Franciscusband bestaat deze maand35 jaar
Ton en Coby Bakker
openden „tent"
waar je ook
verzorgd kunt eten
)e grimassen van boxer Boy
wr*
hond
zoekt;
Weer
verwarring
rond
subsidie
voor
VVV
Lisse
fAD/REGIO
LEIDSE COURANT
ZATERDAG10 MEI 1980 PAGINA 5(
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
mm
de muziek gaat met haar jaren
N« nee. In Leiden is dat dezer dagen te
nerken bij het Majorette-tamboer-
lijper- en trompetterkorps F.B.L., dat
ju 35 jaar bestaat. Bij wie niet helemaal
ka jrecies weet wat F.B.L. betekent, zal
»en licht opgaan als we de naam Sint
'P franciscusband noemen, want dat is de
e tam die sinds de bevrijding rijke
'I michten heeft voortgebracht. Het
egon in de late meidagen van '45.
tie Uierlei verenigingen en corporaties,
w< ;lubs en (jeugd)bewegingen, die tijdens
oorlogsjaren door de bezetter
verboden waren, staken de kop weer
op. Welpen en verkenners, die na 1941
nog even op een laag pitje
doorsukkelden als Kruisvaarders van
Sint Jan of zoiets, keerden ook weer
terug.
In Leiden durfde men het al gauw aan,
een verkennersband op te richten.
Binnen het toenmalige
Antoniuspatronaat was er een groep
Jongens die de echte pioniersgeest
lezaten en met bescheiden middelen
zo'n verkennersband in elkaar zetten.
Met een paar trommels en een stuk of
wat bazuinen werd de St.
Franciscusband in het leven geroepen.
Allengs groeide die Franciscusband uit
tot een korps met een aanzienlijk
aantal leden en in 1964 kwamn de
eerste meisjes erbij, hetgeen, zoals men
nu weet, een dankbare f
Na vele optredens in het land, tot over
de grenzen toe, werd in 1969 het
majorettenkorps opgericht. Zoals
secretaris B. de Wekker van de F. B. L.
zegt: „Deze meisjes zijn nu niet meer
weg te denken binnen onze band,
waarop we terecht trots mogen zijn. In
1970 werd ons eerste concours met het
majorettenkorps in Duinkerken een
werkelijk groot succes. In datzelfde
Burgemeester Botten op het punt van
ii,3öi nieuwe naam te onthullen: „Paer-
deburgh"; links Ton en Coby Bakker,
tmmdt gretige eigenaars van het Ripse
yam/eiteurant. Het is nu smullen gebla-
Jn Rijpwetering is deze week een
pangename stap van oud naar nieuw
;ezet. Je kunt er nu erg behoorlijk a la
:arte eten. Ook een verrassing voor
irs. P. J. Bol ten, burgemeester van de
gemeente Alkemade (waaronder het
Ripse kerkdorp valt), die op een
gegeven moment bij de opening zei:
i aanwinst voor Alkemade,
weinig op dit gebied
•d. Ifvoorhanden is". Eindelijk een zaak,
je volgens de eetcultuur
i de
het etablissement,
ffherboren, verscheen boven de ingang.
Onze fotograaf drukte waarschijnlijk te
vroeg af, waardoor de aandachtige
beschouwer van bijgaande
fotoreproduktie de indruk kan krijgen,
lat de Alkemadese eerste burger aan
t'n schone was staat te trekken. Niets is
minder waar; hij onthult hier de
voor een ruim zeventig
aar bestaande Ripse gelegenheid in de
inmiddellijke nabijheid van de
'aardebrug over de „Rijpwetering":
„Paerdeburgh".
Het jonge stel Ton en Coby Bakker
staat daarbij toe te kijken. Dit echtpaar
is het beschoren, de „Paerdeburgh" te
betrekken in de gunst van de talrijke
passanten, voor wie de Paardebrug
inmiddels een begrip is geworden. De
VLAKBIJ DE PAARDEBRUG LIGT NU
DE RIPSE PAERDEBURGH
jaar, toen we ons zilveren bestaan
vierden, bliezen ook voor de eerste
keer de trompetten mee. Nadat we veel
eerste prijzen op concoursen in de
wacht hadden gesleept werd 1978 voor
ons een bijzonder jaar, immers in
Leidschendam werd de band kampioen
van Zuid-Holland in de eerste divisie
G. Wie schetste niet alleen onze
verbazing, maar ook onze grote
vreugde, toen onze band in 1979 een
nog veel groter feest kon gaan vieren:
in Someren werd het Nederlands
kampioenschap gehouden en we
konden ons geluk bijna niet op toen we
daar landskampioen in dezelfde divisie
gljpg. Csfe „Rustoord*
werden".
