T
Droomhuwelijk
in sprookjesland
9)
adame Billy (laat) voor de rechter wegens bewezen eminente diensten
ERFPRINS
LUXEMBURG
TROUWT
CUBAANSE
ARTJ
sch
its
XEMBURG Het groothertog-
n Luxemburg kleinste, wel-
endste, en volgens de 360.000
toners ook het mooiste land van
EG maakt zich op voor een
tastisch (eest. Het zal beginnen
1t een volksbal op vrijdagavond
februari en, als het noodlot van
i datum zal zijn getrotseerd, een
ogtepunt bereiken in de late
—armiddag van de volgende za-
dag, Valentijnsdag. Dan ont-
igt Luxemburg een kostelijk ge-
enk: de kleine, maar aanvallige
Italte van Maria-Teresa Mestre,
24-jarige dochter van een Cu-
ans zakenman. In de kathedraal
tre Dames zal de aartsbisschop
n Luxemburg Maria-Teresa in
echt verbinden met de één jaar
dere kroonprins Henri, zoon van
I 59-jarige staatshoofd hertog
n en van hertogin Charlotte.
-8
toe-
I-
iet>rui-
ogin Charlotte had van meet af aan oog voor
kJ>pbloeiende liefde tussen Henri en Maria
Kroonprins Henri
en Maria Theresa:
een smoorverliefd
koppel
Het wordt een droomhuwelijk In een sprookjes
land. Want sinds de trouwlustige jongelui na hun
verloving in novem- ber jongstleden tesamen in
het openbaar verschijnen, kent iedere Luxembur
ger ze als een smoorverliefd koppel. En met wat
voor toekomstl Is er een mooiere baan denkbaar
dan die van hertog c.q. hertogin van Luxemburg?
Wie dit land ter grootte van de provincie Zuid-Hol
land doorkruist kan alleen maar bekoord worden
door de lieflijke heuvels, de grillige rotsen, de die
pe wouden en de klaterende beken. En door de
kalmte van het leven in de dorpen op de wijdse
hoogten, waar de straten zich buigen langs de
mesthopen voor de boerderijen.
Zelfs in economische termen ziet het land van her
tog Jan er Idyllisch uit. In het door de schepping zo
bevoorrechte oord hoeven de bewoners niet eens
erg hard te werken om te kunnen leven in wat de
eerste vier letters van de landsnaam aanduiden.
Behalve van de landbouw bestaan ze van de rust
die natuurminnende toeristen hier komen zoeken
voor, tijdens en na hun jaarlijkse drie miljoen over
nachtingen.
En In de trrtse hoofdstad Luxemburg, met zijn
schilderachtige hoogteverschillen, vinden duizen
den fiscaal bevoorrechtte ambtenaren van de Eu
ropese Gemeenschappen alles wat de moderne
samenleving aan materieels te bieden heeft.
Maar de koe met de gouden horens is het staal-
bekken in het uiterste zuiden, waar het Arbed-con-
cern 90 procent van de Luxemburgse inkomsten
uit export voor zijn rekening neemt en daarvoor
slechts 18 procent van de werkende bevolking no
dig heeft. Het grootste en vervelendste deel van
die arbeid doen dan nog de meer dan 50 procent
buitenlanders in het Arbed-werknemersbestand.
Mascotte
Nee, erfopvolger Henry en zijn bruid mogen zich
volledig concentreren op de verbouwing van de
villa die ze op 15 km van de hoofdstad gaan bewo
nen en op de wildstand in de omgeving. De jacht is
immers hun favoriete tijdspassering.
Eigentijdse spoken als kernenergie en werkloos
heid dolen alleen maar aan de goeie kant van de
Het groothertogdom Luxemburg maakte vroeger
deel uit van het koninkrijk der Nederlanden. In
Luxemburg-Stad herinnert het standbeeld van
groothertog Willem, die in Nederland koning Wil
lem II was, aan deze periode. Precies hetzelfde
standbeeld staat in Den Haag op het Buitenhof.
