oor eind dit
ïar nota
Vordering overwogen van
pand Groenoordplein
„Villa Rozenrust" en
„De Hooge Heerlijkheid"
wisselden van feestelijk menu
Gemeenten moeten ruimte
behouden om sociaal
beleid te ontwikkelen
TWEE BEVRIENDE „EDELLIEDEN" MET EEN
KEUKEN VIERDEN VERBROEDERINGSFEEST
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en' elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
STUDENTENPROTEST TEGEN PROMOTIE
Studenten van de Leidse Studentenbond heb
ben gistermiddag geprotesteerd tegen de
promotie van de Indonsiër Hardjasoemantri
Koesnadi tot doctor in de Sociale Weten
schappen. Aan de poort van het Academiege
bouw aan het Rapenbrug deelden studenten
pamfletten uit. Volgens de studenten heeft
Koesnadi zich „pas sinds kort in de weten
schappen gestort en hield hij zich in Indonesië
bezig met de sanering van de Universiteit. Dit
betekende sluiting van de de Universiteiten en
verwijdering van alle socialistische, commu
nistische en andere linkse figuren aldaar". Hij
zou in 1974 weggepromoveerd zijn naar de In
donesische ambassade in Den Haag, waar hij
cultureel attaché werd. In zijn proefschrift
komt Koesnadi tot de conclusie, dat het „stu-
die-dienstplan project zijn betekenis heeft be
wezen en een belangrijke bijdrage levert aan
de regionale ontwikkeling van Indonesië."
Volgens de studenten heeft het plan (Alle stu
denten moeten drie maanden in de dessa
werken) een sterk controlerende functie. Zij
vragen zich af of promotor Speckmann een
wetenschapelijk oogje heeft toegeknepen om
een invloedrijk diplomaat een geschenk voor
.bewezen diensten te geven.
^D/REGIÖ
LEIDSE COURANT VRIJDAG 13 FEBRUARI 1981
Frans"
lkaarte
deze k{
huisscj
neventj
vor de,
tot sij
ateur
ook fj
oemde
russel,
van
kondei
f
tnancipatie
WETHOUDER SCHOUTE KRITISEERT KABINET:
de knelpunten op te lossen",
aldus wethouder Schoute.
Schoute vindt dat juist de ge
meente in staat is om dit be
leid te maken, omdat zij dicht
bij de basis zit. „Met haar plan
nen is het kabinet bezig het
ingezette decentralisatiebeleid
op welzijnsterrein in één klap
te frustreren", aldus de wet
houder. Hij stelt zich hiermee
op achter de Vereniging van
Nederlandse Gemeenten, die
zich eerder in zeer felle be
woordingen over de reorgani
satieplannen uitliet. De VNG
heeft gezegd zich te zullen blij
ven verzetten tegen het ontne
men van de huidige taak van
de gemeenten om de werke
loosheidswetgeving uit te voe
ren.
Inmiddels circuleert er nog
een derde rapport. Het Til-
burgse Instituut vboor Ar
beidsvraagstukken (IVA)
kwam eerder tot de conclusie
dat de gemeentelijke sociale
dienst juist een directe taak
heeft op het gebied van het
verzamelen van sociale knel
punten in de gemeente. „Het
feit dat het kabinet bij monde
van de staatssecretarissen van
Sociale Zaken en CRM zich in
middels heeft verenigd met de
bevindingen van het IVA-rap
port doet vermoeden dat de
konsistentie in het Haagse
denken, hopelijk tijdelijk, zoek
is. Hoe kan het kabinet in een
adem decentralisatie en regio
nalisering van het welzijnsbe
leid onderschrijven? Het mi
nisterieel denken staat blijk
baar meer in het kader van de
arbeidsmarktpolitiek dan in
het formuleren van een ge
richt welzijnsbeleid met be
trekking tot de gevolgen van
werkeloosheid", aldus Schou
te, die de houding van de lan
delijke overheid ongeloof
waardig noemt. Naar zijn me
ning heeft de overheid een
verkeerd beeld van de verant
woordelijkheid van het uitvoe
rend orgaan, de gemeentelijke
sociale dienst. „De tijd dat er
rondom de GSD alleen ge
dacht werd aan problemen als
mankracht, klachten van
kliënten over lange wachttij
den en taakafbakening met
het particulier initiatief is
voorbij. Gemeentebesturen
moeten inzien dat lokale poli
tieke sturing ten aanzien van
het takenpakket en kontröle
van de werkwijze van de GSD
een belangrijk onderdeel is
van de sociale politiek is".
