interklaas spelen in het voorjaar
Meer banen
och meer
werklozen
Uiteindelijk
betalen we het
allemaal zelf
Partijen
rekenen
zichzelf rijk
PvdA sociaal- economisch buitenspel
NNENLAND
KOEIEN MET GOUDEN HORENS
KIEZEN
PPM
ELI
fe
LEIDSE COURANT
DONDERDAG 7 MEI 1981 PAGINA 9
p de
HAAG Sinterklaas
op grote schaal en
de Zwarte Piet geven
I „onvoorziene omstandig-
\cn". Aan dat spel bezon-
i zich vandaag vrijwel elke
1Itieke partij bij het dingen
lr de gunst van de kiezers,
t regent beloften van
tien met gouden horens en
aks zullen wel weer „onver-
chte tegenvallers" de
\uld krijgen van het niet
tomen van deze beloften,
reclamecodecommissie zou
aden vol werk hebben als
bij haar klachten zouden
rden ingediend. Zou er een
staan op kiezersbedrog,
D zou de nieuwe Tweede
mer na 26 mei maar weinig
en tellen.
r de
ide
Een vergelijking van de prijs
kaartjes van de programma's
van de belangrijkste politieke
partijen leidt tot onthutsende
conclusies. Zij wedijveren met
elkaar in het scheppen van
enorme tekorten, aangenomen
dat ze hun mooie voornemens
oók werkelijk zullen gaan uit
voeren. Desondanks is het
zonneklaar dat meer dan ooit
de aanstaande verkiezingen
en de daaropvolgende kabi
netsformatie in het teken van
het geldgebrek staan.
Daarom is het goed vooral de
financiële kant van de partij
programma's eens nader te be
lichten. Kortheidshalve beper
ken we ons dan tot de vier
grote partijen: PvdA, CDA,
VVD en D'66. Op deze pagina
is
HAAG Honderdduizenden banen zijn de
Unende vier jaar nodig om het leger van werklo-
n een beetje binnen de perken te houden. Neder-
bd gaat de verkiezingen in met meer dan 350.000
erklozen en het harde vooruitzicht op een toena-
t hiervan tot een half miljoen. Alle partijen heb-
m in hun programma's werkgelegenheidsdoelstel-
Bgen opgenomen, die dit moeten voorkomen. Op-
fllend is daarbij de aandacht die de industrie
rijgt. Er is een tijd geweest dat politici het meeste
ril verwachtten van het aanstellen van alleen
aar meer ambtenaren. Intussen zijn ze er achter
Tkomen dat al die overheidsdienaren moeten wor-
in betaald met het geld dat ons bedrijfsleven ver-
icnt en dus moet dat in de eerste plaats worden
pgepept.
Tandacht verdient voorts het pleidooi voor meer deeltijdarbeid,
plinister Albeda verklaarde deze week dat in de komende vier
een Qar het aantal parttimers zou moeten groeien van 15 procent
500.000 banen nu) tot een derde van de beroepsbevolking (bijna
ndèrhalf miljoen). Geen geringe klus. Het zou best eens kun-
sn dat het scheppen van deeltijdbanen in de komende vier jaar
Wplicht zal worden als blijkt dat langs vrijwillige weg deze am-
iieuze doelstelling niet kan worden gehaald. En dat zit er dik
aat
i we bijna allemaal een broertje aan dood.
icht vdA: minstens 340.000 banen
weerwerk" heet het verkiezingsprogramma van de Partij van
VfcArbeid. De PvdA doet haar naam eer aan door koploper te
in de beloften voor meer werk. Het lijstje van de socialisten
it toch weer een groot aantal extra ambtenaren en welzijns-
kers: 75.000. In de bouw moet 30.000 man weer aan de slag
inen. In de bedrijven denkt de PvdA 60.000 werklozen weer
het werk te krijgen via forse loonmatiging, gerichte miljar-
investeringen en meer export. Peperdure arbeidsplaatsen,
wel.
Ier grijpt de PvdA als vrijwel de enige partij naar het mid-
'van de arbeidstijdverkorting (ATV, niet te verwarren met
jtijdarberd). Maar liefst 100.000 banen moet dit „wondermid-
(naar de woorden van Zijlstra) opleveren en alleen al daar-
moet iedereen een procent koopkracht inleveren. Voor de
listen is het maar goed dat Zijlstra binnenkort afzwaait bij
lederlandsche Bank. Volgens de bankpresident kan ATV al
en onder zeer stringente voorwaarden en een zeer geleidelijke
(voering misschien wat vruchten afwerpen. Anders is het een
Itastrofe voor onze economie en een zekere weg naar nationale
trarming, aldus Zijlstra. Tel uit je winst!
