De koude douche
van 27 mei 1934
Ruud Krol:
1 ,lk ben
'ditmaal
xlniet een van
grote
•ptimisten"
Belgiekomt
verder dan
velen denken
Ruud Krol zal zich, vooral
als hij tegen West Duits
land het veld opstapt, niet
helemaal zeker voelen.
„Maar we moeten de
kracht van de Duitsers
ook niet overdrijven",
zegt hij.
Rechts:„Oranje-
rozen moeten
blijkbaar groeien
op een puin
hoop. Als ze dit
maal niet ontlui
ken, heb je de
poppen aan het
dansen. Maar
dan zit ik al
weer in Vancou
ver".
h hekenveertig jaar geleden verkeerde Na
keur,Hand in een ongekende voetbalroes.
chtsi Nederlands elftal was al enige tijd
komzig aan een opmars in het Europese
(stbal en die opleving zou, zo waren de
3t Hamistische gedachten, niet eerder
Andèdigen dan nadat in Rome de wereldti-
oelpJ was veroverd.Heel Nederland was
|ië. Ampleet „voetbalgek" maar kreeg een
als nchrikkelijke koude douche op 27 mei
lij tik In Milaan, de voorhaven yan het
de vdddoel Rome, verloor het opgezweepte
den Inje ten aanschouwe van vijfduizend
i in fsgerei8de supporters met 3-2 van
ixtraltserland, dat nog wel was afgeschil
ferd als het eerste slachtoffer van Oran-
!l af IDe klap kwam ongenadig hard aan.
eikalt had het legioen gedreven tot dat ver-
hals jaande optimisme Nederland had een
andeoe reeks nederlagen tegen Noorwegen
voet»), Zweden (2-6), Belgie (1-3 en 1-4),
speltfigarije (2-6) en Zwitserland (3-6) achter
Trol rug en dat begon de toenmalige
er voiidsvoorzitter dr.Dirk van Prooije danig
ou hkervelen. Hij gaf Karei Lotsy opdracht
we tr een winnend Nederlands elftal te zor-
komj. De over veal vrije tijd beschikkende
ant ïdtse verzekeringsmagnaat aanvaardde
en met behulp van'Henk Herberts,
en hei Mundt en bondstrainer Bob Glenden-
elkajg werd begonnen aan het karwei van
Hajwederopstanding van Oranje.
u Rens per week verzamelde Lotsy de spe-
«in de clubtent van VUC, eens een aan-
cht, merskeet van de bouwonderneming Van
rtmerssen. Lotsy ging streng en'secuur
x)i twerk in wat al gauw de „wondertent"
is vZd genoemd. Hij bundelde een stel uit
ree! akende voetballers in de Nederlands elf
mat*
ensW
talclub. Lotsy was een man van uitersten.
Hij kon zeer beminnelijk zijn maar sloeg
ook met de vuist op tafel als dat nodig
bleek. Maar ook correspondeerde hij met
de spelers en zocht hen thuis op. Dat was
een geheel nieuwe benadering, die vruch
ten afwierp. De spelers gingen voor deze
nieuwe leider door het vuur, omdat zijn
grote kracht was de menselijke benade
ring, waartoe ook zijn befaamde donder-
speeches hoorden.
voetbalfans meester maakte?
Lotsy was nog niet aan het eind van zijn
latijn want toen in 1934 Bep Bakhuys te
rugkeerde uit Indie ging Oranje pas op
volle toeren draaien. Er was een midden
voorprobleem maar dat loste Bakhuys in
één klap op. Hij speelde op Spangen op
die plaats in een oefenwedstrijd tegen het
Engelse Gillingham, dat met 9-3 werd ver
slagen. Bakhuys was de grote openbaring
en Wim Lagendaal moest voor hem het
veld ruimen. Op 11 maart 1934 werd Bel
gie, ook met 9-3, van het veld gespeeld.
Dat was de wedstrijd waarin Bakhuys met
zijn befaamde zweefduik met het hoofd
scoorde. In die ploeg excelleerde ook de
nieuwe linkervleugel Smit - Mijnders.
Voorts schitterden Leen Vente (vijf tref
fers) en Frank Wels. Sinds heel lang had
Oranje niet zo'n voorhoede gehad.
