Hollanders
I vierden
er hun eerste
Leidens Ontzet met
een VVV-pakket
Werkgroep Gezondheidscentrum
voor Morskwarter in impasse
NOG GEEN DUIDELIJKHEID OVER WERKVERBAND ARTSEN
„LEIDEN LEEFT", OOK IN
CANBERRA, AUSTRALIË
iolden Earring in Katwijk
INSTAP/REG 10
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
LEIDSE COURANT
WOENSDAG 7 JANUARI 1981 PAGINA 5
lijk is .dat de medewerkers in loon
dienst zijn". Het is de bedoeling dat
deze vraag, toegespitst op een centrum
in het Morskwartier, door een werk
groep wordt beantwoord.
Impasse
Een aantal organisaties mag in de
werkgroep zitting nemen. Behalve ver
schillende vertegenwoordigers uit de
gezondheidszorg heeft ook de initiatief
groep gezondheidscentrum Morskwar
tier zitting in de werkgroep. De initia
tiefgroep kwam met de STAG (een or
ganisatie van enkele ziekenfondsen en
vakbonden) reeds eerder tot de conclu
sie dat uitgegaan moest worden van het
loondienst- principe. Dit houdt in dat
alle medewerkers verbonden aan het
centrum in loondienst komen. Voor bij
voorbeeld maatschappelijk werkers
niets nieuws, voor vrije beroepsbeoefe
naars als artsen echter een hele nieuwe
benadering. Het initiatiefcomité vindt
dat de werkgroep het loondienst-prin
cipe als uitgangspunt moet nemen.
Daarbij is het van mening dat de STAG
een plaats in de werkgroep moet krij
gen. Wethouder Schoute van maat
schappelijke aangelegenheden is het
echter op beide punten niet eens met
de initiatiefgroep. Hij wil geen uit
gangspunten maar een opeiv discussie
in de werkgroep. Daarbij wil hij de
STAG geen zelfstandige plaats in de
werkgroep geven. Door dit menings
verschil verkeert de totstandkoming,
van de werkgroep in een impasse.
Interpretatie
Het loondienst-principe heeft voor- en
nadelen. Een onlangs verschenen rap
port van de Wiardi-Beckman Stichting
noemt als voordelen: bevordering van
de beheersbaarheid van de .gezond
heidszorg, betere mogelijkheden voor
samenwerking tussen de verschillende
werkers en gelijkschakeling zieken
fonds en particuliere patiënten. Nade
len van de loondienst zijn volgens de
zelfde stichting: beperking vrije artsen
keuze, beperking van de vrije vestiging
van artsen en het gevaar dat de arts
een speelbal wordt van zijn werkgever.
De gemeenteraad moet een uiteindelij
ke beslissing nemen over hoe het
dienstverband er uit komt te zien. Joop
Maat (PvdA) liet er bij de begrotingsbe
handelingen geen onduidelijkheid over
bestaan. „De gemeente moet haast ma
ken met de realisatie van- een gezond
heidscentrum in het Morskwartier en
het in loondienst laten zijn van dege
nen die in het centrum werken", aldus
de heer Maat. Hij zei hierbij te ver
wachten dat de VVD er net zo over
dacht. „Er bestaat tussen VVD en
PvdA op dit punt geen verschil van
mening maar wel verschil van inter
pretatie", antwoordde VVD-fractie-
voorzitter F. Kuijers destijds.
De financiële consequenties van het ge
zondheidscentrum in het Morskwartier
zijn mede afhankelijkvan de keuze
over het al of niet in loondienst nemen
van de artsen. Het eerste lijkt duurder'
te zijn dan het tweede. Wanneer deze
niet in loondienst zouden worden geno
men moet de gemeente er naar schat
ting 100.000 gulden per jaar bijleggen.
Wanneer de artsen wel in loondienst
zouden worden genomen zou het te
kort, volgens de begroting van het ini
tiatiefcomité, het eerste jaar 258.000
gulden bedragen. Na vier jaar zou het
negatief saldo omslaan in een positief
saldo.
