'la mijn hart
ben ik altijd
amateur gebleven'
stelt supporters
JOOP ZOETEMELK OVER PLEZIER BAT HIJ FANS BEZORGT:
demand
gevallen'»
SPORTTRIBUIME
LEIDSE OOURANT MAANDAG 21 JULI 1980 PAGI
PARIJS Op kamer reel naar de start In Frank-
1011 van het Sofltel in turt gekomen. Maar ik heb
Parijs, dat een heksen- '0cl? mijn twijfels gehad. In
ketel was newnrrien Zwitserland had Ik gemerkt
ümriLt dal ik heel aoed fietste. Toen
omdat er zich iedereen jk daar maag- en darmstoor-
verdrong rond de 86 nissen kreeg, waardoor ik
renners die het eind- die ronde verloor, maakte ik
punt hadden gehaald, j?,e helemaal niet ongerust.
Want ik nam aan dat het
zeer na een weekje wel voor-
bij zou zijn. We reden de
merduister van de proloog in Frankfurt en ik
lag Joop Zoetemelk
eenzaam in het sche-
nacht op zijn bed. Be
neden in de bar speel-
voelde, ondanks mijn matige
tijd, dat mijn krachten be
de een pianist populai- 9°nnen terug te komen. Het
re Nederlandse liedjes ®f!jkc iSt,d"i lkj£,de '?nde
-nnnon van Frankrijk altijd goed ge
en zongen honderden recjen heb. ik kon, als ik te-
supporters uit volle rugdenk aan mijn loopbaan,
borst mee. „Weet je, ik een maand voor de Tour, in
kan nog niet geloven de Dauphiné meestal niet
dat ik de Tour echt ge
wonnen heb, ik leef nu
een beetje in een roes.
met de besten mee. Maar als
de Tour begon, dan kwam er
kennelijk onbewust geeste
lijk iets over mij, waardoor ik
Wat er allemaal over meer kon op de fiets, dan
me gekomen is, al die stond ik er altijd weer".
indrukken die zo ge
weldig zijn, ik moet ze
eerst nog eens rustig
verwerken".
Moreel
„Ik startte dus met vertrou
wen in Frankfurt. Maar on
derweg met Hinault weer
als de beste in die tijdrit in
De gele trui hing over een
stoel. Het nummer van zijn
kamer op de achtste verdie
ping van het enorme hotel,
was slechts aan enkelen be
kend om te voorkomen dat
Zoetemelk ook daar be
stormd zou worden door de
uitzinnige supporters. „Heb
jij vandaag de naam van Hi
nault horen noemen?" Het
antwoord moet ontkennend
zijn. „Ik heb onderweg en
ook op de Champs Elysées
goed geluisterd. Wel hoorde
ik af en toe nog de naam van
Poulidor roepen maar niet
die van Hinault. Het kan toch Francorchamps, dacht ik:
snel voorbij zijn, hè". zou ik er weer net naast grij
pen? Want hij leek weer zo
Gewoon sterk als in voorgaande ja
ren. Maar ik wist dat ik naar
Hij nam een slok mineraal- mijn topvorm zou toe
water. „Geloof je dat Hinault groeien. Want ik sta nu weer
nog terugkomt op zijn oude op hetzelfde niveau als in
niveau?" Vreemd dat hij 1979. Dat heb ik aan de tij-
daar aan dacht op dat mo- den in de tijdritten kunnen
ment. „Niemand weet wat hij merken. Misschien ben ik
precies heeft. Ik heb onder- zelfs nog iets beter dan vorig
weg. in de laatste dagen dat jaar, omdat ik over meer re-
hij meereed, goed op hem serves beschik. Door die
gelet. Hij zat helemaal ver- sleutelbeenbreuk in het
krampt op de fiets, in een voorjaar heb ik veel minder
onnatuurlijke houding. Ja, kunnen rijden. Toen ik op 3
het kan snel gedaan zijn. Als juli 's morgens in Beauvais
je tegenslag hebt, ben je in- hoorde dat Hinault niet op
eens van het podium ver- kop had gereden in de ploe-
dwenen. Dat heb ik zelf ook gentijdrit, omdat hij last had
meer dan eens gemerkt. Ik van zijn knie, zei ik tot me-
weet het en ik houd er reke- zelf; Joop, dit keer is hij
