UKUNTNÜA
JUBILEUMLOTE
De strijd van
een Amerikaanse
boerin tegen
kernenergie
„Vaticaan zoekt toenadering tot joden
Nee
Topantiek begin maai|teafr
in Maastrichtblijft du^
MÉÉR KANS IN DE STAATSLOTEN
n
kerk
en
Twist over Wereldgebedsdag voor vrouwen
Waarschuwing tegen Kirchentag
;a<
„Statuut voorde
seizoen-arbeiders
onhoudbaar"
E
BINNENLAND
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 20 FEBRUARI 1981
£jjTEI
Jane Lee is in Nederland. De zo langzamer'
hand grote bekendheid genietende boerin uit
het Amerikaanse plaatsje Harrisburg houdt
de komende dagen inleidingen in ons land
over de ramp met de kerncentrale Tree Mile
Island bij Harrisburg in 1979. Ze wil zoveel
mogelijk mensen deelgenoot maken van haar
ervaringen en inmiddels verkregen kennis
over kernenergie. Vijf jonge boeren uit de
Noord-Oostpolder die zich zelf zeer betrokken
voelen bij de discussie en plannen in ons
land rond de bouw van kerncentrales nodig
den haar uit Niet alleen om de presentatie
van de door hen geschreven nota Stralende
toekomst in de landbouw?" (ondertitel: „Boe->
ren tegen kernenergie") kracht bij te zetten.
Vooral ook om de Nederlander deelgenoot te
laten worden van de ervaring van een vrouw
die op slechts vijf kilometer afstand woonde
van de kerncentrale, waar in 1979 een reactor
begon te lekken.
Jane Lee heeft er graag een vermoeiende trip
voor over. Een van onze verslaggevers sprak
met haar.
De verontruste polderboeren, die de nota „Een stralende toekomst in de
Landbouw" hebben geschreven, luisteren aandachtig naar de ervaringen van
Jane Lee, de boerin uit Harrisburg die de strijd tegen kernenergie heeft aan
gepakt.
EMMELOORD Haar feitenkennis
lijkt welhaast onbegrensd. Met een
lichte stemverheffing op de geëigende
ogenblikken stromen de zinnen uit
haar mond. Niet te snel, niet te lang
zaam. Niet te opdringerig, maar wel
doordringend. Het bekende Ameri
kaanse accent is duidelijk waar te ne
men, maar nergens echt storend. Is
Lee Jane net een computer die op
commando het geprogrammeerde ant
woord geeft op een vraag?
„Oh nee, alsjeblieft niet. Ik weet dat
ik zelden of nooit praat over mijn pri-
véleven en dat ik daardoor misschien
soms wat onmenselijk overkom. Maar
ik ben een gewone vrouw die door al
lerlei omstandigheden zoveel tijd aan
de kernenergie-problematiek kan be
steden. Mijn man overleed in 1970 en
mijn kinderen staan op hun eigen be
nen. Maar dat soort zaken hebben
niets te maken met mijn strijd. Daar
om praat ik er ook nooit over".
Jane Lee reageert onmiddellijk als
haar gevraagd wordt of ze zich zo af
en toe niet net een machine voelt. De
strijdbare boerin uit Harrisburg heeft
door haar manier van leven de laatste
jaren haar privéleven volledig onder
geschikt gemaakt aan haar pogingen
de mensheid te waarschuwen voor de
gevaren die er aan kernenergie ver
bonden zijn. Maar op verzoek is ze
best bereid te praten over haar drie
zoons en dochter Mary Jane, die op
15-jarige leeftijd bij een verkeersonge
val verdronk.
Jane Lee is niet iemand die opvalt
door een gulle lach. Tijdens opnamen
voor een tv-actualiteitenrubriek en
tijdens een eetpauze is het een uitzon
dering dat er een glimlach om haar
mond komt. Ze is een aantal dagen in
Nederland om te praten over haar
kennis en ervaringen over en met
kernenergie. En die beperkte tijd be
nut ze voor de volle honderd procent.
„Het gaat tenslotte om het menselijk
ras", verklaart ze. „Ik wil niet op de
grote redder van de mensheid lijken.
Ik wil alleen maar wijzen op de enor
me risico's die wij lopen door toepas
sing van kernenergie".
Jane Lee weet waarover ze praat.
