Hans van Doorneveldbescheiden
trainer van een bescheiden club
e
I
Sandra de Kruiff nog steeds
een tafeltennisbelofte
Si
Financiën"
beletsel SS
bij indoor^A
atletiek
SPORT
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 28 FEBRUARI 1981
^-ORÏ
Hans van Door
neveld vóór de
Ingang van het
stadion. Foto:
Kees Verkerk.
HAARLEM De roem is Hans van Doorneveld be
paald niet naar het hoofd gestegen. Acht maanden
pas is de 40-jarige IJmuidenaar werkzaam als
hoofdtrainer, maar in die betrekkelijk korte perio
de heeft hij al een aantal successen op zijn naam
gebracht waar een groot aantal collega's de vingers
bij aflikt. Maar bij de trainer van Haarlem, dat op
overtuigende wijze lijkt af te stevenen op het kam
pioenschap in de eerste divisie en herovering van
de vorig jaar verloren positie in de eredivisie, is
geen spoor te ontdekken van iets dat ook maar
zweemt naar zelfgenoegzaamheid. Van Doorneveld
is dezelfde ongecompliceerde voetbalman gebleven
die hij eigenlijk vanaf het moment dat hij zijn trai
nerscarrière begon, was. In het vaak zo bol van zelf
voldaanheid en zelfoverschatting staande voetbal
wereldje is het daarom bijna een verademing een fi
guur als Van Doorneveld te ontmoeten. Een trainer
die er geen enkel punt van maakt een gemaakte
fout ruiterlijk te erkennen, waar collega's een wolk
van nietszeggendheid doen opstijgen, waarachter
het aangenaam verbergen is. „Ik houd niet van
kapsones en egotrippers. Van een man als Wester
hof (assistent-trainer van Feyenoord; red.) word ik
doodziek. Die vervangt tijdelijk Jezek en maakt er
een compleet eigen show van. Ongelooflijk".
Hans van Doorneveld zégt niet alleen wars
te zijn van dit soort showmatig gedrag, uit
zijn optreden valt ook in vele opzichten af
te leiden dat hij de daad bij het woord voegt
Weliswaar bedient hij zich van een taalge
bruik dat nauwelijks afwijkt van het door
gaans door voetbaltrainers gebruikte jargon,
maar inhoudelijk zijn er wel degelijk ver
schillen. Waarbij het sympathiek aandoet
hem te horen zeggen dat hij niet streeft naar
persoonlijke erkenning, maar de eer groten
deels bij zijn spelers legt. Terwijl het toch
onmiskenbaar is dat juist in het geval van
Haarlem dat, na het uitschakelen van Feye
noord in het KNVB-bekertoernooi, afgelo
pen woensdag opnieuw een gave prestatie
neerzette door tegen AZ '67 een meer dan
verdiend gelijkspel te bewerkstelligen, de
invloed van de trainer aanwijsbaar is.
Een dag na de spectaculaire verrichting le
gen AZ '67 is voor Hans van Doorneveld de
routine van alledag weer aan de orde. Wel
iswaar wordt zijn stemming nog voor een
groot deel beïnvloed door de tevredenheid
over het bekerresultaat van daags tevoren,
hij dient zich toch vooral weer te richten op
het gebeuren van morgen, wanneer de eer
ste divisiecompetitie weer de aandacht
opeist En Haarlem mag dan kunnen bogen
op een vrijwel onaantastbare voorsprong in
dat milieu, vooralsnog dient het kampioen
schap toch eerst tot een feit te worden ge
maakt. Waarbij het tevens zaak is de aller
wegen veroverde goodwill, vertaald in pu
blieke belangstelling in het stadion aan de
Jan Gijzenkade in Haarlem Noord, te conti
nueren. En dat was de primaire taak van
Hans van Doorneveld, die aan het begin
van dit seizoen een onder zijn voorganger
Barry Hughes behoorlijk uitgeblust werk
klimaat aantrof. Met die interesse van de
toechouwers voor de verrichtingen van
Haarlem is het ondanks de riante competi
tiepositie met een gemiddelde van tussen de
drie- en vierduizend betalende kijkers nog
niet zo imponerend gesteld. Met de sportie
ve prestaties daarentegen kan het echter
nauwelijks beter.
