Jimmy Carterde 51ste
gijzelaar van Khomeiny
Vragen voor de onderzoekers
van de „Alexander KieHand"
VERTROUWEN IN PRESIDENT NEEMT AF
PASSEN VOOR PASEN: VROLIJKE JAPONNEN, MODIEUZE
REGENMANTELS EN BETAALBAAR BOVENDIEN.
99-
Boorplatform
45,-
öUllfcNLANU
LEIUSE COUHAN r
DINSDAG 1 APHIL 1980 PAGINA 17
OORZAAK RAMP MET HOTELPLATFORM NOG ONDUIDELIJK
STA VANGER Zolang er niet
meer gegevens bekend zijn, moet
elke speculatie over de oorzaak
van de ramp met het drijvende
hotel, de Alexander Kielland, be
ginnen bij het „verschrikkelijke
gekraak" dat een Engelse overle
vende heeft gehoord toen het ge
vaarte begon over te hellen en dat
zich herhaalde alvorens het plat
form definitief kapseisde omdat
kennelijk een van de vijf stalen
peilers waarop het platform rust
te, afbrak.
Een booreiland dat zich half onder water
bevindt, kan men niet vergelijken met
een normaal vaartuig. Het platform steunt
op twee of meer grote pontons, die boven
water kunnen komen als het platform in
beweging is, maar die door de druk van
het water 20 tot 30 meter onder de zees
piegel blijven als het (boor)eiland stil ligt
om een put te slaan of, zoals in dit geval,
onderdak te bieden aan de bemanning
van het nabijgelegen booreiland Edda.
Op deze pontons staan dikke, holle stalen
peilers waarop het eigenlijke platform
rust. Om lekkages te voorkomen die een
gevaar kunnen opleveren voor de stabili
teit, zijn de holle buizen verdeeld in af
zonderlijke reservoirs die men desgewenst
met water kan vullen of kan laten leeglo
pen om het vaartuig in de vereiste positie
te krijgen.
Aan deze structuur heeft men de voor
keur gegeven boven die van een normaal
schip, omdat deze structuur gedeeltelijk
toegang geeft aan de golven en omdat de
pontons zo diep onder water liggen dat
het vaartuig nauwelijks of geen hinder
ondervindt van de golfslag. Zelfs bij gol
ven van zes tot tien meter hoog, zoals bij
voorbeeld afgelopen week donderdag, zou
dit type booreiland slechts 1 tot 1.5 meter
overhellen.
Het feit dat dit type platform enigszins
toegeeft aan de golven, betekent dat het
zeewaardiger is dan een platform dat ver
ankerd ligt aan de zeebodem. Maar hoe
stabieler het platform is, hoe minder zee
waardig het is, en bij windkracht 10 staat
het platform nog steeds op zijn grondves
ten te schudden.
Vandaar dat de Burgoyne Commissie die
begin deze maand verslag heeft uitge
bracht over de veiligheid van booreilan
den in het Engelse gedeelte van de Noord
zee, veel nadruk heeft gelegd op de kwali
teit van het staal en heeft aangedrongen
op regelmatige inspectie. Er zijn talloze
redenen waarom gelaste naden kunnen
breker^ zoals metaalmoeheid, roest, kleine
breuken. De commissie waarschuwde dat
bij „een aantal platforms half onder zee,
fouten in het lassen aan het licht zijn ge
treden die zo groot zijn dat het voortbes
taan van het hele platform aan een zijden
draadje hangt".
De commissie heeft geen onderzoek ver
richt in het Noorse gedeelte van de
Noordzee, waar de veiligheidsvoorschrif
ten strenger zijn, alhoewel dat niet hoeft
te betekenen dat ze ook effectiever zijn.
We weten niet wat de breuk in een van
de peilers van de Alexander Kielland
heeft veroorzaakt, maar het spreekt voor
zich dat een slechte las en mogelijk roest
verantwoordelijk is voor de ramp.
De volgende vraag die zich voordoet, is of
dat geleid kan hebben tot kapseizen. Is
het bijvoorbeeld mogelijk dat een van de
peilers gelekt heeft waardoor de druk op
de andere peilers onevenredig groot
werd? Was het wel verantwoord om
slaapeenh?deh voor 350 man in te richten
zonder eerst de 200 ton zware boortoren
in het midden van het dek te verwijde
ren?
Deze vragen moet de Noorse onderzoek
commissie als eerste beantwoorden. De
bevindingen van de commissie zullen
waarschijnlijk tot strengere veiligheids
voorschriften leiden, zoals ook drie jaar
geleden is gebeurd na de ramp met het
booreiland Ekofisk. Ook toen heeft een
zorgvuldig onderzoek geleid tot voor
schriften die de veiligheid hebben ver
groot.
