at imago van ouderwetse vent
eft me wel eens dwarsgezeten''
James,
kattige tegenpolen
'3&S on
n,
„Ik ben geen
paleizenbouwer"
il
RGEMEESTER A. J. BERENDS NEEMT IN MEI AFSCHEID VAN LISSE
[onster.
5041/81
13. en (J
rstraat j
irmark
JDie vut-regeling, dat was eigenlijk niks voor
[had twee jaar geleden gewoon geen goede reden
iee op te houden. Dan vind je het zeker wel erg
't te moeten stappen als je straks 65 wordt, zeg-
ms tegen me. Welnee, zeg ik dan altijd, daar
>k geen goede redenen voor. Ik heb me altijd
er gevoeld in dit werk* geen problemen met de
het heid, de laatste twee jaar waren dan ook geen
met «atige krachtsinspanning. Ik ben nu zo'n oude
or Fraaard die dertig jaar burgemeester is geweest
er in j>rd je gedoodverfd als een ouderwetse vent. En
•Petltejammer, want het is niet altijd terecht. In een
sim jrgadering krijg je op een gegeven moment te
tdep ïat je een oerconservatieve bestuurder bent die
j®cJsse, dat ben ik en verder geen gezeur. Of een
TCchtse bal' die geen oog heeft voor vrouwenza-
staat it is ook niet altijd even leuk. Maar ja, dacht ik
,ntie Cf*. m'n dochters zeggen het ook wel eens tegen
erdi or als het te Bek wordt, kan ik er altijd nog wat
nei alf£en
armon
uiterignigg kernachtige uit-
festiva van burgemeester
uer nij Berends van Lisse
"Iopig terband met het berei-
5 0Ir 1 de pensioengerech-
ri Ba< jfjijd in mei afscheid
tates qs eerste burger van
®)neente. Na een perio-
p ',13 jaar zal hij bij mi-
ruge |e beschikking de
^""•prshamer aan 'loco'
ROEKfo over moeten laten.
^lirgemeester Berends
Lisse het prototype
I bestuurder, een met
"*ang behepte pragma-
via de koloniale gor-
J smaragd, Maasdriel
ster naar Lisse kwam.
is Johannes Berends
nond. 0j i9i6 in Nijmegen ge-
f;volgde een opleiding
Innenlands Bestuur' in
li werkte tot de souve-
Lisse heeft
de tijd
meegehad"
„Een beetje anglofiel, misschien"
de jaren heb ik veel zien ver
anderen. Je ziet waardeoorde
len veranderen, maar het gaat
allemaal geleidelijk en het is
een kwestie van zorgen dat je
het tempo bij kunt houden.
ning onder z'n beheer. De
veronderstelling dat juist deze
portefeuilles politiek nogal
wat gewicht hebben en wel
licht toebehoren aan een poli
tiek verantwoordelijke wet-
Technisch gezien zitten we in houder, wordt door hem met
een soort stroomversnelling.
Aan de andere kant heb ik
het idee dat daar veel ge
zichtsbedrog bijzit. Nu wordt
a werKie 101 ae souve-> er met ont gesproken
Isoverdracht als amb- .de chip. m6a®r [oen we de
eerste auto's op de weg zagen,
dachten we ook dat het ons
bevattingsvermogen te boven
ging. Het is een kwestie van
in het toenmalige Ne-
-s.aao> In,dLë-. OP 35"iar'Se
werd hij burgemeester
aasdriel. Zijn voorgan-
Graaf vertrok in 1951
gemeente Lisse. Ne-
later verhuisde het
■rends en het burge-
aanpassen. Ik heb de tijd nog
meegemaakt dat een burge
meester in een dorp nogal wat
te vertellen had. Dan hield je
iQflft ,,„i„ °P nieuwjaarsdag receptie
nriinumoori u j - thuis. Nu werken we meer
£jemeester Berends njn coördinerend in het coUege
Burgemeester Berends is nim-
mer voorstander geweest van
het burgemeesterschap-nieu-
we-stijl, de burgemeester zon
der taken in het college. In
Lisse heeft hij de portefeuilles
financiën en ruimtelijke orde-
M6AJ
n. v a. ,J(
De Graaf nog een
maar dan in Lisse.