(teraard komt de PvdA ook met het meer aanvaarde middel
tn de deeltijdarbeid: 75.000 bestaande en nieuwe banen moeten
orden gesplitst en als het niet vrijwillig kan dan zullen de so-
fclisten de eersten zijn om een verplichting voor te stellen. Al
èt al komt het PvdA totaal op 340.000 banen. Hoe ze dat den-
In te betalen staat elders op deze pagina.
IDA: Deeltijdarbeid troef
or 295.000 mensen wil het CDA de komende vier jaar 210.000
jeidsplaatsen scheppen. Een simpele aftreksom leert dan dat
It het CDA behoorlijk op de toer van de deeltijdarbeid gaat.
last 50.000 nieuwelingen op de arbeidsmarkt zullen' ook
0.000 wao-ers opnieuw in een deeltijdbaan moeten worden in-
schakeld in het arbeidsproces, meent het CDA. Waar laten de
ristendemocraten nieuwe werkgelegenheid ontstaan. Voor het
- Jergrote deel in de marktsector (het bedrijfsleven): 100.000.
1 ,000 man moet aan de slag in de collectieve sector. Zo'n 35.000
lder»n moet opnieuw de steiger op, .onder meer door een impuls
n de bouw en stadsvernieuwing van 3 miljard. Via het opvul-
van bestaande vakatures ontstaan 25.000 arbeidsplaatsen. Zij
engen het totaal op 210.000, beduidend minder dan de PvdA
:h voorstelt. Het CDA zwijgt over een verplichting tot deeltijd-
beid.
vD: voorzichtig
liberalen zijn terughoudend in het berekenen van nieuwe
der(BrkgelegenheidNet als het CDA wil de VVD 3 miljard extra
de bouw stoppen. Alleen levert dit volgens de liberalen geen
.000, maar 30.000 nieuwe banen op. Bij de overheid en gesubsi-
eerde instellingen kunnen 40.000 mensen aan het werk, meent
VVD en dat is beduidend minder dan PvdA en CDA bereke-
n. Door het bedrijfsleven meer kans op winst te geven moet
werkgelegenheid in de marktsector worden opgepept. Maar
k hier zijn de liberalen tamelijk voorzichtig in het voorspellen
in resultaten: ze houden het voorlopig op 60.000 arbeidsplaat-
n. Met 20.000 lastige vacatures op te vullen komt de VVD aan
n totaal van 150.000 volledige banen. Daarnaast kennen de li-
ralen ook het verhaal van de deeltijdarbeid. Honderdduizend
staande of nieuwe banen zouden moeten worden gesplitst en
4 dat niet vrijwillig gebeurt „sluit de VVD enige aandrang niet
zoals dat zo mooi in Haagse politieke termen heet.
''66: Niks beloven
snslotte de club van Jan Terlouw. D'66 zegt op het punt van de
erkgelegenheid geen koeien met gouden horens te beloven,
at hebben ze voor andere terreinen bewaard, zoals elders op
eze pagina uit de doeken wordt gedaan. De Democraten hou-
'n het op „slechts" 110.000 nieuwe banen, gespreid over over-
iid, welzijnswerk en bedrijfsleven. De hogere aantallen van
idere partijen noemt D'66 „volstrekt ireëel". Dat oordeel kan,
denken ze tenminste zelf, niet gegeven worden over de doel-
elling maar liefst 350.000 deeltijdbanen te scheppen. Op dit ter-
in is D'66 ongeslagen kampioen in het beloven. Jan Terlouw
!gt in een recent verschenen boekje van Flip de Kam en Frans
ypels: „We dwingen niemand. Het aanbieden van een baan
oor 's middags en een voor 's ochtends, is dat afdwingen? Wie
ten volle baan wil blijft het gewoon proberen".
worden de partijen met el
kaar vergeleken op twee
hoofdaspecten van het sociaal-
economisch beleid: de werkge-
legenheidsdoelstellingen en
het koopkrachtbeleid. Verder
worden de kosten van de tota
le programma's vergeleken en
wordt bekeken waar de par-'
tijen zoal hun geld vandaan
denken te halen. Deze pro
gramvergelijking voert dan
uit eindelijk tot de conclusie
welke partijen, louter uit fi-
nancieel-economisch oogpunt
bezien, het beste bij elkaar
passen en waarvan het dus
voor de band zou liggen als zij
samen een kabinet zouden
ARJEN BROEKHUIZEN Van Agt.
