Galerie De Oude Ri jn
wordt een Art- Bodega
anuit Leiden reeds tien
mar verzet tegen
Schending mensenrech ten
s
Duidelijk zo
tussen cliché
en getuigenis
KUNSTHUIS MET HORECA-FACILITEITEN
IfcRKGROEP LEIDEN AMNESTY INTERNATIONAL
'0?lCC\
PAfAP/REGIO
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 12 DECEMBER 1980 PAGINA 5
OSt
- De
telljki
irugge
I over
in de
•gmadi
onclus
en vo
adwer
itie te
ring zi
;en zat
ie 72 <j
maar a
ier nie
ingsme
chade
iliggem
den
uizen
te zad
eeste
ellinge
n 9.750
ïierme
ride
rkstrai
ie bezo
n, die
jn zola
r nog i
ri een i
voor d
zodat
ninder
«straat fie „De
lende
leg va
rnau'
te Rijn":
....j;* een
het do forta-
positie
LEIDEN Galerie De Oude Rijn
aan de Stille Mare 4 in Leiden zal
met ingang van februari van het vol
gend jaar een metamorfose hebben
ondergaan; de galerie wordt name
lijk in de maand januari om
gebouwd tot een Art-Bodega, vrij
vertaald een kunstzinnige wijn-
schenkerij. Dat is een vlag die de la
ding niet helemaal dekt Naast de
kunstwerken, die de wanden en de
vitrines van het fraaie oude geres
taureerde pand aan de Stille Mare
zullen blijven sieren zal ook plaats
worden ingeruimd voor een nage
noeg volledige horeca-inrichting en
bovendien is het de bedoeling dat
ook andere kunstuitingen, zoals mu
ziek, toneel, poëzie en film een kans
zullen krijgen.
„Wij hebben het idee dat het „ver
schijnsel" galerie in zijn nu al bijna
klassieke verschijningsvorm niet volle
dig voldoet", aldus galerie-houdster
Tine Barkema, die vier jaar geleden de
galerie begon. Aanvankelijk in een
pand aan de Oude Rijn, nu alweer eni
ge tijd in het pand aan de Stille Mare,
waar de galerie de benedenverdieping
in beslag neemt. Op de eerste verdie
ping is het architectenbureau M. Bar
kema gehuisvest.
Tine Barkema wil de bezoekers van de
galerie meer bieden dan een hoeveel
heid kunst alleen. Bovendien wil ze de
toch altijd nog vrij hoge drempel van
de galerie wat naar beneden drukken.
„Veel bezoekers hebben behoefte aan
bredere informatie over het tentoonge
stelde werk en bovendien willen ze dat
werk op een meer comfortabele manier
bekijken of bepraten. Anderen stellen
het op prijs eens rustig te bladeren in
één of ander kunstboek of tijdschrift
wat bij ons ter inzage ligt. Veel mensen
hebben ook drempelvrees of zijn niet
gewend een galerie te bezoeken. Wij
hebben gezocht naar een andere vorm
van presentatie waarin aan de bezoeker
meer mogelijkheden geboden worden.
Het is de bedoeling dat de galerie een
kunsthuis wordt waarin tal van kunst
zinnige activiteiten kunnen plaatsvin
den. Op die manier kan dat kunsthuis
een actief ontmoetingscentrum worden
voor mensen die van kunst houden",
aldus Tine Barkema.
Verbouwing
Er zal geen al te ingrijpende verbou
wing hoeven plaats te vinden in het
pand aan de Stille Mare. Een binnen
plaats wordt omgebouwd tot keuken, er
komt een buffet en verder worden ta
feltjes en stoelen neergezet zodat in to
taal veertig personen tegelijk vanuit
een comfortabele positie de kunst kun
nen beleven. Ook komt er een leestafel
in een wat rustiger gedeelte van het
kunsthuis waar het nodige ter inzage
zal worden gelegd. Aan het buffet zijn
allerlei soorten thee en koffie verkrijg
baar, alsmede frisdranken en vruchten
sappen. In een later stadium, dat hangt
samen met het behalen van een hore-
ca-diploma, zullen ook wijn en bier
worden geschonken en kan de toevoe
ging „bodega" met recht gaan worden
gevoerd. Het is wel de bedoeling dat
het allemaal zwak-alcoholisch blijft,
omdat kunst en een hevige beneveling
toch niet altijd even soepel samengaan.