„Inmiddels", aldus de heer De Wekker
uit Alphen a.d.Rijn, „is de naam St.
Franciscusband (wat die naamgeving
betreft moet je ook met je tijd meegaan,
zo is het nu eenmaal) veranderd tot
Majorette-tamboer-pijper- en
trompetterkorps F.B.L. Daar zit
natuurlijk Franciscus Band Leiden in.
Onze vereniging wordt begeleid door
een aantal enthousiaste mensen die
zich verdienstelijk maken om het
jubilerende koips goed te doen
functioneren. We gaan vol goede moed
op weg naar ons gouden feest in 1995
Maar wie dan leeft, die dan zorgt..."
life!
Rustoord, zoals het was zo'n zeventig jaar geleden, bij een voormalige brug
over de Rijpwetering. Bijna op de hoek in een bos....
twee Bakkers zijn nog pril: Ton is 27 en
z'n vrouw 25. Ze weten nauwelijks wat
er allemaal sinds 1907 bij de
Paardebrug gepasseerd is. Van horen
zeggen is bekend, dat oudtijds daar
boeren voorbij kwamen met hun
paarden, op weg naar de Leidse
veemarkt. Het was de enige plek waar
de knollen over de wetering konden
komen. Paardebrug dus. De
watersporters wisten er ook weg mee:
ze spraken af bij de paardebrug om er
aan te leggen, voor hun natje en
droogje.
De Paardebrug was dus al een begrip
in het dorp. Voor Ton en Coby Bakker
geen moeilijke opgave een nieuwe
naam te bedenken voor de geheel
vervallen zaak die eens café
„Rustoord" heette. Coby Bakker,
zichzelf noemend „een Hazerswoudse
boerendochter": „over die Paerdeburgh
hebben we niet hoeven nadenken.
Waarom zou je het moeilijk maken als
het zo eenvoudig is? We hopen alleen,
dat die naam in een oude spelling, met
het café-restaurant zelf, opnieuw een
begrip zal worden".
Tegenover de Pastoor v.d.Plaatstraat
(een wat vreemde „stadse" benaming
voor zo'n buitengebeuren langs een
oud-Hollandse wetering) ligt op de
hoek van de Oud Adeselaan nu
„Paerdeburgh". Voorbij de Paardebrug
begint de Koppoel. Het café is altijd een
familiebedrijf geweest. In 1907 begon
Siem van Benten er „Rustoord";
daartoe werden een paar oude huisjes
opgeruimd. Het was een café-herberg;
je kon er zelfs slapen, in een paar
kamertjes. Het was een rustplaats, een
uitspanning waar ook de paarden een
welkom rustpunt vonden. Vlak vóór de
tweede wereldoorlog waren de Van
Bentens overleden en erfde de familie
Straathof de boedel. De Straathofs
hielden het er slechts een week of zes
vol, want ze vonden het horecaleven
maar niks. De oorlog kwam en de
Duitsers trokken in Rustoord en lieten
er nauwelijks een spaan van heel.
Na de oorlog kwam Cor Bakker uit
Noordwijkerhout. Hij kocht Rustoord,
dat helemaal verwaarloosd en
uitgeleefd was. „Een puinhoop", zegt
z'n zoon Ton Bakker vandaag. Hij weet
het van overlevering. De jaren
spoedden zich voort en gaandeweg
verweerde boven de ingang de naam
Rustoord. De Ripse volksmond noemde
de taveerne inmiddels café Bakker.
Vader Bakker bakte de zaak ook niet
zo bruin als wel gewenst zou zijn
geweest. Zijn schoondochter: „Pa deed
een loonbedrijf erbij en moeder runde
het café. De zaak ging niet met z'n tijd
mee. Ze woonden er ook niet en het
café ging achteruit. Toen kwam zoon
Ton. Die kocht de optrek, omdat hij er
best zin en aardigheid in had. Hij had
z'n horeca-opleiding in het restaurant
de Groenendijk in Hazerswoude (waar
hij Coby Beukeboom leerde kennen) en
in De Witte Raaf bij Noord wijk. Bij
elkaar is het een ervaren paar, dat met
de „Paerdeburgh" hoge ogen wenst te
gooien.
