tti Roethof rustig
,^p weg naar weer
iwee wereldtitels
edische begeleiding sport ter discussie
3e(lo MULLER KNEEDT LAATSTE SPANNINGEN WEG
Schema en
deelnemers
WK karate
GROTE
BEHOEFTE
AAN
DESKUNDIGEN
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 22 NOVEMBER 1980 PAGINA 11
f!
Het program-
de wereldtitel-
MADRID Het
ma van
strijd karate te Madrid
luidt als volgt: donderdag
27 november finale team
wedstrijden; vrijdag 28 no
vember finale licvhte klas
sen; zaterdag 29 november
zwaardere klassen; zondag
30 november finale alle ca
tegorieën).
De Nederlandse selectie.
et vel^
wj
CL d<fERDAM Salo Muller
6, i5-4plt er geen moment aan. Otti
dd niqof (30) wordt volgende
ks go« in Madrid opnieuw wereld-
^•'°,)ioen karate. In zijn gezellige
'at fc I-A
onder leiding van bond»
.□dwig Kotzebue.
bestaat uit: „Ludwig Kot-
coach Ludu
kruimte trekt de Amster-
as
eythonC fysio-therapeut, die ooit
van Ai naar ongekende successen
1de, iedere dag een uur uit
de halfzwaargewicht. Roet-
s blessure vrij, maar met be-
le apparatuur worden de
en en spieren geprikkeld en
(«^ïuTnd en verdwijnen de laat-
;ld (SJpanningen uit het lichaam.
van Curasao afkomstige
a het ttspecialist ondergaat de
evr J. nstoten en kortegolfbestra-
'E de zichtbaar genoegen.
:kkerii
„Dank zij Salo zijn mijn rugpij
nen verdwenen en kan ik weer
voluit trainen, ongelofelijk". Nu
wordt Roethof 'opgeladen' en het
zelfvertrouwen straalt van zijn
gezicht Een onbeschadigd gezicht
want in zijn sport hoeven geen
tanden te sneuvelen als je het
goed doet. Otti Roethof: „In mijn
eerste interland liep ik een ge
scheurde liep op en daarna ben ik
wat voorzichtiger geworden, ook
met mijn tegenstanders".
Otti Roethof is in een uitstekende condi
tie. Rent elke dag vijf kilometer in mul
zand en traint geregeld met zijn teamge
noten in de dojo. Een speciaal dieet volgt
hij niet, maar wat hij eet, is gezond. Alco
hol en barbezoek zijn Roethof onbekend,,
hij heeft er ook geen behoefte aan. De ka-
rateka heeft geen grammetje overtollig
ivergetelijk moment uit 1977. Otti Roethof keert als kersverse wereld-
jen karate uit Japan terug en wordt op Schiphol door zijn vrouw
en zoontje Jair begroet.
vet en zijn gewicht van 79 kilo bij een
lengte van 1.89 m. duidt op een slank, ge-'
spierd lichaam. Dat laatste maakt Roethof
in staat nóg sneller en beweeglijker te zijn
dan zijn tegenstanders. Bovendien is hij
all-round. „Sommigen zijn beter met hun
hardden dan met hun voeten. Ik pas beide
technieken even gemakkelijk toe als dat
nodig is", stelt Otti Roethof zijn achterban
gerust.
Bij Roethof thuis in Amsterdam Zuid valt
iedere bezoeker direct met de neus in de
prijzen. Een kloeke kast vult de halve
gang en het is zinloos te proberen de uit
gestalde bekers te tellen. Maar dat men op
een zilverader is gestoten is duidelijk. De
huiskamer herbergt het bewijs van Roet-
hofs grootste triomf. Een trofee van bijna
een meter hoogte boezemt het nodige ont
zag in. Een Japanse inscriptie geeft ver
moedelijk aan dat de bezitter van deze
Cup wereldkampioen karate in de open
gewichtsklasse is geworden in Tokio. Al
leen het jaartal 1977 is voor een wester
ling leesbaar. Voor nóg zo'n kolos lijkt het
huis te klein. Toch is er één in aantocht.
