arion Roedoe ontwierp
lij moedig de wagens
an het Rijnsburgse corso
NETTE VAN EDEREN STUNT
1GEN INEKE KALLENBERG
N DE VOETSPOREN VAN VADER JOOP
Componist Alvin Singleton uit
Brooklyn ontplooit zich verder in Graz
Leidse zwemmers
sluiten
kampioenschappen
sterk af
fAD/ REGIO
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 18 JULI 1980 PAGINA 5
in jonge vrouw die
irso's ontwerpt en de
incepten van pralende
ragens verfijnd op de
ïkentafel tot leven laat
omen. Zou dat
mannenwerk zijn
daarom zou het geen
rouw mogen wezen?
[arion Roedoe - Visser
er zo éen. Moeder van
f wee ferme lagere
l hool-zoons en een
epklein dochtertje. Op
et ogenblik vrijwel
ichti ibewogen het getij
t ge< wachtend op een
al me camping in het
en ®[cht van
jhtTl oordwijkerhout. Ook
éni5#ar kan het vriezen of
enaapoien, maar tot nu toe...
s Vu nfin, we weten er alles
^"JTJn, met die
luitputtelijke
n olkenladingen boven
oude wereld. Marion,
;rder, is ook een
won rekend gelijkende
>chter van bekende
bej ïidse corso-bouwer
|>op Visser. En dat zegt
heel veel. Plaats het
rdt «grip „corso" voor het
niseeont van de randstad,
00 11 ziet °genblikkelijk
De k^P bisser op een
gen zette manier alle
29 aagtekens
edsti laromtrent wegnemen,
keert lcjer Joop is in januari,
)p"di1 2 n
^rt eruggetreden", en dat
in, n (tekent ook aardig wat,
pij zi ant een terzijde
de i ippende Joop Visser,
i met de mond en hele
bÜna even
lardig was als met de
*kenstift, is eigenlijk
juwelijks denkbaar,
ch is het gebeurd. De tijd
"I dringen. Schoonzoon
Marion Roedoe: blij met de artistieke kanten van de
geestelijke erfenis...
Herman Roedoe en aan de
Visserstam ontsproten
Marion hebben de zaak
overgenomen, maar de
naam onbezoedeld gelaten:
Joop Visser Reclame. Het
valt Herman, die al een jaar
of acht in de Visser-business
zat, honderd procent mee.
„Ik had eerlijk gezegd
verwacht, dat m'n
schoonvader praktisch elke
dag na z'n abdicatie op onze
lip zou zitten. Maar hij komt
slechts zelden even om de
hoek kijken. Nou ja, en dan
zegt hij weieens: zou je het
niet beter zö kunnen doen,
of moet je nou dat blauw
niet wat sterker aanzetten.
En hij kniipt wel 'ns met die
nog oude liefde in het
tampex, of tempeks, weet ik
veel; het piepschuim, waar
hij altijd van die prachtige
beelden uit vormde. Maar
nee, werkelijk, vader houdt
zich prima en heeft de gang
van zaken helemaal in het
volste vertrouwen uit
handen gegeven".
Herman en Marion Róedoe
bestieren nu het
reclamebedrijf, dat tientallen
1'aren lang pa Joops liefde
ïeeft gehad. Ze stellen zich
nu, met zeven man
toegewijd personeel, te weer
tegen de aanstormende
corso's, tentoonstellingen en
allerhande decors en
annoncerende borden.
Rotterdams corso, 3 oktober-
optocht, schnabbels in
Duitsland, rooie haan-
opdrachten van de VARA,
NOS-bestellingen. En
zaterdag 2 augustus weer
voor de zoveelste maal het
Rijnsburgs bloemencorso,
dat een week later naar
Katwijk en Den Haag trekt.
En pas nog een succes met
het „dorpstafereel" op de
Paralympics bij Arnhem.
Een paar weken regen heeft
voor „Joop Visser Reclame"
geen roet in het eten
gegooid: de oud-Hollandse
deden het weer
Het aandeel van Marion in
de onderneming is
aanmerkelijk. Ze beheert de
volledige administratie en de
boekhouding, maar eindelijk
kwam het ook zover, dat ze
zelfstandig kon gaan
ontwerpen. Natuurlijk: zo
kon al tekenen en schetsen.