leoordeel
(CMtr bestuursambte-
>vniiWeest. In de loop van
i. v.a.
klem bestreden: „Als een col
lege van burgemeester en
wethouders goed functioneert,
is de portefeuilleverdeling ei
genlijk meer een geheugen
steuntje. Je bent eigenlijk als
college gezamenlijk verant
woordelijk voor alle porte
feuilles. 'Financiën' is zeker
niet zwaarder dan andere
portefeuilles en bij 'ruimtelij
ke ordening' ligt het er een
beetje aan hoe je ermee in de
raad overkomt. Het heeft veel
te maken met lange termijn
planning. Dat is soms wel
griezelig en zeker niet altijd
even doorzichtig."
„Ik heb de tijd nog meege
maakt dat de wethouders niet
spraken tijdens de raadsver
gadering. Ik heb nog steeds
wel een beetje de neiging om
namens het college het woord
te nemen. Veel commentaar
komt ook direct op je af. Dat
vermindert naarmate de wet
houder zijn of haar eigen be
leid wil verdedigen. Ik heb
het hart nogal op de tong,
maar als een wethouder te
kennen geeft dat ik me op
•zijn terrein begeef, hou ik ge
woon m'n mond. Helemaal
geen probleem. Aan de ande
re kant kun je als voorzitter
van een Lissese gemeenteraad
moeilijk buiten schot blijven.
Het gaat er nog ,wel eens ste
vig aan toe."
Drempel
«701 nhof-voorzitter Berends in gesprek met staatssecretaris Hazekamp die vorl-
matengnd de bloemententoonstelling opende.
„Ze zeggen van mij soms dat
de drempel van m'n kamer te
hoog is, dat mensen zich niet
vrii voelen om bij me binnen
te lopen. Dat zal dan wel zo
zijn, maar ik heb gewoon
geen zin om de populaire fi
guur uit te hangen. Ik geloof
aat ik dan een slechte burge
meester zou zijn. Ik heb altijd
geloofd in wat ik deed. Wie
met mij wilde praten, was
hier altijd welkom. Ik loop
zelf ook niet 'in en uit' bij de
commissaris van de Koningin
en het ministerie van Binnen
landse Zaken, maar als ik wat
wil hebben, dan maak ik een
afspraak en dan ga ik in Den
Haag m'n verhaal afsteken.
Zo eenvoudig is dat."
De heer Berends is nooit poli
tiek actief geweest. Het ligt
hem niet. „Ik heb me laten
•vertellen dat in de tijd van
burgemeester De Graaf de po
litieke geschillen tussen de
Partij van de Arbeid en de
KVP nogal breed werden uit
gemeten. Hij zat dan ook zelf
in de Tweede Kamer, dus wat
wil je. Ik ben daar te prak-'
tisch voor, geen gangmaker
en ik heb nooit echt zin gehad
om alles in een politiek jasje
te gieten. De heer Van Leeu
wen van de PvdA was daar
destijds over teleurgesteld. Ik
heb het nut er gewoon nooit
van ingezien. Ik ben destijds
in Maasdriel min of meer per
ongeluk lid geworden van de
KVP. Op een dag lag er een
kwitantie bij me in de brie
venbus. De plaatselijke secre
taris van de KVP had me ge
woon bij m'n komst inge
schreven. Het kwam niet in
hem op dat ik misschien hele
maal geen lid was of wilde
worden. Ik ben altijd lid ge
bleven, nooit een dwingende
reden gehad om op te zeggen.
