Ingmar
Bergman en de
marionetten
Femme
enfant
ontpopt
zich ais
femme fatale
Solo van de kolos Bud Spencer
DF7F WFFK IN DF LFIDRF RIOSOOPFN
Terug naar het
stenen tijdperk met
tekenaar A. van Steijn
Japans gitaarfenomeen
bezoekt Voorschoten
Reliëfs en herfstbeelden in
Noordwijkse Kapel
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 7 NOVEMBER 1980 PAGINA 9
Een herfstlandschap van Sjoerdtje Mulder.
NOORDWIJK Tot en
met 16 november is in de
Kapel aan de Hoofdstraat
een expositie ingericht, die
wat sfeer betreft past bij
dit jaargetijde. Het is werk
van de Zwolse kunstenares
Sjoerdtje Mulder. Haar
olieverfschilderijen en
aquarellen tonen woeste
wolkenluchten, onder de
wind buigende bomen en
mistflarden, alle kenmer
ken van de herfst en win-
per
I meej
kom
ssen
t pak
lat mi
lat in I
titels
drukk
Iels")
ide mi
ilangri)
door
leespe
In vot
voor 1
jaar g
nduize
eduize
liet alt
was g
nentee
en cha
in en
raag e
a boek
irote vi
mees
3 niet
Ie bete
lige bo
3st gart
ij best
i van e
avers z
boek p
i kunn
an de
houde|
oek in
rige dr
.Integri
it wil zt
telefoc
len, wi
komt i
gebruil
lek. mi
een g
onverkt
Ie minij
naakt i
wijs he
liet ml
„Goe
zegt 1
ai uitzit
tudiebc
we nk
willen i
verket
a hebb
gebruil
nderdo
niet m|
ons ki
heid wi
redelii
ien uite
ir kunn
van re
rfabriki
>er jaai
K DROI
imJ immmmLmirnrn V V IwWF Lu* l\ I 1 M lm» Im<m Lmk I I*/ V/Lm 1 KJ KJ KJ I lm1 W
Camera: Dans van de
marionetten (16) met Ro
bert Atzorn en Martin
Benrath. Regie: Ingmar
Bergman.
Ingmar Bergman's „Dans
van de marionetten" begint
met de moord van een suc
cesvol zakenman op een
prostituée. Vervolgens zien
we in zwart-wit beelden wat
er aan deze daad vooraf is
gegaan en vernemen we in
lange dialogen wat men ver
moedt dat Peter Egelmann
tot deze daad heeft gebracht.
Erg duidelijk is dat niet. Zijn
overheersende moeder, het
feit dat hij zijn vader reeds
op zeer jeugdige leeftijd ver
loor, de liefde-haat verhou
ding tot zijn voor haar carriè
re als mode-ontwerpster le
vende vrouw zouden er
schuld aan zijn geweest. Je
zou er Freud op moeten nas
laan.
In handen van vrijwel ieder
ander regisseur zou dit uit
pluizen van de oorzaken van
een ordinair misdrijf een
heel vervelende „zit" zijn ge
weest. Het is Ingmar Berg
man's verdienste dat hij van
deze nogal gefrustreerde ge
schiedenis toch iets bij vlagen
zeer boeiends heeft weten te
maken. Maar het is duidelijk
dat de regisseur buiten zijn
vertrouwde Zweden de
film werd in München ge
maakt zonder zij vaste spe
lerskern toch niet datgene
uit zijn acteurs en actrices
kan halen, wat hem „op ei
gen terrein" wel lukt. Dat
was al duidelijk in „Het slan-
genei" en wordt nu in de lan
ge monologen voor de came
ra nog eens extra benadrukt.
„Dans van de „marionetten"
heeft dan ook zo nu en dan
niets meer met wat men on
der film verstaat te maken.
