Trotse
Estlanders
teleurgesteld
over
olympische
boycot
„Ik word
doodziek van
praten
over Ovett"
„Als ik het
enthousiasmevi
de deelnemers
zie, word ik we^
warm van binnei
De inwoners van Tallin zijn diep teleur
gesteld dat er als gevolg van de boycot
minder buitenlanders zijn gekomen aan
wie ze de schoonheid van hun stad
kunnen laten zien.
TALLIN, ESTLAND Als men in Mos
kou een willekeurige official naar zijn
reactie op de olympische boycot
vraagt, vertrekt hij geen spier. Steevast
volgt het antwoord dat de boycot de
Spelen niet nadelig zal beïnvloeden en
dat de Russsische medaille-oogst het
vaderlands- en sportlievende publiek
niet teleur zal stellen. Maar in Estland,
dat in vele opzichten de modernste re
publiek is van de Sovjet-Unie, is de te
leurstelling voelbaar. „Ais iemand je
van je vrienden scheidt, kun je niet ge
lukkig zijn", aldus Aado Slutsk, de
persvoorlichter van het riant ingerichte
olympische zeilcentrum in Tallin. Met
weinig eerbied voor de officiële leer
iets dat men maar weinig tegenkomt in
Moskou voegt hij eraan toe dat „het
ean de geografische ligging en niet aan
het socialisme" te danken is dat de
omstandigheden in Tallin zo goed zijn.
De Golf van Tallin, die deel uitmaakt van
de Oostzee, bestrijkt slechts zes vierkan
te kilometer waardoor de toeschouwers
aan de wal de verrichtingen van de zei
lers veel beter kunnen volgen dan bij de
Olympische Spelen in West-Duitsland en
Canada het geval was.
De zeilsport Is verreweg het zwaarst ge
troffen doör de boycot. Van de 40 landen
die aanvankelijk werden verwacht, zijn er
slechts 23 in Tallin vertegenwoordigd. De
zeilers die niet zijn gekomen, zouden ze
ker medailles hebben opgeëist.
Tallin telt bijna een half miljoen inwoners
en is de enige grote stad in de Sovjet-
Unie die zoals wij reeds eerder meld
den televisiebeelden uit het Westen
kan ontvangen. Vooral de Finse zenders
zijn in trek en omdat Estlands en Fins
nauw verwante talen zijn, kunnen de in
woners van Tallin de Finse programma's
met gemak volgen. Het kijken is niet bij
de wet verboden en de plaatselijke win
kels verkopen zelfs speciale antennes die
garant staan voor een betere ontvangst.
Als kleine provincie aan de rand van een
enorme landmassa, en tóch vlakbij Scan
dinavië gelegen, zijn de Estlanders bij
zonder geïnteresseerd in andere landen.
Vele Estlanders beheersen de Engelse
taal en hoopten hun kennis tijdens de
Olympische Spelen in praktijk te kunnen
brengen.
De Estlanders zijn dol op reizen, maar
het is voor hen dikwijls zeer moeilijk toe
stemming te krijgen voor een vakantie
naar Oost-Europa. Zij die uiteindelijk het
geluk hebben te mogen gaan, komen
dan tot de ontdekking, dat de Oosteuro-
pese steden in veel opzichten meer lijken
op hun hoofdstad Tallin dan op de Russi
sche steden. Niet zo verwonderlijk, want
Tallin heeft door het grote toerisme uit
Finland veel weg van een westerse bad
plaats.
Vergeleken met andere Sovjet-republie
ken heeft Estland de hoogste levensstan
daard, hetgeen onder meer valt af te le
zen uit het feit dat één op de vijf gezin
nen een eigen auto bezit. Vele Estlanders
hebben familieleden in het buitenland die
hun harde valuta mogen sturen om dure
consumptie-artikelen te kopen. Sinds de
oorlog is de bevolking in groten getale
naar de steden getrokken en op dit mo
ment woont 70 procent van alle Estlan
ders in de steden. Tallin is een midde
leeuws stadje, met nauwe, moeilijk be
gaanbare straatjes. Een gedeelte van de
oude stadsmuur is intact gebleven.
Met het oog op de Olympische Spelen
hebben Poolse deskundigen geholpen bij
de restauratie van oude gebouwen. Met
grote zorg zijn gehavende gevels in de
originele kleuren overgeschilderd en de
Estlanders zijn diep teleurgesteld dat er
als gevolg van de boycot minder buiten
landers zijn gekomen aan wie ze de
schoonheid van hun hoofdstad kunnen
laten zien.