Ik heb natuurlijk in de lande
lijke politiek wel een aantal
voorkeuren. Maar ik ben het
bijvoorbeeld nooit eens ge
weest met Romme die vond
dat een burgemeester politiek
herkenbaar moest zijn. En ik
kon me ook wel ergeren aan
de manier waarop de toenma
lige katholieke vleugel van de
PvdA, door de KVP in de
hoek werd getrapt, bijvoor
beeld. Maar echt politiek
meelevend....?"
Of burgemeester Berends dat
wil of niet, hij zal de Lissese
geschiedenis ingaan als de
raadsvoorzitter die er in de
laatste maanden van zijn
ambtsperiode 'nog even' een
nieuw raadhuis doorhamerde.
Met het oog hierop is hem
veelvuldig bedekt, maar ook
openlijk verweten zijn burge
meesterscarrière af te willen
ronden met een prestigeobject
als de nieuwbouw van het
raadhuis. En dat vindt 'ie
jammer. Terugblikkend op de
voor Lissese begrippen hevige
discussies rond de nieuwbouw
zegt hij: „Ik ben geen palei
zenbouwer. Natuurlijk is het
zonde dat we het oude raad
huisje moeten slopen. Dat gaat
me zelf ook aan het hart. Ik
was bijvoorbeeld zelf erg ge
hecht aan het interieur van
de raadszaal. Dat is allemaal
erg jammer, maar ik moet wel
m'n mensen huisvesten. We
zijn als college overigens zelf
begonnen met plannen om
nog een stukje aan het raad
huis te breien. Heel langzaam
zijn we toen naar die nieuw
bouw toegegroeid. Je moet
nou eenmaal zorgen dat je een
goede huisvesting hebt voor je
ambtelijk apparaat, als het
.even kan gecentraliseerd. Het
is persé niet zo dat ik m'n ui
terste best heb gedaan om die
zaak binnen m'n ambtster
mijn uit de gevarenzone te
halen. Ik kon toch moeilijk
zeggen: jongens, wacht daar
even mee totdat ik weg ben.
Ik blijf het teleurstellend vin
den dat ik de linkse fracties
niet heb meegekregen. Als
een meerderheid van de raad
wat anders had gewild dan
nieuwbouw, dat zou ik gezegd
hebben: 'tuurlijk joh, altijd
„Ouwe, rechtse bal, kom nou..
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek
„Hond zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond (of
soms ook wel een kat) beschreven die in het asiel ver
blijft om daar een zekere dood tegemoet te gaan... tenzij
het dier een goed tehuis vindt De in de rubriek beschre
ven honden zijn óf gevonden, óf door hondenbezitters
naar het asiel gebracht. Ze worden om uiteenlopende re
denen afgestaan, vaak begrijpelijk, maar soms ook vols
lagen onzinnig. De in „hond zoekt huis" beschreven die
ren zijn alle goed gezond, hebben een wormkuur onder
gaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van circa 60
gulden ten bate van zwerfdieren zijn ze af te halen.
Adres: Nieuw Leids Dierenasiel, Besjeslaan 6b, Leiden.
Tel.: 411670. Geopend di. t/m vr. 10-12 en 14-17 uur, za. 10
tot 12 en 14-16 uur. Zondag en maandag gesloten.
„Voor de sores had iemand anders het van mij op
mogen knappen"
doen, maar* ik vind hei wel
stom. Eerst hebben we met el
kaar gedebatteerd over de
sfeer van het oude raadhuisje
tussen de Hervormde Kerk en
de Agathakerk. Toen ging het
helemaal niet over geld. In de
laatste discussie hebben we
het gehad over geld, toen tel
de de sfeer niet meer mee.
Voor de sores had iemand an
ders het wat mij betreft op
mogen knappen, ik heb er
niet van genoten.
