lastige
nieuwkomer
zijn.
RPS wil
Honderdjarige
Noo-w^
100 JAAR
EN TOCH
BLIJFT
DE LEEUW
TOBBERIG
KIJKEN
van ITALI^
drs. C. J. Schots-
-ler van de hoofddi-
is de moderne Ne-
persoonlijk con-
Eten en drinken bij
De Spencers en De Cartlands
Schoonfamilie Charles
slaat munt uit huwelijk
LONDEN De Britse kroonprins Charles krijgt
een internationaal bekende (stief)schoon-
grootmoeder: de bijna 80-jarige Barbara
(Baba) Cartland, schrijfster van bijna 300 lief
deeromans en volgens sommige uitgevers een
van de meest gelezen auteurs van de wereld.
Voorat Amerikaanse dames houden van haar
boeken. Barbara Cartland raakt gelieerd aan
Ide koninklijke familie doordat haar dochter
Raine de tweede echtgenote is van graaf
Spencer (57), de vader van Lady Diana. De
(atlef)grootmoeder van het toekomstige ko
ninklijke bruidje plaatst zich dolgraag op de
voorgrond en deinst er niet voor terug om sa
men met haar schoonzoon, Diana's vader, bij
voorbaat munt te slaan uit de historische
trouwpartij van 29 juli.
Het reisbureau World of Oz" in New York, dat
geregeld wereldreizen organiseert voor schatrij
ke Amerikanen, heeft dit jaar een zevendaags
bezoek aan Engeland in het programma opgeno
men. De trip, die tussen de 3.500 en 5.000 gul
den kost, inclusief een hapje eten met de toe
komstige schoonouders van de kroonprins en
thee drinken met diens toekomstige schoon-
grootmoeder „Babs" Cartland in haar landhuis,
is erg in trek. Barbara Cartland verwacht haar
eerste bezoek van Amerikanen op 27 april.
Twaalf van de klanten zijn steenrijke weduwen.
„Ze krijgen thee, chocoladetaart en meringues",
aldus Babs in haar Londense residentie, een
fraaie herenwoning In Potters Bar. „De Amerika
nen kennen geen schuimtaartjes met slagroom.
Ik geef ieder lid van de groep een gesigneerd
exemplaar van mijn roman „Love and Lovers"
en laat ze mijn landhuis bezichtigen". Lady Dia
na's stiefgrootmoeder hoopt, dat „ze geen stuk
jes van de overgordijnen zullen snijden om mee
te nemen als souvenir". In Engelse kastelen die
door het publiek bezocht worden, gebeurt dat
geregeld.
Afkeer
Een boze socialistische afgevaardigde, Tom Tor-
ney, heeft de Britse minister van binnenlandse
zaken en justitie W. Whitelaw naar diens mening
gevraagd over de manier waarop de toekomsti
ge aangehuwde familie van prins Charles geld
probeert te verdienen aan „het huwelijk van de
eeuw". Torney zegt, dat de bedrijvigheid van de
Spencers en Barbara Cartland zijn afkeer op
wekt. De taaie schrijfster van suikerzoete liefdes
romans ontkent evenwel dat ze andere dan va
derlandslievende oogmerken heeft. Volgens haar
Is het louter toeval dat het bezoek van de Ameri
kanen aan Engeland plotsklaps een koninklijk
karakter heeft gekregen. „Ze gaan ook naar lan
den zoals India", zegt ze. „Wat Groot-Brittannië
betreft, vond ik, dat er dit jaar iets bijzonders
van gemaakt moest worden. Het koninklijk pa
leis of het parlement zullen dit patriottisme van
mij zeker niet afkeuren".
Daarnaast is het ook zo, dat bijna alle eigenaars
van statige landhuizen en kastelen in Groot-Brit
tannië hun gebouwen voor het publiek open
hebben gesteld. De extra-inkomsten zijn nodig
om de hoge onderhoudskosten te kunnen beta
len.
Het zestiende eeuwse slot van graaf Spencer,
Lady Diana's vader, heet Althorp Hall. Het staat
in de buurt van de stad Northhampton in Mid-
den-Engeland en is toegankelijk voor het publiek
voor de prijs van vijf gulden per persoon. Voor
de aankondiging van Lady Diana's huwelijk met
prins Charles trok Althorp Hall wekelijks al hon
derden bezoekers die de talrijke kunstschatten,
waaronder een groot aantal oude meesters,
kwamen bewonderen. Sinds 24 februari, de dag
waarop Buckingham Palace de verloving bekend
maakte, dreigt de dagelijkse toeloop elke keer
weer een ware vloedgolf te worden.
