Patti Hess komt over acht maanden
terug om zingend Europa te veroveren
Boerhaave-voetbaltoernooi voor Przewalskipaard
PRINS BERNHARD VERRICHT AFTRAP
Kapelcon eer ten
Leiden ontdekt
'agin TAD/ REGIO
LEIDSE COURANT
WOENSDAG 23 APRIL 1980 PAGINA
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
1 D
|,e2L| aar celstraf
won oor afpersing
n diefstal
S X' EIDEN De officier van
co! istitie bij de Haagse recht-
01 nk eiste gisteren twaalf
i manden gevangenisstraf
aarvan twee maanden
da oorwaardelijk tegen een 21-
)orthair'£e bouwvakker uit Lei-
Liefdim we&ens P°£inS tot afper-
oncei n£' diefstal en vernielin-
ken ®n*
enenf 4 februari van dit jaar
legen'on8 verdachte de .woning
ee, m zijn werkgever binnen en
He ^er bedreigingen eiste hij
js j, itbetaling van hem nog toe-
toeee omenc* en vakantiebon
en. Tijdens een vechtpartij
v.-iccJtelde verdachte een bankbil-
van honderd gulden weg.
de woning vernielde hij de
egel en kondigde aan dat de
ïtgenote van zijn werkgever
eor hem zou worden ver-
racht of zwaar mishandeld,
•e werkgever werd door ver
achte geschopt en geslagen,
'et 7-jarig dochtertje van het
'achtoffer durfde enkele
achten niet meer thuis te sla-
en, zo bang was het kind ge-
orden door het tumult dat
eerste. De man bracht aan de
oor de woning geparkeerde
Jto vernielingen tot een be-
fag van 2400 gulden aan.
oor de rechtbank bekende
i de feiten hoewel hij ver
aarde van alles zich weinig
kunnen herinneren, omdat
j zwaar onder invloed van
rank was. In die tijd dronk
derde 'j wel twintig flessen bier.
send* officier stelde dat verdach-
dal1 ver de grens had overschre-
de dan hetgeen betamelijk is.
gul- verdediger, mr. Sprenger
n hel leende dat hier geen sprake
1 ooivan afpersing, het betrof
eld waarop verdachte recht
hij^d. Hij had gehoord dat de
Werkgever failliet zou gaan en
„.ik- "üde daarom zo spoedig mo-
Een Slijk geld en vakantiebonnen
k hd "ebben. Verdachte is thans be-
dit sg het alcoholprobleem voor
open dch op te lossen. De verdedi-
s vat Sr vroeg te volstaan met de
.vaar- ?he maanden door verdachte
lever fljporlopige hechtenis door-
poftcht. Vonnis op 6 mei.
DRIE WEKEN „GOING DUTCH" IN NOORDWIJKERHOUT
Je zult toch, als blonde
duinstreker met
wedstrijdbedoelingen,
voor het eerst en het
laatst van je leven in 's
werelds meest beruchte
gokcentrum Las Vegas
vertoeven om er de
naam van dartgooiend
Nederland hoog te
houden, en dan zo'n
beetje met een
geïnspireerde country
and western-zangeres
weer thuiskomen. Iets
dergelijks, met later
toegevoegde duidelijke
omschrijvingen van
omstandigheden,
drijfveren en opzet, is
Frans van der Geest,
hotelhoudend te
Noordwijkerhout en
daar ook optredend als
dartgrootheid (pijltjes
werpend op z'n Engels,
door de Vlamingen als
vogelpikken aangeduid)
stimulator van z'n
eigen Schotse bar of pup
en verspreider van de
meest uiteenlopende en
fantastische bieren, nou,
zoiets is middendertiger
Van der Geest dan toch
maar overkomen.
