bruiloften en
„Triton": meeslepend
atwijks produkt voor
iieman, bruiloften en uit
ie hand lopende partijen
Redactieraad Mare
dreigt op te stappen
Sï eer kamers voor
gHpidse studenten
pagiAD/REGIO
LEIDSE COURANT
DINSDAG 24 FEBRUARI 1981
PAGINA 5
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
n B en W| 1
de verg -m 1
donderdajN Het gaat de goede kant op met de mogelij khe-
leelt en zi> studenten in Leiden aan een kamer te helpen via de
ie meenhg Studentenhuisvesting. Binnen vijf jaar komen er
ieom m issifrwachting 1600 kamers voor een en twee personen
betreft d»baar. Op 1 januari jongstleden stonden 1360 studen-
bij het oufle wachtlijst van de Stichting ingeschreven. In janu-
D waren dat er 1790.
irijft de Stichting Studentenhuisvesting in een nota die
.1 fond door de universiteitsraad „met alle lof" voor kennis-
LJKC werd aangenomen. De genoemde cijfers zijn overigens
Jteus, want met de komst van de nieuwe eerstejaars in de
tormg haanden stijgt het aantal kamerzoekenden waarschijnlijk
,it ongeveer 2500. Door verbouwingen en nieuwbouw ko-
irn W1He 1 Jaar 285 kamers bij. In de raad werd er bij het college
!ht /tuur °P aangedrongen spoed te maken met de onderhan-
t het vaiL met gemeente Leiden over de invulling van het
"f ll\. eê Leeuwenhoek. Daar kunnen minimaal 500 studenten-
ïei tweSen worden gerealiseerd. Andere grot® projecten in be-
m moete^g zijn; in Qegstgeest twintig paviljoens (totaal 200 ka-
Flanorpad (85 eenpersoons woningen), in Leiderdorp 220
Stevenshofpolder ongeveer 150 eenheden en in plan
pk in Oegstgeest 100 woningen. Verder wordt in de bin
teen aantal panden verbouwd.
[aad werd door de studentenfractie CGL voorts gepleit
n combinatie-wachlijst van werkende jongeren en stu-
i zodat gemeente en universiteit samen wat aan de huis-
Jsproblematiek van jongeren kunnen doen. Het progres-
V? h u pslid Willems kreeg gehoor bij het college van bestuur
iet DeKen<Lj suggestje om de faculteiten de roosters voor de studen-
vier ""Y^vuldiger te laten samenstellen. „Dan hoeven de studen-
en tijdeiijr(jer naar Leiden te reizen en bovendien wordt de nood-
electncllh een kamer te hebben in Leiden minder groot", aldus de
Fillems.
ng auur
Start bouw nieuwe trap Stadshuisplein 1 april
De bouw van de nieuwe trap op het Stadhuis
plein begint omstreeks 1 april. De kosten van
het project bedragen 125.000 gulden. De ver
bouwing houdt in, dat de huidige smalle trap
vervangen wordt door grotere in de vorm van
een halve cirkel (zie foto). De bouw van deze
trap was iq de raad nogal omstreden. Vol
gens 8 en W is deze verbouwing noodzakelijk
om het Stadhuisplein een opener karakter te
geven. „Het plein krijgt hiermee nog meer het
karakter van een evenementenplein en de
diagonale wandelroute wordt versterkt", al
dus B en W. Maar een groot deel van de raad
vond het plan geldverspilling.