De plannen om regionale
koördinatie commissies in te
stellen vindt Schoute in prin
cipe een goede zaak. Hij acht
het teleurstellend dat het
werkterrein van de commis
sies zich beperkt tot de ar
beidsmarktpolitiek. „Ook hier
wordt de werkeloosheid ui
terst eenzijdig benaderd", al
dus Schoute: „Alleen wanneer
deze commissies geen voor
schotje zijn om te komen tot
reorganisatie lijkt het mij zin-i
vol om als gemeente aan der
gelijke commissies mee te wer
ken".
Lakbeschermings-
bedrijf verhuist
naar Katwijk
LEIDEN Het Ukbucher-
mingsbedrijf Autovega
verhuist per 1 maart naar
een nieuw bedrijfspand aan
de Valkenburgseweg 40 in
Katwijk.
Momenteel is het bedrijf nog
gevestigd aan de Garenmarkt
in Leiden, maar de beschikba
re ruimte is te klein geworden
om aan de toenemende vraag
te voldoen. Het bedrijf behan
delt de lak van automobielen
met het Canadees/Amerikaans
product Tidycar, dat poetsen
overbodig maakt en voertui
gen tegen corrosie beschermt
LEIDEN/ROTTERDAM
„De verantwoordelijkheid
voor het formuleren van
plannen en programma's om
de maatschappelijke gevol
gen van werkeloosheid ge
richt te begeleiden, hoort bij
de gemeente thuis". Dit zei
de Leidse wethouder P.
Schoute (Maatschappelijke
Aangelegenheden, Volksge
zondheid en Cultuur) van
middag op een werkvergade
ring van de Vereniging van
Zuid-Hollandse Gemeenten
in Rotterdam. Schoute rea
geerde hiermee op de plan
nen van het ministerie van
sociale zaken om de beleids
voering en uitvoering ten
aanzien van een sociaal be
leid aan de gemeenten te
onttrekken en te regionalise
ren. „Het kabinet kan beter
eerst de coördinatie en af
stemming van het beleid op
eigen niveau regelen, alvo
rens zij haar centraliserende
en decentraliserende plan
nen zonder enige lijn of in
houd openbaar maakt", al
dus de heer Schoute.
Momenteel bestaan er twee
uitgewerkte reorganisatievoor
stellen: dat van het bureau Be
renschot, Bosboom en Hegener
(bekend onder de naam Be-
renbosrapport) en het rapport
Lamers, genoemd naar de
voorzitter van de departemen
tale werkgroep die het heeft
opgesteld. Beide rapporten
stellen een reorganisatie van
de sociale zekerheid voor. Be
leidsvorming en uitvoering
worden hierbij aan de verant
woordelijkheid van de ge
meenten onttrokken. „Het lijdt
geen twijfel dat de gemeente
als laagste gemeenschap met
een eigen bestuur bij uitstek
geschikt is om lokale pro
bleemsituaties en probleem
groepen te signaleren. Vanuit
deze signaleringen kan een be
leid geformuleerd worden om
n Kerns en Matarazzi's
"loten over en weer
„werkbezoek" aan
i etablissementen te
Éngen, tot meerdere
van het produkt, tot
Iheffing hunner
Ptaurants en tot het
[•eiken van nog meer
izet en mond tot
Ind-reclame.
