L Snergieprijzen
ondernemer
das
om
Soon Shin begon eerste
Koreaanse 'schatkamer'
in Nederland
•rominente psychiaters praten
-Ver korte psychotherapie
liedertrio toont
eelbelovende muzikaliteit
TAD/REGIO
"pA EN PvdA WILLEN
AATREGELEN VOOR TUINBOUW
)stalgie of toekomstbeeld?
OOSTENWIND WAAIDE OOSTERSE KUNST
NAAR DE NIEUWE WINKELHOF" OVER
\GlN/\£.
LEIOSE COURANT
DONDERDAG 23 OKTOBER 1980 PAGINA 5
it v.
voor
sch
werd i (van onze
t voonrlementaire redactie)
dat de
nning (HAAG „De opbreng-
afgegei stijgen niet of onvol*
eer ziede, de kosten stijgen
n/of (durend, er zijn uit ei-
arde besparingen onvoldoen-
vindt Igen middelen beschik
kend. om de stijgende kosten
het w energiebesparende in*
mings|ringen in te dammen".
moet sombere beeld schetste
ier slerkamerlid Van der San-
de bowoensdag ten aanzien
fel inde glastuinbouw tijdens
(groting van het minis-
van landbouw voor
dscomiin de Tweede Kamer,
in
ieve t|
Van der Sanden wees erop
dat in de glastuinbouw in
1979 een verlies van gemid
deld f 6000 per bedrijf is ge
leden terwijl de gasprijzen
voor dezelfde sector in 1981
met 4,5 cent per kubieke me
ter zullen stijgen zodat de
sector zelf f 135 miljoen ex
tra moet gaan betalen voor
de energie.
Van der Sanden zei er dan ook
niet van onder de indruk te
zijn dat minister Braks van
plan is in datzelfde jaar f 25
miljoen rijkssubsidie beschik
baar te stellen voor energiebe
sparende maatregelen in de
glastuinbouw. Het rijk ont
vangt immers uit gasgebruik
in de glastuinbouw f 1,5 mil
jard, gerekend over 1980 en
1981, zo betoogde de christen
democraat. Hij wees erop dat
de stijgende energieprijzen
best eens naar de consument
doorberekend zouden kunnen
worden. Met PvdA woord
voerster mevrouw Langedijk-
De Jong drong Van der San
den er verder op aan dat de
premieregeling voor de af-
1 braak van oude glazen kassen
zo snel mogelijk weer wordt
ingevoerd. Onlangs werd die
regeling door de vele aanvra
gen tot 21 november opge
schort. Braks had er geen geld
meer voor, zo luidde de moti
vering.
De christen-democraat vroeg
ook met zijn PvdA-collega hoe
het stond met het verleden
jaar door de Kamer bepleitte
meerjarenplan voor de glas
tuinbouw. De CDA-er wees in
dit verband op de sociale as-
pekten voor de tuinbouwers
nu zijn inkomen sterk terug
loopt. De socialiste wilde te
vens van Braks weten of hij
subsidie aan Zuid Holand gaat
geven in een project rond per
soneelsvoorziening in de glas
tuinbouw.
Met de PvdA vroeg van der
Sanden zich ook af hoe het
staat met de plannen ten aan
zien van de fruitteelt. Er zou
den contactpersonen komen
tussen veilingen en telers om
zo de afzet van fruit te bevor
deren. Behalve een subsidie
aan de veiling in de Ijssel-
meerpolders kwam men niet.
Mevrouw Langedijk-de Jong
vroeg zich dan ook af waarom
andere plannen van veilingen
in Zuid Holland niet worden
gesubsidieerd. Zij vroeg zich
ook af waarom er nog altijd
geen centraal bureau is geko
men voor marketing en afzet
van fruit met vergaande be
voegdheden. De socialiste
vroeg verer van de bewinds
man maatregelen tegen het
bestrijdingsmiddel methylbro
mide in de tuinbouw. Zij wees
daarbij op het feit dat voor het
middel minder gevaarlijke al
ternatieven bestaan.
get
gaat.
