COUP IN SPANJE
„Allen
naar
buiten,
vrouwen
het
eerst!"
Onze verslaggever Jan
Drummen, die deze week in
Madrid was, construeert in
onderstaand verhaal van
minuut tot minuut het
feitelijk verloop van de
mislukte staatsgreep, die
Spanje deze week een vol
etmaal in zijn greep hield.
Hij gaat ook in op de
voornaamste figuren die
verantwoordelijk waren
voor de mislukte
staatsgreep.
Intussen begon men zich in het land van
een en ander bewust te worden, omdat
tienduizenden via radio en televisie de be
noemingszitting van Calvo Sotelo tot pre
mier gevolgd hadden. Een uur lang ston
den de telefoons in Madrid roodgloeiend.
Buiten snelden de overvalwagens van de
nationale politie op de Cortes af, waar de
wagens van de Guardia Civil stonden,
waarmee de 250 opstandelingen aange
voerd waren. Hun chauffeurs leunden ro
kend en onverschillig tegen hun wagens
aan en keken met grote ogen naar de toe
snellende politie-auto's. Niemand wist wat
er precies gaande was, maar binnen enke
le minuten was de Carrera de San Jeroni-
mo verstopt met overvalwagens en poli
tiebussen, terwijl er nieuwe troepen van
de Guardia Civil aankwamen die, voor
zover men wist, trouw aan de regering
waren. De eerste persfotografen en came
ramannen die eveneens toegesneld waren,
werden hardhandig teruggedreven; er
werd een politieversperring opgericht; de
straat gonsde van geruchten; er zou ge
schoten zijn; iemand zei dat er gewonden
waren.
Binnen riep kolonel Tejero: „Rustig, rus
tig. Als u zich rustig houdt krijgen wij
binnen vijftien minuten bevelen van een
militaire autoriteit die aangeeft wat er
verder gebeuren gaat".
Op hetzelfde ogenblik werd koning Juan
Carlos in zijn buiten de stad gelegen Zar-
zuela-paleis van het gebeuren op de hoog
te gesteld. De koning riep meteen zijn
naaste medewerkers bij elkaar en vormde
een noodcomité dat de gebeurtenissen van
minuut tot minuut moest volgen, hetgeen
meer theorie dan werkelijkheid bleek.
Maar de telefoonverbindingen waren
opengebleven en dat zou de ondergang
van de opstandelingen worden. In La Zar-
zuela was nu duidelijk geworden dat het
om een militaire staatsgreep van uiterst
rechts ging. De uitlating van Tejero die
door iemand naar de buitenwereld door
gegeven was, verontrustte het paleis, na
melijk: „Wij wachten op bevelen van een
militaire autoriteit".
Onderwijl belde een ambtenaar van het
ministerie van binnenlandse zaken wat
aarzelend naar het koninklijk paleis om te
zeggen dat hij in de late namiddag een te
lefoontje uit Valencia gekregen had, dat
hem op dat moment onbelangrijk voorge-
komen'was. Op bevel van de kapitein-ge
neraal van het derde militaire district wa
ren daar tegen vier uur militaire auto's,
jeeps en pantserwagens boordevol met
benzine gegooid en er was zeer discreet
een soort uitgaansverbod voor de troepen
uitgevaardigd, terwijl in de kazernes een
zekere spanning heerste. Hij, de ambte
naar, wist natuurlijk niet, dat er enig ver
band bestond met wat er in de Cortes
gaande was, maar hij had gedacht enz.
enz.
In La Zarzuela werd onmiddellijk aan
Jaime Milans del Bosch gedacht, de ex
treem-rechtse vuurvreter en medestander
van Franco, die zich tijdens de oorlog met
Hitier gecompromitteerd had, maar die
men nog niet had durven af te zetten. Le
den van het kabinet van de koning noem
den andere namen, maar het waren alleen
veronderstellingen.
Fascistische hymne
Rond de Cortes stonden nu achter de in
derhaast opgestelde politiebarricaden een
tweeduizend mensen en men kon zich
weer wanen in de dagen van de aanslag
op admiraal Carrero Blanco, of de dagen
die op de dood van Franco volgden, toen
Madrid soortgelijke spanningen en cnrust
gekend had. Een groep mannen van mid
delbare leeftijd was in de Calle del Prado
tegenover het Congresgebouw bijeenge-
dromd en begon nu de fascistische hymne
„Cara al Sol" aan te heffen. Omstanders
draaiden hun hoofden naar de zangers; de
politiemannen deinden aarzelend van de
ene voet op de andere, maar niemand
deed iets.