Hertog Jan maakte aanvankelijk grote bezwaren
tegen het huwelijk van zijn oudste zoon Henri
met de niet adelijke Maria Theresa Mestre, maar
zwichtte uiteindelijk voor de onmiskenbare lief
de tussen de twee.
grenzen met België, Duitsland en Frankrijk. Elektri
citeit haalt het groothertogdom uit waterkracht
centrales aan de Moezel en eind 1980 zat minder
dan één procent van de Luxemburgse beroepsbe
volking zonder werk.
Nog altijd vertelt men er het ware verhaal uit de
jaren '60, toen de natie bijna een decennium lang
zegge en schrijve één uitkeringsgerechtigde werk
loze telde. De ongelukkige werd de mascotte van
's lands sociale zekerheid en kwam tijd te kort om
in interviews en op allerlei bijeenkomsten te verha
len van zijn troosteloos bestaan...
Een van de weinige aangelegenheden waarover de
Luxemburgers de afgelopen jaren zorgen hadden
kunnen maken Is hen zelfs bespaard gebleven. Bij
na niemand heeft immers geweten dat hertog Jan
zich jarenlang met hand en tand heeft verzet tegen
de liefde tussen zijn oudste zoon Henry en Maria
Theresa. De hertog stond erop dat zijn schoon
dochter van adellijke bloede zou zijn.
Maar vorig jaar is Jan gezwicht voor de onmisken
bare liefde tussen de twee, die elkaar als studen
ten aan de universiteit van Genève hebben ont
moet. De stralende en energieke Maria Theresa
vond de beste compagnon in haar toekomstige
schoonmoeder, hertogin Josephine Charlotte, de
drie jaar oudere zuster van koning Boudewijn van
België. Henry, die met de dag minder schuchter
wordt, heeft bekend: „In vorige meisjes was ik al
leen lichamelijk geïnteresseerd maar voor Maria
Theresa heb ik ook heel andere gevoelens. Ze is
de eerste grote liefde in mijn leven".
In vroegere jaren hebben grote problemen aan het
hertogelijk hof van Luxemburg vaak wel in het
schrille licht van de publiciteit gestaan. Dat begon
al toen het groothertogdom nog deel uitmaakte
van het koninkrijk der Nederlanden. Weinigen be
seffen het nog, maar onze koningen Willem I, II en
III waren tevens hertogen van Luxemburg, de stad
die afgevaardigden had in de Staten-GeneraaJ.
Verdriet
Het feit dat Luxemburg in 1830 de zijde van België
tegen de Hollanders koos en de roemruchte
„Luxemburgse kwestie" (Napoleon III wilde het
landje inlijven) maakte tenslotte dat hertog Adoiph
van Nassau In 1890 het eerste staatshoofd werd
van het onafhankelijke groothertodom. Daarna
kende de dynastie nog vele tragedies zowel de
Eerste als de Tweede Wereldoorlog brachten fami
lievetes wegens uiteenlopende houdingen tegeno
ver de Duitsers en zelfs het huwelijk van de hui
dige hertog Jan met Josephine Charlotte had
plaats in een mist van tranen. Beiden hadden im
mers een jeugdliefde gehad die niet door mocht
gaan...
Niets (meer) van dat alles bij de bruiloft van Henry
en Maria Theresa. Hoewel, volgens hardnekkige
geruchten zou hertog Jan op 14 februari tevens de
verloving bekend maken van zijn oudste dochter.
Marie Astrid. Maar sinds de kans is geslonken dat
prins Charles van Engeland de gelukkige zal zijn, is
ook de verwachte aankondiging ongewis. En wie
weet wat daar weer allemaal voor vorstelijk ver
driet achter schuilt.
