„Hockeyploegen
groot gelijk
met wegblijven"
i,Als ik voor de t.v. zit denk ik vaak:
lammer dat het zo gelopen is"
Doach Horst Kleefeld:
,Bij detraining
r de snelheid opvoeren
iet geheim van de oostduitse zwemploeg
moskou-cocktail
KWALITEIT
Na een verblijf van xo'n twee weken
begint bet voor de meeste volgers van
bet Olympisch circus duidelijk te
worden, dat bet niet zo best meer ge
steld is met de voedselvoorziening.
Niet dat de sportlieden bet minder
goed hebben, verre van dat Hun ta
fels zijn nog steeds rijkelijk voorzien,
maar in de pershotels is de kwaliteit
vergeleken met de eerste dagen, zien
derogen achteruit gehold. De eerste
dagen was er een ruime keus maar
gisteren moesten de ontbijtgangers
het met wat broodjes doen uit de tijd
dat Napoleon hier nog bivakkeerde,
wat kaas en worst Geen jam, geen
yoghurt geen orange juice, en dat viel
vooral bij de Engelsen, Fransen en
Italianen niet best
Daar staat tegenover dat de veilig
heidsmaatregelen iets soepeler lijken
te worden. Een Nederlandse journa
list kon althans zonder entreebewijs
de dranghekken voor het Bolshoithea-
ter passeren. Om iedere gedachte aan
de „typische Hollandse zuinigheid"
uit te sluiten: in de tover kon hij zich
tegen betaling in het bezit stellen van
een toegangsbewijs voor een inder
daad schitterende balletuitvoering.
üiORT LEIDSE COURANTZATERDAG 2 AUGUSTUS 1980 PAGINA 11
FYSIOTHERAPEUTE CORA DE WILDE:
MOSKOU Cora de Wilde heeft
het de laatste dagen erg rustig.
Nu een gedeelte van de Neder
landse equipe al naar huis is en
een ander deel de competities al
heeft beëindigd heeft de Eindho-
vense fysiotherapeute weinig
meer te doen. „Ik ga me nu wel
een beetje vervelen", aldus de
voormalige hockey-international
(28 maal in het Nederlands elf
tal) die momenteel nog steeds in
het eerste team van EMHC
speelt.
„Ik ben hier regelmatig naar de hockey
wedstrijden gaan kijken, maar wat ben
ik afgeknapt. Het hele hockeygebeuren
is een farce. Olympische toernooien vor
men normaal gesproken propaganda
voor de hockeysport, maar hier is het
omgekeerde het geval. Ik geef de Neder
landse dames en heren groot gelijk dat
ze zijn thuis gebleven. Je kunt je naam
in een dergelijk toernooi niet weg
gooien".
Overigens is naar de mening van Cora
de Wilde het wegblijven van de hockey
ploegen er mede de oorzaak van geweest
dat er in de Nederlandse ploeg weinig
sfeer heerst. „Grote ploegen brengen ge
zelligheid in de groep. Dat is in Montreal
wel gebleken. Daar supporterden de Ne
derlanders steeds elkaar. Hier is ieder
klein groepje met zijn eigen ploeg bezig
geweest. Nu moet ik wel eerlijk zeggen
dat er weinig gelegenheid is geweest om
van tevoren een beetje eenheid te kwe
ken. Omdat de beslissing om naar Mos
kou te gaan, pas op het laatste moment is
genomen was er geen gelegenheid voor
een kennismakingsbijeenkomst. Boven
dien heeft iedereen in aparte groepjes
gereisd. Wat ook scheelt is dat we niet
bij de openingsceremonie zijn geweest.
Wanneer je dan gedwongen wordt om
Cora de Wilde.*
Cora de Wilde haast zich om te verzeke
ren dat haar opmerkingen niet automa
tisch inhouden dat ze het niet naar de
zin zou hebben gehad. „Ik heb eigenlijk
weinig reden tot klagen. Alleen de stem
ming zat er een stuk minder in dan in
Montreal. Bovendien waren er ook wei
nig blessures. Ik heb zelfs niet hard hoe
ven te werken. En dat staat me ook niet
aan".
HARRY VERMEULEN
NAMEN
Onder de Olympische deelnemers
komt de naam „Gonzalez" bet meest
voor, negentien maal. Van ben komen
er negen uit Cuba, drie uit Mexico,
vijf uit Spanje, een uit Colombia en
een uit Frankrijk.
V-1
X 1
.^ica Reinisch. nieuw fenomeen uit de Oostduitse zwemfabriek.
