Donkerharige Ria
maakt damestrio
weer compleet
\l
uzieh vooreen harmonisch huwelijk
tp doorschijnende lap oranje zijde
PLATEN
POPSPRAAK
Concertagenda
Straigt Lines
De Canadese groep Straigt Lines bestaat uit vijf „ervaren"
studiomuzikanten. En dat is dan ook alles wat je hoort op
hun titelloze debuut-elpee.
Straight Lines bestond in '76 uit Bob Buckley piano. Peter
Clarke zanger-bassist en David Sinclair zanger-gitarist. In
'79 kwamen daar Peter Padden (zang en percussie) en
Daryl Burgess (drums) bij. Vervolgens schreven ze een
tiental technisch perfecte en harmonieuze nummers. Dat
klinkt mooi, maar eigen karakter ontbreekt. Hun muziek
is vlak, weinig verrassend; de groep levert dan ook geen
nieuw bloed aan al bestaande muziekvormen.
Het lijkt er op dat de groepsleden het eigen gedegen studio-
verleden danig in de weg zit, want de afgemeten en rede
lijk doordachte composities zijn eigenlijk schoolvoorbeel
den van doodgewone popsongs; niets minder en vooral
niets meer. H.E.
Simple Minds Empires and Dance
Ook met haar nieuwe elpee Empires and Dance, opvolger
van Real to Real Cacophony, stelt de van oorsprong Schot
se groep haar luisteraars niet bepaald op hun gemak. Want
behalve bittere teksten van zanger Jim Kerr, die vooral de
moderne samenleving en de oorlog bezingt, krijgen zij wei
nig rustgevende muzikale begeleiding te horen waarbij de
overheersende toetsenbijdragen van Michael McNeil voor
Empires en Dance sfeerbepalend zijn. De jonge groep roept
op dit album, hun derde, herhaaldelijk herinneringen op
aan de eerste LP's van Roxy Music of meer bij de tijd
van Magazine. Of de Simple Minds net zoveel succes staat
te wachten, blijft echter nog de vraag. Daarvoor is de for
matie nog tezeer in ontwikkeling. Op hun beste momenten,
zoals in het swingende „Thirty frames" of „Constantinople
line" waarin Derek Forbes (bas) druk experimenteert met
disco-ritmes, houdt de groep ongetwijfeld een belofte voor
de toekomst in. Maar dan wel voor hen, die zich tevreden
stellen met de muziek van het zoveelste, alleen maar leuke
groepje, dat vanuit de new-wave beweging naar voren
treedt. N.M
Marianne Faithful
Degenen die zich al helemaal verheugd hadden op het
eenmalige Nederlandse optreden van Marianne Faith
ful, zullen teleurgesteld moeten worden. Want de toer-
nee van deze Engelse zangeres en band waarbij o.a. Ne
derland (7 oktober a.s.), Duitsland en Frankrijk zou
den worden bezocht, is uitgesteld tot nader order. Re
den: Marianne heeft haar nieuwe elpee nog niet klaar
en de toernee was gepland om samen te vallen met de
release van de plaat. Het ziet ernaar uit dat de band
nog wel wat uurtjes in de studio zal moeten doorbren
gen. „Maar" zo is er door zangeres Faithful en de ha
ren beloofd, „nog dit jaar zullen we de toernee star
ten".
Selecter
Met driekwart van de tweede elpee gereed is de line up
van de Selecter gereduceerd tot vijf man. Verdwenen zijn
basgitarist Charley Anderson (muzikale redenen) en toet
senist Desmond Brown (persoonlijke redenen). Er zijn nog
geen vaste vervangers gevonden zodat de baspartij voorlo
pig wordt waargenomen door producer Roger Lomas. Voor
de toetsen onderhandelt de groep momenteel met Norman
Watt-Roy van de Blockheads.
BZN
Tweemaal goud en eenmaal platina. Deze onderschei
dingen mocht de Volendamse groep BZN van de week
in Hilversum in ontvangst nemen voor de successen
van hun album „Grootste Hits" en nieuwste elpee
„Green Valleys".
Kinks
De Engelse formatie „The Kinks" die onlangs met de live-
dubbelelpee „One For The Road" op de markt verscheen,
gaat zeer binnenkort op toernee en doet daarbij ook Neder
land aan. De exacte datum waarop de heren hun Neder
landse fans zullen vergasten, is nog niet bekend. Als richt
lijn wordt de maand november gegeven. Wat wél vaststaat
is dat de eerstkomende single van de Kinks de live-versie
zal zijn van het klassiek geworden nummer „Lola".