Ikon namelijk iets
|stelijk herdacht worden.
jn Kern drijft zowat al
r een koperen periode
bedrijf De Hooge
.■rlijkheid in de sfeer van
eeuwse gildehuizen
len het stadje
Idelharnis, op het jaren
ig ontsloten eiland
irflakkee, niet ver van
inspirerende
ingvliet. Nagenoeg
idreigd de spijs- en
ikaart hanterend. Een
verder naar het
•den, midden in de
itad, zwaait Giovanni
jtarazzi het bestek in het
aarde Villa Rozenrust
de Veursestraatweg in
jdschendam. De Villa
„...jndt tien jaar geleden
ööcoi tor het eerst haar deuren,
ns-fun het afgelopen decennium
rwierf dit restaurant de
jutatie van een verfijnde
iisterplaats voor smul-
word^en en andere, niet
te ^ijde, lekkerbekken. Hier
gt Giovanni en z'n Regina
als ft hun medewerkers
voor gelijks in de weer met het
isting ifeiken van trapeze
achtige consumptieve
hoogstandjes, die in de
cuisine hun vervolmaking
vinden. De gretige clientele
zelden rammelend van de
honger, want dan kun je niet
genieten kan daarvan
meepraten.
In deze contreien, langs de
blonde met groen en huizen
doorspekte kust, is Villa
Rozenrust, weelderig
serverend, één van de meest
gewaardeerde
eetgelegenheden van niveau.
Dat heeft men zelfs in
Frankrijk in de gaten gehad,
want Giovanni's royale stulp
werd om zijn kwaliteit
vereerd met een stralende,
stevige ster in de Michelin-
gids. Op zo'n manier ben je
als eethuis" toch een
voorbeeldig hemellichaam
aan het culinaire firmament,
ook al hebben de Michelin-
heren (tot nog toe buiten
onze landsgrenzen) zelfs drie
sterren te vergeven.
Tien jaar Villa Rozenrust
dus. De kleine, rap pratende,
Giovanni lardeert er zijn
schotels met Italiaanse
vondsten, net zoals hij z'n
Nederlands verlevendigt
met een Appenijnse tongval,
waardoor een „charmant"
geheel verkregen wordt. Om
van Regina, met haar
„randstads", nog maar niet
eens te spreken. Rozenrust:
een kostelijke naam, die niet
op verwelken duidt, maar op
een aanzitten aan een
aangename dis, sinds 1971.
Uitstekende gelegenheid,
derhalve, om een excellent
feestje te bouwen a 135
gulden per persoon. Ook een
moment van bezinning, zo
heb ik gehoord, door
Matarazzi dankbaar
aangegrepen voor het geven
van een face-lift aan zijn
„plaza". Dit feestje dan werd
van de week in het
verbouwde restaurant
gebrouwen. En opvallend.
Immers, het Is wat, als een
befaamd restaurateur een
equivalente collega uitnodigt
om zomaar in z'n bloedeigen
keuken voor zijn gasten een
anders getint menu samen te
komen stellen.
En ja hoor: John kwam
vanuit zijn Hooge
Heerlijkheid naar de Villa
(waar je een doodenkele
keer ook heerlijk de hoogte
kunt krijgen), en ging er met
zijn staf aan de slag. Een
paar dagen eerder trok
Giovanni met zijn zwarte en
witte brigades naar het
eilandenrijk om in
Middelharnis een soirée te
verzorgen, aan de hand van
Italiaanse richtlijnen, met,
onder meer, verdikkeme een
verdicchio dei castelli di
Jesi, een wilde zalm in
safraan, eend met honing, le
moka en Perugiaanse kussen
- baci perugina. Ah,
merviglioso
De tegenprestatie van John
en zijn hofhouding iri Villa
Rozenrust was ook niet mis.
Een, beschaafde, greep uit
Kerns menu: niet zozeer
oog- als wel tongstrelende,
verse garnaaltjes, die, met
een variant op Jonas'
wallevis, „vannacht
gevangen zijn en 's avonds
van je één, twee, drie met
zorg worden toebereid".
Garnaaltjes overigens, die
nabij Stellendam voor de bijl
gingen, met uitzicht op
John's pot. Maar er was ook
een „moot" tarbot in
oestersaus uit Goedereede.
Toen werd het even stil.
De twee soirée's werden
zelfs omschreven als
„séances", waarbij je
eigenlijk je hoed zou moeten
ophouden, en je in elk geval
niet je bovenste
overhemdknoopje kon
losmaken. De Delta en de
Randstad vochten,
gekraaid, in Middelharnis of
in Leidschendam.