VVD willen invoeren en die gemiddeld voor
zeker een half procent koopkrachtverlies zul
len zorgen. Lubbers sluit niet uit dat het
beeld (zeker voor de beter betaalden) nog
somberder wordt. Het CDA zegt ronduit dat
elke tegenvaller zich zal vertalen in meer be
zuinigingen en meer koopkrachtverlies.
De ambtenaar zit bij het CDA (net als bij D'66
overigens) duidelijk in het verdomhoekje. Zij
moeten bij het inleveren het grote voorbeeld
gaan geven. Het CDA rekent af met het hui
dige trendbeleid, waarin de ambtenaren in
hun inkomensontwikkeling het bedrijfsleven
volgen. De rollen moeten worden omge
draaid. En als blijkt dat het bedrijfsleven de
overheid niet volgt, dan krijgen de ambtena
ren wat zij extra inleveren niet terug.
VVD vier procent
De liberalen hebben niet zo'n optimistische
kijk op de economische groei de komende
vier jaar. De VVD hoopt wel op groei (nu -
1,25 procent), maar heeft voor alle zekerheid
drie scenario's ontworpen: een van een nul
groei, een met een half procent en een met
hooguit een procent economische groei. Het
gevolg van weinig economische groei is dat je
het geld voor het financieren van je partij-
firogramma ergens anders vandaan moet ha-
en. Dat betekent dat de VVD uitgaat van een
forse inkomensmatiging. Ook voor de libera
len geldt het devies van de zwaarste lasten op
de sterkste schouders, maar de VVD waar
schuwt tegen de fatale gevolgen van te sterke
nivellering.
In het meest ongunstige geval betekent het
VVD-program voor de gemiddelde werkne
mer een inkomensachteruitgang van 3 tot 4
procent per jaar. Op z'n best zou dit beperkt
kunnen worden tot een minlijn van 2 tot 2,5
procent per jaar. Ook in de gedachte van de
VVD komt daar nog bij een koopkrachtver
lies als gevolg van hogere huurlasten (een
half procent koopkracht per jaar). Wat voor
het CDA gold gaat ook voor de liberalen op:
van de wens om de echte minima in koop
krachtvermindering te ontzien zal weinig of
niets terecht kunnen komen. Tenzij naar de
wens van de VVD deze 125.000 echte minima
zich dan maar zelf bij een loket melden. Ook
de liberalen willen van de ambtenaren een
extra koopkrachtoffer vragen: zij moeten een
half procent koopkracht meer inleveren dan
andere werknemers als betaling voor de
voordelen van de ambtelijke rechtspositie.
D'66: geen garanties
D'66 doet in inkomensmatiging voor de ande
re grote partijen nauwelijks onder. Wie zich
niet kan verheugen in zogenaamde incidente
le extraatjes in zijn loon ziet zijn loon met 2,5
procent per jaar dalen. De laagstbetaalden
krijgen geen koopkrachtgaranties. Bij alle mi
nima willen de Democraten het koopkracht
verlies echter beperken tot ruim een procent
per jaar. Dat kost weer 1,5 miljard en daarom
moeten Jan Modaal en iedereen daarboven
meer inleveren. Zo komt ook D'66 aan een
behoorlijke nivellering en een koopkrachtda
ling van twee (voor modaal) tot vier procent
per jaar voor de hoogste inkomens. Evenals
voor CDA en VVD geldt wil ook de partij
van Terlouw de woonlasten flink verhogen.
In vier jaar tijd kost dat de de Nederlander
gemiddeld ook nog eens twee procent extra
in koopkracht. Ambtenaren moeten volgens
D'66 nog meer inleveren dankzij een aantal
bezuinigsmaatregelen op voordelen in hun
arbeidsvoorwaarden.
DEN HAAG Voor alle mooie ver
kiezingsbeloften moet de kiezer zelf
straks z'n portemonnee trekken. En
doe hem maar goed open, want er
moet heel wat worden ingeleverd.