Meest minimale
Waarbij het typerend is voor de opstelling
van Hans van Doorneveld, die bij Haarlem
terugkeerde na een vijfjarig verblijf als
hulptrainer bij AZ '67, dat hij zijn inbreng
daarin terugbrengt tot het meest minimale.
„Ik heb een aantal spelers op een andere
plaats neergezet", klinkt het bescheiden.
Zonder daar aan toe te voegen dat hij met
een nauwelijks ander spelerspotentieel
(Kramer en Reuser vertrokken, Leysner
kwam) werkend dan Hughes, eveneens
heeft gezorgd voor een aanzienlijk frissere
aanpak, lees: positiever spel. Ondanks die
verschillen in benadering én resultaten is
Van Doorneveld niet te verleiden tot uit
spraken, die op zijn minst kritiek zouden
kunnen inhouden op zijn voorganger en te
vens degene, onder wie hij zelf nog enige ja
ren bij Haarlem als assistent heeft gewerkt.
„Ik heb over Hughes als trainer geen oor
deel, omdat ik in die tijd het jeugd team 's
avonds onder mijn hoede had. Maar hij was
altijd wel één brok enthousiasme. Je kon
bovendien altijd erg met hem lachen. Een
gevoel voor humor dat die man had, onge
looflijk. Die grammofoonplaat van Hughes
v '•,d ik ook schitterend. Alleen moeten ze
1 n hier na afloop van een wedstrijd niet
meer draaien. Dat heb ik ze verboden".
Weinig vleiend
Het is tekenend voor de houding van Hans
van Doorneveld dat hij zich op geen enkele
wijze negatief uit over zijn voorganger
Barry Hughes, hoewel deze zich een aantal
keren toch weinig vleiend over hém heeft
uitgelaten. „Hij heeft me een paar keer een
snotneus genoemd. En hij vond het vreemd
dat ik hem niet een paar keer had gebeld.
Maar waarom zou ik contact met hem zoe
ken? Ik kan mijn eigen boontjes wel dop
pen. Ik ben zeker geen toptrainer, die de
wijsheid in pacht heeft. Maar ik heb zo
langzamerhand toch de overtuiging gekre
gen dat ik niet zo'n slechte ben. Waarbij ik
niet zal ontkennen dat ik een portie geluk
heb gehad met Haarlem. Dat heeft er zeker
toe bijgedragen dat we'nu zo'n goede, klasse
ring innemen".
Van Doorneveld geeft wel toe dat er in zijn.
leven het nodige is veranderd sinds hij hal
verwege vorig jaar het roer in handen kreeg
bij Haarlem. Van een betrekkelijk anonieme
rol in het betaalde voetbal als assistent van
Georg Kessler bij AZ '67, die hij overigens
verscheidene keren als verantwoordelijke
man heeft vervangen, is hij geworden tot
een figuur die nu regelmatig in de publici
teit komt. Dat is naar zijn mening een niet
eens zó onplezierige konsekwentie. Even
min alsJiet grotere spanningsveld dat zijn
privé-léven is binnengeslopen.
Meer moeite heeft hij met de veranderde
houding van een aantal betrokkenen in de
voetbalwereld. „Er wordt anders tegen je
aan gekeken. Dat is natuurlijk niet zo
vreemd wat de pers betreft. Ik voelde me
altijd wel gelukkig met die geringe belang
stelling van de media vroeger. Vooral omdat
je overal tussenin staat Ik heb me altijd
achter de hoofdtrainer opgesteld. Dat is me
goed bevallen. Daarom heb ik misschien
zo'n hekel aan zo'n man als Westerhof.
Waar ik ook moeite mee heb is het gedrag
van sommige mensen in de voetbalwereld.
Toen ik nog geen hoofdtrainer was zagen ze
je niet staan. Nu willen ze ook een graantje
van de publiciteit meepikken. Dat stuit me
tegen de borst Daar houd ik niet van".
