riiM
Onze
opruiming
duurt
welaeteld
3 dagen.
Pander
,Ouwe jongens en meiden" van
C A Leiden komen op reünie
een voorbeeldig verleden ophalen
paad Leiderdorp vraagt Leiden 'steun'
Poutan
D EN JACQUELINE GAAN MEI
25 OUD-COLLEGA 'S EEN GROOTSE DAG BELEVEN
OOR ENERGIEBESPARING
EWONERS NOORDVEST:
sOlie-opslag aan
Langegracht te gevaarli jk'
D'66 wil discussie
over rampenplan
%P/REGIO
LEIDSE COURANT
WOENSDAG 14 JANUARI 1981 PAGINA 5
Tc
de
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
de prinselijke residentie
ebut i De Keiebijters (van
intent Bavo) in
Ron ordwijkerhout is weken
begii eden een tijd van
ogspanning aangebroken,
vooteraard voor Prins
irijn, maar misschien nog
>er voor zijn Prinses Ada.
ide echtelieden, Rinus en
Braat, leven een aantal
rnavalsuitbarstingen
»emoet, maar vooral
la's hoofd loopt om. „Ik
ird steeds
nuwachtiger", vertelt Ad
aat-ter Veen me, „maar
heeft nauwelijks iets
ons toch wel grootse
laval te maken, ben ik
Nee nee, er hangt
Jwat anders in de lucht:
massale en feestelijke
jviünie van allemaal ouwe
§||ngens en meiden die vaak
kpffentallen jaren geleden
ier het onverbiddelijke
iem van kledingmagnaat
'nninkmeier, eens in
stfalen tot daden
/ekt, duizenden klanten
het nieuw hebben
>ken, of aan een das,
>n of een dessous hebben
iholpen, en er een strenge
j vensschool hebben
oorgemaakt. Het gaat om
t v -ngeveer 125 voormalige
erkoopsters, verkopers,
etaleurs en inkopers en wat
oor andere functionarissen
oals vorige manager Van
Willige en huidige manager
unger) ook, die hebben
ediend bij „C A Leiden,
otermarkt". Ook
acqueline van der Zalm-
lilgersom, vriendin en oud-
öllega'tje van Ad, verkeert
°m(jls mede-aanstichtster in
j tie staten van nervositeit
J' D\t gaat iets geweldigs
worden: zaterdag 24 januari
nDe Roode Leeuw,
legstgeest. „Nee, we
nebben heerlijke dingen
voor de boeg!", vermoedt
Ad met voorpret.
Voor het eerst wordt er
binnen dit wijdvertakte
kledingconcern in
Nederland officieel een
"''reünie gehouden. Utrecht
i heeft iets dergelijks eerder
beleefd, maar daar ging het
S32 zonder veel omhaal in z'n
0V£ werk. Geheel anders en met
oorsveel tamtam van publiciteit
ri wordt het voor „de
^'Botermarkt". Een maand of
vijf geleden werd de
,r afscheidsreceptie gehouden
te pensioneren Van de
expeditieknecht in
Leiden, maar meer bekend
als Van' de Akker,
klusjesman. Niet meneer
Van de Akker, want dat zei
je vroeger bij C A niet.
Dat mocht niet. Meneren
waren heel anders.
Jacqueline, die helemaal
niet Jacqueline heet, maar
gewoon Cootje („maar toen
ik ik praat nu van zo
ongeveer 1950 in dienst
trad was er al een Cobi en
een tweede Co kon niet;
daarom noemde ik me maar
Jacqueline en zo kent
iedereen me sindsdien"), en
Ad, toen nog Ter Veen.
vertellen er op los en leggen
veel historische
heerlijkheden voor me
bloot
Ad ter Veen dan: „Nou, op
die receptie van Van de
Akker werd het idee van
een uitgebreide receptie
geboren. Er waren toen al
veel oudgedienden en
onverwachte herkenningen,
dat Cootje hier Jacquline
dus en ik meenden: dat
moeten we eens flink gaan
aanpakken. We hebben
daarna 175 kaarten de
wereld ingestuurd en 125
oud-collega's komen naar
De Roode Leeuw. De
jongste, zo van rond '70, is
al 11 jaar bij de Botermarkt
weg en de oudste werkte er
al vóór de oorlog en is nu 50
jaar uit het gezicht
verdwenen. Ik spreek nu
maar namens de
middelbare dames dus.
