Raadsleden willen Sanders-
omplex schrappen als eerste
jbkatie parkeergarage
ORIGINEEL SPEL VAN VIOOL-PIANO DUO
te roomse blijdschap werd voor
:uster Maria Niceta van Wieringen
iIs een tapijt uitgelegd
■AD/REGIO
énsen
komei
ieester
ïeentefl
>riënter
istiek- I
in sam
■IOEEEN KLOOSTER FEEST DOOR NEVEN EN NICHTEN GEVIERD KAN WORDEN
Burgemeester Brouwer de
Koning van Woubrugge
op bezoek bij de jubile
rende zuster Maria van
Wieringen.
[et scheelde maar weinig,
de hele aanverwante
enigte was gistermorgen
de kerk losgebarsten in
<n daverende Introïtus
aarmee de gelatiniseerde
:erk eens alle heiligen in
Ie hemel verraste:
iaudeamus in Domino
iiem festum celebrantes...
iten wij ons verheugen in
Ie Heer op de feestdag die
ij vieren! Maar dan deze
;eer ter ere van een, bijna
leilige, Maria Theodora van
'ieringen; al sinds 8
lecember 1910 God en de
iensen dienende als „full
U rof" zuster Maria Niceta.
Jo'n beetje alle Van
"ieringens baden voor
lar welzijn en uit
tnkbaarheid en
Vergaarden met elkaar
^Jneer dan duizend gulden
»P de collecteschalen; een
pbrengst die bestemd is
roor het missiewerk van de
'ranciscanessen van
toozendaal (de congregatie
j waar an de jubilaresse) in Chili,
e is ge 'aar de zusters scholen
aeschunnen Het was schoon, in
k tp ki e kerk, maar 's middags
ad men het feest in de
[eer van 's Heren
rijngaara verlegd naar
'jluize Van der Ploeg, het
pvangcentrum voor
ruiloften en partijen in het
lartje van Hoogmade, dat
ropvol raakte. Zuster
[aria Niceta (ik heb me er
roeger al steeds over
erbaasd waar al die
luizenden zusters, eenmaal
;enomen in hun convent,
kloosternamen vandaan
.__ilden en als je dan,
mft Jüvoorheeld, de naam
1 ^rambilla hoort, sta je toch
./el even te kijken), maar
*~"d: zuster Maria Niceta
it alle hulde over zich
iten komen, en ze
lunderde met haar bijna 93
ivensjaren van harte!
het maar eens krachtig,
djna oneerbiedig maar
lat moet weieens te
eggen: Maria van
Vieringen is een
jrachtexemplaar uit een
eldzaam sterk Rijnlands
leslachb Op het feest bij
[an der Ploeg zat ze, zij aan
met geketende
igemeester Brouwer de
ining van Woubrugge.
Ier wiens goede zorgen
)gmade nu eenmaal valt,
ider het schilderij dat de
boerderij weergeeft
ze op 22 januari 1888
geboren: de
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
L
eerbiedwaardige hoeve
„Ora et Labora". De Van
Wieringens zijn zo
Hoogmades als wat. En
talrijk. Maria Theodora
heeft geweten waarom haar
ouderlijk huis Bid en Werk
heette. Zij was één van de
zeventien kinderen die daar
geboren en getogen zijn
onder een gunstig gesternte.
Terwijl de zuster, blauw
gesluierd, de liederen en
toespraken zat te
verwerken, vertelde een
neef mij het relaas van
Maria Niceta.
Dat was een jonge neef, van
even in de vijftig: Theo van
Wieringèn. Eén van de
honderdvijfendertig neven
en nichten Van Wieringen,
als nageslacht van de elf
zussen en vijf broers van
Maria. „De oudste van de
nu verzamelde familie is
zelf al weer 80 jaar en de
jongste twee neven lopen
tegen de 50. Verreweg de
meesten zijn gepensioneerd
en wij vieren vandaag die
sterke tante van ons. Ze was
in het gezin van onze
grootouders op één na de
jongste en de enige thans
nog levende. Vanaf haar
18e jaar heeft ze een
prachtig dienstbaar leven
geleid".
Neef Theo, bijgestaan door
enige mede-informanten uit
het Huis Van Wieringen,
klapte uit de school der
overlevering. Immers, geen
der aanwezigen heeft tante
Maria in haar prille jeugd
gekend. Maar het is bekend,
dat Maria van Wieringen
serieus aan het klooster
begon te denken toen ze 15
was. Dat was in de dagen,
dat de Boeren net even op
de knieën waren
gedwongen door de Britten
en toen de Japanners en de
Russen met hun vloten
„marcheerden" over de
noordelijke Stille Oceaan,
de laatste keer dat de
Russen definitief klop
kregen van „de gelen".