Ian Hunter
Ian Hunter, een fenomeen in de wereld van de rock, is
o.a. van de partij op het driedaagse muziekgebeuren,
dat Veronica in het kader van het muziekprogramma
„Countdown" op 16, 17 en 18 oktober in de Rotterdam
se Jaap Edenhal organiseert. Hunter zal voor dit con
cert ondermeer gitarist Mick Ronson meenemen. Be
halve Hunter zullen op dit driedaagse festijn de Ame
rikaanse formatie The Crusaders (Rhapsody and
Blues) optreden en The Specials, van wie binnenkort
een tweede elpee wordt verwacht.
teptember Squeeze, Para-
l in Amsterdam,
september Ry Cooder,
)ré in Amsterdam. Al Mae
9, Charlton Club in Rotter-
September Ry Cooder,
\denburg in Utrecht,
[oktober Marmelade,
rc/ van Troje in Den Haag.
jktober The Dubliners,
\gresgebouw in Den Haag.
ttober Ry Cooder, Doe
ïi'n Rotterdam. Iron Mal-
j Groenoordhal in Leiden,
jrprogramma Kiss.
11 oktober The Meteors,
Paard van Troje in Den Haag.
12 oktober Kevin Ayers,
Paradiso in Amsterdam.
13 oktober Robert Palmer,
Carré in Amsterdam.
14 oktober Kevin Ayers,
Lantaarn in Rotterdam.
18 oktober Girl school, Pa
radiso in Amsterdam
19 oktober Robert Palmer
Congresgebouw in Den
Haag.
24 oktober Matchbox, Para
diso in Amsterdam.
31 oktober Skids, Paard van
Troje in Den Haag.
1 november Captain Beet-
heart, Paradiso in Amsterdam
14 november Urbanus in
Diligentia in Den Haag.
27 november Queen, Groe
noordhal in Leiden.
komt uit Amsterdam, haal-
i de eens haar ULO-diploma
en verdiende twaalf jaar
lang de kost als fotomodel.
Zij is klein noch groot,
maar heeft wél lange, slan
ke benen én Indisch bloed.
Al jarenlang droomde zij
van een blitzcarrière als
zangeres, maar producers
krijgen nu eenmaal dage
lijks goedogende meisje te
j verwerken die menen te be-
1 schikken over een voort ref-
j felijk stemgeluid. Verleden
week lukte het haar echter
door te dringen in het be-
loofde land van de roem,
de glamour, de poen en de
I roddel. Zij is de uitverkore
ne die het damestrio LUV
weer mag completeren.
Haar naam is Ria Thielsch.
In de riante villa van LUV-
manager Pim ter Linde ont
moeten wij deze Ria. Niet al
leen, maar in aanwezigheid
■J van haar zangzusters Marga
"1 en José én beschermheer
„Pimmetje", zoals de drie da-
mes hun breedgeschouderde
J cipier plegen te noemen.
Ij „Ria", zijn de aandeelhouders
Marga, José en Pim van de
d onderneming Interluv BV
het met elkaar eens, „heeft
I nog helemaal geen ervaring
met journalisten. We willen
1 haar dus een beetje bijstaan,
J niet zo maar loslaten op de
h pers. Tenslotte werden de
■1 roddelrubrieken Patty ook
j fataal. Zij kon niet langer op
tegen al die boze tongen die
h haar van alles en nog wat
2 aanwreven en daarom wilde
1| zij niet meer bij ons terugko-
4 men". Naar de ware reden
4 van Patty's afhaken, zo'n
drie maanden geleden, moet
het drietal overigens nog
steeds gissen. Want Patty
heeft al die tijd niets van zich
laten horen. Haar advocaat
wél, zij het alleen om elke
maand trouw te vertellen dat
zijn cliënte nog steeds over
spannen is. Over haar ver
blijfplaats wil hij niets kwijt,
evenals hij geen woord wil
reppen over Patty's bezighe
den en gezelschap.
