Bezuinigen?
P&C HELPT U UW KOOPKRACHT HANDHAVEN
MET DEZE GEWELDIG LAGE PRIJZEN
39.- 19P
29=19.-
iUJUJ
uitse kogel mogelijk
leaal voor politie
Tamponziekte: Een klein risico
De geneugten van
het vaderschap
medische
rubriek
Sportieve streeppolo.
Van acryL In o.a. kaki, grijs, geel
en bordeaux. S-M-L
Lekker warm. zo'n
wollen fiausch blouson.
In wit Mt 36 t/m 44.
GENLAND
LEIDSE COURANT
WOENSDAG 14 JANUARI 1981 PAGINA 17-
Gewatteerd chintzjack
met modieuze sjaalkraag.
Diverse kleuren.
Fijn voor erbij: effen
blouse in een heleboel
kleuren. Mt 36 t/m 46
Lekker sportief pak.
Zowel in twee- als in driedelige
uitvoering. In diverse kleuren.
Geen prijs voor zo'n
streeppullover. In o.a.
beige, grijs, kaki en geel
Chintzjack. Ruitbroek.
Mt 92 (39.-) Mt 92 (19.-)
t/m 170 (49.-). t/m 176 (29.
Miniplissé jurken met of zonder
jasje. Ook deux- pieces. In o.a.
bordeaux en raf. Mt 36 t/m 44.
Nylon jack. Corduroy broek
Mt 92 (29.-) Mt. 92 t/m 176.
t/m 176 (39.-). Alle maten.
Klassieke terlenka pantalon
met riem.
Fantastische flannel shirts
in goeie ruiten en
strepen.
Prima corduroy stretch broek.
In o.a. zwart kaki. marine en
lichtgrijs. Mt 38 t/m 48.
PEEK CLOPPENBURG. GEWELDIGE MODE, GEZELLIGE SFEER.
De opruiming begint 15 januari
DOOR
ERIC SOREL
Het heeft waarschijnlijk te maken met de sentimentaliteit,
die als grondmist je leven binnenkruipt, wanneer je het
grootste deel van je weg naar „AF" hebt afgelegd. Dan
krijg je, ook buiten je dromen om, op klaarlichte dag
visioenen, waarin je momenten uit het verleden in tere,
verbloemende tinten ziet opdoemen. Je zit weer aan de
lange zijde van de tafel in het ouderlijk huis en kijkt naar de
dampende schaal, die moeder heeft binnengedragen. Er is
vandaag soep, tomatensoep met rijkelijk veel lichtgrijze
balletjes. Dus moet het zondag zijn, want op werkdagen
komen na het „Onze Vader" gelijk de aardappelen en de
groenten binnen.
Als de verzilverde schotel met karbonaadjes is gearriveerd,
zegt moeder: „Mag ik je bord even", en iedereen weet op
dat moment, voor wie haar uitnodiging bedoeld is. Want in
de hiërarchie van ons gezin heeft vader de eerste keus, die
daarna overigens door moeder bepaald wordt.
Ook~deze keer geeft ze hem de karbonade met het lange
been. En ofschoon ik toch de redelijkheid hiervan inzie (er
zitten zeven kinderen aan tafel en je zou gegarandeerd een
rotzooitje krijgen, als die mochten meedoen aan de afval
race om het grootste stuk vlees), voel ik me toch te kort
gedaan. Het punt is namelijk, dat ik me dit weekend
bepaald niet onbetuigd heb gelaten en me gisteravond
om maar eens iets te noemen nog vrijwillig heb gemeld
om af te drogen. En reken er op, dat het een pittige afwas
is geweest, want de borden en het bestek van het ontbijt
en de lunch hadden ze ons ook nog in de maag gesplitst.
En vanmorgen ben ik blijkbaar dus ook weer voor niks naar
de Hoogmis gegaan.
Er is trouwens nog een reden, waarom het volgens mij niet
zo voor de hand ligt om de karbonade met het lange been
en daarvan is er steevast maar èèn, waardoor je je gaat
afvragen, hoe zo'n varken nog overeind weet te blijven
aan vader toe te wijzen. Sinds hij zijn eigen tanden en
kiezen niet meer heeft, is hem de lust tot kluiven namelijk
stilaan vergaan en laat hij zelfs het kostelijke lange been
van zijn zondagse karbonaadje met hele stukken vlees
eraan onaangeroerd.
