CYNTHIA
MCPHERSON
Verrassende opgang van nieuwe
ster aan Franse Rivièra
,Met
stijgendi
verbazir
De titel vari
nieuwe boeH
Hans Veq
„Met stijgend)
bazing" slaati
aard op het d
dat de hoo
soon van hel
haal doormaal
is getuige vé
verwording va
halfbroer, di
een succq
carrière in de|
hol ten onder!
Maar de titell
wat mij betre
op mijn leej
ring met deze'
roman aa
keiijk lijkt hè
wat „plat", b
voor de hani
gend verhaal,
stijgende verb
las ik echter v
omdat een
duidelijk p
van een mai
mislukt ont
Uit het ogena
lijk banale
gangspunt l
een nauwk^
weergave vaft
proces tusseja,
halfbroers, di<r
niet van elkafi
kunnen makei*
Het is het vr
van twee mfl
in het middei
hun leven d
sis rond de ve'
De ik van het i
heeft een jaarj,
den zijn vrou'
kind verloren
een auto-onr
daarna is hij
jaar in „retL
gegaan, op f
Aan het begil
dit verhaal kef
terug in zijn j?
betrekking,
zijn half broed?
dedirecteur isp
reclamebureau;
in de loop va|
jaar geheel
derniseerd is.]
De mannen
halfbroers in
dat de ik als I
jongen in hel
oorlogse fl
lands-lndië, 1
dopteerd is f
een echtpaar;
één kind, Bert:
Bert blijkt het
ste half jaar
in de vernielii
zijn geraakt. Ci
Zijn werk gaa|
goed, het gaai
met zijn vroyi
ik begeleidt hl
probeert heml
zijn dode puntj
te brengen, m|
feite wordt eet)
geraffineerd
met hem gesfi
Bert chanteej
ik-figuur onbt
om allerlei zal^
regelen, zoda
door kan gaat
zijn alcoholisch
venswijze: in
lijk en werk i
zijn halfbroel
gevolgen van
drankzucht I
daan maken.
Vervoort si
heel precies i
het zelfbedrog
die alcoholist
manier waarc
voor zichzelf
imago op pre
te houden, zi
doorlopend o
meest ingrijj
manier een
voor ogen c
Dat signaleer
halfbroer we
beseft alleen
pas tegei
slot begint he
te dagen, maa
is het eigenlij!
laat dat hij
van afhankelij
maakt wordt
wordt hem
gelijk gemaal
eigen leven
bouwen, wai
juist zo'n bel
aan heeft, n
afwezigheid
een jaar.
In die simpele
structie geefl
voort heel
kiend en uil
lanceerd het
ces van ver
ring en tegel
hankelijk w<
dat de twee
broers elkaai
doen. Stap
stap bouwt I
relatie en dei
gen daarin ui
Het is duidel!
Vervoort vani
persoonlijke
varing schrij
reclamewerel
relaties en I
tronen die
heersen. Da
bereikt hij ee
te autheni
waardoor he
haal van de
halfbroers e
relatie een he
vige bodem I
JAN VERSTi
Hans Vs
„Mst stij
verbazing",
verij De Art
spert,
21,50.
CANNES, september „Waarom
Frankrijk? Om de meest eenvoudige
en beste reden die denkbaar is: omdat
ik er heel erg van houd. Toen ik in her
begin van het voorjaar in New York
voelde dat ik er uit moest, dat ik iets
anders moest zien, iets anders moest
doen (zij het voor enige tijd) zei ik te
gen mijn vriendin: maandag vertrek ik
naar Frankrijk. Wat ze natuurlijk niet
geloofde. „Cynthia", zei ze, „ik ben
een jonge schrijfster die het moeilijk
heeft; jij bent een jonge actrice die het
ook niet altijd gemakkelijk gehad
heeft. Kunnen mensen als wij op stoot
en slag zeggen dat ze maandag naar
Frankrijk vertrekken? Zonder enig
contract, het minste vooruitzicht?" Ze
stond op de trap en keek me bezorgd
aan en schudde het hoofd. Maar die
maandag zat ik in het vliegtuig naar
Nice".
