Dat bekende
Verhaal is m 'n
enige bagage'
DA-raadslid wil opheldering over scholenbeleid
hond
huis
hear zoekt een strenge baas
Provincie trekt
subsidie voor
Bond Tegen
Het Vloeken in
r
Willem Happel ofm,
.^nieuwe pastor
van Zuid- West:
Op rriijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek
„Hond zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond (of
soms ook wel een kat) beschreven die in het asiel ver
blijft om daar een zekere dood tegemoet te gaan... tenzij
het dier een goed tehuis vindt. De in de rubriek beschre
ven honden zijn óf gevonden, óf door hondenbezitters
naar het asiel gebracht. Ze worden om uiteenlopende re
denen afgestaan, vaak begrijpelijk, maar soms ook vols
lagen onzinnig. De in „hond zoekt huis" beschreven die
ren zijn alle goed gezond, hebben een wormkuur onder
gaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van circa 60
gulden ten bate van zwerfdieren zijn ze af te halen.
Adres: Nieuw Leids Dierenasiel, Besjeslaan 6b, Leiden.
Tel.: 411670. Geopend di. t/m vr. 10-12 en 14-17 uur, za. 10
tot 12 en 14-16 uur. Zondag en maandag gesloten.
ïieuw aandacht voor een spijtop-
t. Een recidivist dus, de hond van
week. Oscar heet hij. Een menge-
t van een staander en een labrador,
jut van kleur met een witte borst en
e vlekjes aan de poten. Het beeld is
hpleet met twee hangoren, een lange
frrt en twee droeve bruine ogen. Os-
is een reu van anderhalf jaar oud.
is het tweede bezoek van Oscar aan
[asiel. Toen hij een half jaar oud was,
hij vqor de eerste maal meegenomen
r een gezin in Nieuw Vennep. Dit ge-
lief voor Oscar en hij had het er
naar zijn zin. Maar naarmate de
anden verstreken kreeg Oscar rare
Hij werd de baas in huis. Toen
eenmaal was gebleken, dat zowel de
als de vrouw in huis van schrik in-
krnmppn ale hii Hp bovpnlin ontrok on
vervaarlijk gromde, ontpopte hij zich als
alleenheerser. De bank in de voorkamer
was zijn territorium. De baas moest het
eens wagen... Maar dat deed die arme
man niet. De situatie was zelfs zo ernstig,
dat de man 's avonds via de achterdeur
de woning binnensloop: hij durfde niet
meer door de voordeur. Zo'n situatie is
natuurlijk onhoudbaar. Oscar was uiter
aard de verliezer: hij moest terug.
In het asiel is niets te merken van die op
merkelijk bazige karaktertrekken van Os
car. Hij gedraagt zich volgens beheerder
Wil Tiele erg verlegen, zelfs onderdanig
en ontzettend vriendelijk. Nu zou een anr
der gedrag natuurlijk in het asiel niet ge
tolereerd worden. Oscar is een prima
hond voor een strenge baas. Iemand die
de hond aankan en zich nimmer laat
overbluffen. Ervaring met moeilijke hon
den is aan te bevelen Want Oscar moet
heropgevoed worden. Een gehoorzaam
heidscursus lijkt aan te bevelen. Voor
kleine kinderen is deze stevig uit de klui
ten gewassen hond niet geschikt, wel voor
grotere vanaf zo'n jaar of twaalf. Met an
dere dieren kan hij uitstekend opschieten
en autorijden is zijn hobby.
Boris
De biefstuk die Boris bij zijn laatste baas
van het bord griste, is wellicht het laatste
wapenfeit dat dit vriendelijke dier heeft
kunnen plegen. Vanwege de diefstal van
het smakelijke stuk vlees, werd Boris naar
het asiel gebracht. Al weer een half jaar
geleden. Vorige week kreeg hij een laatste
kans in deze rubriek. De belangstelling
voor hem was schamel. Zo gering zelfs,
dat Boris nog steeds in het asiel zit en dat
kan niet eindeloos voortduren...
Bal
en
""idem Het CDA-raadslid mevrouw m.c.
tAkkeren-Straathof heeft het college om op-
ering gevraagd over het gevoerde scholen-
eid. De scholennota, waarin het Leidse colle-
van b en w zijn beleid voor de komende ja-
heeft uitgestippeld, heeft nogal wat stof
jn opwaaien. In de nota werden namelijk
scholen die in de toekomst zullen moeten ver
dwijnen genoemd. Het is de portefeuillehouder,
wethouder H. van Dam niet gelukt om tijdens
een hoorzitting en een raadscommissievergade-
hierover tijdens de raadsvergadering van
maandag 20 oktober wil interpelleren.