Omleidingsweg
Een van de Lissese minder
fortuinlijke financiële escapa
des is de toekomstige aanleg
van de westelijke omleidings
weg, rond het centrum van
Lisse. Nadat Lisse al een be
langrijk^ deel van de grond
aankopen had verricht, ver
schoof de provincie Zuid-Hol
land die de aanleg voor een
belangrijk gedeelte moet sub
sidiëren, de omleidingsweg op
het wegenplan vooruit tot na
1984. Pogingen, van onder
meer CDA-fractievoorzitter
Harry Smith, om hier veran
dering in te brengen faalden.
Ook voorstellen om zelf maar
vast te beginnen met de we
gaanleg, kwamen om budge-
taire redenen niet verder dan
het papier. Op korte termijn
komt er in elk geval wel een
'kleine omleiding' Via Keu-
kenhofdreef, Westerdreef en
Lindenlaan. Burgemeester
Berends acht het niet uitge
sloten dat de conjucturele ont
wikkelingen opnieuw uitstel
zullen opleveren. „Maar", zo
zegt hij, „Als het te gek
wordt, kun je altijd even te
rugvallen op die kleinere om
leidingsroute. Lisse is trou
wens financiëel altijd een
sterke gemeente geweest. We
hebben toch de tijd meegehad.
Toen ik hier als burgemeester
kwam, had Lisse 16 miljoen
gulden in de grondexploitatie
van de Poelpolder zitten.
Daar schrok ik toen best wel
van. Als er in die jaren was
gebeurd, wat er nu aan de
hand is, zou de ramp niet te
overzien zijn geweest.
Het afscheid van burgemees
ter Berends op of omstreeks
de 29ste mei, is voor hem en
zijn echtgenote nog geen af
scheid van Lisse. Ze blijven in
Lisse wonen en de heer Be
rends is nog voorzitter van de
Stichting Keukenhof. „Keu
kenhof is straks aan slag om
te zeggen of ik moet gaan of
blijven. Verder zijn er eigen
lijk geen concrete plannen.
We zijn nog maar met z'n
tweetjes thuis. De kinderen
zijn uit huis. Ik blijf de golf-
sport beoefenen en we kun
nen misschien wat meer tijd
vrijmaken voor de kleinkin
deren. En zolang bruin het
trekken kan, willen we ook
graag wat gaan reizen".
Markant
„Ik ben eigenlijk niet zo'n
markante figuur. Wel wat on
hebbelijkheden. Ik heb het
hart nogal op de tong, hè. En
ik laat mensen niet altijd uit
spreken. Meestal begrijp ik
halverwege al waar ze naar
toe willen en als ik niet uit
kijk, dan val ik ze in de rede.
Ik heb me ook laten vertellen
dat ik erg slordig ben met m'n
Nederlandse taal, Engelse
woorden gebruik en zo. Daar
krijg ik ook wel aanmerkin
gen op. Het is beslist niet zo
dat ik dat expres doe, het gaat
gewoon per ongeluk. Ik lees
veel in 't Engels, kom vaak in
Engeland en ik heb Engelse
vrinden. Het komt misschien
ook wel door de golfsport. Er
zijn van <Jie dingen die in je
gedachten in het Engels opko
men. Je wordt vanzelf een
beetje anglofiel. Maar ja, so
what...."
ED OLIVIER
onzekere situatie van deze
poes.
Overigens bedraagt de onkos
tenvergoeding voor de katten
uit het asiel 35 gulden. De die
ren worden dan compleet af
geleverd: gecastreerd dan wel
gesteriliseerd, ingeënt tegen
van alles en nog wat en be
handeld tegen vlooien.
Bruno
Bruno, de hond van vorige
week zit nog gelaten in zijn
kooi. Verscheidene personen
hebben gebeld, maar slechts
één gezin is komen kijken.
Bruno was echter te groot. In
zijn plaats werd een (nog) klei
ner exemplaar gekozen.
^/REGIO
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 11 APRIL 1981 PAGINA 5
in combinatie met de naam
van de kater associaties op
roept met een Britse Lord.