Het siert de politieke partijen dat zij
dat ook onder ogen hebben gezien,
maar zoals verder blijkt, helaas nog
onvoldoende. Zouden de prijskaar
tjes van de verschillende program
ma's echt kloppen, dan zou er nog
veel meer moeten worden ingele
verd. Maar laten we eerst eens kij
ken wat de partijprogramma's zelf
in het vooruitzicht stellen.
PvdA: minima op peil houden
Vraag niet wat het kost, maar de PvdA wil
de koopkracht van de laagstbetaalden op peil
houden. Alle mensen met een minimumuit
kering of minimumloon krijgen van de PvdA
hun koopkracht de komende vier jaar „gega
randeerd". Dat kost minstens 2,5 miljard en
daar moet iedereen die meer verdient flink
voor bloeden. Een gelukkige bijkomstigheid
voor de PvdA is dat zij niet spreekt over
koopkrachtgaranties voor alleen de „echte
minima", zoals CDA, VVD en D'66 doen.
Deze week onthulde minister Albeda dat
deze echte minima (mensen die naast een mi
nimum niets bijverdienen) onmogelijk zijn op
te sporen en dat er bovendien geen beleid te
voeren is dat hen ontziet.
Zoals gezegd: de bovenminimalen moeten
voor de koopkrachtgarantie van de laagstbe
taalden behoorlijk inleveren. Jan Modaal
(32.500 gulden) gaat er, als hij niet op extraat
jes kan rekenen elk jaar 2,5 procent op ach
teruit: tien procent in vier jaar. Wie nog meer
verdient kan wel twee portemonnee's uit z'n
zak halen. Uit een forse nivellering wil de
PvdA 2,75 miljard gulden halen. Het PvdA-
program maakt geen totaalberekening, maar
iemand met een inkomen van een ton kan er
gerust op rekenen dat hij de komende vier
jaar 14 tot 20 procent moet inleveren.
Ben je toevallig ambtenaar, trendvolger of
beoefenaar van een vrij beroep, dan moet je
nog eens extra inleveren om extra banen te
betalen. De opbrengst van al dat snoeien in
de salarissen blijft overigens niet in de bedrij
ven, maar wordt daar weer weggehaald door
hogere werkgeverspremies.
CDA: weg trendbeleid
Het CDA belooft geen kostbare koopkracht
garanties voor alle laagstbetaalden. Van Agt
en de zijnen willen alleen proberen de echte
minima te ontzien. Zij zijn deze week van een
kouwe kermis thuis gekomen, want deze
groep mensen die met z'n tweeën of meer
louter van één minimum moeten leven, is
volgens CDA-minister Albeda nauwelijks of
niet op te sporen. Dat betekent dat deze men
sen de komende vier jaar gewoon in de grote
matigingsmolen meedraaien en in elk geval
vijf procent inleveren (per jaar 1,25 procent).
En passant zegt het CDA bovendien in één
zinnetje in haar programma dat de bovenmi-
nimale uitkeringen teruggeschroefd moeten
worden naar zeventig procent van het laatst
verdiende loon. Nu is dat nog 80 procent.
De minlijn loopt voor Jan Modaal op tot zes
procent (jaarlijks 1,5 procent) en voor de be
ter betaalden zeker door tot 16 procent. Dat is
nog exclusief een koopkrachtoffer door
zwaardere woonlasten die zowel CDA als
DEN HAAG „Wie zal dat betalen?".
Behalve de eerste zin van een oud-
Hollands versje is dit ook de titel van
een aardig boekje van de PvdA-fisca-
list Flip de Kam en de journalist
Frans Nypels. Zij hebben zich verdien
stelijk gemaakt door eens uit te reke
nen of de prijskaartjes die de verschil
lende politieke partijen aan hun be
loften hebben gehangen wel kloppen.
Niets is minder waar
Voor we een blik in de financiële keuken wer
pen echter eerst even het volgende.
Van doorslaggevend belang voor het prijskaar
tje van een partijprogramma is de mate van
economische groei. Net als voor een gewone
huishouding geldt uiteraard dat je meer kunt
besteden naar mate je meer geld binnenkrijgt.
De groei van de nationale economie is al een
tijdje niet meer wat hij geweest is. In het begin
van de jaren zeventig groeide onze gemeen
schappelijke rijkdom jaarlijks enkele procenten.
Gaandeweg werd dat na de oliecrises minder.