Onwillige knie
Ruim tien jaar nadat Hans van Doorneveld
door een onwillige knie gedwongen een
streep moest zetten onder zijn actieve loop
baan, die hij als grillige linkerspits bij
Stormvogels (waar hij op 16-jarige leeftijd in
de eerste divisie debuteerde en waar hij een
uitverkiezing door Elek Schwartz voor het
UEFA-team door een meniscusoperatie te
loor zag gaan) en vaardige linkshalf bij eerst
KFC en later FC Zaanstreek (één van de
partners van de latere fusieclub Alkmaar-
Zaanstreek '67) gestalte gaf, heeft de IJ
muidenaar als trainer de top bereikt. Een
positie die nog meer allure krijgt als hij er
niet alleen in slaagt Haarlejn terug te bren
gen op eredivisieniveau, maar tevens weet
te bewerkstelligen dat zijn team zich in de
hoogste afdeling op aanvaardbare wijze zal
weten te manifesteren.
Of de mogelijkheden daartoe toereikend
zullen zijn dient te worden afgewacht. „Ik
hoop in ieder geval dat ik jonge spelers als.
Gullitt en Balm kan behouden. Mocht één
van beiden onverhoopt verloren gaan (naar
verluidt heeft Feyenoord belangstelling
voor Gullitt) dan moet in ieder geval het
daarmee gemoeide transferbedrag opnieuw
worden geïnvesteerd. En niet worden ge
bruikt om in de kas te houden. Maar als
deze ploeg bij elkaar blijft en er bovendien
nog een rechterspits en een brekende mid
denvelder kunnen worden aangetrokken
ik heb beiden al op het oog en binnenkort
worden waarschijnlijk de contracten met
hen getekend dan moeten we volgend
jaar in de eredivisie een behoorlijke rol
kunnen spelen".
Waarmefe Haarlem dan weer terug zou zijn
op het niveau, dat slechts een klein aantal
clubs in ons land weer weet te herwinnen
als eenmaal degradatie uit de eredivisie «en
feit is. Met Excelsior heeft Haarlem zich wat
dat betreft een zekere reputatie eigen ge
maakt
„Een kwestie van het juiste bestuursbeleid,
dat de salarissen ongemoeid liet en alleen de
premies verlaagde, en de goede mentaliteit",
meent Hans van Doorneveld. „Voor dit sei
zoen was mijn opdracht van bestuurszijde
zeker niet terug te moeten naar de eredivi
sie, maar open, spectaculair voetbal te spe
len. Wel, dat is gelukt, dunkt me. Als je
daarmee bovendien terug kunt keren naar
de eredivisie is dat mooi meegenomen". „Ik
heb tot dusver eigenlijk alleen maar succes
sen meegemaakt. Eerst een aantal kam
pioenschappen met het interregionale jeugd-
team van Haarlem, vervolgens een aantal ti
tels met het C-team van AZ en nu met dit
Haarlem. Ik heb als trainer meer mee gehad
dan als voetballer. Maar ik ben voorbereid
op tegenslag. Hoewel het toch nog hard zou
kunnen aankomen".
Waarna Hans van Doorneveld bemerkt daf
het interview meer tijd heeft opgeëist dan
verwacht. „Ik moet de ballen even nakijken
en de trainingsshirts klaar leggen". Een op
merking tot slot van een trainer met succes.
Maar bij een uiterst bescheiden club. Een
club en een trainer met overeenkomsten.
FRANK WERKMAN
SCYLLA-SPEELSTER TRAINT
NU EVEN HARD ALS
BETTINE VRIESEKOOP
Sandra de Kruiff (22) kijkt bijna voorbijgaand aan de reeds op
14 en 15 maart te spelen nationale titelstrijd verlangend uit
naar de wereldkampioenschappen In Joego-Slaviö in de tweede
helft van april.