ning mee. Ik ben er geeste- eraan. Want vergeet niet, we
lijk op ingesteld dat het eens scheelden in de voorgaande
afgelopen is met het "Jopie, jaren toch maar een paar mi-
Jopie". Dat ik dan gewoon in nuten in Parijs. Om in die
Germigny-l'Evecque of in tweestrijd overeind te blij-
Nederland op straat loop als ven, moet je volledig gezond
een gewoon mens, slechts zijn. Die dag in Beauvais
opgemerkt door een enkele groeide mijn moreel op slag
wielerfanaat. Want over Jan enorm en ik wist dat ik het
Janssen spreken de mensen zou gaan maken". Toch
toch ook nauwelijks meer. geeft hij toe dat de ontwik-
De supporters vergeten keling van deze Tour, behal-
snel"
Bijna 34
Verbaast het je niet dat je al
bijna 34 bent en nog altijd
ve voor Hinault ook voor
hem zelf verrassende wen
dingen heeft gehad. „Neem
nou die regen", zegt Zoete
melk, „normaal heb ik in re-
Qen en kou altijd heel slecht
aan de top staat? „Nee, ant- gefietst. Maar toevallig in
woordde Joop Zoetemelk, deze ronde kwam ik juist in
„Ik wist al heel vroeg dat ik die regen en kou langzaam
wat ze noemen een "laat- maar zeker in topvorm. Een
bloeier" zou worden. Mijn mens blijft een vreemd we-
arts was vroeger dokter Ro- zen, met een uiterst ingewik-
link in Velsen. En die zei toen keld mechanisme, waarvan
ik mijn eerste Tour de Fran- wij nog verre van alles we-
ce achter de rug had en ten",
tweede was geworden achter Op weg naar Lllle, toen hij
Eddy Merckx: „Jij zult eerder op de Noordfranse stenen
de Tour winnen als je dertig bijna drie minuten op Hinault
bent, dan als je vijfentwintig en Kuiper verloor, begonnen
bent. Ik was wel op vrij jonge zijn ploegmaats te morren,
leeftijd al bijna even lang als Zij geloofden er niet meer zo
ik nu ben, maar mijn lichaam Hoe is achteraf die slech-
stond natuurlijk nog niet te dag te verklaren? Zoete-
naar die enorme inspannin- melk: „Ik had helemaal niet
gen. Want geloof me. want zo'n slechte dag. Op die ste-
het was ook dit jaar weer nen is het zo: of je wint zoals
een zeer zware ronde. Het ik het vorig jaar deed of je
bijzonder slechte weer, de verliest; een middenweg is
126 kilometer tijdrijden, de daar niet. We reden die dag
keien, de Pyreneeën en Al- niet vijf ploegmaats bij el
pen die elkaar elkaar opvolg- kaar op 15 seconden van de
den. Het was bar en boos. kopgroep. Priem. Ooster-
Niet yoor niets is een derde bosch, Raas en Van de Vel-
van de renners naar huis ge- de reden die dag als een
gaan. Er is elke dag goed trein. We waren net bezig
doorgefietst, wandeletappes om te organiseren om naar
zijn er nauwelijks geweest.
Alleen de besten konden op
die manier van hun inspan
ningen herstellen".
Twijfels
Heeft hij aan zichzelf getwij
feld? Een lachje plooit zijn
vermagerde gezicht, waarin
de ogen fel aftekenen. „Ik
die kopgroep toe te rijden,
toen ze in zeer korte tijd alle
maal een lekke band kregen.
Ik was meteen geïsoleerd. En
toen al die helpers wegvie
len, heb ik daar toch kenne
lijk een tik door gekregen".
door, op grond van die erva
ring, dat er nog andere da
gen In deze ronde zouden
komen. Die zijn ook geko
men. Want ik werd geheel de
oude. Misschien had ik niet
de supervorm van bijvoor
beeld 1974, maar toch een
goede. In 1974 stond ik echt
op het punt door te breken
naar een niveau, waar nie
mand me meer kon pakken.