Vorig jaar was er sprake van een nulgroei. Dit
jaar groeien we zelfs negatief: we krijgen juist
minder te verdelen in plaats van meer. Hoe het
in de komende vier jaar gaat valt slechts te gis
sen en dat doen de verschillende partijen dan
ook volop.
Bij het lezen van het volgende is van belang in
de gaten te houden dat een partij die uitgaat
van een behoorlijke groei zichzelf in zoverre
rijk rekent, dat daardoor minder hoeft te wor
den omgebogen en ook minder aan lonen hoeft
te worden gematigd. Naarmate de economische
groei lager uitvalt moet er meer in de rijksbe
groting en die van de huishoudens van elke in
woner van dit land gesneden worden. Het is
dus erg aanlokkelijk om maar uit te gaan van
een hoge economische groei. Je kunt dan straf
feloos de kiezers alle mogelijke vette worsten
voorhouden die later echter afgekloven botten
kunnen blijken.
PvdA: tekort van 14,6 miljard
De verlangens van de socialisten kost de ge
meenschap de komende jaren ruim 14 miljard
gulden. Het ministerie van financiën heeft uit
gerekend dat de financiële ruimte die het
PvdA-programma biedt nul komma nul is.
Daarom is er koortsachtig naar bezuinigingen D'ÓÓ: 8 miliard
gezocht Wat valt van de PvdA de komende
vier jaar te verwachten:
CDA: 3 miljard of niets
De kosten stijgen bij de christendemocraten
zo'n drie miljard boven de baten uit zo is uitge
rekend. De hierboven aangehaalde auteurs
hebben echter van fractieleider Lubbers te ho
ren gekregen dat het programma van het CDA
in principle een sluitende zaak is. Het is in een
paar blokken verdeeld en als er ergens te veel
geld wordt uitgegeven moet dat door bezuini
gingen elders binnen dat blok worden goedge
maakt, is de gedachte van het CDA. Zo kost het
volkshuisvestingsprogramma van het CDA zo'n
drie miljard, wat opgebracht moet worden door
hogere woonlasten die de koopkracht van vrij
wel iedereen zullen drukken.
De partij van Lubbers en Van Agt heeft zich
een economische groei tot doel gesteld van 1,75
procent, wat zelfs Lubbers al een twijfelachtige
zaak heeft genoemd. Het is ook driekwart pro
cent meer dan het Centraal Planbureau, de re
kenmeesters van de regering, maximaal haal
baar vindt. Het ligt echter nog een half procent
onder de socialistische groei-verwachtingen.
VVD: bruto gat 13 miljard
Rekenen sommige partijen zich rijk, de VVD
rekent zich arm. De liberalen houden namelijk
rekening met een economische groei die nog
minder is dan het Centraal Planbureau voor
spelt. De één procent van dit CPB is de hoogst
gespannen verwachting van de VVD. „Nuchter
realisme", noemen de liberalen dat.
De kampioen bezuinigingen van het kabinet-
Van Agt willen het ombuigingsbeleid de ko
mende vier jaar versterkt voortzetten. Dat le
vert ook nog eens 19 miljard op. Een greep uit
de snoeivoorstellen van de VVD:
profijtbeginsel 2 miljard;
volksgezondheid 2 miljard;
bestrijding fraude en misbruik sociale voor
zieningen: 3 miljard;
minder uitkeringstrekkers: 3 miljard;
meer aardgasopbrengsten: 2 miljard.
Door de lage groeiverwachting blijft dan nog
een gat in de financiering van de liberale ver
kiezingswensen van 13 miljard. Geen economi
sche groei betekent immers minder inkomsten.
Het prijskaartje wordt bij de VVD echter klop
pend gemaakt door forse inkomensmatiging
over de hele linie, waarbij de partij koploper is
(zie elders deze pagina).
hogere belastingen (successierechten, aard
gaswinsten);
bestrijding belastingfraude en misbruik socia
le voorzieningen;
tegengaan van investeringen in het buiten
land;
nivellering en inkomensmatiging (zie elders
op deze pagina).