In november vorig jaar zat
hij zeventien dagen in Los
Angeles en Las Vegas tussen
het internationale pijltjes
gooien door (resultaat: een
13e Nederlandse plaats
onder de zestien
deelnemende landen)
behoorlijk naar zijn thuis en
gezin te verlangen en drie
weken geleden kwam zijn
„ontdekking" op vleugelen
van een of andere
Amerikaanse
luchtvaartmaatschappij naar
Nederland en koos verblijf
ten huize van de Van der
Geesten om vandaaruit
vocaal en op haren en
snaren te opereren* binnen
Nederlands oor- en
oogbereik. Alleenstaande
iiev< Patti Hess, wel 30 jaar maar
I van d'r leven geert familie
CDA van de voormalige vice-
Führer van het Derde Rijk
en ook niet van Britse Dame
Myra Hess, heeft de eerste
schreden op de weg naar
Europese waardering gezet
intussen, sinds twee
dagen, weer terug op haar
saloonnest in Las Vegas,
Nevada.
Nu is Frans van der Geest,
met volledig en begripvol
Patti Hess bij Frans van der Geest thuis in Noordwijkerhout.
medeweten van zijn
lotsverbonden waardin
levensgezellin, niet „the one
who flew over the cuckoo's
nest", maar als hij, dart-
begoochelde, landerig, moe
en balend, niet met z'n
twaalf pijltjesgooiende
goedwillende landgenoten
was neergestreken op die
rokerige tent, was Patti voor
het Avondland verloren
geweest. Nu schijnt het, dat
Frans haar bedje heeft
gespreid en ze komt in
december terug om haar
zeggingskracht in Nederland
en Engeland helemaal waar
te maken.
Hoe is dat nou allemaal,
tussen de bedrijven door, in
z'n werk gegaan Frans van
der Geest geeft tekst en
uitleg, terwijl smiling Patti
Hess zich aarzelend opmaakt
voor de thuisreis. Rrroeng...,
doet ze over de snaren van
haar guitaar...: „Fraens,
would you kindly tell my
story, please ,,Of course,
my dark treasure and apple
of my eye...". Frans zegt dat
niet en hij denkt het ook
niet, maar ik stel me voor
dat hij het gedacht zou
kunnen hebben, want hij
heeft voor dit experiment
met Patti op Europese
bodem veel overgehad. "Nou
kijk, Patti is dus dertig, in
'75 gescheiden van haar
man, een knaap die uit
Vietnam teruggekomen
eigenlijk, zoals zovele andere
jonge Amerikanen na die
vreselijke, rampzalige
periode, helemaal
losgeslagen was. Geen land
en zee meer mee te bezeilen.
Patti wist van aanpakken,
behaalde twee graden aan de
universiteit van Ohio, de
staat waar ze vandaan komt.
Eén graad in een ziekenhuis
yoor kinderopvang, een
soort kinder-therapeute zeg
maar (daar is ze ook gaan
zingen met die kinderen) en
ze haalde een graad binnen
een volledige zangopleiding,
met als eerste instrument
wat eigenlijk niets met
zangopleiding heeft te
maken, maar het is mooi
meegenomen de guitaar
en als tweede de dwarsfluit.
Beter dan Marlous
(dwars)Fluitsma dus. Het
moet een stevige opleiding
zijn geweest", is Frans'
stellige overtuiging.
Patricia Hess spreekt Engels
en Spaans, haar tweede taal
op de highschool, want
Mexico is niet zo erg ver
weg. En dan zingt ze. Ik heb
haar gehoord: een heldere,
erg zuivere sopraan, met een
beheerste techniek die ze
aanwendt binnen de
gospelsongs, de folkmusic,
de country and western-
style, de „blue grass" (zoiets
als de cowboyversie van
volksmuziek; Frans: „een
stroom in de muziekwereld,
een begrip, hebben ze me
verteld") en net zogoed in de
Spaanse classics. Patti Hess
is, volgens Frans die het kan
weten zo langzamerhand,
een leuke, spontane meid,
,.een typisch Amerikaanse
die gewoon zegt, dat je een
leuk jassie aan hebt en
vraagt of dat van wol of zo
is. Dat zul je een Europeaan
niet gauw holten vragen".
