'Gescheiden'
moderne kunst
in Lakenhal
Bloedbad in Hong Kong
Beeldhouwer
Rob van
't Zelfde
wordt gevoed
door
'vreemde'
culturen
'Harde jongens' in herhaling
En verder
'Continental Singers'
in Lisse
Zomertentoonstelling
„Oud Katwijk"
OPERATIE FOXBAT:
LEIDEN De artistieke
voeding van de 30-jarige
Leidse beeldhouwer Rob
van 't Zelfde is, zij het
vaak onbewust, voorna
melijk afkomstig van
'vreemde' culturen. Som
mige van zijn gigantische
beelden lijken de donkere
oerwouden van Zuid-Afri-
ka of de oud-scandinavi-
sche cultuur als herkomst
te hebben. Maar vreemd
genoeg maakte de kunste
naar al beelden, die gevoe
lens aan een bepaalde tijd
of cultuur opriepen, toen
hij bij wijze van spreken
nog nauwelijks iets van
het bestaan van de desbe
treffende cultuur afwist.
Het atelier van de beeld
houwer is wel zo'n beetje
ideaal gesitueerd in het
Caeciliacomplex (Boerhaave
zalen). Het is eigenlijk een
dorpje binnen een stad. Een
oase van rust binnen het
jachtige Leidse leven. Waar
eens kloosterzusters een as
cetisch leven leidden, vin
den nu een aantal kunste
naars een ideale werksfeer.
Eenmaal binnen in het ate
lier van Van 't Zelfde,
wordt duidelijk, dat hij de
stilte en de rust aangrijpt
om hard te kunnen werken.
Boomstronken, kilo's afge-
beiteld hout, hamers, en
beitels liggen op de grond of
op de werkbanken. Aan de
wanden hangen een paar
voorlopige schetsen, die
binnen korte of langere tijd
in hout uitgevoerd gaan
worden. Maar ook veel
beelden in de meest uiteen
lopende houtsoorten, brons
en steen, sieren de wer
kruimte.
„Via een neef, de kunst
schilder Hollebeek," zo ver
telt Van 't Zelfde, „ben ik
me serieus voor kunst gaan
interesseren. Na een oplei
ding tot goudsmid ben ik
naar de Vrije Academie in
Den Haag gegaan, waar ik
me met lassen bezig hield.
Daarna ging ik bij de brons
gieter Ben Kemner werken,
waar ik ontstellend veel
van de techniek heb ge
leerd. In die tijd rijpte ook
de gedachte, dat ik beeld
houwer zou worden. Ik
maakte toen al veel bronzen
beeldjes, die goed verkoch
ten. Ik kon gratis gieten en
dat scheelde nogal in de
kosten." Maar met de ver
huizing van Emner ver
dween voor Van 't Zelfde
de mogelijkheid om goed
koop te kunnen gieten. En
om met brons te werken, is
een dure bezigheid. Zeker
voor een beginnend kunste
naar.
Het was noodzakelijk ge
worden op ander mate
riaal over te stappen. Het
werd 'natuurlijk' hout
Korte tijd later werd het
werk door de contrapres
tatie geaccepteerd. „Het
was niet alleen noodzaak,
dat ik op hout overstapte.
Het materiaal intrigeerde
me bovendien in hoge
mate. Ik voelde me er zo
gezegd emotioneel mee
verbonden. Maar daar
naast werk ik toch ook
nog wel met brons en ook
Rob van 't Zelfde met een beeld van azobê.
Vanaf het begin tot heden is
zijn werk aan verschillende
invloeden onderhevig ge
weest. Was het werk aan
vankelijk voornamelijk op
de Afrikaanse cultuur geïn
spireerd (abstract organisch
met figuratieve elementen),
geleidelijk aan veranderde
het tot tot zuiver organische
afbeeldingen, geïnspireerd
op de Scandinavische vorm
geving, maar dan drie di
mensionaal vertolkt. De
Noordeuropeanen krasten
afbeeldingen namelijk
meestal in op reliëfs (twee
dimensionaal). Daarna brak
een periode aan, dat de
kunstenaar veel met ab
stracte ronde vormen werk
te. Werk uit de één na re
centste periode verraadt
Keltische invloeden, terwijl
Van 't Zelfde zich momen
teel heeft toegespitst op de
iets strakkere vormgeving.