Maria had daar geen weet
van, maar haar vader was
bij de tijd en zei: „kind, je
gaat eerst tot je 18e leren,
anders moet je je hele leven
Maria liet zich dus drie jaar
onderwijzen op een
kostschooltje en daarna kon
ze gedegen voorbereid
intreden. Neef Theo heeft
horen verluiden, dat Maria
heel vroeger een „klein,
mager meisje" was.
Vandaag de dag nog is
zuster Maria Niceta een
frêle figuurtje, maar het
lijkt wel of er cement in
haar aderen is geperst in
plaats van bloed. „Toen ze
drie was kreeg ze een
boerenkar over haar buik.
Tante mankeerde totaal
niets! Dat kon vroeger nog.
Ze rommelde een beetje en
het was weer over..."
Vijftien jaar later was ze
echt zuster, in de
congregatie van Penitenten -
Recollectinen
Franciscanessen van
Roozendaal; een nadere
definitie is onontbeerlijk,
want Franciscanessen
manifesteerden zich in
allerlei navolgingen van de
franciscaanse leefregels. Je
had ze van Bennebroek,
van Heijthuizen en nog veel
verder weg. Maria werd
„van Roozendaal". Een
strenge, actieve congregatie,
contemplatief van aard. Op
bezoek naar huis gaan was
er niet bij, en ook het
„Slot", de refter en de rest
van het strikte monastieke
gedeelte, bleef voor iedere
leek gesloten en zeker voor
mannen. „Dat is veranderd,
hoor, echt veranderd",
vertelde me een op het feest
aanwezige jonge medezuster
van Maria Niceta.
Toen zuster Maria Niceta
eenmaal haar Plechtige
Professie in 1910 had
gedaan, toen ze de Grote
Geloften had afgelegd, met
inachtneming van de
evangelische raden van
gehoorzaamheid, armoede
en zuiverheid, wel, toen
konden de poorten der hel
haar niet meer
overweldigen. Het zat
gebakken; tussen haar, de
Regel en de Heer. En zo
kunnen we nog steeds
schrijven over oer
katholieke verschijnselen,
over een onontbindbare
toewijding aan een ideaal.
Het is altijd een roomse
blijde kracht geweest die
opvatting, dat Onze Lieve
Heer best content was met
een grap over Godgewijde
maagden, monniken en
wereldheren als vinologen
en sigarenrokers. Die
gelovige luchtigheid is aan
het uitsterven, maar Maria
Niceta en haar neven en
nichten zijn nog exponenten
van een levenshouding: dat
met menselijk plezier ook
het eeuwige Paasmaal
bereikt kan worden. Want
mens blijf je, en geen
pijnigende theologie kan je
weerhouden van „te zijn als
kinderen..."
Nou, de eenmaal geprofeste
Maria Niceta van
Wieringen heeft verder een
jaar of dertig kooklessen
gegeven, in Zundert en
Woerden onder andere,
voordat ze zich ging
toeleggen op het werk
onder bejaarden.
Bejaardenzorg; sinds '43,
alweer een halve
mensenleeftijd geleden,
woont ze in Huize
Duinzicht in Oegstgeest,
waar zuster Maria Niceta
gisteren „onze Mien"
genoemd het leven taai
volhoudt, waar ze nog
steeds een goed gesprek kan
onderhouden en waar ze in
haar keukentje nog weieens
aan het kokkerellen kan
slaan. Die „godgewaagde
meid" van 1910 Laten we
die mensen alsjeblieft nog
vieren. Er zijn er niet veel
meer van; we zijn
zoetjesaan aan de legende
toe. Franciscanes Maria
Niceta (ik bedenk me
opeens, dat dit met het
Griekse Nike, overwinning,
te maken zou kunnen
hebben, maar dat zal wel
weer flauwekul zijn) heeft
haar 70-jarige feest beleefd.
Op 8 december wordt in
een kleinere, franciscaanse
kring het juiste accent
gelegd. Dein wordt weer
even de stilte betracht; en
die stilte is nodig, ook al
loop je tegen de 93. Dan is
het waarschijnlijk niet ver
meer van de confrontatie
met Degene om wie het
allemaal begonnen is. Het
leven vliedt, maar de
eeuwigheid belooft een
feest: tot „ins Blaue hinein";
„in paradisum".
