Surinamers geven ook Sint eigen gezicht Sinterklaas 15 'NU IS HET SRANANTONGO AAN BOD' aas 'De blanke wordt in alle gevallen afge schilderd als de wel doener' 'Zwarte Piet is goed voorde slechte dingen' Kinder dag moet blanke bisschop doen vergeten Sinterklaasfeest is in beweging De Surinaamse Sinterklaasvie ring is in beweging. Het feest, dat tijdens de Nederlandse bemoeie nis is komen overwaaien, was lange tijd in exact hetzelfde jasje gestoken als dat van het voorma lig moederland. Enkele bewust- wordende Surinamers wilden, vanwege de verhouding tussen de :RD blanke Sint en zwarte knechten, 'de goede bedoelingen van de le gendarische bisschop op een ei gen manier naar voren brengen, ring. Dit idee werd in de jaren zestig geboren, maar kreeg pas in het i begin van het volgend decennium gestalte. Goedoe Pa en zijn Wro komans werden de weldoeners, ^ootdie zich minder afstandelijk dan - hun illustere voorgangers aan het volk presenteerden. Maar niet &X alle Surinamers hadden de drang ^naar totale onafhankelijkheid. En het waren juist zij, die de meerderheid vormden. Lange tijd probeerden degenen, die Goedoe Pa het levenslicht hadden doen zien, de bevolking wakker te schudden. Maar de stem van het volk had op dat moment een overheersend karakter. Na de on afhankelijkheid in 1975 besloot men dan maar op zoek te gaan naar een voor iedereen acceptabel alternatief. Dat werd toen Kin derdag. Na een verwatering van het Nederlandse feest, klinken er desondanks rond vijf december nog altijd het Sinterklaas ka poentje en het Zie ginds komt de stoomboot... Kinderboekenschrijver G. Barron: 'Kinderen nü wakker schudden' „Ik ben blij dat de viering van het Surinaamse Sinterklaasfeest voorbij is. Nu is de tijd aangebro ken om de kinderen bewust te maken van onze eigen identiteit" Kinderboekenschrijver Gerrit Barron probeert onder het motto „Verander de wereld, begin bij de jeugd" het Surinaamse kind hier en in Suriname bewust te maken van zijn eigen achtergrond en oorsprong. Hét principe van Kinderdag keurt hij goed. Hij vindt evenwel dat deze dag niet gevierdmoet worden op 5 december, maar op een neutrale dag. Bovendien doet de inhoudelijke opzet van Kin derdag hem nog te veel denken aan het Sinterklaasgebeuren. Zijn alfernatief: Een Kinder- week, waarin de jeugd zich actief bezighoudt op sociaal gebied. Jon geren moeten zich verdienstelijk maken voor de eigen samenle ving. Als voorbeeld daarvoor noemt hij de hulp aan bejaarden. Verwerpelijk vindt hij het dat het kind doorgaans op deze dag wordt verwend met speelgoed en snoep. „Hiervan profiteert alleen de handel. Dat doet de Surinaam se samenleving geen goed. De kinderen moeten worden beloond voor hun prestaties. Dan pas kan er sprake zijn van een bewust wordingsproces", meent Barron. Goedoe Pa deed nog te veel aan Sinterklaas den- f;OF.DOE PA ken Bron: Sranan kon- dre singi. Door R. Williams. 5. Het Surinaamse Sinterklaasfeest was in het begin een kwestie van prestige. Per slot van rekening bezat evenals hier maar een handjevol mensen in die, tijd koopkracht. Dat gold met name voor De West. Dat ook ie sociaal-zwakkere groepen ip den duur aan het erjaardagsfeest gingen leelnemen, kwam omdat zij un sociale positie voor inderen wilden verbergen. De •er speelde hier grote rol. Daarom leefde de Surinamer •ond 5 december boven zijn itand. Voor zijn kroost, die eelal uit zes kinderen of meer iestond, was er, naar huidige iinanciën gerekend, zeer oedkoop speelgoed. Het ;eldbedrag, dat werd ;espendeerd, was weliswaar iet meer dan twintig a vijfentwintig cent, maar voor et gezinshoofd was dit een ele uitgave. 