Ik reed Eddy Merckx zomaar
uit het wiel. Zodra er een las
tige berg opdoemde, zei ik
tot mezelf: „Joop, je bent
weg. En dan ging ik weg en
dan was er niemand, ook
Merckx niet, die me kon vol
gen. Maar ja, toen had ik het
ongeluk tegen die auto in
Valras te rijden en ik heb
vele maanden nodig gehad
om weer een gewoon gezond
mens te worden. Daarna was
dat "super" eraf en het is
nooit meer terug gekomen.,
Maar ik praat liever niet over
hetgeen ik nog zou hebben
kunnen presteren als mij dat
ongeluk niet was overkomen.
Want ik heb er geen bewij
zen voor kunnen leveren en
ik wil niet graag dat de men
sen denken dat ik de feno
menale prestaties van Eddy
Merckx wil kleineren. Want
ik heb nog altijd een enorm
respect voor die man".
Populair
Wat vind je van Johan van
de Velde? „Dat wordt een
echte klassementsrijder;
daar kunnen de Nederlandse
supporters in de toekomst
nog veel plezier aan beleven,
want hij heeft zeer veel klas
se. Ik zeg niet dat hij ooit de
Tour gaat winnen, maar hij
kan er erg dichtbij komen,
zoals Hennie Kuiper en ik.
Dat staat vast. Als ik naga
dat die jongen nog helemaal
niet volgroeid is en dat hij al
zo'n vermogen kan opbren
gen in die lastige Alpencols,
dat belooft heel veel. Ik vind
hem zo'n beetje een type
Bernaudeau, maar dan veel
verstandiger. Bernaudeau is
onbesuisd, Johan gebruikt
zijn hersens in de koers. Hij
is erg populair geworden in
Frankrijk. Eerst heeft hij de
Dauphiné gewonnen, daarna
heeft hij enorm goed gere
den voor mij in de Alpen.
Met die witte trui om de
schouders heeft hij toch ook
veel publiciteit gekregen".
Afbouwen
Ga Je nu afbouwen? Je
wordt in december 34. „Af
bouwen? Ach, het ligt eraan
hoe ik me voel. Ik zal me wel
op deze leeftijd wat gereser
veerder gaan opstellen. Niet
meer van tevoren zeggen: ik
rijd die en die wedstrijden. Ik
wil nog wel terugkomen naar
de Tour, maar dan moet ik
mij erg goed voelen. Ik zeg
niet nu al: ik sta er volgend
jaar weer. Of misschien ben
ik er dan wel, maar niet meer
als kopman, als klasse
mentsrijder. Gewoon om
etappes te winnen. Mis
schien kunnen we dan de
ploeg in dienst van Johan
van de Velde stellen. Dat ligt
aan het komende voorjaar.
Als ik me goed voel en ik
weet dat ik nog kan winnen,
dan wil ik best nog een keer
de last op mijn schouders la
den. Want ik kan je verzeke
ren dat het toch wel een last
is. Ik heb de afgelopen da
gen nergens meer een se
conde rust kunnen vinden
als ik me ook maar even aan
de buitenwereld vertoonde.
Het Is wel plezierig dat de
mensen zo meeleven. Daar
voor ben je een mens, maar
ergens moet je het ook kun
nen verwerken. Ik kan me
best voorstellen dat je wel
eens ongedurig en nerveus
wordt. Ik heb ook voor vol
gend jaar nog een contract
bij Raleigh en we zien wel, ik
ben in elk geval nog niet ver
sleten".