Wijnwinkeltje
Om nog meer pondjes te kunnen verdienen heeft
de ondernemende toekomstige schoonpapa van
kroonprins Charles in zijn kasteel niet alleen een
winkeltje geopend dat de gebruikelijke souvenirs
te koop aanbiedt, maar ook een theesalon en
een wijnwinkel, waarin graaf Spencer geregeld
eigenhandig de klanten bedient. Iedereen kan er
zo'n beetje terecht: de prijzen van de flessen va
rieren van „goedkoop" tot „stevig". Zo kosten
Spencers grote flessen in 1945 gebottelde port
wijn bijna 350 gulden. Sinds de bekendmaking
van het koninklijk huwelijk van Spencers dochter
kijken de meeste bezoekers echter niet meer op
een pondje. De wijn wordt geregeld met manden
vol weggesleept, vermoedelijk om door andere
ondernemende Britten doorverkocht te worden
als souvenirs van super-koninklijk gehalte.
ROGER SIMONS
De schrijfster van suikerzoete liefdesromans Bar
bara (Babs) Cartland, de toekomstige (stief-
)schoongrootmoeder van prins Charles.
joen gulden per jaar. die port
vrijdom". Drs. Schotsman: „En
de blauwe girokaart waarvan de
klanten zich in het buitenland
kosteloos kunnen bedienen, ter
wijl we ook nog afrekenen tegen
heel gunstige valuta. Kost ons
circa vijftien miljoen gulden per
jaar". Drs. Matlhijsse: „In onze
filosofie is het niet noodzakelijk
overwinst te maken. Als er over
winst is, zullen we elke kans
aangrijpen om die ten goede te
doen komen aan de klant. Daar
heeft hij recht op. Zo past het in
onze filosofie om bij consump
tieve kredieten geen gebruik te
maken van tussenpersonen. De
den we dat wel, ons marktaan
deel hierin zou veel groter zijn.
Maar wij vinden dat bij zo'n ge
voelig produkt niet iemand inge
schakeld moet worden die van
wege de kans op provisie be
langhebbende is".
Marktpositie
Wie zou niet willen schuilen on
der zo'n paraplu van meeden
ken en behoedzaamheid? Toch
blijft de leeuw van het vignet
tobberia kijken. „De marktposi
tie kalft af", constateert het
jaarverslag tussen het feestvie
ren door en constateren de he
ren Schotsman en Matthijsse
mee. Dit kwam tot uitdrukking in
het feit, dat de instelling het af
gelopen boekjaar slechts 10,6
procent van het particuliere
spaargeld in Nederland aan kon
trekken,, terwijl dat volgens de
marktpositie zo'n 30 procent
meer had dienen te zijn. Voorts
bedroeg de groei van de girale
geldhoeveelheld maar 17 pro
cent hetgeen liefst 50 procent te
weinig mocht heten.
Hoe nu? Hebben Kraay en Duin
op de buis niet vaak of vlijtig ge
noeg thuis gebankierd? Trekt
giroblauw minder vlot aan dan
gedacht? Drs. Matthijsse schuift
de Zwarte Piet in een andere
richting. De klant treft volgens
hem nauwelijks blaam. „Als je
alle spaarprodukten die ook de
RPS mag voeren bij elkaar
neemt, zie je dat ons aandeel
daarin zich duidelijk aan het ver
sterken is. Neem de termijnde
posito's voor particulieren.
Daarmee hebben we aanvanke
lijk de boot gemist. Tja, de be
dachtzaamheid, het maatschap
pelijk inbedden waaraan een
overheidsinstelling gehouden is.
Maar sinds we er een paar
maanden geleden mee aan de
slag zijn gegaan, loopt het bo
ven verwachting". Wat veeleer
ontbreekt Is de mogelijkheid om
een rekenlng-courant-verhou-
ding aan te gaan met bedrijven
waardoor het zakenleven zijn
geld bij de Postgiro Rijkspost
spaarbank niet tegen rente kan
wegzetten en niet rood kan
gaan staan. Wettelijke belem
meringen verhinderen dit en ze
belemmeren nog het een en an
der. Kwam het Ontwerp Post-
bankwet er maar eens door dat
oud-minister Dulsenberg al in
1977 indiende teneinde de Post
giro Rijkspostspaarbank de
status te geven van een vol
groeide bancaire Instelling. Dan
zou er gezond geconcurreerd
kunnen worden met commercië
le handelsbanken en was de af
kalving van de marktpositie niet
nodig. Willen dus het volgende
kabinet en het parlement de
honderdjarige met een cadeau
gedenken.laten ze er de
Postbank van maken. Hiermee
zou tevens gehandeld worden in
de geest van de Consumenten
bond die vindt: „De bankwereld
kan best een lastige nieuwko
mer gebruiken".