Geen oogverblindende schoon
heid dus, maar hoewel de ka
ter hoegenaamd geen last van
zijn vlek lijkt te hebben, speelt
het hem indirect wel degelijk
parten: het schoonheidsfoutje
weerhoudt de mensen er nogal
eens van hem mee te nemen.
Voorts heeft James een witte
vacht met kameelkleurige
vlekken. Zijn staart zou, ge
zien de omvang, bij een uit de
kluiten gewassen poolvos be
paald niet misstaan. De tenen
zijn wit.
James werd in het Paramari-
bohof gevonden en door de
Dierenhulpdienst naar het
asiel gebracht. Omtrent zijn
verdere achtergrond tast men
in het duister. Vaststaat echter
wel, dat James er behoefte aan
heeft om aangehaald te wor
den. Door middel van miau
wen vraagt hij om aandacht én
andere dingen. Ook is het dik
ke dier nogal ondernemend.
In een nieuwe omgeving zal
hij alles aan een nauwgezet
onderzoek onderwerpen.
Daarnaast is hij dol op buiten
spelen. Als hij na sport, spel en
buitenlucht weer op huis aan
gaat, vindt James het heerlijk
-om vertroeteld te worden. Of
dat gebeurt door een toevallig
aanwezige hond, kinderen of
volwassenen, doet niet ter
zake.
De poes, die de simpele Hol
landse naam Miesje toegewe
zen heeft gekregen, is van een
geheel ander slag. Twee jaar
oud, mooi, schichtig en huise
lijk. En dus zo ongeveer het
tegenovergestelde van James.
Een van de weinige overeen
komsten met James is, dat
kinderen bij haar op het mo
ment geen kwaad kunnen
doen. Dat bewees Vincent, het
zoontje van de familie Tiele,
beheerder van het asiel. Vin
cent heeft het incasseringsver
mogen van de katten danig op
de proef gesteld. Wegligging,
acceleratie vanuit stilstand en
de irritatie-drempel kwamen
tijdens de test gunstig uit de
bus. Maar bij Miesje is dat wel
anders geweest. De gevoelige
poes moet beslist in haar nieu
we omgeving wennen. Het
•prachtige tijgermodel fraai
bruin, zwart en wit had in
haar angst bepaald boosaardi
ge neigingen. Momenteel is
daar in de verste verte niets
meer van te merken. Van de
arglistige neigingen althans,
want verlegen is de poes nog
wel. Honden vallen bij haar
niet in de smaak. De sluipbe-
wegingen, die met name de in
het wild levende katachtigen
trots demonstreren, vloeien bij
Miesje voort uit louter onze
kerheid. Aandacht en begrip
zijn de medicijnen tegen de
Miesje (links), Vincent en James (rechts).
een gedistingeerde én
fZMpins vrijpostige zes
n buit» kater Door één van
jaranttn beziet James de
DU|?een waas- Niet, dat
rpit 660 constante staat
deh Genschap bevindt,
iaujreden van zijn bene-
beror °P de dingen is, dat
soedef1 netvlies van de ka-
""lichtblauw vlekje be-
™"^n soort monocle, dat
aagd: l*
ipen h<
i/eike-d~ ,n tegenstelling
I benden
'tie>> hebben de hon-
blj 1 in het Leidse Die
nkei. B^n reden tot kla-
honden bevinden
inui/^en dermate riante
uw v"at zij het zich veel-
Oenupn veroorloven om
Mevr.ist een keuze te ma-
nsberjfcel drie of vier ad-
fe azen. Het verblijf
en in het overigens
rEN Ride hotel aan de Be-
wacht ontaardt daarente-
"nd avi?, .dl^YljlS te,lan«e
BergeL~J- Mies en James,
ikade'heidene punten el-
jdegelbeeld, maken
ik van deze bemid-
REPORogelijkheid ge
it om eker nu de weergo-
tornt,,[hunbeste kant
3 >n, nebben deze ge-
de behoefte om
waardiger nest uit
