inderwereld
5:
tvol
Actualiteit
Fransen
lappen
parkeer
bonnen
aan hun
laars
„Identiteitsomroepen
zijn bang om meningen van
kinderen te laten horen"
PARIJS In
Frankrijk heeft
zich de
afgelopen weken
een met de dag
toenemende
onverschilligheid
en nagenoeg
totale
miskenning van
parkeer-
voorschriften
voorgedaan. Het
is namelijk
traditie, hoewel
geenszins een
verplichting, dat
de nleuwgekozen
president van de
Republiek ter
gelegenheid van
zijn keuze
algemene
amnestie
afkondigt voor
kleine
overtredingen.
En het verboden
of te lang
parkeren
behoort tot deze
overtredingen
waarvan de
boetes
kwijtgescholden
worden.
De
"Pervenches"
(zo om de
lichtblauwe kleur
van haar uniform
genoemde
vrouwelijke
agenten die
speciaal met
toezicht op het In
acht nemen van
parkeerregels
belast zijn),
klemden met
veel minder
overtuiging hun
verbaliserings-
papiertjes achter
de ruitenwissers,
wel wetende dat
ze een tijdje later
verfrommeld in
de goot zouden
liggen. In 1970
en 1974 bij de
vorige
presidents
verkiezingen
hadden de
"Pervenches"
een maand voor
de verkiezing
een dienstnota
ontvangen,
waarin haar
aanbevolen werd
geen overdreven
ijver aan de dag
te leggen.
Ditmaal is een
dergelijke nota
niet uitgedeeld,
maar iedere
automobilist
schijnt de
overtuiging te
hebben, dat hij
tot morgenavond
geen enkel risico
loopt als hij in
parkeer-
o vertreding is.
De afgelopen
dagen kon men
in Parijs juist nog
meer wagens
dan gewoonlijk
op trottoirs
geparkeerd zien
en de grote
betalende
parkeergarage
van de Palace de
la Concorde
staat zelfs open,
zodat men daar
gratis kan
stallen, waarvan
overigens
merkwaardiger
wijze maar matig
gebruik wordt
gemaakt. De
verwachte
amnestie wordt
ook door de
politie
toegejuicht
omdat een en
ander haar in
staaf stelt "grote
schoonmaak" te
houden en
achterstallige
bekeuringen af
te werken.
Ondanks het feit
dat ze via
computers
verwerkt worden,
zijn de 9.705.689
parkeerbonnen
die in 1980
uitgedeeld
werden (ruim 6
miljoen daarvan
In Parijs) nog
steeds niet
verwerkt.
JAN DRUMMEN
destijds gevraagd om ons
te tippen over actuele za
ken in hun regio. Dat ge
beurde in het begin heet
nauwkeurig en we hebben
daar een aantal onderwer
pen van kunnen gebruiken.
Het probleem is echter dat
kinderen erg primair zijn, ze
sturen iets op en ze willen
het eigenlijk meteen 's a-
vonds in het Jeugdjournaal.
Nou, zo werkt dat dus niet,
want een heleboel dingen
zijn absoluut niet geschikt.
Een duivententoonstelling
in Schagen lijkt wel aardig
voor de mensen die er vlak
bij wonen, maar als je het
landelijk -bekijkt, stelt het
natuurlijk niks voor".
Nieuwsgaring
„Dat wij de scholen hebben
gevraagd om mee te doen,
is veel meer bedoeld om te
zien wat er bij de jongelui
leeft. Een heel duidelijk
voorbeeld is de schoolkeu
ze. Dat onderwerp kwam in
bijna alle brieven voor. Dan
zeggen wij: daar moeten we
aandacht aan besteden. Zo
ook met Greenpeace. Dat
kwam eigenlijk eerder op
ons af door middel van de
scholen dan via de persbe
richten van Greenpeace
zelf. Dat is een indicatie
van wat er leeft In het
land".
„We hadden in het begin
ook geen idee hoe je kin-
dernieuws moest garen. Nu
we een poosje bestaan, ligt
dat veel eenvoudiger. Van
morgen kwamen er weer
brieven en telefoontjes bin
nen met „Zou dit wat voor
't Jeugdjournaal zijn?" Dat
hadden we de eerste paar
maanden niet. De toeleve-
ringsscholen zijn gevraagd
om het gat van de eerste
tijd op te vullen. Ik denk
dat we op den duur die
correspondenten niet meer
nodig hebben. Dan hebben
we waarschijnlijk voldoende
aan de kinderen die spon
taan of in klasseverband
berichten sturen. Je merkt
echt dat dat los begint te
komen. Op dit moment is
het al zo, dat we veel meer
reacties krijgen van buiten
de contactscholen.