„Ik word onbewust gevoed
door een bepaalde cultuur.
Op een gegeven moment ga
je dat in je werk herken
nen. Toen ik nog bronzen
beeldjes maakte, waren de
Keltische invloeden al aan
wezig, terwijl ik me er nog
nooit mee bezig gehouden
had. Maar op een gegeven
moment ontwikkelt zich
dat. Je bezoekt musea of
leest boeken over hetgeen je
interesseert. Maar dan is het
belist niet zo, dat ik denk:
'Ik ga dat en dat uit een be
paalde cultuur maken en
ook staat niet alles me altijd
even duidelijk voor ogen.
Het gebeurt wel, dat ik
twee uur achter elkaar naar
een bepaald beeld zit te kij
ken. Dan zie ik ineens hoe
het verder moet of anders
slaap ik er een nachtje over
en staat het me de volgende
morgen duidelijk voor ogen.
Ik concentreer me ook al
tijd op één werk. Daar heb
ik al mijn energie voor no
dig."
Het duurt tussen een en
drie maanden - enkele beel
den zijn meer dan drie me
ter hoog - voordat de beeld
houwer het ruwe hout tot
fantastische sculpturen
heeft omgetoverd. Hij heeft
een voorkeur voor het lood
zware azobé, een donkere,
tropische houtsoort. Het
voordeel van azobé vindt
Van 't Zelfde, dat dergelijke
beelden zowel binnen als
buiten neergezet kunnen
worden. In de Hortus Bota
nicus aan het Rapenburg en
in K&O aan de Oude Vest
staan werken van Rob van
't Zelfde. Titels kunnen niet
genoemd worden, omdat die
ontbreken. Van 't Zelfde:
„Titels mogen de mensen
zelf verzinnen. Ik doe het
niet, ik vind dat veel te op
dringerig. Men moet er een
eigen interpretatie aan ge
ven."
WIM BUNSCHOTEN
REX Massagesalon voor
jonge meisjes (16 jr). Zoals
zo vaak zegt de titel vol
doende.
CAMERA Kramer ver
sus Kramer (a.l.) Rijkelijk
met Oscars overladen film
met voortreffelijk acteer
werk van o.m. Dustin Hoff
mann. Het verhaal gaat over
een jong echtpaar dat uit el
kaar gaat en strijdt om het
zoontje, (dertiende week)
EUROCINEMA I (Alphen
aan den Rijn) Thunderball
(12)
EUROCINEMA II (Alphen
aan den Rijn) The Fog
(16).
EUROCINEMA III (Alphen
ziet ze vliegen (a.l.) Met
krachtpatser Bud Spencer
(derde week)
EUROCINEMA IV (Alphen
aan den Rijn) The Mup«
pet Movie (a.l.)
GREENWAY (Voorschoten)
Inpikken en wegwezen
(12).
LEIDSE COURANT VRIJDAG 11* JULI 1980 PAGINA 7
Luxor - Azen zijn troef (12 Jr).Met Terence Hill en Bud Spencer.
En zo keren de 'harde jongens' uit de Tri- pittigste en gekste westerns ooit gemaakt,
nity-successenreeks opnieuw terug naar Zo gek is het echter allemaal niet. Wel aar-
Leiden. Dit keer met „Azen zijn troef", een om ,jp 7ipn vonr hinsknonheznekers
film die wordt aangeprezen als een van de
dig om te zien voor de bioskoopbezoekers
die dit genre films immer zullen waarderen.