Daarom was het vertrouwen in de voor
ronde van het w.k.'zo groot. Ierland werd
Links: „Ik heb
voor mezelf uit
gemaakt in wel
ke formatie we
zouden moeten
spelen. Ik ben
een bewonde
raar van Dick
Nanninga. Maar
ik ben toevallig
niet de coach".
GRAZ „Michels, Happel en
Ivic hebben veel invloed op mijn
carrière als voetballer gehad",
zegt Ruud Krol. „Zij waren vaak
keihard. De menselijke benade
ring? Nee, voetballers zijn geen
mensen, want voor de goede
trainer ben je een nummer. De
trainer zet die man in het veld
die het beste presteert en op
dat moment heeft hij met je
menszijn niets te maken. Je
moet altijd wakker blijven in de
voetballerij. Je moet altijd ver
der, zodat je er nooit bij stilstaat
dat je met bepaalde mensen die
iets in je voetballeven hebben
betekend, het contact verliest.
Dat vind ik eigenlijk wel zonde".
Zonde vindt Ruud Krol het ook dat het
publiek in Nederland blijkbaar uitgeke
ken is op topvoetbal. De terugloop is
onmiskenbaar. Toen Krol zijn eerste
wedstrijd speelde in Vancouver was het
stadion zo goed als vol en dat is bij ie
dere thuiswedstrijd zo. Het enthousias
me is erg groot. Voor hij zijn handteke
ning onder een driejarig contract zette,
had hij zich uitgebreid laten informeren
over de achtergrond van de club en de
doelstellingen van het bestuur. Die
maakten veel indruk op hem. Toen Krol
het contract van Vancouver thuisge
stuurd kreeg, liet hij het voor alle zeker
heid wel letter voor letter vertalen.
„En toen schrok ik wel even. Daar ston
den nog veel funeste dingen in voor ie
mand die alleen maar wil voetballen.
Veel voorstellen die werden gedaan zin
den me niet. Ik heb ze er allemaal laten
uithalen. Dat betekent dat ik me, als ik
persé niet wil, niet hoef te lenen voor
dingen die de club organiseert buiten
het veld. Vancouver heeft me eigenlijk
vanaf het begin het meest aangespro
ken. Ik had een aanbod van Stuttgart,
van drie Italiaanse clubs en van Not
tingham Forest. Maar zij kwamen allen
te laat."
Vancouver heeft Ruud Krol schriftelijk
toegezegd dat hij vrij is om voor Oranje
uit te komen, als hij wordt geselecteerd,
behalve voor vriendschappelijke wed
strijden. Krol houdt zelf nog een slag
meer om de arm als hij zegt: „Ik zou het
belachelijk vinden als ze me straks vra
gen om te spelen tegen Cyprus (WK
kwalificatie voor 1982). In zo'n wedstrijd
moet Zwartkruis iets anders proberen
omdat de jongere spelers toch ook in
het elftal moeten groeien. De coach
moet vooruit kijken, want hij is niet ze
ker van Krol."
Hoe ver reikt Oranje in Italië met de
constructie van Jan Zwartkruis? Een
vraag waarop niemand een antwoord
durft geven. Krol, als aanvoerder, heeft
zijn ideeën over de samenstelling van
het elftal meer dan eens met Zwartkruis
doorgesproken.
STIMULANS
Krol:„lk ben dit keer niet een van de
grote optimisten, ik zie de problemen
heus wel. Ik heb een goeie: de oranjero
zen moeten blijkbaar bloeien op een
puinhoop. Ik zeg daarmee niet dat
Oranje niet zonder troubles kan, want
dat is verschrikkelijk riskant. Tot nu toe
zijn de rozen steeds ontloken, maar het
is mogelijk dat ze dat ook een keer niet
doen. Dan heb je natuurlijk de poppen
aan het dansen. Maar dan ben ik weg,
al hoop ik dat ik nog eens geselecteerd
zal worden. Italië moet in ieder geval
voor de jonge gasten een stimulans zijn
om er in 1982 in Spanje weer bij te
zijn."