Het raadslid vindt het onjuist dat het college in zijn
ring over de no'a mevrouw Van Akkeren te concept-advies aan de minister niet de criteria, die
overtuigen van de noodzaak van het verdwij
nen van de scholen. Vandaar dat zij het college
door het ministerie zijn vastgesteld voor het al dan
niet opheffen van scholen, heeft gehanteerd. Ook
vindt mevrouw Van Akkeren het vreemd, dat het
Leidse college de minister adviseert een kleuter
school te sluiten, terwijl de bijbehorende lagere
school kan blijven bestaan. Bovendien is het vol
gens mevrouw Van Akkeren pertinent onjuist, dat
twee scholen op de nominatie staan om te verdwij
nen, aangezien die scholen momenteel onder de
zogenaamde experimenteerwet onderwijs vallen.
Voor deze scholen gelden andere opheffingsnor
men. Tenslotte meent het CDA-raadslid, dat het
noemen van namen van scholen, die voor ophef
fing in aanmerking komen het toekomstige leèr-
lingenbestand kan beïnvloeden.
LEIDSE COURANT ZATERDAG 18 OKTOBER 1980 PAGINA 5
Als je het niet heel zeker
p*lwist, zou je bij een eerste
vaJcorïfrontatie niet
ïenlonmiddellijk de zieleherder
jin hem zien. Inderdaad:
eerder de trainer van een
kenwaterpoloploeg of een
uis0 voetbalelf tal. Wel een
r- p'teamwerker. Willem
te'^Hubertus Happel („Willem
an |Hub, zeggen ze wel"),
'minderbroeder, vermoedt
v'JJd&t hij verre familie is van
1 a?oud-Oranje-trainër Ernst
jjHappel. „Hij is dan wel
beloosten rijker, maar de
5 ^genealogie heeft mijn
Mstamboom teruggevoerd tot
"'jin de middeleeuwen en de
ejHappels waren allemaal
Duitse pottenbakkers en
Nee, er
geen pastoor bij. Ik ben
■de eerste gewijde Happel en
^■de enige en misschien pok
Hde laatste der Mohikanen,
wie zal het zeggen; de
spoeling wordt steeds
(Runner".
Pater Willem Happel,
volgende maand 45 jaar, zit
in z'n nieuwe flat in Leiden
Zuid-West nog een beetje
u I bij zichzelf op visite. „Het is
allemaal nog erg vers, want
ik ben hier pas sinds
^•maandag, moetje weten.
'JJ^Maar het is wel aardig aan
-> kant, vindt u ook niet
Een elektronisch orgeltje in
IO-,de hoek, met gevorderde
oefeningen van Folk Dean
op het standaardje,
„Voorlopig zal ik denkelijk
niet aan spelen toekomen;
mi er is wel wat anders te doen
Pastor Happel ofm heeft z'n
nieuwe stek gevonden.
)Morgen wordt hij door
deken Schlatmann van
Leiden geïnstalleerd (om 11
uur) als pastoor van de
Antoniusparochie in Zuid-
West. „Na afloop receptie
om handen te kunnen
schudden en voor een
borrel. In de kerk, ja. Zo
gaat dat tegenwoordig. Een
i. jhele overgang hè, van de
,erjHeilige Geest naar de
u,jheilige Antonius. De Heilige
Geest-parochie in het
teéAlphense Ridderveld, daar
kom ik vandaan. Daar
kerkten we in
(ontmoetingscentrum De
v|Bron, met nog twee andere
kerkgenootschappen. In
Leiden krijg ik nu een
echte eigen kerkruimte.
Daar ben ik verdraaid blij
mee. Wat je hier ophangt,
kun je rustig laten hangen.
Wel zonde van die
prachtige pastorie, die nu
vol zusters zit. Niet jammer
voor die zusters, hoor, maar
voor mezelf en m'n
huiselijke hulp. Misschien,
kruipen we er nog weieens
in. Kraken bijvoorbeeld. Ik
heb nu op de teevee gezien
hoe dat moet...!"
Als benoemd opvolger van
confrater Henk van
Eeuwijk, die na 13 Leidse
jaren naar Gorcum is
vertrokken, heeft pater
Willem z'n eerste
verkennende gesprek met
de mensen van de
parochievergadering gehad.
Partijen zijn, dacht hij, wel
tevreden met elkaar. „Ik
weet natuurlijk nog niets
van de Antoniusparochie.