Twee ton
Natuurlijk roken Marga, José
en Pim op een gegeven mo
ment onraad. „Maar toch",
zegt de pittige José achter
een glas bier, „konden we
maar niet geloven dat zij ons
werkelijk in de steek wilde
laten. We gingen met elkaar
om als echte vriendinnen,
aten vaak in de weekeinden
bij elkaar en gingen
zelfs met elkaar op vakan
tie". Een paar weken geleden
moesten de overgebleven
LU V-meisjes er echter wel in
geloven, dat zij het voortaan
zonder Patty moesten doen.
Want toen deelde Patty's
raadsman zonder blikken of
blozen mee dat zijn protégé
nooit meer zou komen opda
gen. „Dat geintje", merkt be
waker Pim op, „heeft ons
zo'n 200.000 gulden gekost.
En dan praat ik alleen nog
maar over de schade die we
hebben geleden omdat de
meisjes niet konden optreden
LUV-MEISJES MARGA ENJOSE:
TWEE BLONDEN, DAT WORDT ZO SAAI
en niet over wat het ons alle
maal heeft gekost, omdat we
geen platen konden opne
men. Daarbij heeft Patty ook
nog onze image geschaad.
Wat we daarvoor moeten
claimen, maken onze advoca
ten wel uit". Wat deze Pim
trouwens ook bijzonder hoog
zit, is dat hij een paar dagen
geleden hoorde dat Patty mo
menteel een solo-elpee op
neemt voor Zebra Records,
de platenmaatschappij van
haar nieuwbakken vriend
Carlo Nasi. „Als dat geen ge
rucht is, maar werkelijk
waar", dreigt hij, „gaan we
het hard spelen en dan blijft
het niet bij die twee ton".
Dezelfde
humor
Intussen heeft Interluv BV
echter in Ria een vervang
ster gevonden, die overigens
geen aandeelhoudster van
deze onderneming wordt,
maar gewoon een werk
neemster die maandelijks een
salaris ontvangt. Tijdens het
interview is zij opvallend stil,
maar wanneer haar gevraagd
wordt hoe zij bij het dames
trio terechtkwam en hoe zij
dit ervaart, glinsteren haar
ogen en blijkt zij ineens niet
meer op haar mondje geval
len te zijn. „Marga'doet zij
haar relaas, „kende ik van
vroeger en zij wist dat ik
graag op de planken wilde
staan. Drie jaar geleden deed
ik al een eerste poging in die
richting, toen ik samen met
de groep Flame een singletje
opnam. Dat werd echter een
grote flop. Meer dan tien
exemplaren werden er niet
van verkocht. Intussen viel
ik wel eens voor Patty in. Ik
lijk namelijk op haar en heb
ook precies dezelfde stem.
Toen Patty voorgoed uitviel,
lag het dan ook voor de hand
ommij te vragen". Blonde
Marga vindt het nodig om
haar hier te onderbreken en
benadrukt: „Voorlopig ten
minste, want we wilden de
maar
hebbi
meisj
Nieuwe LUv-meisje Ria
Thielsch: Al jaren
droomde ik van een blit
zcarrière als zangeres.
José (midden) en Marga (rechts):
Ria was de beste van al die tweehonderd
andere meisjes. Zij doet tenminste gewoon, stelt zich niet zo aan.
andere tweehonderd meisjes
die zich ongevraagd als
LUV-kandidaat hadden aan
gemeld, ook een kans geven.
Daar bleven er echter maar
vijftig van over. Overigens
alleen donkere types, omdat
we twee blonden in de groep
zo saai vonden. We hebben
ze allemaal aangehoord,
maar kwamen tenslotte toch
tot de conclusie dat Ria de
beste was. Niet alleen omdat
haar stem zo bij het geluid bij
onze groep past, maar ook
omdat zij hetzelfde type is als
Patty. Bovendien zit zij op
dezelfde golflengte als wij.
Zij begrijpt onze humor en
doet niet zo overdreven
vriendelijk en gemaakt als al
die andere meisjes".
Geweldige
kick
Ria kan haar geluk nog
steeds niet op. Nog steeds
leeft zij in een soort zevende
hemel en denkt zij dat ze
droomt. „Maar als ik win
kel", vertelt ze, „blijkt het al
lemaal heus waar te zijn. De
mensen wijzen me na en roe
pen: Dat is het nieuwe LUV-
meisje. Zalig is dat, die aan
dacht". In het middelpunt
van de belangstelling stond
zij trouwens ook, toen de
nieuwe LUV-formatie verle
den week in slot Loevestein
en afgelopen dinsdag in de
Ahoy-hal optrad. „Het pu
bliek, waarvoor we door col
lega 's waren ge waarsch u wd
omdat het gereserveerde
mensen zouden zijn, verwel
komde me warm. Zij accep
teerden me direct en deden
binnen de kortste keren met
ons mee". Dat was een ge
weldige kick", neemt José nu
het woord van haar over,
„die we een tijd lang hebben
moeten missen".