Het is een aaneenschakeling
.van teksten, waar men altijd
wel een dubbele bodem ach
ter kan zoeken, zoals bijvoor
beeld de monoloog van de
zeer openhartige homofiel op
leeftijd, die eerlijk toegeeft
telkens halve waarheden te
Een aan „Virginia Woolf" herinnerende liefde-haat situatie in „Dans van de marionetten".
zeggen. We kunnen ons
voorstellen dat het scenario
van „Dans van de marionet
ten" zich beter laat lezen dan
dat men het in boeiende
beelden kan omzetten. De
dialoog staat voorop, vrijwel
iedereen in de film houdt zijn dan draagt Bergman genoeg Duitse televisie uitgezonden,
diepere gevoelens angstig stof tot nadenken aan. Maar Daar hoort hij ondanks
verborgen. Daardoor speelt wie daar geen zin in heeft, enkele flink blote scènes
Ingmar Bergman een gevaar- kijkt ruim anderhalf uur te- ook thuis. Wie er geen zin in
lijk spelletje met zijn toe- gen veel pratende stevig ge- heeft, kan dan altijd de knop
schouwers. Wil men achter frustreerde figuren aan. De omdraaien,
elke uitspraak iets zoeken, film Wordt dezer dagen op de MILO
ter. Toch laten niet al haar
schilderijen een somber
landschap zien. Soms heeft
de kunstenares verrassend
weinig nodig om het kleur
rijke en weidse Hollandse
landschap uit te beelden.
Zij doet dat op een sterk
romantische wijze, maar
toch met een eigen karak
ter. Wellicht komt dit, om
dat Sjoerdtje Mulder op
hardboard schildert. Door
de dunne verflaag heen
zijn de houtschilvertjes te
zien en dit geeft een zekere
vervaging. Een alom be
kend romantiserend mid
del.
Opvallend is ook dat de hori
zon op haar schilderijen zeer
laag ligt. De kijker kan er nu
inmense wolkenluchten be
wonderen. Sjoerdtje (35), af
komstig uit het Friese Lem
mer, heeft al vele exposities
achter de rug, tot zelfs in de
Verenigde Staten.
Verder is op de tentoonstel
ling in de Kapel werk te zien
van Fiety Meijer uit Hoevela
ken. Deze kunstenares, even
oud als Sjoerdtje Mulder, ont
ving haar opleiding aan de
Academies voor Beeldende
Kunsten te Arnhem en in
Den Bosch. In Noordwijk
toont zij haar reliëfs. Bij het
vervaardigen van dit werk
maakt zij hoofdzakelijk ge
bruik van keramiek en poly
ester. Soms verwerkt zij zo
maar gevonden voorwerpen.
Een kenmerkt van haar
kunst is de schijnbare toeval
ligheid en nonchalance. Eerst
bij nadere beschouwing blijkt
hoe geraffineerd de indruk
van ongekunsteldheid en
aandoenlijkheid wordt opge
roepen.
Sommige thema's werkt
Fiety Meijer in serie uit.
Voorbeelden hiervan zijn
„Strandleven", „Van Meisje
tot Vrouw in deze tijd" en
„Afscheid". Ook Fiety Meijer
exposeerde in de U.S.A. Het
is de laatste expositie, die de
Noordwijkse culturele com
missie dit jaar organiseert.
VOORSCHOTEN De be
zoekers van de nieuwste
expositie in het Cultureel
Centrum aan de Prinses
Marijkelaan 4 in Voorscho
ten doen een flinke stap te
rug in de tijd. Tekenaar A.
Van Steijn exposeert name
lijk met tekeningen en
schilderijen die de prehis
torie tot onderwerp hebben
en verder is er op de ten
toonstelling een aantal
stukken uit de privé-verza-
meling van Van Steijn te
zien.
De heer van Steijn volgde
eerst een opleiding aan een
avondtekenschool en ging
vervolgens naar de Academie
voor Beeldende Kunsten in
Den Haag. Hij was lange tijd
werkzaam bij de Welfare in
Indonesië. Verder werkte hij
als illustrator bij de genie en
diverse bedrijven. Het werk
van Van Steijn werd vele
malen bekroond en ook voer
de hij verschillende speciale
opdrachten uit, hij maakte
onder meer een oorkonde
voor Koningin Juliana.
Het werk van Van Steijn om
vat landschappen, impressies
en reconstructies uit de pre
historie en de ontwikkelings
geschiedenis van de aarde.
Hij gebruikt daarbij olieverf,
aquarel, inkten en conté.
Door de uiterst realistische
wijze van afbeelden geeft de
kunstenaar de toeschouwer
de indruk alsof hij net uit
een tijdmachine stapt die
hem naar het stenen tijdperk
heeft teruggevoerd.
