Pleunvan der Lugt
gaat het eenzaamste
aller avonturen aan
Huizenjac\
in Rome
UI
ei
voorraden aan boord, met een zorgvuldige
voorbereiding en vooral met de vereiste
mentaliteit moet het mogelijk zijn".
Jawel, maar hoe weet hij of hij over de yer-
elste mentaliteit beschikt? Zijn ervarigen als
zeezeiler, als solozeiler bovendien, mogen
geen naam hebben; hij geeft dat ruiterlijk
toe. Zijn antwoord: „Ten eerste weet ik niet
of ervaring wel zo'n doorslaggevende factor
is. Ik denk aan een Herman Jansen die nog
nooit op zee was geweest, maar zo de tros
sen losgooide en een geslaagde wereldreis
maakte. Ik denk aan een Ann Davidson die
alleen boeken over zeezeilen had gelezen,
maar redeneerde: wat mijn vent kan, kan ik
ook, en, hup, de Transatlantic Ocean Race
volbracht. Noü: ik heb meer ervaring dan zij.
Ik heb vorig jaar zomer, om mijn schip en
Pleun van der Lugt wil het vacuüm opvul
len, ontstaan door een afgebroken carrière
bij de luchtmacht.
mezelf op de proef te stellen, een solo-reis
van zes weken gemaakt, waarvan drie we
ken non stop op de oceaan. Ik heb dat ge
daan onder Spartaanse omstandigheden. De
afbouw van de Feniks was nog pas in het
beginstadium. Het hele dek lekte. Alles aan
boord was kletsnat. Geen droge draad, zelfs
niet aan mijn slaapzak. In de hondekooi
waarvan je mocht verwachten dat die 't eni
ge droge plekje aan boord zou zijn, stond
een halve meter water. In Het Kanaal heb ik
plat gelegen bij een wind van 55 knopen.
Nou, 52 knopen is windkracht 10, dus dan
weet je het wel".
Aangenaam
En nu de clou van zijn verhaal. „Ik heb die
drie weken alleen non stop op de oceaan als
aangenaam ervaren. Je gevoelens zijn er
veel heviger. Zekerook je depressies.
Maar als je dan twee dagen doorweekt bent
geweest, als je opstaat uit dat kletsnatte
bed, als Je dan opeens een staalblauwe he
mel boven je ziet met een opkomend zonne
tje, als je dan met een bakje thee, beetje ho
ning erin, op je trapje zit, als je om je heen
de dolfijnen ziet springen man, dan
prijs je jezelf de hemel in. Dan is de thee nog
nooit zo lekker geweest. Ik heb dus aan die
proefvaart prettige herinneringen overge
houden".
„Natuurlijk geeft me dat niet de garantie dat
Ik het ook 300 dagen vol zal houden, zonder
bij wijze van spreken land te zien, want je
probeert zo veel mogelijk uit de lage wal
vandaan te blijven. Maar ik ben heel be
nieuwd of ik het aan zal kunnen. En dit weet
Ik van mezelf: Ik ben een vent die tot op zijn
tandvlees gaat als hij zich eenmaal iets heeft
voorgenomen".
Prestatiedrang
Stel dat het lukt. In elk geval zal het vacuüm,
ontstaan door de voortijdig afgebroken car
rière als straaljagerpiloot, zijn opgevuld.
Maar voor de rest? „Of ik bijvoorbeeld me
zelf bewezen heb? Zeker speelt prestatie
drang een rol. Maar ik weet het niet. Dat zijn
van die zakenZo denken mensen ook
over jachtvliegers. Die zullen zich wel hele
binken voelen. De werkelijkheid is anders. Ik
redeneer: als het lukt, is het meegenomen.
Niet geschoten is altijd mis. Ik hoop dat het
een prachtige reis wordt, iets om op terug te
kijken. Punt uit. Wat motiveert iemand om
de Himalaja te beklimmen? Om als eerste
op de Noordpool te staan? Je put plezier uit
zo'n ervaring en wat de wereld verder zegt,
dondert niet".
