Ruimte-sprookje van „Starwars" krijgt staartje
wordt klok teruggezet
Voor vliegdekschip
fiction
rond een stripfiguur
Schitterende parodie
op rampenfilm
Woody Allen steeds
meer ego-tripper
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 19 DECEMBER 1980 PAGINA 9
UDO I: The empire strikes back met
Mark Hamill, Harrison Ford en Carrie
Fisher. Regie: Irvin Kershner.
H «Star wars" was een filmhit, dus dat-
li zelfde mag je ook verwachten van
1 .,The empire strikes back". Holly-
wood laat het succes immers nooit al
leen, maar breit er onmiddellijk een
baard van vervolgen aan. Het einde
van „The empire strikes back" laat er
dan ook geen twijfel over bestaan dat
er een „Star wars nummer drie"
komt. Men zij gewaarschuwd.
„Starwars", naar het gegeven van
George Lucas, was in feite een superb
aangeklede kinderfilm, en hetzelfde
geldt in een groot aantal opzichten voor
het vervolg. Regisseur Irvin Kershner,
of wie anders het ook had mogen zijn,
heeft daar nauwelijks invloed op gehad.
Hij kon hoogstens het werk van de men
sen achter de schermen, die voor de be
langrijke ruimte-effecten zorgden, coör
dineren, maar daarmee hield het wel op.
Wat die effecten betreft ziet „The empi
re strikes back" er perfect uit. Vooral
het actie-gedeelte, dat voornamelijk het
eerste deel van de film vormt, slaat je
om de oren met gierende ruimteprojec
ten in Dolby-stereo. Maar het verhaal
zelf blijft een bewust gekozen sprookjes
achtig geheel. De rebellen uit Starwars
êên worden nu door het almachtige Rijk
onder vuur genomen en van hun bevro
ren planeet Hoth verdreven. Naast dat
verhaalelement, met als opvallendste
zaak sf-machines die er uitzien al voor-
wereldijke mastodonten, over Kapitein
Solo (met een oerdomme rol voor een
Prinses die in serieuzere aangelegenhe
den vrouwenemancipatiegroepen volop
in beweging gezet zou hebben), is er het
verhaal van Mark Hamill als Luke Sky-
walker, de Grote Hoop van de rebellen,
een soort Verlosser-in-spe, zich met het
ruimtezwaard afzettend tegen de zwarte
profeet Veder, die helaas tijdens hun ge
vecht bekent zijn vader te zijn. Voordat
die schokkende mededeling klinkt,
wordt ruimschoots aandacht besteed aan
Luke's opleiding tot Geestelijk Leider
van het rebellenverzet tegen dat
„Reich". Die opleiding geschiedt via een.
zeer wijs mens-beest, overigens perfect
vormgegeven door Frank Oz, ook het
brein achter de poppen van de Muppet-
show. Zijn „Yoda", die sterk doet den
ken aan de poppen die de Boerwinkels
in het Nederlandse poppentheater ma
ken, is zonder meer een van de sterren
van de film. Maar de warrige wijsheden
die de scenarioschrijvers hem laten ver
kondigen zijn een irritante mixture van
Baghwan, Scientology en Morele Herbe
wapening, gedompeld in de Kracht van
het Positieve Denken. Kapitein Solo is
aan het slot in diepvries op weg met on
bekende bestemming. Wie daar echt
meer van wil weten, zal moeten wachten
tot „Starwars drie".
BERT JANSMA
LIDO II The blues bro- fried movie en National
tners (a.l.) Doldwaze musical, Lampoon Animal House),
vol actie van regisseur John Een super-slapstickfilm. (zes-
Landis (maker van Kentucky de week)
LIDO III A nous deux
(12) Een Franse uitvoering
van een Bonny and Clyde
film met Jacques Dutronc en
Catherine Deneuve. Het is
een romantische en lieve
misdaadfilm geworden, (der
de week)
(12) Het Monty Python circus
in een doldwaze rolprent
over het leven van Jezus
Christus. (reprise, eerste
week).
hen) The final count down
(al.)
EUROCINEMA III (Alphen)
Platvoet aan de Nijl (a.l.)
Budd Spencer als krachtige
politie-inspecteur op speur
tocht in Egypte.
CAMERA Life of Brian EUROCINEMA I en II (Alp- EUROCINEMA IV (Alphen)
Xanudu (a.l.) Olivia New
ton John en het Electric
Light Orchestra in haar
nieuwste rolprent.(eerste
week).
GREENWAY (Voorschoten)
Monthy Pyton's Life of
Brian (16) en Tom Horn
(12).