Omdat veel van de schilde
rijen en tekeningen betrek
king hebben de geologie en
de paleontologie zijn er in
een aantal vitrines wat voor
beelden uit Van Steijns unie
ke verzameling ter illustratie
tentoongesteld: aardewerk
van een aantal oude culturen,
stenen bijlen, pijlpunten,
krabbers en mesjes, voorwer
pen uit de ijstijd, de schedel
van een rendierjager, die on
geveer tienduizend jaar gele
den in de Betuwe omkwam
en als hoogtepunt het dijbeen
van een Neandertaler. het
enige ooit in Nederland ge
vonden bot van dit ras.
Het is de laatste maal dat
deze verzameling geëxpo
seerd wordt. Na Voorschoten
gaat zij namelijk naar het
Museum voor het Onderwijs
in Den Haag waar zij in de
collectie wordt opgenomen.
Het bot van de Neandertaler
heeft de heer van Steijn aan
het museum geschonken. De
overige stukken zijn voor een
symbolisch bedrag verkocht.
De expositie wordt gehouden
van 12 november tot eind de
cember en is geopend van
maandag tot en met vrijdag
van twee tot vijf uur en van
zeven tot negen uur en zater
dag van twee tot vijf uur.
Zondag is de tentoonstelling
gesloten.
Gitarist Kazuhito Yamashita.
LEIDEN De 19-jarige Ja
panse gitarist Kazuhito
Yamashita treedt zondaga
vond 9 november op in het
Cultureel Centrum in
Voorschoten. Deze jeugdige
Japanner wordt algemeen
beschouwd als een der
beste gitaristen ter wereld.
Op tal van concoursen be
haalde hij eerste prijzen.
Kazuhito begon op achtjarige
leeftijd gitaar te studeren. In
de loop der jaren behaalde hij
vele eerste prijzen in vele
landen. Op het programma
dat in Voorschoten wordt uit
gevoerd staan werken van
Bach, Frank Martin, Benja
min Britten en Barriors.
Kaarten zijn verkrijgbaar a
ƒ8,50 bij Otto Wolthuis, Hya-
cinthstraat 13a, Voorschoten
(tel. 01717 - 5827) morgen tus
sen negen en vijf uur.
kardi-
eft in
gehad
?aulus
ervan1
ren ge-
ttional
nelddc
beroe-
onnen,
I), mo-
:ou in-
au de
»r een
et een
e poli-
en in
26 au-
tv uit-
akende;
Bud Spencer kruist de wapens in „Platvoet aan de Nijl".
TRIANON: Platvoet aan de Nijl
(a.l.) met Bud Spencer en Enzo
Cannavale. Regie: Steno.
Ex-waterpoloër Bud Spencer werd op
het witte doek populair als de zware
helft van het Trinity-duo, maar leek
ook zonder de blauwogige Terence
Hill een film te kunnen „vullen" als
sheriff, die een ruimtejongetje op
sleeptouw neemt of als de onverstoor
bare inspecteur Rizzo van de Napoli-
taanse narcoticabrigade. In „Platvoet
aan de Nijl" mag hij laatstgenoemde
mgran-
Parijs
jij door
;id. Hij
■tuigen,
vjet-in-
et zou
beiders
gingen,
de re-
van de
d, toen En verder
erk enj
jué van'
nelding
nk wei:
rol nog eens herhalen, maar dit keer
wordt pijnlijk duidelijk dat Spencer
het alleen van veel actie moet hebben.
En die is er in „Platvoet aan de Nijl"
nauwelijks. Rizzo belandt samen met het
ondeugende zoeloejongetje Bolo en zijn
onhandige assistent in Egypte op zoek
naar een ontvoerde professor en een
Zweedse moordenaar. Rizzo loopt daar
heel wat voor af en het gevolg zijn veel
mooie plaatjes van Cairo waarbij Spen
cer net als in een amateuristisch vakan
tiefilmpje steeds wel ergens in beeld is.
De wérkelijke actie komt pas laat in de
film als de in het bruin-rood gehulde
Arabische booswichten zich massaal op
Spencer storten, die dan nog assistentie
moet hebben van de in zwart-wit gehul
de nomadenstam.