PIET SNOEREN
ZIERIKZEE Op de
grens van maart en
april volgend jaar zal
Kaap Hoorn, de ver
vaarlijke schrik van
alle scheepvaart,
zich gerond zien
door een maffe Ne
derlander die op-
brult tegen de nooit
aflatende wester
storm, begeleid door
een gitaar waarop hij
nooit een officiële
noot heeft leren spe
len. 220 Dagen lang
zal deze vermetele
dan al moederziel al
leen, zonder ergens
ook maar één voet
aan wal te hebben
gezet, over de zeven
zeeën zijn gevaren
en nog 80 eenzame
dagen zullen hem
dan resten voordat
hij de thuishaven
Zierikzee kan bin
nenlopen. Pleun van
der Lugt is zijn naam
en als eerste Neder
lander solo non-stop
rond de wereld rei
zen is zijn plan.
Dit drieste voorne
men vereist enige
uitleg. In alle ge
schiedenisjaren,
voorafgaande aan
1968, dat de mens
de oceanen heeft
bevaren, was nooit
iemand erin ge
slaagd dit op zijn
dooie eentje te pres
teren zonder een
rede aan te doen of
minstens de luwte
van een eiland op te
zoeken teneinde er
te wachten op gun
stiger wind en te
provianderen. Was
zelfs nooit iemand
op de gedachte ge
komen waarschijn
lijk. Waarom zou
men? Maar de Jacht
op dolle records,
ontketend door een
geslacht waarvoor
niets meer te ont
dekken viel sinds
vliegtuigen vol toe
risten rond de vulka
nen van de Zuidpool
cirkelden en de
stond <betreden>Ute De Fenik,« drijvend eiland voor een vrijwillige Robinson Crusoe, met een gitaar in plaats
worden, bracht daar van VriJdafl
verandering in.
Zo geviel het dat enkele avonturiers wier
bloed kroop waar het niet gaan kon,
los van elkaar de inval kregen solo non-stop
rond de aardkloot te gaan zeilen. Een paar
Britten waren dat, maar ook een paar Fran
sen. Het Engelse dagblad The Observer
kreeg lucht van de plannen, werd bekropen
door de chauvinistische angst, zo eigen aan
Albion, dat die vermaledijde continentalen
wel eens de eersten zouden kunnen zijn, en
maakte er gauw een wedstrijd van. wetend
hoezeer Britten zich laten prikkelen wanneer
hun eer op het spel staat. Negen deelnemers
schreven In op de race, maar slechts één
hunner volbracht het huzarenstuk, een En
gelsman natuurlijk, zoals The Observer te
recht gespeculeerd had: Robin Knox-John-
ston. Op 14 juni 1968 gooide hij in Falmouth
de trossen los en op 22 april 1969 meerde
hij daar zijn Bermude-kits „Suhaili" van nog
geen tien meter weer behouden aan. Een
reis van 312 dagen. De langste tijd ooit door
een mens alleen op zee doorgebracht. Hij
haalde er het Groot Guinness Record Book
mee.
Panische angst
In kringen van zeilers is die non stop solo
race echter voornamelijk berucht geworden
vanwege die andere deelnemer, Donald
Crownhurst, ook een Brit. Hij moet ergens
onderweg bevangen zijn geraakt door een
panische angst. Om zich voor de buitenwe
reld groot te houden, bleef hij kruisen voor
de kust van Zuld-Amerika, steeds valse po
sities doorseinend teneinde de Indruk te
wekken dat hij welgemoed onderweg was.
Langzaam echter drong het hopeloze van
zijn bedrog door tot zijn zieke brein. Hij ging
beseffen hoezeer hij voor schut zou staan
wanneer de onvermijdelijke ontmaskering
kwam, en pleegde zelfmoord, zoals bleek uit
de persoonlijke aantekeningen die op zijn
verlaten rondzwalkend schip werden aange
troffen.