„Sinds 1970 ben ik altijd de-
was met een IJzersterk mo- zelfde gebleven. Ik wist daar-
Beneden raast over de Bou
levard Périferique het ver
keer voorbij. In een nimmer
aflatende stroom, vier rijen
dik. Vanuit zijn hoge positie
kijkt Zoetemelk naar Parijs
bij nacht. „Ik zal deze 20e
juli 1980 nooit vergeten",
zegt hij. „Ik moet toch wel
Iets heel bijzonders gedaan
hebben dat zoveel mensen
zich de moeite getroost heb
ben om naar Parijs te komen
en mijn huldiging mee te ma
ken. Ik ben erg blij en geluk
kig, maar Ik vind nooit de
juiste woorden om dat goed
uit te drukken. Ik ben ook
erg tevreden, vooral omdat
ik één van de dingen die ze
me in het verleden hebben
opgeplakt, het aureool van
eeuwige tweede, definitief
van me heb afgeschud. De
laatste tijd las ik ook steeds
in kranten en weekbladen
dat ik niets anders zou heb
ben in mijn leven dan mijn
fiets. Nou, ik heb zovele an
dere dingen in mijn leven,
maar moet ik daar nu elke
dag over praten? Een mens
mag toch ook iets voor zich
zelf houden? Als ik na een
seizoen thuiskom, zet ik de
fiets in de schuur en dan kijk
ik er een hele tijd niet meer
naar om. Ik ben dol op
skieën, ik ben dol op jagen,
ik ben een natuurmens. Heel
dikwijls neem ik mijn zoontje
Karl bij de arm en dan lopen
we met zijn tweeën urenlang
door de bossen en dan leer
ik hem alles wat ik weet over
de natuur. Over de vogels en
over de planten, over alles
wat er leeft".
„Ik kan ook zo genieten als
ik met Francoise en de kin
deren in ons chalet in de
bergen bij de Italiaanse
grens ben. Lekker de hele
dag op de latten staan, daar
na wat boodschappen doen
in het dorpje, een krantje ko
pen en gezellig bij elkaar
zijn. Ik houd echt van het le
ven en ik ben dankbaar dat
ik bijna nooit een depressie
ve bui heb. Natuurlijk heb ik
ook wel eens de pest in,
zoals elk mens. Ik kan ook
vreselijk boos worden en op
vliegend zijn. Ja, dat zou je
niet zeggen, maar het is wel
zo. Niet altijd ben ik dat aar
dige jongetje waarvoor de
meeste mensen mij houden.
Meestal verdwijnt mijn boos
heid echter snel, behalve als
iemand mij echt belazerd
heeft. Ik vertrouw de mensen
namelijk nogal snel en dat
houdt weer in dat ik extra
gevoelig ben voor teleurstel
lingen".
Trots
Het feestrumoer in Parijs
was nog lang niet verstomd.
In de binnenstad liepen nog
grote groepen Nederlandse
supporters met vlaggen
rond. De tijden van Ajax en
Feyenoord herleefden. Ver
van dat rumoer kwam Zoete
melk tot de ontdekking:
„Geestelijk ben ik in al die
jaren sterk geweest, want er
is heel lang weinig waarde
ring voor mijn prestaties ge-^
weest. Het knaagde aan mijn
zelfvertrouwen als de men
sen spraken over wieltjes
plakker en over nooit echt
durven aanvallen. Ik stuitte
toen op de grootste wielren
ner die er ooit geweest is, op
Eddy Merckx. Dat was mijn
pech, anders had ik mis
schien wel drie keer de Tour
de France gewonnen. Maar
men verwachtte altijd van mij
dat ik deze grote Merckx er
even af zou rijden, ledereen
reed mee in zijn wiel, we
konden niet anders; alleen
van mij werd het nooit aan
vaard. Gelukkig is dat over
en heb ik ook later in Belgie
veel sympathie ondervonden.
Ik stap nu als een trots man
door het leven In de weten
schap dat ik, zeker vandaag
op deze onvergetelijke dag,
zovele duizenden mensen
een plezier heb gedaan. En
aan geld heb ik geen mo
ment gedacht. Wel aan die
duizenden intens blije men
sen. Ik had het gevoel dat ik
een akteur was die een pri
ma stuk had afgeleverd en
daardoor de mensen voor
even van hun dagelijkse zor
gen bevrijd had. Dat was
mijn voldoening. Ik ben er
zelf verbaasd over dat ik
daar alleen maar aan dacht.