Otti Roethof: „Ik gok op twee titels. We
vertrekken dinsdag met een selectie van
elf man naar Madrjd. Ons sterkste vijf-,
mansteam vind ik favoriet voor de ploe-
gentitel en omdat ik de Europese top op
dit ogenblik hoger aansla dan de Aziati
sche en John Reeberg, Ludwig Kotze
bue en ik vormen die top moeten we
dus ook tijdens de individuele titelstrijd
kunnen winnen. Dit jaar wordt voor het
eerst in gewichtsklassen gestreden tijdens
een WK, zeven in totaal, en dat maakt het
voor ons iets eenvoudiger. In 1977 kon
men alleen om een open wereldtitel strij
den en die titel zal daarom voor mij altijd
veel waarde blijven houden".
zebue, Otti Roethof, Danny
Schenker, Kenneth Lewin,
Gilbert Ballantie en Jerry
Slager (allen Amsterdam),
Fred Royers en Rob Walra
ven (beiden Arnhem),
Danny Soto (Haarlem),
John Reeberg (Rotterdam)
en Wim Mossel (Kampen).
Europees kampioen Rob
Poley (Dordrecht) ont
breekt als gevolg van ge
zinsuitbreiding.
Eerlijke sport
„Ik heb na mijn wereldtitel steeds gepro
beerd goede resultaten te blijven beha
len", vervolgt Otti Roethof, „want daar
door houd je je sport op positieve wijze in
de publiciteit. Het is een eerlijke, nog ech
te amateursport, waarbij niet met uitsla
gen wordt geknoeid en geen doping wordt
gebruikt De topkarateka's hebben boven
dien met hun sportscholen bewezen dat
karate geen duistere figuren aantrekt,
zoals vroeger vaak werd gedacht".
Een zware stem uit een vogelkooi onder
breekt het betoog van de heer des huizes,
maar in het woongaas vertoeft slechts een
kanariepietje. Het raadsel is snel opgelost
als blijkt dat achter de eerste nog een
tweede kooi staat, waarin een beo een
verrassende zinsbouw ten toon spreidt. De
onderbreking stoort Otti IV>ethof niet.
„Vroeger was ik gespannen voor belang
rijke wedstrijden, maar dat is veranderd.
Ik ben dertig en die leeftijd werkt in mijn
voordeel. Ik vecht veel rustiger, terwijl de
jaren lichamelijk nog niet op me druk
ken".
Met zijn echtgenote Janny vormt Otti
Roethof ook op sportief gebied een goede
twee-eenheid. In zijn sportschool te Dui-
vendrecht geeft hij de technische trainihg,
terwijl Janny het conditionele gedeelte
verzorgt. Toch is die school niet, zoals
vaak wordt gedacht, zijn belangrijkste
bron van inkomsten. „Integendeel zelfs.
Slechts één middag en één avond per
week ben ik daar mee bezig, met vijftig
man. Het hoeft ook geen winstgevende
zaak te zijn, de prestaties interesseren me
meer. En die zijn goed, want vijf van mijn
leerlingen zitten in de WK-selectie".
„Waar ik wel behoorlijk mee verdien zijn
de trainingsstages die ik in Finland, Span
je en West-Duitsland verzorg ten behoeve
van hun nationale selecties. Maar naast
het karate heb ik nog een normale baan.
Ik werk voor een antiquair en zit voorna
melijk in de ikonenhandel. Voor het dag
blad Nieuws van de Dag verzorg ik ook
nog een column".
Naar Roermond
Voor de nabije toekomst heeft Otti Roet
hof ambitieuze werkplannen. „Ik wil in
Limburg de karatesport iets meer van de
grond krijgen en open waarschijnlijk vol
gend jaar al een sportinstituut met zwem
bad in Roermond, in welke stad ik dan
ook ga wonen. Een en ander wordt veel
grootser opgezet dan mijn huidige school
tje, dat ik natuurlijk wel aanhoud", aldus
Roethof. Prolongatie van zijn wereldtitel
zal hem daarbij niet weinig in de kaart
spelen.