In een ambtelijk rapport wordt de ge
hele problematiek uitgebreid bespro
ken. Deze nota komt binnenkort ter
sprake in de raadscommissie maat
schappelijke aangelegenheden.
Daarnaast zal worden gekeken in hoe
verre het mogelijk is om in het Mors
kwartier, vooruitlopend op een gezond
heidscentrum, een tijdelijke vestiging
voor een apotheek en een noodvesti
ging voor twee artsenpraktijken te
stichten.
De band in Canberra's Dutch Club, op 11 oktober '80 onder Leidse fietsvlaggetjes het drie oktoberfeest
opluisterend.
bekende Haagse roek-formatie Gol-
en Earring geeft donderdag 15 januari
en concert in 'Tripodia' aan het Katwijk-
e Hoornesplein. Het optreden maakt
leel uit van een Hollandse promotie-tour
Dor de elpee 'Prisoner of the Night' en
nieuwste single 'No for an answer',
aarnaast worden tijdens de concerten
veel oude hits gespeeld. Dit heeft dan
ook alles te maken met 'live' opnames
die van de optredens worden gemaakt.
Kaarten voor het concert dat om kwart
over acht begint, zijn op de gebruikelijke
voorverkoopadressen en aan de zaal ver
krijgbaar.
LEIDEN De discussie rond
om het 'toekomstige' gezond
heidscentrum in het Morskwar
tier wordt in belangrijke mate
beïnvloed door de vraag of
vrije beroepsbeoefenaars als
artsen en tandartsen al of niet
in loondienst moeten worden
genomen. De werkgroep die
deze vraag zou moeten beant
woorden is nog niet van de
grond gekomen, omdat er ver
schil van mening bestaat over
de samenstelling van de groep.
De verantwoordelijke wethou
der P. Schoute is niet van plan
een zetel in te ruimen voor de
STAG, een organisatie die zich
voor het loondienst-principe
heeft uitgesproken. Het zoge
naamde initiatiefcomité van
wijkverenigingen wil niet aan
de werkgroep meedoen als de
STAG niet mag meedoen.
Het PvdA-VVD collegeprogramma '78-
'82 bevat de volgende tekst: „De tot
standkoming van gezondheidscentra
wordtgestimuleerd. Bekeken moet
woeden in hoeverre het daarbij moge-
„Leiden leeft" de laatste tijd
nogal. Men kan dat meer
dan eens via de krant
vernemen. In feite is het
geen wonder, met een stel
geïnspireerde Leidenaars
en semi-Leidenaars die zich
in een comité onder die
naam verenigd hebben. Het
klinkt als een
paasboodschap die voor het
hele jaar geldt. Leiden leeft
dus. Maar laat dat nou
opeens ook tot in Australië
zijn doorgeklonken! Daar
leven heel wat oud-
vaderlanders die, zondèr al
te veel waterlanders te
plengen, voor het
overbevolkte stukje
Nederland nog een warm
plekje in hun hart hebben
bewaard en die bij tijd en
wijle dat hart eens willen
luchten binnen een
„Hollandse Club" of zo. In
dit geval gaat het om
Canberra, de Australische
hoofdstad, in de bewoonde
zuidoosten van het gebied
Nieuw Zuid Wales. Immens
land, waar „Nederlandse"
afstanden van een
kilometerje of honderd
glimlachend worden
afgelegd als men buiten
woont en even naar de
slager wil. Onder die
Aussies bevinden zich bosjes
voormalige Nederlanders,
die niet van clanverband
gediend zijn maar wel nu
en dan samen even willen
weten dat ze nog van
Holland houen. En wellicht
van Leiden. Daar gaat het
mensen wanneer dé
nummers uit de ton
kwamen"; en de speld was
er ook, dé speld die je had
kunnen horen vallen als-ie
gevallen zou zijn. Toch leuk
eigenlijk, dat Hengst die
zegswijze met de speld nog
kent.
En de haring en het
wittebrood. Een belevenis.