Tot die tijd moet de toeschouwer het
doen met wat flauwe en slecht na
gesynchroniseerde grapjes van de on
handige Enzo Cannavele en de onge
hoorzame Bodo. Spencer vond het blijk
baar te warm om zich bijzonder druk te
maken.
Wil deze kolos echter zijn bewonderaars
niet kwijt raken, dan kan hij beter in het
vervolg dichter bij huis blijven.
MILO
STUDIO La femme
enfant (16) met Klaus
Kinski en Penelope Pal
mer. Regie: Raphaele Bil-
letdoux.
Symbolisch voor de Franse
film „La femme enfant" is
de mythologische figuur
De Lorelei, een beeldscho
ne vrouw die fataal is voor
elke man waarmee ze in
contact komt. La femme
enfant, het vroegrijpe
vrouwkind dat zich uitein
delijk tot een femme fatale
zal ontwikkelen is de 14-ja-
rige Elisabeth, die met
haar kerkorgelspel de pri
mitieve tuinman Marcel,
stom vanaf zijn geboorte
tot verrukking brengt.
Beiden zijn woonachtig in
een klein Frans dorpje, waar
Elisabeth liefdeloos is opge
groeid bij haar ouders, die de
plaatselijke kapperswinkel
beheren. Liefde heeft ze ge
vonden bij de veel oudere
Marcel, met wie ze sinds vier
jaar een lichtelijk erotische
relatie onderhoudt, waarbij
het niet veel verder komt
dan geknuffel en amoureuze
spelletjes. De verbinding met
de Lorelei wordt gelegd als
Elisabeth op school het ge
lijknamige gedicht van Hein-
rich Heine voordraagt en
zich met de figuur identifi
ceert. De tedere momenten
en de lichte strubbelingen in
de relatie worden in fraaie
filmbeelden, met het Franse
platteland als onuitputtelijk
decor vastgelegd. Aan de
verhouding komt abrupt een
einde als Elisabeth slaagt
voor het orgelexamen en
wordt toegelaten tot het con
servatorium in de Franse
stad Lille. Haar plotseling^
vertrek uit het dorp, waarbij
ze geen afscheid neemt van
haar geliefde heeft fatale ge
volgen.
De jonge actrice Penelope
Palmer speelt bijzonder over
tuigend en natuurlijk de rol
van Elisabeth. Klaus Kinski
levert een goede prestatie in
de rol van de kluizenaarach
tige tuinman, die uiteindelijk'
minder achterlijk blijkt te
zijn dan de dorpsbevolking
dacht, ook al dringt zich bij
het zien van het tweetal on
willekeurig de vergelijking
met „het meisje en het beest"
op. De term „Eindelijk weer
een goede Franse film" lijkt
zeer zeker van toepassing op
dit kundige werkstuk van re-
gisseuze Raphaele Billetdoux^
leving. (tweede week)
LIDO II Xanadu (a.l.)
Een modieuse musical vol
nostalgie met Olivia Newton-
LIDO I The long riders John en Gene Kelly in de
(16) Knappe western van hoofdrollen, (vierde week).
Walter Hill, die een beeld
geeft van een rauwe samen- LIDO III What's new
pussycat (12) Comedie met
Woody Allen en Peter Sel
lers en vele anderen, ge
maakt in de jaren zestig.
Maar nog steeds aardig om te
zien. (reprise, vijfde week)
REX Wellusten van wel
eer (16). Pornofilm.
LUXOR The shining (16)
Voortreffelijke horror-film
van perfectionist Stanley Ku
brick met een griezelige Jack
Nicholson en Shelley Duvall.
(tweede week)
EUROCINEMA I en II (Alp
hen aan den Rijn) The shi
ning (16) zie Luxor.
EUROCINEMA III (Alphen)
Goldfinger (12) Een van
de eerste Bond-films met
Sean Connery (reprise, vier
de week).
EUROCINEMA IV (Alphen)
The sound of music (a.l.)
Musical die niet uit de biosco
pen is weg te slaan, (tweede
week)
GREENWAY (Voorschoten).
Race naar de schroot
hoop (a.l.) en One flew over
the cuckoo's nest (16).