Twee gcholen betekenen nóg meer reizen
en tegen dat ongemak heeft Roethof zich
met de aanschaf van een comfortabele Ja
guar al redelijk gewapend. Trouwens, met
zijn vorige automobiel, een Daimler, zat
Otti Roethof ook niet in de krappe toer-
klasse. „In een wagen moet je lekker zit
ten, dat is belangrijk. Zoiets geeft voldoe
ning, net als een keer trainen tot je erbij
neervalt".
Dat laatste bewijst hij 's avonds in het
schooltje van bondscoach Ludwig Kotze
bue, waar hij door het drukke verkeer te
laat arriveert en slechts twintig minuten
kan meedoen. Een redelijk getraind per-
Met deze 'Ippon' (vol punt)
versloeg de 30-jarlge
Roethof (rechts) zijn Britse
tegenstander Eugene Cor-
dington in de finale van de
wereldkampioenschappen
karate in de Budokan Hall
In Tokio.
soon zou na tien minuten van Roethofs
oefenprogrmamma al gestopt zijn, maar
de wereldkampioen is teleurgesteld.
„Man, dat is verschrikkelijk als je niet
echt moe wordt. Ik had nog wel een uur
door willen gaan". Teamgenoot John Ree
berg (33) heeft wél anderhalf uur achter
de rug, maar gaat nog een poosie met ge
wichten stoeien. Diens uitspraak „ik heb
het gevoel dat ik vijf man achter elkaar
zou kunnen verslaan" typeert het beste
het zelfvertrouwen dat zich de laatste we
ken heeft meester gemaakt van de Neder
landse deelnemers, die sinds de gradue
ring vorige week vrijdag allen als derde
dan karateka's naar Spanje vertrekken.
Roethof was al derde dan en werd vorige
week overgeslagen. De karatekampioen/i-
konenhandelaar/trainer/columnist Roet
hof kan er niet mee zitten. Hij heeft zijn
oog gericht op twee wereldtitels, mis
schien wel drie, en wat de bond daarna
doet is nu niet belangrijk. Hij vindt het
wel jammer dat hij opnieuw geen (Avro's)
Sportman van het Jaar kan worden. In
1977 haalde Otti Roethof de nominatielijst
n(et eens, terwijl hij toch als eerste Neder
lander de hegemonie van de Aziaten
doorbrak. Dit keer zijn de geheime stem
mingen van de pers al achter de rug. En
hij moet zijn titel nog verdedigen.
HERMAN JANSEN
DWIJKERHOUT De medi-
in de sport staat hevig
tie. Omdat de medische we-
drastische ontwikkeling van de
niet heeft kunnen bijbenen, is er
shterstand ontstaan die bijna niet
te overbruggen is. De kritiek op
euringen neemt eerder toe dan
de professionele sport verkeert
ie begeleiding grotendeels in
'eer en op gemeentelijk ni-
moet er vele jaren worden ge-
eer er een Sport Medisch Advies-
urn (SMA) wordt opgericht Er is
behoefte aan deskundigen, maar
leze maand werd de eerste Neder-
latic. 2,^ geïnstalleerd, die zich heeft
aster cialiseerd in sportgeneeskunde,
wafenpeciaiist anno 1980. Geen al te op-
f in hefend beeld, en dat beseffen de me-
1 Sï® °°*- Twee dagen lang bekeken
week hun eigen functioneren
'.ombindj, fo congrescentrum te
y deze (wijkerhout en gebruikten daar-
'ezingen, discussies, rollenspelen,
pratica en zelfs strandwande-
Dat gebeurde op initiatief van
leratie van Bureau's voor Medi-
Iportkeuring, die dit jaar zijn
bestaan viert En alles met
„Keuring op losse schroe-
Boersma, voorzitter van de jubila
nt federatie, aan het begin van het
Ts: „We moeten de bestaande vor-
orbreken en zoeken naar en nieu-
king op alle niveau's. Er
onale sportgezondheidszorg
Een nogal pretentieus verlangen,
1 periode waarin veel artsen uit on-
jmet de situatie en de bureaucrati-
j waarop een SMA tot stand komt,
len houtje iets aan samenwerking
fen te doen. Voor die door Boersma
jgde samenwerking is bovendien
i nodig. Vijf jaar geleden
en commissie van CRM in dit on-
j> om binnenkort met en rapport te
b. Dr. Mosterd, voorzitter van de
|ng Opleiding Sportartsen, vooruit-
I daarop: „De conclusies van CRM
jjtthutsend voor ons. We moeten in-
ngen gaan bewijzen, die al lang be-
I zijn. Bovendien is het volledig on-
[ijk welke zelfstandigheid we moe-
Teveren om voor een half miljoen
- in aanmerking te komen." Ook
werking van het ministerie van
ondheid („Een ministerie zonder
Tis minimaal. Met die gegevens op
pn de betrokken instanties op 31 ja-
volgend jaar toch over .de landelijke
werking praten.
