Pucky is waaks
Key Town Festival '81 zat
bruisen in de voetsporen
van z'n voorganger
St(
JN JANUARI BREEKT HET DIXIELAND GEWELD WEER LOS
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
Wekelijks verschijntirwï^Leïds^Couran^ïe rubriek
„Hond zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond (of
soms ook wel een kat) beschreven die in het asiel ver
blijft om daar een zekere dood tegemoet te gaan... tenzij
het dier een goed tehuis vindt. De in de rubriek beschre
ven honden zijn óf gevonden, óf door hondenbezitters
naar het asiel gebracht. Ze worden om uiteenlopende re
denen afgestaan, vaak begrijpelijk, maar soms ook vols
lagen onzinnig. De in „hond zoekt huis" beschreven die
ren zijn alle goed gezond, hebben een wormkuur onder
gaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van circa 60
gulden ten bate van zwerfdieren zijn ze af te halen.
Adres: Nieuw Leids Dierenasiel, Besjeslaan 6b, Leiden.
Tel.: 411670. Geopend di. t/m vr. 10-12 en 14-17 uur, za. 10
tot 12 en 14-16 uur. Zondag en maandag gesloten.
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 22 NOVEMBER 1980 PAGINA 5
LEIDEN Zoals al eerder
gemeld, is het asiel dat de
dieren levert voor deze ru
briek een beetje aan het
leeglopen. Een aardig, speels
katje is er momenteel hele
maal niet te vinden. Dit 'ge
brek' aan dieren is natuur
lijk een goede zaak. Hoe
minder honden en katten
zonder baas hoe beter. Maar
het heeft wel tot gevolg dat
de honden die om de één of
andere reden niet zo makke
lijk zijn voor hun omgeving
over blijven. Zo ook de hond
van deze week.
De hond waar het over gaat,
heet Pucky. Die naam kreeg
hij van zijn oude baas. Pucky
is een pinchertje. Hij is geen
rashond. Zijn moeder was dat
wel, maar zijn vader is van
een onbekend slag. Hij is een
leuk beest om te zien. Zijn-
schofthoogte is ongeveer 35
centimeter en hij heeft han-
goortjes. Hij heeft niet de ge
bruikelijke korte staart van
een pincher: zijn staart is een
stuk langer, ongeveer 20 centi
meter. Het grootste gedeelte
van zijn vacht is zwart. Ande
re stukken zijn lichtbruin.
Vooral zijn poten en zijn buik
hebben deze kleur. Pucky
heeft bruine ogen, die een
beetje een zielige blik verto
nen. Zo van: „hoelang moet ik
hier nog in een hok zitten?".
Pucky is ongeveer één jaar
oud. Hij werd op 4 november
naar het asiel gebracht door
zijn vorige baas. Deze wilde
hem kwijt, omdat deze vrien
delijke hond maar niet zinde
lijk wilde worden. Dat het niet
lukte, had die man wel aan
zichzelf te danken. Pucky
leefde in een flat. Nou is dat
nog niet zo'n groot probleem,
wanneer een hond maar veel
vuldig wordt uitgelaten. Zeker
voor een jong hondje als deze,
is dat een noodzaak. Hij is veel
te speels om de hele dag bin
nen te zitten. Maar dat werd
daar wel van Pucky verlangd.
De plaats waar hij uitgelaten
werd, was het balkon van de
flat en veel meer kwam hij
niet buitenshuis. Wat dit dier
nodig heeft, is een huis met
een tuin waar hij zijn gang
kan gaan en een baas die hem
veel mee naar buiten neemt
Natuurlijk moet deze nieuwe
baas ook het geduld hebben
om Pucky zindelijk te maken.
Pucky maakt geen ruzie met
andere honden en ook tegen
poezen heeft hij geen bezwaar.
Door zijn geringe afmetingen
kan hij bijvoorbeeld van een
poezeluik gebruik maken om
in de eventueel aanwezige tuin
te komen. Hij is wel erg
waaks. Erg kleine kinderen
om hem heen is misschien niet
zo best. Hij houdt er niet van
dat er de hele dag met hem ge
sold wordt. Autorijden amu
seert hem wel. Belangstellend
kijkt hij tijdens een ritje rond.