LEIDEN Terwijl Bettine Vriese-
koop een spoor van vernielingen
achterlaat tijdens internationale da-
mestoeraooien en in de heren tafel-
tenniscompetitie zelfs nationale se
lectiespelers kansloos laat, kent de
Leidse Sandra de Kruiff in wed
strijden weliswaar minder opval
lend bezig een trainingsprogram
ma dat minstens even indrukwek
kend is als dat van Vriesekoop van
Avanti. De 22-jarige speelster van
Scylla bereidt zich puur voor op de
wereldkampioenschappen van 14
t/m 26 april in het Joegoslavische
Novi Sad. „Het damesteam bereikte
bij de WK in Korea de hoogste divi
sie en voor handhaving daarin wil
ik me graag inspannen", merkt San
dra de Kruiff met de juiste team
geest op. Het getuigt van haar sterke
instelling dat Sandra zich, geenszins
gefrustreerd door haar positie in de
schaduw van haar trainingspartner
en goede vriendin Vriesekoop, zo
sterk kan richten op slechts één ti
telstrijd. Zonder de tegenstand van
Vriesekoop is voor Sandra de Kruiff
het deelnemen aan de nationale da
mescompetitie een nutteloze bezig
heid (haar verzoek voor de heren
competitie te mogen inschrijven,
werd eergisteren twee maanden
eerder dan verwacht door het
bondsbestuur afgewezen), terwijl
haar tijdens de nationale kampioen
schappen, op 14 en 15 maart in
Utrecht, opnieuw een schijnbaar on
beduidende tweede plaats staat te
wachten. Haar grootste individuele
succes tot nog toe, ongeslagen win
nares van de Limburg Coupe eind
vorig jaar, geschiedde buiten de aan
wezigheid van haar enige rivale in
Nederland.
In een oude broodfabriek, waar de le
den van het Leidse Scylla met eigen
handen een oergezellige thuishaven
hebben gecreëerd, onderbreekt Sandra
de Kruiff gaarne haar slagenoefenin
gen om duidelijk te maken dat zij en
het clubbestuur van Scylla zeker een
tweede verzoek zullen indienen bij de
NTTB inzake deelneming aan de he
rencompetitie. Ze lijkt deze (voorlopi
ge?) tegenvaller wel het hoofd te kun
nen bieden. Ook haar 'zilveren' status
achter Vriesekoop heeft haar nog nooit
uit haar evenwicht kunnen brengen.
En terwijl Vriesekoop rondjes loopt om
zich op te warmen, vertelt Sandra: „Ik
ben 'maar' tweede van Nederland. Bet
tine is 'maar' tweede van Europa. Nou,
probeer maar eens tweede te worden.
Het blijft een eer. Bettine is erg jong
aan de top gekomen, bij mij duurt dat
misschien wat langer. Ik ben wel 22,
maar in het tafeltennis is dat helemaal
niet oud, ervaring is ook erg belangrijk.
Op het.ogenblik is mijn trainingspro
gramma net zo zwaar als dat van Betti
ne. Ik tafeltennis minstens vier uur per
dag, loop vijf tot zeven keer per week
hard en daar bij komen dan nog de
conditietrainingen van clubtrainer
Theo Bakker en bondstrainer Gerard
Bakker. Ook geef ik bij Scylla twee
maal per week tafeltennistraining aan
ongeveer twintig kinderen".
„We maken meer trainingsuren dan de
heren, maar echt overdreven vind ik
het niet. Net zomin als zo'n trip van
Bettine Vriesekoop en Jolanda Noor-
dam naar China, die wel degelijk zeer
uitputtend is, maar onmisbaar. Zodra er
geld is, ga ik ook naar China. De tijd
heb ik er in elk geval wèl voor. Ik ben
gediplomeerd kleuterleidster, maar
nergens is een vacature. Ik ben daar
dan ook maar één ochtend per week
mee zoet Verder volg ik een studie
voor onderwijzeres, wat me ook maar
twee dagen per week kost, en zodoende
kan ik me de overige dagen volledig
aan het tafeltennis wijden".
Sandra de Kruiff gaat verder „Toch
zou een volledige baan in het onderwijs
best welkom zijn. Geld heb ik praktisch
niet. Ik woon gelukkig nog thuis en dat
scheelt een stuk. Bovendien heeft Scyl
la een verenigingssponsor en doet alles
voor me. Maar het is geen vereniging
die alleen aandacht aan zijn topspelers
besteedt en de overige leden vergeet.
Er heerst een gezellige clubsfeer, waar
in iedereen gelijk is. Ik zou dat ook niet
anders willen".
Gemakkelijk
Sandra de Kruiff, 1.60 meter lang en 53
kilo zwaar, lijkt geen moeite te hebben
met alle inspanningen en opofferingen.