Voorlopig echter bereiden de Luxemburgers zich
voor op het huwelijk van de erfprins. Naar verluidt
wil de ceremoniemeester van het volksbal een
toast uitbrengen op Fidel Castro, wiens machto
vername In 1959 Immers voor vader Mestre (net
zoals voor de vader van Christina's Jorge Guiller-
mo) aanleiding werd om Cuba te verlaten. Richting
Zwitserland, richting prins Henry.
De volgende dag zal de televisie de onderdanen
tonen hoe de bruid in Balmain-japon en bruide
gom in officiersuniform (Henry is een van de 550
militairen die NAVO-land Luxemburg rijk is) de ba
sis leggen voor de voortzetting van de Luxemburg
se tak van het Nassau-huis. Onder de goedkeuren
de ogen van Margriet en Pieter als vertegenwoor
digers van de Oranja-tak, van oom Bouwdewijn en
tante Fabiola en van vele, vele andere koninklijke
gasten uit Europa en daarbuiten.
Van de huwelijksreis is alleen bekend, dat het jon
ge echtpaar op 11 maart weer thuis moet zijn. Dan
immers begint het driedaagse staatsbezoek van
koningin Beatrix en prins Claus aan Luxemburg.
MARC DE KONINCK
118 Het wat een van die „ty
pe Parijae processen", de zaak
m Madame Billy, 79 jaar (zijzelf
i- If slechts toe 72 te zijn) en zij
de dezer dagen voor de 14e
[kamer van het Parijse Paleis
'kt Aanklacht: proxénótia-
(met andere woorden: hot uitoe-
fm de bezigheid van soute-
dit geval „souteneuse". Een
ile aangelegenheid, want
Billy (haar „echte" naam is
8occodato) werd vervolgd
at zij haar taak had neerge-
na 39 jaar lang haar beroep
i nnrtfliQro*® tevredenheid van haar
itèle te hebben uitgeoefend. En
clientèle was niet de eerste de
)s. Een letterlijk vaak koninklijke
Héle; staatshoofden, ministers,
1 Hdenttn, prinsen en koningen.
ministerie van buitenlandse zaken
Is Indertijd herhaaldelijk op om
reservering te maken voor een
neplaatste buitenlandse bezoe-
De Institutie van Madame Billy
befaamde luxe-bordeel „Etoile-
aan de Rue Paul-Valérv. be
ats „Le Sphinx", de One-
i" en twee of drie andere)
9 eminente diensten aan de
met een hoofdletter. De „mal
de tolêrance" waren weliswaar
1946 als gevolg van de roem-
wet-Marthe Richard gesloten,
enkele „huizen" die voor de
)id belangrijk waren In verband
de veelvuldige staatsbezoeken
werden oogluikend getolereerd,
raens zou men verbijsterd zijn,
pljk verbijsterd, als men de lijst
Inzien van de hoge cllenten waar-
er velen reeds het tijdelijke met
Jesuwige hebben verwisseld, maar
0013, i
waarvan ér een aanzienlijk aantal nog
in waardigheid en respect hoge en al
lerhoogste functies uitoefenen, al dan
niet gekroond en gescepterd.
Madame biny stond nu dus terecht.
Bescheiden, wat schuchter, goed ver
zorgd met een wat timide glimlach en
een heel fijn stemmetje. Zij zat onge
makkelijk op het houten beklaagden
bankje en de griffier was op bevel van
de president snel met een fluweel
overtrokken fauteuil komen aandra
ven. De president stelde de evidente
vraag of zij een illegale bezigheid had
uitgeoefend. Waarop Madame Billy:
„Natuurlijk, mijnheer de president,
maar omdat men mij nimmer Iets
heeft verweten en ik veel „officiële
diensten" verleende, hoge belasting
betaalde, dacht Ik dat het normaal
was. Ik werkte overigens onder be
scherming van de politie, mijnheer de
president. Tijdens de oorlog had de
politie mij nodig en onmiddellijk daar
na ook nog. Ik werkte ongestoord,
kreeg veel bezoek van hoge poli-
tie-ambtenaren. Ik schonk hen mijn
vertrouwen en dat bleek wederkerig
te zijn en ik verschafte hen ook inlich
tingen".