Anders zou ze geen dochter
van Joop zijn. Haar
opleiding vond ze in vijf jaar
„Ars Aemula", de
tekenacademie waar ooit
Jan Wolkers rinsig bezig is
geweest. „Daar heb ik
ontzettend veel geleerd",
vertelt Marion, op het
groene, verzadigde gras van
de camping, met een hele
spelende jolige club van
kinders om haar heen. „Tot
vorig jaar zette m'n vader
het corso op schets en ik
mocht 't dan wel wat verder
uitwerken. Zo beroerd was-
ie nou ook weer niet. Ik lijk
op m'n vader hè, zeggen ze.
Nou, met die artistieke
kanten van de geestelijke
erfenis ben ik maar wat blij,
hoor", bekent Marion. Maar
ja, vroeger, als vrouw in zo'n
zaak, dat ging niet. „Maar ik
heb nou toch m'n zin Ik
heb nu zelf die dertien
wagens van het Rijnsburgse
corso opgezet en verder
ontwikkeld, voordat ze
onthuld zullen worden. Dat
ging heel rustig thuis; daar
hoefde ik niet voor weg.
Eerst praat je wat met
Rijnsburg over ideeën en
praktische mogelijkheden.
Nou, vorig jaar zomer kreeg
ik dat idee van
kinderliedjes. Het corso
i Ev(
»p d -
d,-
evei
trekt over twee weken uit
onder het motto „Kinderen
houden van bloemen". Het
leek me toen erg leuk om
kinderliedjes met bloemen te
combineren".
Daar is Marion Roedoe tot
februari, maart mee bezig
geweest. En daar kwamen
ze, hoor: dertien, door
tractors getrokken wagens,
in getal. Ik noem er een
paar: Witte zwanen, zwarte
zwanen (vreemd; ik meen
nog steeds dat er ooit sprake
was van-groene zwanen, een
idee fixe dat ik nooit kwijt
zal raken); Hoedje van
papier; Onder moeders
paraplu; de Zeven kikkers
in een boerensloot; Tussen
Keulen en Parijs; Hop
paardje hop (op het ontwerp
geschreven als Hop paard, je
hap) en de Twee beren die
broodjes smeerden. Daar
valt straks langs straten en
wegen heel wat aan af te
zien. Herman en Marion zijn
al best tevreden over die
wagens, die in de grote hal
van „Joop Visser Reclame"
aan de Zijldijk, op een haar
na voltooid, op de uittocht
staan te wachten. Haar man
Herman: „Een grandioze
hal, werkelijk, waar we in
februari zijn gaan draaien.
Daar kunnen hele optochten
in elkaar worden gezet. Nu
staan er de kikkers en de
zwanen en al die figuren die
aan de kinderliedjes
ontsproten zijn. Natuurlijk
zijn niet alle kinderliedjes
geschikt om ze uitgebeeld te
krijgen". „Nee", valt Marion
haar man bij: „het moet wel
allemaal haalbaar en
uitvoerbaar zijn. Daar
praten we van tevoren
eindeloos over; met elkaar
en met de opdrachtgevers".
Dat ontwerpen, dat is nog
eens wat anders dan steeds
maar urenlang thuis zitten
zorgen, stofzuigen, afwassen
en bedden opmaken en
gladstrijken. Marion Roedoe
is in elk geval erg blij, dat ze
Op mi|n omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en ell uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
„Hop Paardje Hop", één van de dertien ontwerpen van het komende Rijnsburgse
bloemencorso.
creatief ook kan bezig zijn
met een hobby die nu tot iets
professioneels is uitgegroeid.
Inderdaad: een echte
dochter van Joop Visser, die
zelfs tot 'op de bromfiets (en
hij kon gevaarlijk
voorsorteren) altijd maar
bezig was met z'n ideeën.
Daar is hij nog niet
volkomen van los te
branden. Neem maar,
bijvoorbeeld, komende
exotische tentoonstelling
„Aqua Hortus '80", op de
Leidse Hortus. Zonder Joop
zou zo'n expositie met
tientallen zoet- en
zoutwaterbakken, de
tropische onderwaterwereld,
met al die fantastische
kleuren en wonderlijke
bewoners, niet goed
mogelijk zijn. Een verzorgd
samengesteld aquarium is -
voor Joop Visser - ach, ik
weet wel, .dat dit zijn
verhaal niet is, maar je komt
zo moeilijk om hem heen als
aanstichter van zo veel
fraais - zo'n esthetische bak,
met alle verwezenlijkte,
soms ondenkbare
schakeringen, is voor een
artistiekeling als (de
zoveelste ome) Joop het zout
in de alledaagse pap, de fine
fleur in een gedroomde
ideale situatie. Het
beschouwen van een perfect
gecomponeerde bak bezorgt
Joop Visser biikans de
wagneriaanse kriebelingen
die een ander zouden
kunnen bekruipen bij het
ondergaan van Der Ring des
Nibelungen.