(Copyright The Guardian)
Onderzoeks
commissie
aan het werk
STA VANGER In
Sta vanger is gisteren
officieel het onderzoek
aangevangen naar de
ramp met het drijven
de hotel, de Alexander
Kielland. De enorme
vijfde stalen poot die
in vliegende storm af
brak, is het voornaam
ste onderwerp van on
derzoek. De zes meter
brede zuil zal worden
onderzocht door een
door de Noorse rege
ring ingestelde onder
zoekscommissie. De
Alexander Kielland
zelf drijft nog altijd
ondersteboven in de
Noordzee. Het kan nog
weken duren voordat
I het platform is gebor-
i gen.
(Van onze correspondent
Dick Toet)
WASHINGTON De Amerikaanse
president Carter begint er ernstige
hinder van te ondervinden, dat hij in
feite de 51ste gijzelaar van ayatollah
Khomeiny is. Sedert 4 november van
het vorig jaar, toen de Amerikaanse
ambassade in Teheran werd bezet,
heeft Carter, door zijn belofte niet op
campagne te gaan zolang de gijze
laars niet vrij zijn, nauwelijks een
stap buiten zijn witte ambtswoning
gezet. Deze nette schipper, die de
knuisten stevig om het roer houdt en
niet bereid blijkt aan het gekibbel op
het voordek mee te doen, sprak de
Amerikanen aanvankelijk nog aan.
Zozeer zelfs, dat de populariteit van
Carter aan de vooravond van de strijd
om het presidentschap een spectacu
laire sprong maakte. Maar het optre
den van de president heeft de natie
tot nu toe geen enkel tastbaar resul
taat opgeleverd. Integendeel, de situa
tie van de gegijzelden in Iran lijkt,
ondanks de briefwisseling tussen het
Witte Huis en Teheran, uitzichtlozer
dan ooit, terwijl de Amerikanen met
de dag ongeduldiger worden.
Een succesvolle militaire actie is echter
uitgesloten en economische sancties kun
nen uitsluitend enige symbolische waar
den worden toegekend omdat de VS
nauwelijks nog met Iran handelt. Het is
daarom niet overdreven om te stellen,
dat Carters politieke toekomst nog steeds
voor een belangrijk deel in handen is
van de ayatollah Khomeiny.
Vergeten
Mochten de vijftig gegijzelden triomfan
telijk in het vaderland terugkeren, dan
lijken de meeste Amerikanen toch be
reid in ieder geval voor een tijdje
te vergeten dat de inflatie het land tot
aan de lippen is gestegen en dat de olym
pische boycot niet helemaal is geworden,
wat men zich ervan had voorgesteld. Ze
zouden dan wellicht ook bereid zijn te
aanvaarden, dat waar gewerkt wordt
wel eens spaanders vallen. Zoals bijvoor
beeld onlangs bij de geruchtmakende
stemming in de Verenigde Naties over
de Palestijnen bleek.
Momenteel is men zo ver nog niet. De
grote joodse gemeenschap in New York
heeft de betreffende VN-stemming in ie
der geval niet als een „vergissing", maar
als een tegen Israël gericht gebaar be
schouwd (denk aan de winst van Ken
nedy in de voorverkiezingen). Een poli
tiek waarbij Israël niet meer uitsluitend
kritiekloos wordt gesteund, blijkt in de
Verenigde Staten nog bijna onmogelijk.
De regering Carter zoch al langer naar
een mogelijkheid om langs officiële weg,
bijvoorbeeld de VN, tot een veroordeling
van de Israëlische nederzettingenbeleid
te komen. Maar de vergissing was men
deze stap zette, uitgerekend bij een ten
aanzien van Jeruzalem zeer ongelukkig
geformuleerde resolutie.
President Jimmy Carter, een ge
vangene van ayatollah Khomeiny in
zijn eigen Witte Huis.
Daarnaast blijken de buitenlandse tegen
slagen voor Carter de aandacht ook
meer te hebben gericht op de binnen
landse problemen. De toestand van de
Amerikaanse economie is bepaald niet
hopeloos, maar wel zeer zorgelijk. Bo
vendien is er weinig zicht op spoedige
verbetering. De Amerikanen krijgen
hier de rekening gepresenteerd voor het
feit dat zij op energiegebied altijd
voor een dubbeltje op de eerste rang
hebben gezeten en hun economie voor
een belangrijk deel via de „creditcard"
(het zogenaamde plastic geld) hebben
gebouwd op overmatig lenen. Gevoegd
bij het feit dat de VS op sociaal gebied
ten opzichte van veel landen in West-
Europa nog een astronomische achter
stand hebben in te halen en „groei" nog
immer het toverwoord is voor alles wat
met economie te maken heeft, blijkt ook
het Amerikaanse toekomstbeeld niet erg
rooskleurig. Hoewel de benzineprijzen in
de Verenigde Staten in de laatste ander
half jaar bijna zijn verdubbeld, betaalt
men hier voor een liter benzine nog al
tijd ongeveer de helft van de gemiddelde
prijs in West-Europa.