LUXOR Azen zijn troef
(12 jr). Reprise van de harde
Trinity-jongens Bud Spencer
en Terence Hill. Een pittige
en gekke western.
LIDO I Operatie Foxbat
(16). Of wel: bloedbad in
Hong Kong. Het mag duide-
rijn dat actie het minde-
LIDO II The spy who lo
ved me (12). Een van de re
centere Bond-films met Ro
ger Moore als agent 007. (re
prise, vijfde week)
LIDO III Mysterie in
triplo (16) Voortreffelijke
drie-in-een film met Brigitte
Bardot en Alain Delon in
het eerste deel, Jane Fonda
en Terence Stamp in het
tweede deef en Peter Fonda
en Francoise Prevost in het
laatste deel. De regie is in
handen van Fellini. Het is
een rolprent uit 1969. (repri
se, vijfde week)
STUDIO Kentucky fried
movie (16) Volslagen dolle
parodie op de Amerikaanse
film- en televisiewereld.
Een gedeelte van de tentoonstelling in do Lakenhal.
LEIDEN In de Leidse
Lakenhal wordt een ge
deelte van de collectie mo
derne kunst, tot 13 augus
tus. volgens een wat ande
re dan gebruikelijke struc
tuur getoond. Uitgaand
van een pointillistisch
schilderij van Bremmer
uit 1894, waarbij de verf
niet meer uitsluitend in
dienst staat van de voor
stelling maar een eigen
functie krijgt, wordt de
kunst van de twintigste
eeuw gescheiden in twee
hoofdrichtingen. Eén rich
ting die zich voornamelijk
bezighoudt met de voor
stelling en een andere die
zich vooral richt op de ab
stracte eigenschappen van
een schilderij, de verf,
compositie en lüeur.
De eerstgenoemde richting
omvat werken die op een oi
andere wijze iets vertellen
over de zichtbare, voor de
kijker herkenbare werke
lijkheid. Dit kunnen 'realis
tische' schilderijen zijn, zoals
van Fer Hakkaart, Van
Duyvenvoorden, Jan van
Tongeren, Rein Dool of Co
Westerik. Maar ook kunnen
het werken zijn die abstrct
lijken zoals „De deuren" van
Koos van de Water. Pas op
het tweede gezicht blijkt hij
bezig met het analyseren
van een stukje werkelijk
heid. Het ingaan, binnenzijn
en uitkomen van een draai
deur.
Bij de andere richting die
zich met vorm, materiaal en
kleur bezighoudt, ligt het
voor de hand dat vooral ab
stracte werken te zien ziin,
zoals van Kees Buurman, Ad
Dekkers en Peter Struyc-
ken, waar vooral de vorm
aandacht kr(jgLBij Edgar
Fern hout en Bram Bogart
ligt de nadruk op de manier
waarop de verf is aange
bracht
Beide richtingen komen ten
slotte weer samen in een
werk als „Compositie" van
Daan van Golden. Is dit een
realistische weergave van
een zakdoek of gaat het om
een abstracte compositie?
De gewijzigde structuur van
de tentoonstelling wordt
duidelijk gemaakt door
tekstborden. Daarnaast is
een grote zaal gewijd aan
voornamelijk eigentijdse
Leidse kunstenaars waaron
der Pieter en Thom Ge-
raedts. Wil Blommerde, Ru-
dolf Smeets, Gea Kalksma
en anderen. Op de leestafel
ligt overigens informatie
over de kunstenaars klaar.
In dezelfde periode en
daarna is beneden in de
Singelzaal tevens werk te
zien van de Leidse schil
ders Menso Kamerlingh
Onnes en Floris Verster.
wiens werk eveneens door
tekstborden verduidelijkt
wordt
De beroemde Continental
Singers geven maandag 14
juli een concert in de Pau-
luskerk aan de Ruishoorn-
laan in Lisse. Deze groep
neemt een vooraanstaande
plaats in op het terrein van
de moderne gospel-scene. De
toegangskaarten voor dit
zangfestijn zijn tegen beta
ling van vijf gulden te ver
krijgen bij het VVV-Lisse
aan de Crachtweg en bij de
heer R Oostman aan de Van
Speykstraat 14 (na 18.00 uur)
en bij de Pauluskerk. Het
optreden van de groep be
gint 's avonds om acht uur.