Gisteren evenwel was de
eeuwigheid op een laag pitje
gezet, in Hoogmade, waar
het bloed kroop waar het
niet gaan kon. Zuster Maria
Niceta moet even zijn
vergeten, dat ze in eerste
opzet een Peninent
boetedoenster en een
Recollectien, die zich bezint,
was. Ik had de indruk, dat
ze zich allang bezonnen
had, al liet ze daarvan niets
blijken in het gezelschap
van al die familieleden die
Van Wieringen heten, tot
ver uit de buurt; al woont
nog ongeveer eenderde in
Hoogmade. Het „kleine,
magere meisje" anno
ongeveer 1890, werd
toegezongen. De bittertjes,
de likeurtjes, de bessen en
citroentjes, de pilsjes voor
de jongere neven en
eventueel nichten, en de
bitterballen, de stukjes kaas
met Nederlands vlaggetje
en kers, nou ja, het natje en
het droogje werden
aangedragen. Daar was ook
neef Willem, van tante Kee,
die voorging in een
levenslied op tante Maria.
Dat ging van „alleluia", en
ook de burgemeester werd
erin genoemd en die zat
toen met z'n figuur
verlegen erbij, vanwege die
keten en zo. Maar het ging
verder met al die refreinen
met „alleluia": Niceta was
de bruid in dienst van God
de Heer. Hoera voor onze
Mien! En de diensteijes van
Van der Ploeg maar
aandragen. En de
burgemeester z'n keten
opbergen en op tijd van
pleite wezen. En ach, die
platina zuster alles maar
gedogen; rechtop, met een
kussen in haar nek en in
het blauw, dat vroeger
franciscaans bruin moet zijn
geweest. Maar de mensen
van Van Wieringen, van
waar ze ook kwamen,
hebben weer eens
geschiedenis geschreven.
Deo gratias!
jewust
h daan:
toekol
e de a
n gem^
ngbestt
laar spi
irende I
It vei
ikend
•ling
sport
iet col
van
aris i
en in
llendi
en deu{
Nieuwv
e.,aJde nteraad wordt van ver
lende kanten aan ge-
op bet laten vallen
complex Sanders als
ilaats waar de eerste par-
garage gerealiseerd zou
ten worden. D'66 en
hebben voor de be gro
sbehandeling een motie
een dergelijke strek-
ingediend. In navol-
van pogingen die in
sterdam en Rotterdam
gedaan zou ook Leiden
verkoop van huurwonin-
tegen moeten werken,
een motie van de PSP
dt het college om voor-
len daarover verzocht
wordt aangedrongen op
ïdige restauratie van de
ïrhaavezalen en op in
let col#ting van het Pesthuis,
iiorgen
leputei de motie waarin de lo
de regi5 Sanders de eerste locatie
*op een parkeergarage
Ini komen in en kom binnen
ujihalf jaar met alternatieve
"•rovini des"- Dat is het voorstel
het CDA dat in grote lij-
onderschreven wordt door
lokatie De PvdA vraagt in het
van de parkeerproble-
ek in de binnenstad om in
ts van parkeerautomaten
cJ1t^ïrVeuw systeem met slagbo-
a vu te voeren. Wanneer de
-ü'JU* van de PPR worden
[enomen zal de gemeente
len verder geen medewer-
meer verlenen aan de tot
rp zijl dkoming en uitvoering
;s gelj rijksweg 11 De PSP pleil
net dadelijk van start
met een open plan-proce-
de raa% voor bebouwing van
geen sl ittersveld-Oost Zij vraagt
aan# college tevens om voorstel
om adviseurs aan te stellen
bewoners in stadsvernieu-
[ebieden moeten bij-
De PPR dringt aan op
aanpassing van het
Camp
terwijl D'66 een onderzoek
vraagt om te kijken in hoever
re de gemeente Oegstgeest be
reid is de Broek- en Simontjes-
polder een woonbestemming,
ook voor Leidenaren, te ge
ven. Het CDA wil een beter fi
nancieel overzicht bij de nog
te ontwerpen bestemmings
plannen.
Zowel D'66 als de PPR beste
den in hun moties aandacht
aan groepsbewoning. Van Oos
ten vraagt het college een spe
ciale garantieregeling te ont
werpen zodat woongroepen
gemakkelijker in staat worden
Êesteld grote panden aan te
open. Hoekema wil dat in
één van de bestemmingsplan
nen voor de buitengebieden
een Centraal-Wonenproject
wordt mogelijk gemaakt. De
PSP constateert dat jaarlijks
vele huurwoningen door ver
koop aan het huurbestand
worden onttrokken. Zij vraagt
om maatregelen tegen deze
ontwikkeling. Van dezelfde
partij is een motie afkomstig
om de grond in toekomstige
bouwlocaties alleen in erf
pacht uit te geven. De PPR wil
nog voor 1 maart '81 de erf
pachtnota op tafel zien. Boven
dien wil deze partij dat de
gronden in nieuwe bouwloca
ties uitsluitend ten behoeve
van bebouwing wordt uitgege
ven aan non-profit organisa
ties.