Ik weet 't: dit heeft niets
meer te maken met de
nuchter ingestelde aard van
Joops volgelingen Herman
en Vissers eigen Marion.
Maar er is een
wisselwerking. Dat beseffen
Marion en d'r man ook wel.
Ze zetten alleen maar, op
hun eigen manier, een
traditie voort die wortel
heeft geschoten in het
Leidse, tot in verre
omstreken. Dan krijg je toch
nog de vader, de dochter en
de nieuwe geest. Het blijft
trouwens „Joop Visser". Zo
zullen de Leidse
corsobouwers (als zodanig,
en dat is behoorlijk danig)
bekend blijven.
VAN KAMERMUZIEK TOT EEN RITMISCHE MESSA
■s mJin Singleton. Lijkt helemaal niet op de componist die hij is.
Het leek hem wel wat,
een nieuw concertstuk
op dramatische basis:
„An American in
Leyden". „Maar dan zou
het wel een beetje blue
moeten zijn".
Gistermiddag zat Alvin
Singleton (40) uit
Brooklyn, New York,
breeduit eigentijdse
impressies op te roepen
achter een inderhaast
aangevoerde kreupele
piano, welwillend door
de hoteldirectie ter
beschikking gesteld.
Alvin Singleton logeert
een weekje in Holiday
Inn om bij te komen.
Loopt daar de hele dag
rond in een jogging
outfit. Lijkt dus
helemaal niet op de
componist die hij is.
Niettemin gaat Alvin
sinds 1973 door het
(Oostenrijkse) leven als
free-lance „composer"
van felritmische jazzy
kamermuziek met een
sterk harmonische
inslag. Als het hem een
beetje te kalm wordt in
zijn Oostenrijkse
woonplaats Graz, trekt
hij een paar dagen naar
Nederland, waar de
lucht zo helder is en
waar de mensen
progressiever zijn dan in
Oostenrijk en elders,
zegt hij. Bovendien
spelen ze ook hier zijn
muziek en verder
noteert Singleton z'n
composities op
transparant papier van
de Nederlandse stichting
Donemus. Dat is ook al
het best geschikte
muziekpapier dat hij
kent.
Alvin Singleton's carrière
heeft een stevige grondslag.
Hij studeerde aan de
universiteit van New York
en Yale, vervolgens een jaar
Rome aan de academie van
Santa Cecilia en aan het
Berkshire Music Center
(Tanglewood) en bezocht de
Darmstadt Ferienkurse für
Neue Musik in de
Singleton is ook pianist,
maar treedt weinig solistisch
op bevinden zich zowel
concerten voor ensembles
met uiteenlopende bezetting
(o.a. Le tombeau du petit
prince, voor harp-solo;
Dream Sequence '76, een
theaterstuk, opera zeg maar,
voor acht zangers, twee
acteurs, pantomime,
kamerorkest en tape; Such a
nice lady (1979), geschreven
voqr het ensemble Musica
Nova, Boekarest) als een
Mis, een Messa voor twee
fluiten, twee gitaren,
elektrisch orgel, sopraan,
gemengd koor, cello en bas.
Deze Messa schreef
Singleton bij gelegenheid
van de eerst Mis van pater
Om de haverklap zit Alvin
in de States, hij pendelt als
het ware tussen Graz en
New York. „In New York
heb ik, sinds ik in Oostenrijk
leef, meer concerten
gegeven dan toen ik nog in
Amerika woonde". Toen hij
in Rome studeerde kreeg hij
daar Oostenrijkse vrienden
die hem'later naar Graz
loodsten. „Het beviel met
best daar en de Oostenrijkse
radio raakte aardig in mijn
muziek geïnteresseerd. Er
zijn al flink wat stukken van
me gespeeld en uitgevoerd,
ook in Rotterdam in april dit
jaar. Zondag is Alvin
Singleton weer uitgejogged
in Leiden, dan gaat het weer
op Graz aan. Elke dag een
ochtenddrafje door het park
en daarna weer aan de slag,
op grote vellen papier, want
ook een zwarte
Amerikaanse componist
leeft niet van noten alleen.
pOM Annette van Ederen
p tennispark Hillegom voor een
ezorgd door de titelfavoriete In-
Uenberg in twee sets uit te ran-
De tweede teamspeelster van
jn was er duidelijk op gebrand
Jïark te stunten. De 76 set-
e eerset set, op zichzelf al een
JJng van formaat, was haar niet
12e rustte niet voor zij via 63
karwei had geklaard. Bijna
t hele damesenkelspel B op zijn
Int ook de als tweede geplaatste
Vessels was dicht bij een neder-
"i 1—6, 75, 7—5 hield zij zich
Krijger nog juist staande,
heren utten de geplaatste spe-
alve Van de Zee en de gebles
seerde Schreuder, allen nog in de strijd.