Jazeker, we waren allemaal
van 't houtje. Als niet-
katholiek kwam je niet
binnen bij C A. We
begonnen als leerlingen in
blauw met wit; de
verkoopsters gingen in het
zwart. Als je een jaar of 18
was, werd je verkoopster.
Eerst werd je een hele dag
in Rotterdam getest, buiten
de medische keuring om
dan. Het was een eer als je
daar „gaaf" uitkwam en
verkoopster werd. Ik praat
nu van zo ehh 1950; ik
schrik me dood: wat een
eind terug!"
Jacqueline: „We hebben
onze sporen daar verdiend.
Het was een hechte band
tussen de meisjes; een leuk
koppel dat elkaar hielp. Pas
als je ging trouwen was het
afgelopen met de baan.". Ad
ter Veen was de meeste tijd
cassière; een verhaal apart.
„Ouwe meisjes" onder
elkaar. Op de reünie komen
ze uit alle windrichtingen,
tot uit Duitsland toe.
Allemaal razend enthousiast
vanwege de hereniging. De
telefoon heeft de laatste
paar weken niet stil gestaan
bij Ad, met al die
aanmeldingen en met het
vergaren van namen en
adressen.
Ad Braat, vandaag
gelouterd moeder,
echtgenote en Prinses: „We
beginnen die zaterdag met
koffie en gebak. Wat zeg ik:
gebak Dat wordt
natuurlijk een „bledder", de
C A-benaming voor een
moorkop. Die haalden we
vroeger altijd in het steegje
achter de zaak. Mocht
natuurlijk niet; en er stond
steeds eentje van ons op de
uitkijk om te waarschuwen
als er een meneer of een
cheffin aankwam. Dat ging
stiekem. Een inpakzak ging
mee en daar schoven we de
doos met bledders in. Dat
loempia's, koketten, friet
Reuze spannend altijd. We
hebben geweldig gelachen
met die club van ons in
„onze tijd", zo in de vijftiger
jaren. En dan had je daar
Tinus, die z'n vaste plekje
had bij de Koornbeurs en
bananen naar boven gooide
door het raam en wij
gooiden dan het geld naar
beneden. En zingen dat
Tinus deed! Die zong altijd
maar van Granada. Is ie er
nog? Nee zeker hè?"
Ad was „op de Botermarkt"
een jaar of tien. Toen ging
ze trouwen en dat is nu
alweer 22 jaar geleden.
Cootje, alias Jacqueline,
hield het er 5 jaar en 2
maanden uit. De meeste
meisjes bleven er tot hun
trouwen. Ad ter Veen
(destijds een buitenmeisje
uit Noordwijk en ook Co
was zo'n meisje van het
platteland, en dan was je in
een „stad" als Leiden een
buitenbeentje), nu wonend
in „één van de gezelligste
dorpen van Holland": „Het
was er erg streng, vroeger
bij C A. Je was bangerig
van de manager, zeg maar".
„O ja", valt Jacquline in:
„en je had van die bepaald
Leiase types, origineel
gewoon; die mocht ik wel.
Je moest wel superbeleefd
blijven tegenover de klant,
anders vloog je de laan uit.
Het was met die Leidsen en
Katteksen een echte
volkszaak. „Hé juf het
was altijd juf hé juf, hè je
nog een broek voor me man
om 's avonds in te prutsen?"
Dan werd er een
werkbroek bedoeld".