Memoires
Zij verklaarde nog dat zij alle kop
stukken van de zedenpolitie kende,
dat zij een „hele serie foto's" bezat
en dat zij nauwkeurig een lijst bijhield
van In- en uitgaande cllenten en haar
beschermelingen.
Madame Billy zal over enkele maan
den haar memoires publiceren en
deze aankondiging heeft haar. naar
wordt gezegd, voor het gerecht ge
bracht....
Daarna werd het technisch op de
rechtszitting. Het ging over de In
zwang zijnde tarieven en de provisie
die Madame Billy daarvan had opge
streken. Tweehonderd tot 330 frank
per „ontmoeting". En omdat zij ge
middeld twaalf tot veertien ontmoe
tingen per dag organiseerde, kon zij
er van deze inkomsten wel komen. Zij
ontkende niets, en het leek alsof de
hele zaak haar weinig meer interes
seerde. Zo lang geleden immers, niet
waar? Zij zat kaarsrecht, maar blijk
baar kouwelijk, met haar handen
braafjes op de gouden knop van haar
stok. Zoals het een bijna tachtigjarige
dame betaamt.
De advocaat van de aanklaagster, de
„Actiegroep tegen handel in blanke
slavinnen", formuleerde zijn eis: een
„schadevergoeding" van 150.000
franks, hetgeen redelijk voorkwam,
aangezien de beklaagde, teneinde op
vrije voeten te blijven, een borgsom
van 450.000 franks had kunnen stor
ten zonder daardoor blijkbaar tot de
bedelstaf gebracht te zijn.
Geen krimp
De procureur, Maltre Romanettl, gaf
een uiteenzetting van de arbeidsom
standigheden en voorwaarden in het
huis aan de Rue Paul-Valéry. In grote
lijnen kwam het erop neer, dat de
client ofwel op bezoek kwam of wel
dat een van de jongedames naar de
client ging, hetgeen veelal het geval
was als het hoge persoonlijkheden
betrof, tenzij deze „Iets speciaals"
wensten, dat slechts „ter plaatse" te
organiseren bleek. Maltre Romanettl
verwonderde zich er niet zo erg over
dat de politie nooit had ingegrepen.
Voorgenomen
publikatie
memoires
zaait
onrust in
hoogste
kringen
„Het is waarschijnlijk dat zij van de
activiteiten van Madamme Soccodato
op de hoogte was, maar het was niet
gemakkelijk het bewijs daarvan te
brengen, want Madame Soccodato
was niet bepaald van gisteren...".
Misschien was het voor de politie ook
niet zo raadzaam In te grijpen, gezien
de seml-officiele functie die Madame
Soccodato-Billy uitoefende. Voor de
procureur waren de feiten echter on
miskenbaar, maar gezien de canonie
ke leeftijd van de beklaagde zag hij
ervan af een gevangenisstraf te eisen
en beperkte zich tot het vragen van
de maximale boete. 250.000 franks.
Madame Billy gaf geen krimp, maar
toen haar verdediger, Maitre Marcel
Ceccaldi haar „verdienstelijk verle
den" en haar uitstekende relaties uit
de doeken deed, pinkte zij niettemin
discreet een traan weg.
Schandelijk
Maltre Ceccaldi ging op klassieke wij
ze tekeer, met grote gebaren en de
vermaarde zwaai van de wijde mou
wen van zijn toga. Hij achtte het
schandelijk dat een bejaarde dame
die zo uitmuntende diensten aan di
verse republieken had bewezen (voor
namelijk aan de IVe), thans op de
schandbank moest plaatsnemen.