Linda
Voor Linda was veel belang
stelling. Ze heeft een nieuw te
huis gevonden in Leiden.
het pinchertje dat nog niet helemaal zindelijk is.
ner vai
(Pause
dit tijd
ing vai
i en vrij
i ander
to or pas
cindere
itwikke
vijfhon
anderd)es Hugens en Jan
Irland zitten zich weer te
de oud^-kneukelen. Op zaterdag
riet bla|januarj '8i rustig
>se jarejjven ademhalen dus
ette oofst om 8 uur 's avonds het
wat h^y Town Festival
w%imer twee los. Een
denke^ernatjonaai
xielandfestival, dat op 12
Je naaiijuari Van dit jaar voor het
■ombin^st de Leidse
ïleef be^sgghoorzaai uitswingde.
•ifter7 Paar duizend
uik vattivalgangers die er toen
:t teger$ren hebben het geweten;
ïjmeger waren er eenvoudig niet
wil wij;er weg te slaan. Het was
Ie zwakn al duidelijk, dat deze
ie derd|z.mujs positief een staart
u krijgen. Dat wordt dan
u enLï^y Town Festival '81:
het blaast jn de Sleutelstad, tot 's
°"minchts een uur of vier,
iandacr^nneer dg laatste
lugd- ejeinemers aan een
tputtende doch tot het
^^^Jtakkoord opzwepende
^^^jn-session de laatste tonen
HBMtiit geperst zullen hebben.
Hn, wat was dat geweldig,
eerste keer. Allemaal
MI^B^oten der aarde die per
jne telkens vonken deden
.rerslaan op het
jiizendkoppige volkje dat
[t feest der herkenning
gmis, Uterde: ogen en oren
jagenwijd open en de
lond vol consumpties. Dat
45 u. &s weldadig onder de
(vloed zijn vap pure
uziek. Ha ja, dat was een
/isselend|ccesformuie) jie ditmaal
sdeïcn ^nieuw gevolgd zal
prden.
lugens is beroepshalve
za°^'[meenlijk op het stadhuis
vinden als secretarie-
inctionaris en in z'n vrije
0 u., 1ljd wil hij zich nog weieens
iten onderdompelen in de
■lven van de oude, maar
g steeds roerige
onenzee waarop jazz als
pómeen schommelt:
ckebye baby! Zijn niet
inder geestdriftige mede-
ganisator Harland voelt
:h pas helemaal happy als
j (als bedrijfsleider van de
adsgehoorzaal) weer eens
:n volumineus contract
ieft afgesloten:
Vermeufartiesslijter °P niveau.
De Rafide heren bereikten
gécombineerd
andel in '80 een
(tstekend resultaat met
n festival en deden
aring op voor de
jlgende happening,
telaar. jariancj jan: nu eeh beetje
,ens(ra jin er-kan-ons-niets-
ivit 10-rtbeuren; Hugens Cees met
s. v. Zén enigszins zorgelijk
tziende rimpel op het
ïvdeK,i,orhoofd boven een toch
jchend gezicht. „Het is vrij
Eel schuifwerk, snap je,
I8.30 udaar erg jguk om te doen. 't
ir De Host we* een jaartje wan
borbereiding, zo'n festival.
zou 't liefst naar een
lichting toe willen, want op
).00 uur. manjer zoals we die nu
anteren gaat er erg veel
,n, i8.3|d in zitten. Zo'n festival
Betty Smith, een gek mens die gek is op bier en haar saxofoon.
zou door meer mensen
„gedragen" moeten worden,
met stevige sponsors
bijvoorbeeld die ruggesteun
kunnen geven. Ik"'wil maar
zeggen: organisatorisch en
financieel zouden we een
breder draagvlak moeten
zien te scheppen", meent
Cees Hugens, terwijl hij
(vanwege de sleutelpositie)
voeling houdt met het
gemeentelijk apparaat,
„anders weten ze niet waar
ik zit".
Maar vooruit nu; het
tweede Key Town festival
tegemoet. Daar zullen dè
spetters weer vanaf vliegen.