Tot zover die eerste race. Sindsdien hebben
nog een vijftal zeilers zich In het eenzaamste
aller avonturen gestort. Chay Blyth bijvoor
beeld, een Britse onderofficier. „Die was
daarvoor al met een maatje de Atlantische
Oceaan overgeroeid", zegt Pleun van der
Lugt. „Helemaal een mafkees dus. Hij heeft
er beduidend korter over gedaan dan die
312 dagen van Robin Knox-Johnston, maar
hoeveel korter weet ik niet. Dat wil ik ook
niet weten, want dan zou ik misschien de
neiging kunnen krijgen om een record te
breken en zoiets Is helemaal niet mijn be
doeling".
Schepelingenbeul
Wat bezielt hem wel? Want 300 dagen een
zaamheid vol onbekende gevaren neemt hij
vrijwillig voor de boeg, zo zijn vaarplan naar
wens mocht verlopen. Vertrek uit Zierikzee
eind juli, begin augustus, afhankelijk van de
laatste voorbereidingen en de omstandighe
den. Negentig dagen later denkt hij Kaap
Goede Hoop te ronden, het zuidelijkste
puntje van Afrika. Op de 150e dag dient hij
Tasmanië in zicht te hebben waar Australië
ophoudt en er verder niets meer is dan het
Zuidpoolgebied. Dag 220 tenslotte dient
Kaap Hoorn te brengen, het klapstuk met
brekers van 40 meter hoogte en meer, met
ijsbergen en sneeuwstormen de sche
pelingenbeul waarmee bijvoorbeeld in 1905
het schip „British Isles" langer dan tien we
ken moest worstelen voordat het eromheen
was. Daprbij vergeleken zullen de 80 dagen
die dan nog resten naar Zierikzee, een zacht
eitje zijn. Of niet?
Wat bezielt hem Goede vraag voor zijn
vriendin Joyce, temeer daar die wondermooi
is als de Sirenen voor wie zelfs de legendari
sche Odysseus zijn omzwervingen dreigde te
onderbreken. Waarom bindt ze hem niet
vast, zoals de held van Homerus zichzelf
deed? Ze schatert een hulpeloze lach.
„Waarom? Vraag het psychologen. Ik heb
hem ontmoet met dat idee. Het hoort bij zijn
bagage. Ik ken hem niet anders. Ik heb het
gevoel: als hij nou niet uit zichzelf gaat, dan
schop ik hem weg. Hij moet het gewoon
doen".
Noch kan Pleun van der Lugt, 29 jaar oud,
voormalig straaljagerpiloot, een pasklaar
antwoord geven. „Het zou Interessant zijn
om je zowel voor als na de reis door een
psychiater te laten onderzoeken", zegt hij
slechts. „Ik overweeg dat ook. De deelne
mers aan die race van 1968 hebben zo'n on
derzoek gehad". Zijn gesloten gezicht breekt
even open. „Weet je wat het opleverde? Die
winnaar, Knox-Johnston dus, bleek alarme
rend normaal".
Scheepskat
Straks meer over hem. Nu eerst zijn schip,
de „Feniks", drijvend eilandje van 10 meter
70 (over de stevens) bij 3 meter 51 waarop
hij Robinson Crusoe wil gaan spelen
zonder een Vrijdag, alleen met een kat die
nog geboren moet worden, en een gitaar
waarop hij niet kan spelen. Zo'n kat aan
boord lijkt hem gezellig, geeft wat aanspraak
zonder dat er last van komt. Wat de gitaar
betreft: „Ik voel al tientallen jaren een sterke
behoefte om me uit te drukken In muziek.
Maar het Is er nooit van gekomen. Ik kan
niet eens een noot lezen. Dus neem ik een
gitaar mee en een schriftelijke cursus. Tok
kelend rond Kaap Hoorn, het lijkt me het
einde".