Dan had je ook nog de
„blauwmodellen" of
„blauwen". Dat waren de
„pikkers", de jatters. Ad:
„Als de cheffin op haar
troon, op een podium
midden in de afdeling, even
weg moest voor één of
andere boodschap, dan riep
ze: eerst door de microfoon:
dames, pas op de
blauwmodellen!". Cootje,
pardon Jacqueline, heeft
ooit twee van die blauwen
gevangen. „Dat waren twee
Duitse toeristen die hier en
daar nogal wat
bijeengegrabbeld hadden,
overhemden, een trui en zo.
Ik zat ze na tot in de
Breestraat, steeg in steeg
uit, en maar roepen houd de
dief! Tumult in de
Breestraat, het trammetje
stopte er zelfs voor. Maar ik
had ze te grazen. Als
beloning kreeg je dan 5
gulden of een doos Haagse
Hopjes".
De meisjes van toen
mochten van C A (er
kwam weieens een
Brenninkmeier langs en
dan schoot iedereen
verstijfd en uit z'n doen in
de houding, voor meneer
Walter of zo) geen rouge op
het gezicht hebben. Er werd
gekeken of die rode
wangetjes wel echt waren,
anders moest het eraf. Och
ja, Ad Braat van vandaag
weet het nog zo goed. „Als
leerling begonnen we om
half negen. Vijf voor half
negen afstempelen eerst. De
verkoopsters moesten er om
vijf voor negenen zijn en
dan afstempelen. De
leerlingen hadden een half
uur om af te stoffen, op de
muziek van Elvis Presley,
en maar dansen. Of we
gingen boven op het dak
gauw even een foto van de
groep maken. Alles ging
„even vlug", want ze
konden je zo licht snappen
en dan was het leed
nauwelijks te overzien. Als
je drie keer te laat was
kostte je dat een halve
snipperdag".
Ad en vriendin Co zouden
„er nou niet meer willen
werken". Ad: „Je kunt het
niet meer met elkaar
vergelijken. Het beeld is
totaal veranderd. Vroeger
moesten we ieder klant
aanspreken en net zolang
bij haar blijven tot de
procedure was afgelopen.
Dat vind je niet meer. Waar
je vroeger met z'n tienen
stond, zijn er nu nog
hooguit twee vaste en twee
parttime verkoopsters. De
interesse voor het vak is
weg. En de mogelijkheden
vrijwel ook. Vroeger was
het een hele eer om
verkoopster bij C A te
zijn, met die voor die tijd
geweldige
arbeidsvoorwaarden en
beloningen; daar ging een
hele opleiding aan vooraf.
Het is vandaag een unicum
als je een verkoopster treft
die je wenst te helpen..."
Zo kunnen Ad en
Jacqueline doorgaan. Ad:
„Als leerling had je ook de
plicht om een week, eens in
de paar maanden, in de lift
te staan. Bij elke etage
moest je dan opnoemen wat
er allemaal kwam:
mantelafdeling,
japonnenafdeling,
meisjesmode, herenafdeling,
weet ik veel wat nog meer.
En steeds maar het hekje
open en dichtschuiven.
Soms bleef-ie halverwege
steken, de lift. Dan was het
narigheid en moest de
klusjesman erbij komen. O
ja: overwerk, tot een uur of
half tien 's avonds. Dan
kreeg je één gulden vijftig
om in de stad wat te gaan
eten",
Jacqueline: „Tjee ja, en in
de Sinterklaastijd hadden
we eens een boertje dat z'n
klompen bij de ingang
uitdeed en ze daar
neerzette. Toen kochten we
met elkaar een stropdasje
voor 95 cent en stopten dat
in één van die klompen.
Toen-ie terugkwam zei het
mannetje verrast: guttegut,
wat aardig, wat bestig, is
Sinterklaas geweest? Kijk,
met die dingen hebben we
zo ontzettend veel pret
gehad, vroeger, toen we nog
verkoopster waren". Ad
weer: „We moesten altijd
kousen dragen. Ook 's
zomers. Nou, daar had ik
niet altijd zin in en dan
tekende ik op m'n blote
benen van achteren een
naad op m'n benen; dan had
je dus „kousen" aan".