Toen kwam de bevestiging uit Valencia;
Milans del Bosch had de uitzonderingstoe
stand afgekondigd, samenscholingen van
meer dan vier personen verboden en de
troepen in paraatheid gebracht. Particu
lieren telefoneerden naar relaties en
vrienden in de hoofdstad, dat pantserwa
gens en lichte tanks door de straten be
gonnen te patrouilleren en vroegen wat er
in Madrid aan het gebeuren was. Milans
had nu ook het hele burgerlijk gezag in
zijn district aan zich getrokken en had het
revolutionaire noodplan „Diana" van
kracht verklaard. Maar, slimme vos als hij
was, hij hield een achterdeurtje open: deze
noodtoestand zal gehandhaafd blijven, zo
zei, totdat zijne majesteit de koning of ie
dere andere competente autoriteit het te
gendeel zou bevelen. Het was dus zo klaar
als kristal dat Milans nauw bij het complot
betrokken was, voorzover hij niet de aan
stichter of zelfs de leider daarvan was.
Tejero had inmiddels alle telefoonverbin
dingen van het Congresgebouw met de
buitenwereld laten afsnijden, maar uit
drukkelijk bevel gegeven telefonische op
roepen vanuit Valencia naar hem door te
teven. Milans was aan de lijn, Tejero was
ort maar duidelijk: „Alles in orde gene
raal, niets nieuws. Leve Spanje". Dagen
later vroeg men zich in Madrid nog af of
hij er op dat ogenblik nog zelf in geloofde
of de wens de vader van de gedachte was,
dan wel of hii lichtzinnig optimistisch
was. Vermoedelijk moeten deze vragen
alle drie positief beantwoord worden ge
zien de bekende geborneerdheid en stijf
koppigheid van de kolonel, die de werke
lijkheid al vaker gezien had zoals hij ze
wenste, hoewel ze totaal anders was.
Het noodcomité in La Zarzuela was van
de telefoongesprekken op de hoogte ge
bracht, vermoedelijk door aftappen van
de lijn. Er was nu geen twijfel meer dat
Milans del Bosch bij het complot betrok
ken was, dat hij daar waarschijnlijk zelfs
de leider van was. Uit het Congresgebouw
sijpelde op geheimzinnige wijze informa
ties en boodschappen naar buiten door.
Daarna kwamen er volledige verslagen
omdat Tejero allen die geen leden van de
regering of het parlement waren, naar
buiten liet gaan. Het publiek, de journalis
ten en het kamerpersoneel. Om dinsdag
tien uur waren alleen de regeringsleden
en ongeveer 300 parlementariërs nog bin
nen. Men vernam nu ook dat de Guardia
Civiles die in het gebouw waren, prak
tisch allen tot de afdeling verkeerspolitie
van het korps behoorden. Voorts hoorde
men dat de fractieleiders door Tejero van
het andere personeel gescheiden en naar
afzonderlijke vertrekken overgebracht
waren, en dat er geen mens gewond was.
In het vijftig meter tegenover de Cortes
gelegen Palace Hotel werd nu het hoofd
kwartier ingericht door de dienst van o-
penbare orde en staatsveiligheid, terwijl
het hele blok rond het parlement door na
tionale politie omsingeld was. Uit La Zar
zuela kwam het bericht dat de regionale
militaire bevelhebbers (met uitzondering
van die van Valencia) de vorst medege
deeld hadden dat alles in hun gebied rus
tig was en dat zij vastbesloten waren de
democratische orde te handhaven. Om
vijf voor negen was op koninklijk bevel
de generale staf bijeengekomen en deze
kondigde aan dat alle maatregelen geno
men waren om met alle middelen orde en
rust te handhaven en de grondwet te eer
biedigen.
„Goede nacht"
Intussen belde Juan Carlos onophoudelijk
met de hoogste militaire en burgerlijke
autoriteiten in het land. Tegen de opge
wonden en verontruste gouverneur van
Catalonië zei hij, deze bij zijn bijnaam
noemend: „Rustig, rustig, Jordi, maak je
niet druk". Hij belde ook naar Valencia,
spak Milans del Bosch met zijn voornaam
aan en zei: „Jaime, luister goed. Ik ben
niet van zins een anti-constitutionele ope
ratie te aanvaarden. Reken er niet op dat
ik zal aftreden of zal heengaan of de
macht aan een ander zal overdragen. Jai
me, ik neem aan dat je dit goed begrepen
hebt. Goede nacht".