Een vrouw vertelde me dat het grote
voordeel van de Olympische Spelen was
dat Estland gezien zou worden op de
kaart. Ze had gehoopt dat de openings
ceremonie waaraan ook een Estlandse
dansgroep deel nam, de wereld aan het
bestaan van deze grotendeels vergeten
provincie zou herinneren.
Haar man steunde de boycot echter om
dat de Russische leiding, hoewel ze dat
niet laat blijken, er allesbehalve gelukkig
mee is. Naar het schijnt staan de autori
teiten onder lichte druk om concessies te
doen aan het nationaal bewustzijn van
Estland.
Twee jweken geleden werd In Estland een
groot songfestival gehouden dat door
meer dan 30.000 mensen werd bezocht.
Voor een volk dat weinig geschreven lite
ratuur heeft, zijn mondelinge tradities
van vitaal belang voor het behoud van de
nationale cultuur. Dit jaar viel het festival
samen met de 40e verjaardag van „het
herstel van de Sovjetmacht". (In 1940
werd Estland ingelijfd bij de Sovjet-Unie.)
Normaal eindigt het festival met het aan
heffen van het niet erkende 19e eeuwse
nationale volkslied. Waarschijnlijk om
Vasily Kuznetsov, een kandidaat-lid van
het Politburo die speciaal uit Moskou
was gekomen om het festival bij te wo
nen, niet in verlegenheid te brengen en
misschien ook om gehoor te geven aan
de wensen die onder het volk leven,
maakte het volkslied deze keer deel uit
ven het officiëfe programma.
In zijn toespraak herinnerde Kuznetsov
zijn gehoor aan de materiële vooruitgang
die sinds 1940 was geboekt. Vol trots ver
kondigde hij dat de landbouwproduktie
was verdubbeld, dat in de industriële
sector 46 keer zoveel werd geproduceerd
en dat het aantal studenten was vervier
voudigd.
Estland is volledig opgenomen in de Rus
sische economie en door zijn plaats op
de arbeidsmarkt heeft de provincie zich
mogelijkheden verworven die» voor 1940
buiten zijn bereik lagen. Maar deson
danks lijken de Estlanders te vinden dat
hun land beter af zou zijn als het een po
sitie innam als Finland met nauwe han
delsbetrekkingen met de Sovjet-Unie,
maar met een grote mate van onafhan
kelijkheid die vele voordelen biedt.
MARTIN WOOLLACOTT/
THE GUARDIAN
MOSKOU „Ik ben bij mijn aankomst
in het olympisch dorp een koffer kwijt
geraakt en daar achteraan gegaan.
Daarom ben ik wat laat. Het spijt me".
Uiterst hoffelijk verontschuldigde Se
bastian Coe zich voor het feit dat hij
ruim drie kwartier te laat zijn afspraak
nakomt. Geflankeerd door zijn vader,
die tegelijkertijd zijn trainer is, staat de
Engelsman de in groten getale opgeko
men pers te woord.
Het is voor een atleet een ongewone
zaak vóór de wedstrijden een persconfe
rentie te geven. Maar Sebastian Coe is
dan ook geen gewone atleet. Wereldre
cordhouder op de 800, 1000 en 1500
meter is hij. Maar dat is niet de enige re
den waarom de internationale pers zo
massaal is komen opdagen. Het Is zo
goed als zeker dat Sebastian Coe in
Moskou op de twee afstanden, die hij zal
lopen (800 en 1500 meter) zijn landge
noot Steve Ovett als tegenstander heeft.
En dat is sinds 1978 in Praag niet meer
voorgekomen.
Sebastian Coe en Steve Ovett zijn le
vensgrote rivalen. Boze tongen beweren
dat een onenigheid tussen moeder Ovett
en vader Coe aan deze tweespalt ten
grondslag ligt. Waar of niet, het komt
beide heren in elk geval erg goed uit. Ze
zijn de meest gevraagde atleten ter we
reld en dat zal financieel gezien ook wel
niet ongemerkt aan hen voorbijgaan. Re
gelmatig dragen ze hun rivaliteit naar
buiten uit. In woorden en in prestaties.
Zoals enkele weken geleden in Oslo, toen
eerst Sebastian Coe het wereldrecord op
de 1000 meter verbeterde en even later
Steve Ovett hem het record op de Engel
se mijl ontnam. En onlangs evenaarde
Ovett zelfs Coe's toptijd op de 1500 me
ter.