Hier passen slechts
uitroeptekens! We letten
niet op de kleintjes, want er
staat iets groots te gebeuren,
in dé vier zalen die dezelfde
namen zullen krijgen als
destijds: Main haÜ (grote
zaal), Riverboat room
(koffiekamer eerste etage),
Satchmo saloon (foyer) en
Buddy Bolden's bar (kleine
zaal). Alleen de optredende
artiesten verschillen, met
uitzondering vah Ted
Easton's Jazzband en Betty
Smith, één van de sensaties
op de saxofoon tijdens het
vorige festival en, volgens
Hugens, nog steeds een
„compleet gek mens".
Een bonte mengeling van
jazz-musici gaat de vier
podiums bevolken tot het
donkere ochtendkrieken
van zondag 18 januari '81.
Goed voor elke smaak. Te
gek gewoon, wat je allemaal
te genieten krijgt voor 22 en
een halve gulden (als je het
toegangsbewijs in de
voorverkoop bemachtigt), of
voor een briefje van 25, als
je wacht tot de dag zelf en
dan het risico loopt dat de
zaak uitverkocht is. Maar
het wordt weer een toeloop
van lieden, globaal van
tussen de dertig en vijftig
jaar, die bij al die
herinneringen weer rode
koontjes, een volschietend
hart en vochtige ogen
zullen krijgen en daarbij
gevoed worden met het
drankje in de rechter- en
het broodje in de
linkerhand. Zoiets mag je ze
niet onthouden; ook zij
hebben recht op
verstrooiing, al is die eerder
georiënteerd op het
verleden dan op de
toekomst. „En terecht",
vindt Jan Harland, „want
de jazz beleeft weer
gloriedagen en de pop gaat
zwakjes achteruit en wordt
hooguit nog bepaald door
top-formaties".
Welaan dan; richten wij nu
onze blik op de komende
klankvoerders van
dixieland alsook van andere
jazzvormen. Dat wordt
allemaal ingebouwd, in het
festivalstramien. Zo is in dit
verband want een
verband is er zeker als
uitzonderlijk aan te
merken, het optreden in
één programma van zowel
de Britse Chris Barber Jazz
and Blues Band en als de
onvolprezen groep van
eigen bodem, de Dutch
Swing College Band. Beide
orkesten gaan
afwisselend elk een twee
uur durend concert
verzorgen. Cees Hugens
verstrekt me de verdere
informatie, terwijl ^an
Harland duidelijk Zit te
piekeren over een „gaatje
extra" voor een man of
driehonderd; al blijft vol
ook wel degelijk vol.
Uit Zwitserland komt
nee, er zal niet worden
gejodeld de aldaar beslist
toonaangevende
dixielandformatie (raar hè,
maar dat kan ik me nou
van die Zwitsers helegaar
niet voorstellen) de Dixie
Kids, knaapjes uit Dixieland
die hun mannetje staan. En
op solistisch gebied treffen
we (want u komt toch öök,
nietwaar, op 17 januari)
onder anderen aan niemand
minder dan Buddy Tate, de
onovertroffen Amerikaanse
saxofonist, die Leiden
gebruikt als springplank
voor een veertiendaagse
Europese tournee. En dan
weer een sensatie:
Amerikaanse zangeres
Carol Leigh, die in een
andere zaal weer
concurrentie krijgt van
grootheid George Chisholm,
trombonist uit het Verenigd
Koninkrijk, en dan nog als
klap op één van de vele
vuurpijlen: Engelse
trompettist Kenny Baker,
die velen uwér zullen
kennen als de trompettist
uit de Muppet Show.
Deze en andere solisten
zullen onder meer door het
trio van Rob Agerbeek en
een gelegenheidskwartet
van Leidse jazzmusici
worden begeleid. En let
even op deze inbreng van
een Leidse know how. Cees
Hugens wil in de komende
jaren steeds meer die Leidse
jazzkrachten in het festival
gaan betrekken, „want
Leiden telt op dit terrein
uitstekende muzikanten die
voor geen anderen onder
behoeven te doen." Maar
we zijn nog niet aan het
einde van het festival-latijn.