Er waren meer dan 300
zoute haringen; „raw fish",
zoals de Australiër ze noemt
en daar loopt hij in het
geheel niet warm voor. Ook
op 11 oktober '80 niet; er
werd hier en daar even
schichtig naar gekeken,
vooral naar die doffe dode
visse-ogen, en in vele
gevallen ging het van een-
twee-drie in Gods naam en
met dichtgeknepen neuzen.
Maar ze gingen voor de bijl,
al die haringen uit het
tonnetje. Het is uiteindelijk
allemaal een kwestie van
wennen; net zogoed als dat
Roel Dekker vroeger geen
tomaat kon zien. maar nu
ponden tomaten met schil
en aL naar z'n zeggen, naar
binnen werkt.
Maar de hutspot, de „stew",
de „hotchpotch" (ook gratis
verstrekt), werd
hartstochtelijk ontvangen
en verorberd, zo niet
verslonden. Kon ook niet
andei's, want het mengsel
van wortelen, uien én beef
'was berei.d volgens een
recept van well-known
Rótisserie „Oudt Leyden"
en in de kortste keren
waren de borden leeg.
Binnen het half uur. Jan
Hengst: „Geen wonder, dat
de aanwezigen het jammer
vonden dat het Leiden's
Ontzet maar eens per jaar
wordt gevierd". De vele
De Leidse sleutels in het hart van Australië.
tientallen Australische
aanwezigen snapten het
helemaal niet, waarom dit
niet bijvoorbeeld eens in de
maand kon zijn. Die zouden
er ook geen moeite mee
hebben als Guy Fawkes
minstens eens in het half
jaar nog een keer met zijn
„gunpowder plot" het Britse
Lagerhuis in de lucht
probeerde te laten vliegen,
want nu is het maar op 5
november én dan heb je
zo'n prachtig „bonfire"
Ach, wat heet traditie, als je
in Australië je levensdagen
slijt. Als het Leidens of
Leiden's Carnaval had
geheten, was het ook mooi
geweest. Maar in de
Hollandse Club van
Canberra gingen de
feestvierders onder het
gesternte van Leiden's
Ontzet tot 2 uur 's nachts
ontzettend door en toen
moesten er nog heel wat
een uurtje naar huis
„fietsen" met de auto. Met
dank aan het adres van de
Leidse VVV, met haar vele
duizenden kilometers en
een hele denkwereld
overbruggende pakket en
informatie, waardoor Jan
Hengst en z'n
medebestuursleden in staat
waren „onze-leden goed in
te lichten over het Leiden's
Ontzet. Iets waar de
Australiërs zeer
geïnteresseerd in waren en
niet te vergeten de
Nederlanders die hun eigen
geschiedenis vergeten
waren". Maar wie neemt
hen dat in hemelsnaam
kwalijk Het is al fijn, dat
zo'n verzameling gewezen
Hollanders in elk geval
weet dat Leiden, na het
Ontzet, nog leeft.
Goed, dat dit reveil met
spijs en drank beklemtoond
is, in Canberra, want even
tevoren had een zekere
immigrant G. van der
Toorn in een vrij gedicht,
gepubliceerd in de Dutch
Courier, zich nog vrij
somber over die Hollandse
stad uitgelaten.
Men sloeg in leer en
been de tanden, men zocht
op straat geronnen bloed, en
als er deling was van vlees,
dan krijste een schare rauw
en hees: hier, hier, voor
mijn heb ik nog niets. Maar
velen bleven zonder iets;
het was vlees van paarden
wat men gaf, maar schraal,
het aantal was niet groot,
dan werd door de overheid
geloot, en telkens ging er
een weer af..."
Ook Van der Toorns paard
moest het in het gedicht
begeven: het werd geslacht,
dus bleef niet leven. Maar
ik moet er niet aan denken,
dat half Australië nog
steeds in de mening zou
kunnen verkeren, dat er
van Leiden, in dat ouwe
Holland, geen spaan of bot
was overgebleven. Dan kun
je beter schapenvlees eten.
Tenslotte wil ik meneer
Roel Dekker van de Leidse
VVV, nog net even vóór
hoogachtend, citeren: „Wij
willen hierbij opmerken,
dat deze viering de naam
van Leiden onvergetelijk
heeft gemaakt in
Canberra".