m de weinig feestelijke gebeurtenis-
I Noordwijkerhout was naast de
png van een stipendium (tiendui-
ïlden) aan J. Weger voor onder-
r beten van een onbekende maar
[gevaarlijke kwal, die het vooral op
«rs heeft gemunt de officiële
overal tegen en daarom mag je zeker van
artsen een betere begeleiding verwach
ten."
Daarover ging het dus twee dagen vlak
achter de Noordwijkse duinen. Een stoet
van deskundigen stortte stellingen en me
ningen uit over een willig gehoor. Dat
zich daarna terugtrok om in rustige dis
cussies', onder leiding van onder meer
Harm Kuipers, over het gehoorde te dis-
cussieëren. Redelijk zinvol tijdverdrijf in
kamers en gangen waar Anton Huiskes
regelmatig renned viel waar te nemen
terwijl hij luidkeels verkondigde dat de
bus naar net strand nu ging vertrekken.
„Uit het programma van dit congres blijkt
wel", zei dr. Jongh, ere-voorzitter van de
feestende Federatie, „dat we beslist niet
moeten verwachten dat er conclusies uit
zullen komen of dat er een uitspraak
wordt gedaan dat er revolutionair moet
worden ingegrepen. Maar het is op zich al
goed, dat we ons eens bezinnen op de pro
blematiek".
Dr. Mosterd: „De conclusies van
CRM zijn onthutsend".
Mevr. dr. H. M. Terborgh-Dupuis, meta-
medica van de Rijksuniversiteit in Lei
den: „Moreel gezien is een keuring alleen
aanvaardbaar als die primair is gericht op
het belang van de gekeurde zelf. Is dat
niet het geval, dan wordt de mens een
middel tot een doel. Ik heb het gevoel, dat
een keuring te veel een aanpassing aan
bestaande structuren is. Deze gaat immers
uit van een vast omschreven doel: top
sport, zware arbeid, noem maar op, zonder
dat de aanvaardbaarheid van dat doel aan
de orde komt. 'Ik vind dan ook, dat een
arts alleen keuringen behoort te verrich
ten als hij instemt met datgene waarvoor
hij keurt
J. Bosboom, revalidatie-arts: „De huidige,
sportkeuring beantwoordt niet -optimaal
aan zijn doelstelling: schade aan het hou-
dings- en bewegingsapparaat voorkomen.
Er is daarom een goed onderzoek nodig
van het houdings- en bewegingsapparaat
Dan pas kun je gericht advise ren.
