Post verliet, ging het im
mers steeds slechter met het
ooit begenadigde Westduitse
talent. Het seizoen 1980 vorm
de het trieste dieptepunt. Thu
rau raakte verwikkeld in drie
dopingaffaires, sukkelde met
zijn gezondheid en verdween
niet bepaald geruisloos van het
toneel. Alleen hijzelf geloofde
dat het slechts tijdelijk zou
zijn. Dit jaar is Thurau bezig
terug te krabbelen uit het die
pe dal, waarin hij na een heel
lange vrije val terecht was ge
komen. Hij koerst weer ver
dienstelijk. Niet eens met een
intentie om het vroegere top-
niveau te halen, maar wel om
af te rekenen met het verle
den.
„Ik heb natuurlijk fouten ge
maakt in mijn wielerleven. De
grootste blunder was om bij
Post weg te gaan. Ik had moe
ten blijven, dan had ik meer
bereikt. Ik ging weg in een
emotionele bui. Ik was teleur
gesteld dat Knetemann Rund
um den Henninger Turm won,
op de dag dat ik het had ge
kund. Ik tekende dezelfde dag
nog bij een Belgische ploeg. Ik
had eerst met Post moeten
praten. Bij de Belgische ploeg
werd ik, in het tweede jaar,
vierkant tegengewerkt. Bij het
wereldkampioenschap in Val
kenburg, waar ik toch goed
reed, zag niemand mij nog
staan. De bus was weg en ik
stond buiten in mijn koerskle-
ren". a^.
Het was allemaal niet vergele
ken met de gebeurtenissen in
1980. Thurau: „Ik heb dat sei
zoen slecht voorbereid. Dat is
waar. Ik wilde een beetje le-
ven en ik ging ervan uit dat
het wel kon. Het kon dus niet
Ik werd derde in Parijs-Rou-
baix. Dat was alles. In Gent-
Wevelgem moest ik op voor
dopingcontrole. Ik hoorde het
pas toen ik al weer thuis in
Duitsland was. Aan het einde
van de koers had Altig tegen
me gezegd, dat niemand van
onze ploeg naar de controle
hoefde. Ik geloofde hem. Ik
werd voorwaardelijk gestraft.
Terecht, want ik had zelf be
ter moeten opletten".
Thurau is nog steeds van me
ning, dat men later heeft ge
zocht. „De kans om door lot-
trekking voor de dopingcon
trole te worden aangewezen is
in een peloton van honderd
renners twee procent Vorig
jaar in de Ronde van Zwitser
land kwam mijn lootje vier da
gen achter elkaar uit de hoge
hoed. Dat kon geen toeval
meer zijn. Het Zwitserse labo
ratorium, dat de urineflesjes
onderzoekt, mocht de namen
van de renners nooit weten.
Zij hoorden, zoals overal, met
codes te werken. Die Zwitser
wist altijd precies welk flesje
van mij was en bracht het dan
in de publiciteit. Een advocaat
heeft met veel moeite de man
tot zwijgen kunnen brengen, -ff
hij ging zijn boekje ver te bui-
ten. Vlak voor de Ronde van f
Frankrijk was het kampioen
schap van Duitsland in Zwit
serland. We reden weer samen
met de Zwitsers en Luxem
burgers. Ik wist dat er een
heksenjacht gaande was. Ik
eindigde als derde en wist op
voorhand dat ik naar de con
trole moest. Een dag voor de
start van de Tour in mijn ei
gen woonplaats Frankfurt
kwam men mij vertellen, dat
ik in het kampioenschap posi
tief was. Ik had die dag hele
maal niets genomen om geen
enkel risico te lopen en toch
was ik positief. Ook dat viel
niet te bewijzen, maar onder
tussen was ik geestelijk niet
meer in staat een behoorlijke
Tour de France te rijden".
Na een week stapte Thurau uit
de ronde van Frankrijk. Zon
der iemand in te lichten stapte
hij op het vliegtuig, op het mo
ment dat het peloton voor de
negende etappe vertrok.
Klachten aan het zitvlak
noopten hem een half jaar te
stoppen. In de winter kwam
hij terug. Hij reed enkele zes
daagsen, nadat een Duitse
sponsor hem vaderlijk in de
armen had gesloten. Onmid
dellijk staken de wilde verha- .-
len weer op. In de zesdaagse
van München zóu Thurau aan
de baanarts een spuitje cortiso-
nen hebben gevraagd: Thurau: •->
„Tijdens de laatste avond 9
kwam ik ten val. De baanarts
wilde me inderdaad een spuit
je geven om verder te kunnen
rijden, maar ik voelde zelf wel
dat het niet meer ging. Zoveel
conditie had ik immers nog
niet Puschel, nota bene mijn
nieuwe ploegleider, heeft dat
verhaal de wereld in geslin
gerd. Hij was er niet eens bij.
Kotter, mijn sponsor, heeft de
zaak uitgezocht en het resul
taat was dat Puschel werd ont
slagen".
Sindsdien is het vrij rustig
rond Thurau, die zich in zijn
ploeg op zijn gemak voelt Het
is geen wereldploeg. „Dat:
hoeft ook niet voor mij. Ik
prefereer minder te winnen
als ik wel nog een aantal jaren
wielrenner kan zijn. Bij Kotter
zit er ook niet zo'n drang ach
ter. Van hem hoeven we niet
elke dag te presteren. Bij an
dere ploegen moet dat wel en
wat er van de renners geëist
wordt is voor een mens bijna
niet op te brengen. Daardoor
wordt doping in de hand ge
werkt. Je ziet het aan sommi
ge coureurs.