KARPOV
Wereldkampioen schaken Anatoli
Karpov heeft in het Olympische
jeugdkamp een sim ultaan wedstrijd
gespeeld. Karpov verloor eenmaal,
van de wereldkampioen junioren,
Ganbaator uit Mongolië. Hij moest
ook een remise toestaan, aan de Hon
gaarse Rita Kasz, die in haar land de
meestertitel bezit
TELEVISIE
Niet alleen op sportief gebied tim
mert Oost-Duitsland tijdens de Spelen
aan de weg. De DDR zendt ook via ra
dio en televisie bet meeste van de
wedstrijden uit In totaal besteedt de
tv 190 uur aan de gebeurtenissen in
Moskou. De radio doet het iets min
der, 173 uur.
Jockey-international elsemieke hillen:
14.
>EN HAAG Zaterdag 17 juli
"980 had voor mij een bijzondere
nj 3 4ag moeten zijn. Het was de dag
e,8P5!an de opening van de Olym-
dravwische Spelen, en wij hadden
M3.^aar zullen zijn met het Ne
on c'erlands dameshockeyteam.
3.23. laar zover mocht het niet ko-
liien. Ik was op die dag thuis, en
ras nota bene de hele opening
erd vijna vergeten. Gelukkig had ik
mia yeer Ra^io jour de France aan
On hoorde ik dat ze overschakel-
Pfoijen naar Moskou. Meteen ging
1e televisie aan.
w (Iet was niet voor niets: een zeer mooie
w? rfi 'ndrukwekkende ceremonie vond ik
Ik had iets heel goeds verwacht,
9t 7. rant dat de Russen grootse manifestaties
nani lunnen organiseren weten we allemaal,
naar dit was toch boven verwachting,
p zich was de opzet niet veel anders
d l^an vier jaar geleden in Montreal. Ik
F, eb die opening vanaf de tribune mee
j 3.( togen maken, samen met nog vieren-
vintig Nederlandse jeugdsporters, onder
'ie Harry Schulting. Wij waren door de
Jigen bonden uitgezonden om deel te ne-
1%en aan het traditionele Olympische
!UgdkamP dat tijdens iedere Spelen ge-
Poiei ouden wordt. Voordat ik de uitnodiging
oor dit unieke gebeuren in de bus had,
rist ik, net als velen, niet van het be-
taan af. Ieder deelnemend land mag een
roep jeugdsporters van verschillende
lose ikken van sport uitzenden naar dit
pu's) lugdkamp, dat niet het zélf sporten tot
odri oei heeft, maar juist het bezoeken van
E e sportevenementen en het proeven
'an de Olympische sfeer. Het was een
norme ervaring, en toen ik daar was
rist ik dat ik graag eens Olympische
Spelen mee zou willen maken. Ook deze
Spelen hebben een jeugdkamp. Ik ben
benieuwd of dat ook leuk was!
Terug naar de opening van 1980. Impo
nerend -vond ik de wijze waarop de
Olympische vlam ontstoken werd, even
als de antieke Griekse strijdwagens die
het stadion binnen kwamen rijden. Min
der prettig voelde ik me op het moment
dat de Olympische vlag binnen werd ge
dragen. De mannen deden dat met een
pas die me deed denken aan het wisselen
van de wacht bij het Leningraf op het
Rode Plein. In januari, tqen we met het
Nederlands elftal een aantal wedstrijden
tegen Rusland in Moskou speelden, had
den we die parade een keer gadegesla
gen. Ook toen stond me deze wijze van
marcheren wat tegen.
Sfeerloos
De indruk die we toen opdeden van de
stad, wordt nu door de andere sporters
en de pers onderschreven. Moskou is
fantastisch mooi: veel grote en oude ge
bouwen, vrij schoon, veel mensen onder
wie veel vrouwen en militairen, maar
geheel sfeerloos. Juist dat laatste is voor
de gezellige Hollander een belangrijke
indruk die hij mee naar huis neemt.
Jammer is het dat juist de sfeer, die tij
dens het Olympisch gebeuren van zo
groot belang is om tot betere contacten
én prestaties te komen, ontbreekt. Daar
mee verdwijnt iets van de lol die je als
sporter moet hebben in het toernooi. De
Russen kennen geen sfeer, alles wordt
rationeel gedaan en georganiseerd, im
proviseren en inspelen op ongewone si
tuatie kunnen ze niet. De mens wordt
naar een tweede plaats geschoven, de
discipline telt.
Daarom mogen de gouden medaille-win
naars in het atletiekstadion hun ereron-
de niet lopen. Het uiten van vreugde
moet gebeuren in de kleedkamer. Hoe
sneller de officials de atleten de uitgang
kunnen wijzen, des te beter is het! Ze lij
ken bang voor sfeer, bang om het alle
maal niet meer in de hand te kunnen
houden. Af en toe glipt een handige at
leet tussen het cordon gele jassen door:
niet alleen' hij maar ook de mensen in
het stadion hebben de dag van hun le
ven. Prima!!!