Ik heb alleen gehoord, dat
er een gat in de begroting
zit en dat het
parochianenbestand voor
ongeveer 60 procent boven
de 50 jaar oud is. Dat was in
Ridderveld wel anders, met
die jonge aanwas"
Willem Hubertus Happel
werd in Gouda geboren en
zelfs „gebakerd". „Als u nu
van alles wil weten, mag u
ook wel m'n gironummer in
de krant zetten Protest
van de zijde der huiselijke
hulp: „Joh, dat kun je niet
doen Als aankomend
franciscaan ging de jonge
Happel op studie in Megen.
„In '61 werd ik priester
gewijd. Daarna heb ik veel
preekwerk gedaan. Ik was,
zeg maar, één van de laatste
rorfdtrekkende
„volksmisleiders": je leidde
de volksmissen dus. Ook gaf
ik veel schoolretraites. Zo
ben ik in het bisdom
Rotterdam terechtgekomen.
Ik ging daar liturgie
begeleiding doen. Sinds '70
was ik jongerenpastor in het
dekenaat Alphen aan den
Rijn en vijf jaar geleden
kwam ik in de parochie van
de H. Geest. Na m'n free
lance-werk kreeg ik toen
een vaste betrekking.
Leiden wordt nu m'n
tweede vaste parochie. Voor
de Antonius ben ik
gevraagd door de
benoemingsadviseur van
onze franciscaanse
provincie, ook al omdat er
nog meer minderbroeders
Een gehoorzaamheidstraining is aan te bevelen voor
Oscar.
DEN HAAG De Bond Tegen Het Vloeken krijgt geen
subsidie meer van de provincie Zuid-Holland. De Bond
kreeg jaarlijks 250 gulden subsidie. Met ingang van 1980 is
deze jaarlijkse subsidie stopgezet. Provinciale Staten volg
den gistermiddag met 37 stemmen voor en 23 tegen een
voorstel van Gedeputeerde Staten om een tegen deze stop
zetting ingediend bezwaarschrift van de Bond ongegrond te
verklaren.
Provinciale Staten besloten in hun vergadering van december
1979 om de Bond voor het jaar 1980 geen subsidie meer toe te
kertnen. Dit op grond van vermeend anti-democratische uitla
tingen van een spreker op een jaarvergadering. G.S. zei in de
kennisgeving aan de Bond: „Een en ander was het gevolg van
de discussie die landelijk is ontstaan over de houding van de
bond jegens de democratie". Later bleek het financiële aspect'
de Bond zou zichzelf via particuliere giften gemakkelijk kunnen
bedruipen een gemakkelijker handvat om de subsidie stop te
zetten, want brieven van de Bond, als zouden de uitlatingen van
de spreker niet goed begrepen zijn, haalden alle overtuigings
kracht weg ui) de bewering, dat de Bond anti-democratisch zou
zijn. Een klemmend beroep op de Staten van de Statenleden A.
Vlasblom (SGP) en drs. T. Spaan (CDA) vermocht de stemming
niet anders te beïnvloeden dan de 37 voor en de 23 tegen, die
het voorstel van G.S. uiteindelijk opleverde.
is toevertrouwd. Dat
verhaal, daar leef ik van,
dat moet ik doorgeven en
aanpassen; Het is het
verhaal van het rijk van
God dat op de wereld moet
komen. Dat is mijn enige
bagage Ik zal niet met de
bezem door de parochie
gaan. Alleen: ik geloof in
dat verhaal. Het is bekend,
maar ik verwoord het op
mijn manier. Ik zal het
handen en voeten geven
voor de kerkelijken en
onkerkelijken en in de
oecumene. De boer op gaan
met het verhaal van de
Levende dat je levend moet
houden".
Daar zit en staat de
zielzorger voor. Voorlopig is
het wennen aan de nieuwe
omgeving. De bisschop
heeft hem wel vijfmaal
verzekerd erg content te
zijn met Willem Happels
bereidwilligheid naar
Leiden te komen om er de
kudde te weiden. Er is
pastoraal héél wat Werk aan
de winkel. „Een mooie
kerk, inderdaad, die
Antonius, Geweldig, die
„waterpartij" opzij, met
planten en vissen (heb ik
gehoord) en dat stromende
water. Daar wil ik best
meer werk van maken.
Alleen niet de hele dag dat
straaltje laten plenzen,
anders krijg je het gevoel
dat je de hele tijd nodig
moet. En dan die drie
biechtkamertjes. Ja, niet
meer in gebruik, hè. In één
ervan staat een drumstel-
Ik keek wel even tegen die
stoelenopstelling aan:
allemaal met honderden in
een grote ruimte achter
elkaar. In Alphen zitten de
mensen in een boog om het
„priesterkoor" heen. Als het
niet noodzakelijk zou
blijken om al die stoelen te
handhaven, kon het
wellicht wenselijk zijn de
zaak wat in te krimpen. In
het liturgisch centrum is
trouwens al het meubilair
verplaatsbaar. Dat zijn
dingen waarover je kunt
praten met elkaar. Ik voel
me in. elk geval ingehuurd
in een goed lopend bedrijf".