In het Palace Hotel was een speciale con
ferentie belegd waaraan* de directeur-ge
neraal van de Guardia Civil deelnam, de
inspecteur van de nationale politie, de
gouverneur van Madrid en een aantal an
dere hoge functionarissen en de ruime hal
van het Madrileense hotel wemelde van
>fficieren, politie-ambtenaren en journa
listen. Vandaaruit werd naar de overkant
van de straat gebeld, naar de Cortes. Alle
onderhandelingspogingen liepen op niets
uit. Tejero weigerde toe te geven, tot één
met Tejero op niets waren uitgelopen, be
sloten de leden van -het inderhaast ge
vormde noodcomité de straat over te ste
ken en persoonlijk van man tot man met
de hardnekkige kolonel te gaan praten.
Gedurende zes uren wist niemand waar
aan men toe was. Tejero scheen te aarze
len, te twijfelen, maar weigerde een mi
nuut later de feiten onder ogen te zien.
Op last van de koning waren de staatsse
cretaris en onderstaatssecretaris op het
ministerie van Binnenlandse Zaken bij
eengekomen om, gezien de gijzeling van
de ministers, het wettelijk gezag te waar
borgen. Inderhaast werden plannen be
raamd voor een aanval van de militaire
politie, maar de gevaren daarvan voor de
gijzelaars bleken enorm. Desondanks ging
men voort de mogelijkheid daarvan te be
studeren.
Klokslag vijf uur kwam een parlementai
re journalist uit het Cortes-gebouw naar
buiten met de voorwaarden voor overga
ve van kolonel Tejero. Deze waren lach
wekkend. Hij verklaarde zijn actie alleen
te staken als het parlement ontbonden
verklaard werd en een militaire junta ge
vormd werd met het doel het terrorisme
uit te roeien. De kolonel bleek ondanks
alles nog niets begrepen te hebben en
hield dus krankzinnig voet bij stuk. Op
enkele minuten na zessen verklaarden
zegslieden van het urgentiecomité in het
Palace Hotel: „De contacten zijn verbro
ken als gevolg van de onverzettelijkheid
van Antonio Tejero".
Om tien over zes in de morgen van dins
dag werden de Guardia Civil-troepen uit
de omgeving van het Congresgebouw te
ruggetrokken. En alleen de nationale poli
tie en de militaire politie en interven
tie-eenheden bleven om de orde te hand
haven. Vijftig minuten later reden tien
jeeps van de militaire politie, die voor de
hoofdingang van het Congresgebouw ge
staan hadden, een van de binnenplaatsen
van het gebouw op, de binnenplaats die de
oude van de nieuwe afdeling scheidde.
Vier Kamerleden konden tegen zevenen
het gebouw verlaten omdat ze onwel ge
worden waren of aan zenuwtoevallen le
den en werden per ambulancewagens
weggebracht. Tejero had ook vijf vrouwe
lijke parlementariërs toestemming gege
ven het gebouw te verlaten, maar de
vrouwen weigerden aanvankelijk heen te
gaan, als de mannelijke afgevaardigden
niet eveneens vrijgelaten werden. Deze
slaagden er uiteindelijk in de vrouwen
over te halen hun kans te benutten.
Interessant feit
Intussen was men in La Zarzuela op een
interessant feit opmerkzaam geworden: de
vroegere adjudant van de koning en chef
van het secretariaat, de tegenwoordige ad
junct-chef van de generale staf, Alfonso
Armada, had naar het paleis gebeld om de
koning aan te bieden naar hem toe te ko
men teneinde hem te helpen „de situatie
te kanaliseren". Juan Carlos had dit aan
bod van de hand gewezen, omdat een en
ander hem erg verdacht begon voor te ko
men. De feiten bleken de vorst later gelijk
te geven.