AANTASTING JOURNALISTIEKE
VERANTWOORDELIJKHEID"
LEIDEN De redactieraad van het univer- een ton besparen. Andere mogelijkheden zijn
sitaire weekblad Mare dreigt met opstappen het blad twee wekelijks uit te geven of de stu-
als het blad honderdduizend gulden moet denten-corrëspondenten van de faculteiten niet
bezuinigen. Gisteravond nam de Universi- meer te laten meewerken. In alle gevallen be-
teitsraad een amendement aan van de stu- tekent het een onaanvaardbare aantasting de
dentenfractie waarin werd gesteld dat de re- journalistieke verantwoordelijkheid die Mare
dactieraad en het college van bestuur van de op zich heeft genomen volgens het redactiesta-
universiteit in overleg tot een bezuiniging tuut. We gaan dan weer terug naar het mede-
Van een ton moet komen. Voorwaarde daar- delingenblad. Ruimte voor opinie over de gang
bij is wel dat de gratis toezending van het van zaken in de universiteit is er niet meer". In
blad aan alle studenten en medewerkers 1976 besloot de universiteitsraad tot omzetting
blijft gehandhaafd. Na afloop van de verga- van het mededelingen blad Acta et Agenda in
dering liet het college van bestuur overigens Mare na een lange fundamentele discussie ovei
weten dat het „morgen in beraad zal gaan onafhankelijkheid, de plaats van de redactie-
over de uitvoerbaarheid van de motie". raad en het weergeven van opinies. Al geruime
Eén redactie-raadslid was eerder deze week al tijd geleden heeft de redactieraad het verzoek
opgestapt omdat hij het niet eens was met de ingediend bij het college van bestuiur om een
besluitvorming over Mare die gisteravond voor stichtingsvorm aan te mogen nemen zodat men
de tweede achtereenvolgende keer ter sprake onafhankelijk zou worden van het universi-
kwam. In een eerste reactie toonde de voorzit- teitsbestuur. Maar volgens Willem Witteveen
ter van de redactieraad Willem Witteveen zich ligt dat verzoek „al een jaar in een of andere Is
zeer ontevreden met deze uitkomst: „Het ziet er bij het college". Vrijwel alle landelijke univer-
naar uit dat het aantal redactionele pagina's tot siteitsbladen hebben al een stichtingsvorm aan-
de helft moet worden teruggebracht willen we genomen.
JEERLANDS MODERNSTE EN AANGEPASTE
RONDVAARTBOOT
moeder ook op geboren.
Rond de eeuwwisseling
vervoerde men allés over
het water; zo werd er ook
verhuisd. Mijn vader begon
rond 1915 een
sleepbootbedrijf „Triton":
schepen trokken over de
Rijn en de Maas. Na de
oorlog, onder invloed van
de Marshall-hulp, kwam de
modernere binnen-vloot
opzetten. Vader voelde zich
daar te oud voor en kocht
een klein rondvaartbootje,
dat in 1953 ook hulp bood in
Zeeland, na de
watersnoodramp. Ik zat
toen op de
Luchtvaartschool, werkte
later als boord-mecano en
knapte oude Amerikaanse
kisten op. Leuk hoor, ook
dat invliegen en zo, op
Ypenburg. Maar-rond 1960
kwam ik terecht in de
rondvaartbusiness en ik
begon er voor mezelf. In.
bijna twintig jaar heb ik
heel wat van die boten
gehad en weer verkocht.
Een jaar of zes was ik ook
nog strandexploitant op
Katwijk Zee. Ja, dat
Strandleven ken ik van a
tot z: keihard werken, een
erg riskant beroep, zeer
afhankelijk van de
weërsgesteldheden".
Rondvaartboot-reder Ton
Diepenhorst voer af en aan
met rondvaartbootjes. Tot
vorig jaar. Toen had hij er
schoon genoeg van. „Ik had
toen nog drie bootjes, maar
ik wilde er van af. Ze boden
niet genoeg service, een te
kleine ruimte ook. Hier zie
je wat anders: wat je hier op
de Triton kunt doen, kan je
op geen enkele andere
rondvaartboot. Ja ja, ik
weet het: Jaap Slingerland
in Leiden heeft ook een
heel mooie; ook uit de kunst
hoor. Maar nog net geen
Triton. Nou, vorig jaar dan
wilde ik heel wat anders.
Voor die kleine boten had je
een volledige bemanning
nodig en dat kost wat. Je
kon hooguit honderd man
aan boord meenemen èn die
mensen zaten dan mannetje
aan mannetje en konden
zich nauwelijks bewegen.
Mijn vrouw en ik besloten
alles te verkopen en één
modern passagiersschip te
kopen, uitgevoerd en
ingericht naar onze
opvattingen en
beantwoordend aan de
eisen der tijd".
„We gingen overal
rondkijken, deden
indrukken en ideeën op. Ik
wilde één keer iets voor
m'n hele leven bouwen, dus
ook dan maar iets heel
goed. Er werden tekeningen
gemaakt en met
medewerking van een
ingenieursbureau werd een
schip ontworpen dat
geschikt was voor alle
wateren waarin we zouden
varen: Kaag, Brasem,
Westeinder en alles wat
daartussen ligt, rekening
houdend met allerlei
brughoogten. Zo kwamen
we bij scheepswerf Pegebo,
Katwijk, terecht. Een beste
werf. Maakte prachtige
jachten, kotters en
materiaal voor Provinciale
Waterstaat. Een goed en
safe bedrijf. We gingen
bouwen en het werk verliep
uitstekend. Tot een half jaar
geleden. Toen ging de werf
failliet. Geen geld meer. We
zagen onze plannen
figuurlijk in het water
vallen, maar het schip zelf
niet".