Tussen de middag zal er het één en an
der kunnen worden genuttigd, varië
rend van soep en tosti's tot stokbrood
en uitsmijters. Tine Barkema schroomt
niet om daarbij zelf de soeplepel ter
hand te nemen. Er zal overigens wel
een vaste kracht voor de keuken wor
den ingehuurd, terwijl een aantal stu
denten bereid zijn gevonden de bedie
ning voor hun rekening te nemen. „Dat
zijn mensen die ook het één en ander
van kunst afweten zodat ze niet met
hun mond vol tanden hoeven te staan
als er door de bezoekers vragen worden
gesteld", aldus Tine Barkema.
Uniek
„Ik geloof dat ik wel een voor Leiden
en misschien wel voor Nederland unie
ke combinatie heb van een galerie en
een gelegenheid waar je iets kunt ge
bruiken. Bij de gemeente hadden ze er
in ieder geval de grootste moeite mee
om een passend juridisch kader te vin
den. Een galerie en een koffiehuis zijn
voor de wet namelijk twee verschillen
de dingen. Om het allemaal binnen de
marges van de wet te houden moet het
verlaagde plafond bijvoorbeeld 30 cen
timeter hoger te komen liggen", aldus
Tine Barkema.
Voor wat betreft het aan bod komen
van anderssoortige kunstuitingen wil
de Tine Barkema de kat voorlopig eerst
nog wat uit de boom kijken. „We heb
ben in ieder geval een geluidsinstallatie
waarop we toepasselijke muziek gaan
draaien, klassiek of jazz op een geluids
niveau waarmee we de gesprekken van
de bezoekers niet zullen overstemmen.
Verder wil ik koffieconcerten organise
ren in kleine bezetting, bijvoorbeeld
met viool en dwarsfluit, eventueel ook
jazzconcerten. We gaan eerst een kij
ken hoe het zich ontwikkelt voordat
we dat verder uitbouwen", aldus Tine
Barkema.
De openingsdatum en de openingstij
den van de nieuwe Art-Bodega De
Oude Rijn moeten nog precies worden
vastgesteld. De galerie is in ieder geval
in januari vanwege de verbouwing ge
sloten en zal in februari in de nieuwe
opzet als kunsthuis gaan draaien.
FRANK BUURMAN
eommi
lan op
misti:
r. Raai
bad nc
et actii
structi
torped
igsrout
dus w
einij
ïbrei
ik
Kam«
nland:
mome
schot
rèk>
hot C/
- De
sden
Par
duui
ik
ton,
een:
'm d:
te
k „Ti
een
its
il sta
der
i geli
in de
in het
>EN Niemand kan precies zeggen wan
de Leidse werkgroep van Amnesty Inter
nal is opgericht: het moet nu ongeveer een
m inium geleden zijn. Het doet er ook niet
w*toe. Belangrijker is de wetenschap, dat in
>p der tijd door toedoen van Amnesty di-
regeringen ertoe zijn bewogen om 'gewe-
srevangenen' de vrijheid te schenken. De
biliteit van de inzet van de Amnesty-Le-
k> jjkt op het eerste gezicht klein. Maar de
"«tng dat een mensenleven van onschatbare
de is, maakt de 'omzet' van Amnesty onge-
hoog.
erkgroep Leiden van Amnesty International
;eveer twintig actieve leden, beoogt de be-
van de Sleutelstad te attenderen op de mo
Een wenskaart van Amnesty.