Men neme.
Het damestrio LUV is dus
nog steeds geliefd? „Natuur
lijk", reageert Marga. „Het is
allemaal geroddel dat ons pu
bliek ons niet meër moet,
omdat Patty nu weg is en
omdat ik een romance heb
met John de Mol. We hebben
zelfs hele aardige brieven
'van fans gehad waaruit blijkt
dat ze juist met ons meele
ven. Vanzelfsprekend heb
ben sommige mensen mij die
affaire wél kwalijk genomen.
Willeke Alberti is nu een
maal een geliefd artieste en
wanneer je haar echtgenoot
afpakt zullen veel mensen
zich daar aan storen. Maar
waar zij zich mee bemoeiden,
heb ik nooit begrepen. Wan
neer ik een man neem, is dat
toch alleen mijn zaak". „Ne
men", roept José een tikje
verontwaardigd uit. „Ja men
neme gewoon luidt het gek
scherende antwoord van de
dame die vindt dat anderen
hun neus niet in haar privé-
zaken moeten steken.
Commercie
Intussen zijn alle gemoederen
rond het fenomeen LUV
bedaard. De persmuskieten
laten het damestrio met rust,
er komen geen boze brieven
meer binnen van mensen die
zich het lot van Willeke aan
trekken en voorlopig zit er
geen love-affaire meer in. De
meisjes zijn alle drie voorzien
en menen het serieusmet
hun partners. Bovendien wil
len zij nu al hun energie be
steden aan optredens en het
maken van platen. A.s.
maandag verdwijnen zij in de
studio om de single te maken
die 21 oktober moet uitko
men. Daarna zullen zij zich
gaan bezighouden met de el
pee waarvan de release een
maand later is gepland. Ook
deze keer zullen zij met num
mers komen die lekker ge
makkelijk in het gehoor lig
gen, dat wil dus zeggen met
een steeds terugkerend re
frein en eenzelfde dreun.
„Die doen het toch goed",
menen zij alle drie, „en com
mercie vinden we niet vies.
Bovendien willen onze fans
niets anders. Zij vinden het
leuk vrolijke nummers te ho
ren van meisjes die sexy zijn.
En ook daar hebben we geen
bezwaar tegen. We willen
ons vrouw zijn niet onder
stoelen of banken steken en
trekken ons niets aan van
wat de feministen daarover
zeggen. Trouwens we moeten
de eerste brief van hen nog
krijgen
LUDUINA SALTERS
In tegenstelling tot Willem
Elsschot die van een uitge
blust, onttakeld huwelijk in
een kort gedicht een van de
schrijnendste uitbeeldingen
gaf die de 20ste eeuw se Neder
landse literatuur kent, kon
bijna twee eeuwen eerder de
tachtigjarige Quirinus van
Blankenburg naar zijn eigen
woorden het huwelijk nog
waarderen als „een dubbele
harmonie van twee in één en
één in twee".
Blankenburg die naar alle
waarschijnlijkheid zo'n veertig
jaar het vroegere Duyschot-or-
gel in de Haagse Nieuwe Kerk
bespeelde, componeerde zijn
„muzikaal zinnebeeld" in 1733
ter gelegenheid van het huwe
lijk van onze latere stadhouder
Willem IV en de Engelse
kroonprinses. Hij maakte vier
montere tweestemmige com
posities voor klavecimbel
waarvan de stemmen onder
ling verwisselbaar zijn en toch
een geheel blijven vormen.
Heel curieus werden deze
doorwrochte maar uiterst le
vendige vreugdeklanken ge
drukt op een lap doorschijnen
de oranje zijde die met het
midden als vaste draailijn naar
boven of naar onder kon wor
den gekeerd. In omgeslagen
toestand werd het spiegelbeeld
van het oorspronkelijke noten
beeld zichtbaar en werd de bo
venstem onderstem en anders
om.