Diepenhorst evenwel zette
de tanden op elkaar en ging
door, met veel
medewerking van allerlei
instanties. Hij kon ter
plaatse blijven „knutselen",
samen 'met wat familieleden
en. een paar ontslagen
vaklui van de werf. „Met
z'n zessen waren we aan de
gang. We hebben
verschrikkelijk veel uren
gemaakt: van 's morgens
kwart over zeven tot 's
avonds half twaalf. We
ij nader
cproced
ijke aan
te regeli
van ond
leente
'e Bron'pT enkele weken glijdt,
nlang dgoed als geruisloos, een
•euren, ^dnieuwe plezierboot
en genot* uitzicht naar alle
andere f^ten het Hollandse
nnn fesengebied tegemoet. Met
üUSvaartje van 14
rouoaaoj,meter per uur maakt de
)t amper een rimpeltje op
watervlak; volgens de
jtitein: „nog geen golfie,
n enkele golfslag". In
erd om P water snelt deze ranke,
t 27 /ebrjvende feestzaal iets
rwoude. iwinder over de baren:
neester v25 kilometer, als de tijd
treden, jcht dringen. Maar de
I, aan boord van de
Üon, kan heel wat
)ben: binnen het glas
(dom zal, misschien
f n ucer dan reder-met-
fl-schip zal zinnen, het
oo/ds'ïlaamde :,We saan, n°s
R-./jt naar huis, nog lange
met e" kinken. Maar om de
£fr£.!f Jiskomst te bespoedigen
f ook hier wel een foefJe
i7*if F gevonden worden;
i^fio>t^^zesuperbc
®atie van
re ^^"«jdvaartbootbouwkunst
V°°rt lit uitsluitend vérgaand
fjnauwelijks vermoed,
"r kindli* Sede«en kunst" en
egwerk op ingenieus
leau. Als het ijs
[dwenen is, vaart de
Bongton weg van huis. Dan is
W een kostbare
estering die z'n baas
I \r de rest van diens leven
nodige rendement moet
irengen. Dankzij
Óesmensen, toeristen,
rsoneelsverenigingen,
liloften en partijen die
'CTf* it eens zullen voelen, dat
£5 jvaren. En mocht er zich
Verhoopt een
*111 leepsramp voordoen, dan
J -I I Unen altijd nog de
nkzittingen drijvend
inst doen als reddingboot.
Ij Triton: Jumbo-jet onder
rondvaart-scheepvaart,
t haar 65 ton. Kapitein-
pnaar-kleine redér Ton
penhorst (45), Katwijks
Jlend: „In dit model, van
ven verje vorm en afmetingen
lad woroaat er geen tweede in
ld om düerland. Ook in
jn te h^sterdam niet, waar wel
tig rondvaartboten het
an de ag| en de grachten en
lit het fdens doortuffen. Zouden
ijven vocAmsterdammers best
n niet ön| willen,-zo'n schip als
ën en dal Maar dat is onmogelijk,
iderwetv|Wege al die bruggen die
Nu deze Ie laag voor zijn. De
wel ontjon is langer (27 meter, 7
wet zijnjer langer dan een
j evenalshsterdammer"), breder
en vergil meter) en hoger (een
worden dhoogte van 3 meter,
risico's viken(j vanaf de
hinder vjvloer): bij ons hoef je je
beoo(fd niet te bukken als je
deling vafc- het schip loopt
en werktUtvader en
ge het sp^grootvader Diepenhorst
r met ëe^n hun dagen op de
ro, aan Hienvaart: een leven van
r. De kosfo en weer varen. Een
de beoog de vorige eeuw in,
gen maak^n de oude
een raadsjjenhorsten dat al.
de vergjterkieinzoon Ton van
orberekerdaag. MZe voeren op een
■iërs in hj- Daar, werd mijn
geschote
?ns voor
tst en
delen
ÉT
■we"
De Triton van binnen, met Ton Diepenhorst in de drijvende „feestzaal".