Enfin, Patricia Hess woont
en zingt doorgaans in Las
Vegas. Frans van der Geest:
„Een Mekka van toestanden,
waar de sub-top van
artiesten nauwelijks aan de
bak kan komen. Het is nou
een keer zo, dat vele
varkens de spoeling dun
maken. Als iemand van
Patti's klasse hier in
Nederland werkte, zou ze
bekendheid krijgen". We
vertalen deze passage even
voor miss Hess en ze staat
meteen achter dit oordeel,
want ze heeft in een paar
weken tijd de Nederlandse
appreciatie geproefd.
Drrriiingg...doet ze over de
zes snaren: „would you like
to hear another song
vraagt ze. „Something
Spanish Laten we eerst
nou maar dit verhaal zien af
te breien, dan kijken we
straks nog wel verder.
Patti Hess schrijft haar eigen
bladmuziek en dat is
klassewerk. Volgende
maand verwacht ze haar
eerste single in de States. In
december komt ze weer naar
Europa, op contract van een
Nederlandse agent, om in
Engeland en Nederland op
te treden. Van der Geest:
„Er zijn maatschappijen die
haar wel willen pushen".
Met dat gepoesj hoopt ze ook
tijdens haar toernee radio-
en teevee-opnamen te
kunnen maken.
Nog even terug naar Frans'
dartsomzwervingen in de
Wild West. „Je had daar als
equipe je wedstrijden, die
werkte je gewoon af.
Daaromheen verveelde je je
al gauw dood. We zaten er
niet om te gokken, was het
vooropgezette plan, maar na
een dag of drie liepen we te
balen. We zagen in Las
Vegas en Los Angeles alleen
maar oudere mensen in die
hotel-cassino's, of ritsen
rijke vrouwen die uit louter
ballorigheid probeerden
achterelkaar mannen te
versieren. Geen prostitutie,
maar gewoon als een soort
sport. Ook zoiets wordt erg
gauw stierlijk vervelend. We
ontmoetten Patti daar op
een party en het contact
werd gelegd. Ze stuurde een
bandje met een paar
nummers naar me op, een
paar maanden geleden, en ik
liet dat bandje horen bij de
Estec Music Club. Daar
vroegen ze: wie is dat
Klinkt uitstekend Ze
hadden natuurlijk nog nooit
van Patti Hess gehoord,
maar het was die club waard
om 300 tot 500 gulden aan
honorarium op één avond te
betalen. Nou, toen dacht ik:
als jullie dat er voor over
hebben, moet er handel zijn.
Links en rechts verspreidde
ik kopieën van dat bandje
en de belangstelling steeg".
Eind maart nam Patricia
Hess drie weken vakantie op
in Las Vegas en vloog naar
Nederland om zich voor
korte tijd metterwoon in
Hotel Van der Geest te
vestigen. Ze had nadien
optredens in Odiliapeel,
Boxtel en Den Helder en
vaak verscheen ze spontaan,
met de gitaar onder de arm,
bij Frans in de „kroeg", de
Bierbengel, om er te zingen
en te spelen. Dat sloeg
geweldig aan en bracht een
vracht volk op de been.
„Iedereen hard meezingen,
hè; hartstikke gezellig was
dat", geniet hotellier Van
der Geest nog na. Patti komt
er nu tussen. Ze is
enthousiast over het
Nederlandse publiek, „want
die mensen luisteren en
zingen mee. In onze
Amerikaanse clubs gebeurt
van alles. Ze drinken er,
kaarten, vechten eventueel,
maar ze luisteren niet".
„Zeker", valt Frans haar bij,
„de artiesten zijn daar in de
eountry-clubs een deel van
het meubilair als ze mindere
goden.zijn en met Frank
Sinatra steevast in de
buurt".