Zou het systeem met de
toeleveringsscholen niet
beter functioneren als de
leerkrachten gecoached
worden?
„Dat geloof ik niet. Zoiets
moet -groeien. Bij de
Schoolradio werkten we
met tien scholen. Die wer
den elke week gebeld. Je
zag in het begin ook dat za
ken als geweld en de klein
schalige dingen steeds aan
de orde kwamen. Door veel
met kinderen te praten,
kwamen ze tot heel andere
onderwerpen".
„Je loopt natuurlijk het ge
vaar dat je een soort Verre
kijker- of mini-Van Gewest
tot Gewest-effect krijgt als
je teveel regionale onder
werpen in het journaal
stopt. Ik vond de Verrekij
ker vroeger een prima pro
gramma, heel informatief
ook, maar het was eigenlijk
encyclopedisch. Dat kan
een journaal niet zijn. Onze
doelstelling is het dagelijks
nieuws voor kinderen be
grijpelijk maken".
Kapstok
„Neem nou het onderwerp
„Kindermishandeling". Dat
hebben we eerst kort gele
den gebracht, terwijl het al
lang op ons lijstje stond.
We hebben gewacht tot we
een kapstok hadden waar
aan we zo'n item konden
ophangen. Onlangs was er
een congres over die zaak
en toen hebben we het uit
gezonden. Als wij de Verre
kijker waren, hadden we
het al veel eerder gedaan".
„Toevallig las ik dezer da
gen een artikel over het
vandalisme in bibliotheken.
Een schitterend onderwerp.
Dat zou ik nog liever van
daag dan morgen brengen,
omdat ik weet hoe groot
het probleem is, maar er is
geen nieuws-aanleiding op
dit moment, want er wordt
niks aan gedaan, geen ac
ties of iets dergelijks".
Dan zou je dus naast het
Jeugdjournaal een soort
actualiteiten-rubriek voor
kinderen op moeten zetten.
„Ja, precies. Dat gaat ook
gebeuren. Met ingang van
het nieuwe seizoen start de
Schooltelevisie met een
verdiepingsprogramma.
Daar zouden dit soort din
gen prima in kunnen".
„Er wordt ook regelmatig
gesuggereerd om na het
Jeugdjournaal een dergelijk
programma op de televisie
te brengen. Dat vind ik uit
stekend, maar dan moet
het wel gedaan worden
door de omroepen. Ik hoop
dat ze eens gaan beseffen:
verrek, in de kinderwereld
is veel actualiteit. Laten we
daar eens in springen. Ik
heb de indruk, dat kinderen
daar mateloos in geïnteres
seerd zijn".
„Het punt is dat de om
roepverenigingen niet dur
ven. Ze praten en zeuren
voortdurend over identiteit,
maar het gekke is dat pro
gramma's waaruit dat eigen
gezicht blijkt altijd heel laat
in de avond worden uitge
zonden. Dan zeg ik, nou,
als je je identiteit wilt bepa
len, zou ik weieens willen
zien wat jullie optiek is op
kinderen. Alleen de EO
doet dat. Bij de VARA,
NCRV, KRO merk je daar
niets van".
Shockerend
„Ze weten donders goed
dat ze dan met de billen
bloot moeten, met name
voor hun eigen achterban.
Kijk, ik denk dat die zoge
naamde identiteits-omroe-
pen bang zijn om kinder
meningen zo maar aan den
volke te tonen, want die
zijn zeker niet bevestigend,
eerder nogal shockerend.
Als ze de realiteit niet on
der ogen durven te zien,
wordt dat hun ondergang".
Momenteel kijkt tien tot
twintig procent van de
doelgroep (negen- tot elfja
rigen) naar het Jeugdjour
naal. Hiermee geconfron
teerd, schermt Arno Wam-
steeker direct met het re
delijk hoge waarderingscij
fer („een dikke zeven"),
maar hij kan toch niet om
de lage kijkdichtheid heen.