Emancipatie
VVD en PvdA maken zich sa
men sterk voor het emancipa
tiebeleid. Beide partijen willen
voor november volgend jaar
concrete voorstellen op tafel
zien. De WD vindt dat het
college dit zelf maar moet
doen maar de PvdA meent dat
hiervoor een werkgroep
emancipatie in het leven moet
worden geroepen. In hetzelfde
kader pleit de PSP voor sexu-
ele vorming en roldoorbre-
kend onderwijs op de openba
re scholen. D'66 is van mening
dat emancipatie in het ge
meentelijk personeelsbeleid
een goede zaak is maar dat
daarvoor dan ook mogelijkhe
den moeten worden gescha
pen. De democraten pleiten
voor een kinderopvang-gele-
genheid voor de ambtenaren.
Onderwijs
Mevrouw Ponsen (PSP) pleit
in twee moties niet te snel te
zijn met het opheffen van
scholen. Het college zou vol
gens haar geen voorstellen
moeten doen tot opheffing van
scholen indien het onderwijs
aan kinderen van buitenland
se werknemers gevaar zou lo
pen of wanneer de school in
een renovatiewijk staat. Haar
partijgenoot Van der Putten
vraagt daarbij om ondersteu
ning van politieke en maat
schappelijke vorming aan in
Leiden wonende buitenlandse
werknemers.
„De totstandkoming van een
fezondheidscentrum in het
lorskwartier is een uiterst ur
gente zaak", aldus de PvdA.
Vandaar een motie om nog
voor het eind van het jaar het
onderzoek naar een mogelijke
beheersvorm van dat centrum
af te ronden. De socialisten
pleiten voorts voor een krach
tige aanpak van de restauratie
van de Boerhaavezalen, dat,
ten onrechte volgens deze par
tij, pas voor '83 op het pro
gramma staat De bouw van
een nieuw politiebureau staat
bij het ministerie voor de pe
riode 84-89 op het programma.
Het CDA vraagt zich in een
motie af of het mogelijk is om
de bouw voor te financieren
zodat het nieuwe bureau eer
der gerealiseerd kan worden.
Om het pesthuis letterlijk en
figuurlijk enige inhoud te ge
ven wil D'66 het gebouw, na
restauratie, als museum voor
bijvoorbeeld moderne kunsten
inrichten.
De PSP vraagt het college in
een uitgebreide motie tenslotte
al het mogelijke te onderne
men om de kerncentrale Do-
dewaard te doen sluiten.
Goud voor 50 jaar trouw aan politiebond
De heer A. Linderhof, voorma
lig adjudant van de Leidse re
cherche, werd gisteren met
een gouden speld beloond
voor zijn vijftig-jarig lidmaat
schap van de Katholieke Poli
tiebond Sint Michaël. De heer
H.J. Teeuwen, bondsvoorzitter
uit Utrecht was present om de
jubilaris gepast te huldigen (zie
foto). Vanaf 1 maart 1931 is de
heer Linderhof lid van Sint Mi
chaël. Van 1933 tot 1964 was
de jubilaris voorzitter van de
Leidse afdeling. Overigens is
het zeer waarschijnlijk, dat de
heer Linderhof de laatste is,
die het eerbewijs krijgt opge
speld. Per 1 januari namelijk
behoort de Katholieke Politie
bond Sint Michaël tot de verle
den tijd. Dat wil zeggen; Sint
Michaël fuseert met de Crhis-
telijke Bond. Beide gaan vanaf
die datum onder de naam Al
gemeen Christelijke Politie
Bond verder. De heer Linder
hof heeft al twee maal de
bronzen plaquette van Sint Mi
chaël ontvangen, ter gelegen
heid van zijn 25-jarig ambtsju
bileum en ter gelegenheid van
het 25-jarig lidmaatschap van
de Katholieke Bond. De
bondsvoorzitter liet gisteren
weten, dat gepensioneerde po
litiemensen in de toekomst zit
ting in het bestuursorgaan van
de Bond kunnen nemen.
Mo
menteel mogen gepensioneer
den weliswaar lid van de Bond
blijven, maar een bestuurs
functie mogen zij niet bekle
den.