Probeer niet met oppervlakkige op
merkingen de indruk te wekken ook
iets van kernenergie af te weten,
want ze veegt de vloer met je aan.
Eerst wordt voorzichtig geïnformeerd
of je je verdiept hebt in de materie en
heb je dat bevestigd dan moet je in
derdaad erg veel weten om niet af te
gaan. Ze past haar opmerkingen aan
bij het peil van haar gesprekspartner
en schakelt moeiteloos over van
strontium 90, een stof die kanker bij
kinderen kan veroorzaken, op mis
kramen bij koeien rond de kerncen
trale in Harrisburg na de ramp.
Vóór 1975 was Jane Lee niet meer of
minder dan een hardwerkende vrouw
die een boerenbedrijf draaiende hield,
samen met haar zuster en zwager.
Jane Lee bezocht gisteren onder meer
veeteeltbedrijven in de Noordoostpol
der. Hier bekijkt ze koeien, die nog op
stal staan.
Een mooi bedrijf, 60 hectare groot met
ruim zeventig stuks vee. Fraai gele
gen op een heuvel. Het uitzicht op de
koeltorens van de kerncentrale Tree
Mile Island werd niet als storend er
varen. Dat gebeurde wel toen op een
bepaald moment de plaatselijke over
heid een vuilnisbelt niet ver van de
boerderij wilde aanleggen. Jane Lee
„dook erin", en stuitte op een serie
leugens, corruptie en verdraaiingen
van feiten. Haar interesse in het doen
en laten van de overheid was gewekt.
En hoe die Amerikaanse overheid
kan werken werd duidelijk na de
ramp in de kerncentrale bij Harris
burg. Er gebeurde van alles met mens
en dier na die ramp waarbij radio ac
tieve stoffen vrijkwamen. Er brak pa
niek uit onder de bevolking. Reden
voor de overheid om een tegenoffen
sief te starten, want de schuld van de
ramp in de kerncentrale werd in
staatsschoenen geschoven.
Het Pennsylvanian Department of
Agriculture en de Federal Environ
mental Protection Agency kwamen
met een onderzoek-rapport. Honderd
boeren in de directe omgeving van de
kernreactor hadden verklaringen af
gelegd. Dieren die slecht wilden
groeien, diarree kregen, niet drachtig
wilden worden, in elkaar zakten,
doodgingen, afgemaakt moesten wor
den of abnormale dieren op de wereld
brachten, het was allemaal de schuld
van mishandeling, van verwaarlozing
of ziekten.
Een Amerikaans journalist nam sa
men met Jane Lee de moeite al die
verklaringen na te trekken. En toen
bleek hoe de regering van de staat
Pennsylvania had geprobeerd de zaak
om de tuin te leiden. Er stonden ver
klaringen in het eindrapport van boe
ren die meer dan honderd kilometer
van de centrale woonden, boeren die
helemaal geen vee meer hadden of
boeren die hun woorden volledig ver
draaid terugzagen in het eindrapport.
Jana Lee verzamelde de echte verkla
ringen van de honderd boeren en liet
ze tekenen door de boeren zelf. Bo
vendien zette ze haar eigen handteke
ning eronder.
Het werd een rel toen duidelijk werd
hoe de overheid geprobeerd had de
zaak te misleiden. Het rapport speelt
inmiddels geen enkele rol meer in
Amerika. In Nederland nog wel.
Want de Vereniging van Exploitanten
van Electriciteitsbedrijven beweert in
een publicatie van januari 1981 kei
hard dat op grond van onderzoekin
gen is gebleken, dat op geen enkele
wijze verband kan worden gelegd tus
sen het ongeluk met de kerncentrale
te Harrisburg en de gebeurtenissen na
de ramp.
Het zijn juist die zaken waarvoor Jane
Lee wil waarschuwen: „Laat ik voor
op stellen dat de bevolking in Neder
land veel beter geïnformeerd is over
kernenergie dan de gemiddelde Ame
rikaan. De Amerikanen en dan met
name de boeren hebben de neiging
zich bij hun lot neer te leggen en dan
maar hun bedrijf te stoppen. In Ne
derland moeten jullie juist doorgaan.
Er komst een brede maatschappelijke
discussie over kernenergie. Daar
schuilt het gevaar in dat het een faca
de is. Een psychologische benadering.