sliepen nog net niet aan
boord. Na drie maanden
was het schip zover, dat het
te water kon. We hebben
inmiddels proefgevaren en
alles liep prima. En nu ligj
m'n schuit hier in de
Maandagse Wetering, zo
heet 't geloof ik, bij een
winterberging aan de
Steenbakkersstraat in het
industriegebied 't Heen. Op
het ogenblik zijn we de
Triton aan het afmaken en
vanaf 1 april (voor ons een
datum die niets met een
grap uitstaande heeft) gaan
we varen. Binnen kunnen
we, voor een rondvaart van
een paar uur, 150 mensen
moeiteloos herbergen en
gezelschappen (met vertier,
buffetwerk en muziek
bijvoorbeeld) tot 80
personen. Boven op het dek
is plaats voor een stuk of 50
opvarenden, maar meer dan
150 in totaal nemen we niet
mee: iedereen moet zich vrij.
en ruim bewegen kunnen".
Wat betreft het aspect
„voorzieningen" is de
Triton een samenspel van
„openbaringen". Je moet
eigenlijk steeds „hoe is het
mogelijk" zeggen. En dan
glimlacht Ton Diepenhorst
breed en trots en legt
verder uit. We staan nu
even voorin. Daar moet
gestuurd worden; hier
wordt de drijfveer van het
geheel gevoed en vertakt
tot in het super en hyper
toe. Zeker: er is een
stuurwiel. Bij de bediening
ervan hoor je diepweg het
roer bediend worden via
een „oliebad". Maar het
hoeft eigenliik niet, dat
stuur. Piepkleine
knuppeltjes we schreven
vroeger handle zijn al
voldoende om de 65 ton in
i'uiste banen en wateren te
eiden. Hydraulisch gaat het
sturen in z'n werk; volgens
een systeem, dat al een paar
Sar opgeld doet binnen de
einere scheepvaart, laat
Met de Jumbo-jet onder de rondvaartboten wordt even van wal gestoken voor een rimpelend proefvaartje.
Ik heb waarschijnlijk wel
het één en ander nog over
het hoofd gezien, maar de
potentiële klandizie moet
zelf maar komen kiiken.
Nog wel even dit: iémand
die lichamelijk niet uit de
voeten kan is aan boord van
de Triton niet alleen van
harte welkom, men kan
zelfs zonder enige moeite
alle geneugten van een
pleziervaart smaken. Dat is
dan te danken aan een (ik
meen hydraulisch te
bedienen) liftvloer, die gast
en rolstoel in een mum van
het dek tot het
passagiersruim doet afdalen.
Zo wordt iedereen door Ton
r:epenhorst heel
to jchietelijk in de boot
genomen, 's Avonds „by
candle light", een kaarsje
dus, en met gedempt
electrisch licht.
De koperen (scheeps)bel
hangt er al en nodigt uit tot
het klepelen voor een
rondje op des
klokkenluiders kc~ en.
Tingelingeling,...ei je bent
verkocht, terwijl je
onmerkbaar door vaart. De
bar: oord van koffie en
dergelijke; warme soep,
dranken met een
uiteenlopend percentage
alcohol, worstjes r-
bitterballen; gen kkelijk
warm te houden Maar Ton
Diepenhorst maaK-i
bar geen moordkuil, laat
staan een friet-tent. Geen
walm en stank; er wordt
niets gekookt, geroosterd of
gebraden. Hooguit
warmgehouden. Een koud
buffet Uitstekend.
Helemaal op ingesteld ook.
Voor het betere braad werk
gaat men maar de wal op.
Dat is in te passen in het
programma.
Uitgekiend schip, met
uitgekiende maten. Handle
tje overhalen, en de hele
bovenbouw met railing,
banken en wat dan ook,
zinkt
hoogstwaarschijnlijk
hydraulisch veilig weg.
Gaat net aan onder elke
brug door, maar het moet
geen 20 centimeter schelen.
Men moet er maar mee
kennis komen maken. Pak
de railing: op 7 maart „open
dag" aan het Prins
Hendrikkanaal, K^wijk
Zee; 13 maart", feestavondje,
boemelavond, voor iedereen
die bij de failliete
scheepswerf van Pegebo
heeft gewerkt en ontslagen
is; 20 maart „open dag" in
de Oosthaven van
Sassenheim.
staan binnen de grote,
varende wereld.