Ruud Krol heeft voor zichzelf al uitge
maakt in welke formatie Oranje in Italië
zou moeten spelen. Maar die gedachte
geeft hij niet prijs. „Soms zijn er dingen
die je beter niet kunt zeggen", vindt hij-
.„Na Nederland-Polen liet ik me ontval
len, dat we anders hadden moeten spe
len. Dat had ik beter niet kunnen doen.
Dan lijkt het net of je de trainer aanvalt.
Zoiets zeg je in een emotionele bui,
maar je kunt als voetballer nu eenmaal
niet alles zeggen. Natuurlijk kan ik mijn
mening geven, maar de bondscoach
kan een andere hebben. Hij denkt aan
andere factoren dan ik. We kunnen in
ieder geval niet spelen met een elftal
volgens mijn ideeën. Je bent met zes
tien selectiespelers en die hebben alle
maal andere opvattingen over voetbal.
Ga je dit ter discussie stellen, dan heb
je zestien andere elftallen. Noodzakelijk
voor Oranje in Italië is natuurlijk dat het
over een sterke as beschikt. Ik ben een
bewonderaar van Dick Nanninga, daar
durf ik rustig voor uit te komen. Maar
dat zegt natuurlijk niet alles."
Voor Ruud Krol moet Italië een nieuw
hoogtepunt worden in zijn toch al schit
terende carrière. „Italië en het EK zijn
iets spannends en daar houd ik van.
Uitdagingen halen de sleur uit je leven.
Mijn tweede EK is zeker zo leuk als een
WK, temeer daar er in Italië voor een
andere opzet is gekozen. De EK in 1976
in Joego Slavië was sfeerloos en slecht.
Je speelde voor 8000 mensen, een
kwalijke zaak, evenals de vele toestan
den rond het elftal en bondscoach Kno
bel. Toch hebben we de derde plaats
gepakt met een elftal dat, zoals voor
speld, helemaal zou afgaan. Het zou nu
voor ons gunstiger zijn geweest als we
in het noorden van Italië hadden moe
ten spelen. In ons eigen klimaat. Ik heb
al eerder gezegd dat de hitte in Napels
een groot probleem zal worden. Daar
om heb ik er ook op aangedrongen, dat
we lang voor die eerste wedstrijd in Na
pels moeten neerstrijken. Zo kun je ac
climatiseren en ben je sneller over de
moeilijkheden heen. Maar ik ben geen
dokter....".
MOEILIJKSTE
Het is voor Kro' een uitgemaakte zaak,
dat West Duitsland de moeilijkste te
genstander wordt in de poule. Maar hij
heeft hoop. „We hebben Duitsland nu
twee keer gehad tijdens een EK-toer-
nooi. De eerste maal verloren we, de
tweede speelden we gelijk. De derde
keer moeten we toch aan de goede
kant van de cijfers staan. Duitsland
blijft een moeilijke tegenstander, hoe
wel we hun kracht niet moeten overdrij
ven."
„De Tsjechen staan kwalitatief en tech
nisch op onze hoogte. Wij hebben te
gen hen nog iets goed te maken van
vier jaar geleden in Zagreb. Van de
Grieken weet ik niets. Je ziet er niets
van, je hoort er niets van. Maar ze heb
ben wel Rusland verslagen dus we mo
gen hen niet onderschatten. Weet je wie
goed voor de dag zullen komen in Ita
lië? De Belgen. Zij reiken waarschijnlijk
verder dan velen denken. Een jong
team met veel talent".
THEO VAESSEN
met 5-2 verslagen. Met de rust stonden de
leren nog met 2-1 voor maar Lotsy „trok
de mond eens flink open" en Oranje was
in de tweede helft herboren. Omdat Belgie
en Ierland al gelijk hadden gespeeld (4-4)
kon Oranje niets meer gebeuren. Belgie
werd ook nog met 4-2 verslagen en heel
Nederland zong „We gaan naar Rome".
Belgie ging trouwens, door een beter doel
saldo dan de leren, ook naar Italië.