Matarazzi legde nog even
een mediterraan-vlugge
geloofsbelijdenis af: „Het
lijkt wel wat ongewoon, deze
culinaire verbroedering,
maar in de afgelopen jaren is
er een duidelijke
vriendschap gegroeid tussen
de Kerns en ons.
Vriendschap, gebaseerd op
onderling vertrouwen en
waardering voor eikaars
kwaliteiten. Tussen ons is er
geen haat en nijd. Nee,
inderdaad, we bijten elkaar
niet, dat is waar. Als ik John
's avonds weieens bel, zou ik
best kunnen verwachten dat
hij zegt: ik zit met een lege
zaal. Die dingen gebeuren
ook. Dan zou John daar
eerlijk voor uit komen. En
geen verhaal ophangen over
volzitten, zoals zoveel
andere collega's vaak doen.
Een echte collega; daar zijn
er niet zoveel van".
M'n hemel: ik herinner me
nog steeds die kreeft van
Kern, in Rozenrust:
gekweekt in Yerseke, en
wat steviger van structuur
dan de doorgaans in
restaurants ter tafel
gevoerde §chaardragers.
Daarna liepen we uit, na een
neutraliserend hapje
pompelmoes-ijs en een een
weinig runderfilet, rijkelijk
gedompeld in Bourgogne. Je
moest nog naar huis en de
volgende dag weer aan het
werk. De twee jubilea lopen
nog wat uit. Villa Rozenrust
presenteert de komende tien
weken een wisselend menu;
je weet maar nooit. En John
Kern zal ook wel iets in
petto hebben, in
Middelharnis, waar
Giovanni even de scepter
mocht voeren, maar er
verder maar vandaan moet
blijven. Want elke
vriendschap heeft een
entree, maar ook een
uitgang.
EN Het is de bedoeling dat voor het einde van het
ne|jn nota over gemeentelijk emancipatiebeleid uit-
npieet ne nota zal vooralsnog volstaan met het aangeven
te' 'n<borwaarden voor een goed emancipatiebeleid. In een
dee fase zal het huidige beleid onder de loep genomen
bol0 waarna de beleidslijnen kunnen worden vastge-
werkklj
^.®®ivond vond de eerste officiële vergadering plaats van de
RoeP emancipatiezaken. Tijdens de begrotingsbehandeling
n bood|00r (je raacj aangedrongen op het instellen van een derge-
ier^SroeP- de werkgroep hebben de wethouders H. van
w *n ^ase» een aantal raadsleden en afgevaardigden van
aPïjHende vrouwenorganisaties zitting. Saskia Sombeek en
ten vnne Samson coördineren de werkgroep en hebben uit-
ma3unten opgesteld, die gisteravond zonder al te veel proble-
us 'Terden aanvaard. De bedoeling is dat er een zestal kleinere
ien eJ!rs worden opgericht die elk een aspect van de emancipatie
wer£jonderzoeken. De zes onderwerpen zijn: Onderwijs, werk,
n m vormin£- belangenbehartiging/politiek en lichamelijke-
goede^ijjkg gezondheidszorg.
ge|p heden is er van een gemeentelijk emancipatiebeleid
irte" "lijks sprake geweest. Vaak ging het slechts om ad hoe he
's, hangen", aldus Saskia Sombeek. Zij verwacht dat een toekom-
orstels.nancipatiebeleid sterk zal verschillen van het huidige. De
crabbe(stelling vanuit de Leidse vrouwengroepen is vooralsnog
te noemen. Van de acht benaderde organisaties hebben
het Sinten weten niet mee te willen doen, vier zijn in overleg
groterpn achterban en twee hebben een afgevaardigde gestuurd.
