Marja Wokke
doorbreekt
atletiektaboe
Eerherstel Pollentier
OYViNDDAHLWINT
CPC-LOOP VOOR TWEEDE
KEER IN SUCCESSIE
BELG PROFITEERT
VAN RIVALITEIT
RAAS-M0SER
SPORTTRIBUNE
LEIDSE COURANT
DEN HAAG Een leuk,
slank meisje dat een
halve marathon of meer
zelfs in een uitstekende
tijd loopt, dat hoort niet.
Op zijn minst dienen
daarvoor door een over
dosis aan anabole stero-
Iden mismaakte man
vrouwen in actie te ko
men. Zo ongeveer ziet
het taboe er uit, dat nog
altijd rust op de wegat-
letiek. Fout dus, hele
maal fout, want op die
manier zitten we in het
jaar 2000 nog in de mid
deleeuwen. Gelukkig
daarom dat er types zijn
als Marja Wokke. Pas 22
jaar is ze, en gezegend
met een verschijning
waarvoor de meeste
deelnemers in de City-
Pier-City-loop zaterdag
graag in de buurt van de
61e plaats waren bin
nengekomen. Want Mar
ja Wokke werd dat, in 1
uur, 13 minuten en 59
seconden. Een „wereld
tijd" voor de 21 kilome
ter door de straten van
Den Haag en de Scheve-
ningse duinen.
Normaal is het uiterlijk nptuurlijk
helemaal niet belangrijk. In het ge
val van Marja Wokke is het echter
niet alleen meegenomen, maar
zelfs onmisbaar. Juist omdat de
grote afstanden nog zo worden be
laden met vooroordelen als het om
vrouwen gaat. is er iemand nodig
die op alle punten het tegendeel
bewijst. Marja Wokke doet dat, al
heeft ze daar zelf nauwelijks weet
van. En dat is goed. Marja Wokke,
tandartsassistente, stapte drie jaar
geleden van het trimmen over naar
de wedstrijdsport en werd lid van
Trias in Heilo. Dit jaar breekt ze
echt door, al blijft er voor haar wei
nig tijd over om te trainen omdat
ze ook nog studeert. „Dit is mijn
beste prestatie", zegt ze over de
CPC-loop, „maar ik ben er nog
lang niet." Omgerekend naar de
marathon zou Marja Wokken uit
komen op een tijd onder de 2 uur
en 40 minuten. Dat is nogal wat.
Omdat ze zelfs heel lang na een
wedstrijd niet graag over zichzelf
praat, schuift ze het liefst haar (na
tionale) coach Wim Verhoorn naar
voren als woordvoerder. En die
zegt: „Zo'n tijd vind ik best eng.
We zijn pas één jaar gericht bezig.
In een rustig sfeertje en dat moe
ten we zo houden. Internationaal
gezien heeft Marja een voortreffe
lijke wedstrijd gelopen, maar je
moet na zoiets oppassen voor
overschatting. Ze is op de goede
weg, maar ze moet nog groeien. En
dat moet heel kalm gebeuren. We
moeten haar dit werk niet opdrin
gen. Ze is vrij om te kiezen, we ad
viseren alleen dat haar fysieke aan
leg zich leent voor het lange-af-
standlopen. Het is een vezelkwes
tie, je hoeft niet pezig of lelijk te
zijn voor deze vorm van atletiek.
Marja kan daarom inderdaad het
taboe doorbreken, dat in de Vere
nigde Staten overigens al lang niet
meer bestaat. Maar als een meisje
in Nederland door een drukke
straat loopt, wordt ze nog steeds
nagefloten." Marja Wokke wil
daarna ook nog iets kwijt: „Ze
schrokken een beetje toen ze me
zagen finishen. Niemand verwacht
te al zo snel een vrouw te zien". En
dat vindt ze best leuk.
Maatstaf
Niemand lette op het uiterlijk van
de Noor Oyvind Dahl. Belangrijk
was alleen, dat hij voor de tweede
achtereenvolgende keer de City-
Pier-City-loop won. Dat is ook de
enige maatstaf gedurende 21 kilo
meter. Dahl (28) liep superieur,
vooral op de hellende gedeelten
van het zware parcours.