Jacqueline: „En er werd
wat afgevreten, destijds. In
de paskamers je had 't
over de „vreetpaskamer"
en tot op de toiletten. Soms
stonk de patat het toilet uit
en je was als de dood voor
de cheffin die dan begon te
snuffen. Vindingrijk, dat
waren we; ja, dat kun je wel
zeggen".
En dan met de uitverkoop.
Dan kwam een lawine naar
binnen. Dan hadden de
leerlingen en verkoopster
de zenuwen, als ze het
publiek op moesten vangen.
Er werd niet zelden
gevochten om 't zelfde ding.
Ad ter Veen heeft één keer
een fikse ruzie gehad met
een Katwijkse, die naar
haar beweren geen twee
kwartjes terug had
gekregen. „Dat had ik wel
gedaan, maar het mens
bleef maar volhouden „die
kwartjes heeft die meid bij
zich gestoken!" Toen ze
haar tas om moest keren,
rolden de twee kwartjes
eruit. Consternatie; ik was
helemaal overstuur".
En zonnen op de Burcht, op
zomerse middagen, tijdens
het vrije uurtje. Vuurrood
weer aan het werk. Cootje,
die een keer drie
advocaatjes vroegtijdig had
ingenomen, moest boven de
hele middag uitpakken en
ze bleef maar proesten van
het lachen. En het
„concurrentie kijken". Bij
andere soortgelijke firma s.
Kijken hoe duur het daar
was en daarna doorgeven
op een papiertje aan een
meneer of cheffin. Maar
ook van V D kwamen ze
aan de Botermarkt naar
sjaals kijken. Dat ging over
en weer. En de
„tassencontrole", na 6 uur.
Dan zei een cheffin: maak
je tas maar 's open.
Jacqueline pikte weieens
een „mooi beugeltje" mee
naar huis. Soms werd
doorgegeven: jongens,
tassencontrole Cootje heeft
ze nóg trouwens, die
beugeltjes. Ze merkte ze
nauwelijks meer op, tussen
de opgegroeide kinderen..
Zaterdag 24 januari in De
Roode Leeuw. Met het
borrelen en de koffietafel
en daarna doorzakken, net
zolang als iedereen maar
wil. Ad en vriendin Co
hebben er de mooiste
verwachtingen van. De
mannen zijn dan verreweg
in de minderheid die
hebben straks een beste
avond en de eigen
mannen (of vrouwen)
worden niet eens
toegelaten, want het blijft
een zalig onderonsje van de
oude garde die zich allang
geleden van C A heeft
losgemaakt, totdat het
verleden weer ging spreken
en het verlangen naar
„toen" opnieuw
bovenkwam. Jacqueline
Hilgersom dat wordt ze
nog één keer: „Oh, dat
wordt een kwekmiddag en
een kwekavond. Joh, wat
zal er gekakeld worden! En
dan zeggen we tegen elkaar:
meid. kind, wat ben jij grijs
geworden. Kijk maar naar
mij: ik ben zelfs wit!"
g( «IDEN De gemeenteraad van Leider-
(j, »rp vraagt de Leidse raad om er bij het col-
c op aan te dringen, dat stappen onderno-
i worden, die leiden tot energiebespa-
J. Dat zou volgend de Leiderdorpse raad
e a] oeten gebeuren door bet Energiebedrijf er-
te bewegen energiebesparende investe-
vJngen voor te financieren.
De voorfinanciering zou dusdanig moeten ge
beuren, dat terugbetaling kan geschieden uit de
-maandelijkse rekeningen zonder dat dit leidt
tot verhoging van de algemene kosten.