Het was één van die spontane beslui
ten die mensen wel eens nemen als zij
intuïtief voelen dat ze iets héél geks
doen, maar dat het niet anders kan.
Het héél gekke, dat niet anders kon, is
dat Cynthia McPherson enige tijd na
dat zij op de luchthaven van Nice uit
het vliegtuig stapte, in Nice en heel de
Cóte d'Azur, waar zij geen mens ken
de, bezig is een beroemdheid te wor
den. Eén van die onwaarschijnlijke,
ongeloofwaardige gebeurtenissen, die
de mensen sceptisch maken. Maar
waarvan de realiteit niet ontkend kan
worden. Cynthia McPherson. die in
Amerika uitsluitend als actrice in musi
cal-comedies wel eens zong, is bezig
in de clubs van de Franse Rivièra een
reputatie als zangeres van pop-jazz op
te bouwen. En wie, zoals zij zingt in
„La Chunga" in Cannes, de meest'
vermaarde club, waar onder anderen
ook Frank Sinatra optreedt, kan er re
delijk zeker van zijn dat „het gebeurd
is". En dit alles in minder dan twee
maanden.
Zij is geboren in New York, studeerde
daar en In Chicago, verwierf haar
„masters degree" in communicatie (zij
betreurt dat zij er nooit toe gekomen
is haar proefschrift af te maken,
„maar dat komt zeker nog", zegt ze),
eveneens een „masters" In „library
science", een „bachelor's degree" In
muziek en muziekwetenschap van de
Howard University; zij studeerde daar
naast psychologie (wilde een tijd lang
psychiater worden), voorts aan de
Goodman School of Drama in Chicago
en drama en toneelwetensèhap (later
onderwees zij muziek en drama in de
zelfde stad), studeerde „nog iets aan
de Universiteit van Noord Carolina",
was journaliste (drie jaren lang de eer
ste „anchor woman" voor het KGFJ
radiostation in Los Angeles in een tijd
toen er geen enkele andere vrouw
deze functie in California had), was
een tijdlang correspondente voor haar
radio in Afrika (met standplaats Dar-
es-Saladm).
Over haar tijd als radio-journaliste:
„Toen het geval van Chappaquiddick
zich voordeed u weet wel, toen die
secretaresse verdronk in de auto van
Ted Kennedy was ik de eerste in
het hele westen van de V.S. die het
bericht uitzond. Dat betekent: die het
durfde uit te zenden... Als gevolg van
een commentaar werd ik aangezocht
mij kandidaat te stellen voor een poli
tieke functie. Ze hebben nogal aange
drongen, maar ik voelde er niet voor".
En hoe had u tussen al deze dingen
tijd om te leven?
„Dat was gemakkelijk, want ik leefde
in wat ik deed. Op het toneel, voor de
camera, als producer, een tijdlang als
sociale werkster In San Francisco om
dat ik het echt van dichtbij wilde zien.
Bovendien moest ik gedichten schrij
ven; ik kon niet anders. En songs en
arrangementen van songs. En na mijn
werk als radio-journaliste en commen
tator in Los Angeles, was ik een tijd
lang hostess en producer van „Con
versations", u weet wel, dat nogal be
kende programma van het National
Black Network In New York".
Misschien nóg Iets?
„U drijft de spot met me. Maar goed,
nóg iets!"
Bijvoorbeeld?