n een Lne Samson: „We hebben de indruk dat er wat verschil
in noglzicht bestaat over wat deze emancipatiewerkgroep precies
erV Oo®ak heeft. Wij hadden inderdaad positievere reacties ver-
bibliotl maar in een later stadium zullen we ook de groepen die
ïllendebben afgezegd nog eens benaderen",
pJ
ig dat oEN De vorderings-
t gewilissie boog zich gister-
Tromjig over bet hoekpand
ervatoioordplein 3a/Mus-
heeft broekstraat 3. De
n en dlssie moet B en W advi-
•der abt tot vordering over
uvinr°rden ScEaan vai» het
chniscB dat al tweeënhalf jaar
inoeg. itaat. Wanneer de com-
behale vordering adviseert
>liek, vten W dit overneemt, is
l0™ elgenaar verplicht door
Maaremeente voorgedragen
nuseuijers te accepteren tegen
rkdagetoor de gemeente vast-
>rgens (de huur.
s de vertegenwoordiger
van eigenaar Nouwens staat
het pand al zo lang leeg, omdat
de verkoop niet wil lukken.
Commissievoorzitter M. Ko-
nings wees hem erop, dat er
sprake is van het ontrekken
van een woning aan de wo
ningvoorraad. Nouwens kocht
het pand in 1968 voor 5.000
gulden en bood het in 1979
voor 146.000 gulden te koop
aan. Inmiddels is de prijs tot
90.000 gezakt. Vorig jaar werd
het pand gekraakt. De kraak
sters kwamen tot een tijdelijke
huuroverkomst met de eige
naar. Wanneer de gemeente
vordert, moeten de kraaksters
het pand verlaten, omdat zij
als studentes geen woonver
gunning kunnen krijgen. De
•heer Meiman van de afdeling
bouw- en woningtoezicht
meldde, dat hij van mening is,
dat het pand niet meer be
woond kan worden. „Het is
erg vochtig en de trappen zijn
levensgevaarlijk. Een mens
zou hier niet meer mogen wo
nen." Opknappen zou ruim
100.000 gulden kosten. De ver
tegenwoordiger van de eige
naar vond, dat de kraaksters
het verkopen van de woning
oi^nodig bemoeilijkt hebben.
koppels (voor het
en de betere hap)
ïke en John en
en Giovanni
>ben elkaar
UDE -'onden. John Kern en
fusiesivanni Matarazzi
„Nooijden elkander al
•ste of|Ljer gevonden. Ze zijn
aanTïte loop der tijd goede
gnden geworden,
ap „Ndat ze op een veilige
stand djerlinge afstand hun
1 polde^ier uitoefenen en
swoud^ dewijl beiden lid
Het 4 van
lit ovePiedwaardiëe
erswouiance, die drijft op de
Jituele geneugten van
druivennat. En
kei Wieke als Regina,
er op haar eigen
lisfront, zijn daar van
bij betrokken als
jrtreffelijke
tvrouwen. Dezer
ren is de cordeale
standhouding tussen
ENDStwee ..huizen" nog
Ier vaifs extra benadrukt en
ïkerco/estigd, met een
ïlt OA^terale uitwisseling,
19.00 ar zelfs NAVO-
Luns wel pap
eg 'ni gelust zou hebben.
John Kern (1e v.l.) en Giovanni Matarazzi (2e v.l.) tonen met leden van hun zwarte en witte brigades zee
vruchten uit Zeeuwse en Zuidhollandse wateren.
uitwisselend en afwisselend,
om de appreciatie van de
buitenshuis-eters, die na het
voldoen van het saldo
nauwelijks nog boe of bah
konden zeggen.
Zo was er dan, wederzijds,
sprake van een hoogheerlijk
diner; met „centraal
staande" Zeevruchten uit de
Zeeuwse en Zuidhollandse
wateren, of zuidelijke kazen
en „fruits gratinés au
Sabayon". En altijd weer „le
Moka", ofwel „hè, en nou
lekker een kop koffie". De
uitwisseling werd, tenslotte,
omschreven als „een
hoogstaand gallo-romaans
compromis" dat John en
Giovanni bereikt hadden;
een tot elkaar komen van
verfijnde Franse en
Italiaanse gerechten en
geselecteerde wijnen,
afkomstig van allerlei
wingerds. Maar dan
betekent het Italiaanse
„gallo" altijd nog: haan. En
dan zou ik echt niet weten,
waar culinair gezien
die haan koning heeft