De Fenikssorry. Zelfs In de jachthaven
van Zierikzee met zijn niet geringe nautische
uitstalling weet het torenkits getuigde schip
op te vallen. Spitsgatter, een weinig voorko
mend scheepstype. Vlak dek zonder enige
opbouw. Alleen, midscheeps, een koepel van
plexiglas. „Daardoor kan ik alles inspecteren
zonder me meteen in het oliegoed te hoeven
hijsen'. Hoor ik een verdacht geluid, maar
blijkt het alleen een klapperend valletje te
zijn, dan duik ik zo weer mijn kooi in". Op
vallend is ook de zwaarte van de tuigage, de
masten, het staande en lopende want. „We
hebben alles berekend op nogal wat wind.
Dat is het uitgangspunt geweest, de rode
draad door het ontwerp: een zo zeewaardig
mogelijk schip te bouwen dat onder de
moeilijkste omstandigheden overlevingskan
sen biedt. Het is leuk als het een flinke snel
heid loopt dat doet het ook wel maar
ik wilde beslist geen racer hebben".
Cement
Wat echter het meest opvallende zou moe
ten zijn, maar door de wit-blauw-rode be
schildering voor het oog verborgen blijft, is
het materiaal van de romp. Cement. 1,7
Centimeter dik cement. Gek? Pleun moet la
chen. „Welnee. Alleen voor Nederland. Wij
zijn nu eenmaal per traditie een staalverwer-
kende natie. Maar in Engeland, Australië.
Amerika, Canada varen duizenden schepen
van ferrocement rond. Het is er gemeen
goed. Cement heeft het voordeel dat het aan
geen enkel afbraakproces onderhevig is. En
het is onderhoudsvrij. Je hoeft er niet eens
lak op te zetten. Een metalen schip roest on
der je gat weg als je niet elke dag aan het
schilderen bent".
Alles aan de Feniks is trouwens onderhouds
vrij. Stalen beslag dat niet kan roesten.
Houtwerk van ongelakt teak. Hoe merkwaar
dig voor iemand die 300 lange dagen zonder
kip of kraai zal zijn. Zou zo'n mens uit balori
ge verveling de hemel niet danken als hij iets
te krabben, te schuren of te kwasten had?
„Integendeel", weerspreekt Pleun. „Ten eer
ste heb je het met het runnen van een schip
het smeren van de lieren, het onderhoud
van de zeilen, de navigatie zo druk als
een klein baasje. Het is woekeren met de
tijd. En ten tweede wil ik in de uurtjes die ik
overhoud, vrij zijn om te doen en te laten
wat In me opkomf. De gitaar dus. En ik lees
graag. Ik heb een complete bibliotheek aan
boord. Dan ben ik van plan mijn ervaringen
op schrift te stellen, niet alleen in de vorm
van het verplichte logboek, maar ook de
emotionele kant ervan. En ik maak een film
documentaire voor mijn sponsor, „De
Zeeuwse Stromen" in Renesse die het mate
riaal gaat gebruiken voor zijn zeilcursussen.
Werk genoeg aan de winkel. Het onderhoud
kan ik missen als kiespijn".
Hernia
Pas acht jaar heeft de zellsport Pleun van
der Lugt in zijn ban en van het zeezeilen
heeft hij nog korter kaas gegeten. De cock
pit van straaljagers was zijn tehuis, het
luchtruim zijn domein. Een hernia maakte
echter een voortijdig einde aan die liefde.
Dus zocht hij vervangend avontuur en de
solo-trip non stop rond de wereld werd het
resultaat. „Ik ben erover gaan lezen. Ik heb
erover gefilosofeerd. Ik dacht: wat zou het
leuk zijn om als eerste Nederlander zo'n
prestatie te leveren. En ik kwam tot de con
clusie: met een goed schip, met de juiste
Zelfs in de jachthaven van Zierikzee met zijn niet geringe nautische uitstalling valt de
Feniks op.