Patti Hess, die Russisch-
Hongaarse grootouders heeft
(„vandaar dat Slavische
hoofd van haar", registreert
Frans, op z'n knevel
kauwend), repeteert elke
dag drie tot vier uur,
gewoon om d'r stem bij te
houden. Frans: „zingen en
tokkelen zogezegd. Ze is
gewoon maf van muziek. Ze
rijdt in een ouwe
Volkswagenkever zonder
remmen. Eerst muziek
kopen, zegt ze, en dan
komen die remmen nog
weieens als er geld
overblijft. Misschien spijkert
haar vaste vriend Angelo,
die professor is aan de
universiteit van Nevada, nog
wel wat bij, want zonder
remmen kun je niet rijden
dacht ik. Aan één kant ben
ik blij, dat ze nu terug gaat,
want het waren me de
weekjes wel met dat op en
neer reizen. Het was gewoon
een experiment voor me:
hoe breng ikr die Patti in
Europa aan de bak. Dan
moet ze natuurlijk ook in de
krant. Bedankt alvast".
„Yeahh, thanks a lot",
repeteert Patti Hess, met een
brede smile en de oogjes
bijna dichtgeknepen uit
waardering. De gerokte
Schot van de Scots Bar aan
de muur van de pup kan
daar niets meer aan
toevoegen. Frans van der
LEIDEN Prins Bernhard ver
richt zaterdag 24 mei de eerste af
trap van een voetbalwedstrijd tus
sen een team van ambassadeurs in
Nederland en een elftal van hoogle
raren van de medische faculteit
van Leiden. Charles Corver treedt
op als scheidsrechter. Haarlem-trai
ner Barry Hughes is aangezocht als
coach van de ambassadeurs en
Frans Derks begeleidt de hooglera
ren. De wedstrijd vormt de afslui
ting van het tweede Boerhaave-
voetbaltoernooi dat op de terreinen
van de Leidse voetbalvereniging
Lugdunum wordt verspeeld.
Teams van artsen en hoogleraren van de
academische ziekenhuizen in Nederland
zullen tegen elkaar in het strijdperk treden,
Het deelnemersveld wordt gecompleteerd
door elftallen van de Leidse politie en
brandweer. De opbrengst van dit tweede
Boerhaave-voetbaltoefnooi is bestemd voor
de instandhouding van het Przewalski
paard in het nog in te richten semi-reser-
vaat in het natuurpark Lelystad.
Het Przewalski-paard is het laatste nog le
vende echte oerwildpaard. Er leven nog on
geveer $)0 van deze paarden in dierenti^.
nen. In het wild zouden ze allang zijn uitge
storven. Helaas kan geen dierentuin deze
paarden voldoende ruimte bieden. Veel
veulens sterven jong, er zijn fokproblemen
door hoge inteelt en erfelijke ziekten begin
nen de kop op te steken. De enige mogelijk
heid om het Przewalski-paard nog te redden
is om hem terug te brengen in de natuur.
Dat kan door het stichten van natuurreser
vaten, zoals het in te richten semi-reservaat
in het natuurpark Lelystad, waar hem wel
voldoende ruimte kan worden geboden.
De opbrengst van het eerste Boerhaave-
toernooi was bestemd voor de Olympische
Spelen voor gehandicapten, die dit jaar ii
Arnhem worden gehouden. Na afloop vat
het toernooi kon aan het organiserend comi
té een cheque van 100.000 gulden wordei
overhandigd. Het streefbedrag voor dit jaa
ligt in dezelfd« orde van grootte.
Diamanten
trouw
Het echtpaar G.
Glasbergen-van den
Wijngaard werd
gisteren in verband
met het 60-jarig
huwelijksfeest door
loco-burgemeester en
mevrouw Waal
bezocht. Meneer
Glasbergen is tot zijn
pensionering als
landarbeider
werkzaam geweest.
Vandaag is de
eigenlijke trouwdag en
daarom gaan beide
81-jarige echtelieden
met de kinderen een
dagje uit. De
jubilerende
echtelieden hebben
twee dochters en in
totaal zeven
kleinkinderen, die op
hun beurt weer voor
zes nakomelingen
hebben gezorgd. Eén
van de kleindochters
is zelfs uit Oostenrijk
overgekomen, om het
feest mee te kunnen
vieren. In de
bejaardensociëteit
van de hervormde
kerk werd vorige weel<
alvast uitbundig feest
gevierd.