HAAGSE ZIEKENHUIS LEYENBURG:
- da'HAAG In het Haagse zieken-
"~J*T>yenburg wordt op 12 en 13 no-
f1 ^ftr een workshop over korte psy-
G®*%rapie gehouden. Deze workschop
?raad i geopend door de directeur-gene-
)ehan<^an ministerie van volksge-
rteid, dr. J. van Londen.
bero
Drte therapiesysteem, een „open sy-
zou men kunnen zeggen, heeft
1 vertrouwen in de patiënten dan de
psychoanalyse. Kunnen de patiën-
een of ander leefgebied beter func-
en of hebben zij één bepaald pro-
I opgelost, dan kunnen zij door een
1 en verbeterd zelfgevoel ook de
andere problemen aan. Het meest ken
merkende van de korte therapie is echter
het beperkt aantal zittingen waarbij het
kernprobleem wordt opgelost.
Er zullen 180 deelnemers zijn, onder wie
tal van prominente psychiaters uit bin
nen- en buitenland, die hun sporen op het
gebied van de korte psychotherapie ruim
schoots hebben verdiend. Een van hen is
dr. P.E. Sifneos uit Boston, die een vorm
van korte therapie ontwikkelde die wordt
aangeduid met STAPP (short-term
anxiety provoking psychotherapy). Uit
Londen komt dr. D.H. Malan, die evenals
Sifneos een techniek ontwikkelde die on
der bepaalde voorwaarden effectief kan
zijn op korte termijn. De Canadees dr. H.
Davanloo heeft een vorm van therapie
ontwikkeld die een breder veld bestrijkt
dan de therapieën van Sifneos en Malan.
Bij hem ondergaan niet alleen patiënten
met één herkenbaar kernconflict, maar
ook mensen met grote problemen een
korte behandeling.
De deelnemende Europese therapeuten
dr. E. Gilliéron (Lausanne), prof. dr. A.
Pierloot (Leuven), prof. dr. A.E. Meyer
(Hamburg) en dr. A.N. Heiberg (Oslo) zijn
te beschouwen als leerlingen van Sifneos
en Malan.
ifereeltje, dat het beeld op het weiland aan de Gooi-
tan bepaalt, kan op verscheidene manieren uitgelegd
,l«n. Bij de meeste mensen, die over het weideland turen,
Ingedachte terug gaan naar 'de goeie ouwe tijd'. Naar de
)en paard en wagen het karrespoor van een bochtig
«ggetje volgden om een meelbaal bij de plaatselijke
rk vaaar op te halen. Het aangezicht echter, dat al sinds vele
rer „<hiet meer weg te denken is uit het huidige stadsbeeld, is
de gigantische staalconstructie nóést de molen; een
i*ondjpjtejtsmast jn vol ornaat.
kan 0626 te9enstel,in9 anders geïnterpreteerd wor-
van b
pte o
den. De Stadspoldermolen is immers totaal gerenoveerd. De
armoedige ruïne is versterkt en opgebouwd, zodat de molen
de toekomst weer van de zonnige kant tegemoet kan zien
(hoewel de stalen zuil natuurlijk altijd wel voor enige schaduw
zal blijven zorgen). Voor het zelfde geld dus, is het beeld juist
optimistisch van aard. Hoewel elektriciteitsmasten een niet te
stuiten opmars hebben gemaakt, weet de oeroude molen
soms zelfs terrein terug te winnen.. En misschien wordt de
molen wel weer van stal gehaald om het al jaren dreigende
energiegebrek op te lossen.
pal
en bl
■»og
ae^teren
Het Fliedertrio
ïhoetPleren een concert ver
de. H1 *n de Kapelzaal, be-
Vitajdt twee broers, Johan-
Raphael en hun zuster
fidie, ondanks hun jeug-
(r0nd de twintig
issch£n vee* muziekcentra de
e sterft getrokken hebben.
»rentfn *can heter zeggen
ie BrP hun leeftijd, want het
dat jeugdig-
cpaard gaat met een ver
iet'iJtkelde muzikaliteit en
aar g samenspel zoals het
>dat i* demonstreerde.
ninglrie r gespeelde werken
van Beethoven, Boccherini,
Schubert en Von Dohnényi -
trof het trio een levendige en
volle toon waarmee het tot
prachtige effecten kwam.