ROME Is er een t
re stoomcursus Italli
se zeden en gebruikm
bedenken dan een
zenjacht
Waarschijnlijk niet. i
te verwachten was |j
ben die zeden heel I
nlg te maken met
volgens de wet
Maar als Je daarmei
en Je geweten niet j
bijstellen, kom je 1
woon niet onder de /J
nen. Zo simpel ligt c
Makelaars en huk
naren spelen onder
hoedje om de wet bi
werking te stellen,
gens deze wet, de ei
laren oude huurwet,
er voor bepaalde
gorieën huizen (in R\
zijn er alleen maar
bepaalde huren woi
gevraagd. De huur
de doorsnee Italiaan
taalt is zo'n 150.000\
per maand, 350 guli
oplopend tot 450 guit
Voor iemand die
centen In een huls
gestoken Is dat na\
lijk niet de oplossing,
ker niet hier, waar
geld elk jaar een
van zijn waarde vei
Het probleem is dus\
huurwet te ontduikei
dat gaat hier niet zoi
verve. De verhui
kan uiteraard rekt
op de volle mede wei
van de makelaar,
voor hem Is het in
nieuwe situatie ook g
vetpot.
Om kort te gaan
advertentie in de ki
,,Te huur appartem g#ÏWt,
twee slaapkamers,
voor ambassadepe
neet en andere bui
landers met referen
800.000 Ure per maai
krijgt natuurlijk geen
kele Italiaanse reai
Trouwens, dit huui
drag is vaak meer
de Italiaan per ma #0*
verdient. Vier keer x
bedrag dat volgens
wet mag. Bui ten lam /j
zo redeneert de a
naar kunnen besti
1700 1800 gulden 1
huur betalen, en zij
ven hier maar een i
jaar hangen. En waf|
belangrijkste voordei
zij zullen zich nooit oÈ
huurwet beroepen, I
staan daarvoor naai
(Italiaanse) rechter t
pen. Buitenlanders I
toch veel soepeler? j
Van de makelaai
Rome niets dan gi.
alleen ze komen n'n
de bureaustoel, ge\
(nadat je uiteraard
voor de courtage
getekend) een bh
met het adres van
geadverteerde huis,
dan mag je zelf de h
stad afrennen. Een
rovende bezigheid,
als bussen en taxi's
rijden een goede o
ning voor de vierdaa[
Bevalt de flat (en
kans daarop wordt
ter naarmate je
flatgezien hebt en
uitgeputter raakt)
m$g je in het bijzijn
de makelaar (die j
niet meer uit het
verliest) met de eigen
praten. Onderhandi
Is een veel te
woord, want hij dicte
iets wat hij zich door
grote aanbod van h
zoekers en het gen
aanbod van huuri
kan veroorloven,
enige waar je iets
mag inbrengen is de
nier waarop de
wordt betaald,
contant, heet het,
de belastingen heb
er toch niets aan. Er
zelfs eigenaars bij dii
huur boven het wett ZI.
toegestane bedrag r.
liefst op een buitenli d
se bank gestort zien. d inri
Kheic
Huurcontracten mot yo,
eigenlijk ook geif
streerd worden, op
of ander kantoor
weer een lijn heeft
de belastingdienst. Ir n De
praktijk komt hier /fever
van terecht. Want
moet je nu registre
het onderhandse
tract? Dat wordt
geaccepteerd omdat
in strijd met de huui na I
is. Of kun je niet
contracten sluiten,
officieel en een om
hands, en alleen dat
clële laten registre
Er zijn talloze trucs
de servicekosten, dl
strijd met de wet vo
op buitenlandse
ders worden afge\
teld. En dan de altijt
op elk moment teru<
rende vraag: „Wil
hiervan een rekening
doet u het maar
woon? Als u een r
ning wilt, wordt het
een stuk duurder".
De verbazing over al
soort buitenissighe
slijt snel, vooral naan
te je elke dag weer in
kranten leest hoe
de heel hoge pieten
dit land zich aan allt
gekke toestanden
zondigen. Het volk
nooit beter dan zijn
ders.
CEES MANDl
t was
Ab
DEL
iTERI
in ee
an z
de t
i graa
rune
zon
iovei
Ie (d
And