Te vroeg
Maar Nederland had te vroeg gejuicht. Op
10 mei 1934 zou nog „even" een oefen
partijtje tegen Frankrijk worden gespeeld
in het Olympisch stadion. Binnen een
kwartier leidde Nederland met 3-0, ging
hautain spelen en verloor met 5-4. De keu
zecommissie had geblunderd door de bin-
nenspeler Jaap Mol als linksbuiten op te
stellen, waarover de Ajacied Mulders - als
reserve voor die plaats - zo verbolgen was
dat hij nooit meer voor Oranje wilde uitko-
„WEGAAN
NAAR ROME"
TE VROEG
GEZONGEN
men. Een excuus was dat Anderiesen en
Mijnders niet beschikbaar waren.
Oranje was evenwel niet zo bijster onder
de indruk en vertrok vanuit Arnhem, waar
leiders en spelers in hotel Bristol bijeen
waren gekomen, naar hotel Olga Regina in
Cernobbia aan het Comomeer. Het duel
met Zwitserland wachtte. Jaap Mol had
zijn accordeon meegenomen en de stem
ming zat er in. Allerwege heerste optimis
me. Bob Scholte zong vrijwel de gehele
dag „We gaan naar Rome" op de radio.
Voetbalminnend Nederland had het volste
vertrouwen in de selectie, bestaande uit
Halle, Van Male, Weber, Van Run, Van
Diepenbeek, Paauwe, Pellikaan, Anderie
sen, Oprinsen, Van Heel, Graafland, Wels,
Vente, Bakhuys, Smit, Mijnders, Lagen
daal, Mol en Schoemaker.
Tweespalt
Maar doelman Keizer had in die oefenpar
tij tegen Frankrijk gefaald en Lotsy zat met
een doelmansprobleem. Hij had Van Male
en Halle meegenomen maar liet toch
Gejus van der Meulen uit Nederland als
nog overkomen. Van der Meulen mocht
zijn vrouw meebrengen en dat zette kwaad
bloed bij de anderen die hun vrouwen
hadden moeten achterlaten. Voorts was
Mijnders niet fit en reisde de DHC'er Joop
van Nellen ijlings naar Italië. Maar de
HBS'er Bob Graafland was ook een uitste
kende linksbuiten, hoewel hij als linkshalf
was meegegaan. Er ontstond tweespalt.
De „vasten" namen het op voor de reser
ves, met wie ze zo lange tijd hadden ge
traind.
De gevolgen bleven niet uit. Toen het Ne
derlands elftal op 27 mei 1934 het San Si-
rostadion in Milaan betrad, werd het nog
hartstochtelijk toegejuicht door vijfduizend
landgenoten, van wie er zelfs op de fiets
naar Italië waren gereden.„We gaan naar
Rome", daverde het deze spelers tege
moet: Van der Meulen; Weber en Van Run;
Pellikaan, Anderiesen en Van Heel; Wels,
Vente, Bakhuys, Smit en Van Nellen.
Het was tropisch heet en het veld keihard.
Maar het ergste was dat de vorm verdwe
nen was. Na acht minuten knalde de Zwit
serse middenvoor Kielholz de bal achter
v.d.Meulen. Vlak voor de rust maakte Kick
Smit met een magnifieke kopbal gelijk
maar in de tweede helft sloeg Zwitserland
meedogenloos toe met doelpunten van
Kielholz en Trello Abegglen. Leen Vente
bracht de stand op 2-3 maar dat was ook
de eindstand. Nederland was in de eerste
ronde gewipt, de weg naar Rome was ver
sperd.
Lotsy had het elftal danig verjongd. Promi
nente spelers als Denis, Van Kol en Tap
hadden hun beste jaren gehad en werden
vervangen. De resultaten bleven niet uit,
getuige deze uitslagen: winst op Belgie
van 3-2, op Denemarken van 2-0, op
Frankrijk van 4-3, op Belgie van 4-1 en op
Duitsland van 2-0. De laatste vier waren
uitwedstrijden en in zes jaar had Oranje
op vreemde bodem niet meer gewonnen.
Was het vreemd dat zich een roes van de
Gejus van der Meulen, de doelman die
uir Nederland moest overkomen hoewel
Halle en Van Male beschikbaar waren.
Ook toen liep alles niet zo gesmeerd bij
Oranje W8nt er ontstond tweespalt om
dat v.d. Meulen wel zijn vrouw mee
mocht nemen en de anderen niet.
ST DUITSLAND
MOEILIJKSTE
GENSTANDER