De mensen kunnen hun bezwaren ui
ten, dan zijn ze het kwijt en doen ver
der niets meer, waardoor de voorstan
ders van kernenergie rustig hun gang
kunnen gaan".
Die kernenergie moet er komen. Daar
kun je van uit gaan. In Amerika heeft
men 460 miljoen dollar uitgegeven om
de kernenergie in het buitenland te
promoten. Ik heb gehoord dat in Ne
derland de werkgevers enkele miljoe
nen hebben uitgetrokken om reclame
voor kernenergie te maken. Men
heeft er veel geld voor over om de
kernenergie geaccepteerd te krijgen.
Dat de gezondheid van mens en dier
op het spel staat is kennelijk niet be
langrijk".
Jane Lee is inmiddels een bekendheid
geworden. Haar boerderij is tegen
woordig opgenomen in eqn rondrit
van de Greyhound Busdienst. „Ik zat
pas geleden lekker .in de voortuin
toen een bus stopte met zo'n twintig
Japanners. Die wilden mij zien". Het
werk op de boerderij schiet er zo lang
zamerhand bij in. Alleen in de zomer
maanden is ze nog wel eens op de vel
den te zien. Maar verder houdt ze zich
alleen nog maar bezig met kernener
gie. „Het gaat om een wereldpro
bleem. Daarom blijf ik doorvechten.
Wie zou enkele jaren geleden ooit ge
dacht hebben dat ik in Nederland zou
zitten om mijn verhaal te vertellen.
De tegenstanders van kernenergie
zijn aan de winnende hand. We zullen
het winnen".
JAN VAN DALEN
MAASTRICHT/DEN HAAG Hoewel de
Nederlandse kunst-antiekhandel niet onbe
roerd wordt gelaten door de huidige econo
mische teruggang is er toch geen sprake van
spectaculaire prijsdalingen in deze sector.
Met name kwaliteitstukken brengen op (in
ternationale) veilingen nog steeds hoge be
dragen op, waarbij de antiquair eerder ge
plaagd wordt door de vraag of hij het kan
betalen in plaats van dat hij geen liefheb
bers voor het betreffende stuk zou weten.
„Er is geld genoeg in Nederland, maar met
de aanvoer van topkwaliteit is de situatie
allerbedroevends", aldus Clemens van der
Ven, antiquair (porcelein-specialist) uit Den
Bosch.
Van der Ven is een van de 55 deelnemers aan
de vierde internationale antiekbeurs „Antique
Maestricht", die van 6 tot en met 15 maart in de
Limburgse hoofdstad wordt gehouden in de Eu
rohal aldaar.
Deze beurs, die vorig jaar 25.000 bezoekers trok,
staat vooral in de belangstelling van het Belgi
sche en Duitse koperspubliek. Hoewel een aan
tal deelnemende antiquairs vorig jaar niets of
nauwelijks iets heeft verkocht het prijspeil
van deze beurs is gelijk aan dat in Delft1is er
op de beurs van 1980 toch voor enkele tiental
len miljoenen omgezet. Voor deelname aan de
Maastrichtse beurs is kwaliteit het enige selec
tie-criterium.
Met betrekking tot de plannen van minister
Gardeniers voor het in het leven roepen van
een vergunningstelsel ten behoeve van de ex
port van kunst en antiek ter voorkoming dat
onze nationale cultuurschat zal worden „uitge
vent" naar het buitenland merkte Van
op, dat dit een zinvolle zaak kan zijn.
derlandse antiekhandel echter vreest
overzienbare papieren rompslomp. Juis !t
stuk van zaken is de Parijse Biennale t
trekkelijk geworden zowel voor de hai >fdkwa
voor het internationale koperspubliek sche g<
tricht wil o.a. pogen dit ontstane gal ntploft
markt op te vullen temeer daar ook Flo
teruggezakt. „En de prijsstelling wordirrespor
meer een internationaal gebeuren", aid ar
der Ven, daarmee de grote buitenland;
dame aan de Limburgse beurs verklare
„Antique Maestricht" belooft ook dej
weer een breed opgezet kwaliteitsbeurs
den met minder dan 55 antiquairs, van
uit Engeland afkomstig zijn o.a. het b al de
Londense zilverhuis Garrard en Co a,et Wl
Bondsrepubliek, 11 uit België, 2 uit De" ^as
ken, 1 uit Frankrijk en 1 uit de V.S. Als de
nationale koperstrend is op dit ogenblik n 8ro^
teresse vooral gericht op Aziatisch (lei'""'""
nees) kwaliteitsporcelein, evenals antiel
en antiquarische boeken. De beursdeeli
in Maastricht signaleren dat het potenti "esPonJ
perspubliek minder geneigd lijkt te zijn 1 de
viduele antiekzaak te bezoeken (tijdg(in nat
maar de voorkeur blijkt te zullen gevne'
een beurs, waar men tal van specialister
weet. Vandaar ook de ontwikkeling d;
deelnemers vaak kwaliteitsstukken ter
in consignatie geven aan collega's die v
doen aan (gerenommeerde) antiekb j
waarvan na Maastricht die in Breda a;
trekt.