Aan de suite die naar het ge
bruik van de vroege 18e eeuw
de wijdlopige en geleerde titel
„Duplicata Ratio Musices ou
La Double Harmonie" werd
gegeven laat u zich door dat
fraais niet afschrikken!
voegde Blankenburg zelf nog
enkele feestelijke viool-, trom
pet- en paukenimitaties toe. In
de Amsterdamse Toonkunstbi
bliotheek en in de Universiteit
van Rostock werden nog en
kele stukken van zijn hand ge
vonden zodat de Brabantse
klavecinist Gerard Dekker het
tot heden bekende originele
klavecimbelwerk van Blan
kenburg compleet kon vastleg
gen op plaat 7072 van Editio
Laran, eén kleine maar actie
ve Haagse platenmaatschappij.
Dekker speelt de muziek in de
zogenaamde middentoonstem
ming die de componist bedoel
de. De zeer intelligente Blan
kenburg die verscheidene ja
ren aan de Leidse Universiteit
studeerde en er enkele graden
moet hebben behaald, leefde
in de overgangstijd van onge-
tempereerde stemmingen naai
de gelijkzwevende tempera
tuur. Getuige zijn enkele jaren
geleden in facsimile herdrukte
Elementa Musica" (een om
vangrijk theorieboek dat
enigszins is te beschouwen als
de muziekwetenschappelijke
verklaring van zijn in op
dracht van de Staten van Hol
land vervaardigd instrumenta
le psalmenboek) wees hij de
getempereerde stemming, ir,
tegenstelling tot Bach, radicaaj
af. Zoals alle klavecinisten die
in oude stemmingen willen
spelen, leverde dit Dek kei
hier en daar moeilijkheden op
waarvoor hij intussen aardige
Oplossingen vond. Dit geldi
met name voor de uit 1725 da:
terende Fuga obligata" die
tien jaar later nota bene in
Londen werd gepubliceerd als
de laatste van een reeks van
zes fuga's op naam van-
Handel!
Het verbaasde Blankenburg
nauwelijks. Vooral als compo
nist voelde hij zich door. zijn
tijd- en landgenoten onder
schat. Wel hebben onderzoe
kingen aangetoond dat Handel
en ook grootheden als Johann
Joseph Fux en Antonio Calda-
ra zijn werk kenden en waar
deerden, maar in zijn directe
omgeving overheerste jaloerse
miskenning. Als auteur van
zijn werken noemde hij tijde
lijk „Di Castelbianco", een Ita
liaanse verbastering van zijn
werkelijke naam. Volgens
Blankenburg werd zijn werk
toen goed ontvangen. „Het
most van verre komen om
goed te zijn", schrijft hij ver
bitterd. „Tot ik ten laatsten
het momaanzigt afdeed, begon
weer d'eige historie.
Het is goed dat Dekker eens
de aandacht op zijn naam en
zijn werk vestigt zoals dat al
eerder gebeurde toen A. Kom-
ter-Kuipers Blankenburgs in
Rostock gevonden cantate
„L'Apologie des Femmes" uit
gaf. In deze cantate dient
Blankenburg zijn Franse colle
ga André Campra van repliek
die in een anti-feministische
cantate de vrouwen op de hak
had genomen. Het is jammer
dat we Blankenburgs Apologie
die vroeger nogal eens door
Bernard Kruysen met de So
nata da Camera werd uitge
voerd (en op een Erato-plaat
werd vastgelegd) de laatste tijd
zo zelden horen.
De keerzijde van de klavecim
belplaat van Dekker bevat een
aantrekkelijke, zij het niet bij
zonder verrasende suite van
de nauwelijks bekende Mid
delburger Pieter Bustijn. Hoe
zeer muziek alom „in de lucht
kon hangen", blijkt uit de pre-
ludio met een motief dat ook
bij Bach en Handel voorkomt.
Het is overigens aangename,
onderhoudende muziek, en dat
is ook het geval met het eerste,
geheel in Italiaanse stijl ge
houden divertimento van de
in het Belgische Leuven wer
kende Matthias van den
Gheyn. Rubio's kopie van een
klavecimbel van Pascal Taskin
uit 1769 doet het op deze plaat
met 18e eeuwe muziek uitste
kend.
JOHN KASANDER
Van huis uit kreeg Quirinus van Blan
kenburg de opvatting mee dat de Ita
liaanse muziek van zijn dagen de beste
was. Hier een Venetiaans klavecimbel
dat zich in het Haags Gemeentemu
seum bevindt.