Armada had van ziin vroeger persoonlijke
betrekking tot de koning gebruik willen
maken om de kroon in de aangelegenheid
te betrekken en Juan Carlos had ingezien
dat het verschijnen van Armada in het
bezette parlementsgebouw na diens be
zoek aan het koninklijk paleis een gewel
dige indruk zou maken en de hele situatie
in het voordeel van desamenzweerders
zou kunnen veranderen. Later ook bleek
dat Tejero in de Kamer op de komst van
Armada wachtte, die zich tot de regering
en de parlementsleden zou hebben moe
ten richten. De weigering van de koning
om hem op het paleis te ontvangen deed
Armada in toorn ontsteken en hij luchtte
zijn geirriteerdheid jegens het hoofd van
de staatsveiligheidsdienst, Francisco Lai-
na, die hij vijf punten onder de neus
schoof. Deze waren: de koning speelt een
dubbelzinnig spel; de koning heeft de
kroon in opspraak gebracht door in de ge
wapende macht tegenstellingen te schep
pen; de koning zou zich afzijdig moeten
fiouden; militaire aangelegenheden beho
ren door militairen opgelost te worden en
uur in de nacht werd nagenoeg onophou- er moet een uitweg gevonden worden,
delijk over en weer getelefoneerd; Tejero. Lalna wees hem erop dat dit alles krank-
bekend om zijn stijfhoofdigheid, bleef zinnig was en een totaal anti-constitutio-
neen zeggen, weigerde te geloven dat het neje manier van denken was, hetgeen tot
hele land rustig en trouw aan het wettige een heftige discussie tussen beide leidde,
gezag gebleven was. jn de Cortes was intussen 'de spanning
De koning had om 11.14 uur zijn korte en plotseling gezakt Tejero was zich einde-
energieke toespraak voor radio en televi- hjk ervan bewust geworden dat hij het
sie gehouden, waarbij het feit, dat er rond Sp€j verloren had en om kwart voor tien
het tv-centrum een potsierlijke verwar- vijftigtal Guardia Civiles op
ring heerste, er op beslissende wijze toe slinkse wijze naar buiten te gaan omdat zn
bijgedragen had het wettelijk gezag te eindelijk gemerkt hadden dat zij voor een
redden. Troepen van de Guardia Civil, die opstandige actie gebruikt waren. Door een
naar dit oproepcentrum gezonden waren van de ramen van de Cortes klommen zij.
om het te bezetten, wisten niet van wie aangemoedigd door hun kameraden van
hun bevelen kwamen. Hun officieren na- de politie op de stoep naar buiten, waar
men aan dat zij het plan Diana moesten zjch meewarige schouderklopjes kregen
uitvoeren. Diana is de codenaam voor een en vriendelijke woorden zoals: „Arme
urgentieplan om het hoofd aan revolutie naieve klootzakken, jullie zijn weer het
en omwenteling te bieden. Misschien ech- kind van de rekening geworden. Enfin, ze
ter was het tegendeel bedoeld en waren zullen zeker niet te hard voor jullie zijn.
de bevelen van de groep van Tejero af- Kom, we moeten jullie nu wegbrengen",
komstig. Tejero moest natuurlijk zijn voorwaarden
stellen. De autoriteiten verklaren bijna bij
In elk geval bleven radio en televisie wer- voorbaat dat al die voorwaarden volko-
ken, waardoor de koninklijke boodschap men aanvaardbaar waren. De meest di-
de wereld ingezonden werd. Dit en het recte dje natuurlijk onmiddellijk ingewil-
feit dat miljoenen deze viahun transistors ]igd kon worden, was dat er geen fotogra-
beluisterden, het feit ook dat het konink- en cameramannen de „Overgave*op
lijk paleis niet geïsoleerd was door het Kltn filmc yeutAmn va«tlpidph Pr a n™
hun films zouden vastleggen. Er werd nog
wat gepraat, de spanning was nu totaal
gezakt; de gijzelaars rookten nu sigaretten,
hoefden hun handen niet meer voor zich
-j j te houden en er hadden zich groepjes ge-
vangen van een fascisüsch regime gered^ vormd die bij elkaar stonden te praten.
Intussen had de koning Milans del Bosch Leden van de Guard]a Ciil lietI£ hun
in Valencia de tekst van zijn toespraak kjes sigaretten rondgaan.
per telex doen toekomen, met het Wel gu,ien sfraa]de de zon van de vroege Ma
de door deze genomen urgentiemaatrege- drdeense voorjaarsdag. En voelde kolonel
en onverwijld in te trekken. Hetgeen Mi- Antonjo Tejcr'0 de M0llna zich eindelijk
lans begrijpend dat het spe verloren was. ervaJn dat zi)n „veelne poging
deed. In de koninklijke telextekst kwam opsland mlslula en hij v«rde pot-
meermalen de uitdrukking voor „Ik be- ,&r|ijkheid un top door uJit w roepen:
veel je Terwiü Juan Carlos van Milans AUeJn naar buit£„ de vrouwen het
eiste hem per telex een copie te zenden óe vrouwen evenwel hadden op
van het bevel de uitzonderingstoestand od z„n eigen a] enkele uren tevoren
te heffen-Maar om zeven uur dinsdagoch- - h£( ^uW verlaten Enkelen waren er-
tend liet Milans de koning weten dat Teje-
was zich over te geven.