Nadat de Spartaan Vrolijk een klei
ne kilometer het tempo had mogen
aangeven, nam Dahl de kop. Ver
frissend was het om te zien, dat de
Nederlander Gerard Nijboer hem
lange tijd soepel volgde. Enkele ja
ren was de Nederlandse afvaardi
ging naar de CPC-loop onder
maats geweest, maar zaterdag
startten alle marathonvedetten. Te
recht, want het evenement heeft in
zes jaar wel enige faam opge
bouwd. Dat Cor Vriend in dat ge
zelschap slechts in het begin mee
telde was niet verwonderlijk. Net
twee weken geleden liep hij de
olympische limiet voor de mara
thon en zo'n inspanning werkt lang
door. Maar Nijboer liet zien volle
dig hersteld te zijn van een ernsti
ge blessure. Na slechts enkele we
ken training voelde hij zich sterk
genoeg om met Dahl het gezicnt
van de halve marathon te bepalen.
Na iets meer dan zeven kilometer
had het tweetal al een gat geslagen
van veertig meter, dat in de buurt
van de Scheveningse pier alleen
maar groter werd. Ondanks de
gure en harde wind. Dahl en Nij
boer hadden uitstekend door dat
het juist op de zwaartse gedeelten
(strand en duinen) aankwam op sa
menwerking. Afwisselend namen
ze,dan ook de kop. Dahl later: „Ie
dere keer als er informatie werd
doorgegeven in het Nederlands
Gerard Nijboer (links) en Oyvind Dahl bouwen op de Scheveningse boulevard aan een grote voorsprong op
een achtervolgend groepje.
vertaalde Nijboer dat voor mij. En
ook al wist hij, dat ik waarschijnlijk
sterker zou zijn op de laatste kilo
meters, deed hij geregeld het zwa
re kopwerk." In die vriendelijke
sfeer ontwikkelde de strijd zich tot
een onderonsje tussen Dahl en Nij
boer, want de rest van het veld
kwam kracht of kwaliteit tekort.
Netjes
Dahl wachttte netjes op het beste
moment om Nijboer te lossen. De
Dahl (links) plaatst de beslissende demarrage. Nijboer kan de ver
snelling van de Noor niet beantwoorden.
Noor, die in zijn land momenteel
alleen maar op de weg kan trai
nen, koos daarvoor de negentien
de kilometer. Nijboer wist dat hij
verslagen was („Ik kon op geen
enkele manier meer bijblijven"),
liep de wedstrijd in zijn eigen
tempo uit en was uiterst tevreden
met zijn tweede plaats.
Dahl bouwde in de laatste twee
kilometer een voorsprong op, die
onder het finishdoek op het Lange
Voorhout liefst twintig seconden
bedroeg. De winnende tijd van
1.02,46 was redelijk. Zelfs de beste
in zes jaar, maar het parcours was
veranderd. Om dan te spreken
over een baanrecord is misleidend.
Toch- een overtuigende (tweede)
zege voor de Noor, die opnieuw
aangeeft, dat er nogal wat verschil
bestaat tussen de hele en de halve
marathon. Dahl namelijk moet zich
nog proberen te plaatsen voor de
ruim 42 kilometer op de Olym
pische Spelen. Cor Vriend, die op
zijn gemak elfde werd, en internati
onaal een middelmatig marathon
loper is, heeft de kwalificatie al op
zak.
Wim Vervoorn, zaterdag ook coach
van de Nederlandse heren, merkte
dan ook op, dat er vooruitgang te
bespeuren valt in het nationale ma
rathonlopen. „Ik kijk niet naar de
tijden, want met deze slechte
weersomstandigheden vind ik die
niet zo belangrijk. Maar ik zie bij
voorbeeld, dat Nijboer, Verriet,
Vriend, Kneppers, Veld en Valen-
tijn nog voor de Westduitser Miel-
ke eindigen. Dat is toch geen klei
ne jongen." Mielke werd vorig jaar
zevende en in 1977 derde. Dus aan
de andere kant mag ook van een
ernstige terugval worden gespro
ken. Niettemin heeft Vervoorn ge
lijk als het gaat om een verbetering
bij de Nederlanders. „We zijn ach
ter Noorwegen en Engeland derde
in het landenklassement geworden.