KLAAS G(
plaats
an Mo
listen,
FNV-bond kraakt plan-Van der Doef over uitkeriniWkamC
TILBURG Volgens voor
zitter Cees Schelling van de
voedingsbond FNV hebben
we niet alleen van het kabi
net Van Agt „niets goeds te
verwachten, maar waaien er
ook uit de hoek van de
PvdA verdachte winden".
Schelling doelt daarmee on
dermeer op het plan van
Tweede-Kamerlid Van der
Doef om bij het verlenen van
sociale uitkeringen meer te
kijken naar het totale gezins
inkomen. Van der Doef vindt
dat bijvoorbeeld bekeken moet
worden óf een vrouw die haar
baan kwijt raakt wel zo nodig
een uitkering moet krijgen als
haar man ruimschoots vol
doende verdient om het huis
houden te laten draaien.
Schelling beschuldigde
vroef
in Josl
waa:
ren in Tilburg Van de enwag
van „gefrunnik" aan de
zakerheid. „Hij jaagt de
terug achter de fin
schouders van de mar ugabe
die vrouw geen eigen
had, alsof ze dus geen
heeft op een uitkering,
of die vrouw niet in staj kazen
zijn haar leven te leidei
ADVERTENTIE
E
Italia
gisten
maar
Rode
levi
zijn s
La St
incidi
open
;elii
aimo
ivap
het
ger gis
en
is vre
beslag
iverge
stad.
ille ge
rle
let eIi
Op11 maart, tijdens de nationale
van het Eurovisie Songfestival,
wordt een extra trekking gehoutL'
met bijna 5 miljoen extra aan pni
De jubileumloten zijn te koop v.a
23 februari t/m 5 maart.
Verkoopadressen in de Gouden
„Het Vaticaan wil kennelijk, na tweedui
zend jaar, zich vertrouwd maken in de om
gang met joden. En wil het beeld van de jo
den onder de zeshonderd miljoen katholie
ken verbeteren".
Dat stelt het „Nieuw Israëlitisch Week
blad" (NIW) in een commentaar, waarin
het vervolgt: „dat is verblijdend voor de
Rooms Katholieke Kerk, die zich steviger
bevrijdt van de haatbrengende kluisters,
waarin zij gevangen zat. Verblijdend ook
voor het beeld van.de jood, waaronder Is
raël, in de katholieke maatschappij. Nu
nog, om helemaal met het verleden af te re
kenen, de erkenning van Israël".
Het „Nieuw .Israëlitisch Weekblad" schrijft dit
commentaar bij het bericht, dat op uitnodiging
van de paus opperrabbijn Elia Toaff van Rome
hem met een kleine delegatie op 8 februari
heeft bezocht, toen paus Johannes Paulus in de
kerk van San Carlo ai Catinari (tegen het oude
ghetto aan) als bisschop van Rome de mis op
droeg. Tijdens het gesprek zei de paus zijn ze
gen uit te strekken „tot uw gemeenschap, tot
uw jeugd en uw families". Hij herinnerde aan
het leed de joden tijdens de Tweede Wereld
oorlog toegebracht en vertelde, dat hij een
joodse jeugdvriend heeft uit zijn Poolse geboor
teplaats Wadowice. Het gesprek tussen de paus
en de opperrabbijn, uitvoerig weergegeven in
de „Osservatore Romano", had plaats enige da
gen nadat de van joodse afkomst zijnde Jean-
Marie Lustiger van bisschop van Orleans tot
aartsbisschop van Parijs werd verheven. Het
had ook plaats op bijna dezelfde dag dat 36 jaar
geleden Israël Zolti, toen opperrabbijn van
Rome, in het Vaticaan tot het katholicisme
overging. „Het kan niet worden verwacht",
commentarieert het NIW," „dat het Vaticaan
onkundig was van het samenvallen van de
drie, ieder voor zich uitzonderlijke gebeurte
nissen". Het NIW vraagt zich af of „het ons na
alles wat het Vaticaan in 1933-1945 ten behoe
ve van de redding van joden welbewust heeft
nagelaten, zoveel kan schelen wat de paus
thans jegens joden doet. Dat kan het ons inder
daad. De paus immers is de geestelijke leids
man van zeshonderd miljoen gelovigen". Het
blad stelt dan, dat paus Johannes XXIIItijdens
het Tweede Vaticaanse Concilie uit de liturgie
heeft laten schrappen „dat de joden 'perfide'
zijn" en dat hij heeft bepaald, dat joden niet
langer de schuld krijgen opgelegd voor histori
sche gebeurtenissen, waarvoor de Rooms Kat
holieke Kerk joden immer verantwoordelijk
hield.