Trouw
Tal van telegrammen die trouw en aan
hang betuigden van officiële figuren
stroomden van overal in het land naar het
Zarzuela-paleis. De energieke toespraak
van de koning had alom diepe indruk ge
maakt Tegen twee uur in de morgen was
de militaire politie rond het congresge
bouw aangekomen waarmee de spannin
gen tussen de Guardia Civil en de Rijks
politie, waarvan de manschappen elkaar
als kwade honden stonden aan te kijken,
meteen zakte, terwijl de houding van de
militaire politie tegenover het publiek en
met name jegens de journalisten ook de
daar heersende spanning aanmerkelijk
deed zakken.
Nadat de telefonisch^ onderhandelingen
geroepen zou heb
ben, maar zij zijn ongetwijfeld het slacht
offer geworden van hun eigen verbeel
ding.
Klokslag 12 op dinsdag 24 februari kwa
men allen „op bevel van de regering",
zoals Tejero had menen te moeten zeggen,
naar buiten. De gijzeling had meer dan ze
ventien uur geduurd en het lot van Spanje
was gered door de telefoon, het feit dat de
samenzweerders (waarvan later bleek dat
Armada er het hoofd van was) nagelaten
hadden het koninklijk paleis te isoleren
en de vastberadenheid en koelbloedigheid
van Juan Carlos. Weer twee dagen later
bleek, dat hoewel het complot stuntelig in
elkaar gezeten had, het wijder vertakt
was dan men aanvankelijk gemeend had.
Het eindigde tenslotte zoals net begonnen
was, op de meest absurde en potsierlijke
wijze.
JAN DRUMMEN
^DITENLAND
an ZoADRID Rond de tijd waarop
ikomst Madrilenen even na tweeën
rede ii«i tafel gingen, zweefden er en-
Bcpa-le vage geruchten door het res-
iare kegrant Antigua Casa Sobrine de
litief min. Later vernam men dat ook
gevolgf Ciriaco en in het restaurant
het Palace en bij Hardy ge-
rd was dat „er zich een be-
zou kunnen voordoen op
dag". Bij de nationale poli-
en bij de Guardia Civil liepen
bepaalde geruchten, maar
uid scheen iets volledigs te
n. Zelfs niet degenen van de
Civil die de mededeling
hadden dat zij zich
moesten houden omdat zij
„algo gordo" (aan iets vets)
dienst, |den moeten meewerken. En de
metlc(fuchten die even door enkele
üTekkijgante restaurants en door poli'
et einioofdkwartieren gegaan wa
ll waart, bleven geruchten, vage ge-
cid tegchten, en drongen niet tot de
n ter izrheidsinstanties door. Maar op
tandagavond om vijf voor half
ke weijen herinnerde een aantal van
van l Venen die enkele uren eerder
Hardy en Ciriaco geluncht
n "oogden, zich opeens dat daar iets
aee °prteld was. Om 18.25 uur, terwijl
"•stemming over het nieuwe ka-
let van formateur Calvo Sotelo
het congres begon, stormde een
a die burdia Civil met zijn machine-
aanieid(tool in de de zittings-
lieaany van het Spaanse parlement,
liet in Cortes binnen, op de voet ge-
3ma"Wd door een luitenant-kolonel
dit korps, in wie velen het
ithoofd Antonio Tejero de Mo-
,inHi.a herkenden: een 49-jarige be-
le ccpejrde Andaluslaan die in 1978 al
teilijkheden gehad had omdat
brief t< premier Suarez wilde gijzelen
irift diedie zich als bevelhebber van de
egt vaniardia Civil (vergelijkbaar met
Noord, marechaussee) in Baskenland
terwouifcet had tegen het wapperen
a de Baskische vlag, hetgeen
:rs v00'idrid officieel toegestaan had.