„Bijvoorbeeld een tv-serie „From Nine
to Five" die Ik In Washington maakte
en voor de Paramount speelde ik de
rol van Anita in „Oliver's Story", een
erbarmelijke film overigens volgens
mij. En later produceerde ik zelf de
film „A Dance", u weet wel die film
over het huwelijk, waarin ik ook de rol
van Lenore speelde. En dan maakte ik
In Afrika een heel esoterische film, al
leen maar over wolken, niets dan wol
ken, een korte documentaire, waar
voor Ik ook de muziek deed. Volgend
jaar hoop ik een flftn op het Festival in
Cannes te hebben, iets heel persoon
lijks met misschien maar twee spelers,
ikzelf en een vriendin. Een bekende
Duitse regisseur schijnt geïnteres
seerd te zijn in het scenario, maar er
is eigenlijk geen screen-play, geen
scenario. Iets als „Ie cinéma vérité",
iets dat nogal pakt. Voor het ogenblik
zoeken we een geldschieter. Maar u
moet geen verkeerde indruk krijgen;
bij alles wat ik doe blijf ik een beetje
dilettante; mijn vak is het toneel, mijn
werk is dat van de actrice. Ik zou u
daar urenlang mijn filosofie over kun
nen geven, maar dat houdt u geen
kwartier vol en daar beginnen we niet
aan!"
Zonder aarzeling: „De Griekse trage
die! You understand?"
Het is min of meer haar stopwoord:
you understand, begrijpt u, en ze kijkt
je er indringend bij aan met enorme
zwarte ogen, vol intelligentie en hu
mor. Ze lacht graag en veel en schate
rend. Vooral over zichzelf; I'm totally
Insane, of course", lachte ze, „Ik ben
natuurlijk totaal krankzinnig door te
doen wat ik allemaal doe. Maar het is
zo leuk, al heb ik er nooit veel geld
van overgehouden. Ik hecht nie.t aan
geld en ik weet nooit wat ermee ge
beurt. Opeens is het de deur uit, en
dan moet ik hals over kop iets nieuws
beginnen. Weet u dat ik ook secreta
resse geweest ben? Omdat ik op een
morgen wakker werd en ontdekte dat
ik nog maar een kwart dollar bezat. In
het bureau van een producer namen
ze ene als secretaresse, maar ze gaven
me een van die ultramoderne elektri
sche schrijfmachines, die al bijna van
zichzelf hoofdzakelijk fouten tikken
nog vóór je eraan komt. Als je dan
nog gaat tikken wordt het een ramp.
Ze gaven me een brief om negen uur
's morgens en om vijf uur in de na
middag had ik hem af. (Zij schatert).
Ze waren erg aardig, maar moesten
me wel zeggen dat ik 's anderen
daags niet terug hoefde te komen.
Toen ben Ik maar een film gaan ma
ken".
Nog Iets over het toneel, over uw
voorkeur voor de Griekse tragedie.
Welke rollen?
Welke schouwburgen?
„New Federal Theatre In New York,
American Place Theatre eveneens in
N.Y., Arena Stage in Washington, The
Richard Allen Center in N.Y., Free
Southern Theatre in New Orleans, Zo
diac Theatre, Los Angeles. En dan or
ganiseerde ik het New York Shakes
peare Festival..." Ze denkt even na,
een lach schiet over haar gezicht, dan,
vertrouwelijk: „Mag wel zeggen dat ik
nooit een slechte, zelfs niet een matige
kritiek gehad heb. Leuk, niet? En een
tijd lang was ik „the most acclaimed
role", de meest geapplaudisseerde
vertolkster in enkele stukken. En om
dat ik nu toch onbescheiden ben, ja,
ik ben niet bepaald onbekend onder
de zwarte actrices in New York. En
toen ik elf jaar was, gaf Ik mijn eerste
pianoconcert in het stadhuis van New
York..."
We moeten het tenslotte toch ook
over uw zingen hebben.
„Ja. Ofschoon ik dat hier ben gaan
doen om me te amuseren, omdat
Amerikaanse vrienden uit de muziek
wereld me aanmoedigden en een eer
ste engagement voor me vonden. Het
liep goed en ik ben eraan gaan wer
ken. Heb een fantastische pianist, een
man die over enige jaren misschien in
ternationaal bekend zal zijn: André
Cluzel. Hij hééft het. In de vingertop
pen en in zijn binnenste".