Akkoord: meestal vraagt hij of er nog liefhebbers voor zijn.
En omdat ik naast hem zit, ben ik in negen van de tien
gevallen de gelukkige. Maar niettemin blijf ik het
doodzonde vinden, dat het been me langs zo'n omweg
moet bereiken.
Nu ik er nog eens over nadenk, begrijp ik trouwens ook niet
zo heel best, waarom vader op woensdag altijd een bal
gehakt kreeg, die zeker anderhalf maal zo groot was als die
van de overige gezinsleden. En dan overdrijf ik echt niet,
want zolang hij nog tussen de andere balletjes op de schaal
lag, had je het idee, dat moeder er voor de grap een
gepaneerde voetbal tussen had gestopt. Nee, dat kon je
met goed fatsoen geen normale gehaktbal meer noemen.
Want daar had hij zijn figuur niet voor mee. Als vader hem
eenmaal op zijn bord had, kon er ternauwernood nog één
aardappel en een afgestreken eetlepel andijvie bij. Kun je
nagaan.
Wat mij overigens nog het meest verbaasde was de
lakonieke wijze, waarop vader die sterk afwijkende porties
vlees accepteerde. Nimmer heb ik hem verbaasd naar zijn
bord zien staren of horen stamelen: „Maar Stientje nou
toch. Ik krijg nu sterk de indruk, dat je hand is
uitgeschoten. Wat bezielt je; dit noem ik geen bal meer. Dit
is een wereldbol, die meneer Atlas zojuist nog op zijn
schouders heeft gedragen".
Nee hoor, niets van dat al. Het enige, wat hij soms na enige
happen mompelde was: „Ha, dubbel gekruid. Slager
Meester begint het zowaar op zijn ouwe dag nog te leren".
Ik begreep overigens donders goed, waarom hij dat extra
krachtvoedsel kreeg, want hij werkte niet alleen zes dagen
per week bij het nijverheidsonderwijs, maar gaf daarnaast
ook nog eens vier avonden les aan slome duikelaars, die er
in klasseverband niks van bakten en door hem aan het
bureau in de achterkamer voor de somma van vijf gulden
per uur met monnikengeduld werden ingewijd in het
wonderlijke gedrag van stompe rechthoeken en
paralellepipida. Daardoor miste hij de meeste uitzendingen
van de „Bonte Dinsdagavond-trein" en het was logisch, dat
daar iets tegenover moest staan. En in dat licht gezien
vond ik die bal gehakt eigenlijk maar een bar slechte ruil.
Maar nu komt het vreemde: Ook tijdens de grote vakantie,
als hij na het ontbijt de ligstoel op het verste gaatje zette en
daarin met het ochtendblad over zijn hoofd voor uren
onder zeil ging, kreeg hij 's avonds toch weer dat
karbonaadje met het lange been of die bal, waar je
eerbiedig „U" tegen zei.
„Wat heeft 'ie dan in vredesnaam gedaan?", dacht ik op
zulke momenten in troebel gepeins en met de béste wil van
de wereld kon ik me niet voorstellen, dat hij de tractatie
echt verdiend had.
Pas gaandeweg, bij het klimmen der jaren, heb ik
begrepen, dat hij alleen reeds door zijn vaderschap
aanspraak kon maken op het grootste stuk vlees. Zelf zei
hij te pas en te onpas: „Die kinderen van me eten de oren
van mijn hoofd", maar dat sloeg alleen op de aardappelen
en de groenten. En om daar wat meer van te krijgen,
behoef je niet per se vader te zijn.
De karbonade met het lange been en die buiten
proportionele gehaktbal vormden echter duidelijk een
ander geval. Om die deelachtig te kunnen worden, moest je
eerst met moeder trouwen en haar daarna zondags vóór de
kerkgang in haar jas helpen. Stom, dat ik dat niet eerder
door had.