Qua inzet voor dames onverant
woord menen minder ambitieuze insi
ders doet Sandra de Kruiff momen
teel niet onder voor Vriesekoop, en wat
haar felheid betreft evenmin. „Ik ben
tijdens een wedstrijd zelfs feller dan
Bettine, hoewel je dat in de competitie
niet aan me zult merken. Daarin is het
helaas ook niet nodig. Je moet je eens
voorstellen: elke dag zó hard trainen
als ik nu doe en dan zaterdags je wed
strijdjes winnen met 21-8, 21-10 enzo
voorts. Dat is stomvervelend en stimu
leert niet. Ik blijf hopen dat de bond
zijn beslissing om mij niet aan de he
rencompetitie te laten deelnemen zal
herzien. Het damesteam van Scylla is
weliswaar Nederlands kampioen, maar
het clubbestuur steunt mijn verzoek
voor 100
Deze uitzondering op de competitiere
glementen, die indertijd wel voor Betti
ne Vriesekoop werd gemaakt en,
door de nationale kampioene moeite
loos werd waargemaakt zou ook
Sandra de Kruiff niet onthouden mo
gen worden. Zelf zegt ze bescheiden:
„Ik zou niet zoals Bettine kunnen mee
draaien in de ereklasse, maar vlak
daaronder waarschijnlijk wel"f De aan
vallend ingestelde Sandra de Kruiff,
dié graag zo snel mogelijk tot scoren
overgaat, neemt in haar spel beduidend
meer risico dan Bettine Vriesekoop met
haar enigszins afwachtende speltype
doet. Toch gaapt tussen de Nederlandse
nummer twee en het merendeel van de
andere tafeltennisdames in ons land
een te grote kloof om niet verlangend
uit te zien naar regelmatige wedstrijd-
confrontaties met de heren, met wie zij
dagelijks wel veel traint als ze niet met
Bettine speelt.
Stevig blijven oefenen is voorlopig het
devies voor Sandra de Kruiff, in af
wachting van de dingen die komen
gaan. Elke maand heeft een aparte ver
rassing. Maart de nationale kampioen
schappen in Utrecht („Pas als ik de titel
verover wanneer ook Bettine meedoet,
komt er een groot feest bij Scylla"),
april de wereldkampioenschappen in
Joego-Slavië en op nog onbekende
datum een volgende beslissing op
het tweede 'heren'verzoek van Sandra
de Kruiff. En al is ze in Nederland
'maar' nummer twee, Sandra de Kruiff
is ondanks haar volwassen leeftijd nog
steeds een belofte voor de toekomst. En
dat alles louter op eigen kracht. Zelfs
erfelijke factoren voor haar tafeltenni-
sprestaties zijn niet aanwijsbaar. „Nee
zeker niet. Mijn ouders hebben nooit
aan sport gedaan en mijn drie broers
doen ook niets op sportgebied. Ik ben
de enige. Ik ben zo vanaf de schooltrai-
ning naar Scylla gegaan toen ik twaalf
was en ben er gebleven". Een clubge
bondenheid, waarvoor Scylla met pas
sende hulpvaardigheid nog steeds zijn
waardering laat blijken.
GRENOBLE Als he
trainingscoördinator
man Buuts ligt za
KNAU binnenkort eet
tal beslissingen moett
men die de indooratleti
ons land definitief ui
slop zal moeten halei
Europese kampioen:
pen van vorig weekeii}
Grenoble vormden hi
wijs dat de Nederland
leten ondanks hun a
stand op de meeste a
Europese landen een rt"
betekenis tijdens deze
strijd kunnen spelen,
zij in de gelegenheid w
gesteld om in ieder
een aantal keren aan d
latingseisen te vo!