Naast Vriend hebben ook Nijboer,
Verriet en Veld de olympische li
miet voor de marathon momenteel
in de benen. Dat bij elkaar vind ik
een goed teken."
Zoals gebruikelijk bij wedstrijden
ging het zaterdag om de toppers.
Maar die enkelingen voerden een
groep van maar liefst 2027 lopers
aan, van wie 330 voor het wed
strijdgedeelte hadden ingeschre
ven. Een recordaantal deelnemers,
ondanks het slechte weer, voor
deze in populariteit nog altijd toe
nemende City-Pier-City-loop. Initi
atiefnemer Auke Wiersma kon dat
tevreden constateren. „Die wed
strijd vind ik erg leuk, maar de re
creatie, daar is het toch allemaal
om begonnen", zei hij In de over
volle raadszaal tijdens de prijsuit
reiking. Een vooral voor de buiten
landers ongekend informeel ge
beuren, dat elk jaar weer aangeeft
dat de City-Pier-City-loop gedeel
telijk gaat om de knikkers (eerste
prijs een vaas ter waarde van acht
honderd gulden) maar ook om het
plezier. Een betere combinatie is
nauwelijks denkbaar.
Een sterke afvaardiging van het in
West-Duitsland gelegerde Britse
Rijnleger heeft geheerst in de Af-
cent-cross in Brunssum. Steve Jo
nes won de tien kilometer in
31.23,58. Tweede werd ook een
Brit, Bernie Ford. Beste Nederlan
der was Tonnie Luttikholt (ASV, Ei
bergen) met een twaalfde plaats.
DICK HOFLAND
■wffiMWtfMwmruiirii'i
Ploegbaas De Gribaldy
op zijspoor
MEERBEKE Jean de Gribaldy
is bij de wielerploeg rond de
Westduitser Dietrich Thureau op
een zijspoor gezet. De Gribaldy,
die de komst van de Portugees
Joaquim Agostinho bewerkstel
ligde, voerde met Rudi Altig de
functie van ploegleider uit bij de
Westduitse/Franse ploeg.
Tijdens ParijsNice waren er al
problemen gerezen tussen beide
ploegleiders. In het Criterium Nati
onal in Frankrijk kwam het tot een
breuk. Altig wenste daarna het
ploegleidersschap niet meer te de
len. De Westduitser zal nu alleen
de ploeg gaan leiden. Sjoerd de
Vries, van origine een Nederlander,
is als adjunct-ploegleider aangewe
zen.
Lopez-Carril hartaanval
GIJON De Spaanse oud-wiel
renners Vicente Lopez-Carril is za
terdag op 37-jarige leeftijd in Gijon
overleden. Tijdens een voetbalpar
tijtje op het strand met vrienden,
kreeg Lopez-Carril een hartaanval.
Een ambulance bracht hem met de
grootste spoed naar een zieken
huis, waar de artsen de dood con
stateerden.
Lopez-Carril was in zijn tijd één
van de sterkste klimmers. In 1974
werd hij Spaans kampioen en ein
digde hij op de derde plaats in de
Ronde van Frankrijk.
Mutsaarssterk
in Drentse ronde
HOOGEVEEN Henk Mutsaars
uit Schijndel heeft zaterdag de
ronde van Drente, een klassieke
wegwedstrijd voor amateurs met
start en finish te Hoogeveen, op
zijn naam gebracht. Na 156 zeer
zware kilometers won hij de
sprint van een kopgroepje van
drie renners. Dries Klein uit Ter
Apel legde beslag op de tweede
plaats en Dries Timmer uit Yde
de Punt kwam als derde over de
eindstreep.
De barre weersomstandigheden
hebben zaterdag een rol van bete
kenis gespeeld in de negentiende
editie van de ronde van Drente. De
amateurs werden voortdurend ge
geseld door harde slagregens en
hadden te kampen met een storm
achtige wind.