f1881:
Anna
krijgt het
j allereerste
spaarbankboekje
AM Bekke-
iavenna als Johnny
asidence.en André van
in dan in de te-
«onidgenj'ne thuisban-
359.-p.w.l het een lieve
Adria Hdhet vignet van
ijkspostspaar-
un schnabbel
toont een iet-
lig kijkende Ne
leeuw. In stem-
jovendien, niet
tome s Je giroblauw dat
voor- en)u. Naar buiten
Diekirchi.|t jmago; binnen
echter van de
Amsterdam
besluitvorming
It, „de grote be
leid die een
stelling past,
ilissing maat-
ingebed". lm-
overheidsin-
"O'^nnen we ons
d°m, Swingen per-
ent 7ia.N® zijn het aan
«plicht een ui-
etrouwbaar be-
ijn, gericht op
-ievolking. Onze
fbben recht op
'ouwbaar pro-
ro Rijkspostspaar-
ran 2 tot j. p. Matthijsse,
ro Eurovfeifde hoofddirectie,
ist met commercië-
middelenbeheer.
van die leeuw be-
4 fUfT> plaats van onver-
^'^■niken in plaats van
™«™^tijd geweest. Kwa-
i\e spaarbanken in
van Zwitf sinds 1817 van de
laag moest er ver-
ir over dubben en
irens te besluiten
(spaarbank op te
iet gewigtig volks-
)t sparen afdoende
1881, precies een
n, was het eindelijk
I, een 18-jarig Am-
Eiisje, nam het aller-
bankboekje in ont-
I ze door de loket-
las gewaarschuwd
haal een kwartje in
Nu zijn ruim 6
danders klant bij
Rijkspostspaarbank.
B ingegaan met een
W van 19 miljard
Postgiro (beide in-
n sinds enkele jaren
IIIIIIIHI,|,|paen) nog eens 17,9
©egde. Winst over
1 r boekjaar 225 mil-
JClvDt is het kwartje van
)id.
J omgeeft dan ook
fial bestaan en behal-
1.000 personeelsle-
i alle Nededanders
pant zij hebben het
iw heen mogelijk ge-
komende maanden
tenten door het land
ïelse „Kijk-op-Geld-
IO serieuze aspect is
jer niet vergeten. Er
gegeven over spa
hypotheken en in-
irekt over leningen,
intis Instituut voor
^^^fttering, het Insti-
m isdaad Preventie en
E ig voor de Effecten-
fjtfl/en voor over om-
4vHle,d- Dit alles onder
tfiik de Postgiro Rijks-
Ink komt bij u
™®"j*!jen helemaal in de
Voorat!? de filos°t'e d'e de
'publiek P aanhangt.
imer fla*ra|jri
3pparat/a,ICUS
een befjt gesprek in de Am-
vhho* i hoofdzetel daarop
kad bel)uceert drs. Matthijs-
-188, A-lr'P Homo Giralicus.
0 Faber, de werken-
opsom, i Homo Ludens, de
egebrulliu dus ook de giro
's mlddaj[
^ans genoeg om zelf
*i*<T<,?d5 m09eli|,kl?eden
Bn. Voor veel trans-
De Amsterdamse hoofdzetel ven de „Postbank" waar vorig Jaar 225 miljoen werd verdiend.
M i
tact aan een balie of loket meer in het bijzonder bij een vrij af-
nodig". Drs. Schotsman vult standelijke instelling als de
aan: „Bovendien hebben weinig Postgiro Rijkspostspaarbank.
Nederlanders tijd meer om naar
een kantoor van een bank te lo- Abstract
pen. Er zijn toch al zoveel t
wachttijden. De Nederlander be- Thuisbankieren mag dan door
steedt zijn vrije tijd liever op een Kraay en Duin voorgespeeld
andere manier. Daarom is onze worden als een knusse bezlg-
lljn: doorzichtige transacties die beid, een fluitje van een cent,
de klant bij voorkeur thuis af bet blijft abstract: de klant kan
kan handelen". zich geen gezicht voorstellen
De klant als koning, ten troon achter zijn kascheque, zijn be-
op zijn eigen driezitsbank. Toch taalkaart, zijn afrekening. Wie
kan het allemaal
nog beter en
vallen er tekort
komingen weg
te werken.
Daarom zal aan
het streven
hiernaar (met
een nieuw, ge
leerd woord
„consumentis
me" genoemd)
ter gelegenheid
van het jubi
leum een sym
posium worden
gewijd. Het
mangelt aan de
wijze waarop
bedrijfsleven en
dienstensector
inspelen op de
behoeftenbe-
vrediging van
de consument.