Parkeerterrein
Duindigt voor
voetbalverenigingen
WASSENAAR De directie
van de de renbaan Duindigt
stelt tot en met 15 maart
1981 haar grote parkeerter
rein tegenover de hoofdin
gang gratis beschikbaar aan
de voetbalverenigingen die
spelen op het sportcomplex
nabij de Buurtweg en het
Laantje van Groenendaal.
Daarmee is voorlopig een
enorm parkeerprobleem in
Wassenaar opgelost. De voet
ballers en toeschouwers par-
keerden hun auto's namelijk,
tot nog toe op het Laantje van
Groenendaal, waar voor een
groot gedeelte een parkeer- en
een stopverbod van kracht
zijn. Op de speeldagen, de zon
dagen bleken de sporters en de
belangstellenden zich weinig
gelegen te laten liggen aan
deze verboden. De politie van
Wassenaar moest tot nu toe
krachtig optreden omdat door
het wildparkeren de toegang
tot het complex op een zodani
ge manier werd belemmerd
dat de brandweer en de ambu
lances het nooit zouden kun
nen bereiken. Door het aanbod
van Duindigt is deze situatie
aanzienlijk verbeterd. De poli
tie van Wassenaar zal vanaf
heden nog strenger gaan op
treden tegen foutparkeerders
die de weg naar Duindigt niet
hebben kunnen vinden. De
renbaan Duindigt staat haar
parkeerterrein af zolang er
geen paarden koersen worden
gehouden. Momenteel wordt
gewerkt aan reconstructies in
de omgeving van het Laantje
van Groenendaal zodat straks,
als Duindigt haar parkeerter
rein weer zelf nodig heeft, de
oude situatie waarschijnlijk
niet zal terugkeren.
LEIDEN Theo Olof heeft In
zijn boekje: „Daar sta je
dan.het gevecht beschre
ven tussen de viool en de pia
no als ze aan het „duoleren"
slaan. Bij de tweede musici
die gisteravond in de Kapel
zaal van het K O concer
teerden was dit gevecht duide
lijk al gestreden. Het „viool
tje" hoefde geen enkele keer
te vechten om boven het ko
lossale geluid van de piano-
uit te komen. Kortom een uit
stekend samenspel. Het pro
gramma was heel origineel.
Grote virtuositeit in een sona
te van Vorisek, sentiment van
Brahms en een combinatie
van beide, na de pauze, in een
sonate van Poulen.
Het idee om van het geëikte
concertrepertoir af te wijken
was op instigatie van de violis
te Henny Ravestein aldus de
pianist Willem Hielkema, die
een korte inleiding hield voor
ieder stuk dat gespeeld werd.
Hielkema wist te vertellen dat
ook hij nog nooit van de Beet-
hoventiidgenoot VofiSek had
gehoord. In dit vroeg romanti
sche stuk voerde de piano de kast moeten haïem
en-
boventoon, terwijl de viool, af
gezien van enkele kleine me
lodische passages, voorname
lijk een begeleidende
kleur-bepalende rol vervulde.
Zoals het bedoeld was volgens
Hielkema, namelijk speels en
zonder drama, zo werd het ge
speeld. Ik vond het een prach
tige demonstratie van het feit
dat wij nog veel, onverdiend
roemloos gestorven componis
ten uit de vorige eeuw uit de
Hoewel niet slecht uitgevoerd,
had Brahms van mij iets dra
matischer gemogen. Ik miste
een wat verder doorgevoerd
rubato en ritenuto, waarmee
Brahms aan expressie wint
Het zij de violiste vergeven
overigens, dat ze in het allegro
nogal van slag raakte, wat in
onmiskenbaar vals-spelen re
sulteerde.
De na de pauze met hernieuw
de kracht gespeelde sonate
van Poulenc was een ware be
levenis. Dit aan Poulenc's
vriend Garcia Lorca opgedra
gen werk klonk in eerste in
stantie, door-de ingewikkelde
ritmes en onconventionele
harmonieën, speels en vrolijk.
Volgens Hielkema het karak
ter van Garcia Lorca repre
senterend. Het geagiteerd de
pressieve van het presto tragi-
co wisten de musici er ook vol
ledig uit te slepen. Dit deel zou
de dood van zijn vriend als in
spiratie bij Poulenc hebben ge
had.
Hopelijk heeft de rest van het
publiek in de redelijk bezette
zaal net zo van het geënga-
feerde spel genoten, als ik dat
eb gedaan.
Ik wil besluiten met een enigs
zins kryptisch „doordenkertie"
van Willem Hielkema: „Mu
ziek is voor mij geen ge
vecht soms ook wèl hoor!"
ARISTOS BOUïUS
LEIDSE COURANT
DONDERDAG 13 NOVEMBER 1980 PAGINA 5