gelijkheden, die er zijn om iets te doen voor de tal
lozen, die overal ter wereld om politieke redenen
gevangen zitten. Politieke gevangenen (gewetens
gevangenen) zijn mensen die op grond van huids
kleur, geloof, sexe, of verkondiging van hun me
ning, meestal onder uiterst slechte omstandigheden
gevangen worden gehouden. Alleen degenen, die
geen geweld hebben gebruikt, komen voor hulp
van Amnesty International in aanmerking. De
Leidse werkgroep behoort tot de grootsten van de
32 Nederlandse werkgroepen.
„Een van de meest kenmerkende punten van Am
nesty is, dat we niet politiek of partij gebonden
zijn. We signaleren alleen een zeker onrecht en
proberen daar iets aan te doen. We hebben dan
ook overal ter wereld leden. Met name in het Oost
blok is de overlevingskans van een Amnesty-afde-
ling klein. Zodoende hebben we daar ook relatief
weinig leden en worden we wel als 'een produkt
'van de Westerse maatschappij' gekenschetst. Vol
komen ten onrechte natuurlijk", aldus Johannes
van der Klaauw van de Leidse werkgroep. Am
nesty signaleert dus misstappen, maar propageert
geen hervormingen in een bepaald land. Volko
men bewust worden de symptomen, maar niet de
ziekte bestreden.
Behalve de werkgroep, die zich voornamelijk tot
overheidsinstanties richt, zijn er adoptiegroepen.
Vanuit het secretariaat in Londen krijgen de adop
tiegroepen adressen van gevangenen, die mentale-
of wellicht financiële hulp nodig hebben. Door
middel van het schrijven van brieven proberen de
leden van de adoptiegroepen met de gevangenen
in contact te komen. Vooraf is zorgvuldig gecon
troleerd of de gevangene wel betrouwbaar is. De
tijdrovende controle geschiedt in Londen. „We
hebben van een vrijgekomen gevangene verno
men, dat de gevangenisdirecteur vroeg hoe het
kwam. dat zo veel mensen in het buitenland hem
kenden. Er kwam onnoemelijk veel post voor die
man. De wetenschap, dat buiten de gevangenis en
in het land zelf velen op de hoogte zijn van het
geen zich allemaal afspeelt, vormt een zware druk
op de overheidsinstanties", meent Van der
Klaauw.
Behalve het schrijven van brieven, geeft een deel
van de leden voorlichting op scholen, zijn er mani
festaties als de anti-doodstraffencampagne en
wordt het publiek door middel van festiviteiten
(waaronder straattheater) ingelicht over het wel en
wee van Amnesty en de 'gewetensgevangenen'.
Morgen is weer een van die actiedagen. Het verza
melen van geld ten behoeve van de gevangenen is
zoals gewoonlijk een onderdeel van de actie. In
stands onder meer op het Stadshuisplein worden
onder meer stickers, T-shirts, tasjes, wenskaarten
en boeken verkocht en belangstellenden worden te
woord gestaan. Ook wordt er gecollecteerd. Van
der Klaauw over de voorlichting: „Uiteraard komt
liet voor, dat mensen het niet met ons eens zijn,
dat ze een anti-doodstraffencampagne bijvoorbeeld
maar onzin vinden. Men denkt dan bijvoorbeeld,
dat je er op uit bent om misdadigers in bescher
ming te nemen. Maar in ieder geval treden veel
mensen met je in discussie en denken over de za
ken na. In denk, dat je dan al een eind op de goede
weg bent".
iukbezochte
eptie
n ameskontakt"
name
erjonj
een
jmiSTGEEST Het be-
ma£ van 't Dameskontakt
st hield gisteren in
taurant De Roode
een|w te Oegstgeest een re-
i daiff* Deze vereniging,
gekomen uit het
V, telt vele leden en dat
tevens erg enthousiast
wees de grote drukte tij-
Lde receptie, gegeven hij
herzie tnheid van het 25-jarig
n h<*—
voorftnj het gemeentebestuur
ostensjn wethouder J. J. Thorn
"bestuur complimenteren
onvi ees de enorme inzet van
t men
ilijk
de fei
andere de voorzitster,
M. van Leyden-Ko-
Ere-gasten waren de op-
densi ters, de dames Hooger-
?arocl
e zijd
egen
en mevrouw Van Die-
- door de leden van
rtet v jjg van
a enij werden er enveloppen
tingsi mhoud overhandigd. Be-
c^^jsleden van Oegstgeestse
,,,or 'enverenigingen als het
Vrouwen Gilde en „Sa-
kom je verder" gaven
van belangstelling. Het
oraenfeum wor(jt zaterdagavond
rd met een feestavond
aan radio- en t.v.-arties-
erken.