Er is te weinig voorlichting over
de aangeboden produkten. En
de voorlichting die wel wordt ge
geven, vertoont soms dusdanige
trekjes dat de consument het
spoor bijster raakt. Omdat dit
ook geldt voor zijn financiële ge
drag, acht de feestvierende
Postgiro Rijkspostspaarbank
op dit punt bezinning nodig. De
hand in eigen boezem.
Zo'n vraagstuk klemt natuurlijk
Dra. C. J. Schotsman:
„Geen wachttijden".
denkt er met
hem mee? Hoe
wel er sinds eni
ge tijd 14 ad
viesbureaus zijn
en ondanks een
groot aantal te
lefonische Infor-
matieposten,
blijft de Postgi
ro Rijkspost
spaarbank voor
zijn klanten
hoofdzakelijk
zichtbaar via
postkantoren.
De rest bestaat
louter uit schrif
telijk verkeer.
Hoe vermense
lijk je een der
gelijk instituut?
„Door een zo
helder, door
zichtig mogelij
ke voorlichting", antwoorden de
heren Schotsman en Matthijsse.
„Geen leuterverhaal van ander
half uur. Wij gaan daar vrij ver
In. We denken bijvoorbeeld aan
de mogelijkheid van Viditel. Een
paar toetsen indrukken en je
kunt meteen de verschillende
tarieven vergelijken". Een eerlij
ke benadering van de klant
voorts.ook een middel om
een afstandelijke instelling toch
Met zo'n
spaarbank
boekje is het
allemaal
gonnen.
een gezicht te geven. „Zo ver-
'melden wij de effectieve rente
die iemand moet betalen wan
neer hij bij ons geld wil lenen;
wij noemen de werkelijke kosten
van de lening in plaats van de
nominale rente. De andere ban
ken aarzelen daar nog mee.
Maar wij lopen vrijwillig vooruit
op een nieuwe Wet Consumptie
ve Kredietverlening die dit
straks gaat regelen. Wij hebben
de gedragslijn van de Consu
mentenbond gevolgd".
Zo blijkt er meer te zijn. „We
vermelden bij doorlopende kre
dieten en persoonlijke leningen
de werkelijke
looptijd. Wij zijn
vrijwel de eni
gen die dat
doen, maar wij
vinden het van
belang de men
sen te vertellen
hoe lang ze aan
ons vastzitten.
Heel veel men
sen staan niet
stil bij die
vraag. Het Ne
derlandse Insti
tuut voor Ge
zinsbudgette
ring weet ervan
mee te praten.
Ze realiseren
zich niet de ver-
plichtingen die
ze aangaan.
Daarom vermel
den wij na elke
aflossing de resterende looptijd,
met name bij doorlopende kre
dieten".
Lotsverbetering
Toen de Rijkspostspaarbank
honderd jaar geleden werd op
gericht, gebeurde dat uit socia
le, zo niet charitatieve overwe
gingen. De arbeider, de „minde
re man", moest in de gelegen
heid worden gesteld te sparen
om In tijden van tegenspoed
niet dadelijk tot de bedeling te
hoeven vervallen. Het ging om
„individuele lotsverbetering",
een nobel streven, ingegeven
door oprechte betrokkenheid bij
de ellendige levensomstandig
heden en de grote armoede
waarin verreweg de meeste Ne
derlanders in die tijd leefden.
Sindsdien heeft sparen voor een
pannetje soep zich ontwikkeld
tot sparen voor een eigen huis,
een tweede huis misschien, of
toch minstens een vakantie aan
de Middellandse Zee. En de
Rijkspostspaarbank is met die
maatschappelijke omwenteling
ten goede mee
gegroeid. Van
225 miljoen
winst In een jaar
wordt niet raar
opgekeken;
men is er „te
vreden over
omdat het an
derhalf procent
van het totaal
der toever
trouwde midde
len betekent,
hetgeen een re
delijk rende
ment Is".
Toch blijkt het
springtij van
welvaart niet
alle sociale
trekjes wegge
wassen te heb
ben. Drs.
Schotsman:
„Wij hebben drie jaar geleden
als eerste grote financiële instel
ling de dagelijkse rentevergoe
ding Ingevoerd; we zijn toen be-
gonnen de rente te berekenen
op de dag dat het geld werd in
gebracht en niet een halve
maand later. We vonden dat
eerlijker tegenover de klant. We
wisten dat het ons elk jaar der
tig tot veertig miljoen gulden
zou kosten, maar we hebben het
gedaan en sindsdien heeft le
dereen ons voorbeeld gevolgd".
Drs. Matthijsse: „Onze gratis
enveloppen hebben ook zo'n
voorbeeldfunctie gehad. Het
idee is schoorvoetend overge
nomen. Scheelt ons twintig mil-