Uitwerking
Ik geloof dat het ontbreken van sfeer
ook een duidelijke uitwerking heeft op
de Nederlandse sporters. De prestaties
blijven steeds nèt iets onder de verwach
ting en dat ligt denk ik niet alleen aan
het matig presteren op zich. Er hangt
een zwaarmoedig klimaat in het dorp om
te presteren. Ik kan me ongeveer voor
stellen hoe het is. Want zelfs in de korte
tijd dat wij in Moskou waren, drukte die
sfeer ook onze prestaties.
Een ander typisch symptoon is nog dit:
ondanks afspraken met de organisato
ren, dat er voldoende kranten en tijd
schriften uit het Westen zouden worden
ingevoerd, is door de Russen de import
beperkt tot 11.800 exemplaren per dag!
De bezoekers moeten er dus snel bij zijn
om een krant te bemachtigen. Deense
kranten zijn er niet, want „Politiken" en
„Berlingske Tidende" vonden de hen
toegewezen 20 stuks per dag te weinig.
Jammer
De hockeyers hoeven wat sfeer betreft
niet jaloers te zin op de Nederlanders die
wèl in het fraaie Olympische dorp ver
blijven (het dorp hebben we in januari
kunnen bezichtigen!). Maar toch, als ik
de beelden uit Moskou zie denk ik vaak:
.Jammer dat het zo gelopen ia". Het be
sluit om niet te gaan is in overleg met
het team genomen, dus we zijn er niet
buiten gelaten. Iedereen vond dat het
sportief gezien geen zin meer had om
deel te nemen, toen na Amerika ook an
der sterke hockeylanden als Groot-Brit-
tannië erf Duitsland besloten niet te
gaan. Het was voor ons toen heel duide
lijk: niet gaan. Een Olympisch toernooi
behoort het neusje van de zalm te zijn
wat deelnemers betreft. Als dan de num
mers twee, drie en vier van de wereld
ranglijst wegblijven, heeft het als twee
voudig wereldkampioen weinig zin deel
te nemen. Het is jammer dat het zo gelo
pen is. Twee serieuze (ook de heren) me
daillekandidaten bleven thuis. Het is
vooral jammer voor het dameshockey.
Dit was een gelegenheid geweest om wat
uit de anonimiteit te komen, en dat vind
ik, zo objectief mogelijk gezien, terecht.
Twee keer wereldkampioen achter el
kaar zijn we. Wie weet het?
Het is ér allemaal niet van gekomen. De
dames hebben ieder hun eigen vakantie
georganiseerd. De nationale herenploeg
maakte een tournee door Zimbabwe. Ik
geloof dat de jongeren in onze ploeg er
de minste moeite mee hebben (gehad)
dat we niet zijn gegaan. Veel moeilijker
was het voor hen die hun carrière in
Moskou hadden willen afsluiten. Voor
hen zit er geen Olympische Spelen meer
in; voor ons jongeren volgens mij wel.
Ik geloof niet dat de Olympische Spelen,
dit unieke sportevenement, gedoemd zijn
te verdwijnen. Ik geloof echter wèl dat
de fanatieke IOC-baasjes met een gemid
delde leeftijd van ongeveer vijfenzestig
jaar(!) eens om de tafel moeten gaan zit
ten, en de zaak eens grondig door moe
ten gaan nemen. Een beetje aanpassing
aan de tijd zou niet zo gek zijn!
ELSEMIEKE HILLEN
Elsemieke Hillen: „Wie weet dat we twee keer achter elkaar wereldkam
pioen zijn geworden?"
OSKOU Het klinkt erg hebberig.
aar Horst Kleefeld, de chef-coach
i° in de Oostduitse zwemploeg is niet
j^fjïlemaal tevreden met het resultaat
inaai*n z^n éqülp®* Kleefeld had er op
n in \rekend het record van Montreal
keer goud uit 13 nummers - gebro-
Hoen rn zou kunnen worden door zijn
jeisjes nu de Amerikaantjes er niet
',p.Q jj waren. Maar Moskou leverde een-
llen J °°?s^ als Montreal, elf stuks
I )ud en dat viel de coach wat tegen.
ian ^epch had de DDR veruit de leiding de
ziano r klassement van het zwemmen
j" fiet twaalf gouden medailles (elf
s ae Sl*>r de dames, een voor de sprinter
„irg Woithe) met een ploeg die, tot in
5S perfectie voorbereid, op het juiste
,m <ioment in topvorm was.