STUDIO Stardust memo
ries (a.l.) met Woody Allen
en Charlotte Rampling. Re
gie Woody Allen.
Wie de eerste pogingen van
nachtclub-entertainer
Woody Allen om als alles-
doeër scenario, hoofdrol
en regie zijn eigen films
te maken, vergelijkt met
zijn latere werk, komt on
middellijk tot de conclusie
dat zijn films steeds meer
een autobiografisch karak
ter gaan dragen en hij ei
genlijk (maar in de goede
zin des woords) een ego
tripper begint te worden.
Dat was al duidelijk in „Slee
per" en „The front". In
„Manhattan" waagde hij het
zelfs om in zwart-wit te fil
men en in „Stardust memo
ries", waarin hij opnieuw de
wel zeer centrale hoofdrol op
zich neemt, doet hij dat weer.
Zonder zijn vaste tegenspeel-
sater Diane Keaton speelt hij
dit keer de gevierde comedy-
regisseur Sam (Play it again,
Sam die gebukt gaat onder
zijn populariteit. Hij moet
voortdurend zijn films verde
digen tegenover kritische
studenten, wordt achtervolgd
door handtekeningenjagers
en vage figuren die hem een
idee voor een volgende film
proberen te „verkopen" en
van zijn privé-leven komt
niets terecht.
„Stardust memories" is in ze-
diep in de zak tasten over
wat je nu eigenlijk allemaal,
hebt gedaan en aan het doen
bent.
Wie onder de oppervlakte
wil kijken ontdekt Woody
Allen's eigen frustraties en
dat maakt je alleen maar be
nieuwd naar de volgende
film, die hij ongetwijfeld en
weer met een eigen scenario
en zichzelf in de hoofdrol, zal
maken.
Zou je het heel dramatisch
willen uitdrukken maar
Allen weet nog steeds de
lichte toets te hanteren
dan zou je kunnen zeggen
„Stardust memories" is een
noodkreet tegen zijn omge
ving. „Laat me nou eens met
rust. Zie me niet als een fe
nomeen. Ik wil films maken
en heb jullie niet nodig" hoor
je hem bijna roepen. Naar
„Stardust memories" te oor
delen krijgt hij daar voorlo
pig van de Hollywood-clan
geen kans toe.
MILO
konden we bijna niet wachten tot de
volgende week om te zien „hoe het al
lemaal zou aflopen".
Sedert George Pal's „Destination moon"
en zeker na Stanley Kubrick's „2001"
kan dat allemaal niet meer. De afdeling
speciale effecten heeft de leiding van
zo'n productie overgenomen, verhaal en
acteurs zijn bijzaak geworden zo lang je ruimte-effecten net iets te doorzichtig hindert eigenlijk niet voor diegenen die
maar niet onderdoet voor films als „Star decor zijn gebleven, waardoor in deze zich bewust zijn naar een stripverhaal te
wars", „Superman" en „The empire stri- toch wel dure productie Max von Sy- kijken, waarin de held wel de gaskamer
kes back". Je voelt je dan net als een dow als Ming, Topoi als Dr. Zarkov moet overleven om op het laatste mo-
jongetje dat plotseling niet meer in Sin- het strip-effect niet helemaal verloren ment de aarde van de ondergang te kun-
terklaas gelooft. gaat, met wel amusante „aanpassingen" nen redden.
in dialoog en entourage, zoals een mar-
Het is de verdienste van Dino de Lau- telwerktuig met afstandsbediening.
rentiïs' versie van Flash Gordon dat de Acteren is er nauwelijks bij, maar dat M1LKU
heerser van het heelal Ming op eigen
TRIANON: Flash Gordon (12) met Sam terrein te bestrijden voordat hij de
lones en Max von Sydow. Regie Mike aarde kon vernietigen. Enkele jaren
lodges. later maakte Universal enkele serie-
films rond deze figuur met zwemkam-
creëerde tekenaar Alex Ray- pioen Buster „Lariy" Crabbe in de ti
de onverschrokken Flash Gor- telrol, waaraan wij nog steeds dierba-
de blonde held die toen al de re herinneringen hebben. Ondanks de
in ging om de boos aardige vrij primitieve studio„ruimte" decors
LUXOR Flying high (a.l.)
met Robert Hays en Julie
Haggarty. Regie Jim Abra
hams, David en Jerry Zuc-
ker.