Pastor Happels flat ademt
rust. Zoals de hele
omgeving de rust zelve is.
„Werkelijk, zo heerlijk
rustig is het hier. Bijna tè
rustig. Het is net een
bejaardenhuis, zo stil als het
hier is. Toen gistermorgen
de krant naar binnen plofte,
schrok ik me rot. Het enige
wat je nog hoort is de piano
van iemand in de buurt; dat
is een mevrouw die erbij
jodelt of zo, of zingt. I^ee, ik
heb geen voorkeur voor een
bepaald soort muziek. Folk
Dean verschaft me bij tijd
en wijle al muzikaal genot,
met z'n excercises voor
harmonium. En maandag ga
ik aan de slag voor de
mensen van de Antonius. Ik
heb een voorgevoel, dat het
best fijn gaat worden
Pastor Happel: „Ik voel me ingehuurd in een goedlopend bedrijf.
in Leiden zitten, met wie ik
goede contacten wil
onderhouden. Dat is ook de
bedoeling".
Pastor Happel heeft wel zin
in z'n nieuwe1 herderlijke
baan. „Best leuk, lijkt me,
na wat ik zoal ontmoet heb.
Ik krijg de indruk van een
vrij modern opgestelde
gemeenschap, waarin veel,
door de mensen zelf wordt
gedaan. En dan heb ik twee
keer in de week assistentie
van de redemptoris) Cees
van Haasteren, een
parttimer. Ik wil nu eerst
proberen, zo snel mogelijk
contact met de mensen te
krijgen, door ze wijksgewijs
in groepjes uit te nodigen.
Dat noem ik groot
huisbezoek. Groot
huisbezoek, om er achter te
komen wat er nog onder de
mensen leeft. Dan heb ik
als grote hobby (zonder het
hobbyisme te laten worden):
liturgie. Liturgie moet je
creatief bedrijven; veel
meer dan vroeger, toen de
Mis „gelezen" en „gehoord"
werd. De priester „las" en
de leek „hoorde Mis".
Vandaag is het weer een
gezamenlijk gebeuren van
het volk geworden. Dat is
door ons als volksmisleiders
in de zeep gezet en door het
Tweede Vaticaans Concilie
bevestigd".
Liturgie van de Eucharistie
vieren, noemt pater Willem
Happel „het hoogste wat je
kunt doen". „Maar je moet
ook een zekere bekendheid
met elkaar hebben, vind ik.
Je moet met elkaar iets
hebben en met elkaar
kunnen vieren, en dat doe
je niet met vreemden Kijk,
en dan heeft dat groot-
huisbezoek nog een andere
functie dan kennismaken.
Ik denk, dat ik daar ook
mensen kan bereiken die ik
niet in de kerk zal treffen.
Dat zijn de rand- en
onkerkelijken, de gemengde
huwelijken met hun
specifieke problematiek.
Dat is de kerk buiten de
muren. Of het me zal
lukken zoals ik het me
voorstel, weet ik niet
natuurlijk. Maar het is 't
proberen volop waard. Ik
ben er voor alle mensen die
in deze parochie staan
ingeschreven. Het gaat er
ook om, contacten te leggen
met de christenen uit de
zusterkerken. Ik zal ook in
de kaartenbakken moeten
duiken om <le gegevens op
te halen. Maar dat komt nog
wel".
Het is pastor Happel ter ore
gekomen, dat hier en daar
gevreesd wordt dat zijn
grootste belangstelling in de
parochie uit zou gaan naar
de jeugd, zodat anderen „in
de kou" konden komen te
staan. „Het is waar, dat ik
veel aandacht aan de
jongeren schenk. Ze hebben
mijn voorliefde. Aan de
jonge mensen, die er nog zo
fris en onbevangen
tegenover staan, kun je
horen wat er in de wereld
gaande is. Maar ook niet-
jongeren, alle anderen,
zullen bij mij niet uit de
boot vallen. Daar hoeft
niemand bang voor te zijn".
Dan komt Willem Hubertus
Happel toe aan zijn
getuigenis, aan de
vooravond van zijn Leidse
pastoraat: „Ik heb een
verhaal voor iedereen die
aan mijn geestelijke zorgen