Blijft over een gat van een miljard gulden dat
niet wordt gedicht. Dat lijkt vrij weinig, maar
pas op. De PvdA rekent met een economische
groei van 2,25 procent, meer dan enige andere
partij haalbaar acht. Dat is het zwakke punt bij
Den Uyl en z'n vrienden. Het is maar zeer de
vraag of zo'n economische groei haalbaar is. „Je
moet mikken op groei", vindt Den Uyl. De
jongste economische vooruitzichten zijn echter
alleen maar nog slechter en enig herstel wordt
dit jaar nauwelijks meer verwacht. Wordt de
uiterst ambitieuze groeidoelstelling van de so
cialisten inderdaad niet gehaald dan zal de
PvdA moeten kiezen: veel meer inleveren of
Het huishoudboekje van de Democraten staat
voor acht miljard in het rood. Voor de helft
daarvan heeft de-partijraad van D'66 middelen
aangedragen. Zo wordt er fors op de ambtena
rensalarissen bezuinigd. De financiële en mone
taire autoriteiten van ons land moeten op vitale
onderdelen niets van de gedachten van Ter-
louw en de zijnen hebben. Zo wil D'66 haar am
bitieuze bouwprogramma ondermeer financie
ren door het verkopen van een deel van de
goudvoorraad. Bankpresident Jelle Zijlstra
heeft hier een vernietigend oordeel over: „Het
vertrouwen in het financiële en monetaire be
leid van ons land zou een onherstelbare klap
krijgen als we dat gaan doen" zegt Zijlstra
openhartig.
Verder rekent D'66 met een aardgaswinst ter
grootte van twee miljard die door het ministe
rie van Financiën in het ongewijzigd beleid (dat
D'66 net als alle andere partijen als basis heeft
genomen voor haar berekeningen) al zijn ver
werkt. Er blijven dus gaten bij de Democraten.
En dan hebben we nog gezwegen over de auto
nome factor in het verhaal: de economische
groei. D'66 houdt het voorlopig op anderhalf
procent per jaar en zit daarmee tussen CDA en
VVD in.
DEN HAAG Wie louter kijkt naar de fi
nanciële onderbouwing van de partijpro
gramma's in het algemeen en de sociaal-eco
nomische paragrafen in het bijzonder kan
zo zegt Flip de Kam tot geen andere
conclusie komen dan dat een nieuw kabinet
van CDA, VVD en D'66 het meest voor de
hand ligt. Op een aantal zeer belangrijke
punten wijkt het programma en de daaraan
ten grondslag liggende visie van de PvdA zo
zeer van die van CDA, WD en D'66 af, dat
de socialisten op het sociaal-economisch ter
rein volstrekt buiten spel staan. „Weer
werk" staat vaak haaks op de programma's
van de andere drie.
Een paar voorbeelden.
De PvdA houdt onverkort vast aan het
trendbeleid, waarbij voor ambtenaren en wer
kers in het bedrijfsleven een identieke koop
krachtontwikkeling geldt. CDA, VVD en D'66
halen een dikke streep door dit trendbeleid en
vragen stuk voor stuk van de ambtenaren
zwaardere offers dan van de mensen in het be
drijfsleven.
CDA, VVD en D'66 willen alle drie een flin
ke verhoging van de woonlasten die de koop
kracht gemiddeld met een half procent per jaar
omlaag drukt. De PvdA wil hier helemaal niets
van weten en houdt onverkort vast aan dit
trendbeleid.
CDA, VVD en D'66 willen alle drie de uitke
ringen verminderen. Voor de allerlaagste uit
keringen en het minimumloon worden geen
koopkrachtgaranties gegeven. Kunnen de echte
minima niet worden opgespoord dan draaien zij
mee in de matigingsmolen. De PvdA biedt
daarentegen deze minima een absolute koop
krachtgarantie en voert een niet zo ingrijpend
matigingsbeleid ten aanzien van de uitkerin
gen.
De verwachtingen voor de economische groei
die men in PvdA-kring koestert steken ver uit
boven die van de andere drie grote partijen.
Het werkgelegenheidsprogramma van de
PvdA steunt voor een belangrijk deel op ar
beidstijdverkorting. Dat vindt men bij geen van
de andere partijen terug.
Dat zijn bepaald geen geringe verschillen. Als
de Partij van de Arbeid na 26 mei aan de for-
matietafel tegenover CDA, WD of D'66 komt
te zitten (en die kans is uitermate groot) dan
kan dat nog voor heel wat problemen zorgen.
Dan moet er heel wat water in de wijn worden
gedaan om tot een compromis te komen. Het
ziet er dus naar uit dat na de verkiezingen van
26 mei ook in de foramtieperiode zal gelden:
„Veel beloven, weinig geven, doet de gek in
vreugde leven
ARJEN BROEKHUIZEN