- f b
Ets van Frederika H. Broeksmit.
Het genootschap „Oud Katwijk" heeft in de
oude pastorie aan de Voorstraat 81 weer een
zomertentoonstelling ingericht. Er hangen
schilderijen van de in 1892 geboren Wasse-
naarse kunstenaar John M. de Vries, die hij
in zijn Katwijkse periode heeft vervaardigd.
Behalve de werken van De Vries worden er
etsen getoond van Frederika Henriëtte
Broeksmit (1865-1946), die al in 1904 in Kat
wijk verbleef en er van 1912 tot de evacuatie
in 1943 aan de Boulevard woonde. Haar on
derwerpen waren scheepjes op zee en op het
strand, de vuurtoren en de duinen. Daarbij"
paste zij verschillende technieken toe: zij
werkte met aquatint, met vernis en met di
verse kleuren. De etsen worden door kenners
zeer gewaardeerd.
Overigens is ook de entourage van de pasto
rie de moeite waard. Er staan diverse
scheepsmodellen opgesteld, de regentenka
mer van de Koningshof uit Katwijk aan den
Rijn is weer „heringericht" en in de vitrine
van de zijgang is een „oranjetafereel" te zien,
burgemeester Woldringh van der Hoop (met
sabel, steek en ambtsketen).
De tentoonstelling Is te bezichtigen tot en
met 16 augustus op dinsdag tot en met za
terdag. van 1430 tot 1730 en van 1030 tot
22.00 uur.
Nimmer aflatende actie In Operatie Foxbat.
LIDO I - Operatie Foxbat (12) met Henry Silva en Vonetta McGee. Regie: P. C.
Leong.
De jacht op een snoepje met
micro-foto's van het aller
nieuwste Russische ge
vechtsvliegtuig is oorzaak
van een reeks wilde achter
volgingen door de straten
van Hongkong en een waar
bloedbad. Het snoepje is per
ongeluk beland in de maag
van een Chinese kok en van
dat moment af heeft de
arme man geen leven meer,
hoewel hij toch een van de
weinigen is, die het er in
deze film levend afbrengt.
„Foxbat", zo genoemd naar
het Russische vliegtuig dat
ergens in Noord Japan landt,
is een nogal wilde, onsamen
hangende spionage-thriller
van Hongkongse makelij, al
heeft men voor het scenario
adviezen ingewonnen bij
niemand minder dan James
Bond-regisseur Terence
Young. De Portoricaanse ac
teur Henry Silva, meestal de
Mexicaanse bandiet in
Hollywood-westerns, mag
dit keer een Amerikaans ge
heim agent spelen, die voor
zichzelf wil beginnen en het
daardoor voortdurend met
vriend en vijand aan de stok
heeft.
Het is moeilijk om in dit
genre nog wat nieuws te
verzinnen, maar de makers
hebben erg hun best gedaan
met een microcamera ver
borgen in een glazen oog,
een vette Japanse worstelaar
met een tandenborstel in
zijn oor, een auto die dwars
door de bovenverdieping
van een dubbeldekker rijdt
en het reeds eerder genoem
de snoepje.
Aan het slot vliegen de held
en de heldin elkaar eens
voor de verandering in de
haren en maakt laatstge
noemde een spectaculaire
doodsmak.
Maar erg veel continuïteit
zit er niet in „Foxbat" of het
zou de nimmer aflatende ac
tie moeten zijn, die het ge
brek aan acteertalent moet
compenseren.
Terence Hill en Bud Spencer: 'harde Jongens'.