j was toen naar zijn geboorte-
JJe?T*)ats Malaga overgeplaatst, het-
m niet bepaald een promotie
t getrokken revolver, zo pathetisch en
1 Atraal, dat een aantal kamerleden, mi
jters en journalisten en velen van het
I^Bliek elkaar lachend aankeken, omdat
^^™hun te ongeloofwaardig voorkwam,
ilom Tejero het spreekgestoelte, zwaai-
MH<net zijn pistool en riep: „Niemand be
ien, niemand bewegen, allemaal op de
■NDfa gaan liggen!". Door de zij-ingangen
omden tientallen leden van de Guar-
wordenCivil binnen, de meesten met een ma
nepistool in de aanslag. En toen de ka
lleden en ministers niet snel genoeg de
ll^.velen van Tejero opvolgden, vuurde
Inlff sergeant enkele salvo's af; het plafond
\>onde later 22 kogelgaten. Gips en
j dwarrelden langzaam omlaag, terwijl
I Hl frcen °P bijna potsierlijke wiize achter
banken kroop en op de grond ging lig-
Guardia Civil begon door de zaal te
net be^roujjjeren intussen namen anderen,
h Vp w'e meesten n'et eens wisten, wat
u gaande was, de overige vertrekken en
w6rkzjebouwen van het Congres in bezit,
ii sommigen, met name de onderoffi-
■en, was verteld dat zij moesten ingrij-
.- i omdat terroristen van de Baskische
j*"4 .en\ in het parlement ministers en afge-
net o'Pydigden wilden gijzelen. Intussen was
:haos totaal, maar de automatische ca-
i. strekVa's van de televisie bleven filmen,
jeen de wereld de kans bood een
anse staatsgreep mee te maken. De ra-
^•eporters overtroffen zichzelf en twee
f agrafen van het agentschap EFE ver-
i r»ar m^den binnen anderhalf uur hun sporen
r de World Press Photo-prijs. Nooit te-
Is naar tn was immers een staatsgreep, een re-
itie, een militaire coup van zo nabij
r de media geregistreerd,
lire arbVice-premier, luitenant-generaal Gut-
rrein vatz Mellado, minister van Defensie,
efacilitefog ondanks de bedreiging van de Gu-
t4ja Civiles op, en probeerde kolonel
r J H lro duidelijk te maken „met deze
„2 Inzin op te houden". Maar enkele mili-
en grepen hem en probeerden hem op
inen 10grond te werpen. Hij bood weerstand
richterrenslotte geleidden zij hem hardhandig
Leidscig naar zijn plaats op de regerings-
lendam.k. Op dat moment werd er ge-
reeuwd: „Leg de telefoons neer, laat
bij de ramen gaan staan". Ver-
^^^fens drukte de spanning tien minuten
zwaar op de aanwezigen. De besnor-
--y-,Opstandelingenleider stond nog steeds
AAVt zijn enorm lachwekkend aandoend
&ol op het spreekgestoelte. Het bleef
fotografen legden hun materiaal dat
le grond gevallen was, weer bij elkaar,
ks van de kamerzetels (symbolisch?)
Êeen Guardia Civil een fotograaf zijn
ra's in ziin tas te bergen, rechts
>pte een ander een fototoestel een me-
verder weg.
2.300 In f
pot toneel
d met eefejjjk nam Tejero het woord om aan te
digen dat de ministers en kamerleden
plaats weer konden innemen, maar
noesten hun handen zichtbaar voor
houden, hetgeen een idioot toneel op-
rde van meer dan driehonderd perso-
wier handen slap over de lessenaars
jen alsof ze uitgeput waren van een
re fysieke taak. Men begon (eerst
terend, later wat driester) met elkaar
raten. Kamerlid Bandrès zat met ge
ven handen intens te bidden (enkele
iga's stootten elkaar met de elleboog
en wezen met de kin op hem), Santia-
^larillo, de communistenleider, kon het
(Schoevij van zjjn handen niet bedwingen,
r dorst ze ook niet onder zijn lesse-
te verbergen. Kamerlid Solé Tura
gde over een hevige pijn in de rug en
Jindo Sagaseta moest onder medische
ideling gesteld worden vanwege een
/schok.
o Suarez, de demissionaire eerste
ter maar officieel nog in functie, eis-
jet luide stem van Tejero dat deze zijn
U. vakant^nkzinnig 0ptreden" staakte, riep dat
let hoofd van de regering was en eiste
hij degene te spreken kreeg die de
zaak georganiseerd had. Enkele man-
Ippen van de Guardia Civil schreeuw-
dit blad k"em toe ..verrader. verrader" en een
3P LEIDErr r'eP met een sterk Madrileens ac-
jnds (tel. f „Jongetje, je zou eens moeten weten
er morgen om deze tijd aan toe zult
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 28 FEBRUARI 1981 °AGINA 9