„We horen allerwege dat
het tijdstip van half zeven
te vroeg is, vooral in de zo
mer. Veel mensen eten
dan. Dat is vast één van de
oorzaken. Aan dat euvel
wordt gewerkt. Ik heb goe
de hoop dat na de zomer
vakantie het Jeugdjournaal
om kwart voor zeven op het
scherm zal komen Dat
scheelt alweer een stuk".
„Ik denk niet dat we toe
stemming zullen krijgen om
zeven uur uit te zenden.
Dat zou wel een betere tijd
zijn, maar dan loop je pa
rallel met het grote Jour
naal. Bovendien is het
praktisch onmogelijk omdat
wij in één ruimte met de
zelfde regisseurs en techni
ci werken".
Ik heb de indruk dat kijk
dichtheid en waardering
nog wel onderverdeeld
kunnen worden naar leef
tijd.
„Dat is ook zo. Met name
de tien- en elfjarigen waar
deren ons hoog. Als de kin
deren twaalf worden, zeg
gen ze: „Ach, het Jeugd
journaal, we kijken wel naar
het grote Journaal". Dat is
een trend, je moet je ouder
voordoen als je bent. Het
gekke is weer, dat we bij de
dertien- en veertienjarigen
de allerhoogste waardering
hebben. We krijgen uit die
hoek zelfs weieens een
acht".
„Wat betreft de kijkdicht
heid denk ik dat kinderen
in het algemeen niet bereid
zijn om even vijf minuten te
gaan kijken. Als het Jeugd
journaal beter op de ande
re programma's zou aan
sluiten, hadden we vast en
zeker meer klanten".
Vergif door limonade
Sommige pedagogen be
weren dat het slecht voor
kinderen is om de harde
feiten van het nieuws voor
geschoteld te krijgen. Het
Jeugdjournaal druppelt een
langzaam-werkend vergif
door de limonade, zeggen
ze. Hoe zie jij dat?
„Mij maak je niet wijs dat
je kinderen kunt afhouden
van zaken die in de krant,
het journaal of in actualitei
tenrubrieken zitten. Kinde
ren zijn gewone mensen;
akkoord, met veel minder
ervaring, maar ze moeten
geleid worden in het
nieuws, in de stroom van
informatie die op hen af
komt. Dat werkt alleen als
ze op de voor hun geschik
te manier geïnformeerd
worden".
Is het Jeugdjournaal pro
gressief?
„Weet ik niet. In eerste in
stantie gewoon informatief.
Het probleem van nieuws is
wel dat het per definitie
links is. Het breekt bevesti
gende oordelen af. Het is
vervelend om Reagan neer
geknald te zien worden. Als
je nieuws ziet als startsitua
tie van de veranderingen
die het met zich meebrengt
in de samenleving, dan zou
je kunnen zeggen: het is
links. Wij dragen de ingre
diënten aan voor een ande
re maatschappij. De gevol
gen van kernenergie,
kraakacties of noem maar
op, zijn heel groot. Met die
gegevens moeten de kinde
ren in de toekomst zelf hun
maatschappij inrichten.
Daarom moet je ze deze
feiten voorhouden".
„Neem die ellende met dat
gif in Zaandam. De over
heid beweert dat het niet
gevaarlijk is. Dat gelooft
geen hond. De mensen
zeggen dan: regering, je
bedondert ons. Als Jeugd
journaal-redactie heb je de
taak zo'n onderwerp op te
pakken, 't Is toch te gek.
Die overheid zit er namens
ons en we vertrouwen de
mensen niet. Dat is bela
chelijk".
„Het gevaar is groot dat
kinderen door opvoeders
allerlei zaken voorgepraat
krijgen, waar ze in wezen
niets van snappen. Als ik
met jongelui over de Derde
Wereld-problematiek dis
cussieer, hoor ik het recht
se of linkse geklets van ou
deren er doorheen. Het is
niet echt, terwijl, als je een
item maakt over de Wes-
terscheldebrug, je voelt dat
ze er primair bij betrokken
zijn, omdat de Zeeuwse
kinderen de veranderingen
die een vaste-oeververbin-
ding met zich meebrengen,
kunnen overzien".
Slechte ervaringen
Jullie hebben minister-pre
sident Van Agt de econo
mische situatie in ons land
eens laten uitleggen. Gaat
zoiets gemakkelijk?