„Laten we even realistisch zijn, he
ren", aldus de advocaat. „Welk spel
letje spelen wij hier eigenlijk? Het
komt mij voor dat wij een brok van
onze historie over het hoofd zien of
moedwillig vergeten, een brok histo
rie dat zich afspeelde in het huls van
Madame Billy. Zoals u weet, werd zij
geregeld vanuit het ministerie van
buitenlandse zaken opgebeld. En se
dert lang was zij, praktisch verklaard.
tot „publiek nut". Het Is schandelijk
haar van handel In blanke slavinnen
te betichten, zij die zovele politici
heeft geholpen, die zovele van haar
meisjes uitgehuwelijkt, zoveel gelukki
ge paartjes heeft geschapen! Zij over
trad de wet, zeker, zij overtrad de
wet. Zij hield er illegaal een „maison
de tolerance" op na, dat officieus ge
tolereerd werd, en wel in ruil voor een
aantal diensten, in ruil voor zekere in
lichtingen die in het oor van politie en
veiligheidsdienst en contrasplonnage-
dienst werden gefluisterd. Soms
rechtstreeks In het oor van een minis
ter (van de IVe Republiek). Om u van
de status van mijn cliente te overtui
gen, mijnheer de president, een klei
ne anecdote. Toen president Glscard
d'Estalng enige tijd geleden een aan
tal onderscheidingen van het Legioen
van Eer uitreikte, was Madame Billy
daarbij aanwezig en onder de belang
stellenden herkende zij een aantal
van haar cllenten. U ziet hoe de staat
met zijn trouwe dienaren omspringt
door een vrouw als Madamme Billy
aan te klagen".
Oude cliënten
En Maitre Ceccaldi verbaasde de 14e
strafkamer van het Parijse Gerechts
hof toch letvjt toen hij uitriep: „Ont
neem haar bij haar veroordeling In
hemelsnaam niet haar stemrecht, ver
hinder haar niet haar stem te oeven
aan haar oude trouwe cliënten!" (de
IVe Republiek heeft uiteraard verleng
stukken in de Ve, de tegenwoor
dige...). In de zaal werd gemee
smuild en gemompeld, waarop de
president energiek stilte beval. Er
werd nog meer gemompeld, maar
buiten de rechtszaal. Bijvoorbeeld,
dat haar straf, waarover de rechtbank
zich over enige weken zal uitspreken,
.aanzienlijk zou kunnen worden ver
minderd als zij er van zou afzien haar
memoires te publiceren. Er wordt zo
veel gemompeld.
Madame Billy liet het over zich heen
gaan; het leek alsof het haar niet of
nauwelijks raakte. Zij was doordron
gen van haar goede geweten, zij had
immers al eens geijverd voor het ge
luk van de mensheid en daarvoor
haar normale loon opgestreken. Maar
zij bleef ervan overtuigd meer gege
ven dan genomen te hebben. En ver
moedelijk eveneens ervan overtuigd
dat recht een zeer relatief begrip Is.
Tenslotte wordt gefluisterd dat haar
eventuele boete zou worden betaald
door zekere personen of zekere In
stanties. Dat zij schadeloos gesteld
zou worden voor het niet publiceren
van haar boek. Maar er wordt zoveel
gefluisterd. Vooral als het gaat over
deze roemruchte Instellingen zoals
„Etolle Kleber", Le Sphinx" en „One-
Two-One" en nog het een of andere
nuis. aisot Knomeiny, Leen waiesa,
Reagan of de "oliecrisis niet genoeg
zijn.
PS: Jarenlang was het In Frankrijk
gebruik dat het offtclele programma
van een buitenlands staatshoofd het
punt bevatte Bezoek aan de Presi
dent van de Senaat". Dit bezoek was
steeds voor de relatief late avonduren
voorzien. Het was een openbaar ge-
helm dat de Senaat In dit geval In de
Hue Paul-Valery of de Rue de Proven
ce gezocht moest worden.
JAN DRUMMEN