De Amerikanen worden zich echter
meer en meer bewust van de groeiende
problemen. Maar het verkiezingscircus is
voornamelijk een schouwspel, waaraan
in deze fase van voorverkiezingen
slechts een klein deel van de bevolking
actief deelneemt. De rest volgt het spek
takel op de televisie en daar komen sim
pele, krachtige boodschappen het best
over. De kandidaat die zich in deze ma
nier van optreden heeft bekwaamd, is de
Republikein Reagan. Want ofschoon de
stemming in de VS de afgelopen jaren
dan wat conservatiever is geworden, de
standpunten van de Ronald Reagan zijn
simpel (soms erg simpel) en bepaald ul
trarechts te noemen. Zondagavond nog
liet Reagan weten, dat het tijd is voor
„extreme druk" op Iran. Hij vertelde
niet hoe die druk uitgeoefend zou moe
ten worden, maar alle tv-stations maak
ten melding Reagans „krachtige taal".
Verkiezingsfront
Op het verkiezingsfront zelf heeft het er
alles van weg, dat Reagan nog maar
twee concurrenten over heeft op weg
naar het Witte Huis: de democraten Car
ter en Kennedy. Zijn voorsprong op zijn
Republikeinse concurrenten lijkt inmid
dels onoverbrugbaar. Op dit moment
heeft hij al bijna vijf maal zoveel gedele
geerden achter zich als zijn naaste con
current Georg Bush. Aan Democratische
zijde is Carters voorsprong op Kennedy
geslonken, maar nog steeds imponerend.
Van de 1.666 gedelegeerden, die nodig
zijn voor de Democratische nominatie
heeft Carter er op dit moment 831, twee
maal zo veel als zijn voornaamste oppo
nent. Maar hoewel Kennedy pas nu goed
op gang begint te komen, heeft hij door
de blijvende raadsels rond Chappaquid-
dick en zijn aanvankelijk teleurstellende
en een in kwalitatief opzicht vooral gril
lige campagne waarschijnlijk een tè gro
te achterstand opgelopen. Een ander
punt dat in het nadeel van de senator
heeft gespeeld (en misschien nog doet) is
het feit dat hij van alle honderd Ameri
kaanse senatoren de afgelopen drie jaar
de trouwste aanhanger van president
Carter is geweest. Vandaar dat nogal wat
kiezers tot nu toe wantrouwend op Ken
nedy's kandidatuur hebben gereageerd.
Wantrouwen
Verleden week, bij de voorverkiezingen
in New York en Connecticut, bleek ech
ter dat het wantrouwen ten opzichte van
Carter nog groter was dan dat ten op
zichte kan Kennedy. En dat is een uiter
mate gevaarlijke situatie voor Carter, die
tot nu toe vooral op basis van zulke kwa
liteiten als „fatsoen en eerlijkheid" poli
tiek op de been is gebleven.
Duidelijk wordt in ieder geval, dat de
harde strijd tussen Kennedy en Carter
die voor de komende weken wordt ver
wacht en die na Kennedy's recente zeges
wellicht pas op de nationale Democrati
sche conventie in augustus wordt be
slecht, alleen maar gunstig kan zijn voor
de Republikein Reagan, wiens simpele
„oplossingen" nog onbeproefd zijn en
langzamerhand een onweerstaanbaare
aantrekkingskracht beginnen te krijgen
op zeer veel Amerikanen.
Kennedy's verrassende „come back"
kwam op het moment, dat Carter net
wilde beginnen zijn strategie geheel op
zijn „toekomstige rivaal" Reagan af te
stemmen. Carter moet zich nu opnieuw
op zowel Kennedy als Reagan concentre
ren. Daarnaast heeft hij echter ook nog
te maken met ayatollah Khomeiny, die
hem tot een gevangene in zijn eigen Wit
te Huis heeft gemaakt.
Chintz regenmantel in groen-beige,
écru, biscuit, camel en groen.
Mt. 36 t/m 48 -
Poplin regenmantel in groen-beige,
biscuit, écru, groen en pink.
Mt. 38 t/m 50 «g
Een
overzicht
van de
structuur
van de
Alexander
Kielland.
Duidelijk
zijn
onderaan
de
ronde
pontons
te zien.
I ekkere denim cowboybroek met
stiksels. Mt. 122(19.-) ja
t/m 170 (29.50). V.a. 1T,~
Te gek goede bodywarmer. In blue, wit en
Modieuze japon in katoen. Zijden jersey japon in diverse
Kleuren: rose, bleu en Ika. dessins en kleurstellingen.
Mt. 38 t/m 48 Ml 39 t/m 48 Qty
Landingsplaats
helicopters