In de slotfase demarreerde Mut
saars onweerstaanbaar uit de kop
groep, en in de eindsprint was hi)
te sterk voor zijn bijgekomen
medevluchters. Gino Ammerlaan
werd vierde, Theo Hogervorst ne
gende.
MEERBEKE Michel Pollentier
onttrok zich heel stilletjes en bij
na onopgemerkt aan de drukte.
Het kleine mannetje, dat twee
jaar geleden tijdens de Tour de
France wereldnieuws werd door,
een frappant geval van doping-
fraude wenste zijn sensationele
terugkeer in de top van de inter
nationale wielerwereld in familie
kring te vieren. Ver weg van al
die supporters die hem weliswaar
niet hadden laten vallen, maar die
in wezen toch niet begrepen
waarom de inwoner uit het kerk-
dorpje Keiem naar de „peer" had
gegrepen. In de 64e ronde van
Vlaanderen stelde de voormalige
gele-truidrager uit de Franse ron
de definitief orde op zaken. In
een zinderende finale demarreer
de hij herhaaldelijk om zijn in de
spurt superieure laatste rivalen
Moser en Raas kwijt te raken. De
zesde aanval slaagde en bracht
hem de fel begeerde bloemen.
Het was dan ook begrijpelijk dat
zijn eerste woorden waren: „De
schande van Alp d'Huez is uitge
wist".
Toch was die zelfde Michel Pollen
tier -die een week geleden de se-
miklassieker De Brabantse Pijl al
won- eerlijk genoeg om te erken
nen, dat zijn uiteindelijke overwin
ning als een daverende verrassing
mocht worden beschouwd. „Na
tuurlijk zijn Moser en Raas sneller.
Ik wist echter dat ze elkaar „be
loerden" en heb daarvan geprofi
teerd". Aan dat profiteren mocht
beslist geen negatieve betekenis
worden gehecht. In de finale de
marreerde hij niet minder dan zes
keer. De laatste aanval bracht hem
de uiteindelijke zege, omdat Moser
op het beslissende moment de ver
keerde kant opkeek en Raas zelfs
helemaal niet in de gaten had wat
zich afspeelde. Desondanks sprak
de wereldkampioen bewonderend:
„Pollentier won verdiend, hij reed
ijzersterk. Hij „kletste" er op het
juiste moment vandoor".
De kopman van Tl Raleigh had er
geen moeite mee zijn nederlaag te
erkennen. Hij vertelde zelfs niet
verder dan de tweede plaats ge
reikt te hebben, wanneer hij Fran
cesco Moser aan de linkerkant zou
hebben aangevallen. „Dat maakte
niets uit. Trouwens dan zou ik
hoogstens tweede zijn geworden.
En alleen de eerste plaats telt".
De Koppenberg was voor vele renners een moeilijk te nemen obstakel, hetgeen uit veel valpar
tijen bleek.
noemde neo-prof, de kopman van
de HB-ploeg zou in de verdere
strijd desondanks geen hoofdrol
vertolken.
Toch hoefde hij zich daarvoor niet
te schamen. Coureurs met groter
namen schoten op het beslissende
moment te kort. De Vlaeminck kon
het niet meer bijbenen. Mare De-
meyer, altijd een uitblinker in deze
ronde, moest ook afhaken toen de
beslissende aanval werd ingezet.
Freddy Maertens schoot eveneens
nog iets te kort. Respect verwierf
de Fransman Duclos Lasalle. De
onderschatte winnaar van Parijs-
Nice toonde goed koersinzicht
door te demarreren toen Maertens
door een lekke bank uit de kop
groep viel. Samen met de voorma
lige wereldkampioen snelde Duclos
Lasalle naar de voorste linies waar
hij zich uitstekend handhaafde en
uiteindelijk de beslag legde op een
eervolle zevende plaats.
Toch zou het onjuist zijn de Zeeuw
te blameren. Eerder verdiende hij
bewondering voor de wijze waarop
hij ten onder ging. Zijn door êen
griepaanval danig aangetaste con
ditie maakte het eigenlijk onmoge
lijk dat hij in deze vorig jaar nog
door hem gewonnen ronde van
Vlaanderen een hoofdrol zou kun
nen spelen.