'oor deze ontwikkeling kon ook de ichool wat aandacht aan het feest sesteden. Op katholieke scholen was de man achter Sint Nicolaas /aak een frater. Op openbare scho len mocht hij zelfs lichtgetint zijn. Zolang hij het publiek maar met tijn lengte inmponeerde... Schaafijs ,De openbare lagere scholen in Pa- amaribo zorgden vaak dat heel de )uurt aan het feest kon deelnemen. De middag werd doorgebracht met het eten van veel snoep en schaafijs met stroop erop. Viel het Sinter klaasfeest in het weekeinde, dan ging een ieder desondanks toch naar het schoolgebouw. Die dag werd dan onder meer doorgebracht met het zingen van Sinterklaaslied- s", vertelt ex-onderwijzer M. Marhé over zijn ervaringen, tegenwoordig voorlichtingsfunctio naris van de Haagse Stichting voor Surinamers. Eén van die -gedeelte lijk verbasterde- liedjes klonk als volgt: Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan Hij brengt ons Sint Nicolaas, ik zie hem ai staan Hoe huppelt zijn paardje hij dekt op en neer Hoe zwaaien de wimpels al heen en al weer. Een typisch verschil tussen de Ne derlandse goedheiligman en die in Suriname was dat de laatste met kop en schouders boven publiek en knechten uitstak. Hij keek letterlijk op het donkere publiek neer. Vooral dit laatste stond de bewustwordende Surinamers niet aan. De Surinaam se Sinterklaas vertoonde verder geen uiterlijke verschillen met de Nederlandse. Een enkele maal wa ren de mannen achter de knechten voormalige in De West gestationeer de Nederlandse militairen. Boeboelaas Volgens Marhé werd de Surinaamse Sinterklaas vaak geassocieerd aan een boeboelaas (een angstaanjagend wezen). „Het ging in de eerste plaats om het bangmaken van het kind. Wanneer zo'n kind niet braaf was, Werd direct naar de komst van Sint Nicolaas verwezen. Zoiets keur ik ten strengste af, omdat het op die manier geen kinderfeest meer is." De beleving van het feest was ook voor de bevolkingsgroepen en de di stricten verschillend. De stad Para maribo in het district Suriname moet in dit geval worden gezien, als dé doorgangspost van alle Westerse invloeden. Derhalve werd het Sint Nicolaasfeest voornamelijk in deze stad gevierd. Districten als Nickerie en Coronie leefden op deze dag in zeer geringe mate mee, omdat in vloeden van buiten af hier bijna niet doordrongen. Bovendien was de bevolking van beide gebieden maar nauwelijks in staat in eigen behoeften te voorzien. Om over het binnenland, dat drie vierde deel van het land beslaat, maar niet te spreken. Hier wist bijna niemand van het bestaan van Sint Nicolaas af vanwege de letterlijkemoeilijke bereikbaarheid van dit gebied. Ook in een stad als Paramaribo nam niet iedereen deel aan de viering. Vol gens Marhé is het feest dan ook nooit echt tot de Hindostaanse ge meenschap doorgedrongen. Zijn Is lamitische Surinaamse Javaanse medewerkster zegt dat ook in haar gemeenschap het feest nooit werd gevierd, vanwege het kruis op 's mans mijter en gewaad. Zuinigheid De laatste jaren werd het feest op school klasgewijze gevierd, omdat het soms voorkwam dat leerlingen, vanwege geldgebrek, geen deel konden nemen aan de Sinterklaas viering. Als daar thuis aandacht aan werd besteed, kregen de allerklein sten goedkoop speelgoed. De oude ren ontvingen in zo'n geval ge bruiksgoederen als cadeaiTs als on dergoed en schoolgerei. De heer Marhé daarover: „Speelgoed in Su riname wordt in vergelijking met Nederland zeer gewaardeerd. Het maakt niet uit hoeveel het heeft ge kost, ieder kind weet wat zuinigheid betekent omdat het lang kan duren voordat het weer een presentje krijgt." Desondanks is de zuinigheid van het kinderpubliek geen belem mering voor de handel geweest om Sinterklaas stak met kop en schouders boven het publiek uit. door te gaan met de etalages op te sieren. Zij ging daarbij zelfs zover dat ook Europese computerspelletjes en andere electronische vernuften in de glazen kasten werden uitge stald. Dit dure speelgoed konden al leen de welgestelden zich veroorlo ven. Mede door deze tegenstellingen besloot een aantal Surinamers Sin terklaas het graf in te sturen. Bo vendien was het juist deze groep, die zich zeer bewust was van de verhouding tussen Sinterklaas (baas) en Zwarte Piet (knecht). Afkeuring Eugene Drenthe, voormalig voorzit ter van één van de belangrijkste Su rinaamse organisaties voor gemeen- schapswerk, gaf in 1970 gestalte aan Goedoe Pa. Deze werd volgens Drenthe pas na twee drie jaar ja ren echt geaccepteerd door bevol king. „Ik wilde afbreken met de traditie van die blanke man met een witte baard. Mijn afkeuring van dat feest vond zijn oorzaak in het feit idee dat Jezus een zelfde uiterlijk had als Sinterklaas. Jezus mocht nooit worden afgeschilderd als