De leiderdorpse raad constateerde tijdens de
brgrotingsbehandeling, dat aan de ene kant de
noodzaak tot energiebesparing steeds dringen
der wordt, terwijl aan de andere kant steeds
minder mensen geld hebben (of kunnen aan
trekken) om de daarmee gemoeide investerin
gen te kunnen financieren. De Leiderdorpse
raad heeft daarom bij haar college op de tot
standkoming van de voorfinanciering door het
Energiebedrijf aangedrongen.
De Leiderdorpse raad verzoekt de Leidse
volksvertegenwoordiging om een eensluidend
besluit te nemen of anders steun te betuigen
aan de Leiderdorpse gemeenteraad. Met steun
wordt bedoeld, dat de Leidersdrpse raad en de
Algemene Raad van het Energiebedrijf van de
mening van Leiden op de hoogte wordt gesteld.
ien
f EIDEN Het Energiebe-
ilt]f Rijnland mag niet om-
nakelen van gas op olie
het opwekken van elec-
Wanneer dit toch
iurt zal de vervuiling
!nemen en er ontstaat ge-
"ir voor de omwonenden
,r de noodzakelijke op-
5 van olie bij het energie-
'rjjf. Het energiebedrijf
'u helemaal van de Lange-
moeten verdwijnen,
vindt een deel van de be-
n "woners van Noordvest, In
slecht bezochte en wei-
flig levendige en inventieve
buurtvergadering werden de
knelpunten in de wijk nog
eens op een rijtje gezet. Dit
in het kader van het verbete
ringsplan Noordvest.
Gepleit werd ook voor de ves
tiging van een buurthuis in
Noordvest. Als mogelijkheden
werden genoemd een deel van
het pand van Clos en Leem-
brugge en de hoek van de
Noorderstraat en de Lange
gracht. Momenteel staan hier
woningen, die rijp zijn voor de
sloop. Om de verkeersproble
men bij Digros op te lossen
werd voorgesteld de Lange
gracht met één rijstrook te
versmallen en een groenstrook
aan te leggen ter hoogte van
de winkel. Dit zou de ver
keersproblemen aan de Lange
gracht verminderen. Eén van
de bewoners: „De situatie aan
de Langegracht is onhoudbaar.
Wanneer gaat de gemeente
daar nu eens wat aan doen?"
De bezoekers van de buurtver
gadering deden nog eens hun
beklag over het gebrek aan
groen in de buurt, de overlast
van bedrijven, het gebrek aan
füimte voor fietsers en voet
ADVERTENTIE
Kettingzagen
Een kettingzaag voor licht
of voor het zwaarste werk
It s all in the POULAN-family
Uw dealer
Tuinbouw en Hobbyart.
JAN v.d MEER B.V.
Tel. 01713-9008 - R.A. Veen.
gangers en over het terrein
van de Zoutkeet dat nog steeds
braakligt. De gemeenteraad
'stelt waarschijnlijk in juni het
verbeteringsplan voor Noord-
BIJ AANVAL MET
NUCLEAIRE WAPENS
LEIDEN De raadsfractie van D'66 heeft burgemeester
Goekoop gevraagd in de Commissie Algemene Bestuurlijke
Aangelegenheden de werkwijze van de Bescherming Bur
gerbevolking aan de orde te stellen. De fractie wil vooral
praten over de gevaren die een aanval met nucleaire wa
pens met zich mee zou brengen.
„Ondermeer zou aan de orde moeten komen of er wenken en
instructies op het stadhuis klaar liggen en of deze met de betrok
kenen zijn doorgesproken", aldus D'66. Bovendien wil de raads
fractie graag praten over een aantal inhoudelijke aspecten, zoals
bijvoorbeeld schuilgelegenheid, die voor de inwoners van Lei
den van belang zijn
èM
ÊÜm
ADVERTENTIE
Donderdag 15, vrijdag 16, zaterdag 17 januari,
vanaf's morgens 9.00 uur.
Leiden: Breestraat 146, Botermarkt 21-22.