werl
e exp
deren
uw dl
Académie Franfaise
de literaire „Prix Paul
Jnd" toegekend aan de 40-
- De 1 Franse schrijver Jean-
er 6 Gustave le Clézio. Aan
»ien inderscheiding, die voor
fancy erst verleend werd, is een
er de ig van 300.000 frank (bij-
ïn ro [0.000 gulden) verbonden,
tent i hoogste bedrag van een
Uafce literaire prijs. De prijs
llen poortaan om de twee jaar
>elen.pen toegekend.
Cheetah's
geboren in
Wassenaars
Dierenpark
In het dierenpark Wassenaar
zijn onlangs vier cheetah's
geboren. De eerste weken
waren nogal kritiek. Het komt
namelijk slechts zeer zelden
voor, dat deze katachtige
roofdieren, die vooral in Afri
ka leven, zich in gevangen
schap voortplanten.
De reden hiervoor is nog niet
achterhaald, maar een theo
rie is, dat deze dieren be
schikken over een ingebouwd
veiligheidsinstinct om te
voorkomen dat het ras door
inteelt bedreigd wordt. De
cheetah is nog sneller dan
een windhond: hij kan, zij het
kortstondig, snelheden berei
ken van 90 tot 120 kilometer
per uur.
Gedurende de eerste tijd
mocht alleen verzorger Daan
van Helsdingen de dieren be
naderen, maar nu bijna alle
gevaar geweken is, kon onze
fotograaf Milan Konvalinka
ook een kijkje nemen.
LEIDEN „Duidelijk zo!?n van Robert Long en Leen Jon-
gewaard is wegens groot succes op herhaling in de Leidse
schouwburg. Long, van huis uit zanger, en Jonge waard van
huis uit acteur/cabaratier doen in dit programma een boek
je open over hun houding ten aanzien van een aantal stan
den en misstanden in de huidige maatschappij. Een belang
rijk referentiepunt is hun homoseksualiteit, die echter niet
centraal staat in het programma. Wel wordt duidelijk dat
de houding van de maatschappij tegenover hun „anders
zijn" van invloed is geweest op hun visie op diezelfde maat
schappij.
Jongewaard en Long vormen een bijzonder paar apart Ze zijn
aan elkaar gewaagd; ze dagen elkaar uit en geven commentaar
op elkanders doen en laten op toneel. Long is de meer filosofisch
ingestelde van de twee, die zijn cynisme, niet onder stoelen of
banken steekt. Jongewaard is meer de showbink; hij vervult de
rol van clown door Long te onderbreken, te tarten en een ironi
sche noot in te brengen.
De show is een vreemde mengeling van bewust tegen schenen
schoppen (de schuine moppen zijn voor sommigen erg schuin)
en van traditionele show elementen: glitter jasjes, manier van
belichten, showloopjes enz. Enkele acts liggen erg voor de hand:
de disco krijgt een veeg uit de pan, de structuur van de „De leer-
boys" is al klassiek. „De Goden" benadert het oubollige. Daarte
genover staan nummers die dieper gaan, veel dieper dan je op
het eerste gezicht misschien zou denken omdat ze op de eerder
genoemde acts lijken. Halverwege krijgen ze je echter onherroe
pelijk in hun greep: „Dankbaar", „Stank voor dank", „Ik heb
hem naar de trein gebracht". Uit deze, en nog andere nummers,
blijkt de oprechtheid van Jongewaard en (met name) Long. Hun
schoppen, hun pessimisme, maar ook optimisme ziin doorleefd
en gemeend. Het verwijzen naar hun homoseksualiteit is geen
flirten met het publiek, zoals bij Albert Mol, maar een opkomen
voor hun geaardheid in het besef dat zij evenzeer recht op een
eigen levenswijze hebben.
„Duidelijk zo!?" bevat veel nummers die tussen cliché en getui
genis in zitten. Bij de personen van Long en Jongewaard is dat
echter aanvaardbaar. De voorstelling is ook vanavond te zien in
de Schouwburg.
Jacqueline Mahieu