een donkere man. Bovendien ben ik het - feest helemaal gaan veroordelen vanwege de blanke, die in alle ge vallen voorgesteld wordt als de wel doener. De slechte dingen daarente gen worden altijd door Pieterbaas gedaan. Hij is degene, die de kinde ren altijd bang moet maken," zegt Drenthe. Hij vindt dat ieder wel denkend mens, óók de zwarte, goed kan doen. Wel wil hij het positieve aspect van het Sint Nicolaasfeest nadrukkelijk belichten. „Wie pres teert moet beloond worden. En om kinderen in die zin te laten op groeien is een hele goede daad." Goedoe Pa De donkergetinte Goedoe Pa had gestalte gekregen. Hii werd omringd door een aantal Wrokomans (werk mannen red.). De Wrokomans ver tegenwoordigden de vier belang rijkste culturele bevolkingsgroepen van Suriname, In het gewaad van Goedoe Pa waren deze groepen te rug te vinden. „Qóedoe pa was de eerste onder zijn gelijken (Wroko mans). Hij had de supervisie over hen", licht Drenthe toe. In tegen stelling tot Sinterklaas had Goedoe Pa geen staf in zijn hand maar een pari (pagaai) en in zijn muts waren de Afrikaanse en Mohammedaanse culturen verweven. Goedoe Pa (Rij ke Vader) vindt zijn naam terug in het feit dat hij rechtstreeks uit de werkvelden het aan vele grond stoffen rijke binnenland van Suri name kwam met een roeiboot. In Paramaribo zette hij voet aan wal bij de Plattabrodji (Plattebrug). Al hoewel Goedoe Pa de beginjaren met pijn en moeite heeft doorstaan, is Drenthe zeer tevreden over zijn schepping. „Tuurlijk moest de Suri naamse bevolking aan hem wen nen. Per slot van rekening was het Sinterklaasidee diep bij de mensen ingeworteld", verweert Drenthe zich. Pas in '73 en '74, de laatste ja ren van Goedoe Pa's bestaan, kwa men velen naar de Plattabrodji toe. Men hoorde hierbij alleen volksmu ziek. En geen mens, die bang voor hem was... Acceptatie Waarom Goedoè Pa het uiteindelijk het onderspit moest delven, vertelt de heer T-S. M. Dankerlui, voorma lig journalist en momenteel hoofd van de afdeling voorlichting en do cumentatie van het Centraal Op bouw Orgaan Surinamers in Rotter dam: „Goedoe Pa werd niet alge meen geaccepteerd omdat zijn schepping een reactie was op Sint Nicolaas. Goedoe Pa moet worden gezien als een versurinamisering van het Sinterklaasfeest. Hij had in feite niets eigens." Ook de kinderen namen volgens Dankerlui geen ge noegen met Goedoe Pa. De gedachte aan Sinterklaas zat ook bij hen te diep ingeworteld. Om het nog dui delijker te stellen zegt Dankerlui: „Je kunt niet iaren achtereen een blanke Sint op net toneel laten ver schijnen en dan abrupt overschake len op een zwarte, fraai uitgedoste man.' Er was in dit geval dus geen sprake geweest van een geleidelijke ontwikkeling. „Bovendien is onze cultuur niet de mindere van de Nederlandse. De laatste is ons opgedrongen, terwijl wij onze eigen identiteit altijd heb ben willen behouden. Ook daarom kon Goedoe Pa gewoonweg niet worden geaccepteerd", vindt Dan kerlui. Ook de commercie zweeg Goedoe Pa dood. „Rond 5 december 1 waren er geen Goedoe Pa's, maar Sinterklaaspoppetjes in de etalages te zien", zegt de voormalig journa list. Kinderdag Na de onafhankelijkheid van Suri name in 1975 wilden de machtheb bers (de bezittende klasse) alle Ne derlandse invloeden uitschakelen. Dit lot was ook de toch wel ingebur gerde Sinterklaasviering beschoren. Na lang peinzen vond men het door de Stichting voor het Kind gelan ceerde idee van Kinderdag het meest geschikte. In tegenstelling tot het vroegere feest besteden allerlei instanties op deze dag veel aandacht aan kinderen, die om wat voor re den dan ook niet in het gezin kun nen worden opgenomen. Ramon Louis Williams, van beroep muzie kleraar, componist, zanger en ar rangeur vertelt hoe de kinderen te gen deze dag aankijken: „Dagen van te voren worden in schoolver band liedjes voorbereid. Deze han delen vaak over de natuur, omdat dat het Surinaamse kind vertrouwd is. Bovendien worden er hele oude Surinaamse liedjes gezongen. Dat gebeurt niet meer in het Neder lands, maar in de eigen voertaal, het Sranantongo.", zegt Williams na drukkelijk." PW

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1980 | | pagina 15