Daarom geloof ik ook dat ik
na elf seizoenen als profes
sional in mijn hart een echte
amateur ben gebleven. Voor
mij is dat ook het geheim
waarop de meeste renners
van mijn generatie al versle
ten zijn of afgestapt en dat ik
nog altijd aan de top sta"
HENNIE KUII
TEVREDEN
TWEEDE PL^
Supporters van Joop Zoetemelk Is bonte uitmonstering in afwachting van de komst
van het peloton, waarin winnaar Joop Zoetemelk.
PARIJS/RIJPWETERING Olé, Oléê.
Ja, na bijna twee dagen "sfeer maken"
in de lichtstad van Frankrijk was er
geen houden meer aanDoor het dolle
heen werd er geschreeuwd en gezon
gen door het Ripse supporters-koor.
Joop, de razende Ripper, winnaar van
de Tour de France.... De Champs Ely
sées, laan van exclusieve modehuizen
en dure koffie, vormde het decor van
een Ripse show die nog nimmer was
vertoond. „Jopie, Jopie, Jopie", schal
de het onder de regenkleding van
daan. Ja, droog werd het niet gehou
den, maar dat maakte achteraf weinig
uit. Joop Zoetemelk maakte de dag
goed met zijn glorieuze overwinning.
Het gejuich van de Rippers is niet voor
niets geweest.
Het Parijse avontuur begint voor de meeste
luitjes zaterdagmorgen. Vier bussen met Ve-
ners (Roelofsarendsveen), Westlanders. Rip
pers natuurlijk en' een handvol ongesorteerd op
weg naar Joop Zoetemelk. Er wordt gezongen,
gedronken, gedommeld engedronken. Te
gen zes uur komen de supporters aan bij Pano
rama. Een zeer snel snelbuffet waar. zo verkon
digt een struise Ripse. een Franse kliek wordt
opgediend. Rijkelijk gegarneerd met erwtjes,
zoals trouwens alles wordt opgediend met erw
tjes. Nog geen half uur later staan 200 man op
straat. Geen nood, even lekker naar het hotel
om op te frissen. Die vlieger gaat slechts voor
de passagiers van drie bussen op. Eén hotel
laat het afweten: te veel slapers geboekt. De
chauffeur zondagmorgen: „Mensen, ik zag van
nacht om half drie pas een bed. Willen jullie om
kwart over zes bij de bus zijn. Dan hebben jul
lie denk Ik lang genoeg in de regen gestaan".
De man verwenste In zijn achterhoofd heel Pa
rijs. inclusief naar verwachting, al die mallotige
petdragende supporters.
Nachtleven
Je bent In Parijs, stad van het nachtleven, dus
alleen de kleintjes liggen zaterdagavond om
tien uur In bed. Tijdens de busrit Is er afge
sproken dat er twee tochten door Parijs gehou
den zullen worden; een sightseeing en een
nachtclubtocht. Vol verwachting van wat te
wachten staat verblijft men de hele avond en
nacht voor het portaal van het hotel. Zaterdag
nacht één uur, alsnog een telefoontje voor reis
leider Ted: „De tochten gaan niet door". De
groep is versplinterd en zoekt met taxi's zijn
heil In het Parijse nachtleven. Onder het motto:
eind goed al goed. Van de veel francs ontdaan
komen de supporters tegen het ochtendgloren
aan in de hotels.
Het ontbijt Is op zijn Frans. Met een overvloed
aan jam en stokbrood. De zo gewilde crois
sants komen echter niet op tafel. Er wordt ge
roepen om Hollandse kaas. De serveerster ver
staat het niet.....
Elf uur Champs Elysées. Het regent pijpestelen.
Verdwaald stappen de supporters de eerste de
beste koffietent binnen. Het blijkt geen goeie
gok te zijn. Voor een paar kopjes koffie en
even veel cola wordt een rekening gepresen
teerd van 235 franc, goed voor zo'n 120 gul
den. Achteraf was er een fout gemaakt door
het In livrei gestoken personeel, maar toch nog
f 7.50 voor een kop koffie. „Avez vous déja
payé aldus de ober (vrij vertaald: heeft u al
betaald?). Met een eenvoudig „oui" kunnen
een paar supporters het geld in de knip hou
den.