Zo worden uit eigen land
verwacht herleefde en niet
klein te krijgen boogie-
woogie Pia Beck, die in de
leeftijd van een edelmetalen
jubileum is gekomen, en
Dim Kesber, de
geroutineerde veteraan uit
de Dutch Swing College
Band-gelederen.
Alles bij elkaar mogen we,
dunkt mij, weer een
grandioze toestand
verwachten, op 17 januari
en een stukje van de 18e.
De jam-session zal deze
keer, als sluitstuk, worden
gehouden in de grote zaal,
de Main Hall. De laatste
keer was de ruimte,
daarvoor bestemd, te klein
gebleken.. Je kunt nu
eenmaal een swingend Key
Town Festival geen
beperkingen gaan opleggen.
Het wordt weer een „hou je
vast aan de reling", en het
zal gaan nagalmen tot in de
lente. Vooral ook omdat in
de week voorafgaande aan
het festival er een enorme
jazzmanifestatie in Leiden
Chris Barber Jazz and Blues Band, als neusje van de
Britse zalm.
voor heen en weer te
moeten trekken. Dat
betekent wel, dat we een
vijfde „kijkzaal" of ruimte
zouden moeten hebben,
maar die is er wel, in het
Stadsgehoorzaalcomplex. In
elk geval is er een gesloten
televisiecircuit met
monitoren door hét hele
gebouw; vorig jaar was dat
alleen in de grote zaal, maar
nu pakken we de andere
zalen ook mee".
Harland wil in de kleinere
zalen het eerst laten starten
en pas later in de grote zaal;
„anders blijft men met z'n
allen in die grote zaal
steken en dan krijg je ze
moeilijk nog in beweging".
„Gelijk heb je", vindt
Hugens, en hij verwerkt de
tip in zijn berekeningen.
Goed; wie dus op 17 januari
van een formidabel
dixielandfestival wil
genieten, kan kaarten
verkrijgen bij alle
Nederlandse Wy-
kantoren, bij K&O aan de
Oude Vest en bij de
bekende
grammofoonplatenzaken in
Leiden en omstreken.
te beleven zal zijn. Daar
houd ik nu m'n mond over,,
maar tezijnertijd zal ervan
te smullen zijn.
Men moet er eigenlijk
geweest zijn, op dat eerste
overweldigende Key Town
Festival, om te weten wat
er over twee maanden weer
gaat gebeuren, tot en met de
slijtageslag, ook wel jam
session genoemd, op het
grote podium tegen het
eind. Dan zullen ook
mensen zoals Cees Hugens
en Jan Harland, na enig
uitblazen, vredig en
tevreden de ogen kunnen
sluiten voor een paar
uurtjes verdiende nachtrust.
Maar diè rust is nog niet
verdiend. De
voorbereidingen hebben
Hugens in de-stijgbeugels
gezet en hij peinst
werkzaam verder.
„Overigens", zegt hij,
„overigens moet ik zeggen,
dat wij dankbaar gebruik
hebben gemaakt van vele
reacties en suggesties die na
de eerste uitvoering ons
hebben bereikt. Men deed
solisten en groepen en die
suggesties gaan nu voor een
groot deel gehonoreerd
worden. Verder zal de
Leidse club „Jazz on
Sunday" een deel van de
presentatie en het geluid op
zich nemen in de Satchmo
Saloon waar bijvoorbeeld
solisten en een Leids combo
hun plaats krijgen. Daar
hebben wij dus geen
omkijken meer naar".
Dan is Hugens ook nog in
contact met Ron
Brandsteder senior, de pa
van de jonge Ron die voor
de teevee ondermeer
kwissen verzorgt. Pa
Brandsteder uit
Badhoevedorp is een grote
importeur van een (Japans)
•wereldmerk op het gebied
van radio- en
geluidsapparatuur. Cees
Hugens hoopt in elk geval
de beschikking te kunnen
krijgen over een batterij
van monitoren die ergens
geplaatst kunnen worden,
zodat de kijkers „er lekker
rustig voor kunnen gaan
zitten om naar hun
favoriete jazzprogramma te
kijken, zonder overal zelf