Coby, die in '77 met Ton Bakker
trouwde, is best trots op haar man,
want in drie jaar tijd kreeg hij het voor
elkaar zo'n beetje de hele verbouwing
zelf te voltooien; „we hebben ongeveer
drie jaar lang, tot deze week, in de
rommel gezeten en nu zitten we in de
bloemen en planten van allerlei
vrienden en relaties". De eerste party's
zijn al geboekt, de zakenlunches zullen
ook wel komen en de vergaderingen,
de recepties, bruiloften en andere
festiviteiten kunnen niet uitblijven met
zo'n grandioze gelegenheid. Het
vroegere woonhuis werd restaurant, de
stal en garage werden herschapen in
een ruime restaurantkeuken, waar
Noordwijkerhouter Leo Salman als
chef de cuisine de scepter zwaait. Coby
Bakker: „Hij is nog jong, Leo, maar
heeft het echt in z'n vingers" En Ton
Bakker heeft, na al die
verbouwingsperikelen, nog zoveel
energie over om „fijn verder te gaan".
Het „hotel" bestaat niet meer; dat is nu
de woonruimte voor de twee Bakkers.
Op het terras is het wachten op de zon.
Coby Bakker: „Dat is een trekpleister,
waar de mensen op af komen. Zo zie je
niemand, maar als de zon doorbreekt
komt iedereen opeens overal vandaan;
net zoals mussen die plotseling
opduiken als je brood hebt gestrooid".
Woensdag was de opening van de
„Paerdeburgh". Er vloog een
vliegtuigje met een reclameboodschap
boven de Rip. Ton Bakker: „Ja, dat was
een initiatief van meneer Van Lent, die
heeft zelf een vliegbrevet, zie je".
Eindelijk een zaak, waar je verzorgd
kunt eten in het Lage Land rondom
Alkemade. Als het goed is, zul je
meneer Bolten, edelachtbaar, er meer
zien; hij heeft immers zelf de bel
geluid. Bootje afmeren en huppetaa; de
Paerdeburgh is zo eenvoudig
bereikbaar. En de Brasemroute voor de
fietsers loopt erlangs. Kijk maar eens
op een mooie zondag. Dat peddelt maar
over die Paardebrug, in horden
tegelijk. De Bakkers hebben een vitaal
punt uitgekozen voor hun ambities en
ze kijken verder. Zoals Coby Bakker-
Beukeboom zegt: „Rijpwetering is een
rustig dorp en toch overal dichtbij. En
we kennen geen sluitingstijden in
Alkemade...."
t
LISSE In tegenstelling tot eer
der gedane toezeggingen zal de
gemeenteraad van Lisse de eers
tkomende raadsvergadering niet
praten over een aanvullende sub
sidie voor de Lissese VW. Deze
vereniging die in financiële nood
verkeert, zag vorige maand haar
noodkreet gehonoreerd met een
raadsvoorstel voor een aanvul
lende subsidie van 5.000 gulden
per jaar. Dit terwijl het exploita- -
tietekort van de VW over 1979
ruim 20.000 gulden bedroeg.
In allerijl kon het college van b en w be
wogen worden om het raadsvoorstel in
afwachting van een nieuwe bespreking h
in te trekken. Met de leden van de g^.t,
meenteraad werd in de aprilvergadering
afgesproken, het subsidieverzoek in de
raadsvergadering van 14 mei opnieuw tp
bespreken. Tot ieders verbazing on^
De officiële gemeentelijke verklaring
hiervoor is 'dat het college van b en vy.
zich na kennisneming van de nieuwe ar-,
gumenten beraadt op het aanvullende
subsidieverzoek van de Vereniging voor
Vreemdelingenverkeer'. Een nieuw voori
stel aan de raad is volgens een woord
voerder van de gemeente Lisse voor een
van de eerstvolgende vergaderingen te
verwachten.
De Lissese VVV die haar servicepakket
de afgelopen jaren niet onaanzienlijk'
heeft uitgebreid en die ook een belangrij
ke plaats inneemt in het toeristische,
maar ook plaatselijke gebeuren, krijgt
van oudsher een subsidie van 150 van'
haar eigen contributies en donaties. Naar
aanleiding van het drastisch teruglopen
van deze laatstgenoemde inkomsten ett
de evenzeer drastisch stijgende vaste las
ten, benaderde de VVV de gemeente Lis
se voor een aanvullende steun in harde
guldens. Als voorbeeld voor de financiële,
problemen werd het dubbele effect var*
teruglopende donaties aangevoerd. In dë
huidige situatie wordt het wegvallen van
inkomsten ook nog eens gevoeld in eert
hieruit voortvloeiende vermindering van
gemeentelijke subsidie.
In een gesprek met de gemeente Lisse
werd als voorbeeld een bedrag van 5000-
gulden aan inkomstenderving genoemd.