Desondanks vocht hij
zich door alle moeilijkheden heen
toen Moser en Pollentier op de
Bosberg -de tiende en laatste hel
ling- de beslissende aanval inzet
ten. Raas „pikte" ten koste van
veel krachtinspanningen aan. „Ik
wist dat ik goed reed. De hele dag
heb ik neusdruppels gebruikt. Efe
drine mag niet maar daarmede zou
ik veel sneller zijn genezen!". Ook
Michel Pollentier had onderkend
dat Raas' niet in vorm was. „Hij
had moeite om bij te komen. Om
dat ik in de sprint ook tegen Moser
kansloos zou zijn, besloot ik alles
of niets te gokken".
De door Moser, Raas en Pollentier
betwiste finale bracht dus een
onverwachte winnaar. Zeker wan
neer naar het verloop van deze
klassieker werd gekeken. Op de
Koppenberg, de door de coureurs
meest gehate „puist" in het Bel
gische landschap kwamen Moser,
Demeyer, Pollentier, Raas, Maer
tens, De Vlaeminck, Verlinden,
Schipper en Sybille aan de lei
ding.
De samenwerking liet echter veel
te wensen over. Raas: „De Vlae
minck en Demeyer spaarden zich
en daarom werd er niet gereden".
Daardoor gelukte het De Wolf,
Knetemann, die na een val en een
defect later de strijd moesten sta
ken, Braun en Jos Lammertink
aansluiting te krijgen. Laatstge-
Desperaat
Alvorens het zo ver was had zijn
ploeggenoot Hennie Kuiper een
desperate poging gewaagd aan
de cracks te ontsnappen". „Kui-
pertje" werd echter „ingerekend"
waarna de Muur van Geraarsber-
gen de beslissing leek te moeten
brengen. Dat pakte echter anders
uit, want nadat deze hindernis
was genomen bleken zes cou
reurs elkaar nog steeds geen me
ter ruimte te gunnen.
Moser en Pollentier zagen Demey
er, Raas, de op eerherstel uit zijn
de Maertens en De Vlaeminck toch
weer opdoemen, waardoor de Bos
berg de beslissing moest brengen.
Inderdaad gelukte het Moser, Pol
lentier en in laatste instantie Raas
toen om definitief weg te komen.
De snel verkregen voorsprong van
ruim 65 seconden kwam in de slot
fase nog danig in gevaar, toen het
tempo verdween als gevolg van het
elkaar keurig in de gaten houden.
Francesco Moser leek de beste pa
pieren te hebben. De wijze waarop
hij het tempo hoog hield en bijna
achteloos een einde maakte aan
alle demarrages van de in een ech
te sprint kansloze Pollentier waren
indrukwekkend. Toch kwam ook
de Italiaan, die geen risico's wen
ste te nemen, te kort toen de kans
loos geachte Belg met zijn lelijke
stijl 500 meter voor de finish op
nieuw aanzette. Moser werd we
derom tweede voor de eveneens
volledig verraste Jas Raas.
PETER VAN PUTTEN
Peer llaas wint omloop
ULVENHOUT Poer Maas waa
gistermiddag tijdens het laatste
gevecht in de boeiende omloop
van de Baronie de sterkste en de
slimste.
Daarom werd de Westbrabander
winnaar in de eindsprint te Ulven-
hout waarvoor zich een kopgroep
van veertien renners aandiende.
Tussen de sprinters telde Jacques
Hanegraaf niet mee en juist de
man uit Rijsbergen had de omloop
zijn gezicht gegeven.
Hanegraaf immers zorgde ervoor
dat een groep van veertien renners
aan de eindstreep kwam nadat er
herhaaldelijk groepjes en groepen
vooruit waren geweest.