Directeur Roel A. Dekker
van de Leidse VVV had ons
deze week iets
hartverwarmends te
melden: in Canberra heeft
men opgetogen Leidens
Ontzet gevierd. Leiden's
Ontzet eigenlijk, wat een
beetje ouder toont. Het zat
zo: „Midden 1980", aldus de
heer Dekker, „deelde de
Hollandse Club in Canberra
ons mee dat men het plan
had opgevat om Leidens
Ontzet ofwel 3-October te
vieren. Zo'n echt Hollands
feest hè. Nu wilde men daar
graag materiaal hebben om
dit feest in de Canberra
Dutch Club Inc. luister bij
te zetten. Ik ben blij, dat we
werd een opgetogen festijn.
Ongeveer 320 lieden, onder
wie ook vele van niet-
Nedèrlandsen bloede,
waren verzameld in de
lokaliteit die versierd was
met door Dekker
opgestuurde Leidse posters,
dito foto's, Leidse
vlaggetjes, Leidse
brochures. De Hollandse
Club had zelf, tussen de aan
elkaar geknoopte Leidse
fietsvlaggetjes, andere
vlaggetjes gemaakt, bedrukt
met de Leidse sleutels in
het hart van Australië.
Dankzij het Dekker-pakket
kon ook een loterij worden
gehouden met Koningin
Beatrix-herdenkings-
muurtegels, Leidse
gemeentedassen en -sjaals,
die eens in grote
hoeveelheden zijn
aangemaakt en sindsdien in
welhaast alle 's Heren
werelddelen te vinden zijn
na hoffelijke uitwisselingen.
Het ging erin als koek.
Overal stond met grote
letters „LEIDEN'S
ONTZET", zodat iedereen
kon weten dat het geen
Sinterklaas was. Jan Hengst
deed er .50 mensen bij:
„Ongeveer 370 doodstille
want Leidens Ontzet in
Canberra is een groot succes
geworden". Daar heeft geen
Spanjaard ooft van kunnen
dromen.
De heer Dekker zocht
samenwerking met de
gemeente Leiden en het
werd zelfs nauwe
samenwerking, waarvan
meestal in communiqué's
sprake is. Er werden geen
Leidse spullen verzameld,
nee, er werd een pakket
van allerlei zaken
saméngesteld, een
feestpakket dat geheel om
niet en bereidwillig,
vrachtvrij door de KLM
naar Sydney werd
overgevlogen, waar het in
ontvangst werd genomen
voor verder transport naar
Canberra. Enkele maanden
later kreeg VVV-directeur
Dekker een dank-je-
welbrief van Jan Hengst uit
Canberra, die niet eerder
had willen bedanken omdat
hij gelijktijdig foto's van het
feest wilde meesturen
Jan Hengst ipoet geweten
hebben, dat de heer Dekker
wild op foto's is maar er
bleken geen foto's te zijn
omdat het fototoestel (zo
constateren) kapot was.
„Hulpfoto's" van een ander
konden na een langdurige
speurtocht worden vergaard
en naar Leiden verzonden.
Dekker blij natuurlijk. Ook
al omdat Jan Hengst, die
voorzitter is van de
Hollandse CLub, erbij
schreef dat het een zeer
geslaagde en gezellige
avond was geworden. Zo
geslaagd, dat de club („met
uw verdere' medewerking")
van plan is 3 oktobër
voortaan elk jaar te gaan
vieren. Weliswaar
aangepast aan de
omstandigheden. Dat
betekende afgelopen jaar 11
oktober, omdat 3 oktober op
een lang weekend viel: „een
goede tijd om bij ons voor
de eerste keer na de
(Australische) winter naar
de kqst te gaan", schreef
Jan Hengst die
overigens, zei de heer
Dekker, z'n mede
immigranten een beetje
irriteert, omdat hij volgens
hen wat al te veel in The
Canberra Dutch Courier,
het maandblad van de
Hollandse Club, aan het
woord zou zijn.
Enfin, Leidens Ontzet in