Tegen twee uur komt het zonnetje schuchter
door. De stemming stijgt weer en een verzopen
Belg zingt Waar is hier nog bier te koop voor
onze Joop. voor onze Joop", op de wijs van
„Nederland die heeft de bal". De Franse poli
tie. die een onneembaar cordon rond het par
cours heeft gevormd, glimlacht, als de bekende
boer met kiespijn; Jopie wordt tenslotte win
naar. Een groep amateur-wielrijders trekt ver
twijfeld een.paar baantjes over het klinkerpar-
cours. Spiegelglad is de Champs Elysées. „In
die bocht gaat er geheid één onderuit", aldus
een supporter wijzend op het keerpunt aan het
eind van de laan.
De Rippers hebben zich geposteerd bij het Pla
ce de la Concorde ter hoogte van de Orange-
rie. Allen zijn voorzien van een petje met Joop
Zoetemelk op de klep. Er wordt gezongen: „Wij
zijn in Parijs, want Joop heeft de prijs", ge
volgd door: „Geel staat Joop goed" op een
oud-Hollandse melodie. Een spektakel van je
welste. En de Fransen kijken onwennig. Een
enorme bul nadert; het gaat weer plenzen. Een
paar Inventieve Rippers bouwen een tentje van
wat hout en plastic. Het bouwsel van twee vier
kante meter is goed voor het herbergen van
zo'n 20 Rippers. Het Tour de France-circus be
gint te draaien. Geluidswagens en kleurige ve
hikels inspecteren de weg en de inzittenden
zien vergenoegd de vele zwaaiende enthousias
ten. Het zonnetje schijnt weer en de Rippers
nestelen zich achter en op de balustrades. De
Franse agenten stevenen erop af. Met diens
tpistool opzichtig onder de ellebogen. Eventu
eel kwaadschiks zijn ze bereid om gevaarlijke
situaties te voorkomen.
Parijs wordt weer vrolijk. De mensen fleuren
op. Op de achtergrond hangen Immense vlag
gen, uitgevoerd in verdacht veel op Neerlands
driekleur gelijkende tinten. Er wordt uitgelaten
gewacht op Jopie. Het is tegen vier uur: „Daar
is Joop", aldus een Ripper. Hij heeft gelijk. In
keurig geel rijdt Joop voorbij als uit tientallen
monden het „Jopie, Jopie, Jopie,, klinkt. Een
kleine demarrage laat hij als dank bij de Rip
pers achter. Alles wat tijdens de twee dagen
Parijs min of meer verkeerd liep, Is vergeten.
Slechts voor één Iemand is er aandacht: het
Ripse wereldwonder. Jopie haalde het, en Jo
pie haalde het In geel, winnaar van de Tour de
France. „Daar moet op gedronken worden, hi
ha ho". en dat deden ze dan ook. Binnenkort
wordt het allemaal nog eens dunnetjes overge
daan in het dorpshuis van de Rippers. Dan
komt Jopie in zijn geboorteplaats zijn suppor
ters de handen drukken.
HUIB HIKKE
PARIJS Voor do tr1'
maal in zijn profcarrierP,
te Hennie Kuiper naf
tweede plaats in het ein£a
eement van de Tour d&fj
ce. De wijze waarop ff
duidelijke nederlaag lef v
Joop Zoetemelk waalijl
schien wat teleurstfoo
maar het blijft niettemioo
prestatie van formaat. Mijl
„Als ik tweede was gew tc
achter Hinault, had hettl
derland gejubeld. Nu s|i d
het niet zo aan, omdat
winnaar i9 geworden. l[—
echter dik tevreden mB
tweede plaats. Er zat vof
gewoon niet meer in.L
was de beste in deze TcIh
gun hem zijn zege oo\*-
B harte. Als je tien jaar a|
top hebt gestaan en Mi
Ocana en Thevenet 1
meegemaakt, verdien
een keer te winnen,
een bekroning van een
terende carrière".