Geest vindt het prachtig, „so
far". Tot dusver is het
gesmeerd verlopen, met een
wenkend perspectief van
een. „Europese toekomst"
voor Patricia Hess in het
verre vooruitzicht.
Wrraaammm... en het
instrument wordt
opgeborgen.
All styles-Patti is inmiddels
terug in Las Vegas, want 's
zomers is daar werk plenty,
in de hitte van de woestijn
met de uitgedroogde
rivierbeddingen. Las Vegas
zou dan eigenlijk voor
Pampus moeten liggen, maar
de money making gaat stug
door en iedereen loopt er
rond met het bovenste
overhemdknoopje los. Dat
was toch al Amerikaans,
lang voordat de oude wereld
die informele gewoonte
overnam. Frans van der
Geest is er nu geweest. In
november en in z'n blote
hempje. Even doorrijden
naar een Mexicaanse
grensstad: „één grote
gekleurde kermis, met
bedelaars en siësta; een
enorme ervaring. Ik zal er
nooit meer komen. Amerika
en ook Mexico is mijn stijl
niet. Wel een formidabele
belevenis. Volgend jaar zijn
de darts
wereldkampioenschappen in
Wales. Prachtig. En het jaar
daarop in Nieuw-Zeeland.
Schitterend. Ook daar ben
ik van de partij. Ach, Las
Vegas en het droge rotsige
land eromheen, waar een
Patti Hess een redelijke
boterham verdient. Waar
mogelijkheden zich
voordoen trekt ze heen, in
haar kever die geen
deugdelijke remmen heeft.
Las Vegas; ik heb er
verkeersborden gezien en
niet eentje was er
ongeschonden. Het zijn er
simpele plattelandsmensen
die cowboytje spelen en
vanuit hun auto's die borden
vol kogelgaten schieten.
Nee, dan hou ik het maar
liever voorlopig op
Noordwijkerhout..."
LEIDEN Zowel vorige week woensdag als gisteren toen
de pianiste Elizabeth Nijenhuis een recital gaf kende een
kapelconcert (tot voor kort spraken we van Rijksdaalder-
concert, een benaming die om begrijpelijke redenen bijstel
ling behoefde) een zeer grote publieke belangstelling.
Is er sprake van toeval, of heeft het Leidse publiek de Kapel
concerten ontdekt en krijgt de gevarieerde en kwalitatief zeer
behoorlijke reeks eindelijk de belangstelling die hij verdient, ge
zien ook de uiterst lage toegangsprijs? Hopelijk is het laatste het
geval. Hoe verheugend dit mag zijn, toch is er ook hier een
keerzijde. De Kapelza'al blijkt voor een gezelschap van honderd
of meer mensen ondergeventileerd, daardoor te benauwd en
naarmate een concert vordert heeft men meer en meer moeite
zijn hoest in te houden.
Elizabeth Nijenhuis had een bekend maar prachtig programma
gecomponeerd met vele hoogtepunten uit de pianoliteratuur.
Wat dat betreft was het Italiaans concert van Bach een uitzon
dering omdat het niet voor piano geschreven is en daarop ook
minder tot zijn recht komt. Een absoluut hoogtepunt vormde de
vertolking van Impromptu nr. 3 in Bes, op. 142 van Schubert.
Beheersing, evenwichtigheid en grote muzikaliteit kenmerkten
de versie van gisteravond.
Van de romantiek van Schubert naar het beeldenrijke impres
sionisme van Debussy is zeker niet een te grote stap. Een veel
grotere stap maakte de pianiste naar mijn indruk binnen het
stuk van D., het „L'Isle joyeuse". Klonk het eerste gedeelte zeer
acceptabel, verderop bracht E.N. een te grote nadrukkelijkheid
aan om niet te spreken van een lichte ontaarding.
Ook na de pauze bleek de pianiste zich het meest thuis te voelen
in de melodieuze stukken. Van al het van Chopin gespeelde
werk (een Barcarolle, drie Mazurka's en een Ballade) waardeer
den we de als toegift gespeelde Etude op. 10 nr. 3 het meeste.
ARIE DE RU