Maar ook met de mond zitten ze elkaar
achterna. Geconfronteerd met Ovetts
laatste uitspraak in die richting („Ik geef
mezelf in Moskou vijftig procent kans op
een gouden medaille op de 800'meter en
negentig procent op de 1500 meter")
merkt Sebastian Coe op: „Dat komt he
lemaal voor rekening van Steve. Ik doe
SEBASTIAN COE,
GEEN GEWONE ATLEET
Steve Ovett zal er heel wat aan moeten doen om zijn per
soonlijke triomf van Praag 1978 in de olympisch» arena te
herhalen.
VICE-VOORZITTER VAN NOC,
VAN DER KROL:
MOSKOU Niets kan mr. Jaap van j
Krol van mening doen veranderen J
de Olympische Spelen nog steeds\m
komst hebben. Niettemin wordt eiW
demonstreerd. De vice-voorzitter W
het Nederlands Olympisch Comitj
bij afwezigheid van voorzitter Idenj
tevens delegatieleider, voelt zich
een tikkeltje weemoedig wannee(
zich realiseert dat al deze „nare" z||
zich toch levensgroot manifestere^
ook niet meer zullen verdwijnen.I
dat werkt soms wel eens depri I
rend'" zegt Van der Krol. „Kijk, bo|
bestuurders zijn ook gewone burj
die over wereldpolitieke problemen
denken, al worden ze door de medij
dat gebied soms wel eens als achté
weggezet. Maar wanneer ik het entj
siasme zie waarmee de deelnemer)
Spelen beleven, dan word ik toch
warm van binnen. Zolang jonge sp
ers de Olympische Spelen nog sti
als het hoogst bereikbare zien, hot
we ons geen zorgen te maken ove|
toekomst. Met deze gedachte troo:
me dan. Voor het overige tracht j
deze periode zo veel mogelijk aan s
te denken. Dat is nu aan de orde.
neer ik maandag 4 augustus ink|e
vliegtuig stap, dan ben ik weer tertf
de realiteit van alledag".
De functie van Van der Krol maaktfc
echter helaas voor hem nu eenmaalf
mogelijk dat hij zich alleen op de s
richt. Als hoofd van de Nederlands*,
vaardiging is hij de man die voortduig
wordt geconfronteerd met alle an{J
zaken zoals bijvoorbeeld de bespr^g
gen met delegatieleiders van landen^ n
op enigerlei wijze bij de openlngscerf*
nie hebben geprotesteerd. „Dat
positieve bijeenkomsten", aldus Vai)|
Krol. „Reeds ver van tevoren wasp
zeer consequente lijn uitgezet erfen
erMy
Sebastian Coe is zeer zelfverzekerd. Hij rekent er min of meer
op, dat hij in Moskou zal kunnen bewijzen als topatleet over
een buitengewoon talent te beschikken.
geen voorspellingen. Ik loop alleen maar.
Ik laat me niet gek maken". En hij
knoopt er direct een levensgroot compli
ment aan vast. „Steve is een briljante
sportman. Over zijn prestaties van de
laatste tijd ben ik overigens helemaal niet
verbaasd. Ik wist dat het er in zat. Maar
ik raak er niet door in verwarring. Dat ge
beurt alleen als ik merk dat mijn eigen
vorm weg is".
Er bestaat weinig kans, dat beide Engel
sen elkaar in één van hun races tegen de
concurrentie zullen steunen. „Dat is erg
onwaarschijnlijk", zegt Coe. „We lopen
voor onszelf. Maar laten we nu eens op
houden over Steve te praten. In de afge
lopen twintig minuten heb ik meer over
hem gezegd en gedacht dan in de laatste
maand. Ik word er eert beetje ziek van".
De naam Steve Ovett loopt echter als
een rode draad door de sportcarrière
van Sebastian Coe. In Montreal was Coe
er nog niet bij. Maar ook Ovett maakte
weinig indruk in Canada. Op de 800 me
ter werd hij vijfde, voor de finale van de
1500 meter wist hij zich niet eens te kwa-
Jificeren. Met de entree van Coe in de in
ternationale atletiekarena nam ook het
prestatieniveau van zijn landgenoot fors
toe.
Voor de finale 800 meter van de Europe
se kampioenschappen in Praag in 1978
golden beide Engelsen dan ook als de
grootste favorieten. Maar zoals zo vaak
gebeurt als er twee honden om één been
vechten: noch Coe, noch Ovett behaalde
het goud. Die eer was weggelegd voor
Olaf Beyer. De Oostduitser profiteerde
knap van het feit dat de beide Engelsen
alleen maar oog voor elkaar hadden.