Sinds een jaar of vijf
nationale top voor hi
drijven van indoorat
uitsluitend op Zwolle a
wezen, nadat de baf^
Groningen was afgel^
En de IJsselhal in de
selse hoofdstad voldoei
alle respect voor de n
die het kader van
Zwolle zich elk jaar gei
om de atleten in ieder Na
twee indoorwedstrijdelseizoe
jaar aan te bieden, eigjor het
niet aan de eisen on enkel
prestatie van formaat 4>en bi
der geval voldoende a keer
deelname aan de EK fs wel
lijk te maken. (hap u
Onlangs heeft het höfermai
stuur van de atletiekulerdaai
knoop willen doorhaklïlen. D
de nationale kampioenFerd. R
pen van 1982 toegewez^itgevc
het Ahoy-sportpaleis irfm pre
terdam, waar in '73 helwee V
Indoor werd gehouden.Koos
dien onthield de directi nu vi,
deze accomodatie zich v*s-spel<
dewerking aan de atlgen. K
bond, tot vorig jaar met(maani
terland tegen de BelgeD die
schuchtere poging wei| kunm
daan om de vroegere s
werking in ere te heri0^ st«
Ahoy deed een gebaar! W3rd
vorm van een financiëll11 de
moetkoming, waardooP Meze\
KNAU in ieder geval®! >n 1
wedstrijdruimte ter W Inter
king kreeg, terwijl ij had f
noorden een stichting rftDord
steun van de Gasunie?0®**01
doende is om in de®06»231
Bern hard Hoeve te Zu) Na de
een behoorlijke accomoq voorsj
creëren. geslotei
Herman Buuts: „Drie a* rust r
daties maken het in ie<p gezet
yval mogelijk om volgein 4-4, i
een soort circuit van wf^l en
den te organiseren ePaar mi
denk ik aan een stuk toch I
mogelijkheden om ziclpten Ji
Milaan, waar de volgeririnning
worden gehouden, te «ransv;
ceren. Dat zou al een
stap in de goede richtir
maar daarmee ben ik n(7~ -w j
niet tevreden". Een L y
droom van de trainings^
nator, die in Zweden i
soortgelijke functie een
van ervaring heeft opg
is echter een permanent
nings- en wedstrijdhal i
verlangen heeft hij ze 1
drükkelijk in het plai
meld dat hij onlangs l
hoofdbestuur heeft inge
De KNAU staat niet onv
lend tegenover deze Tï"f
Sterker nog, er bestaan
ze plannen om in Nieut
een complex neer te
waarin voor de atleti£]|tgpo
een dergelijke ruimteen
geschapen. De KNAU,
voornemen van een eign^f jjj
ningshal in samenwerkk verw
het Koninkjlijk Ned^j
Gymnastiek Verbond L^j sje]
opgezet, tracht momenli
Stichting Nationale Sptjj
lisator voor dit project, t
ook de provincie UtrecJj gQ
belangrijke rol speelt, tft jjejr
resseren. Voor Buuts is %.j'e 2W
duidelijke zaak dat een {jppQ
nent onderkomen vq yj0v
wintermaanden veel ,hn
kan sorteren. „Veel
mijden het indoorseizoe
dat dit niet in hun voo""
ding zou passen, maar oi
dat ze niet in staat zijn 4
der behoorlijke omstap
den aan hun vorm te «21 fel
Ik ben wel wat gewend
gebied, want ook in Tpoooty
bestond een soortgelijk^a/fo,
tie, terwijl daar inmiddj* Uital
zo'n tachtig 400 metel*oonfi
van kunststof zijn aanf fn- Zo
Dat is natuurlijk ook ^aardh
gek en ik heb er destijww i
nooit een geheim v#aar Is
maakt, dat Zweden mren bot
slechte weersomstandip RCL
veel meer gebaat zou zj^ns".
een trainingshal."
Penningmeester Eddy*"2"
van dp KNAU is echr*f scl
vreesd dat de planneren, c
zo'n hal op korte termt
kunnen worden gereapi
„De financiën vormen
lijk een struikelblok. II /O)
dat we blij mogen zijn'
onze atleten volgend ftduidei
wedstrijden, verdeeld3ze^er|
drie accomodaties, tyasse j
aanbieden. Naast Rot) QujCJ
en Zuidlaren blijft Zw<W,Siüe
degelijk in de picture. V traine
len onze baan voor een ijes> „e,
lisch bedrag aan de geL./ 0f
Zwolle schenken, ondeyr;e
waarde dat die de IJsse»en
durende een aantal [me( j
voor een redelijk bedrr aan
ons verhuurt Met Ah|/,ej
bereid is ons in een sofayg
aanloopfase in financi^^vj
zicht tegemoet te konf speelc
Zuidlaren, kunnen v/w, jjq
schien voorkomen dat (jumme
ten voor het halen van^^
pittige limieten naar tltaaf e«
tenland moeten gaan." w;n
HES LAQoeift
Vumme