Een houding, die de eeuwen door miljoe
nen joden de dood heeft gekost". Het NIW ver
volgt: „Paus Johannes Paulus laat een zich uit
drukkelijk op zijn joodse afkomst voorstaande
priester tot aartsbisschop van Parijs benoemen
en komt een hem op zijn uitnodiging bezoe
kende joodse delegatie met de opperrabbijn
voorop, halverwege tegemoet, om haar te zege
nen. Kennelijk met het oogmerk het beeld van
de joden onder de zeshonderd miljoen katho
lieken te verbeteren".
Mensen die niet als lustob
ject gezien willen worden
en belagers van het lijf wil
len houden, kunnen mee
doen aan de grote „Nee-ac
tie" van de „Pro-life-com-
missie" en „Vrouwen in
rood" van het aartsbisdom
Denver.
Deze instellingen geven
speldjes uit met „Nee" erop.
Wie zo'n speldje draagt, geeft
aan dat hij of zij geen zin
heeft in sexueel contact. Vol
gens organisatrice Mary Gib
son hebben meer dan 15.000
mensen belangstelling ge
toond voor de actie, waarover
een artikel stond in het week
blad „Time" van 19 januari.
Onder de belangstellenden
zijn verscheidene secretares
ses. Een van hen, Carol M.
Lewis uit Denver, vroeg ook
speldjes aan voor de andere
meisjes op haar kantoor. „Ze
hebben er genoeg van voort
durend lastig gevallen te wor
den. Wij secretaresses hebben
de reputatie dat we voor alles
in zijn", aldus juffrouw Lewis.
Verder hebben veel mannen
van harte ,ja" tegen de „nee
actie" gezegd. De speldjes kos
ten niets, maar veel aanvra
gers hebben een paar dollar
ingesloten voor de porto-kos
ten.
Omdat „het heidens geloof van de In
dianen is ingebracht in de gebeden en
de lezingen en vermengd is met chris
telijke gedachten", willen evangeli
sche vrouwen in West-Duitsland de
oecumenische „Wereldgebedsdag der
vrouwen" op 6 maart boycotten en ei
gen gebedsbijeenkomsten organise
ren.
Ze keuren de liturgieteksten af
die Indiaanse vrouwen hebben opge
steld en ze hebben hun eigen gemaakt
die „volgens het gezag van de Heilige
Schrift en de christelijke belijdenis
kunnen bestaan".
Aanleiding tot de actie is de „Wereldge
bedsdag der vrouwen", die op 6 maart in
150 landen gelijktijdig door vrouwen van
verschillende levensovertuigingen wordt
gehouden. De liturgie van deze dag
wordt telkens door vrouwen uit één ge
bied of één land opgesteld. Vorig jaar de
den dat Thaise vrouwen en dit jaar In
diaanse vrouwen uit de Verenigde Sta
ten. Hun moeilijke situatie en het thema
„Onze aarde - Gods schepping" komen
in de liturgieteksten tot uitdrukking.
Omdat God in die teksten aangesproken
wordt met „grote geest", kwam de „Ver
eniging van belijdende evangelische
vrouwen" in West-Duitsland in het ge
weer. Ze vindt dat dit „te ver" gaat.