Drie jaar geleden legde
Kuiper voor de eerste mi
slag op de tweede plaats,
moest hij Thevenet, die
sloeg in een tijdrit nabij
in de slotfase van de i
voor laten gaan met mir
verschil: achtenveertig a
den. De kloof met Zoet
was nu aanzienlijk grotei
per: „Toch hecht ik aan
tweede plaats even veel
de als die in 1977. De
met Thevenet was nats
veel spectaculairder,
toen lag de situatie vei
makkelijker voor mij. Dcfat
Thurau in de gele trui
kon ik mij veertien dagei
schuilen. Als kopman
het veel moeilijker. Je
elke etappe nooit uit de e.-.
twintig weg zijn, mag nif"
len. Hoe moeilijk dat is.pr
ben Lubberding
vorig jaar ook ervaren, li
schaduw eindigden ze hi
het klassement. Toen il
ging bij Raleigh, zei Po!
Lubberding en Wellens h(
wel konden. Ze waren febt
jaar echter nergens. Zofvt
het vaak. Ik wil ook wel
zien hoe het volgend jaai
met Martin. Deze keer /ht
hij, voordat de bergen bjen
nen, voortdurend verstoppn<
kunnen spelen". ev<-
Hennie Kuiper toondi
kwaliteiten volledig in de
ten (alleen in Francorcl
bleef hij onder de maat)
het vlakke. In de „Hel v«
Noorden" reed hij als ei
vel. In zijn totaliteit bi
Kuiper, mede door de
prestaties van Peugeot
ploegentijdritten, een ppa
op die nauwelijks voor r gg
lijk was gehouden. In de n
gen, waar hij had moetei i
slaén, moest hij het echt aai
ten afweten. In de Alpen p
hij keer op keer om de k
geslagen. Kuiper: „In de >ni
gen ben ik inderdaad do >or
mand gevallen. Vergeten ro
echter niet worden dat ik g
beperkingen als klimmer m,
Ik ben geen specialist. Ik eir
echt op courage naar boven
Lossen
Kuiper is zeker nooit eer «ri
klimmer geweest. Zoals 'in
in de Alpen steeds werd pe
reden op de laatste cols rst
echter toch wel onverv e c
Kuiper: „In de rit naar M<
had ik een erg slechte
Toen moest ik op de \i
drie cols steeds al in het
lossen. De andere etapp
de Alpen verliepen ook jL
vpor mij, doordat er niet J
gekoerst werd. Dat was
maal in het voordeel van
Zijn ploeggenoten kcC^
soms zelfs na een achter!
van achttien minuten ten
men. Voor mij is het een
male zaak als het tempo ii 6
ke ritten van het begin a r,
erg hoog is. Dan gebeur (J
niet zo gauw dat er op de
voortdurend versneld v1
En dat moet ik hebben, wi
kan eigenlijk maar één ti
aanhouden. Schakelen ii I e
bergen gaat mij slecht af' g
Het wegvallen van Hit
noemt Kuiper wat dat b jel
een nadeel voor hem. „In
opzichten is de opgave va
nault mij niet goed uit<
men. In de eerste plaats d
sitie, die Joop kreeg. Hij is
de niet in de aanval te R*
Verder is het zo dat, alife
nault was doorgegaan, fisp
de bergetappes niet zo i L
aan zou zijn gegaan. In hel II
leden zorgde hij er altijd J
dat het hard ging en ge
renners geen kans kregel
rug te komen. Maar ja, dal
natuurlijk wel een goedi 'b{
nault, het is de vraag of h
nu ook had gekund. Als hij
was uitgestapt".
Hoe ziet de 31-jarige
die op de Joux Plane de g
deslag kreeg uitgedeeld,
mogelijkheden voor de j
komst? Kuiper: „De laatst i
ren wegen de tijdritten z
door. Ik heb mij in de tijdi
gunstig, ontwikkeld, ben e
jaar weer sterker in gewof
Dat bewijzen mijn tweedi
vierde plaats wel. Maar or
ronde te winnen moet je b//j
bergop kunnen".
HEIN GROOTI