Jim Abrahams, David en
Jerry Zucker, het trio dat de
22 sketches voor de genadelo
ze aanval op tv en reclame
films „Kentucky fried mo
vie" bedacht, heeft zich nu
op de rampenfilm gestort en
zij kregen zelfs gedaan 'dat zij
zelf gedrieën de regie moch
ten voeren, wat voor Holly
wood uniek mag worden ge
noemd. Het resultaat „Flying
high" mag er wezen, een
vuurwerk van sick-jokes en
kort gehouden grappen op
het genre.
Hoewel de al oudere film
„Zero hour" met Dana An
drews en Linda Darnell als
voorbeeld stond de be
manning van een verkeers
vliegtuig wordt onderweg ge
veld door voedselvergiftiging
zit de film ook vol grap
pen op de „Airport"-serie
met een ziek meisje op weg
naar een harttransplantatie,
een non met een gitaar enz.
enz. Te veel om op te noe
men. Ook andere filmgenres
worden terloops op de hak
genomen, zoals een flash
back waarin de hoofdfiguur,
een oorlogsvlieger met een
shock, even Travolta in „Sa
turday night fever" imiteert.
De beginbeelden in de wol
ken doen hoe paradoxaal
dat ook moge klinken aan
de haai in „Jaws" denken en
in het hospitaal komen we
een officier tegen die zich
verbeeldt Ethel Merman te
zijn. Gespeeld door wie an
ders dan...Ethel Merman zelf.
In deze beperkte ruimte is
het onmogelijk om alle ijzer-
sterke grappen te memore
ren, want aan iedereen in het
in gevaar verkerende vlieg
tuig is wel een steekje los.
Wat te denken van een Cap
tain die Oveur heet en een
tweede piloot, die zich Roger
noemt maar eigenlijk een be
roemde basketbal-speler is?
De „Over,Oveur" en „Roger,
Roger" zijn letterlijk niet van
de lucht. En dan een keurige
dokter,die als hij liegt net als
Pinokkio zijn neus ziet
groeien
Wij doen slechts enkele gre
pen om u een indruk te ge
ven van het soort humor dat
u in „Flying high" te wach
ten staat. Het zal niet ieders
smaak zijn, maar wij hebben
dit jaar nog niet zo in de bio
scoop gelachen. We dachten
dat we na vijftig jaar wel zo
ongeveer alle filmgrappen
kenden.
MILO
EURO CINEMA I EN II (Alp
hen aan den Rijn): The final
countdown (a.l.) met Kirk
Douglas en Martin Sheen.
Regie Don Taylor.
Kan men door een sprong
in het verleden te maken
de wereldgeschiedenios
veranderen Dat is de
vraag waarvoor de beman
ning van het met de mo
dernste verdedigingswa
pens uitgeruste vliegdek-
schip Nimitz in „The final
countdown" komt te staan
wanneer zij door een storm
39 jaar in de tijd wordt te-
ruggeslingerd.
De Nimitz belandt van 6 de
cember 1980 plotseling via
„een zwart gat" plotseling in
het jaar 1941 één dag voor de
Japanse aanval op Pearl Har
bour. Als kapitein Mat Yel
land een routineklus voor
Kirk Douglas en marine-
observator Lasky (Martin
Sheen) eindelijk door hebben
wat hén is overkomen, moet
de beslissing genomen wor
den of men nu al dan niet de
Japanse luchtmacht en vloot
moet vernietigen voor deze
tot de aanval overgaat. Het is
immers nog niet officiëel oor
log.
De makers zijn er ook niet
uitgekomen en kozen de vei
lige weg door de Nimitz tijdig
weer door „het zwarte gat"
naar het heden te laten te
rugkeren met medeneming
van een hond, die zij in 19411
uit zee oppikten.
De film moet het voorname
lijk hebben van zijn „groot
ste" ster het vliegdekschip de
USS Nimitz die met veel
vlagvertoon de hoofdrol
kreeg toegemeten. Het ver
haaltje is wel aardig, maar
niet erg consekwent want
sommige bemanningsleden
sneuvelen nog vóór zij offi
ciëel geboren zijn en twee
„achterblijvers" worden in
tegenstelling tot de rest wél
veertig jaar ouder. Nee, dan
had H.G. Wells het met zijn
„The time machine" beter
uitgekiend.
MILO
De storm schudt niet alleen kapitein Kirk Douglas maar ook het hele vliegdekschip door elkaar in
„The final countdown".
Invaller piloot Robert Hays en stewardess Lulie Hag-
gerty in de „Airport"-grap „Flying high".
Kirk Douglas als de verblufte kapitein Yelland van de
Nimitz in „The final countdown".
selvergiftiging worden geveld in „Flying high".