Vooral het werk van Bocche
rini, geschreven in een gevoe
lige, wat sentimentele stijl,
werd daardoor uitmuntend ten
gehore gebracht. De wat sche-
ve klankverhouding in het be
gin met een vrij luide cello,
corrigeerde zich spoedig ten
gunste van de viool.
Ook in Beethovens op. 9 nr. 2
bracht het trio een zinnig en
evenwichtig klinkende muzi
kaliteit tot stand. Maar de ook
hier gehanteerde, brede lyriek
leek wat voorbij te gaan aan
de kernachtigheid van Beetho
ven die bereikt had kunnen
worden door een spitsere toon
te vormen en accenten en rit
men scherper te nemen. Een
voorbeeld hiervan was het
thema uit het menuetto dat
door haar „stapvoetse" effect
geladen kan zijn maar door
het legato van het trio vrij
zwaar klonk.
Hetzelfde bezwaar had ik bij
de serenade van Von Doh
nényi, een werk dat - met
sterke invloed van de Hon
gaarse volksmuziek - aan vu-
rig temperament had kunnen
winnen door de verfijning van
tóón. Deze negatieve kritiek
mag niet doen vergeten wat
het Fliedertrio aan positiefs
naar voren bracht - en zij
komt ook voort uit waardering
daarvoor - t.a.v. de expressie,
techniek en samenspel. Door
die kwaliteiten kan men -
zoals de toelichting deed -
spreken van hoogbegaafde
jonge musici. Gelukkig hebben
die nog alle tijd om hun talent
tot grotere verfijning uit te
bouwen.
DIRK VOOREN
De Winkelhof juicht, de
Winkelhof viert
Leiderdorp is opgetogen
over z'n nieuwe
peperdure
winkelcentrum achter
het Engelendaal. Daar
leek het begin van de
week werkelijk een
beetje op: eng'len daalt
met spel en snaren.
Iedere winkelier, klein
of groot, die in deze
curieuze hof eenmaal
boven Jan wenst te
geraken, had een
opening te vieren. Maar
na de eerste roes moeten
het sterke benen zijn die
de weelde kunnen
dragen. De huren
schijnen er zo hoog te
zijn, dat menigeen al
met angst in de
schoenen tegen de eerste
termijn zit op te kijken.
Maar her en der in deze
beschutte catacomben
van management,
kooplust en koopkracht,
luidden zonnige, royaal
opgezette recepties, met
het oog op de winter,
een nieuwe lente in.
Feestelijke
assortimenten, badend
in rozengeur en
maneschijn en omspoeld
door het geestrijk vocht
uit ontkurkte flessen;
genodigden bij de vleet
en hoop voor de
toekomst. Modder,
buiten in het
voorgeborchte, maar die
moet over een jaartje
verdwenen zijn, tegen
de tijd dat het
detaillisten-paradijs
officieel geopend wordt.
Een winkelcentrum uit de
kunst, dat moet gezegd Op
het gekreun en gesteun in
Leiden wórdt niet gelet.
Hadden ze daar maar beter
moeten uitkijken, in plaats
van te zeuren. Maar in de
enge ruimte van een
eeuwenoude city kan men,
in zak en as, nu een keer
niet optornen tegen de jeugd
die buiten de veste op een
kale open vlakte geboden
wordt. Daar is dus nu de
Winkelhof.... en Korea doet
mee
Net even voordat men tot de
Winkelhof wordt toegelaten,
via glazen deuren, die soms
aarzelend bestuurd worden
door een elektrisch oog (of
elektronisch, wat weer
uitgekookter lijkt), treft de
aangenaam verraste
bezoeker aan de noordelijke
zijde een „randgebeuren"
aan. Het is het exotische,
maar lang niet chaotische,
winkeltje van kittige
schoonheid Soon Shin, een
levendige Koreaanse uit de
metropool Seoul, met een
vrij gering aantal lentes
onder de traditionele dracht
(die ze overigens in de
dagelijkse bloedernstige
praktijk van de Winkelhof
Wel weer zal afleggen als de
eerste verrukking wat
getemperd is). Ze beheert
het eerste en enige expositie-
annex verkooppunt van
„Koreana" in Nederland.