„Blessures zijn voor een groot deel afhankelijk van de kwaliteit van de oefenstof".
benoeming van Gée van Enst als eerste
officiële sportarts. De medewerker aan de
gemeentelijke universiteit van Amster
dam is de voorloper van een lichting art
sen die inziet dat de sport een speciale ge
neeskunde vereist Vier artsen zijn in het
laatste stadium van die studie: Fank Berti-
na (sportmedische afdeling van de Ko
ninklijke Landmacht in Utrecht), Leo
Heere (hoofd sportmedische afdeling
NSF), Frits Kessel (bondsarts KNVB) en
Herman Bessem (arts aan de Groningse
universiteit). Van Enst sprak daarom over
het begin van een nieuwe fase in de ont
wikkeling van de medische begeleiding.
Die van de erkenning.
Over zijn rol daarin: „Er valt een ver
schuiving waar te nemen van de preven
tieve begeleiding naar de behandelende
sfeer. Het probleem .van de doorsnee ge
blesseerde sporter is, dat hij zo snel moge
lijk weer wU spelen. Wij hebben dan altijd
van die starre schema's voor blessures.
Een gebroken been zes weken, dat soort
dingen. Erg behoudend. In de sport moet
je juist flexibel zijn. Door bijvoorbeeld met
andere soorten gips te werken, kun je ie
mand sneller dan normaal weer het veld
in sturen. En dan heb ik het over ama
teursport, want met commerciële sport be
moei ik me niet Ik geef dus geen prikken
in achillespezen omdat de clubleiding een
vedette weer snel speelklaar wil hebben.
Ik ben trouwens tegen spuiten, ik ver
wacht er niets van."
„Een probleem is ook de onkunde van
veel sportleiders en trainers. Er worden
oefeningen gedaan, zelfs met kinderen,
waarbij de hele zaak wordt gemold. Bles
sures zijn voor een groot deel afhankelijk
van de kwaliteit van de oefenstof. Dan
praat ik niet over het stomme toeval, dat
natuurlijk ook een rol speelt. Het eenvou
dige gegeven dat je eerder door ie enkel
gaat als je moe bent, is lang niet algemeen
bekend. Het gebrek aan kennis kom je
Eigen verklaring
Belangrijkste onderwerp van kritiek: de
keuring. Enkele meningen. F. Wafelbak
ker, geneeskundige bij de hoofdinspektie
van het ministerie van Volksgezondheid
en Milieuhygiëne: „Het is zinvol om na te
gaan waarom voor automobilisten en mo
torrijders een systeem is gekozen met een
„eigen verklaring", terwijl voor de beoe
fening van sport een volledige keurings
procedure werd ingesteld. Na een experi
ment van vijftig jaar verplichte sportkeu
ring liikt een experiment met een meer
vrijwillig karakter daarom te verdedigen.
Het gevoel van eigen verantwoordelijk
heid voor de gezondheid zal door een ei
gen verklaring zonder meer worden be
vorderd".
G. Rijksen, jeugdarts: „Ik ben voorstander
van de invoering van een sportmedisch
paspoort Ieder kind moet dat dan ontvan
gen in de eerste klas van de lagere school.
Er zal een stimulerende werking van uit*
Frustraties
C. Weidema, medisch leider SMA in
Haarlem4. „Keuringen hebben nog altijd
een verplicht karakter. Als je wordt afge
keurd heeft dat vaak frustraties tot ge
volg. Het betekent immers vaak een
brandmerk bij iedere volgende keuring.
Eén van de mogelijkheden, die dat zou
kunnen oplossen, is dat er zo weinig mo
gelijk wordt gekeurd en dat er kan wor
den volstaan met een oordeel van de be
handelend specialist betreffende de gevol
gen van die aandoening voor de belast
baarheid".
Eén ding is duidelijk. De medische bege
leiding is uiterst onvolwassen. Ongeveer
vier miljoen mensen kunnen dat vrijwel
dagelijks aan den lijve ondervinden. Mis
schien dat het congres in Noordwij'cer-
hout de aanzet tot een oplossing is Al
fluisterde een Groningse deelnemer tij
dens een theepauze: „Er lopen hier meer
bedrijfsgeneeskundigen rond dan sport
artsen".
DICK HOFLAND