Hoe begon het?
„O, In een plano-bar in Nice. Daarna
kwamen ze me halen voor een nacht
club aan een van die elegante nieuwe
jachthavens. Daarna L'Erreur, u weet
wel die bekende nachtclub nabij de
Marina Baie des Anges; en dat leidde
tot „La Chunga" hier In Cannes".
Het heet dat wie In „La Chunga" op
treedt zijn toekomst verzekerd heeft?
„Dal zeggen ze. Ik hoop het, ofschoon
mijn hart naar het theater blijft uit
gaan. Maar omdat men zegt dat ik het
niet slecht doe, omdat „La Chunga"
mij nogal lang wil hebben, waarom
niet? Het is een „boïte" waar het werk
niet gemakkelijk is. Maar de cliënten
zijn lieden die tellen; je hebt er een
fantastisch internationaal gehoor".
Hoe zoudt u uw genre kwalificeren?
„Genre? Géén genre eigenlijk, maar
zo u wilt: pop-jazz. Ik bewerk een aan
tal klassieke jazz-dingen. Dat is ten
slotte mijn vak, ik heb muziek gedo
ceerd en ik ken het vak. En een aantal
eigen composities, woorden en melo
die".
Hoe verklaart u dat verrassende, plot
selinge succes? Uw naam is hier aan
de Cóte d'Azur op veel lippen. In „La
Chunga" moeten ze publiek de toe
gang weigeren en het is géén goedko
pe gelegenheid.
„Ik ben niet de enige die daar op
treedt, er is ook dat fantastische Ar
gentijnse trio".
Maar ze zeggen „Cynthia steals the
show" en het verhaal gaat dat u in een
andere nachtclub zo toegejuicht bent
dat andere daar werkende...
Zij legt een hand op onze mond:
„Shhh. Never say that again. Hear
that? Zeg zoiets nooit meer, ver
staan?"
Verstaan. Er wordt gezegd dat uw in
terpretatie geheel nieuw, totaal uniek
„Vergeet niet dat ik actrice ben. Ik
speel een rol".
Dat de kracht van uw stem als donder
is en dan weer zacht als een bries. Er
zijn nogal wat poëtische dingen daaro
ver geschreven. En dat uw register
vergelijkbaar Is met dat van de eer
tijds Peruviaanse vermaardheid Yma
Sumac.
„U bent Journalist. Ik was het ook. Wij
weten belden hoe lyrisch wij in dit vak
kunnen zijn als we ergens geestdriftig
voor worden. Dus: voorzichtig. Maar
het is waar dat ik er zelf van sta te kij
ken en dat ik nu weet dét ik met wer
ken iets kan worden. En ik begin er
plezier In te krijgen. Ik krijg aanbiedin
gen uit andere steden In Frankrijk, er
zit misschien iets in Parijs, maar dat is
nog te embryonair om over te praten.
Ik zou In Frankrijk willen blijven; ik
houd van dit land. Maar af en toe
moet ik ook terug naar New York, Ca
lifornia".
In „L'Erreur" en „La Chunga" waar zij
om beurten zingt, hangt een blasé in
ternationaal Rivièrapubliek aan haar
lippen. Elegant, koel, kaarsrecht en vol
charme zit zij op een hoge kruk terzij
de van de vleugel. Als zij begint is
haar stem nauwelijks te horen, men
meent dat er een verre muziek van
buiten komt, dat er een late vogel
zingt. -En dan gebeurt dit verbijsteren
de, waarover de „kenners" sedert en
kele maanden in geestdrift raken; een
diep dreigend aanzwellen (vanwaar het
vergelijk met Yma Sumac), een weer
terugvallen tot de fijnste zachtheid en
gefluister, daarbij de sobere maar
boeiende mimiek en dan (naar gelang
de song) de explosie, een soort apo
theose, met name in „The lady is a
tramp" dat misschien haar grote suc
cesnummer langs de Rivièra is gewor
den, hoewel zij een aantal andere
songs in haar repertoire heeft, met
een of twee eigen composities, die
vermoedelijk beter zijn.