De gebroeders Vloemans uit Dongen
lieten goed tennis zien, maar konden
niet voor verrassingen zorgen. Martin
ging met 63 75 ten onder tegen
Koemans en Arthur bracht het niet
verder dan een derde set tegen Piet
Lathouwers (7—5, 5—7, 6—2). In het
dubbelspel was Lathouwers minder
succesvol. Samen met Van de Berg
werd hij via de cijfers 4—6, 62, 6—1
door Herman v.d. Capellen en Bub v.d.
Zee aan de kant gezet. Een gedeeltelij
ke revanche dus voor Van de Zee. die
in het enkelspel door Lathouwers werd
uitgeschakeld.
In C won Frans Grimbergen met 64,
6—2 van Frank van Balen. Peter Wol-
terink verloor in drie sets van de Duit
ser Franzen, die nu te maken krijgt
met Enno Zimmerman, Marijke Guyt
werd bij de C-dames onverwacht fel op
de huid gezeten door wedstrijdleidster
Lisette Holvast (76, 75).
ALKEMADE
Op het Alkemade C- en D-toernooi zijn
de geplaatste spelers in de enkelspelen
nog niet in moeilijkheden gekomen. In
de dubbelspelen moesten wel geplaatste
koppels voortijdig het veld ruimen. Het
favoriete duo Schuringa/De Groot
werd met 62, 75 verslagen dotfr
Meyer en Alderwerelt in het gemengd-
dubbel D, terwijl Iterson en Dokters-
Van Leeuwen in het herendubbel D
hun plaatsing als eerste niet konden
waar maken. Met 46, 75, 75 ging
de zege hier naar Mare Ferroern en
Marcel van Galen. In het herenenkel
C, waar Hans van Tongeren eerste is
geplaatst, rekende nummer twee René
de Bakker gemakkelijk af met Harry
van Veen (6—1, 62).
Bij de dames staat de winnaar van vo
rig jaar, Mary Thuis, bovenaan de lijst
en Ann Cijsouw als tweede. In deze ca
tegorie zegèvierde Ciska Pouw in een
drie uur durend duel met 76, 36,
75 over Jannie Goudsmit. In D won
Juliette Grimbergen met 7—5, 6—0 van
Eveline Krul.
Paul Theunissen
Amersfoort Ook de laatste
dagen van de Nederlandse
kampioenschappen zwemmen
zijn voor de zwemmers uit de
Leidse regio uitstekend verlo
pen. Naast de winst van de ge
routineerde Edward Maasdijk
op de 100 vrij heren (53.99 in
de serie, 54.35 in de finale)
was er een eerste plaats voor
BZ&PC zwemmer Peter
Sterk, die op uitstekende wij
ze de 100 school voor jongens
'67 won. Zijn tijd bedroeg
1.1833.
Op hetzelfde nummer voor
jongens '65 consolideerde Hans
Lalau (Znl/LGB) zijn plaats in
de vaderlandse top. Op zijn fa
voriete 100-school realiseerde
hij een tijd van 1.16.01, welke
goed voor zilver was. In de all-
in B-finale finishte de
Zijl/LGB-er in 1.16.34 als de
vijfde. Jimmy Lassooy van
AZC/Unique was ook nu weer
goed op dreef. Naast zijn eer
der deze week al behaalde ti
tels (2 stuks) pikte hij op zijn
laatste start nog een zilveren
plak mee. Dit gebeurde op de
400-vrij voor jongens '68
(4.48.25). De overige resultaten
van de „Leidse" zwemmers
waren: 200-wissel meisjes '64: 4
Petra HOek (Katwijk) 2.30.49.
(In de all-in B-finale werd
Hoek eerste in 2.29.93). 100-
school meisjes onder 10: Mi
reille Correlje (Zijl/LGB)
1.39.0, 100-vlinder jongens on-
d" 10: Edo den Boet
(Zijl/LGB) 1.36 46 (beiden
geen finaleplaats). 100-vrij
meisjes '64: 6 Petra Hoek (Kat-
wijk) 1.01.45. 200-wissel jon-
gens '67: 7 Gijsbert v.d. Leeden
(BZ&PC) 2.37 14.