Ovett liet wel Coe achter zich. Deze gaf
zijn landgenoot na afloop de schuld van
de Oöstduitse overwinning. Met als ge
volg dat Ovett weigerde in het vervolg
nog tegen Coe te lopen. „Maar dat is
twee jaar geleden. Er is in die tijd veel
veranderd. Ik ben in elk geval van plan
hier in Moskou op twee afstanden te
starten. Wat Steve doet, moet hij weten".
Sebastian Coe is zelfverzekerd. Dat blijkt
onder meer uit zijn opmerking dat hij niet
gespeend is van veel talent. „Voor een
topatleet is talent een eerste vereiste. Ik
durf te stellen dat ik dat heb. En dat ta
lent bouw ik op wetenschappelijke trai
ningsbasis samen met mijn vader uit.
Met succes, zoals ik hier in Moskou weer
hoop te demonstreren".
Hij deed dat in de series van de 800 me
ter slechts gedeeltelijk, want met 1.48,5
realiseerde Coe de derde tijd. Ovett, die
er heel wat aan zal moeten doen om zijn
triomf van Praag 1978 te herhalen op de
Moskouse baan, kwam zelfs niet verder
dan 1.49,4, waarmee hij de vijfde tijd af
leverde. De Oostduiters Busse (1.47,4) en
Wagenknecht (1.47,5) waren veruit de
snelsten. Waarmee de concurrenten voor
het Britse duo zich al direct hebben aan
gediend. WIL KESTER
Jaap van der Krol: nog steeds toek)
voor de Olympische Spelen...
meeste landen hebben zich aan dekte
spraken gehouden. Behalve Engelan< i
Zweden. Engeland wilde per se met ld*
eigen vlag vertegenwoordigd zijn en 2 jk
den liet ons ook in de steek met een i ilji
mijn mening zwak excuus. Ze zeiden >lc
ze buurland Finland dat het niet igi
maken om iets negatiefs ten opzichte g<
Rusland te ondernemen niet in c
steek konden laten. Ook met de Rusi
hebben we geen enkel probleem gel 11
Volgens het handvest van het IOC I,
den zij het recht om te eisen dat lam f
hun nationale vlag in het défilé zoum
meedragen. Op de dag dat wij aanl je
digden om een olympische vlag te w
dragen, kregen we die al thuisbezorg
In tegenstelling tot de Winterspeler
Lake Placid heeft Van der Krol nai H
lijks representatieve taken te vervu
De Nederlandse regering wil niets me
Spelen té maken hebben en de Ne fe
landse delegatie in Moskou en de
bassade hebben elkaar tot nu toe c
pleet genegeerd. Ook op uitnodigir pi
van de regering van de Sovjet-Unie
Van der Krol niet in. „Ik heb pas nog i
uitnodiging van het opperste preside
om een concert te bezoeken, afgesla<u|
Ik kan me nu iets meer bezig houden i
representatie in de ploeg. Atleten die a
het vliegveld arriveren, verwelkomer n
evenementen bezoeken waar Neder
ders aan deelnemen. Zo heb ik bijv*
beeld een plaatsje op de perstribun h
het zwemstadion gevonden. Ik zit er h m
maal alleen. Ik heb het zo uitgekiend, te
ik iets naar Nederlanders kan roex
wanneer ze gaan zwemmen of wanr u
ze terugkomen. „Well done" of zo. h.
iets vind ik nu eenmaal prettig om fi
doen". J
Toch maakt ook de onverbeterlijke o
mist Van der Krol zich wel zorgen
bepaalde ontwikkelingen in het intei®
tionale olympische verband. „De wes
se landen zullen naar een eendrach
samenwerking toe moeten om te voor
men dat ze klem worden gezet door
den die coalities vormen. Want als
wordt in de geest van de Verenigde 5
ties met allerlei machtsblokken, r
wordt de zaak pas echt onbestuurba)
„Ik zou dolgraag zien dat Nederland
Spelen nog eens mocht organiseren. I
zouden wij, door de eenvoud ervan, W
dereen laten zien dat al dat nationaliJ d
en gigantisme tijdens de Spelen volstf
overbodig is. Ik vrees echter dat het i
niet het juiste moment is om daar bij I n
Agt mee aan te komen". h
HARRY VERMEUl