Het is dan ook beslist geen toeval geweest, dat de
gedragstherapeut tijdens een evaluerend groepsgesprek
onlangs uitgerekend aan mij vroeg, of ik in mijn jeugd
wellicht verliefd ben geweest op mijn moeder. Die had me
dus ook al door. Als je tien jaar naast, je vader hebt
gezeten, met je neus bovenop zijn bord: ja, is tiet dan zo
gek, dat je stapelgek op je moeder bent?
Want de liefde van een vader mag dan door de maag gaan.
Maar dat betekent niet, dat ook een beetje attent kind die
rQute niet kent.
HAAG Een in Duitsland ontwikkel-
ogel is wellicht de munitie waarnaar de
tgroep van de landelijke bewapenings-
nissie naar op zoek is. De kogel moet
Dlmantelkogel vervangen, die de politie
ebruikt
lieuw ontwikkelde munitie houdt het mid-
tussen de nu in gebruik zijnde kogel en de
reden stopkogel. De volmantelkogel geeft
iemand, die erdoor wordt getroffen, nog de mo
gelijkheid te vluchten. De. stopkogel geeft ie
mand die kans nauwelijks, maar hij heeft dan-
ook het grote bezwaar dat hij grote verwoestin
gen in het lichaam aanricht. Volgens de Neder
landse Politiebond, die een en ander bekend
heeft gemaakt, wordt van de Duitse kogel ver
wacht dat hij iemand wel kan tegenhouden,
maar dat hij een geringe verwoestende werking
heeft. In maart zullen proeven worden geno
men met de Duitse munitie.
edicijnen
ak zonder
jsluiter
IECHT Patiënten
jen hun geneesmiddelen
i zonder bijsluiter. Dit
ebleken uit een in op-
ht van de Nederlandse
iciatie van de Farmaceu-
le Industrie (Nefarma)
het NIPO uitgevoerde
ète.
Van de ondervraagden gaf 38
procent te kennen geneesmid
delen met een bijsluiter te ont
vangen. Vier procent wist het
niet meer en 59 procent kreeg
geen bijsluiter. De cijfers lagen
over het gehele land zo'n beet
je hetzelfde, behalve in het
noorden, Waar 73 procent van
de ondervraagden zei geen bij
sluiters te ontvangen. Van de
ondervraagden noemde 85
procent een bijsluiter wel be
langrijk en in de jongste cate
gorie (tot en met 29 jaar) was
dat 94 procent.
Op het ogenblik is het zo, dat
alleen bij geneesmiddelen die
in kleinverpakking door de fa
brikanten worden afgeleverd,
bijsluiters zitten. De apotheker
is wettelijk verplicht deze ge
neesmiddelen met de bijsluiter
aan de patiënt af te leveren,
tenzij de arts op zijn recept
aangeeft dat de bijsluiter moet
worden verwijderd. Voor ge
neesmiddelen in grootverpak
king geldt deze verplichting
(Door M.L. Brouwer, arts)
In september 1980 werd de
aandacht gevestigd op een
nieuwe ziekte: de tamponziek
te. De tijdens de menstruatie
op grote schaal gebruikte tam
pon bleek in de Verenigde
Staten aanleiding gegeven te
hebben tot ziekte en sterfge
vallen onder vrouwen. On
langs werd bekend dat het ri
sico slechts gering is: Zes op de
honderdduizend menstrueren
de vrouwen lijdt aan deze
ziekte. Er is geen reden om
het gebruik van tampons te
verbieden of te ontraden.
In een recente uitgave van
The New England Journal of
Medicine werden de resultaten
.bekend gemaakt van een diep
gaand onderzoek naar de ge
ruchtmakende tamponziekte.
In de Verenigde Staten zijn tot
nu toe ongeveer driehonderd
gevallen van deze ziekte be
schreven.
Wat zijn de verschijnselen?
Voorheen volledig gezonde
vrouwen worden ziek, krijgen
plotseling hoge koorts, diarr-
hee en gaan braken. De bloed
druk daalt en er wordt een op
roodvonk lijkende huiduitslag1
zichtbaar. De handpalmen en
voetzolen gaan vervellen.
Meestal worden de patiënten
opgenomen in een ziekenhuis.