Het gemeentebestuur maakte uit deze op
merking op dat deze 5000 gulden de tota
le financiële nood inhield en vervaardig-,
de een discussiestuk voor de raadsleden,
waarin werd voorgesteld jaarlijks (onaf
hankelijk van de 150 procentsregeling)
aan de VVV te verstrekken. Met een ex-'
ploitatietekort van 20.000 gulden over '79
en eenzelfde tekort in het vooruitzicht
voor 1980, vroeg VVV-voorzitter Van der
Kroft de gemeenteraad het voorstel nog
even aan te houden in afwachting vaa';
een nieuw onderhoud met het Lissesë'
college. Er is inmiddels een gesprek ge-'
weest met een ambtenaar van de Lissese
afdeling Financiën. Ondanks de nieuwe
verwarrende situatie veronderstelt de
VVV dat het college van b en w bereid is
wat dieper in de buidel te tasten. In het
andere geval zal de Lissese VVV in na
volging van naburige VVV's verder in
moeten teren op haar eigen reserves en
uiteindelijk de strijd wellicht zelfs geheel
moeten staken.
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek
„Hond zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond (of
soms ook wel een kat) beschreven die in het asiel verblijft
om daar een zekere dood tegemoet te gaan... tenzij het dier
een goed tehuis vindt. De in de rubriek beschreven hon
den zijn óf gevonden, óf door hondenbezitters naar het
asiel gebracht. Ze worden om uiteenlopende redenen afge
staan, vaak begrijpelijk, maar soms ook volslagen onzinnig.
De in „hond zoekt huis" beschreven dieren zijn alle goed
gezond, hebben een wormkuur ondergaan en zijn volledig
ingeënf. Tegen betaling van circa 60 gulden ten bate van
zwerfdieren zijn ze af te halen. Adres: Nieuw Leids Diere
nasiel, Besjeslaan 6b, Leiden. Tel.: 411670. Geopend di. t/m
vr. 10-12 en 14-17 uur, za. 10 tot 12 en 14-16 uur. Zondag en
maandag gesloten.
ÏIDEN 'Een boxerkop spreekt
Pkdelen' is een veelgebruikt gezegde
(der hondenliefhebbers. De hond van
s week, de 2-jarige gecastreerde reu
oy. zou het schoolvoorbeeld van dit
feegde kunnen zijn. Met zijn expres-
feve snuit, die het dier in vaak clow-
[ske bochten weet te wringen, ziet de
•nd keer op keer kans een wit voetje
1 de asielbezoekers te halen. Maar
t mag de boxer graag zien, dat men-
1 bij hém in een goed blaadje probe-
i te komen.
doet zijn naam eer aan. Het beest,
Ihtbruin van kleur met een zwarte snuit
witte bef, is bepaald klein van stuk in
feenstelling tot zijn vaak reusachtige ras-
snoten. Boy kwam ongeveer twee jaar
"kien voor het eerst in het Leidse Die-
1 terecht. Drie dagen later was de
frandere boxer alweer vertrokken. Een
gezin uit Zoeterwoude had niet veel tijd
nodig om te beslissen het dier mee naar
huis te nemen. Boy had echter problemen
in Zoeterwoude. De hond accepteerde de
vele vriendjes van de kinderen namelijk
niet. Boy liet niet toe, dat de vriendjes een
voet over de drempel van 'zijn' nest zet
ten. Volgens de eigenaar had Boy af en
toe zelfs de neiging naar de bezoekende
kinderen te happen, hetgeen niet altijd in
goede aarde viel. Maar van valsheid kan
het dier in geen geval beticht worden.
Boy is gewoon een vriendelijke, enthou
siaste, ietwat jaloerse boxer.
Overigens gaan Vincent, de tweeëneen
half jaar oude zoon van asielbeheerder
Wil Tiele en Boy op uiterst vriendelijke
voet met elkaar om en van enige agressie
noch van de kant van Vincent noch
van Boy is geen sprake. De jaloezie van
Boy was er desalniettemin de reden van;
dat de eigenaar zij het met pijn in het
hart na acht maanden besloot Boy te
rug naar het asiel te brengen. Het best is
de hond dus op zijn plaats in een gezin
met al iets grotere kinderen. Autorijden
vindt de boxer geen bezwaar en ook kan
hij wel andere dieren in zijn nabijheid ve
len.
Hertha
De zes jaar oude Hertha, de hond van vo
rige week, is nog niet aan de baas geko
men. Wel zijn een aantal adspirant kopers
naar de herder komen kijken, maar zij
vonden Hertha te oud of de behuizing was
niet geschikt om het dier te kunnen her
bergen. „De leeftijd hoeft zeker geen re
den te zijn om de hond niet te nemen.
Weliswaar is het karakter van het dier
reeds gevormd, maar je kan het beest nog
wel degelijk dingen aanleren," aldus WU
Tiele.
Boy heeft een expressieve snuit