Vvailk had liever gezien dat de Amerika-
,sc>n, de Canadezen en de Bondsrepu-
aP 'iek er wel bij geweest waren. Het zou
ep"e"x>r ons dan wel veel moeilijker ge-
i eest zijn, maar meer concurrentie leidt
>t hogere prestaties", zegt Kleefeld, die
sinds 1978 aan het hoofd van de
ostduitso zwem-armada staat. In dat
ipioenschappen gehouden. De Ame-
kanen, die in Montreal een ongenadig
voor de broek hadden gekregen van
e DDR, kwamen met een nieuwe, jonge
a van talent overlopende ploeg aan de
art en ditmaal leed Oost-Duitsland een
evoelige nederlaag. Zo dicht bij de ei-
en DDR en voor de. televisie gadegesla-
en door miljoenen haalden de Amerika-
en negen wereldtitels bij de dames bin-
f n. Dat vroeg natuurlijk om tegenmaat-
gelen.
n/1"!
■a&?'
af m
k bez
gdtoe
rkt ii
j,
ik,
ig. D
Terwijl Amerika de vreugde van de her
overde hegemonie uitkraaide, ging men
in de DDR naarstig aan het werk. Prof.
Rudi Schramme, de man die het Oost
duitse zwemmen naar de wereldtop had
gebracht, werd vervangen door Horst
Kleefeld die zich haast te zeggen, dat dit
geen degradatie voor Schramme bete
kende. „Hij had niet zo veel zin meer in
veel reizen. Hij werkt nu bij de opbouw
en begeleiding van jonge talenten en
heeft het erg naar zijn zin".
Kleefeld aarzelt niet om fouten toe te ge
ven. Hij erkent dat de zaken na Mon
treal niet goed zijn aangepakt. „We
dachten op de goede weg te zijn, maar in
Berlijn werd bewezen dat we verkeerd
zaten. Tot Berlijn lag het accent op de
duur van de trainingsarbeid. Dat accent
is daarna verlegd naar de intensiteit van
de training" Wat dat betekende, heeft
de Oostduitse selectie aan den lijve on
dervonden. Er werd drie keer per dag
getraind, iedere keer zo'n anderhalf uur
en het moest steeds sneller gaan.
Opvoeren
Kleefeld: „Dat is ons hele geheim: bij de
training de snelheid opvoeren en als de
zwemmers twaalf jaar geweest zijn, mo
gen ze best wat zwaarder belast wor
den". Natuurlijk lag dat wel voor ieder
een verschillend. De zwemmmers op de
langere afstanden moesten iedere dag
minimaal 15 km. afleggen terwijl een
pure sprintster als Barbara Krause maar
zelden 12 km. haalde. „Maar haar moest
ik dan wel flink hard laten zwemmen",
zegt de lange sergeant bij de Volkspoli-
zei.
De DDR heeft de laatste jaren zijn for
matie ook nogal veranderd. Sinds Mon
treal zijn alleen nog Andrea Pollack, Ul-
rike Tauber, Barbara Krause en Ulrike
Treiber overgebleven. Voorts was ook
Petra Schneider lijfelijk aanwezig bij de
Oostduitse afgang in Berlijn.
Kleefeld:„We hadden hier vijftien nieu
we meisjes, die we voor deze Spelen erg
streng hebben geselecteerd op de natio
nale Kampioenschappen. We willen ze
ook in de toekomst wat eerder in de lan
denploeg opnemen. Resultaten; behalen
hoeft dan nog niet, maar ze doen erg
veel ervaring op". Dat laatste bleek al in
Moskou want net is tijdens het Olym
pisch zwemtoernooi maar sporadisch ge
beurd, dat een Oostduitse zwemster een
valste start maakte. „Ze moeten zich le
ren beheersen en zo snel mogelijk reage
ren op het startschot", vindt Kleefeld.
In het slotweekeinde van het zwemtoer
nooi kreeg de Oostduitse coach toch nog
zijn zin. Het was hem een doom in het
oog dat de records, die werden gebroken,
al in Oostduits bezit waren. Op de 200
meter rugslag passeerde Rica Reinisch,
een nieuw fenomeen uit de Oostduitse
zwemfabriek het wereldrecord van de
Amerikaanse Linda Jezek (2.11.93 tegen
2.11.77) en op de 4 x 100 meter vrije slag
werd van het record van de Amerikanen
ruim zeventiende afgeknabbeld tot
3.42.71. „Dat geeft me veel voldoening",
zegt Kleefeld. Op de mededeling dat de
Verenigde Staten de nationale kam-
§ioenschappen aan het eind van deze
pelen houdt, reageert hij nauwelijks.
„Daar zullen wel wereldrecords verbe
terd worden. Maar wat dan nog? Ze heb
ben niet de glans van de Olympische
Spelen"
FRANS VAN DE MESPEL
Drie Oostduitse zwemsters
bevolkten het erepodium na de 100
m. rugslag. V.l.n.r. Ina Kleber, Rica
Reinisch en Petra Riedel.