Koreaanse snuisterijen,
verheven tot de waardigheid
van kunst en cultuur.
Zonder meer. Voorwerpen,
die ver over zee, in de buurt
van de rijzende zon, al
geconstrueerd en
geconsacreerd werden en
daarna overgevlogen. Vrij
prijzig, maar de moeite van
het betasten en bezitten
volop waard.
Een voor de hand liggende
vraag: hoe kwam Soon Shin,
die sinds een jaar of zes,
zeven, voor de Nederlandse
burgerlijke stand mevrouw
Soon J. Lamers heet, in de
Winkelhof terecht Ah, de
voorgeschiedenis beslaat
boekdelen die ik amper kan
beschrijven. Met al haar
aangeboren intelligentie en
bijna mystieke beschaving
kwam Soon in het
gedegenereerde Westen
terecht nadat ze een
verkennende cruise op de
Middellandse Zee had
gemaakt, zeven jaar terug.
Zij voer langs de azuren
kusten binnen het raam van
een studiereis, die haar
vanuit Amerika (waar ze
pedagogiek had gestudeerd)
naar Europa bracht. Aan
boord van de Griekse stomer
„Romanza" romanza,
jawel, Soon glimlacht
veelbetekenend gebeurde
het: Soon Shin leerde er
Nederlander L. W. C.
Lamers kennen die op het
Soon Shin in haar exotische winkeltje.
schip een functie had.
Midden op zee ontlook iets
moois; Soon Shin vond in
Nederland een tweede
vaderland en huwde L. W.
C. Lamers.
Daarmee zou onze kous af
kunnen zijn, maar Soon
Lamers (die na zeven jaar
verblijf in Leiden nog aardig
wat moelijkheden met de
Nederlandse taal heeft) ging
zich op academisch niveau
begeven. Van de "Romanza"
naar het Leidse universitaire
studiecentrum voor
Japanologie en Koreanistiek,
dat bestierd wordt door de
gerenommeerde japanoloog
en koreanoloog prof. dr. F.
Vos. Bij prof. Vos doceert
Sooi. Shin Koreaanse taal en
geeft er
spreekvaardigheidslessen.
Buitendien is mevrouw
Lamers een huisvrouw die
bezig is met haar doctoraal
kunstgeschiedenis en
archeologie van Oost-Azië,
aan de universiteit van
Amsterdam. Al doende is zij
dus een verre van „gewoon
type" en geleidelijk stevende
zij op haar winkeltje af.
Zoals ze zelf vertelt: „In
mijn contacten met
studenten organiseerde ik
veel Koreaanse avonden,
bereidde ook Koreaanse
maaltijden. Ik kwam ook
vaak op tentoonstellingen,
waar ik veel ideeën opdeed.
Zo kreeg ik m'n ervaring
met de Koreaanse en andere
oosterse cultuur. Maar
exposities houden de mensen
nog te veel op een afstand.
Daarom zal mijn opzet met
m'n winkeltje „Eastwind"
hun welkomer zijn. Je kunt
hier de voorwerpen in de
hand nemen en erover
praten. Dat is wat anders
dan er alleen maar naar
kijken. En dan mogen de
mensen nog kopen ook...!"
We weten nu uit welke
richting de wind waait.
Vanuit het oosten is een
flinke Koreaanse bries
komen opzetten. Korea en
zijn kunst is nog niet door
het Westen „ontdekt", maar
daar gaat verandering in
komen. Dat zou niet in de
laatste plaats te danken zijn
aan de „schatkamer" van
oosters charmante en de
bezoeker voor zich
innemende Soon Shin.
Woensdagmiddag stond
„Eastwind" vol geïnviteerde
lieden bij de opening die
door prof. Vos, in het bijzijn
van de Zuid-Koreaanse
ambassadeur, zwierig werd
verricht. De hoogleraar
knipte „in het Koreaans"
een lint door dat twee
reusachtige houten
kleurrijke Koreaanse
„dorpsgoden" met elkaar
verbond. Het zouden nu al
de „demonen" van de
Winkelhof kunnen wezen.
Eén en ander ging vergezeld
van vele traditionele toosten.