„Gek", lacht ze dan opeens, „je komt
zo maar uit New York hier binnenval
len omdat je New York zét bent en je
Frankrijk weer wilt zien. Dan ontmoet
je enkele landgenoten, die „connec
ties" hebben, En dan zie je jezelf op
zekere avond in een fraai toilet onder
de schijnwerpers staan en ze juichen
en klappen en er wordt in kranten
over je geschreven. Om iets wat Je al
tijd gehad hebt, maar dat er nooit eer
der uit gekomen is. Het is natuurlijk
heerlijk. Maar misschien teken Ik geen
van de contracten voor volgend jaar;
ik moet die film maken met mijn vrien
din, ik moet er in München over gaan
praten en in New York of elders geld
ervoor zien te vinden. En dan houd ik
met „this fllppin' bull-shit" op..."
Zou jammer zijn, niet?
„Misschien. Ja, ik zou eerst nog een
plaat willen maken. Ja, dat is het.
Daarna zie ik wel."
Dan pakt zij haar vaalblauwe oude de-
nlm-tas met haar muziekbladen, haar
mini-recorder en tientallen andere din
gen die een vrouw bij zich draagt,
werpt die als een Amerikaans school
meisje over haar schouder en gaat
naar haar repetitie, *want maandag
avond komt Cynthia McPherson met
twee nieuwe songs en morgen of over
morgen of volgende maand weet Iede
re teenager wie zij is.
JAN DRUMMEN
Sedert nauwelijks twee maanden maakt een jonge, zwarte en
verrassend veelzijdige Amerikaanse actrice, die praktisch nooit
eerder gezongen had, furore in enkele van de meest exclusieve
nachtclubs van de Franse RivièraHaar stem, haar zingen, haar
voordracht, haar sterke persoonlijkheid hebben in enkele weken
de aandacht van een zeker publiek op haar gevestigd en haar
naam begint steeds meer genoemd te worden, terwijl de wereld
van de show-business de oren spitst.
In een gesprek met onze Parijse correspondent vertelt Cynthia
McPherson iets over de vreemde en toevallige manier waarop zij
haar eigen gave min of meer tegelijk met een enthousiast publiek
ontdekt heeft. Maar met haar zeer eigen filosofie hecht zij er
maar relatieve waarde aan; zij bereidt een nieuwe film voor en
misschien zal zij „the whole flippin' bullshit" begin 1981 laten
schieten. Hetgeen méér dan jammer zou zijn.
Wj# «b kt# A tl# kt# A «b tb t'i
•J» rjk rj» rjk r
kt# kt# kt# tb tb kb tb tb kb tl* tb kt# tb tb tb tb kb
•jk rjk «Jk »J» rjk »J» »Jk »Jk
•Jk ïjk »Jk rjk *Jk rjk rjk »Jk ^k ^k ïjk »Jk #Jk ?Jk ^k »Jk }Jk
rjk rjk rjk k|* t|* k|* k|* t|* t|* t|« k|<
t|# t|< k|« t|< t|> k|» t|# t|> t|< t|* k|* t|» t|* t|> t|< A
tb tb tb kb tb kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kb kt# kt# kb kt#
•Jk »Jk »Jk *Jk #Jk rjk *Jk rjk »Jk rjk *Jk rjk »Jk »Jk rjk rjk rjk rjk
kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt#
rjk »Jk «rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk r^
k|# kj# kj# k^# kj# kj# kj# k^# kj# kj# kj# k^# kj# kj# kj# k|# k^# k|# kj# kj# k^#
kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# kt# *1
rjk rjk rjk rjk rjk r^ rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk rj
k^# k|# k^# kj# k^# kj# kj# kj# kj# k^# kj# kj# kj# k^# kj# k^# kj# k^# k^# k^# k^# kj#
ïjv rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk rJC rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk rjk r^