Deze groepering ontwierp toen haar ei
gen teksten, waarin over de Indiaanse
vrouwen wordt gesproken zonder dat
uitspraken van die vrouwen zelf aan bod
komen. Het geloof der Indianen wordt
als heidens gepresenteerd.
Ds. Rudolf Baeumer, voor
zitter van de belijdenisbe
weging Kein Anderes Evan-
gelium heeft de leden er
voor gewaarschuwd in juni
de Kirchentag in Hamburg
te bezoeken. In het informa
tieblad van de evangelikale
beweging oefent hij scherpe
kritiek uit op de „pluralisti
sche" opzet ervan. Het is
„een potpourri van de God
is dood-theologie tot bijbel-
getrouwe evangelisatie".
Het optreden van „Indische
goeroes, van enthousiaste
Pinksterlieden, progressie
ve sexuologen, atheïstische
filosofen en rationalistische
bijbelwetenschappers"
wekt de indruk dat de lei
ding van de Krichentag zelf
ook niet meer weet wat
men geloven moet
Hij keert zich tegen de oproe
pen van verschillende ker
kleiders aan evangelikale
christenen de Kirchentag te
bezoeken. Zich richtend tot de
evangelikalen die de laatste
Kichentag (1979, Neurenberg)
bezochten, zegt Ds. Baeumer:
„Wie naar Hamburg reist, le
gitimeert daarmee dat een on
bijbelse boodschap een plaats
in de kerk zou hebben".
Scholieren en docenten in
Hamburg, Nedersaksen,
Sleeswijk-Holstein en Noor-
drijn-Westfalen krijgen een
paar vrije dagen om de Kri
chentag bij te wonen. In de
Westduitse onderwijswetge-
ving is een paragraaf opgeno
men, die het geven van vrije
dagen ter gelegenheid van dit
soort evenementen mogelijk
maakt.
Herdenking geboorteda
Titus Brandsma
Zondag wordt met een eucharistieviering in de pafai
chiekerk van Berg en Dal de geboortedag van Tis
Brandsma, nu 100 jaar geleden, herdacht. Uit Fi
land, waar deze carmeliet werd geboren, komt een
legatie naar Berg en Dal om de plechtigheid mei
maken.
De viering vindt plaats onder auspiciën van de Sti
Gedachteniskapel Titus Brandsma in Nijmegen. Zij
samen met een comité in Oss dat in de periode van 23|hi
bruari tot 22 juni een serie organiseert van vijf lezin
over Brandsma en zijn tijd. Het comité, waarin o.a. pa
carmelieten, vertegenwoordigers van het gemeentebest o|
en de educatieve dienst voor het Maasland zitten, stil
leert ook projecten over Titus Brandsma op scholen in
Titus Brandsma was een groot kenner van de mystiek g
de geschiedenis van de Nederlandse vroomheid. Hij w a
in 1905 priester gewijd en promoveerde in 1909 te Rom i
de wijsbegeerte. In Oss doceerde hij dit vak aan jonge
degenoten en vanaf 1923 was hij hoogleraar aan de rooi'
katholieke universiteit van Nijmegen. Daar richtte hij
Instituut voor Nederlandse Mystiek op. Na openlijke
tiek op het nazidom werd hij gevangen genomen,
kwam op 26 juli 1942 in het concentratiekamp Dachau
het leven.
kund
vier
in de
gister
u op
met
vergu
iet be
van 1
'eiligh
intal
te d
druk
akki
ZWITSERSE KERKEN:
De Zwitserse kerken noe
men het huidige statuut
voor de seizoen-arbeiders
onhoudbaar. Op grond
hiervan kunnen buiten
landse werknemers in
gehuurd worden die dan
na korte tijd het land
weer moeten verlaten. Zij
mogen hun gezinnen
Zwitserland niet binnen
halen. „Deze regeling be
schermt vooral de belan
gen van de werkgevers en
men
dzaai
ifeke
teller
in. A
iteen
onze]
imm
houdt te weinig reken
met de waardigheid
behoeften van de
sen".
Dit staat in een gezame
ke verklaring van de b
van Evangelische Kei
in Zwitserland en de 2
serse bisschoppenconfe
tie. De verklaring is
'geven met het oog op
referendum op 5 april
de positie van de
landse werknemers.
uien
bui
Ver
lei<
i,nieui
c teel v<
van 1
oordel
■ostelli
gaan..