„Dat is heel verschillend. Ik
moet eerlijk zeggen, dat de
meeste politici het tot nu
toe behoorlijk hebben ge
daan. Het brengt natuurlijk
wel erg veel werk met zich
mee. Bij Van Agt heeft het
bijna een uur gekost om
die honderd seconden er
uit te krijgen. Met doktoren
hebben we slechte ervarin
gen. Ze doen geweldig hun
best, maar als je de opna
mes terug ziet, denk Je,
mijn hemel, waarom zeg je
het nu zo?. Misschien willen
ze wel niet anders. Ze zijn
naar mijn smaak gewend
om de waarheid achter te
houden. Dat mag ik mis
schien niet zeggen, maar
het zijn wel de feiten. Als er
iets doorgelicht moet wor-
voor
ontwape-
oen Derde-We-
in de ogen. Der-
in het onderwijs
de KRO-
vlotte
Hij heeft
mompelt iets
en zo, kleine
en rotweer van de
tijd", haalt dan
koffie en neemt en
„van hetzelfde"
i voor Marga van Praag
Leontien Ceulemans.
ber had de portier van
reusachtig NOS-com-
in Hilversum intensief
z'n onsterfelijkheid ge
kt met de geüniformeer-
act: „Is meneer schrifte-
mondeling, dan wel per
loon tot deze afspraak
omen?" en „Heeft me-
®ertan^r een bewijs van toela-
ln de vorm van een
zonnij
ibad en
ormsteker zegt u? Komt
mijn lijst voor. Oh,
msteeker, van de jeugd,
'es mij maar wilt vol-
int echt de eerste die
eens een interview
)t", stelt Wamsteeker
later opmonterend
„In het begin zijn we
olven onder publiciteit,
)en van de hele vader-
'se pers aanvragen. Lo
lt, natuurlijk, het Jeugd-
naal was een nieuw eie-
de televisie-wereld
laar spring je dan op in
journalist. Het kostte
echter wel een hele
P tijd en daarom moes-
we op een gegeven
25« inblik kappen".
nsteeker geeft onmid-
ftrth 'Jk toe dat het systeem
^t de toeleveringsscholen
den is het de medische we
reld. Die lui houden mekaar
de hand boven het hoofd".
Brengen jullie het weerbe
richt omdat grote-Journaal-
broer dat ook doet?
„Heeft er niets mee te ma
ken. Wij doen het omdat de
kinderen daarom gevraagd
hebben. Ze willen weten:
wat moeten we morgen aan
naar school, kunnen we
knikkeren, schaatsen of
zwemmen? Daar sluiten de
tekeningen ook een beetje
bij aan. Verder is het na
tuurlijk maar een klein on
derdeel. Het duurt maar
twintig seconden. Het gek
ke is wel, dat we er vrij veel
reacties op krijgen. De één
vindt ons weerbericht
prachtig, de ander kan er
helemaal niet mee uit de
voeten".
Afgezien van het omstre
den uitzend-tijdstip is
Wamsteeker erg content
met de werkwijze van het
Jeugdjournaal. Zegt ook,
dat als er meer onvrede bij
het volk over zou bestaan,
er vast en zeker inhoudelij
ke kritiek zou komen.
„Die krijgen we vrijwel niet.
Goed, er wordt hier en daar
van alles gesuggereerd,
maar dat schijnt er bij te
horen. Ik las laatst in een
krant dat het Jeugdjournaal
door de NOS was opgezet
om nieuwe mensen voor
het grote Journaal op te lei
den, want het zou toch wel
mislukken. Dat is ronduit
belachelijk. Wij zijn natuur
lijk niet achterlijk. We had
den allemaal een uitsteken
de baan bij andere omroe
pen. Zoiets zet je niet op
het spel om hier binnenkort
afgevoerd te worden. Als
het opgeheven wordt, vind
ik dat een persoonlijk falen
van mij en de redactie. Dan
hebben wij niet goed ge
functioneerd".
Het team van het Jeugdjournaal: vrnl. Arno Warmstee-
ker, Marga van Praag, Martin de Groot, Marissa Lamme,
Leontien Ceulemans, Doke Niggebrugge en Wim van
Kuijk.
Arno
(39) oogt
het hoort bij een
van een te-