Hydraulische besturing; ook
op afstand. Diepenhorst
haalt ergens de plug uit en
loopt naar achteren. Steekt
daar de plug weer ergens in
eri is dan in staat (zelfs als
hij zich nood-gedwongen
even zou moeten
terugtrekken binnen het
door en door bespoelbare
toilet) het rondvaartwonder
te loodsen waar hij maar
wil.
En dan een vinding, die
'even doet denken aan het
verticaal opstijgen en
landen van een vliegtuig.
Diepenhorst (grote
Rijnschepen en forse
jachten hebben dat al enige
tijd) kan dwars op de
vaarrichting z'n schip doen
aanleggen. Hij gebruikt
daartoe de kopschroef.
Dwars door de steven loopt
een tunnel met schroef.
Even een knopje omzetten
en de Triton drijft dwars en
onfeilbaar od de kade af.
Zoals Diepenhorst het zegt:
„de kop is apart
bestuurbaar. Stel, dat je
dwarswind hebt en je kunt
niet afremmen, dan kun je
het voorschip apart
besturen. Dat bespaart
draairuimte. Je hoeft op die
manier niet meer in te
steken en je kunt snel' een
haakse bocht draaien,
terwijl het achterschip in
feite blijft liggen: zzzztt...,
gaat die kop om. Daar heeft
m'n vader, laat staan m'n
opa, nooit van kunnen
dromen".
Zo kun je aan boord van de
Triton, dat
rondvaartwonder op
plassen gedragen, door
blijven gaan. Nog steeds in
de stuurcabine: een
spiegelsysteem met
tientallen facetten, steeds
weer even in een andere
positie, waardoor de
kapitein alles aan boord van
z'n schip in de gaten kan
houden. Daar kan geen
gesloten teevee-circuit van
een grootgrutter tegenop.
Verlichting: alles bij de
hand natuurlijk. Tot en met
een schijnwerper
(probleemloos draaiend in
alle richtingen, als een
zoeklicht) op de voorplecht.
Alles is soepel te bedienen
vanaf het dashboard. Je
bemerkt hooguit enige
zacht zoemende geluiden.
Het interne praai-apparaat.
Ook weer zoiets
wonderlijks. Een soort
intercom-toestand, waarmee
je zelfs tot ver buiten het
schip alle geluiden,kunt
opvangen. Als er aan de wal
iemand rustig staat te
roepen, hoor je het via de
praai. Vraagt Diepenhorst,
zeg maar, door de
luidspreker: kan ik hier 1
aanleggen Dan roept eèn
deskundige op een meter of
twintig afstand: nee, liever
niet... Glashelder komt het
advies door, tot in de
stuurcabine, over de praai,
eno Diepenhorst weet waar
hij aan toe is. Knopje om: de
schipper hoort de geluiden
in de bar achterin; kopjes
afwassen ondermeer em
wat gepeperde
uitdrukkingen van een
bootsmaat die naar de
koffie zoekt. De zegeningen
van de praai, voor intern
gebruik: ze kunnen
bijdragen tot een efficient
verwerken van gegevens.
Ook vanaf het achterdek
dringen duidelijk
opmerkingen door tot
voorin. Diepenhorst: „ik
kan ook terugpraten; idem
met het bovendek".
Geluidsinstallatie voor
radio en cassette-deck;
muziek voor de dansvloer,
als er geen bandje aanwezig
mocht zijn. Banken en
tafeltjes zijn eenvoudigweg
te verwijderen: je schroeft
wat moeren los en het
meubilair kan de boot uit
schuiven. Voila, de
dansvloer. En een
muziekgroepje kan er
lekker gaan zitten spelen.
Nogmaals: de zittingen
blijven aan boord als
reddingmaterieel. Centrale
verwarming. Een
garderobe. Telefoon,
verzorgd door Radio
Scheveningen, met een
straal van 25 kilometer. Een
gepland diner van een
groep, ergens langs de
vaarroute, kan desgewenst
worden uitgesteld als men
zich verdraaid amuseert aan
boord en nog niet wil
aanleggen. Even een
telefoontje naar de
wachtende gérant: we
komen een uurtje later...
Dat kan allemaal. Geen
probleem. De Triton maakt
het wel even, als de
opvarende gemoederen
daarom zouden vragen.