Een soort „Herman, jongen,
daar ga je dan" met een glas.
pure, traditionele en
krachtige Ginseng,
getrokken uit een minstens
zestien jaar oude grillige en
pittige wortel die in de fles
zit. Bij matig gebruik
verschaft dit Koreaanse
levenswater de gebruiker
extra energie en biedt
naar de Chinezen nog steeds
menen, en daar zijn me wat
oorlogen over en weer
gevoerd om in het bezit van
dergelijke wortels te komen
uitzicht op een eeuwig
leven reeds hier op aarde.
Soon Lamers Shin gelooft
daar niet zo erg in. Maar ze
gelooft wel in haar piepjonge
winkeltje, dat voor het eerst
in ons land Korea op de
markt brengt met antieke en
moderne medicijn- en
kledingkasten,
huwelijkscadeaukisten, met
ivoor en jade, met prachtige
poppen, houtsnijwerk,
juweeldozen, met
traditionele schilderijen die
alle getuigen van oosterse
harmonie, waarin de grootse
natuur overheerst. Soon
Shin weet, dat in Korea
kunst graag betaald wordt:
„daar is de laatste tijd veel
belangstelling voor". Nu
maar hopen, dat in de
dreven rond Leiderdorp
daar eveneens zo over wordt
gedacht. De door mevrouw
Lamers ingevoerde
authentieke kunst staat op
een hoog plan en de prijzen
zijn navenant. Een kunstige,
met veel koperwerk
beslagen, grote medicijnkast
(met 90 kleine en wat
grotere laden, elk bestemd
voor een bepaald medicijn,
na diagnose aan te wenden),
moet 2900 gulden
opbrengen. Een kleinere
„apothekerskast" komt altijd
nog op 1000 gulden te staan.
Er zijn koekplanken, grote
houten blokken, voorzien
van verschillende patronen
om koekjes „af te drukken".
Pats op het deeg en je hebt
een karakteristiek koekje.
Soon Shin: „Zie je zo'n
patroon, dan weet je meteen
van welke familie dat is; dat
gaat van generatie op
generatie". Ze vertelt er
meteen bij, dat er op
feestdagen veel rijstcakes
gebakken worden in Korea.
Het lijkt waarachtig
Limburg wel. In de hoek
van „Eastwind" heeft Soon
Shin een eenvoudig
Koreaans huisje, „een
nederig hutje", nagebootst;
gewoonlijk ongeschoeid te
betreden, waarna men op
een groot, zacht kussen kan
neerhurken. In „het echt" is
de hurk nog warm ook,
want de verwarming loopt
in het zeer verre oosten
onder de vloer door.
Niet slechts het typisch
Koreaanse cultuurgoed, met
het aanschijn van een
„functionele barok", heeft
Soon Shin's warme en
inspirerende belangstelling.
Ze heeft zich ook in dienst
gesteld van het (Zuid-)
Koreaanse toerisme dat de
westerling tot een bezoek
aan dat Oost-Aziatische
wormvormige aanhangsel op
de globe moet zien te
bewegen. Zo lijkt
„Eastwind" ook een beetje
op een vriendelijk VVV-
kantoortje, met al die folders
en brochures die Seoul en
ommelanden in de
Winkelhof ook voor de
Nederlander moeten
ontsluiten. In die sfeer zorgt
Soon Shin, indien gewenst,
tevens voor goedkope
arrangementen naar Korea;
voordelige reizen met
Korean Airlines. Soon Shin:
„Dat zijn retourtjes
Amsterdam - Seoul voor
2100 gulden; dat is heel
goedkoop. Normaal betaal je
daar meer dan 5000 gulden
voor. Gedurende een paar
weken verblijft men dan bij
Koreaanse gezinnen thuis,
dus niet in dure hotels. Zo
leer je pas de mensen
kennen. Die reizen kunnen
georganiseerd worden als er
minimaal tien personen aan
meedoen. Met de
Paasvakantie, volgend jaar,
gaat onze eerste groep. Dat
wordt eigenlijk een
studiereis".
Soon Shin heeft er echt zin
in. Ze vertrouwt, dat haar
verzameling in het winkeltje
er de westenwind onder zal
krijgen.