MAASTRICHT Een vlc
Olympisch elan viel te cons
ren in de nieuwe poloploeg
Trumbic. Vijf van de zes te
standers in het zeyenlanden
nooi in Maastricht fungeerde
schietschijf maar West-Duits
de erfvijand, versloeg in de I
Nederland met 8—7, waai
het optimisme werd getempi
De open combinaties, die
voorgaande wedstrijden het
delsmerk waren geworden va
hernieuwde combinatie, liepen
op de straffe dekking van de
duitsers. Wat overbleef was
worstelwerk van Buunk op de
meter. Viermaal leverde dal
man meer op en eenmaal een
fer van de teruggekeerde i
van AZC zelf. Maar aan de ai
kant vielen door zijn aanwezi
In de achterhoede gaatjes, i
van Freund en vooral de gel
Blumlein gretig profiteerden,
bij een achterstand van
kwam Nederland enigszins ii
spel. De tegenvallende Van
land werd uitgewisseld. B
Veer en Landeweerd trokke
stand aeliik: 55.
Maar aan het eind van de
periode stond West-Duitsland
weer voor, door Obscherniké
een van de paal ketsende b
schoot. Buunk besliste nog,
maal een worstelpartij op de
meter verrassend in zijn voi
(66) maar toen was al dui
dat de vijf voorgaande wedst
hun tol aan conditie hadden
De vyestduitsers liepen ui! tc
6. Landeweerd antwoordde
eenmaal (87) maar in de li
minuut was het alleen aan doi
De Bie te danken, dat de i
laag niet groter uitviel.
Ruggegraat
Toch staat buiten kijf dat
Landeweerd, Ton Buunk,
van Zeeland, Evert Veer
mindere mate Hans Smits,
resterende leden van de bi
Olympische équipe van Mi
die allen om de een of
manier gestopt waren met
terpolo, het team weer
graat hebben gegeven.
Maar Ivo Trumbic en zijn rr
moeten zich nog wel me
plaats bij de eerste vijf vi
Olympisch kwalificatietoern
Sofia, eind volgende maanc
Moskou plaatsen. Het speel
mak waarmee Oranje ploeg
rolde als Griekenland (15-
Canada (156), die men ti
waarschijnlijk in de Bul
hoofdstad weer zal treffen
aanleiding tot optimistisch
wachtingen. Gisterochtend
dat het effect van het hen
zelfvertrouwen ook de wis
Iers had beroerd. De
Zweedse defensie werd tot
engereten: 101.
De verloren finalewedstrijd
West-Duitsland bewees ech
hoezeer Trumbic gelijk had
tot terughoudendheid maat
heeft het materiaal om
goeds van te maken, maar i
nog veel te gebeuren. Ma
heeft alleen uitsluitsel g
over de vraag wie als et
aanmerking komt voor de
ting van de plaats onder de
21-jarige Wouly de Bie lijk
voor de aangewezen figt
keuze tussen de veel oudei
Misdorp en Theo Uittenhoi
moeilijk. De Hagenaar hl
zich tegen Zweden redelijk
minder goed optreden in
wedstrijden. Uittenhout v
weinig ingezet om te laten 2
hij waard is.
Het scoreverloop van de duels v«
derlands team waren:
Nederland—Canada 15—6 (3-
5—3, 5—1): 1—0 Veer. 1—1,
21 Veer (numeriek), 31 No
(numeriek), 32 Juhasz, 42 B
2 Landeweerd. 62 Van Zeelt
Brown, 73 Van Zeeland, 7
8—4 Veer (numeriek), 94 Ve
riek), 104 Nieuwenhuizen, 10—
11—5 Van Mil (strafworp), 12-
13—5 Van Belkum, 13—8 Dank
Veer, 156 Buunk.
Nederland-Zweden 10—1 (2-
40, 30): 10 Landeweerd,
Mil (7—6). 2—1 Karlsson, 3—1
land (strafworp). 41 Landewe
worp), 51 Landeweerd (76),
Zeeland, 7—1 Smits (6—7). 8—
91 Helden, 101 Nleuwenhul
Nederland—West-Duitsland 0-
leln, 02 Blumlein (nummerlek
held), 1—2 Van Zeeland (7—6),
(7—6). 1—4 Freund (7—6), J
(7—6), 2—5 Otto (strafworp), 3-
(7—6). 6—6 Buunk. 6—7 Blurr
Freund, 76 Landeweerd.
BH