Met hulp van antibiotica gene
zen de patiënten. Slechts in
een gering aantal gevallen is
de ziekte dodelijk. Opvallend
is dat vrijwel alle vrouwen on
gesteld zijn en tampons ge
bruiken. Tampons hoeven niet
altijd in het spel te zijn. Een
sterk op deze ziekte lijkende
aandoening is ook vastgesteld
bij niet-menstruerende vrou
wen, mannen en kleine kinde
ren.
Na uitgebreid onderzoek bleek
dat de ziekte veroorzaakt werd
door een bacterie, de zoge
naamde staphylococcus aureus.
Het onderzoek werd geconcen
treerd op de rol van de tam
pon bij deze ziekte.
Bacteriën
In de Verenigde Staten wordt
door zeventig procent van de
menstruerende vrouwen tam
pons gebruikt. Veel theorieën
zijn opgesteld om het verband
tussen tampons en de ziekte te
verklaren. Het is mogelijk dat
bij het inbrengen van dé tam
pon bacteriën die in de buurt
van de schede huizen naar
binnen worden gebracht De
vraag is echter hoe het nu
komt dat ondanks het feit dat
tampons al jaren gebruikt
worden, pas in 1980 de tam
ponziekte beschreven werd.
Eén van de veronderstellingen
is dat de samenstelling van de
tampons veranderd is. Na
vraag bij de fabrikanten en
onderzoek van de op de Ame
rikaanse markt verkrijgbare
tampons bracht aan het licht
dat dit inderdaad het geval is.
Voor 1977 werden tampons ge
maakt van katoen en kunstzij
de. Om het absorberende ver
mogen te vergroten zijn daar
na 1977 allerlei stoffen, zoals
cellulose en polyester, aan toe
gevoegd. Er werd geopperd
dat deze „super" absorberende
tampons door opname van
grote hoeveelheden bloed zo
sterk zwellen, dat er kleine
scheurtjes aan de binnenkant
van de schede ontstaan. Deze
scheurtjes zouden dan bevolkt
worden door bacteriën, wat
lijdt tot vele kleine en grote
zweren. Het uiteindelijk resul
taat van deze infectie is de
tamponziekte. Hoewel deze
veronderstelling redelijk
klinkt is tot op heden niet aan
getoond dat de tamponziekte
meer voorkomt bij vrouwen
die „super" tampons gebrui
ken dan bij die „normale"
tampons gebruiken.
Andere factoren
Omdat de tamponziekte niet
alleen door het gebruik van
andere tampons verklaard kan
worden, wordt ook gekeken
naar andere factoren. Opval
lend was dat vrouwen die door
de ziekte getroffen worden
minder vaak voorbehoedsmid
delen gebruiken.
Een mogelijke verklaring is
het feit dat een van de meest
gebruikte anticonceptie mid
delen, de pil, over het alge-'
meen een vermindering van
het menstrueel bloedverlies
geeft. Een tampon bevat dan
minder bloed en is dan een
slechtere voedingsbodem voor
bacteriën.
De bacterie die de ziekte ver
oorzaakt, de staphylococcus
aureus, is nog onderwerp van
veel onderzoek. Het is moge
lijk dat er sprake is van een
variant van de bacterie die
voor 1980 onbekend was. Voor
veel bacteriën is aangetoond
dat ze met tussenpozen van
een groot aantal jaren de kop
op kunnen steken. Hiermee
zou dan verklaard zijn waar
om de ziekte voor 1980 onbe
kend was.
Het gering aantal ziektegeval
len, zes op de honderdduizend
vrouwen, maakt het niet nodig
om het gebruik van tampons
te verbieden. Er is geen ver
schil gevonden in het aantal
tampons dat gebruikt wordt
door de vrouwen die de ziekte
wel en de vrouwen die de
ziekte niet krijgen. De onder
zoekers blijven vocrzichtig. Zij
adviseren om tampons tijdens
een deel van de dc g te gebrui
ken of het gebruik tot een
paar dagen van de menstruatie
te beperken. Zij stellen, dat
hoewel het risico gering is, de
kans nog verkleind kan wor
den door het gebruik van tam
pons te verminderen. Voor
vrouwen die de tamponziekte
gehad hebben lijkt het beter
om geen tampons meer te ge
bruiken.
